Search results

1

Ocena ekspresji receptora VEGFR2 w nowotworach złośliwych ślinianek

100%

Latalska K., Taran K., Lewandowska M., Kobos J.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2013

|

issue 3

340-341

2

„Unieść swą duszę ponad wymiar czasu” – o afektacji w ogłoszeniach towarzysko-matrymonialnych kobiet

75%

Matusiak-Kempa I., Krawczyk J.

Prace Językoznawcze

|

2011

|

issue 13

157-165

EN

This article is an attempt to show ways of expressing emotion in online texts social-matrimonial advertisements on the portal Sympathy. Affectation in comments of internet users is examined at the level of semantic, syntactic and stylistic. Linguistic analysis also takes into account the cultural context. Linguistic utterance is seen as a kind of discourse reflected in characteristic ways of self-presentation, making the game-linguistic communication, stressing their own creativity and emotionality

3

Znaczenie twórczej aktywności muzycznej w rozwoju dziecka

63%

T. Majzner R.

Konteksty Pedagogiczne

|

2015

|

vol. 2

|

issue 5

EN

The article discusses issues related to musical expression and its signifi-cance for the harmonious development of a child. The author of the work pre-sents the most important concepts of expression, and thus the concepts related to musical expression such as activity, creative activity, creativity and expression. Furthermore, she also describes the importance of music and musical activity and expression in the development of a small child.

PL

W artykule została przedstawiona tematyka dotycząca ekspresji muzycznej i jej znaczenia dla harmonijnego rozwoju dziecka. Autorka rozważa najbardziej istotne pojęcia związane z ekspresją, a co za tym idzie – ekspresją muzyczną, czyli takie jak aktywność, aktywność twórcza, twórczość, ekspresja. W swojej pracy autorka opisuje znaczenie muzyki, aktywności oraz ekspresji mu-zycznej w rozwoju małego dziecka.

4

Rola wartości osobowych w kształceniu głosu śpiewanego

63%

Uchyła-Zroski J.

Konteksty Pedagogiczne

|

2015

|

vol. 2

|

issue 5

EN

The author of the following study considers the issue of values and valuation on the basis of the selected theories related to artistic education. In her theoretical and investigative disquisitions she focuses on showing the role of personal values in the psychological, emotional and characterological context. Moreover, the author also discusses the categorical nature of personal values, their most important features and importance for musical development. The final part of the text is a presentation of the author’s own research findings on children’s voices and the study on preferred personal values of students majoring at music education.

PL

Autorka rozpatruje problematykę wartości i wartościowania na podstawie wybranych teorii mających związek z kształceniem artystycznym. W swych wywodach teoretyczno-badawczych skupia się na ukazaniu roli war-tości osobowych w kontekście sfery psychicznej, emocjonalnej i charakterolo-gicznej. Omawia kategorialny charakter wartości osobowych, ich najważniejsze cechy oraz znaczenie dla rozwoju muzycznego. Końcowa część tekstu zawiera prezentację wyników badań własnych nad głosami dziecięcymi oraz badania pre-ferowanych wartości osobowych studentów edukacji muzycznej.

5

Nie tylko technika – ekspresja konstrukcji jako estetyczny walor dzieła architektonicznego

63%

Ośniecka S.

Amor Fati

|

2016

|

issue 1(5)

45-66

EN

The article raises the problem of aesthetic role of construction in the architectural object. The building’s structure can fulfill its task not only as a technical element – bearing particular load – but it can also be an expressive value of work and, ipso facto, may affect the aesthetics of the building. Construction can be analyzed analogously to parsing the work of abstract art. In the first part of the article theories serving as a base of analysis are presented, such as Heinrich Wölfflin’s theory of formal analysis of work of art, Wassily Kandinsky’s theory respecting aesthetical influence of geometric forms, as well as theories of psychology of perception, developmental psychology and psychological perception of physical strengths acting in the structure. In the second part of the article the author presents examples of architectural objects analyzed in the view of the expression of construction, including various types of construction, among others: Crystal Palace in London, Eiffel Tower in Paris, Centennial Hall in Wrocław and Palazzo del Lavoro in Turin.

6

II Koncert fortepianowy Andrzeja Nikodemowicza – poszukiwanie oryginalnego brzmienia

63%

Nidecka E.

Edukacja Muzyczna

|

2017

|

issue 12

83–100

EN

The piano concertos by the Polish composer Andrzej Nikodemowicz (1925–2017) belong to the late and mature period of his creativity. The Piano Concerto no. 2 discussed in this article was composed in 2002 and is in fact the first autonomous concerto composed for the piano by this artist, as his Piano Concerto no.1 (1994) is a modification of his own Violin Concerto written in 1973. The piece was being conceived with a sense of stability and full creative freedom. Living in Poland, in Lublin since 1980, the composer no longer felt the psychological pressure that he had been experiencing during his stay in Lviv. Due to the regime ruling there, most of the works created in Lviv had no chance of being performed. As far as the structure is considered, in the Piano Concerto No. 2, the composer abandoned the classical three-movement structure and the symmetrical arrangement, which he had favoured in many of his compositions, in favour of the constrasting parts form. The Piano Concerto No. 2 makes apparent the overlapping of two trends connected with the rules of shaping musical material. One of them is a tradition with neo-romantic roots, expressive and lyrical, but undergoing a significant transformation of its own vision, the other uses the energy of the rhythm and the percussive properties of the piano. The composer uses a strongly dissonant 12-tone sound material and complex rhythmic divisions, complementary rhythms, thus creating a dense sound structure. Ultimately, they contain a recognizable stylistic idiom, the essence of which is lyricism and expression. It is the result of a permanent variability and diversity and the application of development at the microform stage. The major aim of the compositional technique is to achieve a sublime sound. The development factor is one of the main features of Andrzej Nikodemowicz’ style.

PL

Koncerty fortepianowe polskiego kompozytora Andrzeja Nikodemowicza (1925–2017) należą do późnego, dojrzałego okresu jego twórczości. Omówiony w niniejszym artykule II Koncert fortepianowy powstał w roku 2002 i jest de facto pierwszym autonomicznym koncertem skomponowanym na fortepian przez tego twórcę, ponieważ jego I Koncert fortepianowy (1994) jest przeróbką własnego Koncertu skrzypcowego z roku 1973. Utwór rodził się w poczuciu stabilizacji i pełnej wolności twórczej. Kompo- zytor, mieszkając od 1980 roku w Polsce, w Lublinie, nie odczuwał już presji psychicznej, która towa- rzyszyła mu wcześniej, kiedy przebywał we Lwowie. Ze względu na panujący tam system polityczny większość dzieł, jakie powstały we Lwowie, nie miała żadnych szans na wykonanie. W zakresie formalnym w II Koncercie fortepianowym kompozytor zrezygnował z klasycznej formy trzyczęściowej i preferowanego w wielu swoich kompozycjach układu symetrycznego na rzecz formy szeregowej. II Koncert fortepianowy uwidacznia nakładanie się dwóch tendencji związanych z zasadą kształtowania materiału muzycznego. Jedną z nich jest tradycja o korzeniach neoromantycznych, ekspresywno-liryczna, ale poddana znacznej transformacji własnej wizji, druga wykorzystuje energetykę rytmu i perkusyjne walory fortepianu. Kompozytor operuje silnie dysonującym 12-tonowym materiałem dźwiękowym oraz skomplikowanymi podziałami rytmicznymi, rytmami uzupełniającymi, tworzącymi gęstą strukturę dźwiękową. Ostatecznie zawierają one rozpoznawalny idiom stylistyczny, którego istotą jest liryzm i ekspresja. Jest on wynikiem permanentnej zmienności i różnorodności oraz zastosowania rozwoju na etapie mikroformy. Celem nadrzędnym techniki kompozytorskiej jest uzyskanie wysublimowanego brzmienia. Czynnik rozwojowy jest jedną z głównych cech stylu Andrzeja Nikodemowicza.

7

On the Communication Trifecta: Valuating – Emotions – Expression

63%

Tymiakin L.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio N – Educatio Nova

|

2017

|

issue 2

EN

This paper evaluates the communication trifecta that consists of a series of consecutive elements: valuating, emotions, expression. These components, although relatively unstable, coexist in various configurations and many processes of interpersonal thought and word exchange. The knowledge regarding the components should enable one to understand the linguistic and extralinguistic human behavior, including the behavior of particular students searching for their own identity.

PL

W artykule opisano triadę komunikacyjną złożoną z szeregu następujących elementów: wartościowanie, emocje, ekspresja. Komponenty te, chociaż stosunkowo niestabilne, w różnych konfiguracjach współwystępują w wielu procesach interpersonalnej wymiany myśli oraz słów. Wiedza na ich temat powinna ułatwiać zrozumienie językowych oraz niejęzykowych zachowań ludzkich, w tym zachowań poszczególnych uczniów poszukujących własnej tożsamości.

8

Autonomia kodu w sztuce mediów. Przykład rzeźby cybernetycznej "Senster" Edwarda Ihnatowicza

63%

Olszewska A., Długosz M.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2019

|

vol. 104

|

issue 1

67-80

EN

The authors of the text argue that any relationship established between the code and analogue elements of the operating system should be recognized as a matter of aesthetic choice. According to them with free code writing, enabled by rising computational power, certain elements (procedures) of the work may become part of artistic expression as a result of the designer’s arbitrary decision. In contrast, in older installations codes had to be well-matched to ensure compatibility with the analogue components of the system because of constraints in computer performance. It was a relationship in which only these procedures could be applied which conformed to the architecture of the operating system. Consequently, the expression of such work was essentially a reflection of its structure.

9

Językowe przejawy ekspresywności w wypowiedziach młodych artystów

63%

Kosacka K.

Prace Językoznawcze

|

2017

|

issue XIX/3

93-111

XX

The focus of the research is an analysis of linguistic expressivity in utterances of young artists. 90 written statements of people forming three equal groups (young creative writers, young artists and the youth not undertaking any creative activity) have been analyzed. The results show that the utterances of young creative writers contain the most indicators of expressivity. These are: the complexity of the structures conveying expressive content, the use of categorical terms and ones expressing negative emotions, the use of repetitions and degree of identification within the emotional situation. In the young artists’ sentences the following personality traits have been revealed: independence, ability to understand emotions and ease of expressing them, experiencing negative and ambivalent emotional states, the need for change, the need for affiliation and negative self-image.

10

Twórczość Hansa Holleina: symbol i ekspresja architektoniczna

63%

Serafin A.

Architectus

|

2017

|

issue 3(51)

17-26

PL

Artykuł dotyka problematyki wyjątkowego charakteru twórczości Hansa Holleina (1934–2014) w kontekście jej ekspresywności, symbolicznego przekazu i umocowania w tradycji. Autorskie dokonania, pomimo określonych kontrowersji, pozwalają uznać tego architekta za postać, która przyczyniła się do identyfikacji austriackiej i niemieckiej myśli architektonicznej na tle międzynarodowego uniwersalizmu. Tekst odnosi się także do zagadnienia „architektury elitarnej”, z jaką utożsamiał się projektant, wobec ogólnie panujących nowoczesnych tendencji.

EN

The article concerns the issue of the unique character of Hans Hollein (1934–2014) in the context of its expressiveness, the symbolic transmission and traditional support. Despite specific controversy, the author’s achievements make him the one, who helped to identify the Austrian and German architectural thought against the background of international universalism. Against the general modern trends the text also raises the question of architectural elite with which he identified a designer.

11

Heavymetalowy „Krzyk” a głębia podmiotu nowoczesnego

63%

Żyła M.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2019

|

issue 11(3) "Kultura metalowa w przestrzeni rytualnej i medialnej"

134-142

PL

Artykuł jest próbą połączenia teorii „głębi” podmiotu nowoczesnego Charlesa Taylora z książki Źródła podmiotowości. Narodziny tożsamości nowoczesnej z postulatami Stanisława Przybyszewskiego zawartymi w artykule O „nową” sztukę (mare tenebrarum, teoria powinowactw). Autor w odniesieniu do myśli Taylora i Przybyszewskiego dokonuje analizy tekstu literackiego (Krzyk Przybyszewskiego) oraz tekstu literacko-muzycznego (Zwierzenia kontestatora i Heavy Metal Świat zespołu TSA) w celu ukazania artystycznych poszukiwań „czegoś więcej” (Taylor) tudzież takich form ekspresji, które wydają się ekwiwalentem procesów zachodzących w „głębi”, a więc w tej części duszy, która jest niedostępna ludzkim zmysłom, a jej przejawy są jedynie uchwytne dla jednostki / artysty / geniusza. W procesie analizy autor zwraca uwagę również na pamiętnikarskie formy Przybyszewskiego (Moi współcześni), w których pisarz przeczuwa, iż „odgłosy ziemi rodzinnej” są pradźwiękiem, atawistycznym rykiem pochodzącym wprost z głębi. Pozostaje pytanie: jak za pomocą sztuki zobrazować ten tajemniczy rejon duszy? Czy jedyną szansą jest muzyka Chopina? Wydaje się, że nie, ale o tym Przybyszewski nie mógł wiedzieć. Dopiero kilkadziesiąt lat po jego śmierci powstała muzyka wrzasku, atawistycznych odruchów, muzyka „wykrzyku duszy”, najchętniej penetrująca to, co ukrywa się w głębi, a więc i zachowania powszechnie niezrozumiałe, w niektórych kręgach uznane za niemoralne, nieetyczne.

EN

The article tries to combine Charles Taylor’s theory of the “profundity” of the modern self from his book Sources of the self: The making of modern identity with Stanisław Przybyszewski’s postulates, presented in his article “For the new art” (mare tenebrarum, the kinship theory). The author, referring to Taylor’s and Przybyszewski’s ideas, analyses a literary text (“Krzyk” by Przybyszewski) and the lyrics (Zwierzenia kontestatora and Heavy Metal Świat by TSA), in order to present the searching for (Taylor), as well as such forms of expression which could be equivalent to the processes happening in the profundity, i.e. in that part of the soul which is inaccessible for human senses, and its indications may be noticed only by an individual/artist/ genius. During the analysis process, the author points to the diary forms of Przybyszewski (Moi współcześni), in which the writer has a premonition that the “fatherland sounds” are a kind of ancient tune, an atavistic roar coming from the depth. The question remains: how to illustrate this part of the soul through art? Is Chopin’s music the only chance? It does not seem to be, but Przybyszewski can’t have realised that. It was only a few decades after his death that the music of scream and atavistic reactions appeared. This music of a screaming soul most willingly penetrates what is hidden inside, i.e. commonly misunderstood behaviours, in some circles considered to be immoral and unethical.

12

Ernst Cassirer i Nelson Goodman: konstruktywna siła symbolizacji kulturowych

51%

Tarnowski J.

IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych

|

2016

|

vol. 28/2

52-63

EN

According to Ernst Cassirer’s views expressed in Philosophy of Symbolic Forms and Essay on Man a man is ‘a symbolic animal’, which means that: /1/ every meaning is symbolic, /2/ symbolisation creates the world but it does not reflect it, /3/ symbolisations are not individual but cultural, /4/ culture consists of ‘symbolic forms’, i.e., science, common sense, religion, magic, language and art, which create the world in different ways. Nelson Goodman in Languages of Art and Ways of Worldmaking developed Cassirer’s view towards more radical epistemological pluralism and changed his semiotic assumption. Cassirer accepted Frege’s understanding of symbolisation as a relation between three elements: a symbol, its meaning and a denoted object. For Goodman symbolisation is a two-element relation: between a symbol and an object, without the category of meaning. Symbols can denote or exemplify or refer to objects in complex and indirect ways. The paper aims to address the problem of the efficiency of that categorisation.

13

Apokalipsa św. Jana w trzech interpretacjach muzycznych kompozytorów współczesnych Pomorza i Kujaw

51%

SZARAPKA A.

Edukacja Muzyczna

|

2014

|

issue 9

131–148

EN

The subject matter of the paper comprises of the three works of composers of the Pomerania and Kujawy region inspired by the Apocalypse of St. John – Septem Tubae dated 1966 and Apocalypsis according to St. John dated 1977 by Bernadetta Matuszczak and Apocalypse by Marcin Gumiela dated 2006-2010. The author uses the methodology proposed by Mieczysław Tomaszewski, in which the musical work is examined in the aspect of its functions in culture, therefore from the perspective of expressive, impressive, referential and phatic function. The choice of the means of expression and the ways to influence the listener are connected with rich means of performance. The categories of extramusical meanings are brought by such compositions of intervals and timbres that depict the sphere of sacrum and profanum. In these works the illustrative character interpenetrates with symbolic and allusive thinking. The composers refer to the rich tradition of the earlier periods, to the Gregorian psalmody, sequence Dies irae (B. Matuszczak) and apply formal and sound solutions inspired by the symbolism of numbers (M. Gumiela). In the three presented musical renditions of Apocalypse, two structural and expressive idioms are the most noticeable: the idiom of horror (sevenfold apocalyptic “woe”) and the idiom of sanctity – New Heaven and New Earth, in which the words Sanctus and Alleluja sound. It is these words that eventually carry the strongest message of these works – the message of hope and peace.

PL

Przedmiotem referatu są trzy utwory kompozytorów związanych z regionem Pomorza i Kujaw inspirowane Apokalipsą św. Jana – Septem tubae z 1966 i Apokalipsa z 1977 roku Bernadetty Matuszczak oraz Apokalypsis Marcina Gumieli z lat 2006–2010. Autorka posługuje się metodologią zaproponowaną przez Mieczysława Tomaszewskiego, w której dzieło muzyczne badane jest w aspekcie funkcji spełnianych w kulturze, a więc z perspektywy funkcji ekspresywnej, impresywnej, referencjalnej i fatycznej. Dobór środków wyrazu i sposobów oddziaływania na słuchacza powiązany jest z bogatymi środkami wykonawczymi. Kategorie znaczeń pozamuzycznych niesione są przez takie układy interwałów i brzmień, które obrazują sferę sacrum i profanum. W utworach tych ilustracyjność przenika się z myśleniem symbolicznym i aluzyjnym. Kompozytorzy nawiązują do bogatej tradycji minionych epok, do gregoriańskiej psalmodii, sekwencji Dies irae (B. Matuszczak) oraz stosują rozwiązania formalne i brzmieniowe inspirowane symboliką liczb (M. Gumiela). W przedstawionych trzech muzycznych interpretacjach Apokalipsy najsilniej zaznaczają się dwa idiomy strukturalno-ekspresywne: idiom grozy (siedmiokrotne apokaliptyczne „biada”) oraz idiom świętości – Nowego Nieba i Nowej Ziemi, w którym rozbrzmiewają słowa: Sanctus i Alleluja. To te słowa ostatecznie niosą najważniejsze przesłanie tych utworów – przesłanie nadziei i pokoju.

14

Krajobraz pod lasem.O Rhizopolis Joanny Rajkowskiej

51%

Hendrykowski M.

Forum Poetyki

|

2021

|

issue 24

226-233

EN

The article is an analytical and interpretative study of the poetics of the two newest art installations by Joanna Rajkowska.

PL

W artykule zawarto studium analityczno-interpretacyjne poetyki dwu najnowszych instalacji plastycznych autorstwa Joanny Rajkowskiej.

15

Teatralne oblicza nieletnich w recepcji widzów - analizy, interpretacje, refleksje

51%

Pyrzyk-Kuta A.

Kultura i Edukacja

|

2019

|

issue 3(125)

228-247

EN

The article covers the subjects related to creative rehabilitation and the pedagogy of theater. The discussions are a result of the realization of a project of theater workshops in a probation center for youths that are socially unfit. The activities resulted in a theater play and the reactions and interpretations of the audience were studied by means of an original Audience Reception Questionnaire. The inspiration for the undertaking was the concept of creative rehabilitation by Marek Konopczyński, centered around the development of potentiality and the creation of new, individual competences. The stages of theater work were coherent and reflected the stages of a creative process. The subject of the discussion is the last stage, so the verification - the evaluation of the accuracy of the idea and the acts of creation, performed by the audience. Theater is a dialogue between the sender - the creator, and the receiver - the audience. This dyad is special in this case as it is unconventionally set in the pedagogical and cultural realm. The initiator of this undertaking and, at the same time, the author was interested in the way the audience would perceive the subject of the presented image and what sense, new approach and meaning would they contribute to it. The aesthetic and emotional spheres of the audience were of great interest. Furthermore, an attempt was made to answer the following question: “is it possible for theater work to become a concrete offer of preventive, educational and rehabilitation efforts?” The reception of the audience was categorized by means of questions, and the entirety of the lapidary statements combined with the fuller narration create very interesting optics of the whole undertaking, which is saturated with humanism.

PL

Artykuł obejmuje zagadnienia z zakresu resocjalizacji kreującej i pedagogiki teatru. Rozważania wynikają z realizacji projektu warsztatów teatralnych w ośrodku kuratorskim z młodzieżą niedostosowaną społecznie. Efektem tych działań był spektakl teatralny, a reakcje i interpretacje odbiorców badano autorskim Kwestionariuszem recepcji widza. Inspiracją do podjęcia tak zakrojonego działania stała się koncepcja twórczej resocjalizacji Marka Konopczyńskiego, zogniskowana wokół rozwijania potencjalności i kreowania nowych, indywidualnych kompetencji. Etapy pracy teatralnej były koherentne i odpowiadały fazom procesu twórczego. Przedmiotem podjętych rozważań jest ostatnia z nich, czyli weryfikacja - ocena trafności idei oraz aktów kreacji, której dokonywali widzowie. Teatr jest dialogiem między nadawcą - kreatorem a odbiorcą - widzem. Ta diada jest tu szczególna, gdyż niecodzienna, osadzona w wymiarach pedagogicznym i kulturalnym. Inicjatorka przedsięwzięcia, a jednocześnie autorka tego opracowania, była ciekawa, w jaki sposób widzowie dokonają percepcji tematu ukazanych obrazów oraz jaki nadadzą im sens, jakie przypiszą znaczenie. Zainteresowanie wzbudzał również wymiar przeżycia estetycznego i emocjonalnego odbiorców spektaklu. Podjęto także próbę odpowiedzi na pytanie: „czy praca teatrem może stanowić konkretną propozycję działań profilaktyczno-wychowawczych, resocjalizacyjnych?”. Recepcja widzów została skategoryzowana poprzez zadane w kwestionariuszu pytania, a całokształt uzyskanych wypowiedzi, tych lapidarnych i narracji o pełniejszym kształcie, tworzy ciekawą, nasyconą humanizmem optykę wydarzenia.

16

Twórczość jako perspektywa doświadczenia. Synergiczność doświadczeń w twórczości (cało)życiowej

51%

Wróblewska H. M.

Kultura i Edukacja

|

2022

|

issue 3(137)

81-97

PL

Zamiarem autorskim opracowania jest ukazanie roli twórczości jako perspektywy doświadczenia w kontekście procesów twórczości (cało)życiowej jako potrzeby (samo)realizacji człowieka w rozwoju. Twórczość i proces tworzenia – będąc spójną jednością myślenia, doznawania oraz działania – jest rodzajem pełnego i spełnionego doświadczenia. Poprzez jakościowy sposób rozumienia ludzkiego działania człowiek jest traktowany jako podmiot tworzący i przekształcający otaczającą rzeczywistość. Każdy obszar aktywności, w którym jednostka uczestniczy, jest przez nią współtworzony. Może być swoistym przejawem synergii (efektu synergii), gdzie uzyskujemy zwielokrotnione korzyści dzięki umiejętnemu połączeniu składowych całości. Twórczość jako perspektywa doświadczenia ukazuje sens pracy twórczej nadającej sens życiu. Twórczość (cało)życiowa została ukazana jako twórczość ludowa będąca wyrazem psychicznych potrzeb człowieka oraz jako opowieść życia i jego ekspresja na przykładzie (nie)oczywistej biografii samorodnego twórcy. Twórczość (cało)życiowa obecna w twórczości ludowej i samorodnej potwierdza uznanie jej za wartość osobistą, społeczną, poznawczą i estetyczną.

EN

The intention of the author’s study is to show the role of creativity as a perspective of experience in the context of the processes of (whole) life creativity as the need for (self) realization of a human being in development. Creativity and the process of creation – being a coherent unity of thinking, feeling and acting is a kind of full and fulfilled experience. Through the qualitative understanding of human action, man is treated as an entity that creates and transforms the surrounding reality. Each area of activity in which the individual participates is co-created by him. It can be a specific manifestation of synergy (synergy effect), where we obtain multiplied benefits thanks to the skillful combination of the components of the whole. Creativity as a perspective of experience shows the meaning of creative work that gives meaning to life. Creativity (whole) in life was presented as folk art that expresses human psychological needs and as a life story and its expression on the example of the (in) obvious biography of a self-born creator. Creativity (whole) in life, present in folk and self-born creativity confirms its recognition as a personal, social, cognitive and aesthetic value.

17

Drama w dydaktyce homiletycznej jako nowy sposób wspomagania skutecznego przepowiadania słowa Bożego

45%

Turowski W.

Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne (Liturgical and Homiletic Annals)

|

2011

|

issue 2(58)

239-255

EN

A homily consists of many components, e.g. the situational context, the relation between the preacher and the listener, the language that is used, the use of symbols and signs as means of expression. Contemporary preachers manage all this very well, structuring good homilies both in their contents and form. However, such preachers are also encountered who look like they have never heard about certain problems belonging to the homiletic technique, or who show a lack of consolidated practical skills. This is why there is a need to point to certain aspects of homiletic didactics. In the article attention is paid to contextuality of the homily, its expressiveness and impressiveness, and the image-symbolic form of preaching; also, the theological aspect of preaching is not omitted. Drama as a didactic attempt to search for solutions that will result in efficient preaching is thoroughly discussed. Drama used for the goals of homiletic didactics opens new horizons of looking at well-known Biblical pericopes, views, evaluations and people’s opinions in a new way. Active participation in drama allows a student of homiletics who takes part in it to experience something exceptional that may be a motive for creative work on a homily and on preparing an interesting catechesis. Drama teaches a homiletics student to work with the listener. Using it in homiletics classes develops the sensibility to different interpretations of the same content made by the participants in the drama, and it shapes the expressiveness and impressiveness of the future preachers of God’s Word. Using this method in classes probably will contribute to educating a good generation of “God’s heralds”.

18

At the space of transcendence: Simone Weil and her art of mystical paradoxes

45%

Kuchta A.

Magazyn antropologiczno-społeczno-kulturowy MASKA

|

2013

|

issue 17

93–110

EN

The article focuses on describing Simone Weil and her art of mystical paradoxes. At the beginning, the authoress explains in short the meaning of the word "mysticism", it's etymology and traditional usage, moving on later to characterising philosophical thought of Simone Weil in the context of the space of transcendence. The authoress analyses the language used by mystics (here confronting Simone Weil with Meister Eckhart) and proves, that mystical experience cannot simply be verbalized, and thus why paradox turns out to be the best medium of expression. The analysis presented in the article exposes an interesting parallelism: mystical space of transcendence slips out of the dictatorship of logic, earthly space and every-day order just as the great legacy of Simone Weil's aphorisms and letters exceeds boundaries of the language.

PL

Niniejszy artykuł jest próbą przybliżenia czytelnikowi osoby Simone Weil oraz jej pełnej paradoksów mistycznej myśli. We wstępie artykułu wyjaśniony zostaje sam termin "mistycyzm" oraz jego znaczenie (etymologia, tradycja), a następnie autorka koncentruje się na scharakteryzowaniu filozoficznej myśli Simone Weil w kontekście tytułowej przestrzeni transcendencji. Aktorka analizuje język, jakim posługują się mistycy (zestawiając Simone Weil z Mistrzem Eckhartem) oraz dowodzi, iż momencie niemożliwego do zwerbalizowania mistycznego przeżycia (duchowej więzi z Absolutem) medium wyrazu staje się paradoks. Proponowana w artykule analiza przebiega niejako dwutorowo i paralelnie: autorka wykazuje, iż przestrzeń mistyczna wymyka się sztywnym prawom logiki, ziemskiego ładu i regułom ortodoksji, a duchowo-literacka spuścizna Simone Weil przekracza bariery języka.

19

Ekspresja a logopedia. Emocje w strukturze wypowiedzi. Metodologiczne założenia badań

38%

Grabias S.

Logopedia

|

2019

|

vol. 48

|

issue 2

47-56

PL

Wyrażam przekonanie, że o skuteczności terapii logopedycznej w stopniu ogromnym decyduje wgląd terapeuty w emocjonalne stany pacjentów – osób z zaburzeniami mowy. Teza ta pozostaje ciągle poza gruntownymi badaniami i refleksją naukową. Prezentowana rozprawa dostarcza narzędzi badawczych do interpretacji podjętego problemu. Omawiam w niej: techniki orzekania o emocjonalności zachowań interakcyjnych; sposoby uzewnętrzniania się emocji w wypowiedzi; miejsce emocji w jej strukturze. Prezentuję wreszcie własną, interakcyjną typologię stanów emocjonalnych, przydatną jak sądzę w logopedycznym postępowaniu.

EN

The article expresses a conviction that the effectiveness of speech-therapy treatment is significantly determined by the therapist’s insight into the emotional states of patients – persons with speech disorders. This thesis still remains outside of thorough investigations and scholarly reflection. The present study provides research tools for interpreting the problem in question. The article discusses the techniques of determining the emotionality of interactive behaviors; the ways of expressing emotions in an utterance; and the position of emotion in its structure. Finally, the author presents his own, interactive typology of emotional states, which can be useful in logopedic management.

Refine search results

Ocena ekspresji receptora VEGFR2 w nowotworach złośliwych ślinianek

„Unieść swą duszę ponad wymiar czasu” – o afektacji w ogłoszeniach towarzysko-matrymonialnych kobiet

Znaczenie twórczej aktywności muzycznej w rozwoju dziecka

Rola wartości osobowych w kształceniu głosu śpiewanego

Nie tylko technika – ekspresja konstrukcji jako estetyczny walor dzieła architektonicznego

II Koncert fortepianowy Andrzeja Nikodemowicza – poszukiwanie oryginalnego brzmienia

On the Communication Trifecta: Valuating – Emotions – Expression

Autonomia kodu w sztuce mediów. Przykład rzeźby cybernetycznej "Senster" Edwarda Ihnatowicza

Językowe przejawy ekspresywności w wypowiedziach młodych artystów

Twórczość Hansa Holleina: symbol i ekspresja architektoniczna

Heavymetalowy „Krzyk” a głębia podmiotu nowoczesnego

Ernst Cassirer i Nelson Goodman: konstruktywna siła symbolizacji kulturowych

Apokalipsa św. Jana w trzech interpretacjach muzycznych kompozytorów współczesnych Pomorza i Kujaw

Krajobraz pod lasem.O Rhizopolis Joanny Rajkowskiej

Teatralne oblicza nieletnich w recepcji widzów - analizy, interpretacje, refleksje

Twórczość jako perspektywa doświadczenia. Synergiczność doświadczeń w twórczości (cało)życiowej

Drama w dydaktyce homiletycznej jako nowy sposób wspomagania skutecznego przepowiadania słowa Bożego

At the space of transcendence: Simone Weil and her art of mystical paradoxes

Ekspresja a logopedia. Emocje w strukturze wypowiedzi. Metodologiczne założenia badań