Search results

1

Od redakcji

100%

Salamon D.

Sympozjum

|

2022

|

vol. 2(43)

7-8

PL

Od redakcji "Sympozjum" 2(43) (2022).

EN

Editorial "Sympozjum" 2(43) (2022).

2

Ks. Zbigniew Grochowski, Il discepolo di Gesù nell’ora della prova (Gv 18 – 19), luogo di rivelazione del maestro, Studia Biblica Lublinensia XIII, Wydawnictwo KUL, Lublin 2015, ss. 556

100%

Karczewski M.

Studia Elbląskie

|

2016

|

vol. 17

313-314

3

Dobry Pasterz, pojmany w Ogrójcu, daje życie swoim uczniom (J 10,1 – 18; 18,1 – 14)

84%

Grochowski Z.

Studia Elbląskie

|

2017

|

vol. 18

323-350

EN

The pericope Jn 18:1 – 14, speaking of „The arrest of Jesus in the garden” – even though its location in the Fourth Gospel is rather far from Jn 10:1 – 18 and there are no terms like „shepherd”, „sheep”, „pasture”, „gate” ecc. in it – constitutes a rereading of „The parable of the Good Shepherd”. The article presents seven elements (motives, ideas, words) common to both texts which are strong links connecting them and showing that what is foretold byJesus in Jn 10:1 – 18, in the beginning of His Passion (Jn 18:1 – 14) is perfectly fulfilled. This is why it is legitimate to say that „The Good Shepherd, arrested in the garden, gives a new life to His disciples”.

PL

Perykopa J 18,1–14, mówiąca o „Pojmaniu Jezusa w Ogrójcu” – nawet jeśli położona jest w Czwartej Ewangelii w dość dużej odległości w stosunku do J 10,1–18 i nie występują w niej takie terminy, jak „pasterz”, „owce”, „brama”, owczarnia”, itp. – stanowi relekturę „Przypowieści o Dobrym Pasterzu”. Niniejszy artykuł prezentuje siedem elementów (motywów, idei, słów) wspólnych obu tekstom, co stanowi mocny link łączący je ze sobą. Paralelna lektura obu perykop przekonuje, że to, co Jezus zapowiedział w J 10,1–18, doskonale zrealizowało się na początku Jego Męki (J 18,1–14). Dlatego uzasadnionym jest stwierdzenie, że „Dobry Pasterz, pojmany w Ogrójcu, daje życie swoim uczniom”.

4

Winsome Munro – życie i działalność naukowa. Kobiety w roli uczniów Chrystusa na kartach Nowego Testamentu

84%

Baraniec IwonaW B.

Rocznik Teologiczny

|

2012

|

vol. 54

|

issue 1-2

69-82

FR

Winsome Munro - le travail de lutte contre tous. Le rôle des femmes en tant que disciples de Jésus. Winsome Munro, la femme qui est devenue une théologienne. Elle est née en Afrique du Sud en 1925. Sans aucun doute, elle était en avance sur son époque. Dès sa jeunesse, Winsome est en avance sur le reste de sa classe. Elle a très tôt appris le grec ancien. Grâce à çela, elle a commencé à lire le Nouveau Testament dans l'original. On peut la décrire comme une féministe luttant pour les droits des femmes et s'engagant dans la politique de son pays natal. Diplômé de théologie, Winsome Munro a été ordinée à la période où ces services sont réservés presque exclusivement aux hommes et gérés par eux-mêmes. En raison de restrictions politiques, ell est doit fuir son pays. Elle décide de s'installer pendant de nombreuses années aux États-Unis, où, avec succès, elle tient compte des travaux de l'Université comme un professeur de Nouveau Testament. Munro examine les livres bibliques et s'exprime sur le rôle des femmes. En particulier, elle insiste sur le rôle des femmes en tant que disciples de Jésus. Suite au changement politique dans son pays natal, elle retourne en Afrique du Sud. Elle vote lors des premières élections libres en 1994. C’était pour elle une occasion de réaliser ses rêves. Malheureusement, peu de temps après, elle meurt. Aujourd'hui en Afrique, Winsome Munro reste une personne inconnue. Quand même, elle est l'auteure de deux livres et d’un certain nombre d'articles. Tous çela jette la lumière sur l’exégèse de Nouveau Testament. Elle restera certainemen fort prisée pour leur participation à la vie sociale, pour la lutte contre l'injustice et pour toutes les activités dans le domaine scientifique.

5

Jezus Chrystus – pierwszy powołany i powołujący

84%

Demitrów A.

Sympozjum

|

2022

|

vol. 2(43)

11-52

PL

Rzeczywistość powołania zakłada istnienie osoby wołającej i wołanej, jak również pozytywnej odpowiedzi w formie przyjęcia wołania i podjęcia wynikających z niego konsekwencji. Jezus Chrystus, będąc zarazem Synem Bożym, w swoim człowieczeństwie doświadczył rzeczywistości powołania ze strony Boga. Dane ku jej poznaniu zawarte są w pismach prorockich Starego Testamentu, zwłaszcza w Pieśniach o Słudze Pańskim, które – poddane podejściu kanonicznemu w lekturze Pisma Świętego – dostarczają wymownego klucza w odczytaniu realizacji misji Jezusa w Nowym Testamencie. Równocześnie teksty Nowego Testamentu zawierają świadectwa, w których to sam Chrystus powołuje konkretnych ludzi, jednak z różnym skutkiem: natychmiastowego pójścia za Nim, odmowy w podjęciu wezwania czy stawiania wstępnych warunków. Również u samych powołanych, którzy natychmiast odpowiedzieli na wezwanie, pojawiła się niewierność i opuszczenie Jezusa w godzinie próby krzyża. Rzeczą znamienną jest fakt, że po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus powtórnie ich wezwał i potwierdził ich misję apostolską.

EN

The reality of a vocation presupposes the existence of a person calling and being called, as well as a positive response in the form of accepting the call and taking up the consequences that follow. Jesus Christ, being at the same time the Son of God, in his humanity, experienced the reality of vocation on the part of God. The data for its knowledge are contained in the prophetic writings of the Old Testament, especially in the Songs of the Servant of the Lord, which, when subjected to a canonical approach in the reading of Scripture, provide an eloquent key in reading the realisation of Jesus' mission in the New Testament. At the same time, the New Testament texts contain testimonies in which it is Jesus himself who calls specific people, but with varying results: immediate following, refusal to take up the call or the imposition of preconditions. Also in the very people called, who immediately responded to the call, there was infidelity and abandonment of Jesus in the hour of the trial of the cross. It is significant that after his resurrection, the Lord Jesus called them again and confirmed their apostolic mission.

6

Il significato di “mandare” (αποστέλλω) il discepolo da parte di Gesù nel Vangelo di Marco. Parte ii: pericopi del Vangelo di Marco con il verbo (αποστέλλω) riferito ai discepoli

84%

Bąk T.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2018

|

issue 25

5-29

EN

Te verb αποστέλλω appears on nearly twenty occasions in the Gospel according to Mark but only in four instances it is used in the context of sending out the disciples namely in the stories on: a. establishment of the Twelve (Mk 3,13-19), b. dispatching the disciples(Mk 6,7-13), c. solemn entry of Jesus to Jerusalem (Mk 11,1-11), and d. preparations for Passover (Mk 14,12-16). This article is focused on analyzing the above-listed perycopes, particularly where they use the verb αποστέλλω. Te analysis is based on the synchronistic method of approaching biblical text which breaks the analytical process into several stages such as: delimitation, textual criticism, structural determination and synoptic comparison.Te analysis of the four perycopes, presented in this article, is essential for developing subsequent parts of the planned series of articles, which is devoted to the meaning of the verb ἀποστέλλω, llw in the context of Jesus’ teachings in the Gospel According to Mark.

IT

Nel Vangelo di Marco, come già abbiamo visto nella prima parte dell'articolo1, ci sono circa 20 versetti in cui ricorre il verbo avposte,llw. Ma soltanto 4 di loro si riferiscono ai discepoli mandati da Gesù (Mc 3,15; 6,7; 11,1; 14,13). Nel nostro lavoro vogliamo analizzare proprio il signifi cato di questi 4 casi, in cui si “manda” il discepolo. Sapendo che non possiamo trattare i nostri versetti separatamente, vogliamo analizzarli là dove ricorrono nei loro contesti. Questa parte del lavoro ci serve per presentare brevemente le pericopi nelle quali incontriamo il verbo avposte,llw riferito ai discepoli di Gesù. L'analisi introduttiva di ciascuno dei brani sarà fatta secondo lo schema applicato dall'esegesi

7

Nowe życie uczniów Jezusa w Ewangelii Jana

84%

Ledwoń D.

Collectanea Theologica

|

2018

|

vol. 88

|

issue 2

5-16

EN

This short study of the narration and theology of the Fourth Gospelfocuses on the apparently absent, yet undeniably visible theme of the newlife of the disciples of Jesus, which He himself defines as the knowledgeof the Father and the Son (17,3). The various stages of the analysis of John’stext are aimed at establishing the reasons, the time frame, the environmentof the addressees, and the nature of the change, which allows the life ofthe disciples to be described as new. The study ends with a presentationof the laws and the rules defining the meaning of the new life with a shortreference to the present times.

8

Powołanie Jezusowych uczniów w świetle tekstu Mk 1, 16-20

84%

Haręzga S.

The Biblical Annals

|

2004

|

vol. 51

|

issue 1

45-55

PL

Nell’articolo si cerca di dimostrare la chiamata dei discepoli di Gesù Cristo in Mc 1, 16-20. Il racconto si distingue per la sua unità e al tempo stesso per il suo schematismo. Composto di due scene che raccontano ciascuna la chiamata di due discepoli, presenta, per quanto riguarda la costruzione, uno stretto parallelismo. Con la lettura sincronica del racconto si cerca di presentare due caratteristiche della chiamata: l’iniziativa di Gesù e la risposta dei chiamati. Gli elementi comuni dell’azione di Gesù sono: il movimento, il suo vedere le persone, il suo chiamare alla sequela, la motivazione e lo scopo della chiamata. La risposta dei chiamati consiste di due parti: lasciare e seguire. La prima riguarda il passato: abbandonano l’ambiente in cui finora hanno vissuto. La seconda è orientata al futuro che sarà determinato dal rapporto con Gesù. Chi accetta la sua chiamata acceta pure l’appartenenza alla comunità dei chiamati. La comunità dei discepoli e la loro comunanza di vita con Gesù devono essere considerate come il luogo preferito in cui Gesù si è rivelato.

9

„Wy jesteście świadkami tego!” (Łk 24,48). Koncepcja świadectwa w Ewangelii Łukasza

67%

Nyk P.

Verbum Vitae

|

2015

|

vol. 27

121-145

EN

The present article deals with the studies of testimony in the Gospel of Luke, focusing on the testimony of the disciples of Jesus. In the introduction the author outlines the theme of testimony in the double work of Luke-Acts as compared to other New Testament writings, and explains the meaning of giving testimony and being a witness according to the Third Evangelist. The exegetical study of texts, describing the missionary activity of the disciples in Luke shows that they were acting as witnesses in several stages. In the first stage the Twelve are witnesses sent by Jesus to proclaim the kingdom of God in Galilee. The second stage is the testimony of the seventy-two disciples sent on a mission to proclaim the kingdom of God in Samaria and Galilee. The radicalism of the requirements resembles the radicalism of Jesus’ life, and yields the special character of the disciples’ testimony. The object and the quality of the disciples’ testimony are changed after the Easter events. The disciples have to reckon with persecution, which turned into an opportunity to give testimony inspired by the Holy Spirit. The missionary commandment given by the Risen Lord, being simultaneously a testimony commandment, is preceded by the empowerment of the disciples with supernatural gifts from the Risen Lord, and conditioned by acceptance of the Holy Spirit. The object of disciples’ testimony after Easter will be the passion, the death, and above all the resurrection of Christ based on the prophecies of the Old Testament, and conversion with forgiveness of sins in His name. The testimony of the apostolic community of disciples would be taken from Palestine to all nations on Earth.

10

Jezus wychowuje swoich uczniów w Mk 1,35-39

67%

Kotecki D.

Verbum Vitae

|

2012

|

vol. 21

107-137

EN

The article focuses on the issue of Jesus as the master educator of his disciples in Mark 1:35-39. The study provided is based on the principles of narrative and contextual analysis. The article consists of three parts: (1) Analysis of Mark 1:35-39; (2) Mk 1:35-39 in the context of 1:14-20; (3) Jesus master educator in 1:35-39 in the context of the Gospel of Mark. The pericope shows a certain tension between what Jesus must accomplish in terms of his mission given by the Father and what his disciples expect from him. The attitude of Simon and his companions (Andrew, Jacob and John) is expressed in Peter’s actions (“pursued him [Jesus]”) and in the apostles’ common words: ““Everyone is looking for you” (1:37). He shows that they have not yet reached the ideal personality as proposed by Jesus, which should be expressed in the attitude of repentance and faith (cf. 1:15). Their attempt to limit Jesus’ mission to Capernaum shows also that they are not yet ready to meet the goal of their vocation i.e. become fishers of men. In such context, through his command “Let us go somewhere else to the towns nearby, so that I may preach there also; for that is what I came for” (1:38), Jesus corrects their attitude and invites them to strengthen their bond with him in the perspective of a universal mission. In this way Jesus reveals himself as an educator, who encourages his disciples by his own example and his own words (encouragement, commands, reproaches, prohibitions and questions) to absolute clinging to him.

11

Il Messia fa discepoli: luce che sorge per Israele e per le Nazioni. Analisi della composizione retorico-biblica di Mt 4

67%

Graziano F.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2020

|

vol. 33

|

issue 2

70-103

EN

The sub-sequence of Mt 4:12-25 concludes the first literary section of the Gospel of Matthew and introduces the Sermon on the Mount (Mt 5–7) and the narrative about the messianic works of Jesus (Mt 7–8). The exegetes recognize at least three episodes in this pericope (vv. 12-17; vv. 18-22; vv. 23-25), without considering, however, the possibility of reading them as a whole. The analysis by means of biblical and Semitic rhetoric (RBS) takes into consideration the composition of larger units of biblical text. As a result, it demonstrates that the literary unit in question and its three episodes serve as a mediator of a message for the entire dimension of Matthew’s Gospel.

12

Św. Paisjusz (Wieliczkowski) i duchowe skarby św. Góry Atos dla Rosji

67%

Kuprjanowicz T., p., Ławreszuk M., Kostiuczuk J., Ignatiuk K., p., Ławreszuk M., Ignatiuk K.

ELPIS

|

2017

|

issue 19

PL

Święty biskup Ignacy (Branczaninow) uważał, że dzieła Świętych Ojców przetłumaczone przez świętego Paisjusza (Wieliczkowskiego) mają „taką godność ascetyczną”, że ich nie może zamienić żadne inne tłumaczenie. Czytanie Świętych Ojców - podkreślał św. Ignacy - jest zwłaszcza ważne dla zrozumienia Pisma Świętego. Biblijni Autorzy i Ojcowie byli natchnieni jednymi tym samym Duchem i dlatego Pismo i Tradycja (w danym przypadku - spuścizna Świętych Ojców) zestawiają jedną całość i nie mogą być rozdzielane. Prawosławna Cerkiew akceptuje wyłącznie interpretację Duchem Świętym, a rozumienie Ojcami Cerkwi Pisma natchnione jest tym samym Duchem co i samo Pismo Święte. Liczni uczniowie św. Paisjusza powróciwszy do Rosji przynieśli ze sobą odrodzoną tradycję patrystyczną i rękopisy przetłumaczonych przez św. Paisjusza dzieł Świętych Ojców. To sprzyjało odrodzeniu mniszego życia i całej Rosyjskiej Cerkwi.

13

Taumaturgiczna posługa Mesjasza miłosierdzia i Jego uczniów

67%

Łaszkiewicz Ł.

Studia Paradyskie

|

2015

|

issue 25

101-119

PL

Taumaturgiczna posługa Jezusa stanowi niemałą część całej Jego publicznej działalności. Zastanawiająca jest jej relacja względem proroctw mesjańskich, a także odniesienie do samego JHWH i Jego czynów. Pytanie o miejsce cudów i znaków – szczególnie uzdrowień – w mesjańskiej posłudze Jezusa, a także uzasadnienie ich wykonywania stały się przyczyną podjęcia badań nad tymi zagadnieniami. Nie bez znaczenia pozostaje także kwestia kontynuacji posługi Jezusa uzdrawiającego przez Jego uczniów. W artykule zostały przedstawione starotestamentalne zapowiedzi Mesjasza, ze szczególnym uwzględnieniem tych, które wskazują, że On ma przynieść uzdrowienie. Zaprezentowana jest także sama posługa taumaturgiczna Jezusa, przez którą spełnia On starotestamentowe obietnice. Zaakcentowana jest również miłość jako motywacja Jezusa litującego się nad chorymi. Ostatnia część poświęcona jest uczniom Jezusa, którzy stają się kontynuatorami Jego misji poprzez głoszenie Ewangelii, której towarzyszą znaki i cuda. Cuda Jezusa, a szczególnie uzdrowienia, mają swoje źródło w działaniu Boga. To On posyła swojego Syna jako Mesjasza, by wypełnił Jego dzieło miłosierdzia wobec człowieka dotkniętego fizycznym – ale i duchowym – cierpieniem. Syn Boży jest wierny w spełnianiu swojej misji. To samo posłannictwo przekazuje swoim uczniom i całemu Kościołowi, który jest wezwany do niesienia uzdrowienia chorym.

EN

Thaumaturgic ministry of Jesus is a considerable part of the whole of His public ministry. The relation between Jesus thaumaturgic ministry and the Messianic prophecies is thought provoking, as well as is the reference to the YHWH and His deeds. The reason of undertaking the above research is an attempt to answer the question about the place of miracles and signs - especially healings - in the messianic ministry of Jesus and the justification for their execution. Moreover, very remarkable is the matter of Jesus healing ministry continuation by His disciples. The article presents the Old Testament’s announcements of the Messiah, with special attention to those that indicate that He is to bring healing. Jesus thaumaturgic ministry is also presented here. Through this ministry He fulfills the Old Testament promises. The love is emphasised as the motivation for Jesus to have mercy for the sick. The last section of the article is dedicated to Jesus disciples who become continuators of His mission through the Gospel proclamation, accompanied by signs, wonders and various miracles. Jesus’ miracles, especially healings have their source in God’s activity. It is Him who sends his Son as the Messiah to fulfill His work of mercy to a man afflicted with physical - but also spiritual – suffering. The Son of God is consistent in fulfilling His mission, which He passes to His disciples and the entire Church called to heal the sick.

Refine search results

Od redakcji

Ks. Zbigniew Grochowski, Il discepolo di Gesù nell’ora della prova (Gv 18 – 19), luogo di rivelazione del maestro, Studia Biblica Lublinensia XIII, Wydawnictwo KUL, Lublin 2015, ss. 556

Dobry Pasterz, pojmany w Ogrójcu, daje życie swoim uczniom (J 10,1 – 18; 18,1 – 14)

Winsome Munro – życie i działalność naukowa. Kobiety w roli uczniów Chrystusa na kartach Nowego Testamentu

Jezus Chrystus – pierwszy powołany i powołujący

Il significato di “mandare” (αποστέλλω) il discepolo da parte di Gesù nel Vangelo di Marco. Parte ii: pericopi del Vangelo di Marco con il verbo (αποστέλλω) riferito ai discepoli

Nowe życie uczniów Jezusa w Ewangelii Jana

Powołanie Jezusowych uczniów w świetle tekstu Mk 1, 16-20

„Wy jesteście świadkami tego!” (Łk 24,48). Koncepcja świadectwa w Ewangelii Łukasza

Jezus wychowuje swoich uczniów w Mk 1,35-39

Il Messia fa discepoli: luce che sorge per Israele e per le Nazioni. Analisi della composizione retorico-biblica di Mt 4

Św. Paisjusz (Wieliczkowski) i duchowe skarby św. Góry Atos dla Rosji

Taumaturgiczna posługa Mesjasza miłosierdzia i Jego uczniów