Search results

1

Ujednolicenie pojęć „zamieszkania” i „pobytu” w Rezolucji Komitetu Ministrów Rady Europy (72) 1

100%

Bobrzyńska O.

Kwartalnik Prawa Prywatnego

|

2015

|

vol. 24

|

issue 3

727-749

EN

The subject matter of the article concerns the standardisation of the legal concepts of “Domicile” and of “Residence” in the Resolution (72) 1 adopted by the Committee of Ministers of the Council of Europe on 18 January 1972. The first part of the article presents the nature and the content of the resolution and its annex containing “rules” concerning both concepts. The resolution is not a legally binding instrument and its goal is to influence interpretation of the key legal concepts of “domicile” and of “residence”. The resolution has indented to provide for a unification of these concepts. The next part of the article includes remarks regarding the impact of the resolution on the national legislators and doctrine. The emphasis is put on the role of the concept of “domicile” and “residence” as connecting factors in private international law. The effect of the resolution is discussed in the light of the tendencies of the time, especially standpoint of the Hague Conference on private international law on the use the concept of domicile and the meaning of the term habitual residence.

2

Prawo swojszczyzny („Heimathrecht”) jako wyraz przynależności do gminy

51%

Kądzielawski G.

Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego

|

2014

|

vol. 17

169-181

EN

A characteristic feature of Austrian law was the definition of a citizen’s belonging to a commune. It was described as the relationship of domicile (German: Heimathrecht, Polish: swojszczyzna). The details were regulated by the Act of 3rd December 1863 on the regulation of domicile relations. This law was of exceeding significance as it gave the right to stay in the commune, and claim provisions and aid in poverty. With the Act on Citizenship of the Polish State coming into force on 20th January 1920, holding the right of domicile (in one of the communes within the Polish State, that was previously a constituent of the Austro-Hungarian State) was one of the premises deciding about the right to citizenship. Another legal act that defined further the question of citizenship was the act on the regulation of the right of choosing Polish citizenship by the citizens of the former Austrian Empire and the former Kingdom of Hungary and the right of choosing foreign citizenship by the former citizens of these states holding Polish citizenship, of 26th September 1922. Two bylaws were published for the said act. The first, issued by the Council of Ministers on 12th December 1922, and the other – the ordinance of the Minister of Internal Affairs of 6th February 1925. It guaranteed the persons who enjoyed the right of domicile in the territories that had belonged to Austro-Hungary and which found themselves within the borders of the Republic of Poland, the optional right to the Polish citizenship. The right of domicile could be compared to the duty of registering residence, and from the act on registration of people and identity cards in contemporary Polish legislation. The article aims at analysing the legal grounds of the operation of the domicile right against the acts-ensconced obligation of belonging to a commune and the citizenship right. It also contains a description of the practical application of the domicile right.

PL

Cechą charakterystyczną prawodawstwa austriackiego było określenie przynależności obywatela do gminy. Przynależność ta była nazywana stosunkiem swojszczyzny (Heimathrecht). Kwestie te normowała szczegółowo ustawa z dnia 3 grudnia 1863 r. – dotycząca regulacyi stosunków swojszczyzny. Wskazane prawo miało niezwykle istotny charakter, gdyż uprawniało do pobytu w gminie oraz żądania zaopatrzenia i pomocy w ubóstwie. W chwili wejścia w życie ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego posiadanie prawa swojszczyzny „w jednej z gmin na obszarze Państwa Polskiego, stanowiącym poprzednio część składową Państwa Austriackiego lub Węgierskiego” było jedną z przesłanek rozstrzygającą o prawie do obywatelstwa. Kolejnym aktem prawnym, który uszczegółowił temat nabywania obywatelstwa, była ustawa z dnia 26 września 1922 r. o uregulowaniu prawa wyboru obywatelstwa polskiego przez obywateli byłego cesarstwa austriackiego lub byłego królestwa węgierskiego i prawa wyboru obywatelstwa obcego przez byłych obywateli tych państw posiadających obywatelstwo polskie. Do wskazanej ustawy wydano dwa rozporządzenia wykonawcze. Pierwsze wydane przez Radę Ministrów dnia 12 grudnia 1922 r. oraz rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 lutego 1925 r. Zagwarantowało ono osobom, które posiadały prawo swojszczyzny na obszarach należących do Austro-Węgier, a które znalazły się w granicach Rzeczypospolitej, prawo opcji obywatelstwa polskiego. W dzisiejszym ustawodawstwie prawo swojszczyzny moglibyśmy porównać do obowiązku meldunkowego z ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Celem artykułu jest analiza prawnych podstaw funkcjonowania prawa swojszczyzny na tle ustawowego obowiązku przynależności do gminy oraz prawa obywatelstwa. Artykuł zawiera również opis praktyki stosowania prawa swojszczyzny

3

Zwykły pobyt dziecka jako podstawa jurysdykcji krajowej oraz łącznik kolizyjny

45%

Olga B., Piotr M.

Acta Iuris Stetinensis

|

2014

|

issue 6

PL

Przedmiotem artykułu jest zagadnienie wykorzystania łącznika zwykłego poby¬tu w normach kolizyjnych oraz normach jurysdykcyjnych dla spraw z zakresu prawa rodzinnego, których uczestnikiem jest dziecko. Regulacja kolizyjna tych spraw jest zawarta w przeważającej części w umowach międzynarodowych oraz w rozporządze¬niach unijnych. W pierwszej części artykułu przedstawiono regulację kolizyjną objętą wybranymi umowami międzynarodowymi przygotowanymi w ramach Haskiej Konfe¬rencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego oraz aktami prawa unijnego. Dalsza część obejmuje rozważania na temat znaczenia pojęcia „miejsce zwykłego pobytu”, w tym okoliczności, które należy uwzględnić przy jego ustalaniu. Przedstawione akty nie za¬wierają definicji pojęcia, stanowisko w tej kwestii zostało zatem wypracowane przez doktrynę oraz orzecznictwo. Ostatnim poruszanym zagadnieniem jest relacja łączników zwykłego pobytu oraz zamieszkania w krajowych normach kolizyjnych i jurysdykcyj¬nych. Ustawodawca polski zdecydował się bowiem na wprowadzenie łącznika zwykłego pobytu do norm krajowych przy jednoczesnym pozostawieniu łącznika zamieszkania.

EN

The subject matter of the article is the issue of use of the connecting factor of the habitual residence in the conflict of law rules and in the rules establishing jurisdiction in the family law matters with participation of a child. Those rules are contained for the most part in international agreements and EU regulations. The first part of the article presents the regulation of conflict of law provisions in the selected international conven¬tions prepared by the Hague Conference on private international law and the EU legal acts. The next part includes the elaboration on the meaning of the terms „the place of habitual residence”, including the circumstances to be taken into account when deter¬mining habitual residence. The acts discussed do not contain a definition of the term, the position in this regard was therefore developed by the legal doctrine and jurisprudence. The last discussed issue is the relation between the connecting factors of the habitual residence and the domicile in the national conflict of law rules and the rules establishing jurisdiction. The polish legislator introduced habitual residence as a connecting factor into the national rules while leaving the connecting factor of the domicile.

Refine search results

1 Acta Iuris Stetinensis

1 Kwartalnik Prawa Prywatnego

1 Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego

1 2015

2 2014

1 Bobrzyńska O.

1 Kądzielawski G.

1 Olga B.

1 Piotr M.

Ujednolicenie pojęć „zamieszkania” i „pobytu” w Rezolucji Komitetu Ministrów Rady Europy (72) 1

Prawo swojszczyzny („Heimathrecht”) jako wyraz przynależności do gminy

Zwykły pobyt dziecka jako podstawa jurysdykcji krajowej oraz łącznik kolizyjny