Search results - CEJSH

1

Kierunki polskiej dyplomacji kulturalnej

100%

Wierzejska M.

Sprawy Międzynarodowe

|

2016

|

issue 3

27-38

EN

This essay describes the inner working of Polish institutions involved in public diplomacy, which by definition is implemented by the Ministry of Foreign Affairs. The study examines the evolving legal framework within which the Adam Mickiewicz Institute is functioning as part of the Ministry of Culture and National Heritage, and sheds light on the institutional tensions between the actors pursuing Polish cultural diplomacy.

2

Dyplomacja osobista szefów państw i rządów w procesie decyzyjnym NATO

63%

kupiecki R.

Sprawy Międzynarodowe

|

2016

|

issue 3

7-26

EN

The term summit implies a well-established in international relations yet specific form of diplomacy waged personally by the heads of state and government according to their constitutional powers. The evolution of this international phenomenon has shaped its forms and expected deliverables, while modern means of transportation and communication have increased their frequency, making them a visible sign of leaders’ involvement in foreign relations, pursued sometimes at the expense of „traditional” diplomacy. NATO summits have evolved as a key instrument of strategic decision-making and public diplomacy of the Alliance. They raise the political profile of the organisation, rubber-stamping the daily diplomatic efforts of its member-states. While consuming the results of these efforts, they also set the highest-level agenda for the short and mid-term perspective. They also consolidate NATO outreach activities beyond collective defence.

3

"REWOLUCYJNA UTOPIA" Z PUNKTU WIDZENIA "REALNEGO SOCJALIZMU". OBRAZ KUBY W 1967 ROKU W RELACJACH DYPLOMATÓW PRL

51%

Fiedorek T.

Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny

|

2008

|

vol. 16

|

issue 3-4(61-62)

39-58

PL

Rok 1967 był dziewiątym rokiem rewolucji na Kubie, która właśnie wówczas weszła w apo-geum swego radykalizmu. Na wyspie ogłoszono budowę "socjalizmu i komunizmu jednocześnie" oraz zadekretowano przewagę "bodźców moral-nych" nad "materialnymi bodźcami zainteresowa-nia" robotników. Hawana pretendowała do miana światowej stolicy walki antyimperialistycznej i na-rodowowyzwoleńczej, a udzielając wsparcia ru-chom partyzanckim na kontynencie, dążyła do wzniecenia rewolucji mającej ogarnąć całą Ame-rykę Łacińską

4

Materiały dotyczące Gdańska w londyńskich zasobach archiwalnych proweniencji dyplomatycznej z pierwszej ćwierci XVIII wieku

51%

Chomicki G.

Miscellanea Historico-Archivistica

|

2015

|

issue 22

61-72

PL

W okresie wielkiej wojny północnej Gdańsk stanowił punkt zborny dla, działających na Bałtyku, eskadr brytyjskiej marynarki wojennej. Był też rynkiem zaopatrzenia w surowce i akcesoria szkutnicze. Panowała opinia, że naruszanie swobód Gdańska destabilizuje handel, a utrzymanie status quo stanowi kluczowe zadanie dyplomacji brytyjskiej w tym regionie. Czuwała ona także nad interesami własnego kupiectwa. Posłowie często odwiedzali Gdańsk, a niektórzy rezydowali tam na stałe. Znajdująca się w londyńskim National Archives, w działach Foreign Office (FO) i State Papers – Foreign (SP) brytyjska korespondencja dyplomatyczna z XVIII w. jest olbrzymia i uporządkowana pod postacią zszytych, oprawnych tomów raportów wysyłanych z placówek do Londynu. Istnieją też kopiariusze kredencjałów oraz instrukcji wychodzących z sekretariatu stanu. Rzadko zdarzają się fascykuły kart luźnych: dubletów, not, rozmaitych memoriałów. W odrębnym fascykule (SP 102/43 - Dantzick and Courland) znajdują się listy magistratu gdańskiego do królów angielskich i kopie odpowiedzi. Nieodzownym polem badań nad dyplomacją brytyjską są także zbiory rękopisów British Library. Na przykład w zespole Additional Manuscripts są m.in. archiwalia związane z bałtyckimi eskadrami admirała Johna Norrisa.

EN

Gdańsk was a rallying point for a British naval squadron that operated in the Baltic, during the Great Northern War. The Gdańsk port served also as the market supply for raw materials and boatbuilding accessories. There was an opinion that violations of the freedom of Gdańsk would destabilize trade, thus, maintaining the status quo was regarded as a key task of the British diplomacy in the region, which also watched over the interests of British merchandise. Envoys often visited Gdańsk, and some of them resided there permanently. Located in London’s The National Archives, the departments of the Foreign Office (FO) and State Papers – Foreign (SP) British diplomatic correspondence of the 18th c. is enormous and organized in the form of stapled, bound volumes of reports sent from the offices to London. There are also copies of the credentials and instructions issued by the secretariat of state. Loose fascicules: doublets, notes, various memorials happen rarely. In a separate fascicule (SP 102/43 – Dantzick and Courland) are to be found letters of the municipality of Gdansk to the kings of England and copies of the responses. An indispensable field of research on British diplomacy is also collections of manuscripts of the British Library. For example, the fond Additional Manuscripts contains archives related to the Baltic squadrons of Admiral John Norris.

5

Niemieckie dylematy wobec wojny w Afganistanie

51%

kruk a.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2012

|

vol. 6

229-241

EN

The article depicts the involvement of Germany in the problems of Afghanistan. The German-Afghan relations have become dynamic at the turn of the 19th and 20th century taking on a multilateral character (political, economic, scientifi c, cultural, etc.). German-Afghan organisations have been established and German political foundations have opened their branches in Afghanistan. The activity of Germany increased after the attack on the World Trade Centre on 11 September 2001 and was a consequence of Berlin obligations towards the alliance. Germany decided on the military and civil presence in Afghanistan and they also undertook diplomatic actions to the benefi t of the stabilization in Afghanistan – a fallen state.The confl ict in Afghanistan has become the subject of social discussion in the Federal Republic of Germany. They emphasise the will of withdrawing from Afghanistan.

PL

Artykuł obrazuje zaangażowanie Niemiec w problemy Afganistanu. Relacje niemiecko -afgańskie uległy dynamice na przełomie XIX i XX wieku i przybrały wielostronny charakter, m.in. polityczny, ekonomiczny, naukowy, kulturalny. Powstały organizacje niemiecko-afgańskie, niemieckie fundacje polityczne mają swoje filie w Afganistanie. Aktywność Niemiec wzrosła po ataku na World Trade Center 11 września 2001 r. i było konsekwencją zobowiązań sojuszniczych Berlina. Niemcy zdecydowały się na wojskową i cywilną obecność w Afganistanie, podjęły się również działań dyplomatycznych na rzecz stabilizacji Afganistanu – państwa upadłego. Konfl ikt w Afganistanie stał się przedmiotem dyskusji społecznej w RFN. Niemcy podkreślają chęć wycofania się z Afganistanu.

6

Materiały dotyczące gdańska w londyńskich zasobach archiwalnych proweniencji dyplomatycznej z pierwszej ćwierci XVIII wieku

51%

Chomicki G.

Miscellanea Historico-Archivistica

|

2015

|

issue 22

61-72

EN

Gdańsk was a rallying point for a British naval squadron that operated in the Baltic, during the Great Northern War. The Gdańsk port served also as the market supply for raw materials and boatbuilding accessories. There was an opinion that violations of the freedom of Gdańsk would destabilize trade, thus, maintaining the status quo was regarded as a key task of the British diplomacy in the region, which also watched over the interests of British merchandise. Envoys often visited Gdańsk, and some of them resided there permanently. Located in London’s The National Archives, the departments of the Foreign Office (FO) and State Papers – Foreign (SP) British diplomatic correspondence of the 18th c. is enormous and organized in the form of stapled, bound volumes of reports sent from the offices to London. There are also copies of the credentials and instructions issued by the secretariat of state. Loose fascicules: doublets, notes, various memorials happen rarely. In a separate fascicule (SP 102/43 – Dantzick and Courland) are to be found letters of the municipality of Gdansk to the kings of England and copies of the responses. An indispensable field of research on British diplomacy is also collections of manuscripts of the British Library. For example, the fond Additional Manuscripts contains archives related to the Baltic squadrons of Admiral John Norris.

7

uroczystości rodzinne na dworze sułtana Mahmuda II w świetle raportów dyplomatycznych ambasadora hiszpańskiego w konstantynopolu w latach trzydziestych XIX wieku.

51%

Obtułowicz B.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

|

2007

|

vol. 6

171-184

8

Konwencja konsularna z 1960 roku jako próba uregulowania problematyki konsularnej w stosunkach polsko-czechosłowackich

51%

Szczepańska A.

Historia i Polityka

|

2009

|

issue 1(8)

115-133

EN

Relations between Poland and Czechoslovakia, based on the 1947 pactof mutual assistance and cooperation within the communistbloc, were notregulated by consular convention following WW II. This State of affairs continued until 1960, which is highly surprising considering the number of Poles residing in Czechoslovakia and the wide rangę of business undertaken there by Polish diplomatic and consular posts. Consular relations between the two countries were therefore initially based on internal law and bilateral agreements. The development of mutual Polish and Czechoslovak relations, and above all the existence of the Polish minority in Czechoslovakia, was in particular down to the insti- tution of consul, whose function was adjusted to meet new needs; relatively late, it has to be said, sińce it was only on 17 May 1960 that the consular convention was signed. The convention was one of three (the other two being Bułgaria and Yugoslavia) which contained a most favoured nation clause. After accepting these generał regulations, Polish consular practice headed in the direction of widening consular function to protect not only its citizens’ interests, but also those of the State. The treaty’s conclusion forced to some extent invigorated Polish - Czechoslovak contacts, along with the rangę of issues dealt with by the consulates of both countries. The provisions of the 1960 agreement, however, departed from International practice, as became obvious in 1963 with the signing of the Vienna Convention on Consular Relations. The Polish-Czechoslovak convention became, however, the basis for regulating a hostof issues arising from consular cooperation and brought aboutboth Warsaw’s and Prague’s decision to work to deal with the (later resolved) following ąuestions: citizenship, visa and border movement regulations, legał protection and assistance, social aid, criminal affairs and also transport and fiscal issues.

9

Stosunki dyplomatyczne Ukrainy z Kubaniem w 1918 roku

51%

Kolasiński M.

Historia i Polityka

|

2010

|

issue 2/3(9/10)

141-164

EN

The article describes relations between State organisms that emerged on the Ukrainian and Kuban Cossacks’ territory of the former Russian Empire atthe end of the Great War. Uniting factor was a common enemy (Bolsheviks). Initially, because of a cultural and ethnical similarity Ukrainian elites perceived Kuban as a part of futurę confederation with the centre in Kiev. Cossacks’ perception was determined by necessity of obtaininga military supportto respond to Sovietaggression. Ukrainę was able to offer only an indirect one (supplies of military eąuipment). The Volunteer Army put at their disposal smali but direct support (a few thousand soldiers) and Kuban Cossacks decided to choose an alliance with it. Nevertheless, relations with Ukrainę was maintained and even developed. In November a few technical agreements (among them a consular convention) were signed in Kiev and Ukrainian legation started to operate in Jekaterynodar. The collapse of the Hetmanate and an increase of the importance of the Volunteer Army, which started to limit a political autonomy of Kubań Cossaks, reversed this process. Ukrainian envoy was forced to close its institution and finally was murdered by "white” officers while returning to Kiev.

10

Listy Anny z Mycielskich Radziwiłłowej oraz diariusz Charles’a de Saint-Pola jako źródło do badań działalności „dyplomatycznej” wojewodziny wileńskiej

45%

Grobelna-Mazurek P., Manyś B.

Historia Slavorum Occidentis

|

2019

|

issue 3 (22)

100-116

EN

In the following paper the authors decided to discuss the „diplomatic” correspondence of the Anna Radziwiłłowa (de domo Mycielska) and the diary of the baron Charles de Saint-Pol, which are nowadays in the repertory of the Central Archives of Historical Records in Warsaw, touching the matter of the action took by the second wife of the Michał Kazimierz Radziwiłł „Rybeńko” in the case of his son „Panie Kochanku” (Karol Stanisław Radziwiłł) in the 1764.

11

Międzynarodowy Komitet Olimpijski jako aktor dyplomatyczny

45%

Kobierecki M.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie Kultura Fizyczna

|

2017

|

vol. 16

|

issue 1

101-114

PL

Przedmiotem badania podjętego w niniejszym artykule jest zagadnienie aktywności dyplomatycznej Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, główny problem badawczy związany jest zaś z pytaniem, czy we współczesnym świecie MKOl może być uznawany za aktora dyplomatycznego. Artykuł obejmuje część teoretyczną, poświęconą kategorii dyplomacji sportowej oraz jej aktorom, a także część empiryczną, uwzględniającą cztery studia przypadku, związane z zapropono-wanymi typami działań dyplomatycznych MKOl. Główna hipoteza stanowi, iż pozycja i rola MKOl we współczesnym świecie sprawiła, że jego aktywności w środowisku międzynarodowym w dużym stopniu przypominają aktywność dyplomatyczną państw.

EN

The issue of diplomatic activity of the International Olympic Committee is the subject of the research, whereas the main research problem refers to the question whether in the contemporary world the IOC can be regarded as a diplomatic actor? The article comprises a theoretical part dedicated to the category of sports diplomacy and its actors and an empirical part which encompasses four case studies which illustrate the proposed types of diplomatic activities of the IOC. According to the main hypothesis, position and role of the IOC in the contemporary world led to a situation that its activity in the international environment strongly resembles diplomatic activity of states.

12

Wywiad II RP bez tajemnic

45%

Wysocki K.

Studia Europaea Gnesnensia

|

2023

|

issue 25

267-270

13

Stosunki dwustronne pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Chorwacji

45%

Łakota-Micker M.

Kwartalnik Naukowy OAP UW "e-Politikon"

|

2014

|

issue 11

136-171

PL

Polsko-chorwackie stosunki dwustronne określane są, jako bardzo życzliwe. Polska uznała niepodległość Chorwacji 15 stycznia 1992 roku. W kwietniu tego samego roku została ustanowiona Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Za-grzebiu. Od połowy 1993 roku w stolicach obu państw swoje urzędy zaczęli sprawować najwyżsi przedstawiciele dyplomatyczni. Baza traktatowa polsko-chorwacka jest w zasadzie kompletna. Większość umów, sięgających swoimi korzeniami jeszcze do byłej Jugosławii, została uaktualniona w oparciu o Poro-zumienie o sukcesji umów z kwietnia 1995 roku. Poza współpracą polityczną, gospodarczą i turystyczną Chorwację łączą z Polską postanowienia umowy o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji. Kraj zawdzięcza stronie polskiej nie tylko wsparcie w okresie przedakcesyjnym, ale i pomoc ekspercką, na jaką mógł liczyć w zakresie pozyskiwania i wdrażania funduszy unijnych. Dla Polski Chorwacja to nie tylko „mały kraj na wielkie wakacje”, ale także obiecujący partner handlowy, członek Unii Europejskiej, z którym warto rozwijać dalszą współpracę.

EN

Bilateral relations between Poland and Croatia are defined as very benevolent. On January 15, 1992. Poland recognized the independence of Croatia. In April of the same year, Polish Embassy was established in Zagreb. Since mid-1993, in the capitals of both countries highest diplomatic representatives began their service. The base of the Polish-Croatian treaty is basically complete. Most of the contracts, whose roots are dating back to the former Yugoslavia, have been updated in April 1995 on the basis of the Agreement on succession agreements. Besides political, economic and tourist cooperation, Croatia and Poland are linked by the agreement on cooperation in the cultural and educational field. The country owes the Polish support not only in the pre-access period, but also expert assistance in obtaining and implementing EU funds. For Poland Croatia is not only "a small country for great holidays" but also a promising partner, a member of the European Union, with whom it is worth cooperating further.

14

In the Light of John Paul II’s Teaching: Diplomacy’s Moral Duty is Respect for Human Rights

38%

Makowski P. A.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2017

|

vol. 16

|

issue 1

EN

Human rights hold an important place in Pope John Paul II’s teaching to diplomats. The dignity of the human person serves as the basis for the pope’s reflection on human rights. In his teaching, the pope taught diplomats how to understand, comprehend, and explain human rights. This publication aims to show in light of Pope John Paul II’s teaching that respect for human rights is a moral duty of diplomacy. For the pope, respect for human rights is, on the one hand, an appropriate platform for dialogue with the world and, on the other hand, a way to introduce Christian values into modern culture. John Paul II respected all diplomatic activities aimed at promoting human rights.

PL

Prawa człowieka zajmują istotne miejsce w nauczaniu Jana Pawła II do dyplomatów. Podstawą refleksji na temat praw człowieka dla Papieża jest godność osoby ludzkiej. Papież w nauczaniu do dyplomatów przedstawiał sposób rozumienia, ujmowania i wyjaśniania praw człowieka. Celem niniejszej publikacji jest ukazanie, że poszanowanie praw człowieka to moralna powinność dyplomacji. Respektowanie praw człowieka jest dla Papieża z jednej strony odpowiednią płaszczyzną do prowadzenia dialogu ze światem, z drugiej strony – drogą do wprowadzania wartości chrześcijańskich we współczesną kulturę. Jan Paweł II szanował wszelkie działania dyplomacji, których celem była promocja praw człowieka.

15

Rodzina jako środowisko oddziaływania dyplomacji w nauczaniu Jana Pawła II

38%

Makowski P. A.

Studia Paradyskie

|

2016

|

vol. 26

89-106

PL

Jan Paweł II w nauczaniu do dyplomatów zwracał uwagę, że rodzina jest jednym z najważniejszych środowisk oddziaływania dyplomacji. Rodzina daje życie i jest pod-stawową komórką społeczną. Współtworzy naród, który posiada własną tożsamość i odrębność kulturową. Z kolei naród powołuje do życia wspólnotę polityczną, której zadaniem jest troska o losy rodziny i narodu. W środowiskach tych kształtują się podstawy relacji, które wpływają na stosunki międzynarodowe. Relacje te regulują zasady życia społecznego i międzynarodowego i sprzyjają rozwojowi oraz budowie lepszej przyszłości. Rodzina jako najważniejsze dobro całej ludzkości, wychowuje młode pokolenia do życia w świecie, dlatego powinna być podmiotem szczególnej troski w działalności dyplomatycznej.

EN

Pope John Paul II in teaching the diplomats pointed out that the family is one of the most important environments influence diplomacy. Family gives life and is the fundamental unit of society. Cocreater of the nation, which has its own identity and cultural identity. In turn, the nation brings to life the political community, whose mission is to care about the fate of the family and the nation. In these environments are as base relations that affect international relations. These relations are governed by the principles of social life and international, and promote the development and the construction of a better future. The family as the most important asset of all mankind, educates young generations to live in the world, it should be the subject of particular concern in diplomatic activity.

16

Metody tranzytu poczty dyplomatycznej w prawie międzynarodowym publicznym

38%

Niewęgłowski K. T.

Studenckie Zeszyty Naukowe

|

2019

|

vol. 22

|

issue 42

EN

A properly functioning institution of diplomatic bag is the sine qua non of effective operation of diplomatic missions. There is no legal definition of diplomatic bag in international law however, this problem was repeatedly raised by representatives of the doctrine and by the International Law Commission. In communicating with the Government and the other missions and consulates of the sending State the mission may employ all appropriate means, including diplomatic couriers also as courier ad hoc or so – called captain’s mail.

PL

Prawidłowo funkcjonująca instytucja poczty dyplomatycznej jest elementem niezbędnym do skutecznej działalności misji dyplomatycznych. W Konwencji brak jest definicji poczty dyplomatycznej, jednakże ten problem był wielokrotnie podnoszony przez przedstawicieli doktryny jak i przez Komisję Prawa Międzynarodowego. W porozumiewaniu się z rządem czy innymi podmiotami misja może używać wszelkich odpowiednich środków, w szczególności przy pomocy kuriera dyplomatycznego, również ad hoc czy tzw. poczty kapitańskiej.

17

Congress of Westphalia. Participants in the negotiations, main provisions and consequences of decisions taken

38%

Kamieński A.

Przegląd Zachodniopomorski

|

2019

|

issue 4

61-82

EN

The congress of Westphalia ending the Thirty Years’ War was attended by representatives of 178 political entities from the German Reich and 16 European countries. Only representatives of England, Russia and Turkey did not show up. The participation of European countries and German territorial authorities in diplomatic negotiations in Osnabrück and Münster was not the same. The first was the Emperor, France, Sweden and Spain. Westphalia’s peace agreements have regulated the political, constitutional and religious affairs of the German Reich. The territorial achievements of France, made at the expense of the Empire and the independence of the Netherlands and Switzerland were sanctioned. The electors of Saxony, Brandenburg and Bavaria were given an advantage and the hegemony of Sweden in the Baltic Sea and the northern part of Germany was established, giving it the western part of the Pomeranian Principality, parts of Mecklenburgas well as the Archbishopric of Bremen and the Bishopric of Verden in Lower Saxony. A general amnesty was declared for all German princes; the guilt settlement, as a threat of additional argument, was simply abandoned and the property was returned to the representatives of the ruling families. Provisions were introduced to consolidate German political particularism and put an end to religious wars in Germany. Calvinism was recognised as the third legal confession in the German Reich, alongside Catholicism and Lutheranism. The weakened Habsburgs, focused on building a centralised absolute state and fighting the Reformation in Austria, the Czech Republic and Hungary, quickly returning to the role of a European power and a dangerous rival of France.

PL

W kongresie westfalskim kończącym wojnę trzydziestoletnią uczestniczyli przedstawiciele 178 bytów politycznych z Rzeszy Niemieckiej oraz 16 państw europejskich. Nie stawili się tylko reprezentanci Anglii, Rosji i Turcji. Udział państw europejskich i niemieckich władztw terytorialnych w rokowaniach dyplomatycznych prowadzonych w Osnabrück i Münster nie był taki sam. Prym wiodły poselstwa cesarza, Francji, Szwecji i Hiszpanii. Westfalskie porozumienia pokojowe uregulowały sprawy polityczne, ustrojowe i wyznaniowe Rzeszy Niemieckiej. Usankcjonowano zdobycze terytorialne Francji, poczynione kosztem Cesarstwa oraz niepodległość Niderlandów i Szwajcarii. Zapewniono korzyści elektorom Saksonii, Brandenburgii i Bawarii oraz ugruntowano hegemonię Szwecji w basenie bałtyckim i w północnej części Niemiec, oddając jej zachodnią część Księstwa Pomorskiego, fragmenty Meklemburgii, a także arcybiskupstwo Bremy i biskupstwo Verden w Dolnej Saksonii. Ogłoszono powszechną amnestię dla wszystkich książąt niemieckich, zrezygnowano z rozliczenia win i zwrócono majątki przedstawicielom rodzin panujących. Wprowadzono przepisy utrwalające niemiecki partykularyzm polityczny i położono kres wojnom religijnym w Niemczech. Uznano kalwinizm trzecim, obok katolicyzmu i luteranizmu, legalnym wyznaniem w Rzeszy Niemieckiej. Osłabieni Habsburgowie skoncentrowali się na budowie scentralizowanego państwa absolutnego i walce z reformacją w Austrii, Czechach i na Węgrzech, powracając szybko do roli potęgi europejskiej i groźnego rywala Francji.

18

Dokument Bajezida II z 1489 roku jako przykład znaczenia Polski w Europie

38%

Potkowski E.

Miscellanea Historico-Archivistica

|

2011

|

vol. 18

|

issue 18

151-164

EN

European political power. Polish influence and Polish political and economic interests included eastern and south–eastern lands of Europe. Thus, there was a collision between the expansion of the Polish monarchy and Ottoman Turks. The Polish Royal Archives (now mostly in the Central Archives of Historical Records in Warsaw) kept a lot of documents written in Turkish to Polish kings, that resulted from the Polish–Turkish relations. The author examines one of these records. It is the peace treaty (truce) which was issued by Bayezid II in Constantinople on March 22nd, 1489 and then was sent to the Polish King Casimir the Jagiellonian. The treaty is written in Latin, Italian humanist type (italic), it preserves principles of the latin diplomatics but with some modifications (tughra, the formula of dating). Readers’ attention is drawn by the imperial titulary of Ottoman sultans and their willingness to join the group of European monarchs. In writing Turks were assisted by Italian consultants, humanists Turcophils and Italian employees of the sultanas chancellery. From the early mid–16th century, the sultans’ documents to the Polish kings had been written in Turkish, Arabic script, and Italian or Latin translations were enclosed. In the Appendix the author publishes the text of the Bayezid II Charter of March 22nd, 1489 (in a new transcription).

19

O hiszpańskich dyplomatach w Rosji XVIII wieku uwag kilka

38%

Taracha C., de la Fuente P.

Studia Rossica Gedanensia

|

2016

|

issue 3

431-441

EN

In the 18th century diplomatic relations between Spain and Russia became constant and from 1761 the Spanish embassy in Saint Petersburg operated on a continuous basis. In the period between 1727 and 1808 there were 26 Spanish diplomats working in the diplomatic posts of Saint Petersburg (Moscow), including 13 heads and 13 secretaries of the Spanish diplomatic mission. The social background, education and preparation for duties of the aforementioned personnel are the key issues tackled in the paper. The authors postulate that Spanish diplomats in Russia were typical representatives of the 18th century diplomatic corps.

PL

W XVIII wieku relacje dyplomatyczne pomiędzy Hiszpanią a Rosją przybrały charakter trwały, a od 1761 roku hiszpańska ambasada w Petersburgu funkcjonowała w sposób ciągły. W okresie od 1727 do 1808 roku na placówce w Petersburgu (Moskwie) pracowało 26 hiszpańskich dyplomatów, w tym 13 szefów oraz 13 sekretarzy poselstwa. Ich pochodzenie społeczne, formacja oraz przygotowanie do służby stanowią główny przedmiot rozważań niniejszego tekstu. Autorzy stawiają tezę, że dyplomaci pracujący w Rosji są typowymi przedstawicielami osiemnastowiecznego korpusu dyplomatycznego.

20

Tytus Filipowicz – zarys biografii (do 1939 r.)

38%

Czajka B.

Polonia Inter Gentes

|

2020

|

issue 1

101-120

EN

The article presents an outline of the biography of Tytus Filipowicz (1878-1953), one of the outstanding independence activists, diplomats and politicians. The work discusses the most important episodes in Filipowicz‘s life from his youth until 1939, when he had to leave his homeland forever as a result of an invasion by German and Soviet troops. The article successively describes his socialist activity in Zagłębie Dąbrowskie, his emigration to Great Britain, his activity within the Polish Socialist Party, and his extremely important trip with Józef Piłsudski to Japan in 1904. The author highlights the political action carried out by Filipowicz during World War I and his presence in the structures of the Military Department of the Supreme National Committee, the Polish Legions, and then his cooperation with the Temporary State Council and the Regency Council. A special moment in the life of the hero was the countersigning, together with Józef Piłsudski, of a dispatch notifying the creation of an independent Polish state. In the interwar period, Tytus Filipowicz served as the head of the Polish Special Mission to the Southern Caucasus, and was an envoy extraordinary and minister plenipotentiary of the Republic of Poland in Moscow (1921), Finland (1922-1927), Belgium (1927-1929) and Washington (1929-1933). After his retirement, Filipowicz took part in the political life of the Second Republic of Poland and in 1937 he joined the Democratic Party. Not included in this short study is the last period of his life that Tytus Filipowicz spent in exile in France (1939-1940) and Great Britain (1940-1953), where he was an active participant in the life of exile, a member of the 1st and 4th National Council, as well as chairman of the 3rd National Council.

PL

Artykuł przedstawia zarys biografii Tytusa Filipowicza (1878-1953) – jednego z wybitnych działaczy niepodległościowych, dyplomatów i polityków. Praca omawia najważniejsze epizody z życia Filipowicza od czasów młodości do roku 1939, gdy na zawsze musiał opuścić Ojczyznę w wyniku najazdu wojsk Niemiec i Związku Sowieckiego. W artykule kolejno opisano jego działalność socjalistyczną w Zagłębiu Dąbrowskim, emigrację do Wielkiej Brytanii, aktywność w ramach Polskiej Partii Socjalistycznej oraz niezwykle ważną podróż u boku Józef Piłsudskiego do Japonii w roku 1904. Autor naświetla akcję polityczną, prowadzoną przez Filipowicza w czasie I wojny światowej i jego obecność w strukturach Departamentu Wojskowego NKN, Legionów, a następnie współpracy z Tymczasową Radą Stanu i Radą Regencyjną. Szczególnym momentem w życiu bohatera było kontrasygnowanie, wraz z Józefem Piłsudskim, depeszy notyfikującej powstanie niepodległego państwa polskiego. W dwudziestoleciu międzywojennym Tytus Filipowicz pełnił służbę dyplomatyczną jako kierownik Misji Specjalnej RP na Kaukaz Południowy, był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP w Moskwie (1921), Finlandii (1922-1927), Belgii (1927-1929) i w Waszyngtonie (1929-1933). Po przejściu w stan spoczynku Filipowicz brał udział w życiu politycznym II RP, a w 1937 r. związał się ze Stronnictwem Demokratycznym. Nieujęty w tym krótkim opracowaniu jest ostatni okres życia, jaki Tytus Filipowicz spędził na emigracji we Francji (1939-1940) i w Wielkiej Brytanii (1940-1953), gdzie był aktywnym uczestnikiem życia emigracji, członkiem I oraz IV Rady Narodowej, a także przewodniczącym III Rady Narodowej.

Refine search results