Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  edukacja dla pokoju
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Communing with otherness is a part of the contemporary human condition. Every day he encounters otherness in very different manifestations - cultural, religious, related to gender identity and sexuality, age, illness or disability. Such situations are not easy for the individual. We often react to what is foreign, different, with fear, uncertainty, and sometimes outright hostility. The aim of the considerations undertaken in this article is to show the role of education in preparing a person to live among others; laying the foundations for the ability to relate to the Other in a reflective, critical and responsible way. In this article I refer to the idea of general education aimed at developing such qualities and predispositions as critical thinking, self-reflection, empathy, imagination, and civic responsibility. I point to the ancient traditions from which this idea grows. I justify why general education has an essential role in preparing people to meet the Other and why it should be a commitment that all - not just a select few - teachers and educators will make.
PL
Obcowanie z innością jest wpisane w kondycję współczesnego człowieka. Na co dzień napotyka on na odmienność w bardzo różnych przejawach – kulturowym, religijnym, związanym z tożsamością płciową i seksualnością, wiekiem, chorobą czy niepełnosprawnością. Sytuacje takie nie są dla jednostki łatwe. Na to, co jest obce, inne, często reagujemy lękiem, niepewnością, a czasem jawną wrogością. Celem rozważań podjętych w niniejszym artykule jest ukazanie roli edukacji w przygotowaniu człowieka do życia wśród innych; stworzenie podstaw, by potrafił w refleksyjny, krytyczny i odpowiedzialny sposób odnosić się do Innego. W artykule autorka odwołuje się do idei kształcenia ogólnego, ukierunkowanego na rozwijanie takich cech i predyspozycji, jak: krytyczne myślenie, namysł nad sobą, empatia, wyobraźnia, odpowiedzialność obywatelska. Wskazuje na starożytne tradycje, z których wyrasta ta idea. Uzasadnia dlaczego kształcenie ogólne pełni zasadniczą rolę w przygotowaniu człowieka do spotkania Innego i dlaczego powinno być zobowiązaniem, które podejmą wszyscy – a nie tylko wybrani – nauczyciele i edukatorzy.
EN
Th e issue of the cultural diversity already permanently put its name down into the scientifi c, media, public and political discourse. Certainly it is signifi cant for social and communications pragmatics and everyday interactions in work, life, education, where we are coming across representatives of diverse cultures (of social-cultural systems). Th e present article in the idea is supposed to move closer the situation of the meeting of the small child with the cultural diversity and to underline the importance of intercultural education for small children in Poland and in Germany. Peculiarly an answer to a question is interesting: whether in this educational systems formal and unoffi cial, is action which it is possible to regard as innovations thematically accustoming small children to the cultural diversity applied in the context of the multicultural society? With the help of the case study we are trying to give an answer relating analyses to Polish and German cultural area.
PL
Zagadnienie różnorodności kulturowej nie tylko inspiruje naukowców, publicystów i polityków, stanowiąc podstawę badań, dyskursów i debat, jednakowoż jest ważne dla pragmatyki codziennych interakcji w pracy, życiu, edukacji, gdzie napotykamy przedstawicieli różnorodnych kultur (systemów społeczno-kulturowych). Niniejszy artykuł w zamyśle ma przybliżyć sytuację spotkania małego dziecka z różnorodnością kulturową oraz podkreślić znaczenie edukacji międzykulturowej w pracy z dziećmi na pierwszym etapie edukacji w Polsce i w Niemczech. Szczególnie interesująca jest odpowiedź na pytanie: czy w niniejszych systemach edukacji formalnej i nieformalnej, w kontekście społeczeństwa wielokulturowego, stosowane są działania, które można uznać za innowacje tematycznie oswajające małe dzieci z różnorodnością kulturową? Metodą wielokrotnego studium przypadku próbujemy dać odpowiedź, odnosząc analizy do polskiego i niemieckiego obszaru kulturowego.
PL
Celem tego opracowania jest przedstawienie postaci św. Melchiora Grodzieckiego w kontekście problematyki edukacji dla pokoju jako fundamentalnej zasady wychowania i wzorców osobowych we współczesnym świecie, z uwzględnieniem aspektu adoracji Świętego w zróżnicowanym kulturowo Cieszynie. Artykuł prezentuje biogram Świętego na tle epoki, w której żył. Ważnym obszarem rozważań staje się problematyka edukacji dla pokoju i poszukiwanie wzorców osobowych znaczących w życiu współczesnego człowieka. Autorka zwraca uwagę na rewerencję św. Melchiora Grodzieckiego w zróżnicowanym kulturowo Cieszynie, ze szczególnym uwzględnieniem roku 2019 ogłoszonego w województwie śląskim Rokiem Melchiora Grodzieckiego. Święty jest ważnym wzorem dla mieszkańców Cieszyna. To pogranicze kultur, zróżnicowanie religijne, gdzie ewangelicy i katolicy współdziałają dziś dla wspólnego dobra, upoważnia społeczność lokalną do poszukiwania wzorców osobowych, które łączą, a nie dzielą i wzmacniają pokojowe współistnienie.
EN
St. Melchior Grodziecki is presented in the context of peace education, which constitutes a set of fundamental principles of upbringing and role modelling in the modern world, while taking into account the aspect of the Saint’s veneration in the culturally diverse town of Cieszyn. The Saint’s biography is presented in the context of the epoch in which he lived. The issue of peace education and searching for role models significant in the life of contemporary people constitutes an important area of consideration. Attention is drawn to the reverence of St. Melchior Grodziecki in culturally diverse Cieszyn, with special reference to the year 2019, which was declared in the province of Silesia as the Year of Melchior Grodziecki. Melchior Grodziecki is an important model for the inhabitants of Cieszyn. On the basis of his biography, it is possible to explain and show what an important role is played in human life by history, which determines human fate and influences the choices made.
Porównania
|
2017
|
vol. 20
|
issue 1
173-188
EN
The author of the article emphasizes the need to confront the youth with the theme of “the others” (in an ethnic, national and religious sense). It is associated with a relatively new social and political situation: the intensifying migratory movement. Polish schools should see for themselves the important issue in the context of the escalating humanitarian crisis and global nomadism. During the phase of collecting materials for the paper categorized interviews with teachers, librarians and students of ten schools in Poznań were conducted. The author of article analyzes and interprets the content of textbooks used in teaching the Polish language and literature and proposed projects of topics associated with the theme of refugees. The conclusion of the article is that the most important task for the Polish education, at all levels, appears to be the introduction of education for peace.
PL
Autorka artykułu akcentuje potrzebę konfrontowania młodzieży z tematem Innych (etnicznych, narodowościowych, religijnych), co wiąże się ze stosunkowo nową sytuacją społeczną i polityczną, z nasilającymi się ruchami migracyjnymi. Polska szkoła powinna zobaczyć dla siebie istotne zadanie w kontekście światowego nomadyzmu i eskalującego kryzysu humanitarnego. Podczas etapu zbierania materiałów przeprowadzono wywiady skategoryzowane z nauczycielami, bibliotekarzami i uczniami dziesięciu poznańskich szkół. W artykule dokonano analizy i interpretacji zawartości podręczników do nauczania języka polskiego oraz zaproponowano realizację tematów powiązanych z wątkiem uchodźczym. Płynie z niego wniosek, że najważniejszym zadaniem, stojącym przed polską edukacją na wszystkich szczeblach, wydaje się wprowadzenie, nieobecnej dotąd w programie, edukacji na rzecz pokoju.
PL
Niniejszy artykuł dotyczy problematyki wychowania dla pokoju, a w szczególności jednego z najważniejszych jego komponentów, jakim jest kształtowanie kultury pokoju w ludziach. Przypominam w nim kilka momentów historycznych i inicjatyw, które kształtowały tradycję współczesnego myślenia o pokoju i o warunkach jego tworzenia. Autorka prezentuje przyjętą przez UNESCO definicję kultury pokoju i bazując na niej, zastanawia się nad możliwościami jej kształtowania. Za ważne w tym procesie uznaje nie tylko zdobywanie wiedzy o świecie, lecz także kwes tię rozwijania w jednostce poczucia emocjonalnej więzi ze światem i z innymi ludźmi. Szczególną rolę w tym zakresie przypisuje sztuce, jako jednemu z najważniejszych źródeł samowiedzy zarówno jednostek, jak też narodów i państw, mieszkańców poszczególnych kontynentów i całego ziemskiego globu. Za Herbertem Readem wskazuje też na znaczenie kreatywności i twórczej ekspresji.
EN
This paper refers to issues related to education for peace, and in particular, one of its most significant components – shaping the culture of peace in people. I outline several historical moments and initiatives forming the tradition of the contemporary perception of peace and conditions for its establishment. I present the definition adopted by UNESCO of the culture of peace, and based on this definition, I investigate the possibilities of its shaping. In this process, not only the knowledge of the world is important, but also the issues of developing the individual’s sense of emotional relationship with the world and other people are significant. I attribute a special role to the arts, as one of the most important sources of self-knowledge of individuals as well as nations and countries, the population of individual continents as well as the entire globe. Additionally, following Herbert Read, I emphasize the significance of creativity and creative expression.
EN
The sense of experiencing existentially critical conditions stemming from the climate crisis is a pivotal issue in education, one reason being its capacity to be treated as a moulding, amiable approach to the world and people. The state of danger, felt deep down by young generations, still has not been acknowledged by decision makers and the rest of society. The article points to the necessity of a more holistic approach to ecological issues. It proposes an application of a new model based on the idea of the pedagogy of peace.
PL
Poczucie doświadczania stanu granicznego wynikającego z kryzysu klimatycznego jest tematem kluczowym dla problematyki edukacji traktowanej jako kształtowanie życzliwej postawy wobec świata i ludzi. Stan zagrożenia, odczuwany dogłębnie przez młode pokolenia, wciąż nie napotyka niestety na zrozumienie decydentów i całego społeczeństwa. Artykuł wskazuje na potrzebę bardziej holistycznego podejścia do zagadnień ekologicznych. Wnosi propozycję zastosowania nowego modelu bazującego na idei pedagogiki dla pokoju.
PL
Artykuł zawiera teoretyczną i praktyczną propozycję postrzegania i traktowania materialnych i dyskursywnych pozostałości po użyciu broni chemicznej – wszędzie tam, gdzie jeszcze istnieją – jako bodźców do refleksji nad bronią masowego rażenia i jako ostrzeżeń przed jej stosowaniem. Na konkretnym przykładzie wyników badań archeologiczno-historycznych prowadzonych na historycznym polu bitwy – stanowiącym pozostałość po odcinku Frontu Wschodniego między Sochaczewem na północy a Skierniewicami na południu – sformułowano następujące argumenty (wykraczające poza omawiane tu studium przypadku) i przemawiające za: zasadnością i niezbywalnością gromadzenia, systematyzowania i interpretowania informacji źródłowych i badań, które mogłyby przyczynić się do zaistnienia repozytorium wiedzy o materialnych i dyskursywnych pozostałościach historycznych zastosowań broni chemicznej (CW) i broni masowego rażenia (BMR); potrzebą dokumentowania, digitalizacji i ochrony in situ pozostałości przeszłości, które są częścią ważnego, choć trudnego, transnarodowego bolesnego dziedzictwa; koniecznością podjęcia bardziej intensywnych, systematycznych i skoordynowanych działań upowszechniających wiedzę o stosowaniu broni chemicznej w przeszłości oraz celowością upowszechniania wiedzy o misji i działalności osób i organizacji zaangażowanych w proces minimalizowania zagrożeń wynikających ze stosowania broni masowego rażenia we współczesnym świecie, jak np. Organizacja ds. Zakazu Broni Chemicznej (OPCW – skrót od ang. Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons). W artykule zaprezentowane zostały argumenty przemawiające za tym, że warto badać, dokumentować, zabezpieczać, interpretować i uobecniać w przestrzeni publicznej wiedzę o stosowaniu broni chemicznej, np. poprzez tworzenie repozytoriów (z wykorzystaniem przestrzeni realnych i wirtualnych oraz materialnych i cyfrowych danych), refleksyjną turystykę kulturową i uważne podróżowanie. Mogłoby to następować poprzez transdycysplinarne działania np. z udziałem archeologii, historii, studiów nad pamięcią, etnologii, krajobrazoznawstwa, pedagogiki (zwłaszcza edukacji dla pokoju), studiów nad turystyką itp. Historyczne krajobrazy gazowe (krajobrazy naznaczone atakami gazowymi określane tu jako gasscapes) – jak m.in. naszkicowany w tym artykule element krajobrazu dzisiejszej centralnej Polski, który był świadkiem pierwszego masowego użycia przez armię niemiecką pocisków gazowych w styczniu 1915 r., a także ataków falowych z wykorzystaniem trującego chloru (prawdopodobnie z fosgenem), zostały w artykule przedstawione jako predestynowane do tego, by służyć nam i przyszłym pokoleniom jako symbole bolesnego dziedzictwa broni chemicznej. Dodatkowo zwrócono uwagę, że pewne działania mające na celu poznawanie, dokumentowanie, utrwalanie, obejmowanie formalną ochroną i opieką śladów i świadectw, systematyzowanie i upowszechnienie wiedzy o doświadczeniach związanych z bronią chemiczną (czy szerzej bronią masowego rażenia), powinny zostać podjęte niezwłocznie. Przemawiają za tym m.in. bezpowrotnie znikające pozostałości materialne (jak np. cmentarze wojenne, na których spoczywają ofiary zastosowania broni chemicznej), będące ostatnimi świadkami. Teren dawnego pola bitwy (na Równinie Łowicko-Błonskiej), na którym armia Cesarstwa Niemieckiego wielokrotnie użyła broni chemicznej w roku 1915, nadal kryje szczątki do niedawna prawie całkowicie zapomnianych ofiar broni masowego rażenia. Stąd nacisk kładziony na znaczenie tego obszaru i innych podobnych miejsc jako destynacji uważnych podróży (realnych i wirtualnych), które nie powinny nas pozostawiać obojętnymi i niezainteresowanymi.
EN
The article includes a theoretical and practical proposal for perceiving and treating material and discursive remains of using chemical weapons – wherever they still exist – as stimuli for reflection on weapons of mass destruction and as warnings. Based on the specific example of the outcomes of the archaeological and historical research conducted in the historic battlefield – the section of the Eastern Front between Sochaczew in the north and Skierniewice in the south, the following more general appeals have been formulated: – for inalienability of collecting, systematizing and interpreting source information and studies that could together make up a real and digital repository of knowledge on material and discursive remains of historical uses of chemical weapons (CW) and potentially further on of weapons of mass destruction (WMD); – for documenting, digitalising and protecting in situ remains of the past that, despite representing a challenge for contemporary people, constitute a part of important, however difficult, transnational painful heritage; – for undertaking more intense, systematic and coordinated activities to disseminate knowledge about past use of CW and about the mission and activities of individuals and organisations involved in the process of minimizing the threats of weapons of mass destruction in the modern world (such as the Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons – OPCW). It is worth exploration, as well as documentation and protection (with the aid of archaeology, history, memory studies, ethnology, landscape studies, educational studies – especially on Peace Education, tourism studies etc.) e.g. by means of transdyscyplinary research and working on establishing real and virtual repositories of knowledge on CW, OPCW, outreach, education on transnational painful heritage, reflective cultural tourism, attentive travel etc. The historical gasscapes (landscape marked with gas attacks) – such as an element of the landscape of today’s central Poland, sketched in this article, that bore witness to the very first mass use of gas shells in January 1915, as well as wave attacks with poisonous chlorine (possibly combined with phosgene) in the battlefield, has been presented as particularly predestined to serve as a symbols of CW painful heritage, triggers for reflection on BMR and carriers of even though weaker and disappearing living memories. Additionally, the attention was drawn to the fact that certain activities aimed at documenting, consolidating, systematizing and disseminating knowledge about the experiences related to CW (or more broadly, WMD) should be undertaken immediately. Some disappearing material remains prove it. The area (in present days Poland) of a former battlefield, where the army of the German Empire repeatedly used chemical weapons in 1915, still conceals the bodies of – until recently – almost completely forgotten victims of CW. Hence the emphasis put on the significance of that area and other similar places as destinations for attentive travel (real and virtual) following evocative remains will not leave us indifferent and uninterested.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.