Search results

1

Proletariacka biografia i dzielenie postrzegalnego. Rozmywanie granic klasowych w okresie Rewolucji 1905

100%

Marzec W., Katedra Socjologii Kultury U. Ł.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica

|

2012

|

vol. 41

PL

Artykuł podejmuje problematykę kwestionowania podziałów klasowych na poziomie praktyk kulturowych w okresie rewolucji 1905–1907. Zaplecze teoretyczne stanowi koncepcja „dzielenia postrzegalnego” Jacquesa Rancière’a. Podstawową stawką polityki jest w jego ujęciu definiowanie tego, co może zostać zobaczone i usłyszane, kto ma prawo politycznego obywatelstwa w sferze publicznej i polityczny głos, a także to, jakie są dostępne sposoby współbycia, współdzielenia tego, co wspólne. Rewolucja 1905 r. okazuje się mieć podstawowe znaczenie właśnie w tych aspektach, przynosząc bezprecedensową zmianę. To, co w badanej niegdyś przez Rancière’a Francji było udziałem robotników rekonstruujących swoje klasowe praktyki w długotrwałej walce autodydaktyzmu i samoprzekroczenia własnej kultury, w przypadku peryferyjnej gwałtowności Królestwa Polskiego działo się na skutek interwencji nieoczekiwanych procesów politycznych. Artykuł podejmuje analizę trzech emblematycznych biografii wydanych w formie książek, gdzie procesy te są dobrze uchwytne. Dodatkowy kontekst stanowią liczne, zebrane w archiwach, mniej obszerne relacje biograficzne robotników. Pozwala to naszkicować obraz praktyk kulturowych związanych z obiegami wiedzy, świadomym wysiłkiem jej nabywania i kwestionowania dotychczasowej jej cyrkulacji, a także uchwycić migawkowe obrazy dramatycznego wysiłku tych, którzy nie chcieli pozostać w zaklętym kręgu biologicznej reprodukcji własnej egzystencji.

2

Reprezentacja zdominowanych przez działania artystyczne. Jej szanse i zagrożenia na podstawie działalności Krzysztofa Wodiczko

88%

Mikołajewska K.

Stan Rzeczy

|

2013

|

issue 1(4)

151-166

PL

W artykule analizowana jest sytuacja reprezentacji zdominowanych, co stanowi jedną ze strategii sztuki publicznej. Celem takiej działalności jest konstruowanie na nowo przestrzeni publicznej i odnowienie demokracji. Na przykładzie dorobku Krzysztofa Wodiczki, który konsekwentnie posługuje się strategią reprezentacji, ujmując się m.in. za ofiarami przemocy czy imigrantami, autorka stara się pokazać napięcia związane z taką praktyką. Podejmowane wątki są następujące: po pierwsze, kto jest nadawcą komunikatu – czy jest nim artysta, czy zdominowani? Po drugie, na ile zdominowani są w stanie autonomicznie sformułować swój komunikat, a po trzecie – kto może być odbiorcą sztuki publicznej: całe społeczeństwo, warstwy dominujące czy sami uczestnicy projektów? Mimo licznych wątpliwości i dwuznaczności związanych z reprezentowaniem wydaje się, że tylko dzięki artyście grupy nieuprzywilejowane mogą zaistnieć w sferze publicznej.

EN

In this article the author proposes an analysis of the situation of representing the dominated, which is one of the strategies used in the public art movement. The aim of such a strategy is to re-construct public space and renewing democracy. The tensions inherent in this strategy are shown on the example of works by Krzysztof Wodiczko, a well-known Polish artist, who consequentially uses the strategy of representation in order to help e.g. victims of domestic violence and immigrants. The main issues are, first of all – who is the author of the message: the artist or the dominated? Secondly, to what extent can the dominated formulate their message autonomously? Third, who can be the recipient of public art: the whole society, the dominant groups or the participants of the projects? In spite of many ambiguities it seems that representation is the only way, in which members of underprivileged groups can come into being in the public sphere.

3

Sztuka wspólnoty Krzysztofa Wodiczki. Wokół Projekcji Poznańskiej

45%

Juskowiak P.

Praktyka Teoretyczna

|

2010

|

vol. 1

67-80

EN

The article concentrates on the community issues in Krzysztof Wodiczko’s art. It analyzes one of his latest projects, “Poznan Projection” (the effect of artist’s cooperation with homeless people from “Social Emergency”), in reference to selected philosophical community theories, signed by Jacques Rancière, Jean-Luc Nancy, Julia Kristeva or Jacques Derrida. Author argues that communal character of Wodiczko’s latest works is a consequence of changes in his artistic attitude, passage “from the symbolic and critical politics to the ethical and therapeutic political” (Andrzej Turowski). The text consists of three parts. The first part briefly presents community art as a specific field of public art. The focus is on the ethical dilemmas characteristic for this kind of artistic production. Next part is dedicated to Wodiczko’s vision of community and its articulation in “Poznan Projection”. In the last part of the article, “Poznan Projection” is being confronted with Rancière’s concept of “distribution of the sensible” and Victor Turner’s theory of communitas. Author argues that while most of Wodiczko’s works can be read as political articulation of equality (therefore foundation for a new distribution of the sensible), “Poznan Projection” failed to establish a valid relationship between the “little” community of the homeless and the “big” urban collective.

PL

Artykuł skupia się na trzech problemach wspólnoty w pracach Krzysztofa Wodiczki. Analizuje jeden z jego najnowszych projektów „Projekcja Poznańska” (efekt współpracy artysty z bezdomnymi z „Pogotowia Społecznego) w odniesieniu do wybranych filozoficznych teorii wspólnoty autorstwa Jacquesa Rancière’a, Jeana-Luca Nancy’ego, Julii Kristevy czy Jacquesa Derridy. Twierdzę, że wspólnotowy charakter ostatnich prac Wodiczki jest konsekwencją zmiany jego artystycznego nastawienia, przejścia „od symboliczno-krytycznej polityki do etyczno-terapeutycznej polityczności” (Andrzej Turowski).Tekst składa się z trzech części. Pierwsza zwięźle prezentuję sztukę wspólnoty jako specyficzny obszar sztuki publicznej. Punktem zainteresowania czynimy tu etyczne dylematy charakterystyczne dla tego rodzaju produkcji artystycznej. Kolejna część poświęcona została wizji wspólnoty Wodiczki oraz jej wyrazowi w „Projekcji Poznańskiej”. W ostatniej części artykułu, „Projekcja Poznańska” zostaje skonfrontowana z Rancière’owskim pojęciem “podziału widzialnego” oraz z Victora Turner’a teorią communitas. Twierdzę, że podczas gdy większość prac Wodiczki może być odczytana jako polityczna artykulacja równości (a zatem podstawa dla nowego podziału tego, co widzialne), „Poznańska Projekcja” ponosi klęskę w ustanawianiu przekonującej relacji między „małą” wspólnotą bezdomnych a „dużym” miejskim kolektywem.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica

1 Praktyka Teoretyczna

1 Stan Rzeczy

1 Juskowiak P.

1 Katedra Socjologii Kultury U. Ł.

1 Marzec W.

1 Mikołajewska K.

1 2013

1 2012

1 2010

Proletariacka biografia i dzielenie postrzegalnego. Rozmywanie granic klasowych w okresie Rewolucji 1905

Reprezentacja zdominowanych przez działania artystyczne. Jej szanse i zagrożenia na podstawie działalności Krzysztofa Wodiczko

Sztuka wspólnoty Krzysztofa Wodiczki. Wokół Projekcji Poznańskiej