Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 12

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  encyclical
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
100%
Stylistyka
|
2007
|
vol. 16
405-413
PL
The article contains the description of temporal relations in encyclicals of John Paul II. Encyclical is an official letter of pope to his church, which main functions are: propaga- tion, elucidation and interpretation basie truths of faith in doctrinal (theological, morał and social) context.As a genre encyclical is on stylistic boundary. It is an apostolic letter, sermon, and from the other point of view scientific tract conceming on theological and morał aspeets.Genre features of encyclicals, transcendental shape of reality described in these texts, character of religious truths (etemal, universal, and forever topical) have influence on temporal relations in analyzed materials.In encyclicals dominates present tense, not in current meaning - but in omnitemporal meaning.Past and futurę tenses play a secondary part, they assist present tense.In encyclical language exists particular all-transitoriness, permanent present, and con- tinuity of current events.
EN
Love, which according to Pope Benedict XVI is the essence of Christianity, must be re–presented (presented anew) today, because God loves everyone without exception. The message of divine love must also be properly explained. Therefore, the purpose of this work is to present theological and moral truth about God who loves and is love in the light of the teaching of Pope Benedict XVI contained in the encyclical Deus caritas est. The work shows reciprocal love of God and man, with particular emphasis on the priority of God’s love. The issue of human response to God’s love, which finds its fulfillment in the commandment of love, is further illustrated. Moreover, the relationship between the love of God and the love of neighbor, which have always been interpreted together, has been presented.
PL
Dokumenty Soboru Watykańskiego II inspirują Kościół do działania. Założeniem Ojców Soborowych była bowiem aktualizacja Orędzia Zbawczego, zachowanego i głoszonego przez Kościół. Bł. Jan Paweł II kontynuuje owo dzieło aktualizacji, odnosząc się w swoich wypowiedziach m.in. do Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym „Gaudium et spes”. Analiza i próba porównania wykładni konstytucji duszpasterskiej oraz nauczania społecznego Papieża Polaka pozwalają wyróżnić trzy grupy tematyczne, stanowiące wspólny obszar refleksji Ojców Soborowych i wspomnianego hierarchy, a mianowicie: uwarunkowania polityczne, rozwój oraz pracę. Uwarunkowania wspólnot politycznych dotyczą zgłaszania przez elity rządzące postulatów, które w centrum państwa sytuują osobę i obierają prawa człowieka za fundament ustroju. Zjawisko rozwoju dotyczy prób czynienia świata bardziej ludzkim. Stosując terminologię właściwą nauczaniu społecznemu Kościoła, należy stwierdzić, że rozwój wyraża się w kształtowaniu pierwszeństwa „być” przed „mieć”. Bł. Jan Paweł II uwzględnił w swoich naukach koncepcję integralnego rozwoju. Odniósł ją nie tylko do człowieka, ale również do stosunków pomiędzy państwami. Zagadnienie pracy oznacza uczestnictwo w dalszym procesie stwarzania. Chrześcijański etos pracy przyjmuje konkretną postać w zachowaniu podmiotowości robotników, w odniesieniu do których powinno być zagwarantowane przestrzeganie katalogu praw ludzi pracy. Właściwa organizacja produkcji, czyli miejsca, w którym robotnik jako osoba urzeczywistnia się poprzez akty, przyjmuje za nienaruszalny priorytet pierwszeństwo człowieka przed sferą metod i środków z dziedziny techniki.
EN
The documents of the Second Vatican Council stimulate the Church to act as one of the propositions discussed by the Council Fathers was the renewal of the salvific message which is preserved and proclaimed by the Church. This research is an attempt to demonstrate to what extent Blessed Pope John Paul II was drawing from and reinterpreting the conciliar legacy, especially the Pastoral Constitution Gaudium et spes. The common points of the magisterium of this particular document and the social teaching of the Polish Pope can be grouped into three topic areas which were of a great interest to both the Council Fathers and the Pontiff. These are: political conditions, development and labour. The question of the political circumstances of particular political societies concern such policy schemes of ruling elites which put the human person in the centre of the state affairs and choose human rights as the fundamental principle of the system of government. The phenomenon of the development refers to the efforts to make this world a better place to live. Blessed Pope John Paul II took the concept of the complex human progress into account in his teaching. This concept was applied not only on the level of an individual person but also international relations. The idea of labour implies partaking in the continuous process of the creation. The Christian labour ethics gains its characteristic features when it stresses that workers are subjects. Consequently, respecting their employees’ rights ought to be guaranteed. Production is a field where a worker fulfils his or her function by certain acts; in this case it is the labour. Therefore, a just and a well-organised production system would always take the person of the worker as an absolute priority in respect to such elements as the productivity or the applied technology.
EN
A deeply personalistic, Christian vision of love is the foundation and basis of human life. True love is a personal relationship, it has its source in the relationship between God and man and is based on mutual giving and receiving. It determines the right direction for relationships and encounters with other people. If love is the center of a person’s life and at the same time indicates the specificity of his vocation and mission, it is impossible to imagine that this fundamental life perspective would not find its proper expression in relation to social life. This love should be expressed in many social attitudes, above all in those that are considered the fundamental principles of social life. Love cannot be reduced to beautiful words or declarations but must be manifested in specific actions and attitudes. In everyday social life, it is important to be able to put the principles of love into practice. This reflection discusses, in light of Pope Francis’ encyclical Fratelli tutti, the issue of love in three aspects: love of God, love of neighbor and social love.
PL
Chrześcijańska wizja miłości, głęboko personalistyczna, stanowi fundament oraz podstawę życia człowieka. Prawdziwa miłość jest relacją osobową, ma swoje źródło w relacji między Bogiem a człowiekiem i opiera się na wzajemnym obdarowywaniu i przyjmowaniu. Wyznacza prawidłowy kierunek relacji oraz spotkań z drugim człowiekiem. Jeśli miłość stanowi centrum życia człowieka, a zarazem wskazuje na specyfikę jego powołania i posłannictwa, to nie sposób sobie wyobrazić, żeby ta fundamentalna perspektywa życiowa nie znalazła właściwego wyrazu w odniesieniu do życia społecznego. Ta miłość powinna wyrażać się w wielu postawach społecznych, nade wszystko w tych, które uznaje się za fundamentalne zasady życia społecznego. Miłość nie może sprowadzać się tylko do pięknych słów czy deklaracji, ale musi przejawiać się ona w konkretnych czynach oraz postawach. W codziennym życiu społecznym ważna jest umiejętność wcielania w życie zasad miłości. W niniejszej refleksji omówiono – w świetle encykliki Fratelli tutti papieża Franciszka – zagadnienie miłości w trzech aspektach: miłość Boga, miłość bliźniego oraz miłość społeczna.
5
Publication available in full text mode
Content available

WIARA I ROZUM: JAKA RELACJA?

63%
Zeszyty Naukowe KUL
|
2016
|
vol. 59
|
issue 1
3-16
EN
The article shows that the relationship between faith and reason has been intrinsic to Christianity since its beginnings and runs through the history of theology, of the Church and Christian thought. There are various ways in which the main theme can be introduced: one of them is to consult the foremost theologians and Christian thinkers who have thought and written on this subject. In this paper it appears more opportune to refer to two documents: the Encyclical Faith and Reason (FR, 1998) of St.Pope John Paul II, and the speech given at the University of Regensburg by Benedict XVI (2006). The different aim of the carefully worked out encyclical letter (it is more than one hundred pages long), addressed to the Catholic Bishops by St. John Paul II, and the brief academic speech given by Pope Benedict XVI makes their basic convergence all the more significant. Furthermore, the Regensburg speech is less easily understood without the foundation laid by the encyclical FR.
PL
Autor w artykule pokazuje, że relacja między wiarą a rozumem jest wewnętrznym rysem chrześcijaństwa od jego początków i biegnie przez całą historię teologii, Kościoła i myśli chrześcijańskiej. Problem ten można ująć w rozmaity sposób. Jednym nich jest zestawienie poglądów czołowych teologów i myślicieli chrześcijańskich, którzy podejmują te zagadnienia. W niniejszym artykule Autor wybiera inne rozwiązanie, które wydaje mu się lepszym. A mianowicie przywołuje dwa dokumenty: encyklikę Wiara i rozum (FR 1998) św. Jana Pawła II, oraz przemówienie Benedykta XVI, wygłoszone na uniwersytecie w Ratyzbonie (2006). Dodatkowo Autor przywołuje list św. Jana Pawła II (liczący ponad sto stron), skierowany do Biskupów, a także krótką mowę akademicką wygłoszoną przez Papieża Benedykta XVI, co pozwala ukazać zasadniczą zbieżność tych wypowiedzi. Wykład wygłoszony w Regensburgu staje się bardziej zrozumiały, gdy osadzimy go na fundamencie encykliki Wiara i rozum.
PL
Artykuł jest poświęcony projektowi antyrasistowskiej i wymierzonej w antysemityzm encykliki Piusa XI z 1938 r. Humani generis unitas. Tekst przedstawia kulisy powstawania projektu, stosunek Piusa XI do nazistowskich i faszystowskich represji wobec Żydów, a także jest próbą odpowiedzi na pytanie, dlaczego tytułowy szkic nie zyskał nigdy statusu encykliki.
EN
The article tells about a draft for an encyclical planned by pope Pius XI in 1938, which was called Humani generis unitas. The draft text condemned anti-Semitism, racism and the persecution of Jews. The article presents history of this draft, tells about pope’s relation to nazi and fascist persecution of Jews and tried answer why the draft never become the encyclical.
PL
Święty Papież Jan Paweł II był „magnus”, co oznacza wielki. Z wielu powodów Jan Paweł II zasłużył na ten tytuł: za swój nowatorski apostolat i swoją pracę duszpasterską, a także za nauczanie. Artykuł ten jest próbą krótkiego ujawnienia niektórych aspektów jego magisterium i pokazania, w jaki sposób całe jego nauczanie opierało się na osobie Chrystusa jako Odkupicielu człowieka.Transcendentne spojrzenie na człowieka rzuca światło na wszystkie aspekty teologii św. Jana Pawła II. Ogromne zaangażowanie Wielkiego Jana Pawła II w zagadnienie godności ludzkiej doskonale łączy się z jego teologiczną wizją odkupienia w Chrystusie. Wszystkie punkty jego antropologii mają unikalny punkt odniesienia. To nadprzyrodzone powołanie mężczyzny i kobiety nadaje pełny sens ich życiu, misji i jest tym, co wspiera godność każdego człowieka. W rzeczywistości po Chrystusie każdy człowiek może być w pełni zrozumiany tylko z uwzględnieniem nadprzyrodzonego powołania i wymiaru. To jedyna droga do zbawienia dla całego świata.
EN
The love, which according to Pope Benedict XVI is the essence of the Christianity, must be re-presented today as a reality accessible to every human being, because God loves everyone without exception. The message of divine love must also be properly translated. Therefore, the purpose of this work was to present the theological and moral truth about God, who loves and is love in the light of the teaching of Pope Benedict XVI contained in the Encyclical Deus caritas est. The publication shows the reciprocal love of God and man, with particular emphasis on the priority of God's love. The issue of human response to God's love, which finds its fulfillment in the commandment of love, is further illustrated. Moreover, the relationship between the love of God and the love of neighbor, which has always been interpreted in connection, has been presented.
PL
Miłość, która – według papieża Benedykta XVI – stanowi istotę chrześcijaństwa, musi być dzisiaj na nowo ukazywana jako rzeczywistość dostępna dla każdego człowieka, gdyż Bóg kocha wszystkich bez wyjątku. Musi być także we właściwy sposób tłumaczone orędzie o miłości Bożej. Dlatego celem niniejszej pracy było przedstawienie teologicznomoralnej prawdy o Bogu, który miłuje i jest miłością w świetle nauczania papieża Benedykta XVI zawartego w encyklice Deus caritas est. W opracowaniu ukazana została wzajemność miłości Boga i człowieka, ze szczególnym zaakcentowaniem pierwszeństwa Bożej miłości. Dalej przedstawione zostało zagadnienie odpowiedzi człowieka na Bożą miłość, która znajduje swoje urzeczywistnienie w przykazaniu miłości. Została też zaprezentowana zależność między miłością Boga a miłością bliźniego, która od zawsze była interpretowana w łączności.
Vox Patrum
|
1982
|
vol. 3
322-339
EN
No submitted
PL
Brak
EN
Natural sciences do not find a sufficient answer to questions about the phenomenon (peculiarity) of life in general and its meaning, the meaning of human life. Can these questions be answered from the point of view of a human being, who is either an observer of life from the outside or a conscious participant in life? What do theology and theological anthropology have to say in these matters, especially in the context of the creation and redemption of the human person? In search of the meaning of human life and in response to questions about life in general, an important, adequate and universal answer is formulated by the concept of the Gospel of Life by Karol Wojtyła– John Paul II. The essence of this concept is contained in the encyclical “Evangelium vitae” (“The Gospel of Life”) under the same title. In the lecture of the encyclical on life that comes from God, is given to man from God and directs man to live in God, we find, above all, the meaning of human life. In the transition from the biology and metaphysics of life to spiritual features of the Gospel (“Good News”) of human life, which is unique, inviolable and extraordinary, John Paul II allows us to discover the meaning of life of every being, species and form of life on Earth. These issues are also present in his  encyclical “Evangelium Vitae”.
PL
Na pytania o fenomen (osobliwość) życia w ogóle i znaczenie, sens życia ludzkiego nauki przyrodnicze nie znajdują wystarczającej odpowiedzi. Czy z punktu widzenia człowieka-obserwatora życia z zewnątrz lub świadomego uczestnika życia, można pomóc w tych pytaniach? Co ma do powiedzenia w tych kwestiach teologia i antropologia teologiczna, zwłaszcza w kontekście stworzenia i odkupienia osoby ludzkiej? W poszukiwaniu znaczenia życia ludzkiego i odpowiedzi na pytania o życie w ogóle ważną, adekwatną i uniwersalną odpowiedź formułuje koncepcja Ewangelii życia Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Istotną treść tej koncepcji zawiera encyklika Papieża Jana Pawła II, pod tym samym tytułem, Evangelium vitae (Ewangelia życia). Wykład encykliki o życiu pochodzącym od Boga, danym człowiekowi od Boga i zmierzającym do życia w Bogu ukazuje prawdziwy sens życia ludzkiego.  W przejściu z biologii i metafizyki życia do duchowych cech Ewangelii (Dobrej nowiny) życia ludzkiego, które jest niepowtarzalne, wyjątkowe, nienaruszalne, niezwykłe, Jan Paweł II pozwala również na odkrycie znaczenia życia każdej istoty, każdego gatunku i formy życia na Ziemi. Kwestie te są również obecne we wspomnianej już encyklice.
EN
The following article presents an outline and examination of the biblical background of the encyclical "Laudato si’". These biblical-ecological issues are considered especially in Chapter II of the encyclical, which is entitled "The Gospel of Creation". According to Pope Francis, the passages in Genesis relating to human dominion over the created world cannot be understood as justification for the unbridled exploitation of nature. In fact, the encyclical does not attempt to offer an exhaustive presentation of the biblical theology of creation, but, significantly, this church document emphasizes the importance of human agency in a world created by God. Man is supposed to be a good manager and host, the gardener of the Earth, who oversees its welfare in order to preserve nature and the planet for future generations.
PL
W artykule przedstawiono zarys biblijnego tła encykliki Laudato si’. Papież Franciszek koncentruje się zasadniczo w swoich rozważaniach na temat zagadnień biblijno-ekologicznych w drugim rozdziale niniejszej encykliki, zatytułowanym „Ewangelia stworzenia”. Według papieża teksty z Księgi Rodzaju odnoszące się do ludzkiej dominacji nad światem stworzonym nie mogą być rozumiane jako uzasadnienie dla nieokiełznanej eksploatacji natury. W prawdzie encyklika nie stara się oferować wyczerpującej prezentacji biblijnej teologii stworzenia, to jednak podkreśla ona znaczenie misji ludzi w świecie stworzonym przez Boga. Człowiek powinien być dobrym administratorem, gospodarzem, ogrodnikiem Ziemi, który troszczy się o jej dobrostan, aby ocalić przyrodę i planetę dla przyszłych pokoleń.
EN
The author describes and analyzes the formation of the two mass political blocs in Polish environments – socialist and nationalist ones at the turn of the 20th century. Having been created as secret structures, both movements were primarily based on secular ideologies. Their main goal was the fight for independence. However, they began to differ in methods and means concerning its achievement over time. The socialists combined the struggle for independence with social revolution, not excluding even armed struggle; the nationalists on the contrary wanted to regain the independence by means of compromise, evolvement, not excluding national uprisings. In time, the amicable attitude of the nationalists was backed by the Polish Church, which was thereby fulfilling the recommendations and expectations of the Holy See.
PL
Autorka opisuje i analizuje kształtowanie się w środowiskach polskich przełomu XIX i XX wieku dwóch masowych bloków politycznych – socjalistycznego i nacjonalistycznego. Oba nurty powstawały jako struktury tajne, oba też w swych początkach stały na gruncie ideologii świeckich, a ich celem była walka o niepodległość. Z czasem zaczynały się różnić co do metod i środków osiągania założonego celu. Socjaliści walkę o niepodległość łączyli z rewolucją socjalną, nie wykluczali także walki zbrojnej; nacjonaliści do niepodległości chcieli dojść metodami ugodowymi, ewolucyjnymi, wykluczając kolejne powstania narodowe. Z czasem po stronie ugodowej postawy nacjonalistów opowiedział się polski Kościół hierarchiczny, który w ten sposób wypełniał również zalecenia i oczekiwania Stolicy Apostolskiej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.