Search results

1

Współpraca firm z organizacjami charytatywnymi w świetle opinii klientów

100%

Nogieć J.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej we Wrocławiu

|

2012

|

issue 28

147-159

PL

Coraz częściej firmy chcą być kojarzone z wartościami biznesu społecznie odpowiedzialnego. Dlatego też przedsiębiorcy angażują się w różnego rodzaju działania o charakterze społecznym. Artykuł prezentuje sposoby współpracy firm z organizacjami społecznym oraz opinie młodych klientów dotyczące tego typu działań.

EN

More and more often companies want to provide the business in a socially responsible way. The companies value the image and they are sure certain that such cooperation can increase it. The article presents the possibilities of the cooperation between the business and non-profit organizations.

2

"Ta nędza leżała nam na sercu". Apostolska misja Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, jako odpowiedź na problemy społeczne przełomu XIX i XX wieku Królestwa Polskiego w kontekście historii dobroczynności.

86%

Ficoń M., Martynowicz D.

Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

|

2019

|

vol. 131

151-168

PL

W Królestwie Polskim przełomu wieku XIX i XX w dobie wzmożonego rozwoju gospodarczego, przemysłowego i demograficznego nasilały się problemy społeczne: ubóstwo, sieroctwo, cierpienie fizyczne, zagrożenia moralne. Odpowiedzią na nie była przede wszystkim działalność towarzystw dobroczynnych. W historii dobroczynności szczególnie zapisała się działalność Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących. W pierwszej części artykułu została przedstawiona charakterystyka sytuacji społecznej Królestwa oraz diagnoza patologii społecznych. W dalszej części artykułu szczególna uwaga poświęcona została działalności Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, których inicjatywy i działalność stanowią ważną część historii dobroczynności na przełomie XIX i XX wieku w Królestwie Polskim.

EN

In the Kingdom of Poland, at the turn of the 19th and 20th centuries, in the era of intensive economic, industrial and demographic development, social problems increased: poverty, orphanhood, physical suffering, and moral threats. The response to them was above all the activity of charity societies. In the history of charity, the activity of the Congregation of the Franciscan Sisters of Suffering was especially noted. The first part of the article presents the characteristics of the social situation of the Kingdom and the diagnosis of social pathologies. In the further part of the article, particular attention has been given to the activities of the Franciscan Sisters of Suffering, whose initiatives and activities constitute an important part of the history of charity at the turn of the 19th and 20th centuries in the Kingdom of Poland.

3

Instytucje dobroczynne w "Listach" Grzegorza Wielkiego

86%

Wójcik M.

Vox Patrum

|

2001

|

vol. 40

337-351

IT

Nel presente articolo viene esaminata la posizione giuridica degli istituti di beneficenza, specialmente la loro subbiettivita giuridica. Questo problema e trattato principalmente sulla basa lettere di s. Gregorio Magno.

4

Działania na rzecz upowszechniania ochron podejmowane w Krakowie przez Józefa Teodora Głębockiego w XIX wieku

72%

Barnaś-Baran E. M.

Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

|

2019

|

vol. 14

|

issue 3(53)

75-86

PL

Przedmiotem badań niniejszego artykułu była działalność dobroczynna Józefa Teodora Głębockiego w XIX w. w Krakowie. Szczególną uwagę zwrócono na jego zaangażowanie w upowszechnianie zakładania instytucji dla małych dzieci nazywanych ochronami. Stanowiły one znaczący element w budowaniu systemu opieki nad małym dzieckiem i rozwoju pedagogiki przedszkolnej. Celem artykułu było ukazanie działalności J.T. Głębockiego w stowarzyszeniach dobroczynnych oraz jego dorobku literackiego służącego m.in. propagowaniu potrzeby objęcia opieką dzieci rodziców zajętych wielogodzinną pracą zarobkową w mieście. Zastosowano w nim analizę dokumentów źródłowych, których podstawę stanowiły materiały zgromadzone w Archiwum Narodowym w Krakowie. Ustalono, że Głębocki był członkiem znaczących towarzystw dobroczynnych, w tym Arcybractwa Miłosierdzia i Banku Pobożnego, Krakowskiego Towarzystwa Dobroczynności, Komitetu Ochron dla małych dzieci. Jego działalność na rzecz ubogich dorosłych i dzieci, opracowania poświęcone dobroczynności upowszechniały taką formę opieki.

EN

The subject of this article was the charity activity of Józef Teodor Głębocki in the 19th century in Cracow. Special attention was paid to his involvement in promoting the establishment of institutions for small children called shelters. They were a significant element in building a system of care for small children and the development of preschool pedagogy. The aim of the article was to show the activity of J.T. Głębocki in charity associations and his literary output serving, among others, to promote the need of caring for the children of parents engaged in many hours of paid work in the city. It uses an analysis of source documents based on materials collected in the National Archives in Cracow. It was established that Głębocki was a member of significant charity societies, including the Archbrotherhood of Mercy and the Pious Bank, the Cracow Charitable Society, and the Committee for the Protection of young children. His work on behalf of poor adults and children and studies on charity contributed to the popularization of charitable care.

5

Sieć szpitali łacińskich w Rzeczypospolitej w XVI-XVIII wieku

72%

Suracki M.

Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

|

2015

|

vol. 123

133-184

PL

Opieka społeczna i dobroczynność w Polsce, jak i w całej Europie chrześcijańskiej, oparta była w głównej mierze o szpitale, które pełniły aż do końca XVIII w. funkcję przytułków, których schronienie znajdowały bardzo różne kategorie potrzebujących: kalecy, starcy, ubodzy, sieroty czy chorzy. W dwu pierwszych wiekach istnienia państwa polskiego szpitale prowadziły prawie wyłącznie zakony, natomiast od około XIV w. w większych miastach pojawiły się tzw. szpitale prepozyturalne, złożone z przytułku i własnego kościoła szpitalnego, posiadające własne beneficjum i obsadę duchowną. W większości funkcjonowały one nadal w okresie staropolskim. Pod koniec XVI w. w atmosferze i na mocy reform podjętych na Soborze Trydenckim (1545-1563) zaczęły dynamicznie się rozwijać małe szpitale-przytułki parafialne, i to zarówno w parafiach miejskich, w których wcześniej nie było szpitali prepozyturalnych, jak i przede wszystkim w wsiach, gdzie szpital w średniowieczu był zjawiskiem nieznanym. Szybki i systematyczny przyrost przytułków parafialnych, sprawił, że ten typ szpitala stał się, szczególnie od drugiej połowy XVII w. statystycznie dominujący. Powszechny rozwój szpitali parafialnych w całej Rzeczypospolitej i gęstnienie ich sieci przebiegało w różnym tempie w poszczególnych regionach. Generalnie w skali całego państwa, szczytowy rozwój szpitali przypada na drugą połowę XVII w. Największe nasilenie tego procesu szczególnie w XVII w. było wynikiem stopniowego i ustawicznego procesu rozwoju sieci szpitalnej w odzewie na potrydenckie zalecenia zakładania ich w każdej parafii. Rozwój szpitali w XVIII w. Jedynie na ziemiach wschodnich rozwój szpitali zaczął się później, przebiegał wolniej i był przedłużony w czasie, obserwowane na większości ziem Korony zmniejszanie się liczebności szpitali, następujące powoli, ale sukcesywnie przez cały XVIII w. było zwiastunem bezpowrotnego zaniku tego rodzaju instytucji kościelnych. Przygotowywało ono grunt pod powstanie nowego szpitalnictwa, którego jednoznacznie lecznicza funkcja zaczęła krystalizować się na ziemiach polskich w dobie rozbiorów. Na całym obszarze przedrozbiorowej Rzeczpospolitej, w szczytowym momencie rozwoju szpitalnictwa, mniej więcej co druga parafia łacińska posiadała własną placówkę opiekuńczą. Funkcjonował on szacunkowo w 70-80% parafii miejskich i około 30% parafii wiejskich.

EN

Social care and charity in Poland, as well as in whole Christian Europe, was based mainly on hospitals, which – until the end of the 18th century – served as almshouses, where various categories of those in need found shelter: the handicapped, the old, the poor, the ill and orphans. In the first two centuries of the existence of the Polish state hospitals were run almost solely by monasteries, while since around the 14th century the so called prepositural hospitals appeared in larger cities. They consisted of an almshouse and a hospital church and they had their own benefice and clergy. In majority they still func-tioned in the Old Poland. At the end of the 16th century in the atmosphere and by virtue of reforms undertaken at the Council of Trent (1545-1563) small parish hospitals-asylums began to develop dynamically, both in urban parishes in which prepositural hospitals had not existed before and in rural areas, where hospitals in medieval times were unknown. A quick and systematic growth of the number of parish almshouses caused this type of hospitals to be statistically dominant, especially since the second half of the 17th century. Widespread development of parish hospitals in the Commonwealth and the thickening of their network progressed at a different pace in different regions. Generally, as far as the whole country goes, the peak development of hospitals falls at the second half of the 17th century. The greatest intensification of the process in the 17th centu-ry was a result of a gradual and continual process of the development of hospital network in answer to post-Trent recommendation to establish one in every parish. Development of hospitals in the 18th century. Only in the Eastern areas the devel-opment of hospitals started later, progressed more slowly and was prolonged in time. The reduction of the number of hospitals in most of the regions of the Crown, pro-gressing slowly but successively throughout the 18th century, was a harbinger of an irrevocable disappearance of church institutions of this kind. It prepared a ground for the development of a new kind of hospitals, whose unequivocally medical function began to crystalise in Poland in the partition era. In the whole area of pre-partition Commonwealth, in the peak moment of the development of hospitals, more or less every second Latin parish had its own care facility. Such facilities functioned approx-imately in 70-80% of urban parishes and in about 30% of rural ones.

6

Głoszenie Ewangelii do osób zaangażowanych w działania społeczno-charytatywne

72%

Swędrowski J.

Polonia Sacra

|

2018

|

vol. 22

|

issue 1(50)

67-78

PL

Ewangelia jest Dobrą Nowiną dla każdego; jej zasięg wykracza poza granice konfesyjności, ale staje się źródłem sensu i siły wobec potrzebujących. Nie można podzielić się tym, czego się nie posiada, a zatem ugruntowanie na słowie Bożym oczyszcza i konkretyzuje postawy miłości wobec bliźniego. Niesienie pomocy innym nie dokonuje się w abstrakcji, ale ma u swojego celu niesienie chrześcijańskiej nadziei. Wszelkie formy wolontariatu i dobroczynności winny być ożywiane postawą wiary. W jej świetle można włączyć swoje umiejętności i środki materialne ku autentycznej miłości, która nie jest jedynie dystrybucją tego, co zbywa, ale otwieraniem dróg ku zaspokojeniu najpilniejszych potrzeb. Chrześcijański wolontariat niesie w sobie cechy wspólnotowe i nabiera charakteru apostolskiego. Słowo Jezusa Chrystusa, który „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mk 10, 45) staje się motywacją ku odkrywaniu prawa miłości. To miłość Boża jest zasadą niesienia adekwatnej pomocy potrzebującym. Ta posługa staje się formą diakonii i pozwala na rozwinięcie nowej dynamiki misyjnej. Nie ma w niej nic z prozelityzmu, ale staje się ona prawdziwym zaczątkiem budowania wspólnoty osób. Zaangażowani w działania społeczno-charytatywne nie muszą popadać w aktywizm, ale karmiąc się słowem Bożym, znajdują siłę i radość w spotkaniu z bliźnimi. Oparcie zaangażowania społecznego na słowie Bożym i sakramentach buduje postawy tożsamości i zapobiega zniechęceniu. Formacja duchowa zaś pozwala budować trwałe fundamenty cywilizacji miłości i życia.

EN

The Gospel is the Good News addressed to everyone. Its message goes beyond confessional boundaries and becomes the source of sense and strength for those in any need. One cannot give what they do not have. Being firmly grounded in the Word of God people may experience it purifying power in the service to the neighbor. Helping other is not an abstraction but serving the needy has the purpose to give them Christian hope. Living faith is the center of all the voluntary services and charitable activities. Human creativity and material resources should be combined with our faith so that all is directed towards genuine love which sees the needy and shares not what is the surplus but meets their most urgent needs. Christian voluntary service carries in itself community traits and is apostolic by its nature. The Word of Jesus, who “For even the Son of man came not to be ministered unto, but to minister, and to give his life a ransom for many” (Mark 10,45) is the true motivation for discovering the law of love. God’s love is rule how to help others.

7

Promocja zbiórek charytatywnych na przykładzie działalności Komitetu „Wstawaj Alicja” Studium przypadku

72%

Wachowicz M.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2023

|

vol. 32

|

issue 3

99-112

EN

The publication is an attempt to prove that charity actions organized during cultural events – properly publicized and promoted – can bring measurable benefits to people with disabilities, and make others aware of the scale of problems faced by sick people and those in need of social or medical support. In the undertaken analysis, qualitative research methods were used, such as case studies and the in-depth interview method. The research material consisted of media reports relating to Alicja Mazurek’s disability.

8

Rzymskokatolickie Towarzystwo Dobroczynności przy kościele św. Katarzyny w Petersburgu w latach 1884-1919

72%

Czaplicki B.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2007

|

vol. 88

21-47

9

Feel the Love! Reflections on Alexander Pruss’ Essay in Christian Sexual Ethics

72%

Taliaferro C., Perez B. L.

Roczniki Filozoficzne

|

2015

|

vol. 63

|

issue 3

31-41

PL

Pruss rozwija filozofię miłości, na której gruncie (właściwie) traktuje miłość w kategoriach dobroczynności (rozumianej jako odpowiedź na dobro ukochanego) i miłości jednoczącej (pragnienie bycia przy ukochanym). Tym niemniej Pruss podkreśla charakter miłości w kategoriach działania i motywacji, a nie w kategoriach uczuć. Uważamy, że odczuwanie odpowiednio przyjemności z powodu (stosownego) dobra i cierpienia wobec choroby (nieuzasadnionego cierpienia), które go spotyka, są istotnymi elementami ludzkiej miłości. Kwestionujemy zaproponowaną przez Prussa interpretację przypowieści o dobrym Samarytaninie. Na zakończenie odnosimy się do Prussa ujęcia miłości własnej, które uważamy za pouczające (Franciszek powinien sam siebie darzyć miłością, ponieważ jest tego wart), choć niezupełne (osoba, którą jest Franciszek, powinna kochać samą siebie, nawet jeśli nie jest świadoma bycia Franciszkiem). Ostatni punkt wiąże się z afirmacją istoty (haecceitas) miłości.

EN

Throughout his excellent book One Body, Alex Pruss relies upon the view that there is a requirement of universal love: each and every one of us is required to love each and every one of us. Although he often appeals to revealed truth in making arguments for his various theses, he supports the requirement of universal love primarily through a philosophical argument, an argument that I call the “argument from responsiveness to value.” The idea is that all persons bear a sort of nonrelational value, and because this value gives every agent reasons to respond to it positively, each and every person is bound to love each and every person. The aim of this paper is to criticize this argument. Pruss’s argument has two important gaps, one concerning the sort of reasons that the value of persons gives and one concerning whether the required response is the response of love.

10

Działalność Leona Cyfrowicza (1844-1904) na rzecz sierot w Krakowskim Towarzystwie Dobroczynności

72%

Barnaś-Baran E. M.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2020

|

vol. 23

|

issue 2

EN

The aim of the article is to present the work of Leon Cyfrowicz, a student and lecturer at the Jagiellonian University, aimed at helping poor children and orphans under the care of the Krakow Charitable Society. His aim was to enable them to gain an elementary-school education and to prepare them for professional work. The article was based on source materials collected from the National Archive in Krakow and the Jagiellonian Library. Manuscripts of the minutes of meetings of the General Council of the Krakow Charitable Society were analyzed, as were the “Yearbooks of the Krakow Charitable Society.” Cyfrowicz’s publications were also used. A qualitative analysis of the source material was done.It was established that Cyfrowicz was involved in the activities of the “Departments of the Krakow Charitable Society”; he took an active part in the Society’s board meetings, was a member of the School Committee, and was responsible for the care, upbringing, and education of the children. On his initiative, the “Crafts Room” was established, renamed the School of Crafts. Combining scientific, professional, and charitable work is still a desirable form of human activity. The charitable work done by Cyfrowicz is an example of being involved in helping poor people, especially children, actively participating in the work of the Krakow Charitable Society.

PL

Celem artykułu jest ukazanie aktywności Leona Cyfrowicza, studenta i wykładowcy Uniwersytetu Jagiellońskiego, ukierunkowanej na pomoc ubogim dzieciom i sierotom pozostającym pod opieką Krakowskiego Towarzystwa Dobroczynności. Pomoc ta miała na celu umożliwienie im zdobycia elementarnego wykształcenia oraz przygotowania do pracy zawodowej.Artykuł został przygotowany na podstawie materiałów źródłowych zgromadzonych w Archiwum Narodowym w Krakowie oraz Bibliotece Jagiellońskiej. Analizowano rękopisy protokołów posiedzeń Rady Ogólnej Krakowskiego Towarzystwa Dobroczynności, korzystano również z wydawanych drukiem „Roczników Krakowskiego Towarzystwa Dobroczynności”. Analizie poddano również publikacje Cyfrowicza. Zastosowano jakościową analizę materiału źródłowego.Ustalono, że Cyfrowicz zaangażowany był w działalność tzw. wydziałów Krakowskiego Towarzystwa Dobroczynności, brał czynny udział w posiedzeniach zarządu Towarzystwa, był członkiem Komisji Szkolnej odpowiedzialnej za opiekę, wychowanie i kształcenie dzieci. Z jego inicjatywy utworzono tzw. salę rzemiosł, przemianowaną na szkołę rzemiosł.Łączenie pracy naukowej i zawodowej z działalnością dobroczynną nadal stanowi pożądaną formę aktywności człowieka. Podjęta przez Cyfrowicza działalność dobroczynna jest przykładem zaangażowania w pomoc ludziom ubogim, zwłaszcza dzieciom, czynnego włączenia się w prace Krakowskiego Towarzystwa Dobroczynności.

11

Wychowanie moralne i religijne ubogich i sierot w Krakowskim Towarzystwie Dobroczynności w latach 1816–1918

72%

Barnaś-Baran E.

|

2016

|

vol. 19

|

issue 2

65-85

PL

Celem artykułu jest przedstawienie realizowanego przez Krakowskie Towarzystwo Dobroczynności wychowania moralnego i religijnego ubogich. W zakładzie Towarzystwa mieszkali ludzie starzejący się i starzy, z problemami zdrowotnymi, którzy nie mogli już z braku sił zapracować na własne utrzymanie. Podopiecznymi były również sieroty od 10. do 16. roku życia (po 1874 roku przyjmowano nawet dzieci sześcioletnie). Organizowano dla nich opiekę, ale również kładziono nacisk na eliminowanie negatywnych zachowań i przyzwyczajeń, nakłaniano do moralnego i zgodnego z nauką chrześcijańską życia. Analiza materiałów źródłowych, zwłaszcza statutów, regulaminów i instrukcji pozwoliła na ukazanie, w jaki sposób wychowywano podopiecznych na „pożytecznych członków społeczności”. Walczono zwłaszcza z próbami żebrania oraz nadużywaniem alkoholu. Przyjmując do zakładu ubogich, sprawdzano, czy ich życie było zgodne z normami moralnymi oraz czy były one pracowite. Wypełniano dzień ubogich modlitwą, pracą, dbano aby właściwie spędzali czas wolny. Zwracano uwagę na wzajemną życzliwość, szacunek względem dobroczyńców oraz siebie nawzajem. Uczono porządku, troski o rzeczy własne, jak również należące do Towarzystwa. Brak przestrzegania regulaminów był karany. Kary miały określoną gradację, zawsze starano się najpierw udzielać upomnień. Motywacją do właściwego postępowania były nagrody. Nagradzano za pracę, naukę, umożliwiano uroczyste obchodzenie świąt kościelnych. Dla sierot organizowano majówki, wycieczki. Wyrażano zgodę na urlopy, odwiedzanie rodzin.

EN

The aim of the article is to present implemented in 19th century by the Cracow Charitable Society the moral and religious education of the poor. In the plant of the Society lived aged and old people, with health problems, who lacked of their own forces to earn for living. Wards were also the orphans from 10 to 16 years old (after 1874 the Society accepted even six years old children). The daily care for them was organized, with putting the emphasis on eliminating negative behaviors and habits, they were urged to live a life in accordance with the moral and Christian values. Analysis of source materials, especially the statutes, regulations and instructions made it possible to show how the wards were brought up in order to be in the future the “useful members of the community”. The staff of the Society fought especially with attempts of begging and alcohol abuse. During the enrolment the staff checked if the candidates’ behaviour was in line with moral standards and if they were diligent enough. Daily routine was carefully planned: there was a time of prayer, of work, care was taken to spend in a fruitful manner free time. The staff stressed the value of mutual kindness, respect shown to each other, and towards the benefactors. The wards were taught how to care for their own belongings and for what the Society provides to them. Failure to comply with regulations was punished. Penalties had a definite gradation, the staff always sought to give reprimands first. The system of awards and compensations was introduced in order to motivate pupils for proper conduct. They were rewarded for diligent work, learning, and allowed to participate in celebration of religious holidays. For orphans the picnics, tours were organized. The permission to see families and to go on holidays were also given.

12

Zarys dziejów miłosierdzia w Kościele katolickim

58%

Pelczar J. S.

Pieniądze i Więź

|

2016

|

vol. 19

|

issue 4(73)

36-66

PL

W kolejnej (41) części Biblioteki Myśli Spółdzielczej przypominamy fragmenty publikacji św. Józefa Stanisława Pelczara pt. „Zarys dziejów miłosierdzia w Kościele katolickim”, wydanej nakładem autora w Krakowie w 1916 roku.

EN

In the next (41st) part of the Cooperative Thought Library we remind excerpts from the saint Jozef Stanislaw Pelczar’s book entitled ”Outline of the history of charity in the Catholic Church," published by the Author in Krakow in 1916.

13

Warszawski Zakład Dobroczynny „Przytulisko” miejscem powstania Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących

58%

Dębowska K.

Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

|

2019

|

vol. 131

169-191

PL

W trudnej sytuacji Królestwa Polskiego, uzależnionego od rosyjskiego zaborcy, w drugiej połowie XIX wieku, dzięki ożywieniu religijnemu społeczności Warszawy, powstaniu i działalności bractw: miłosierdzia, różańcowych i franciszkańskich, doszło w 1858 roku do zorganizowania zakładu dobroczynnego dla kobiet pod nazwą Przytulisko. Mimo starań świeckiego zarządu zakładu i ofiar członków bractw, funkcjonowanie instytucji wymagało stałej obecności osób zatroskanych o jego codzienny byt. Stąd też starano się o oddanie zakładu jakiemuś zgromadzeniu zakonnemu, m.in. sióstr służebniczek z Wielkopolski, a także felicjanek z Warszawy. Po nieudanych próbach, po kasacie zgromadzeń zakonnych habitowych w 1864 roku, w latach 80-tych z inspiracji o. Honorata Koźmińskiego OFMCap, w warunkach konspiracyjnych usiłowano stworzyć w Przytulisku nowe zgromadzenie zakonne bezhabitowe. W tym celu kierownictwo zakładem objęła Kazimiera Gruszczyńska, członkini powstałego w latach 70-tych pierwszego ukrytego Zgromadzenia Sióstr Posłanniczek Serca Jezusowego. W trakcie organizowania wspólnoty zakonnej napotkała wiele trudności, zarówno ze strony zarządu Przytuliska nieświadomego jej zamiaru, jak też z powodu jej przynależności do innego zgromadzenia. Postawa, zdolności organizacyjne Gruszczyńskiej, zaradność w kierowaniu zakładem, sprawiły, że zyskała zaufanie zarządu i większą swobodę w działaniu. Po wtajemniczeniu niektórych członków zarządu zakładu w jej plany zakonotwórcze, doszło do powstania w nim nowego zgromadzenia zakonnego Sióstr Franciszkanek od Cierpiących. Dzięki patriotycznej i religijnej postawie członków zarządu Przytuliska i warszawskich życzliwych lekarzy, doceniających pracę sióstr wśród chorych, powstało Towarzystwo Pielęgnowania Chorych, tożsame ze zgromadzeniem, co umożliwiło jego egzystencję nowego zgromadzenia wobec ówczesnego prawa i władz rządowych.

EN

n the difficult situation of the Kingdom of Poland, dependent on the Russian partitioner, in the second half of the 19th century, thanks to the revival of the Warsaw religious community and activities of fraternities: of mercy, of rosary and Franciscan, in 1858 a charity for women was established under the name of “the Shelter” (Przytulisko). Despite the efforts of the secular management of the institution and the financial contribution of the members of fraternities, the functioning of the institution required the constant presence of people concerned about its daily existence. Hence, efforts were made to place the institution under the care of a religious congregation, including Sisters Servants from Greater Poland, as well as the Felician Sisters from Warsaw. Following unsuccessful attempts, after the dissolution of religious convents in 1864, in the 1880’s, in the underground conditions, an attempt was made – inspired by Fr. Honorat Koźmiński, OFMCap – to create a new non-habit-wearing congregation in “the Shelter”. For this purpose, the management of the institution was taken over by Kazimiera Gruszczyńska, a member of the first hidden Congregation of the Sisters of the Sacred Heart of Jesus created in the 1870’s. During the organization of the religious community she encountered many difficulties, both on the part of the board of “the Shelter”, unaware of her intention, as well as because of her membership in another congregation. Her attitude, organizational skills and resourcefulness in management gained her the trust of the board and greater freedom in action. After initiating certain members of the board in her plans, a new religious congregation of the Franciscan Sisters of Suffering was formed there. Thanks to the patriotic and religious attitude of the members of the management board of “the Shelter” and the friendly doctors in Warsaw appreciating the work of the sisters among the sick, the Society for Care of the Sick was created, identical with the congregation, which made it possible for the new congregation to exist under contemporary law and government authorities.

14

Potrzeby wychowawcze, socjalne i edukacyjne w rozwijaniu świadomości w zakresie kształtowania postaw prospołecznych uczniów

58%

Żeber-Dzikowska I.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Geographica

|

2014

|

vol. 6 Innowacje w kształceniu geograficznym i przyrodniczym

133-162

PL

W niniejszym artykule zasygnalizowane zostały potrzeby wychowawcze, socjalne i edukacyjne w rozwijaniu świadomości i kształtowaniu postaw prospołecznych oraz wskazane aspekty oddziaływania na wychowanie, rodzinę i rówieśników. Dopełnieniem artykułu są autorskie opracowania innowacyjnych propozycji rozwiązań wdrażanych projektów badawczo-edukacyjnych na temat: dobroczynności, instytucji charytatywnych, wolontariatu w świadomości młodych ludzi – dzieci i młodzieży, oraz problemów społecznych XXI wieku.

EN

In the article the upbringing, social, and educational needs were discussed as part of developing the pupil’s awareness, as well as shaping the pro-social attitudes. The influence of such needs on education, family and peers was also mentioned. Additionally, also included are the author’s innovative proposals of the solutions introduced in the educational research projects dealing with the awareness of young people of problems like charity, charity institutions, voluntary work, as well as the basic social problems of the 21st century.

15

Z tradycji polskiego wolontariatu - idee i praktyka

58%

Kabzińska Ł.

Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne

|

2012

|

issue 1

7-31

PL

Praca społeczna, w rozumieniu dzisiejszego wolontariatu, ma bogate tradycje na ziemiach polskich i kształtowała się na kanwie ważnych potrzeb narodowo – społecznych, obejmując tak istotne obszary życia zbiorowego, jak naukę, kulturę, oświatę, gospodarkę, politykę. Równolegle z praktyką działań społecznych tworzyła się refleksja teoretyczna osadzona na filozofii, etyce, aksjologii, religii i innych ważnych naukach, mieszczących się w szeroko rozumianej humanistyce. Istotną rolę w inspirowaniu bogatych form pracy wolontariackiej pełniły programy i ideologie społeczno – polityczne organizacji i towarzystw o bardzo różnicowanym profilu działalności, a także wybitne jednostki rekrutujące się przede wszystkim z rodzącej się inteligencji (lekarze, prawnicy, literaci, publicyści, ludzie nauki, duchowieństwo itp.), dla której punktem odniesienia była filozofia oświeceniowa i ideologia pozytywistyczna. Oświeceniowy rodowód działalności społecznikowskiej należy wiązać z takimi postaciami jak, S. Staszic, H. Kołłątaj, J. J. Śniadeccy. Pozytywistyczne wzorce pracy wolontariackiej zapoczątkowane zostały przez wielkich Wielkopolan lat 40. XIX wieku (K. Marcinkowski, K. Libelt, A. Cieszkowski, H. Cegielski, E. Estkowski i inni). Intensywna walka o zachowanie polskiej kultury, nauki i oświaty w formie idei wzajemnej pomocy rozpoczyna się w okresie pozytywizmu, gdzie powstawały liczne organizacje, które powoływały do życia placówki opieki i pomocy, domy dla sierot, ochronki, szkółki niedzielne itp. Znaczący udział w pracy społecznej na polu oświaty i kultury odgrywały kobiety, angażujące się w tajnych stowarzyszeniach samopomocowych i społeczno – kulturalnych. Wśród nich wielokierunkową działalność prowadziły m.in. Cecylia Śniegocka, Filipina Płaskowicka, Maria Wysłouchowa, Cecylia Niewiadomska i inne.

EN

Community work in the way it is being understood and represented by present-day voluntary service, has a rich legacy on Polish territory. It developed against the background of national and public needs and encompassed such crucial issues as social life, education and science, culture, economy and politics. Simultaneously with the welfare work its theoretical framework developed, based on philosophy, ethics, axiology, religion and other important sciences that can be summarized by the umbrella term of “the humanities.” Of crucial importance for the inspiration of a wide range of voluntary work proved the agendas and socio-political ideologies of organizations and associations operating in various fields. Of equal importance, however, was the contribution of outstanding citizens, representatives of the “intelligentsia” ( physicians, lawyers, men of letters, publishers, scientists, the clergy), who took their bearings from the philosophy of Enlightenment and the concepts of positivism. We can acknowledge Enlightenment’s legacy in the activities of such outstanding men as S. Staszic, H. Kołłątaj, J. J. Śniadeccy. In the nineteen-forties Positivism left its mark on the exemplary voluntary activities of the pioneers K. Marcinkowski, K.Libelt, A. Cieszkowski, H.Cegielski, E.Estkowski and others, most of them hailing from Great Poland. The arduous struggle to keep alive Polish culture, science and education by means of mutual assistance had its origins in the decades of Positivism. Various organizations were set up to establish places of refuge, day centers, orphanages, almshouses, Sunday-schools etc. An important role in the educational and cultural fields of voluntary work can be ascribed to women, who exhibited immense civic involvement in secret socio-cultural and self-help organizations. Among those who gave evidence of a wide range of civic activities are among others Cecylia Śniegocka, Filipina Płaskowicka, Maria Wysłouchowa and Cecylia Niewiadomska.

16

Motywy działalności charytatywnej w Kościele starożytnym

58%

Müller A., Kalbarczyk A.

Teologia Praktyczna

|

2019

|

issue 20

9-20

EN

The article gives a systematic justifi cation of charitable activity following the teaching of many Church Fathers on this issue – from Cyprian of Carthage onward – contained in their orations and writings on almsgiving and works of charity. The ancient Church used numerous biblical texts to justify charity, and in many of them we can fi nd a direcThe article gives a systematic justifi cation of charitable activity following the teaching of many Church Fathers on this issue – from Cyprian of Carthage onward – contained in their orations and writings on almsgiving and works of charity. The ancient Church used numerous biblical texts to justify charity, and in many of them we can fi nd a direct appeal for individual commitment to charitable acts. Albeit such a motivation makes diakonia a form of righteousness by works, which is unacceptable to Protestants, in the teaching of the Church Fathers one also discovers lines of argumentation focused on the addressees of charity and based on Christian anthropology. Apart from arguments of this type there are also modes of justifi cation of charity connected to institutional diakonia which was likely to be driven by the pressure of interreligious competition, pursuit of prestige by Church dignitaries and their desire to exert a personal infl uence over the life of the Church and society.

PL

Niniejszy artykuł przedstawia w sposób systematyczny uzasadnienie dobroczynności, jakie dawało wielu ojców Kościoła – począwszy od Cypriana z Kartaginy – w swoich mowach i pismach na temat jałmużny i uczynków miłosierdzia. Kościół starożytny posługiwał się licznymi tekstami biblijnymi dla uzasadnienia dobroczynności. W wielu z nich znajdziemy bezpośrednie wezwania do indywidualnego zaangażowania charytatywnego. Taka motywacja czyni jednak z diakonii formę sprawiedliwości z uczynków, która jest nie do przyjęcia dla protestantów. Niemniej w nauczaniu ojców Kościoła znaleźć można również takie linie argumentacji, które zwrócone są przede wszystkim w stronę adresata dobroczynności, oparte na chrześcijańskiej antropologii. Obok takiej argumentacji spotkać można także uzasadnienia związane z diakonią instytucjonalną, w ramach której do działalności charytatywnej mogła pobudzać presja międzyreligijnej konkurencji, a także chęć zdobycia prestiżu u dostojników kościelnych i wywierania osobistego wpływu na życie Kościoła i społeczeństwa.

17

Świeccy fundatorzy instytucji dobroczynnych w Kościele starożytnym

58%

Wójcik M.

Vox Patrum

|

2002

|

vol. 42

327-337

EN

Charitable activities go back to the very beginning of Christianity, but charity institutions were founded since the fourth century. In 321 A.D. the Church was granted testament factio passiva which allowed lay people to cede their property to the Church. In many cases there is no certainty about who the founder of a charity was. However, it is certain that the first founders were bishops. The earliest information about lay founders date back to the first half of the fourth century in the East and the end of the fourth century in the West. The historical sources of the following centuries are more numerous. Also, imperial constitutions, many of which were issued by Justinian, were the proof of charities founded by lay people and they functioned as a safeguard of the instructions concerning charitable activities. Lay founders were given a legal guarantee to run the charity they founded. However, the legal status of the charitable institutions of that time is still a matter of argument.

18

Miłość bliźniego w świetle ekshortacji pastoralnych Leona Wielkiego w "Mowach na Wielki Post" (39-50)

58%

Drączkowski F.

Vox Patrum

|

2004

|

vol. 46

527-536

FR

Par le terme d'«exhortations pastorales» nous comprenons convocations, appels, encouragements et ordres, adresses a tous les fideles, concernant actions, attitudes et comportements determines. Dans les Sermons pour le careme on a 257 exhortations en tout. Saint Leon, en premier iieu, fait appei aux auditeurs au sujet du retabiissement des relations correctes entre ies hommes. Parmi eiies, ii mentionne: ie pardon des offenses reciproques, i'oubii des injustices, ia iibé ration des esc) aves, i'induigence et ia remission des peines, ie rejet de ia vengeance et de ia voionte de revanche. Ii souiigne aussi ia necessitć de ia concorde, de i'unite et de ia paix. Saint Leon consacre a ce sujet 55 de ses exhortations (soit 21,4%). Ii encourage ensuite a pratiquer ies oeuvres de charite et de bienveiiiance parmi iesqueiies ii compte: actes de misericorde, aumóne, bienveiiiance, iargesse et compassion humaine. Ii consacre 39 exhortations (soit 15,1%) a cette probićmatique. 7 appeis seuiement concernent i'observation du jeune. Saint Leon consacre 109 exhortations (c'est-a-dire 42,4%) au programme de ia perfection chretienne. En s'appuyant sur ia statistique etabiie ci-dessus, on peut comprendre Fimportance reiative que Saint Leon accordait a ces differentes vaieurs dans son programme de pastoraie pour ie Careme.

19

Problemy działalności społecznej w Kościele starożytnym

58%

Brändle R.

Vox Patrum

|

1983

|

vol. 4

29-48

EN

Der Autor befasst sich mit dem noch nicht vollständig erforschten Problem des sozialen Wirkens der Ostkirche in der zweiten Hälfte des 4. Jahrhunderts. Nach einer kurzen Einführung, die die Konstantinische Gesetzgebung oharakterisiert, welche der Kirche neue Möglichkeiten zu derartigen Aktionen gab, wird das gesamte berührte Problem in vier Teilen abgehandelt.

20

Działalność dobroczynna stowarzyszeń Pań Miłosierdzia w Krakowie w latach 1945-1950

58%

Zamiatała D.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2003

|

vol. 80

395-406

DE

Der katastrophale wirtschaftliche und soziale Zustand Polens nach dem 2. Weltkrieg mobilisierte die katholische Kirche im Lande zur Aufnahme und Intensivierung einer Wohltätigkeitsaktion. Auf dem Gebiet der Stadt Krakau zeichneten sich besonders die Barmherzigen Frauenvereine durch ihre Wohltätigkeitsarbeit aus, die über eine jahrhundertelange Tradition unmittelbarer, persönlicher Arbeit mit Armen und Bedürftigen verfügten. Alle ihre Dienste an den Armen und Kranken leisteten sie kostenlos, ohne jeglichen Lohn. Die Vinzentinnen befaßten sich vor allem mit der Fürsorge für arme kinderreiche Familien, vernachlässigte Kinder, Witwen, Waisen und Kranke, denen sie materielle und moralische Hilfe leisteten. Sie halfen aus den Lagern zurückgekehrten Personen und Repatrianten. Unterstützt wurden auch Menschen, die aus ihren normalen Lebensumständen geworfen worden waren. Sie verteilten Lebensmittel und halfen auch mit Bargeld aus. In besonderen Armenküchen wurden Mahlzeiten ausgegeben und Gutscheine für Lebensmittel verteilt. Diese Küche wurde nicht nur von den Schützlingen des Vereins, sondern auch von zahlreichen Einwohnern Krakaus sowie von heimatlos herumirrenden Personen aus Warschau und von Umsiedlern aus den verlorenen polnischen Ostgebieten in Anspruch genommen. Die Schwestern bemühten sich außerdem, die Kleidungsnot zu verringern, indem sie Kleidung und Schuhe verteilten. Denjenigen, die sich schämten zu betteln, und Personen, die in außerordentliche Armut gefallen waren, versuchten sie diskrete Hilfe zu leisten. Bettlägerige Patienten wurden in ihren Wohnungen besucht, Schröpfköpfe angesetzt, nach ärztlicher Anweisung Injektionen gegeben sowie Verbände gewechselt. Sie leisteten auch Hilfe sozialer Natur und brachten viele alte Menschen in Heimen unter. Sie versuchten armen Familien Wohnraum sowie Arbeitslosen Arbeit zu verschaffen. Neben dieser materiellen leisteten sie auch moralische und religiöse Hilfe. Sie betreuten auch sittlich gefallene Personen. Vielen Menschen halfen sie, ihre Angelegenheiten im Bereich ihres religiösen Lebens zu regeln. Sie bereiteten religiös vernachlässigte Kinder und Erwachsene auf die Taufe, die Erstkommunion und die heilige Beichte vor. Sie katechisierten die religiös vernachlässigten Kinder. Im Sterben liegende arme Menschen erhielten den Beistand eines Priesters. Den Toten leisteten sie letzte Dienste, indem sie für ein christliches Begräbnis sorgten. Sie arbeiteten mit folgenden Organisationen zusammen: der Frommen Bank, der Wohlfahrtspflege und den Pfarrkomitees sowie der „Caritas", der sie trotz Proteste durch eine Entscheidung der Bischöfe einverleibt wurden. Die Tätigkeit der Barmherzigen Schwesternvereine in Krakau im Rahmen der „Caritas" sollte allerdings nicht lange andauern, denn im Januar 1950 liquidierten die kommunistischen Behörden die katholische Organisation „Caritas". Die Vinzentinnen führten ihre Tätigkeit in Krakau dann noch einige Jahre weiter.

Refine search results

Współpraca firm z organizacjami charytatywnymi w świetle opinii klientów

"Ta nędza leżała nam na sercu". Apostolska misja Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących, jako odpowiedź na problemy społeczne przełomu XIX i XX wieku Królestwa Polskiego w kontekście historii dobroczynności.

Instytucje dobroczynne w "Listach" Grzegorza Wielkiego

Działania na rzecz upowszechniania ochron podejmowane w Krakowie przez Józefa Teodora Głębockiego w XIX wieku

Sieć szpitali łacińskich w Rzeczypospolitej w XVI-XVIII wieku

Głoszenie Ewangelii do osób zaangażowanych w działania społeczno-charytatywne

Promocja zbiórek charytatywnych na przykładzie działalności Komitetu „Wstawaj Alicja” Studium przypadku

Rzymskokatolickie Towarzystwo Dobroczynności przy kościele św. Katarzyny w Petersburgu w latach 1884-1919

Feel the Love! Reflections on Alexander Pruss’ Essay in Christian Sexual Ethics

Działalność Leona Cyfrowicza (1844-1904) na rzecz sierot w Krakowskim Towarzystwie Dobroczynności

Wychowanie moralne i religijne ubogich i sierot w Krakowskim Towarzystwie Dobroczynności w latach 1816–1918

Zarys dziejów miłosierdzia w Kościele katolickim

Warszawski Zakład Dobroczynny „Przytulisko” miejscem powstania Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Cierpiących

Potrzeby wychowawcze, socjalne i edukacyjne w rozwijaniu świadomości w zakresie kształtowania postaw prospołecznych uczniów

Z tradycji polskiego wolontariatu - idee i praktyka

Motywy działalności charytatywnej w Kościele starożytnym

Świeccy fundatorzy instytucji dobroczynnych w Kościele starożytnym

Miłość bliźniego w świetle ekshortacji pastoralnych Leona Wielkiego w "Mowach na Wielki Post" (39-50)

Problemy działalności społecznej w Kościele starożytnym

Działalność dobroczynna stowarzyszeń Pań Miłosierdzia w Krakowie w latach 1945-1950