Search results

1

Wizytatorzy klasztorów w Królestwie Polskim w latach 1864-1914

100%

Prejs R.

Hereditas Monasteriorium

|

2015

|

vol. 6

143-159

EN

After the dissolution of monasteries carried out in the Kingdom of Poland in 1864 the tsarist authorities established a new church office, unknown in canon law – visitor or inspector of monasteries. On behalf of bishops visitors were to carry out an annual inspection of monasteries (the bishops would do that only on exceptional occasions); acted as intermediaries in the transfer of money from the authorities to the monastics; maintained registers – updated every year – of monks and nuns in the various monasteries; presented candidates for superiors to the administrators of dioceses or put forward motions to dismiss the incumbent superiors; put forward other personnel motions, e.g. to translocate monks; gave their opinions on the monks’ requests in this respect, as well as opinions on the monks’ requests for temporary leave, enforced discipline in the monasteries, especially with regard to divine service; and usually also oversaw the annual jurisdiction exams taken by monastic priests. In addition, they could assist at monastic professions, though this was only a theoretical right, because after 1864 monastic professions were extremely rare. The visitors would submit more serious cases to diocesan bishops, dealing with minor matters – which included imposition of summary penalties – themselves by virtue of their own authority. Finally, they kept the bishops informed about everything going on the monasteries. Two visitors, Rev Józef Rzewuski in the Diocese of Kujawy and Kalisz, and Rev Józef Dynakowski in the Diocese of Płock, performed their function in a way suggesting that they supported the tsar’s anti-monastic laws. Others devotedly tried to take care of the monasteries that survived the dissolutions.

2

Kształcenie organistów do 1992 r. w wybranych polskich diecezjach

80%

Misiura G.

|

2020

|

vol. 52

|

issue 2

EN

This article contains information about the situation and education of organists in selected Polish dioceses in the period between the nineteenth century and 1992. Dioceses are grouped according to the then existing political structure of these lands, i.e. according to the map of the partitions. In the last part of the text, the collected information is juxtaposed in the form of a table and specific problems relating to organists are analysed.

PL

Niniejszy artykuł zawiera informacje na temat położenia i kształcenia organistów w wybranych diecezjach polskich od XIX w. do 1992 r. Diecezje pogrupowano według istniejącej wówczas struktury politycznej tych ziem, tzn. według mapy zaborów. W ostatniej części tekstu dokonano porównania zebranych informacji w formie tabeli oraz analizy poszczególnych zagadnień odnoszących się do organistów.

3

Chiesa cattolica e diffusione della “prassi pattizia” a livello locale in Italia. Una rinnovata stagione di relazioni

41%

Bolgiani I.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2017

|

vol. 20

267-305

IT

Il crescente sviluppo in Italia, nell’ultimo ventennio, della prassi pattizia a livello decentrato apre la via ad una “ulteriore nuova stagione” di relazioni tra Stato e Chiesa cattolica. Si tratta di una condizione che risulta riconducibile ad una pluralità di fattori. Da un lato, occorre ricordare il percorso di evoluzione delle autonomie locali successivo alla riforma del Titolo V, Parte II della Costituzione e, dall’altro, le trasformazioni che hanno toccato il diritto della Chiesa con riferimento, in particolare, al ruolo delle Conferenze episcopali regionali. E’ così possibile riscontrare nel tempo una sempre più significativa presenza di accordi a livello regionale ed “infra-regionale”. Al riguardo, si deve tuttavia precisare come, mentre la prima tipologia di fonti appaia inquadrabile prevalentemente in tre “macro-aree”, sia pure suscettibili di espansione qualora tale necessità venga avvertita, il secondo gruppo di accordi mostri contenuti estremamente diversificati quanto ai temi affrontati. Ciò nasce dall’esigenza di offrire risposte ai bisogni specifici di una determinata comunità, mediante relazioni tra i soggetti istituzionali e confessionali ad essa più vicini presenti sul territorio. In questo senso, può affermarsi come nell’ambito sociale, complice l’attuale percorso rivolto alla realizzazione di una cittadinanza “partecipativa”, il principio di sussidiarietà orizzontale trovi il suo “punto di contatto” con quello di collaborazione, sancito dall’art. 1 dell’Accordo di revisione concordataria. Si è dunque di fronte ad un articolato sistema di fonti, aventi diversa natura giuridica, ma in grado di misurarsi – in forza della loro duttilità – con la costante evoluzione dell’ordinamento civile e canonico, nel pieno rispetto del principio di laicità dello Stato.

EN

The development in Italy of the “bilateral practice” on a local level, particularly in the last twenty years, opens the way for a “new season” in the relations between civil and religious authorities in our country. It introduces a system of relations which is made not only on the traditional level of “summit relations” between the State and the Catholic Church, but also it is based on the possible conclusions of peripheral agreements, in reply to religious demands, found on a local level.

PL

Dynamiczny rozwój zdecentralizowanej praktyki układowej, zauważalny we Włoszech w ostatnim dwudziestoleciu, pozwala na stwierdzenie, że doszło do otwarcia „kolejnego okresu porozumień” w relacjach między państwem i Kościołem Katolickim. Jest to owoc wielorakich czynników. Z jednej strony, istotną rolę odegrało dowartościowanie autonomii lokalnych, będące konsekwencją nowelizacji Tytułu V (pt. Regiony, prowincje, gminy) Części II (pt. Ustrój Republiki) obowiązującej Konstytucji Republiki Włoskiej. Z drugiej strony, impulsem do rozwoju zdecentralizowanej praktyki układowej stały się zmiany dokonane w prawie kanonicznym, odnoszące się w szczególności do roli regionalnych konferencji biskupów. Wspomniane czynniki przyczyniły się do coraz intensywniejszego wzrostu liczby układów zawieranych na poziomie regionalnych oraz subregionalnym. Większość źródeł z pierwszej kategorii można odnieść do jednego z trzech makro-zagadnień (dobra kultury o charakterze religijnym, opieka duszpasterska w instytucjach leczniczych oraz dowartościowanie społecznej i edukacyjnej funkcji oratoriów). Natomiast w drugiej grupie obecne są układy dotyczące kwestii skrajnie zróżnicowanych, co znajduje swoje uzasadnienie w różnorodności specyficznych potrzeb poszczególnych społeczności lokalnych. Analiza zachodzących procesów pozwala na stwierdzenie, że zasada pomocniczości ujmowana horyzontalnie znajduje dziś w przestrzeni społecznej – również w konsekwencji działań zmierzających do zapewnienia możliwie najpełniejszej realizacji partycypacyjnej koncepcji obywatelstwa – ważny punkt kontaktu z zasadą współpracy, wyrażoną w art. 1 włoskiego Konkordatu z 1984 r. (a więc układu rewidującego Konkordat Laterański z 1929 r.). Stosujący prawo stają więc we Włoszech wobec coraz bardziej zróżnicowanego systemu źródeł o niejednolitej naturze prawnej, które – właśnie dzięki specyficznej „plastyczności” tychże źródeł – jawią się jako instrumenty lepiej odpowiadające stanowi stałej ewolucji, w jakiej znajduje się dziś zarówno cywilny, jak i kanoniczny porządek prawny. Ich stosowanie w żaden sposób nie narusza również zasady świeckości państwa.

Refine search results

1 Dzieje Najnowsze

1 Hereditas Monasteriorium

1 Studia z Prawa Wyznaniowego

1 2020

1 2017

1 2015

1 Bolgiani I.

1 Misiura G.

1 Prejs R.

Wizytatorzy klasztorów w Królestwie Polskim w latach 1864-1914

Kształcenie organistów do 1992 r. w wybranych polskich diecezjach

Chiesa cattolica e diffusione della “prassi pattizia” a livello locale in Italia. Una rinnovata stagione di relazioni