Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: emigracje z ziem polskich

Sort By:

Limit search:

Polish Emigration Abroad: Regional Structure and Streams of Emigration in the Years 1870–1914 and 1918–1939

100%

Leszczyńska C.

Przeszłość Demograficzna Polski

2019

vol. 41

177-207

Przedmiotem artykułu jest analiza procesów emigracyjnych z ziem polskich w latach 1870–1938, określenie ich skali, struktury w układzie regionalnym oraz oszacowanie ubytku ludności netto. W badaniu wykorzystano przede wszystkim dane powszechnych spisów ludności oraz polskie i zagraniczne statystyki emigracyjne. Przeprowadzono analizę porównawczą na poziomie grup prowincji zaborczych, grup województw i województw w okresie 1870–1938, oszacowano natężenie emigracji i ubytek netto ludności na poziomie regionalnym. Emigracja z ziem polskich, jako zjawisko masowe w końcu XIX wieku, miała charakter zarobkowy, a dominującym jej kierunkiem były Stany Zjednoczone AP oraz Niemcy. W międzywojniu liczba emigrujących zmniejszyła się i spadła liczba wyjazdów do USA i Niemiec, zaś istotnego znaczenia nabrały wjazdy do Francji i Belgii. W okresie 1870–1914 emigracja „stała (osadnicza)” w ujęciu względnym i bezwzględnym w największym stopniu dotyczyła zaboru pruskiego, następnie Galicji, w mniejszej skali Królestwa Polskiego i Kresów Wschodnich. Ubytek ludności nią wywołany dla ogółu ziem polskich oszacowano na 11,8% ludności z 1912 roku, dla dzielnicy zachodniej 30%, południowej 13%, centralnej 6%, wschodniej 10%. W okresie 1918–1938 największy ubytek ludności dotyczył województw południowo-wschodnich, następnie łódzkiego, poznańskiego i kieleckiego. Obok emigracji stałej bardzo ważna ekonomicznie i społecznie była emigracja sezonowa (Niemcy, Łotwa). Najwyższe rozmiary przybrała na przełomie XIX i XX wieku oraz w pierwszej dekadzie XX wieku.

The paper aims at analyzing the processes of emigration from the territory of Poland from 1870–1938, determining their scale, regional structure and estimation of the net “loss” of population. The study primarily makes use of data from censuses as well as Polish and foreign emigration statistics. A comparative analysis was carried out at the level of provinces under foreign rule, groups of voivodeships and respective voivodeships in 1870–1938, estimating the intensity of emigration and net “loss” of population at the regional level. Emigration from the territory of Poland was a mass phenomenon at the end of the 19th century. Its characteristic feature was gainful emigration and the predominant destination was the US, followed by Germany. In the interwar period, the rate of emigration greatly decreased. The US and Germany became less popular destinations for emigrants, and emigration to France and Belgium gained in importance. In 1870–1914, permanent emigration in relative and absolute terms was the largest in the area under Prussian rule, then in Galicia, and to a lesser extent in the Kingdom of Poland and eastern regions. The “loss” of population throughout the territory of Poland due to emigration was estimated at 11.8% of the population in 1912; in the western district it was 30% of the population, in the southern district, 13%, the central, 6%, and the eastern, 10%. In the period 1918–1938 the largest “loss” of population was recorded in the south-eastern voivodeships, followed by the Łódź, Poznań and Kielce voivodeships. In addition to permanent emigration, seasonal emigration (Germany, Latvia) was important from the economic and social points of view. Its rate was the highest at the end of the 19th century and in the first decade of the 20th century.

Refine search results

1 Przeszłość Demograficzna Polski

1 2019

1 Leszczyńska C.

Search results

Polish Emigration Abroad: Regional Structure and Streams of Emigration in the Years 1870–1914 and 1918–1939