Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 33

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  ecumenical dialogue
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

TOWARDS THE RECONCILIATION OF MINISTRIES. Apostolic Succession and Mutual Recognition of Ministry form Unitatis redintegratio to The Church: Towards a Common Vision

100%
Kantyka P.
Studia Oecumenica
|
2014
|
vol. 14
53-62
PL
W artykule poddano badaniu Dekret o ekumenizmie II Soboru Watykańskiego oraz najnowszy dokument Komisji Wiara Ustrój Światowej Rady Kościołów Ku wspólnej wizji Kościoła pod kątem znalezienia możliwych propozycji wiodących ku wzajemnemu uznaniu posługiwania duchownego związanego z sukcesja apo- stolską, występującego w Kościołach zaangażowanych w dialog ekumeniczny. W skrócie dotknięto też propozycji niektórych teologów, które jednak nie znala- zły odzwierciedlenia w żadnym oficjalnym dokumencie. Przeprowadzone analizy wykazały, że badane dokumenty nie zawierają kon- kretnych propozycji wiodących ku pojednaniu posługiwań, w zamian dokument ŚRK kataloguje obszary ekumenicznej konwergencji i dywergencji w tej ważnej kwestii, a także stawia ważkie pytania, na które najpierw trzeba znaleźć odpo- wiedź, by móc przejść do ustaleń w sprawie wzajemnego uznania posługiwania duchownych ordynowanych.
2

Znaczenie pneumatologii dla otwarcia ekumenicznego

75%
Czaja A.
Roczniki Teologii Ekumenicznej (Annals of Ecumenical Theology)
|
2009
|
vol. 1(56)
7-20
EN
The article is an attempt to designate the significance of pneumatology for ecumenical openness of Christian Churches and Communities. It consists of three parts. Firstly, from the Roman Catholic perspective the Author indicates some reasons for necessity of taking into account and unceasing learning of pneumatology. It has been important to analyze negative results of the before Council closeness for the Holy Spirit in the Western ecclesiology as well as positive fruition of the openness for Him at Vatican II. The main part of the article turns a Reader’s attention towards the possibilities of mutual enriching by various components of pneumatology in the scope of the interpretation of an act of faith, the Word of God, Tradition, new humanity, connectedness of saving economy of the Son with that of the Holy Spirit, the identity of the Spirit in Christ and in Christians, saving mediation of the Spirit and His life-giving activity. The Author presents chances of ecumenical dialogue in the third part of the article. It would be possible to notice and use them if one undertakes the deeper afterthought on individual plots of pneumatology. He shows how to do it referring to three threads of ecclesiological pneumatology.
3

„Fides quaerens dialogum”. Prymat biskupa Rzymu w dialogu z Kościołami Wschodu

75%
Rabczyński P.
Teologia w Polsce
|
2019
|
vol. 13
|
issue 2
165-185
EN
The Second Vatican Council created a new perspective for the ecumenical dialogue with the Eastern Churches which are not in full unity with the Roman Catholic Church. The notion of the primacy of the Bishop of Rome is an important theological issue within this dialogue. The subject of primacy ought to be considered with reference to the mystery of the Church established by Jesus Christ. Since 1980 it is possible to speak of an institutionalized dialogue between the Roman Catholic and the Orthodox Church on world stage. It results in the documents prepared by mixed committees and jointly accepted. The office of St. Peter’s Successor has been shaped throughout centuries and developing alongside the whole community of those who believe in Jesus Christ. The primacy of the Bishop of Rome is a service of togetherness and shows above all St. Peter’s Successor’s concern for the communion of all particular (local) Churches. The Roman Catholic Church emphasizes that the realization of the indicated task requires an authority and exact knowledge. It cannot be merely an honorary primacy devoid of jurisdiction. The Eastern Churches see the primacy of the Bishop of Rome as an honorary, and not jurisdictional, precedence. St. Peter’s Successor is primus inter pares, the first among equal patriarchs. What is clearly visible here is the supremacy of the Vatican Council (synodality) over the office of the Pope. The contemporary appreciation of collegiality and synodality in the statements from the Roman Catholic magistrates and theologians’ research on their implications may become a new impulse in the ecumenical dialogue with the Churches of the East.
4
Publication available in full text mode
Content available

Rola wschodniego katolicyzmu w optyce zjednoczenia chrześcijańskiego

75%
Moskałyk J.
Teologia w Polsce
|
2016
|
vol. 10
|
issue 1
33-45
PL
Cały okres powojenny aż do przemian ustrojowo-społecznych w końcu lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia był bardzo złożony i na długo zdestabilizował struktury wschodniego Kościoła katolickiego we wschodniej Europie. W związku z tym katolicka wspólnota wschodnia pod wieloma względami była postrzegana jako pewna odmienność wspólnotowa wewnątrz Kościoła rzymskiego. Ta forma recepcji obowiązywała m.in. w ówczesnej Polsce, gdzie miejscowych grekokatolików utożsamiano jedynie z zjawiskiem obrządkowym.
EN
The historical role of the Eastern Catholicism causes still many contradictions and ambiguities. Like there is this objective reasons, which have completely different base than modern sometimes incredibly attempt to interpret the phenomenon. It must be emphasized that the main factor inspiring attention to the heritage of the Eastern Catholics in recent times is the Ecumenical dialogue in the fi eld of Catholic-Orthodox. On the background of often to exchange views on the historical authenticity and effectiveness of a pragmatic of the Eastern Catholic. Provided here the fundamental method of action is directed on you will achieve real progress in the Catholic-Orthodox unifi cation process, from here completely not by chance the so-called Uniate Church is surrendering to the specifi c judgement. This judgement assumes different shades and the different weight depending on the degree of employing pages in specifi c moments.
5
Publication available in full text mode
Content available

Ekumenizm na drodze przemian: problemy i wyzwania

75%
Kałużny T.
Polonia Sacra
|
2013
|
vol. 17
|
issue 2
EN
The author of the article has aimed at briefly outlining the present situation of the ecumenical movement. In the course of the reflection, he states that in the history of the ecumenical movement, the period of initial enthusiasm and dynamic development has given place to a period in which difficulties are experienced. Satisfaction with the doubtless achievements goes side by side with a sense of disappointment and discouragement resulting from the fact that the desired unity has not been possible to realize despite the efforts taken. However, this is not a time of stagnation or ice age, as some think, but, rather, time of approaching maturity, of estimating the way covered and recognizing new challenges. All this leads us to the conclusion that, at present, ecumenism is in a deepreaching process of transformation. It focuses especially on issues such as: 1) the aim of ecumenism, 2) the partners of dialogue, 3) ecumenical paradigm, 4) confessional identity, 5) reception of the achievements of dialogue. No doubt, the way to full unity is longer and harder than many have expected. However, the ecumenical involvement of the Roman Catholic Church is irreversible. The problems noted and the new challenges in the field of ecumenism should inspire one to a more intense and deep effort for the sake of bringing back full and visible union of all Christ’s disciples.
6
Publication available in full text mode
Content available

Ekumeniczny wymiar mariologii

75%
Rabiej S.
Studia Oecumenica
|
2017
|
vol. 17
381-392
EN
The paper analyzes contemporary trends in mariology. It briefly outlines the assumptions of the maximalist (christotypic) and minimalist (ecclesiotypic) mariology. By suggesting their complementarity the ecumenical model of mariology is proposed. His basis is systematically developed in many bilateral groups, e.g.: The Ecumenical Society of the Blessed Virgin Mary in England, The Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC, The Lutheran-Catholic Commission in the USA and Germany, The Group of Dombes. Echoes of these arrangements have been reflected in the content of catechisms developed by local churches, e.g. in the Netherlands, Germany and France.
PL
Artykuł podejmuje analizę współczesnych nurtów w mariologii. W zwięzły sposób zarysowuje założenia mariologii maksymalistycznej (chrystotypicznej) i minimalistycznej (eklezjotypicznej). Postulując ich komplementarność, proponuje model ekumeniczny mariologii, której podstawy są systematycznie wypracowywane w wielu grupach bilateralnych. Dla przykładu zaprezentowano owoce prac: Ekumenicznego Stowarzyszenia Błogosławionej Dziewicy Maryi w Anglii, Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Katolickiej, Komisji do Dialogu Luterańsko-Katolickiego w USA, Luterańsko-katolickiej grupy na terenie Niemiec, Grupy z Dombes. Echa tych uzgodnień znalazły swoje odzwierciedlenie w treści katechizmów wypracowywanych przez Kościoły lokalne, np. w Holandii, Niemczech czy Francji.
7
Publication available in full text mode
Content available

„Dekret o ekumenizmie” Soboru Watykańskiego II w spojrzeniu teologów prawosławnych

63%
Tofiluk J.
Łódzkie Studia Teologiczne
|
2016
|
vol. 25
|
issue 4
71-80
EN
Despite some disputable problems we must see the role and great significance of The Decree on Ecumenism. It still must be treated as the beginning of the way towards Christian unity; its assessment must refer not only to what it contributed to, but also to what it may contribute to - the unity of the Church. The ecumenical approach presented in The Decree on Ecumenism is correct and it may become a model to follow; it often corresponds with the image of the relationships between churches. From the perspective of the Orthodox Church it is important that ecumenical issues and the desire for unity are based on the strong foundation of ecclesiology. Even though the Decree often speaks about the “unity of Christians”, the objective of the ecumenical movement is the unity of the Church, which is reached by the rapprochement of Christians. Not the unity of Christians, but the unity of the Church, even if understanding of the nature of this unity is not discusses or, in other words, it is left open. In this silence the ecumenical approach can be seen.
8
Publication available in full text mode
Content available

Urzeczywistnianie się Kościoła w dialogu ekumenicznym – perspektywa katolicka

63%
Porada R.
Studia Paradyskie
|
2018
|
issue 28
69-82
PL
In the context of reflections on the Church as a dialogical reality, the article aims to show ecumenical dialogue as an essential element of the ecclesial identity. Although the doctrinal dialogue itself does not exhaust the ecumenical activity of the Church, it is an important instrument in the process of rebuilding its visible unity and expressing the dialogical structure of the Church. Therefore, it was assumed that in the conditions of confessional divisions the ecumenical dialogue should be appreciate in its churchbuilding role as much as it is done in relation to the traditional forms of dialogue of faith. In order to achieve the proper aim of the article, the general assumptions of understanding of the Church as a dialogical reality and dialogue as a method which has been applied in developing of a consensus of faith in the Church were made first. Subsequent points are focused on showing the importance of ecumenical dialogue for the realization of the ecclesial identity of churches and ecclesial communities and the conditions which has enabled the Catholic side to remove the original obstacles to the recognition of ecumenical dialogue as an important ecclesial reality.
9
Publication available in full text mode
Content available

Milczenie i słowo w dialogu ekumenicznym

63%
Składanowski M.
Sympozjum
|
2019
|
issue 1(36)
99-118
PL
Analiza dokumentów dialogowych wskazuje na to, że istnieją ważne obszary tematyczne, które nie są w nich poruszane lub też, dość często, są poruszane w sposób fragmentaryczny, tak aby bardziej zaakcentować istniejące zbieżności niż skalę i konsekwencje rozbieżności. Dotyczy to zarówno pewnych kontrowersji dogmatycznych, jak też zagadnień etycznych. Milczenie w dialogu ekumenicznym jest zatem ambiwalentne: może być wyrazem oczekiwania na dalszy postęp tego dialogu i przezwyciężenie trudności, ale może również być próbą uchylenia się od kwestii najtrudniejszych i ich oceny. Tak zarysowany kontekst wyznacza cel tej krótkiej refleksji teologicznoekumenicznej, podejmującej kwestie milczenia i słowa w dialogu ekumenicznym. Najpierw warto przyjrzeć się milczeniu – temu, o czym i w jaki sposób milczy się w dialogu ekumenicznym. Następnie można przypatrzeć się charakterystyce ekumenicznego słowa.
EN
An analysis of dialogue documents indicates that there are important thematic areas that are not addressed in them or, quite often, are addressed in a fragmented way, so as to more accentuate existing convergences than the scale and consequences of discrepancies. This applies to both certain dogmatic controversies and ethical issues. Silence in the ecumenical dialogue is therefore ambivalent. It can be an expression of expectations for further progress of this dialogue and overcoming difficulties, but it can also be an attempt to evade the most difficult issues and their assessment. It is the context which sets the goal of this brief theological-ecumenical reflection. The article addresses the issues of silence and word in the ecumenical dialogue. Firstly, it proposes some ways of interpreting „ecumenical silence”. Secondly, it presents the characteristics of the „ecumenical word”.
10

What Happened to Sola Scriptura? How the Bible Was Used in the Fight for Women Priest and Bishops in the Anglican Communion

63%
Kantyka P.
Roczniki Teologii Ekumenicznej (Annals of Ecumenical Theology)
|
2012
|
vol. 4(59)
31-42
EN
In the article Author examines the traditional meaning of the formula sola Scriptura in the Anglican Church in the epoch of Reformation and confronts it with now-a-days use of the Bible in the process of decision-making in the matter of Church life and doctrine. The sample of this process is the adoption of women’s priestly and episcopal ordination in the Anglican Communion and especially in the Church of England. Christian denominations being reciprocally connected, the decisions taken in one confession do matter for the rest of the Christendom. This is proved by the substantial change introduced in the Anglican-Roman Catholic dialogue by the unilateral decisions of Anglicans to ordain women. The questioned decisions were taken however on the improper hermeneutics of biblical texts and on the presuppositions leading to dangerous intellectual short-cut. Thus the line of argumentation issued by Anglicans from the Bible omits what the Roman Catholic really stands for. The equal dignity of men and women proved by the biblical texts has never been denied by the Catholics. The argument important for the Catholics that the Church cannot change the will of Christ towards ordination has been simply by-passed by moving this subject from divine to human law.
PL
Autor artykułu poddaje badaniu tradycyjne znaczenie formuły sola Scriptura w Kościele anglikańskim w epoce Reformacji i konfrontuje je z dzisiejszym używaniem Biblii w procesie podejmowania decyzji w kwestiach życia kościelnego i doktryny. Próbą takiego procesu jest przyjęcie święceń kobiet do prezbiteratu i episkopatu we Wspólnocie Anglikańskiej, szczególnie zaś w Kościele Anglii. Ponieważ wyznania chrześcijańskie są wzajemnie powiązane, decyzje podejmowane w jednym wyznaniu mają rzeczywisty wpływ na resztę chrześcijaństwa. Dowodzi tego istotowa zmiana wprowadzona do dialogu anglikańsko-rzymskokatolickiego przez jednostronne decyzje o święceniu kobiet podjęte przez anglikanów. Kwestionowane decyzje były jednak podjęte na bazie niewłaściwej hermeneutyki tekstów biblijnych i w oparciu o założenia prowadzące do niebezpiecznego skrótu myślowego. Tak oto linia argumentacji wyprowadzona z Biblii przez anglikanów pomija to, o co w rzeczywistości chodzi Kościołowi katolickiemu. Ważny dla katolików argument, że Kościół nie może zmieniać tego, co jest wolą Chrystusa, został ominięty poprzez przesunięcie tego zagadnienia z prawa Bożego do prawa ludzkiego.
11

Ecumenical Epoch of the Blessed Pope John Paul II

63%
Kantyka P.
Roczniki Teologii Ekumenicznej (Annals of Ecumenical Theology)
|
2011
|
vol. 3(58)
5-16
EN
Over a quarter of a year of the pontificate of blessed Pope John Paul II constitutes the whole ecumenical epoch, filled by intensive ecumenical doctrinal dialogues, events and encounters. John Paul II – who ascended the Petrine See 13 years after the Second Vatican Council – like his predecessor Pope Paul VI undertook the conciliar deed of restoring the Christian unity. John Paul II launched the ecumenical dialogue of the Roman Catholic Church with Orthodoxy. During his apostolic visits to various countries often met the heads of non Catholic Churches and Church Communities. He also frequently received in Vatican representatives of Christian non Roman Catholic world. John Paul II also laid the foundations for the ecumenical dialogue drawing its main lines in his encyclical letters Redemptor hominis and Ut unum sint. Pope did not hesitate to describe the ecumenical engagement as an “imperative of Christian conscience”. The blessed Pope was acting according to his conviction expressed in his apostolic letter Novo millennio ineunte that theological discussions, cooperation in charity initiatives and above all the great ecumenism of sanctity cannot fail, but with God’s help will bring good results. By his pontificate he confirmed and strengthened the Roman Catholic Church on its ecumenical path of rebuilding the visible unity.
XX
Ponad ćwierćwiecze pontyfikatu błogosławionego papieża Jana Pawła II to cała epoka ekumeniczna, wypełniona intensywnymi dialogami doktrynalnymi oraz wydarzeniami i spotkaniami o charakterze ekumenicznym. Jan Paweł II, który zasiadł na stolicy Piotrowej 13 lat po Soborze Watykańskim II, podjął soborowe dzieło przywracania jedności chrześcijan, podobnie jak jego poprzednik papież Paweł VI. Jan Paweł II rozpoczął dialog Kościoła rzymskokatolickiego z prawosławiem. W czasie swych apostolskich podróży spotykał się ze zwierzchnikami niekatolickich Kościołów i Wspólnot kościelnych. Wielokrotnie też przyjmował w Rzymie przedstawicieli chrześcijańskiego, nierzymskokatolickiego świata. Jan Paweł II położył też trwałe podwaliny pod dialog ekumeniczny, określając w encyklice Redemptor hominis, a później także w encyklice Ut unum sint jego podstawowe założenia. Nie wahał się nazwać zaangażowania ekumenicznego „imperatywem chrześcijańskiego sumienia”. Błogosławiony papież działał wedle przekonania wyrażonego w liście apostolskim Novo millennio ineunte, że dyskusje teologiczne, współpracach w dziełach charytatywnych, a nade wszystko wielki ekumenizm świętości nie może zawieść, lecz z Bożą pomocą przyniesie dobre rezultaty. Swym pontyfikatem umocnił i utwierdził Kościół rzymskokatolicki na ekumenicznej drodze odbudowywania widzialnej jedności.
12

Perspectives du dialogue œcuménique entre l’Église catholique et les Églises orthodoxes

63%
Koch K.
Roczniki Teologiczne
|
2015
|
vol. 62
|
issue 7: Teologia ekumeniczna
5-26
EN
The article is focused on the analysis of the history of the ecumenical dialogue between the Catholic Church and the Orthodox Churches. It also shows its main themes, achie¬ve¬ments, difficulties and perspectives. The Second Vatican Council was a breakthrough in Catholic-Orthodox relations. In the aftermath of the Council significant gestures of reconciliation have been made by the Churches. The Catholic-Orthodox theological dialogue has been one of the most important results of this shared commitment to ecumenism. The article discusses the key issues of the dialogue, without avoiding the most difficult questions: uniatism and papal primacy. It con¬siders a possibility of synthesis of the Catholic theology of primacy and the Orthodox theology of conciliarity (synodality) as a promising prospect of further dialogue.
PL
Artykuł podejmuje analizę historii dialogu ekumenicznego między Kościołem katolickim a Kościołami prawosławnymi. Ukazuje on także główne tematy, osiągnięcia. trudności i perspektywy tego dialogu. II Sobór Watykański miał przełomowe znaczenie w relacjach katolicko-prawosławnych. Jego następstwem były znaczące gesty pojednania czynione przez Kościoły. Katolicko-prawosławny dialog teologiczny jest jednym z najważniejszych rezultatów wspólnego ekumenicznego zaangażowania. Artykuł omawia główne kwestie tego dialogu, nie unikając tematów najtrudniejszych: uniatyzmu i prymatu papieskiego. Rozważa 011 możliwość syntezy katolickiej teologii prymatu i prawosławnej teologii soborowości jako obiecującą perspektywę dalszego dialogu.
13

Moral theology ecumenically oriented

63%
Nowosad S.
Roczniki Teologiczne
|
2014
|
vol. 61
|
issue 3: Teologia Moralna
098-114
EN
Ecumenical dialogue only occasionally attempted a thorough analysis of the Christian moral vision in its various traditions. Moral theology (Christian ethics), too, needs to adopt a more ecumenical stance and become more willing to enter in a mutually enriching common study of moral life. Encouraging examples of such comparative and sincere endeavours can be found in theologians like J. M. Gustafson (Protestant), J. T. Bretzke (Catholic), B. Petrà (Catholic), S. S. Harakas (Orthodox) and others. John Paul II’s major pronouncements on Christian morality (Veritatis Splendor and Evangelium Vitae) also provoked worthwhile discussions among Catholic and non-Catholic moral theologians. The John Paul II Catholic University of Lublin, with its Chair of Ecumenical Moral Theology, has also had its different and promising contributions to create a more ecumenically oriented moral theology.
PL
Dotychczasowy ekumeniczny dialog teologiczny rzadko podejmował głębsze studia nad Moralnością chrześcijańską w jej różnych tradycjach. Podobnie i sama teologia moralna stoi przed wezwaniem do większej otwartości na szczery i wzajemnie ubogacający dialog ekumeniczny nad życiem moralnym. Przykłady takiego nastawienia można już jednak znaleźć u takich teologów moralistów (etyków chrześcijańskich), jak np. J. M. Gustafson (protestant), J. T. Bretzke (katolik), B. Petrŕ (katolik) czy S. S. Harakas (prawosławny). Również nauczanie moralne Jana Pawła II (zawarte zwłaszcza w Veritatis splendor i Evangelium vitae) doprowadziło do cennych dyskusji między katolickimi i niekatolickimi teologami nad rozumieniem fundamentalnych czy bardziej szczegółowych zagadnień moralnych. Warto podkreślić, że także Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, zwłaszcza przez badania i dydaktykę prowadzone w Katedrze Teologii Moralnej Ekumenicznej, ma swój godny uwagi wada w tworzenie teologii moralnej ukierunkowanej bardziej ekumenicznie.
14
Publication available in full text mode
Content available

Święcenia kapłańskie kobiet z perspektywy prawosławnej

63%
Kałużny C.
Polonia Sacra
|
2015
|
vol. 19
|
issue 4(41)
133-153
PL
Celem niniejszego artykułu jest prezentacja aktualnego stanowiska prawosławia w sprawie możliwości święceń kapłańskich kobiet. Z problemem święceń (ordynacji) kobiet Kościoły prawosławne zetknęły się w latach 60. ubiegłego stulecia w ramach Światowej Rady Kościołów. Początkowo teologowie prawosławni postrzegali tę kwestię jako obcą dla ich świadomości eklezjalnej. Z biegiem czasu, pod wpływem kontaktów z Kościołami chrześcijańskimi na Zachodzie, prawosławie uświadomiło sobie wagę problemu i potrzebę pogłębionej refleksji na ten temat. Wyzwanie to podjęli teologowie prawosławni, zwłaszcza z Europy Zachodniej i USA. Praktyka święceń kapłańskich kobiet została negatywnie oceniona w dokumencie końcowym Międzyprawosławnej Konsultacji Teologicznej na Rodos (1988). Podobne stanowisko strona prawosławna wyraziła w dokumentach końcowych międzywyznaniowych dialogów ekumenicznych. Zawarte w tych tekstach prawosławne argumenty przeciw święceniom kobiet koncentrują się wokół tradycji poświadczonej w Piśmie Świętym, antropologii, symbolizmu liturgicznego i jedności chrześcijan. Aktualne stanowisko prawosławia w sprawie możliwości święceń kapłańskich kobiet jest więc negatywne. Można jednocześnie zauważyć pewne zróżnicowanie poglądów teologów prawosławnych w tej kwestii, co może świadczyć o tym, że debaty wokół święceń kapłańskich kobiet w prawosławiu nie można uznać za zakończoną.
EN
The present article aims at explicating the present position of the Orthodoxy on a possibility of ordaining women to the priestly office. The Orthodox Churches met with the problem of women’s ordination in 1960’s when participating in the World Council of Churches. At first, the Orthodox theologians saw this issue as something alien to their ecclesiastic awareness. In the course of time however, influenced by contacts with Christian Churches in the West, the Orthodoxy realized the importance of the problem and the need for a deeper reflection on it. The challenge was taken up by Orthodox theologians, especially those from Western Europe and the USA. The practice of ordaining women was negatively evaluated in the final document of the Rhodes Inter-Orthodox Consultation (1988). The Orthodox party took a similar position in the final documents of interconfessional ecumenical dialogues. The Orthodox arguments against ordination of women which are contained in these texts concentrate on the Tradition testified in the Holy Scriptures, anthropology, liturgical symbolism and Christian communion. Thus, the present position of the Orthodoxy on a possibility of women’s ordination to the priestly office is negative. At the same time, one can notice certain differences in opinions of Orthodox theologians on this issue, which can mean that the debate on ordination of women should not be regarded as finished.
15
Publication available in full text mode
Content available

Ku ekumenii realistycznej. W poszukiwaniu przyczyn trudności w katolicko-prawosławnym dialogu teologicznym

63%
Kałużny T.
Polonia Sacra
|
2019
|
vol. 23
|
issue 2(56)
113-139
PL
Celem niniejszego artykułu jest prezentacja ważniejszych przyczyn trudności w katolicko-prawosławnym dialogu teologicznym na forum światowym. Temat został rozwinięty w czterech częściach. Najpierw zwrócono uwagę na odmienną świadomość podziału w katolicyzmie i w prawosławiu. Następnie dokonano ogólnej prezentacji wybranych aspektów katolicko-prawosławnego „dialogu miłości” i „dialogu prawdy”. W trzeciej części omówiono uwarunkowania początków dialogu teologicznego między obydwoma Kościołami. W końcu odniesiono się do kluczowych problemów natury eklezjologicznej, które pojawiły się w toku dialogu, takich jak uznanie kościelnego statusu partnerów dialogu, rozumienie kategorii „Kościołów siostrzanych” i stosunek do kwestii „uniatyzmu”. Ostatecznie stwierdzono, że katolicko-prawosławny dialog teologiczny jest dialogiem trudnym. Istniejące trudności dialogowe nie muszą jednak prowadzić do zniechęcenia, ale wręcz przeciwnie – mogą stać się impulsem do pogłębienia i ożywienia katolickoprawosławnego dialogu teologicznego.
EN
The aim of this article is to present the essential causes of the difficulties in the theological dialogue between the Roman Catholic Church and the Orthodox Church in the world. The topic has been dealt upon in four parts. First, the author is drawing the reader’s attention to the fact that the awareness of the disunion differs in these two Churches. Next, the author is making a general presentation of selected aspects of the “dialogue of love” and the “dialogue of truth” between Roman Catholicism and Orthodoxy. In Part 3, the author is discussing the circumstances of the beginnings of the theological dialogue between them. At the end, he is referring to the key ecclesiological problems which appeared in the course of the dialogue such as accepting the ecclesial status of the dialogue partner, understanding the category of “Sister Churches”, and attitude to the issue of “Uniatism”. Finally, the author states that the theological Catholic-Orthodox dialogue is a difficult one. However, the existing difficulties in the dialogue do not have to lead to discouragement, but – quite the contrary – they may become an incentive to deepen and invigorate the theological dialogue the Roman Catholic Church and the Orthodox Church.
16
Publication available in full text mode
Content available

Bliskość i różnice tradycji chrześcijańskiego monastycyzmu Wschodu i Zachodu

63%
Sawicki B.
Polonia Sacra
|
2018
|
vol. 22
|
issue 2(51)
159-174
PL
Jedną z ważniejszych przestrzeni dialogu ekumenicznego między Kościołami Wschodu i Zachodu jest monastycyzm. Mimo wspólnych korzeni jego formy i znaczenie w Kościele różnią się na Wschodzie i Zachodzie. Różnice te dotyczą w większości roli przełożonego, instytucjonalnych aspektów życia i relacji z władzami kościelnymi. Stała wymiana tekstów i inspiracji zawsze była świadectwem nieustannego dialogu między dwiema tradycjami tego samego stylu życia. Dzisiaj wspólne wartości, współdzielone przez mnichów wschodnich i zachodnich, takie jak „duchowe ojcostwo”, kultura i wychowanie, mogą okazać się pomocne nie tylko w dialogu ekumenicznym, lecz i w procesie ewangelizacji.
EN
One of the important platforms of the ecumenical dialogue between Eastern and Western Churches is monasticism. Despite common roots, its forms and meaning in the Church is different in the West and in the East. These differences concern mostly the role of superior, the institutional aspects of life and reference to the Church authorities. The constant exchange of texts and inspirations has always been a sign of permanent dialogue between two traditions of the same style of life. Today, the common values shared by the monks both in the West and the East, such like “spiritual fatherhood”, culture and education may become helpful not only for the ecumenical dialogue but also in the process of evangelization.
17
Publication available in full text mode
Content available

Etyka cnót w polityce. Idea społeczeństwa sprawiedliwego w dialogu ekumenicznym Kościołów chrześcijańskich w Niemczech

63%
Chojnacki G.
Studia Oecumenica
|
2019
|
vol. 19
263-274
EN
There are created various initiatives on the way of the ecumenical dialogue, at the hierarchical, scientific, local level, etc. On the one hand they are the result of the arduous discourse, prayer, meetings and on the other they show the willingness  to join the ongoing public debate and the socio-cultural changes. Because of the fact that this voice is spoken regularly and by many dialogue partners, you can notice its resonance in international, national or local space more. An example of this ecumenical understanding is the joint document of the Episcopal Conference of Germany (hereinafter the German abbreviation: DBK) and the Council of Evangelical Church in Germany (hereinafter the German abbreviation: EKD) under the meaningful title: Demokratie braucht Tugenden (Democracy needs virtues). "Rehabilitation" of virtues in the socio-political space comes out of the anthropological vision of man based mainly on his essence and not his functionality. The metaphysical-deontological view on man and his relationality strengthens the view that the virtues of justice and solidarity set the direction for the balanced development of society.
PL
Na drodze dialogu ekumenicznego powstają różnorodne inicjatywy, na poziomie hierarchicznym, naukowym, lokalnym etc., która z jednej strony są wynikiem mozolnego dyskursu, modlitwy, spotkań, z drugiej zaś świadczą o chęci zabierania głosu w toczącej się debacie publicznej i przemianach społeczno-kulturowych. Że względu na fakt, że ten głos jest zabieramy regularnie i przez wielu partnerów dialogu, tym bardziej można zauważyć jego rezonans w przestrzeni międzynarodowej, krajowej czy lokalnej. Przykładem tego ekumenicznego zrozumienia jest wspólny dokument Konferencji Episkopatu Niemiec (dalej skrót w języku niemieckim: DBK) i Rady Ewangelickiego Kościoła w Niemczech (dalej skrót w języku niemieckim: EKD) pod znamiennym tytułem: Demokratie braucht Tugenden (Demokracja potrzebuje cnót). „Rehabilitacja” cnót w przestrzeni społeczno-politycznej wypływa z wizji antropologicznej człowieka opartej przede wszystkim na jego istocie, a nie funkcjonalności. Metafizyczno-deontologiczne spojrzenie na człowieka i jego relacyjności pozwala ugruntować pogląd, że cnota sprawiedliwości i solidarności wyznaczają kierunek zrównoważonego rozwoju społeczeństwa.
18
Publication available in full text mode
Content available

The evaluation of populist tendences in the debate of the Christian Churches in Germany. Theological and moral perspective

63%
Chojnacki G.
Studia Oecumenica
|
2020
|
vol. 20
PL
W dialogu ekumenicznym Kościołów chrześcijańskich (katolickim i ewangelickim) kwestia rozwoju tendencji populistycznych jest przedmiotem badań, debat i wspólnych oświadczeń ich najważniejszych przedstawicieli. Ten wspólny głos pokazuje z jednej strony genezę i kierunki rozprzestrzeniania się idei populistycznych, wskazując na wszelkie niebezpieczeństwa dla rozwoju społeczeństwa obywatelskiego, z drugiej zaś strony uwydatnia słabości systemu demokratycznego wobec wszelkich nadużyć, polegających na koncentracji kapitału i zachwiania sprawiedliwości społecznej, pomniejszania partycypacji obywateli w procesach decyzyjnych oraz rozwijania, w przypadku Unii Europejskiej, wizji federalistycznych na niekorzyść wspólnoty ojczyzn z dominacją państw mocniej rozwiniętych ekonomicznie-finansowo.
EN
In the ecumenical dialogue of the Christian Churches (both Catholic and Evangelical), the issue of the development of populist tendencies is the subject of research, debate and joint statements by their most prominent representatives. This joint voice shows, on the one hand, the genesis and directions of the spread of populist ideas, pointing out all dangers for the development of civil society, and on the other hand, it highlights the weaknesses of the democratic system in the face of all abuses consisting in the concentration of capital and disturbing social justice, reducing the participation of citizens in decision-making processes and, in the case of the European Union, the development of federalist visions to the detriment of the community of homelands dominated by more developed economic and financial countries.
19
Publication available in full text mode
Content available

United by the same concern. Ecumenical impulses of Pope Francis in the context of integral ecology

63%
Anderwald A.
Studia Oecumenica
|
2020
|
vol. 20
PL
Jednym z istotnych zadań Kościoła w porządku doczesnym jest troska o dzieło stworzenia i samego człowieka, a czasami wręcz obrona ludzkości przed zagrożeniami, wyzwolonego od jakichkolwiek odniesień etyczno-moralnych, postępu technicznego. Troska o wspólny dom nie jest tyko domeną Kościoła katolickiego, również inne kościoły i wspólnoty chrześcijańskie – podobnie jak i inne religie, dokonują refleksji nad zagadnieniami związanymi z degradacją środowiska ludzkiego i naturalnego (LS, 7). Celem artykułu jest próba dostrzeżenia i analizy ekumenicznych impulsów papieża Franciszka w kontekście całościowej ekologii, uwzgledniającej wzajemne powiązania różnych wymiarów rzeczywistości. Dlatego w trakcie rozważań są prezentowane najpierw papieska diagnoza kryzysu społeczno-ekologicznego (1); propozycje działań ukierunkowanych na rozwój ekologii integralnej (2), a następnie zaproszenie do dialogu w trosce o wspólny dom (3). Podstawą dla prowadzonych analiz są dwa papieskie dokumenty: encyklika Laudato si’ (LS) i posynodalna adhortacja apostolska Querida Amazonia (QA).  
EN
One of the important tasks of the Church in the temporal order are concern for the work of creation and for man himself, and sometimes even the defense against threats of technical progress, conducted from any ethical and moral references. The concern for the common home is not only a domain of the Catholic Church. Similarly, other churches and Christian communities as well as other world religions reflect on the issues relating to the degradation of human and natural environment. Thus, the aim of these reflections is an attempt to recognize ecumenical impulses of the Pope in the context of integral ecology that takes into account the interlinkages between different dimensions of reality. Therefore, during the considerations will be presented firstly the papal diagnosis of the social and ecological crisis (1), then the proposals of actions aiming at the development of integral ecology (2) as well as an invitation to a dialogue resulting from the care for the common home (3). The main sources of the analysis undertaken are the two papal documents, namely the encyclical Laudato si’ (LS) and the post-synodal apostolic exhoration Querida Amazonia (QA).
20
Publication available in full text mode
Content available

The unity of the Church in Saint Irenaeus’ ecclesiology

63%
Ciascai C. M.
Studia Oecumenica
|
2019
|
vol. 19
229-246
EN
The unity of the Church from everywhere has always been of major concern for the early Christians. They understood this unity as an existing and tangible experience, and not as a remote perspective hidden in the uncertainty of the future. Besides, they believed that the unity of the Church can assure the cohesion between the Christian communities, and the communication inside the Christian community was, in its turn, the essential condition that provided the support for, the consolidation and the development of the ecclesiastic unity. The Fathers of the Church have understood the importance of keeping and supporting the unity and the stability inside the Church, in order to provide an efficient Christian mission everywhere in the world. The purpose of this study is to demonstrate the evolution and complexity of the ecumenical dimension of the ecclesiology of Irenaeus of Lyon, one of the most representatives of the Fathers of the Church, during the early centuries. He understood the power of the dialogue and the pastoral mission, and he preached not only for the early Christians, who, at that time, found themselves surrounded and confused by different inaccurate doctrines, but also for the pagans. He preached to those pagans the message of Jesus Christ’s Gospel of love.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.