The article is an attempt to create a new definition of ethnopolitics. On the basis of analyses of the researchers, such as J. Rothschild, A. Wierzbicki or T. Bodio, who had dealt with this issue for years, the author comes to such an observation: ethnopolitics is a system in which the most essential things are ethnic relations, which take place in social-political processes and influence the political power, ideas, legal norms, party and institutions activity and support the development of the harmonious ethnic relations in multiethnic nation on the basis of equality. He emphasizes the fact, that in the case of nations in which ethnic factor has deciding significance, ethnopolitics has crucial meaning in functionality of the whole country.
The article shows complicated structure of present political language (on example of debates coming from TV programme What is with Poland?). Essential role in the rhetorical structure of political statements, in showing material, plays rhetorical holds, comparisons, metaphors, numerous epithets or evaluation lexemes and the suitably shaped arguments.
Artykuł obejmuje badanie jakościowe w stosunku do dyskursu na Twitter odnoszące się do przystąpienia Serbii do UE. Korpus badania składa się z tweetów brytyjskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych w terminie od 01.01.2015 do dnia 01.05.2016. Tweety zostały zebrane i przeanalizowane jakościowo zgodnie z metodologią analizy opisanej przez Entman (1993; 2010). Wyniki analizy jakościowej wskazują na następujące construals w Twitter: 'Droga", "Pozytywny Nastrój", "UK Pomoc", "współpraca regionalna", "Rozczarowanie" (tylko w ministra tweet Europie) i "europejska rodzina" (tylko w tweet brytyjskiego ambasadora). Analiza danych wskazuje, że korpus badanych tweetów związane z przystąpienia Serbii do Unii Europejskiej wiąże się ani instancje eurosceptycyzmu ze strony Ministerstwa Spraw Zagranicznych, ani construals związanych z brytyjskim możliwym wyjściem z Unii Europejskiej. Odkrycia te są ponadto przedstawione i omówione w artykule.
Dany artykuł ma na celu ukazanie typów stosowanych medialnych form komunikacji oraz specyfiki zmian wywołanych innowacjami technologicznymi w dyskursie politycznym. Jako materiał empiryczny posłużyło ostatnie wydanie corocznego programu telewizyjnego i radiowego Linia bezpośrednia z Władimirem Putinem z 20 czerwca 2019 roku, w którym do kontaktu z obywatelami wykorzystano rozwój cyfrowy. Badanie jest prowadzone z użyciem narzędzi retorycznych oraz w świetle krytycznej analizy dyskursu. Trwająca ponad cztery godziny audycja stanowi przykład, za pomocą jakich nowoczesnych form i w jaki sposób przekształca się oblicze współczesnego dyskursu politycznego: nadawcami stają się tzw. zwykli obywatele poruszający bliskie im problemy, wzrasta użycie elementów potocznych w oficjalnych wypowiedziach dla efektu naturalności, powstaje specyficzne widowisko umożliwiające Władimirowi Putinowi budowanie wizerunku empatycznego, troskliwego i profesjonalnego lidera.
Artykuł stanowi recenzję monografii Манипулятивное воздействие в политическом дискурсе ukraińskiej autorki A.M. Podszywajłowej, wydanej w 2013 roku w Kijowie.
Artykuł odnosi się do problemu nowych podziałów społecznych będących konsekwencją strategii dyskursywnych elit symbolicznych. W tekście zaprezentowano wyniki analizy retorycznej tekstów dwóch tygodników opinii – „Polityka” i „W Sieci”. Celem badania było ustalenie dominujących narracji w retoryce tygodników oraz opisanie dyskursu na poziomie językowym. Istotne było stwierdzenie, na ile proponowane opisy rzeczywistości różnią się od siebie i czy może to w konsekwencji prowadzić do trwałych podziałów między środowiskami związanymi z badany- mi tygodnikami. W tekście przyjęto również założenie, że współczesny dyskurs polityczny odbywa się w formule rytualnego chaosu, nie pozwalając tym samym elitom symbolicznym na negocjowanie sensów i celów politycznych stawianych zarówno przed rządzącymi, jak i społeczeństwem.
Interactions between politicians in the media frequently take on a polemical character, working to discredit an opponent in the eyes of the audience. Yet a verbal assault, especially if launched at a female politician, can negatively affect the public image of the sender. Therefore, male politicians tend to resort to less overt means of depreciating their female opponents, such as forms of address (FA). This article sets out to show how the choice of particular terms of address, disguised as courtesy forms, results in overt or covert stigmatization of female political opponents. The persuasive use of FA is facilitated by the malleability of the Polish system of forms of address – a system that reflects broader changes in the public discourse, such as the extensive use of colloquialisms and loosening of the language etiquette.
PL
Interakcje między politykami odbywające się za pośrednictwem mediów przybierają najczęściej charakter polemiczny, służąc zdyskredytowaniu politycznego przeciwnika w oczach odbiorców. Bezpośredni atak werbalny, zwłaszcza wobec polityka kobiety, może jednak niekorzystnie wpłynąć także na publiczny wizerunek nadawcy. Dlatego też politycy mężczyźni starają się stosować wobec swoich oponentek mniej wyraziste środki deprecjacji, do których należą m.in. formy adresatywne (FA). Artykuł pokazuje, w jaki sposób dobór tych form służy jawnej lub ukrytej, pod pozorami grzeczności, stygmatyzacji kobiecej tożsamości politycznych przeciwniczek. Perswazyjnemu użyciu FA sprzyja przy tym coraz większa elastyczność polskiego systemu adresatywnego, która jest odzwierciedleniem takich zjawisk zachodzących w dyskursie publicznym, jak ekspansja potoczności oraz uproszczenie etykiety językowej.
DE
Interaktionen zwischen Politikern erfolgen mittels der Medien und nehmen häufig den Charakter der Polemik an, die dazu dient, den Gegner in den Augen der Zuschauer/Hörer zu diskreditieren. Der unmittelbare verbale Angriff, vor allem gegenüber einer Politikerin, kann jedoch auch das öffentliche Image des Senders ungünstig beeinflussen. Daher auch versuchen männliche Politiker gegenüber ihren Opponentinnen weniger deutliche Mittel zu deren Geringschätzung anzuwenden, zu denen u. a. Anredeformen (AF) gehören. Der Artikel zeigt, wie die Wahl dieser Formen der offenen oder der unter dem Deckmantel der Höflichkeit verborgenen Stigmatisierung der weiblichen Identität politischer Gegnerinnen dient. Die persuasive Anwendung der AF ist durch die wachsende Flexibilität des polnischen Anredesystems begünstigt, die die Widerspiegelung solcher im öffentlichen Diskurs vorkommenden Erscheinungen ist, wie die Expansion der Umgangssprache sowie die Vereinfachung der Sprachetikette.
The political discourse is a complex linguistic phenomenon which attracts attention of many scientists from different fields, which shows its interdisciplinary character. The inaugural speech of president elect is one of the most important genres of political discourse. The tradition of this genre was formed many years ago in the United States of America. It is a relatively new for Russia, but a very important genre of Russian political discourse. Thanks to intention of the speech (unification of nation), its emotional saturation, conformity of its content and citizens’ expectations the inaugural speech is an effective instrument of political activity. The material for the research was Russian Presidents’ speeches (president Putin: 2000, 2004, 2012, President Medvedev: 2008). This work is devoted to the analysis of their features: a composition, a subject–matter, lexical features, functions of the speech and their realization.
PL
Dyskurs polityczny to złożone zjawisko językowe, które przyciąga uwagę wielu badaczy z różnych dziedzin, co świadczy o jego interdyscyplinarności. Mowa inauguracyjna prezydenta elekta jest jednym z najważniejszych gatunków tego typu dyskursu. Jego tradycja wywodzi się ze Stanów Zjednoczonych. Jest to stosunkowo nowy dla Rosji, ale bardzo ważny gatunek rosyjskiego dyskursu politycznego. Dzięki intencji przemówienia (zjednoczenia narodu), jego nasyceniu emocjonalnemu, zgodności jego treści i oczekiwań obywateli, mowa inauguracyjna jest skutecznym instrumentem aktywności politycznej. Materiałem do badań były przemówienia prezydentów Rosji (prezydent Putin: 2000, 2004, 2012, prezydent Miedwiediew: 2008). Praca poświęcona jest analizie ich kompozycji, treści, cech leksykalnych, funkcji i ich realizacji.
The goal of this article is to analyse the manner in which social citizenship is constructed in local (municipal) political discourse. It analyses how in two Polish municipalities, vary- ing in terms of social policy expenditures level, council members attribute social rights (in a broad meaning) and civic duties to the inhabitants of the city and to local target populations. According to the main research hypothesis, the universalist narrative of social citizenship will dominate in the municipality with a more generous local social policy, whereas in the city with a more stringent social policy, discourse promoting conditionality in social policy will be more visible. Analysis of council sessions transcripts shows, however, that it is the city with a relatively generous social policy in which universalistic and paternalist narratives, as well as those promoting conditionality, coexist. The conclusion linked to social construction of target populations approach states that the more generous and complex local social policy is, the higher the variety of often contradictory discourse in social citizenship. The conclusion linked to social citizenship theories states that at the local level universalism and conditionality based on the idea of civic contribution coexist in communitarian narratives.
PL
Celem artykułu jest analiza konstrukcji obywatelstwa społecznego w lokalnym dyskursie politycznym. Przedmiotem badania jest sposób w jaki radni dwóch polskich miast zróżnicowanych pod względem poziomu wydatków na politykę społeczną postulują szeroko rozumiane prawa społeczne oraz obywatelskie obowiązki mieszkańców miasta. Przyjęta hipoteza zakłada, że w mieście o bardziej hojnej lokalnej polityce społecznej będzie dominowała narracja uniwersalistyczna, a w mieście o niskich wydatkach na zadania własne polityki społecznej — narracja warunkująca dostęp do świadczeń i usług spełnianiem przez mieszkańców określonych kryteriów. Analiza stenogramów z posiedzeń rady miejskiej pokazuje jednak, że w mieście o wysokich wydatkach znacznie silniej obecne są narracje zarówno uniwersalistyczne, paternalistyczne, jak i postulujące warunkowość. Proponuję wniosek nawiązujący się do koncepcji social constructions of target populations, że kompleksowej lokalnej polityce społecznej towarzyszy różnorodność często sprzecznych lokalnych narracji obywatelstwa społecznego. Natomiast odnosząc się do teorii obywatelstwa społecznego formułuję wniosek że na poziomie lokalnym uniwersalizm i warunkowość oparta na spełnianiu „obywatelskich obowiązków” mogą współwystępować w komunitariańskich narracjach polityki społecznej.
Recenzja poświęcona jest książce Laury Polkowskiej "Wartości i antywartości w tygodnikach opinii. Komparatywna analiza dyskursu z elementami lingwistyki kwantytatywnej" . Jest to praca z zakresu wartości i wartościowania w języku polityki. Autorka wykorzystuje metodologię ilościowo-jakościową do analizy dyskursów liberalnego i konserwatywnego w tygodnikach opinii.
EN
The review is devoted to the book by Laura Polkowska "Values and anti-values in weekly opinion magazines. Comparative discourse analysis with elements of quantitative linguistics" . This is a study in the field of values in the language of politics. The author uses both quantitative and qualitative methodology to analyze liberal and conservative discourses in weekly opinion magazines.
The aim of the article is to show how the use of lexeme dignity can affect the acquisition and maintenance of the electorate by a political party. On the example of selected statements by ex-Prime Minister Beata Szydlo from 2015–2018, the author analyzes various contexts of use of token dignity, for example: economic, social, historical, showing that they had a specific context and an explicit, distinctive system of values that should be taken by the recipient. At the same time, through the use of the lexeme, Beata Szydlo denied the political opponent, creating in the eyes of the electorate their negative image. The ex-Prime Minister presented herself as an authority, which on the one hand decides who should be given dignity, and who should take it.
PL
Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób wykorzystywanie leksemu „godność” może wpływać na pozyskanie oraz utrzymanie elektoratu przez określoną partię polityczną. Na przykładzie wybranych wypowiedzi premier Beaty Szydło z lat 2015–2018 autor analizuje różne konteksty użycia tego leksemu – gospodarcze, społeczne, historyczne – pokazując, że jego przywołanie narzuca jednoznaczny, wyrazisty system wartości. B. Szydło w ten sposób dyskredytowała również przeciwników politycznych, kreując ich negatywny obraz, a siebie prezentując jako autorytet, który decyduje, komu należy się godność, a komu można ją odebrać.
The article offers an inside perspective on the political and cultural context that has been shaping the discourse about immigration and immigrants in the Nordic countries for several years (2008-2014). The case of Denmark, Sweden and Finland serve to exemplify countries which still experience vivid debates on whether or not the immigration policy should be made more restrictive. Analyzing pro and con arguments used by several politicians and politically active individuals allows to identify radicalization of anti-immigration attitudes.
PL
Artykuł stanowi próbę przybliżenia specyfiki kontekstu, w jakim od kilku lat (2008-2014) prowadzony jest dyskurs dotyczący imigrantów oraz ich obecności w krajach nordyckich. Na przykładzie Danii, Szwecji oraz Finlandii zostały przedstawione rysy charakterystyczne sposobu argumentowania zwolenników oraz przeciwników liberalnej polityki migracyjnej. Analiza wybranych wypowiedzi polityków oraz osób aktywnych politycznie dostarczyła wniosków wskazujących na radykalizowanie się postaw niechętnych imigrantom.
The article is devoted to the relations between Cyprian Norwid and General Ludwik Mierosłwski, a participant of national uprisings, the dictator of the January Uprising, and an activist in exile. The author presents their personal contacts and Norwid’s opinions that appear in his literary work, letters and journalism. These opinions varied; as well as those endorsing the democratic slogans proclaimed by the general, there were critical statements. While appreciating General Mierosławski as a militarist-a man of action capable of implementing a policy intended to transform the mindset of the Polish public into the consciousness that would enable the building of a modern state-the poet expected that Mieroslawski’s activity would be subordinated to a superior idea, which, based on Christian foundations, would show the way to independence. He demanded that Mierosławski recognize the primacy of thought over action, that journalism be used to change the public opinion, both Polish and European, as well as calling for measures aimed at dismantling political barriers in the emigration community.
PL
Artykuł poświęcony jest relacjom pomiędzy Cyprianem Norwidem a generałem Ludwikiem Mierosławskim, uczestnikiem powstań narodowych, dyktatorem powstania styczniowego, działaczem emigracyjnym. Autor przedstawia ich kontakty osobiste oraz opinie Norwida zawarte w jego twórczości literackiej, w listach i publicystyce. Opinie te były niejednoznaczne, oprócz akceptacji dla demokratycznych haseł głoszonych przez generała pojawiają się wypowiedzi krytyczne. Doceniając Mierosławskiego jako militarystę, człowieka czynu zdolnego do prowadzenia polityki zmierzającej do przeobrażenia świadomości społeczeństwa polskiego w świadomość umożliwiającą zbudowanie nowoczesnego państwa, poeta oczekiwał podporządkowania działalności Mierosławskiego nadrzędnej idei, która, wypływając z podstaw chrześcijańskich, wskazałaby drogę do odzyskania niepodległości. Domagał się od Mierosławskiego uznania prymatu myśli nad czynem, wykorzystania publicystyki do kształtowania opinii publicznej zarówno polskiej, jak i europejskiej, a także – działań zmierzających do zaniechania politycznych rozłamów w środowisku emigracyjnym.
Powszechnie wiadomo, że W. W. Putin jest uznawany za lidera Federacji Rosyjskiej. Na wizerunek politycznego przywódcy wpływa szereg czynników, w tym także styl jego wypowiedzi. Celem artykułu jest zaprezentowanie głównych wyznaczników przywództwa w dyskursie W. W. Putina. Autor skupia się na dwóch taktykach – taktyce uznania istnienia problemu oraz na taktyce wskazania na sposób rozwiązania problemu, ponieważ od lidera oczekuje się przede wszystkim umiejętności pokonywania przeszkód. Jako materiał empiryczny posłużyły publiczne wypowiedzi obecnego prezydenta Rosji, wyekscerpowane z oficjalnej strony internetowej urzędu prezydenta w formie najbardziej typowych dla Putina gatunków – konferencji prasowej, wystąpienia oraz programu telewizyjnego „Gorąca Linia”. Ich analiza pozwala konstatować, że przy pomocy wskazanych taktyk obecny prezydent Federacji Rosyjskiej buduje wizerunek kompetentnego przywódcy, który zauważa problemy obywateli i zamierza z nimi walczyć według nakreślonego planu.
EN
It is well known that Vladimir Vladimirovich Putin is considered the political leader of the Russian Federation. The purpose of this article is to present the main language tools with the help of which V. V. Putin creates the image of a strong leader. The author concentrates on two tactics – the tactic of admitting the existence of the problem and the tactic of pointing out the way to solve the problem, since the political leader is primarily expected to be able to overcome difficulties, as well as to clearly see the future. The material for analysis is served by public, official speeches published on the website of the current president of Russia in 2017 in the form of genres most typical for Putin: a press conference, speech and a Direct Line (a special television program). Thanks to the markers of the tactics of admitting and solving the problem, Vladimir Putin shows his readiness to serve the citizens of Russia and take the responsibility for the country. There emerges from the speeches of the mentioned politician the image of leader competent, responsible, decisive but also of representative listening to the nation.
Mowa inauguracyjna to stosunkowo nowy dla Rosji, ale bardzo ważny gatunek należący do dyskursu politycznego. Niniejsza praca poświęcona jest analizie konceptu „Prezydent” w mowach inauguracyjnych W.W. Putina (2000 r., 2004 r., 2012 r.). Autor przedstawia sposoby realizacji danego konceptu: bezpośrednie (użycie rzeczownika „Prezydent”, zaimka „ja”, związku wyrazowego „głowa państwa”) i pośrednie (stworzenie w wystąpieniach obrazu silnego lidera, który jest w stanie stanąć na czele państwa).
EN
Inaugural speach is a relatively new for Russia, but a very important genre of political discourse. This work is devoted to analysis of concept „President” in inaugural speaches of V.V. Putin (2000, 2004, 2012). The author presents ways of realisation of this concept: direct (usage of noun „President”, pronoun „I”, word combination „head of state”) and indirect (creating in speaches the image of strong leader who is able to to stand at the head of the state).
The political discourse used by individual political parties or politicians to communicate with their addressees is important in the context of the language used in communication about retirement economics. In particular, we can observe the development of political discourse in the media, thanks to which messages addressed by politicians reach their recipients. The media today are intermediaries between the senders of political messages and their recipients, i.e., citizens. The frequency of political communications increases particularly during a pre-election period. The article analyses the party political programmes of Platforma Obywatelska [Civic Platform] and Prawo i Sprawiedliwość [Law and Justice] – in terms of the content that appeared during campaigns prior to the parliamentary elections in 2007, 2011, 2015. The focus is placed on issues related to the old-age pension system, proposed changes and the positions taken by the above-mentioned groupings in the specific years. The results of this comparative analysis reveal a picture of the political discourse regarding pension issues in Poland in the 21st century, and its evolution with the changes seen in many areas of social life.
PL
Dyskurs polityczny, jakim komunikują się z odbiorcami poszczególne partie polityczne czy sami politycy, jest dziś istotny w kontekście przekazu językowego dotyczącego ekonomii emerytalnej. Szczególnie zaobserwować możemy rozwój dyskursu politycznego w mediach, dzięki którym komunikaty skierowane przez polityków trafiają do odbiorców. To media dziś są pośrednikiem pomiędzy nadawcami politycznych komunikatów a ich odbiorcami, którymi są obywatele. Częstotliwość komunikatów o charakterze politycznym wzrasta w szczególności w okresie przedwyborczym. W artykule zostały zanalizowane treści pojawiające się w programach partii politycznych – Platformy Obywatelskiej oraz Prawa i Sprawiedliwości – w czasie kampanii przed wyborami parlamentarnymi w latach: 2007, 2011, 2015. Skupiono się na sprawach związanych z systemem emerytalnym, proponowanych zmianach oraz stanowiskach wskazanych ugrupowań w konkretnych latach. Z wyników analizy porównawczej wyłania się obraz dyskursu politycznego na temat spraw emerytalnych, który funkcjonuje w Polsce w XXI w., oraz jego ewolucji związanej ze zmianami zachodzącymi w społeczeństwie w wielu dziedzinach życia.
In the context of postmodern contemporaneity of the globalizing world’s consumer societies the author undertakes an analysis of [political, journalistic and propagandist] discourse connected to the not-too-distant events taking place on Kiev’s Maidan (XI 2013 – II 2014), the consequence of which constituted (or turned out to be) the annexation of Crimea, together with the highly dangerous eastern Ukraine war threat. Scientific analysis focuses on the form of political discourse revolving around the event of the so-called “dignity revolution”, which in the context of almost global crisis of the entire descriptive knowledge and otherwise unprecedented in history epistemological crisis of objective truth itself, in some way similar to the event known as 9/11, surely consists in new scientific challenges for the humanities. It recognizes that the world imagined, the world wanted or the world desired etc. undoubtedly constitute consequences of Plato’s so-called world of shadows, translated into the European modernity and contemporary post-modernity together with Descartes’s concept of subjective “I”, at the same time confirming that human being lives not on the sole descriptions or promises of bright future ahead or economic growth, but the glory of life.
@e study of constructing a political identity in Poland can be read in the category of myth Ernesto Laclau’a nation. In Poland, there is a metaphorical use of the compounds. To the vocabulary of political language permeates the media. The Polish political debate used xenophobic and anti-Semitic expressions. Political organizations associated with the right side of the political spectrum claim the right to appropriate the concept of nation.
Launched on ‘International Women’s Day’ on 7 March 2008, Wikigender is a project created by the OECD Development Centre that aims to facilitate the exchange and improvement of knowledge on gender-related issues around the world. Girls: A No Ceilings Conversation was an event hosted on 17 April 2014 by the Clinton Foundation ‘No Ceilings: The Full Participation Project’, was designed to foster and advance progress for women and girls worldwide. The two projects are investigated here as new types of communication on the World Wide Web. The analysis tries to ascertain whether and to what extent the generic features and discursive strategies of the two new collaborative platforms contribute to the co-construction of information, the dissemination of knowledge and awareness, and the development of a participatory agenda (Jones 2008; Campagna, Garzone, Ilie and Rowley-Jolivet 2012) on themes related to gender as well as resistance to inequality and otherness. An examination of these two examples of on-line communication will entail a scrutiny of new digital genres (Yates, Orlikowski and Renneker 1997), of the genre-specific features of web communication (Gruber 2008), and of the democratizing impetus embedded in their discourse. Promoting the exchange and creation of information and increasing citizens’ access to it enables readers to simultaneously become users, writers and critics; it seems to be the new trend of new web-mediated forms of communication that is resulting in the ‘democratization’ (Fairclough 1992; 1995a; 1995b; 1998) of several types of discourse.
PL
Wikigender to portal uruchomiony przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD Development Centre) 07.03.2008 r., którego celem jest gromadzenie i wymiana wiedzy z całego świata dotyczącej spraw związanych z gender. Girls: A No Ceilings Conversation z kolei to wydarzenie, które 14.04.2014 r. zorganizowała Fundacja Clintona w ramach swojej większej inicjatywy „No Ceilings: The Full Participation Project”, której misją jest wsparcie rozwoju oraz partycypacji dziewcząt i kobiet na świecie. Oba przykłady, uznane za nowe typy komunikacji w sieci, poddane zostały analizie. Jej celem było ustalenie, czy i w jakim zakresie cechy gatunkowe i strategie dyskursywne tych dwóch platform współpracy online przyczyniają się do: współtworzenia informacji, szerzenia wiedzy i świadomości oraz umacniania agendy partycypacji (ang. participatory agenda) (Jones 2008; Campagna, Garzone, Ilie, Rowley-Jolivet 2012), zarówno jeśli chodzi o tematykę gender, inności, jak i sprzeciwu wobec nierównościom. W analizie skupiono się na kwestiach gatunków cyfrowych (Yates, Orlikowski, Renneker 1997), gatunkowych cech komunikacji w sieci (Gruber 2008) oraz zawartych w analizowanym dyskursie bodźcach sprzyjających procesowi demokratyzacji. Upowszechnianie wymiany i współtworzenia informacji oraz udostępnianie jej obywatelom umożliwia czytelnikom takich online'owych platform wcielenie się jednocześnie w rolę użytkowników, współtwórców i krytyków, co można zakwalifikować jako nowy trend w zapośredniczonej przez sieć komunikacji, którego efektem jest „demokratyzacja” (Fairclough 1992; 1995a; 1995b; 1998) dyskursów.
The dominant ideologies of a society including those related to gender are put into practice via particular use of language. This paper presents findings from contrastive research that views address forms as a subcategory of linguistic gender involved in social gender construction in Kazakh, Russian, and Greek political discourse: it discusses commonalities and differences from the viewpoint of Critical Discourse Analysis, which detects the social character of linguistic preferences and their role in existent power relations in the society. As the results illustrate, along with the speakers’ gender, there are other factors (the interviewee’s status, political affiliations of the newspaper, cultural norms) that shape the choice of address forms, communicative strategies of the speakers and type of interview (cooperation or contestation). Unequal distribution of power in the societies is evident not only in women’s numerical representation in socially and politically significant positions but also in covertly gendered political discourse, with mass media representatives resorting to adversarial strategies of interviewing, and female politicians seem to be held responsible for all the flaws of their political institutions and are obliged to defend their right to be in power.
PL
Ideologie dominujące w społeczeństwie, w tym związane z płcią, są wdrażane przez użycie określonych środków językowych. Artykuł przedstawia rezultaty badań kontrastywnych, które rozpatrują formy adresatywne jako podkategorię płci językowej biorącej udział w tworzeniu płci społecznej w kazachskim, rosyjskim i greckim dyskursie politycznym; omawia ich cechy wspólne i różnice z punktu widzenia krytycznej analizy dyskursu, ujawniającej społeczny charakter przyzwyczajeń językowych i ich rolę w istniejącym układzie sił w stosunkach społecznych. Jak pokazują wyniki badań, obok płci mówiącego istnieją inne czynniki (status rozmówcy, orientacja polityczna gazety, normy kulturowe) wpływające na wybór formy adresatywnej, strategii komunikacyjnej i typu rozmowy (współpraca lub konfrontacja). Nierówny podział władzy w społeczeństwach jest widoczny nie tylko w niskim odsetku kobiet zajmujących ważne stanowiska społeczne i polityczne, lecz również w skrytym genderowym dyskursie politycznym, w którym przedstawiciele mass mediów uciekają się do konfliktowych strategii prowadzenia rozmów, a kobiety-politycy wydają się być odpowiedzialne za wszystkie słabości swoich politycznych sojuszy i są zobowiązane do obrony swojego prawa do bycia u władzy.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.