Search results

1

Hasło z planowanego „Leksykonu emblematów kultury polskiej” a praktyka glottodydaktyczna propozycje rozwiązań

100%

Kułak B.

Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

|

2020

|

vol. 27

307-321

EN

The article is a part of a “two-voice story” – with Magdalena Smoleń-Wawrzusiszyn – about the Lexicon of emblems of Polish culture.The concept of the lexicon was developed at a scientific workshop held in September 2019 at the University of Freiburg in Switzerland in cooperation with The John Paul II Catholic University of Lublin and the University of Lodz as part of the grant awarded by the Swiss National Science Foundation. The article presents a draft of the above mentioned lexicon and the results of the workshop. The author focuses on the glottodidactic dimension of the specific proposals for entries, and discusses the usage of sample exercises, which in a pragmatic perspective will develop and complement the entries.She also poses questions as to the best way of finding the necessary lexicographic material.

PL

Koncepcja Leksykonu emblematów kultury polskiej została opracowana na warsztatach naukowych, które odbyły się we wrześniu 2019 roku na Uniwersytecie Fryburskim w Szwajcarii we współpracy z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim Jana Pawła II i Uniwersytetem Łódzkim w ramach grantu przyznanego przez Swiss National Science Foundation.W artykule przedstawione są projekt tytułowego leksykonu i rezultaty warsztatów. Autorka koncentruje się na wymiarze glottodydaktycznym konkretnych propozycji hasłowych, omawia również kwestię zastosowania przykładowych ćwiczeń, które w perspektywie pragmatycznej stanowić mają rozwinięcie i uzupełnienie haseł. Stawia też pytania o najlepszy sposób ekscerpcji materiału leksykograficznego.

2

Emblematy kultury polskiej z perspektywy cudzoziemców

100%

Smoleń-Wawrzusiszyn M.

Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

|

2020

|

vol. 27

323-338

EN

The aim of the article is to present the foreign reception of features and emblematic phenomena of Polish lingua- and socioculture based on the analysis of three guide books: S. Möller’s 2006, L. Klos Sokol’s 2010 and F. Vaucher’s 2016 one, and to assess the usefulness of this type of sources in the search for typical elements of our cultural portrait. The analysis of the publications in question was one of the stages of research (as part of the Emblems of Polish culture – the lexicon concept project) on various perspectives in the perception of the specificity of broadly understood Polishness, the knowledge of which is necessary in the work on extracting and negotiating phenomena that can obtain the status of Polish culture emblems. The presented considerations show, among others, that an important benefit of reception of cultural experiences of foreigners is their “innovative” view of phenomena usually resulting from well-developed intercultural skills. Foreigners can be valuable cultural mediators, especially when in the process of getting accustomed to otherness they are able to explain it with a humorous distance, which helps to build bridges between cultures.

PL

Celem artykułu jest przedstawienie cudzoziemskiej recepcji cech i zjawisk polskiej lingwa- i socjokultury na podstawie analizy trzech książek-przewodników (S. Möllera 2006, L. Klos Sokol 2010, F. Vaucher 2016) oraz ocena przydatności tego typu źródeł w poszukiwaniu elementów typowych/charakterystycznych dla naszego portretu kulturowego. Analiza przedmiotowych materiałów była jednym z etapów badań (w ramach projektu Emblematy kultury polskiej – koncepcja leksykonu) nad różnymi perspektywami w postrzeganiu specyfiki szeroko rozumianej polskości, których poznanie jest niezbędne w pracach nad wydobywaniem i negocjowaniem zjawisk mogących uzyskać status emblematów polskiej kultury. Prezentowane rozważania dowodzą, że kluczową korzyścią płynącą z obserwacji i analizy doświadczeń obcokrajowców jest ich „innowymiarowy” ogląd zjawisk, który wynika z zazwyczaj dobrze rozwiniętych sprawności interkulturowych. Cudzoziemcy mogą być cennymi mediatorami kulturowymi, zwłaszcza gdy w procesie oswajania się z innością odnoszą się do niej z humorystycznym dystansem, który sprzyja budowaniu pomostów między odmiennymi perspektywami i kształtowaniu postawy tolerancji.

3

Interakcyjny gest potakiwania w wystąpieniach publicznych

89%

Gembalczyk S.

Socjolingwistyka

|

2018

|

issue 32

191–209

PL

Znak potakiwania (kiwania głową) należy do najpopularniejszych gestów w wystąpieniach publicznych. Na podstawie kilku godzin nagrań audiowizualnych z udziałem użytkowników języka polskiego wygłaszających mowy uzyskano paręset plików zawierających poszczególne typy potakiwania (według kilkunastu wzorców semantycznych). W procesie zintegrowanej analizy multimodalnej, w której znaczenie komunikatu jest sumą działania wszelkich – mniej lub bardziej świadomie zastosowanych – środków semiotycznego wyrazu (słów, mimiki, spojrzenia, gestykulacji czy intonacji), udało się wyodrębnić następujące funkcje potakiwania w większości przypadków wyraźnie skierowanego do odbiorcy: potwierdzenie, podkreślenie, powitanie, podziękowanie i autoreakcja. Najczęściej jednak gest ten towarzyszył wtrąceniom i wyliczeniom, przybierał zatem funkcje o charakterze spajającym (metajęzykowym).

EN

Head nodding is one of the most popular gestures used in public speeches by Polish language speakers. Its semantics have been examined on the basis of several hours of audio-visual recordings showing a number of public speakers. The recordings have been grouped into several hundred files containing various types of nodding (following more than a dozen semantic patterns). In an integrated multimodal analysis, in which the meaning of the message is the aggregate of the actions of all – more or less consciously applied – means of semiotic expression (words, facial expressions, gaze, gestures and intonations), the following functions of nodding, in most cases clearly addressed to the recipient, have been distinguished: confirmation, emphasis, greeting, thanks, and self-reaction. Most often, however, this gesture has accompanied inclusions and enumerations, hence assuming the function of a binding or meta-linguistic nature.

4

Medale Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Uwagi ikonograficzne

89%

Rokita J. G.

Studia Europaea Gnesnensia

|

2023

|

issue 25

59-107

EN

The author of this article discusses a series of works of art which include medals, portrait engravings, paintings and emblems. In addition to a detailed analysis of Michał Korybut Wiśniowiecki’s medallic legacy, the aim of this study was to find and describe those works of art that a medallist might have had contact with when undertaking commission from the king or his immediate circle. Identification of direct sources of inspiration for artists working in the 17th century, offers an answer the question of how Michał Korybut Wiśniowiecki promoted his own undisputed political or military achievements.

PL

Autor artykułu pt. „Medale Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Uwagi ikonograficzne” opisuje dwadzieścia osiem dzieł sztuki wśród których wymienić należy medale, ryciny portretowe, obrazy i emblematy. Celem niniejszej pracy, prócz szczegółowej analizy spuścizny medalierskiej pozostałej po Michale Korybucie Wiśniowieckim było odnalezienie i opisanie dzieł sztuki, z którymi mógł mieć styczność medalier podejmujący się wykonania medalu na zlecenie króla lub jego najbliższego otoczenia. Identyfikacja bezpośrednich źródeł inspiracji dla działających w XVII wieku artystów pozwoliła lepiej odpowiedzieć na pytanie, jak Michał Korybut Wiśniowiecki propagował własne, bezsprzeczne osiągnięcia polityczne czy militarne.

5

Słowo i obraz w piśmiennictwie kręgu eparchii przemyskiej XVII–XVIII wieku

71%

Pilipowicz D.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2021

|

vol. Obraz - Słowo - Litera

|

issue 12

173-184

EN

The article is devoted to the relations between literature and visual arts. The texts created on the initiative of the church hierarchs of the Przemyśl eparchy reflect the striving for the synthesis of arts and the visuality of the literary text, characteristic of the baroque era, both in Polish and Ukrainian culture. It took various forms depending on the subject of the work and its genre character. A pomjanyk of Bishop Innocent Winnicki combined a graphic element devoted to soteriological and vanitative themes with the memory of the dead. The series of portraits of the deceased bishops of the Przemyśl eparchy created in the mid-18th century have short epitaphs or, in the case of bishop Onufry Szumlański, a panegyric epigram with references to the symbolism of the coat of arms. An interesting example is Nomen Maximilianus written in honor of bishop Maksymilian Ryło by Ignacy Pilawski. The work consisted of an allegorical emblematic poem of a heraldic character and 12 anagrams built around the bishop’s name, in which the author used many allegorical images to interest the reader and skillfully praise the protagonist of the work. The analysis of these texts shows how important it was for the authors of the time to influence the reader’s imagination with the visual effect of a literary work.

6

“That have such moral emblems on your name”: The emblematic motifs in Ben Jonson’s Volpone

71%

Borkowski R.

Beyond Philology: An International Journal of Linguistics, Literary Studies and English Language Teaching

|

2015

|

issue 12

139-161

EN

In his Volpone (1606), the most famous and significant play of the greatest of Shakespeare’s rivals, Ben Jonson incorporates, combines and recycles popular motifs known from literature and art in order to use them as a mirror to reflect Renaissance society. The persons of the play are equipped with features which resemble animated emblems from Cesare Ripa’s Iconologia and other emblematic volumes, extremely popular among the Renaissance audience. The aim of this article is to prove that Ben Jonson transfigures the motifs and emblematic characters from one branch of art, for instance graphic emblems, into the language of theatre.

FR

Dans Volpone (1606), la pièce la plus importante et la plus connue du rival majeur de William Shakespeare, Ben Johnson exploite et transforme les motifs populaires connus de la littérature et de l’art. Il les présente comme dans un miroir qui reflète les vices de la société de la renaissance. Les caractères des personnages font penser aux emblèmes des cartes d’Iconologia de Cesare Ripa et aux autres livres emblématiques populaires auprès du public de l’époque. L’objectif du présent article est de montrer comment Ben Johnson traduit les motifs et les personnages emblématiques d’un domaine artistique, ici le dessin emblématique, vers la langue du théâtre.

PL

W Volpone (1606), najważniejszej i najsłynniejszej sztuce największego rywala Williama Shakespeare’a, Ben Jonson wykorzystuje i przetwarza popularne motywy znane z literatury i sztuki na zasadzie zwierciadła, które odbija przywary renesansowego społeczeństwa. Osoby dramatu zostały wyposażone w cechy, które przypominają ożywione emblematy z kart Iconolgii Cesare Ripy oraz innych ksiąg emblematycznych popularnych wśród renesansowej publiczności. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie, w jaki sposób Ben Jonson przekształca motywy oraz postacie emblematyczne z jednej dziedziny sztuki, jaką jest np. grafika emblematyczna, na język teatru.

7

„Nabożne westchnienia” Mikołaja Mieleszki wobec piśmiennictwa ascetyczno-mistycznego

71%

Kaczor-Scheitler K., Uniwersytet Łódzki W. F., kaczkat@op.pl

|

2015

|

vol. 30

|

issue 4

EN

The article points to a relationship between Mikołaj Mieleszko’s "Pious Sighs" ("Nabożne westchnienia"; 1657) and the ascetic-mystical literature of the 17th century. This work particularly shows the meditative character of Mieleszko’s emblems. It also presents the division of the work into three books introduced by Mieleszko, which can be viewed in the context of the model of the three-stage mystical way to God (via purgativa, via illuminativa, via unitiva), employed by St. Ignatius of Loyola but known already by Pseudo-Dionysius the Areopagite and fully expressed by St. Bonaventure. The article also discusses the participation of human faculties in the emblems: memory, intellect, will, imagination, and feelings, which are so important in the act of meditation. Referring to the method of applying senses (applicatio sensuum), originating from the Church tradition (Origen, St. Bonaventure) and taken over by St. Ignatius of Loyola, the work emphasizes Mieleszko’s need to apply it in his emblems. Moreover, the article focuses on the influence of Kasper Drużbicki’s and St. Teresa of Ávila’s works visible in Mieleszko’s poems. The themes, allegories, symbols and metaphors of the ascetic-mystical literature reverberate in the emblems of the Baroque poet.

Refine search results

2 Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

1 Beyond Philology: An International Journal of Linguistics, Literary Studies and English Language Teaching

1 Latopisy Akademii Supraskiej

1 Socjolingwistyka

1 Studia Europaea Gnesnensia

1 2023

1 2021

2 2020

1 2018

2 2015

1 Borkowski R.

1 Gembalczyk S.

1 Kaczor-Scheitler K.

1 Kułak B.

1 Pilipowicz D.

1 Rokita J. G.

1 Smoleń-Wawrzusiszyn M.

1 Uniwersytet Łódzki W. F.