Search results

1

Etyka gospodarcza w społecznej nauce Kościoła katolickiego

100%

Ramocka M.

Zeszyty Naukowe Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie

|

2009

|

issue 2(13) t. 1

339-359

PL

Artykuł stanowi podsumowujące ujęcie stanowisk Kościoła katolickiego w stosunku do zagadnień etyki gospodarczej. Przedstawia zmieniające się od pierwszych stuleci naszej ery priorytety w pojmowaniu sytuacji człowieka gospodarującego, przechodząc od klasycznych średniowiecznych rozważań nad moralnym wydźwiękiem lichwy, bogactwa czy handlu poprzez wypływające z ustrojowo-gospodarczych przemian XIX i XX wieku refleksje nad własnością prywatną i wartością ludzkiej pracy, kończąc na problemach współczesnych. Część pierwsza omawia korzenie społecznej nauki Kościoła, które sięgają średniowiecznych pism św. Ambrożego i Św. Augustyna. Istotny wkład w myślenie o gospodarce w kontekście nauczania Kościoła wnieśli również scholastycy - począwszy od Tomasza z Akwinu, skończywszy na hiszpańskiej szkole późnych scholastyków. Część druga artykułu odnosi się do klasycznego okresu Społecznej Nauki Kościoła i obejmuje nauczanie papieskie począwszy od encykliki Rerum Novarum Leona XIII, skończywszy na Laborem Exercens Jana Pawła II. Wreszcie ostatnia część odnosi się do rzeczywistości społeczno-gospodarczej powstałej po upadku muru berlińskiego i tu za przykład Społecznego Nauczania Kościoła służą wybrane encykliki Jana Pawła II publikowane po 1989 roku oraz ostatnia edycja Katechizmu Kościoła Katolickiego.

EN

The article is a Abstract of opinions of the Catholic Church with regard to the question of business ethics. It is presenting a changing overview of priorities since the early Middle Ages, when the main concern was a problem of usury, richness or trade, through the turbulent times of XIX and XX century, where the main reflection was related to private ownership and value of human work, ending with the contemporary times. The first part discusses the roots of Catholic social teaching, which are dating back to the Middle Ages and writings of Saint Ambrosius and Augustine. The important contribution into social teaching were also the ideas of scholastics - Thomas Aquinas and the late Spanish scholastics. The second part of the paper refers to the classic period in Catholic social teaching, that means since the encyclical Rerum Novarum of the pope Leo XIII, till Laborem Exercens of John Paul II. Then, a short resume of contemporary teaching follows, which includes chosen encyclicals by John Paul II, published after 1989 and also dogmatic point of view of Catholic Church contained in the last edition of Catechism of Catholic.

2

Humani generis unitas – projekt antyrasistowskiej encykliki Piusa XI

84%

Polewska A.

Kościół i Prawo

|

2016

|

issue 5 (18) nr 2

9-24

PL

Artykuł jest poświęcony projektowi antyrasistowskiej i wymierzonej w antysemityzm encykliki Piusa XI z 1938 r. Humani generis unitas. Tekst przedstawia kulisy powstawania projektu, stosunek Piusa XI do nazistowskich i faszystowskich represji wobec Żydów, a także jest próbą odpowiedzi na pytanie, dlaczego tytułowy szkic nie zyskał nigdy statusu encykliki.

EN

The article tells about a draft for an encyclical planned by pope Pius XI in 1938, which was called Humani generis unitas. The draft text condemned anti-Semitism, racism and the persecution of Jews. The article presents history of this draft, tells about pope’s relation to nazi and fascist persecution of Jews and tried answer why the draft never become the encyclical.

3

Przedsoborowe „drogi” do generalnej reformy liturgicznej Soboru Watykańskiego II

84%

Krzysztek A.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2015

|

issue 1

7-24

PL

Promotor posoborowej reformy liturgicznej A. Bugnini CM w swoim monumentalnym dziele La riforma liturgica (1948–1975) jako klucz do reformy liturgicznej wymienia: ruch liturgiczny, rozwój nauk liturgicznych, komisję powołaną w 1948 roku przez Piusa XII (1939–1958) i kongres w Asyżu. To świadectwo należy rozszerzyć o bogaty dorobek myśli Piusa XII, a zwłaszcza jego encyklikę Mediator Dei (1947), będącą szczególnym impulsem dla przyszłej reformy liturgicznej, a także międzynarodowe kongresy liturgiczne, które odbywały się od 1951 roku, z największym wydarzeniem, jakim był kongres pastoralno-liturgiczny w Asyżu w 1956 roku. Czas kongresów liturgicznych o wymiarze międzynarodowym w latach pięćdziesiątych był wymownym świadectwem dojrzałości ruchu liturgicznego, który po ukazaniu się encykliki Mediator Dei w 1947 roku stał się oficjalnym ruchem Kościoła. Spotkania kongresowe, z udziałem przedstawicieli Stolicy Apostolskiej, najwybitniejszych specjalistów nauk liturgicznych i zaangażowanych duszpasterzy kształtowały dojrzałe idee odnowy liturgicznej, które w pełnym świetle zaprezentowały się w soborowym schemacie liturgicznym. Podczas gdy redakcje innych schematów soborowych odsyłano do nowych opracowań, schemat liturgiczny z proporcjonalnie mniejszymi poprawkami znalazł od początku uznanie Ojców Soboru. Można twierdzić, że dojrzewał przez wiele dziesięcioleci w klimacie ruchu liturgicznego, a od 1947 roku pod szczególnym patronatem encykliki Piusa XII Mediator Dei, która wytyczyła autentyczne drogi odnowy liturgicznej.

EN

Promoter of the post-conciliar liturgical reform A. Bugnini CM in his monumental work La riforma liturgica (1948–1975) as the key to the reform of the liturgical lists: the liturgical movement, development of the liturgical sciences committee appointed in 1948 by Pope Pius XII (1939–1958) and congress in Assisi. This certificate should be extended to the rich legacy of thought of Pius XII, and especially his encyclical Mediator Dei (1947), which became a special incentive for future liturgical reform, as well as international congresses liturgy, which took place from 1951. The biggest event so far was the Congress pastoral-liturgical in Assisi in 1956. Time of the liturgical conferences with an international dimension in the fifties was an eloquent testimony to the maturity of the liturgical movement, which after the publication of the encyclical Mediator Dei in 1947 became the official church movement. Congress meeting, attended by representatives of the Holy See, the most prominent specialists liturgical teachings and committed pastors, mature ideas shaped the liturgical renewal, which in full view were presented in the conciliar liturgical scheme. While the editorial council of other schemes were sent to new studies, liturgical scheme with proportionately lower amendments found since the beginning of the recognition of the Council Fathers. It can be argued that matured over many decades in the climate of the liturgical movement, and since 1947 under the special patronage of Pope Pius XII’s encyclical Mediator Dei, which paved the authentic way of liturgical renewal.

4

Definicja miłości chrześcijańskiej Klemensa Aleksandryjskiego w świetle encykliki Benedykta XVI „Deus caritas est”

84%

Drączkowski F.

Vox Patrum

|

2006

|

vol. 49

145-165

IT

Tutti gli elementi dell’insegnamento del santo padre si pud ritrovare nel largo contesto dottrinale della definizione di Clemente Alessandrino. Entrambi autori sottolineano unanimemente che l’amore proviene da Dio e conduce a Dio; e una e divina; abbraccia l’uomo intero: la sua sfera intelettuale, quella morale e della volonta, e anche emotivo e esistenziale.

5

WIARA I ROZUM: JAKA RELACJA?

84%

Possenti V.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2016

|

vol. 59

|

issue 1

3-16

EN

The article shows that the relationship between faith and reason has been intrinsic to Christianity since its beginnings and runs through the history of theology, of the Church and Christian thought. There are various ways in which the main theme can be introduced: one of them is to consult the foremost theologians and Christian thinkers who have thought and written on this subject. In this paper it appears more opportune to refer to two documents: the Encyclical Faith and Reason (FR, 1998) of St.Pope John Paul II, and the speech given at the University of Regensburg by Benedict XVI (2006). The different aim of the carefully worked out encyclical letter (it is more than one hundred pages long), addressed to the Catholic Bishops by St. John Paul II, and the brief academic speech given by Pope Benedict XVI makes their basic convergence all the more significant. Furthermore, the Regensburg speech is less easily understood without the foundation laid by the encyclical FR.

PL

Autor w artykule pokazuje, że relacja między wiarą a rozumem jest wewnętrznym rysem chrześcijaństwa od jego początków i biegnie przez całą historię teologii, Kościoła i myśli chrześcijańskiej. Problem ten można ująć w rozmaity sposób. Jednym nich jest zestawienie poglądów czołowych teologów i myślicieli chrześcijańskich, którzy podejmują te zagadnienia. W niniejszym artykule Autor wybiera inne rozwiązanie, które wydaje mu się lepszym. A mianowicie przywołuje dwa dokumenty: encyklikę Wiara i rozum (FR 1998) św. Jana Pawła II, oraz przemówienie Benedykta XVI, wygłoszone na uniwersytecie w Ratyzbonie (2006). Dodatkowo Autor przywołuje list św. Jana Pawła II (liczący ponad sto stron), skierowany do Biskupów, a także krótką mowę akademicką wygłoszoną przez Papieża Benedykta XVI, co pozwala ukazać zasadniczą zbieżność tych wypowiedzi. Wykład wygłoszony w Regensburgu staje się bardziej zrozumiały, gdy osadzimy go na fundamencie encykliki Wiara i rozum.

6

Recepcja Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym w encyklikach społecznych bł. Jana Pawła II

84%

Szulist J.

Studia Gdańskie

|

2012

|

issue 30

99-116

PL

Dokumenty Soboru Watykańskiego II inspirują Kościół do działania. Założeniem Ojców Soborowych była bowiem aktualizacja Orędzia Zbawczego, zachowanego i głoszonego przez Kościół. Bł. Jan Paweł II kontynuuje owo dzieło aktualizacji, odnosząc się w swoich wypowiedziach m.in. do Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym „Gaudium et spes”. Analiza i próba porównania wykładni konstytucji duszpasterskiej oraz nauczania społecznego Papieża Polaka pozwalają wyróżnić trzy grupy tematyczne, stanowiące wspólny obszar refleksji Ojców Soborowych i wspomnianego hierarchy, a mianowicie: uwarunkowania polityczne, rozwój oraz pracę. Uwarunkowania wspólnot politycznych dotyczą zgłaszania przez elity rządzące postulatów, które w centrum państwa sytuują osobę i obierają prawa człowieka za fundament ustroju. Zjawisko rozwoju dotyczy prób czynienia świata bardziej ludzkim. Stosując terminologię właściwą nauczaniu społecznemu Kościoła, należy stwierdzić, że rozwój wyraża się w kształtowaniu pierwszeństwa „być” przed „mieć”. Bł. Jan Paweł II uwzględnił w swoich naukach koncepcję integralnego rozwoju. Odniósł ją nie tylko do człowieka, ale również do stosunków pomiędzy państwami. Zagadnienie pracy oznacza uczestnictwo w dalszym procesie stwarzania. Chrześcijański etos pracy przyjmuje konkretną postać w zachowaniu podmiotowości robotników, w odniesieniu do których powinno być zagwarantowane przestrzeganie katalogu praw ludzi pracy. Właściwa organizacja produkcji, czyli miejsca, w którym robotnik jako osoba urzeczywistnia się poprzez akty, przyjmuje za nienaruszalny priorytet pierwszeństwo człowieka przed sferą metod i środków z dziedziny techniki.

EN

The documents of the Second Vatican Council stimulate the Church to act as one of the propositions discussed by the Council Fathers was the renewal of the salvific message which is preserved and proclaimed by the Church. This research is an attempt to demonstrate to what extent Blessed Pope John Paul II was drawing from and reinterpreting the conciliar legacy, especially the Pastoral Constitution Gaudium et spes. The common points of the magisterium of this particular document and the social teaching of the Polish Pope can be grouped into three topic areas which were of a great interest to both the Council Fathers and the Pontiff. These are: political conditions, development and labour. The question of the political circumstances of particular political societies concern such policy schemes of ruling elites which put the human person in the centre of the state affairs and choose human rights as the fundamental principle of the system of government. The phenomenon of the development refers to the efforts to make this world a better place to live. Blessed Pope John Paul II took the concept of the complex human progress into account in his teaching. This concept was applied not only on the level of an individual person but also international relations. The idea of labour implies partaking in the continuous process of the creation. The Christian labour ethics gains its characteristic features when it stresses that workers are subjects. Consequently, respecting their employees’ rights ought to be guaranteed. Production is a field where a worker fulfils his or her function by certain acts; in this case it is the labour. Therefore, a just and a well-organised production system would always take the person of the worker as an absolute priority in respect to such elements as the productivity or the applied technology.

7

Miłość społeczna w nauczaniu Benedykta XVI

84%

Perzyński A.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2012

|

vol. 21

223-232

EN

Every reader Deus caritas est believer or non-believer, you will be moved by the force of theological and philosophical intuition of Pope Benedictine XVI. The encyclical is involved in the profound exegesis of the Bible (appreciate that many Protestants), Fathers of the Church and of Christian history and tradition to explain the meaning of such a profound and universal concept, which is love. The text is full of explanations of Scripture and references to classic Christian authors, in particular St. Augustine. Love – caritas – will always prove necessary, even in the most just society. There is no ordering of the State so just that it can eliminate the need for a service of love. Whoever wants to eliminate love is preparing to eliminate man as such. There will always be suffering which cries out for consolation and help. There will always be loneliness. There will always be situations of material need where help in the form of concrete love of neighbour is indispensable.

8

Encyklika "Iucunda sane" Ojca świętego Piusa X z Opatrzności Bożej papieża do patriarchów, prymasów, arcybiskupów, biskupów i innych ordynariuszów pozostających w pokoju i wspólnocie ze Stolicą Apostolską z okazji 1300-lecia śmierci Grzegorza Wielkiego

84%

X P.

Vox Patrum

|

2003

|

vol. 44

7-21

EN

document

PL

dokument

9

John Paul II – Particular Significance and Theological Portrait

84%

Pereira C.

Polonia Sacra

|

2020

|

vol. 24

|

issue 2

PL

Święty Papież Jan Paweł II był „magnus”, co oznacza wielki. Z wielu powodów Jan Paweł II zasłużył na ten tytuł: za swój nowatorski apostolat i swoją pracę duszpasterską, a także za nauczanie. Artykuł ten jest próbą krótkiego ujawnienia niektórych aspektów jego magisterium i pokazania, w jaki sposób całe jego nauczanie opierało się na osobie Chrystusa jako Odkupicielu człowieka.Transcendentne spojrzenie na człowieka rzuca światło na wszystkie aspekty teologii św. Jana Pawła II. Ogromne zaangażowanie Wielkiego Jana Pawła II w zagadnienie godności ludzkiej doskonale łączy się z jego teologiczną wizją odkupienia w Chrystusie. Wszystkie punkty jego antropologii mają unikalny punkt odniesienia. To nadprzyrodzone powołanie mężczyzny i kobiety nadaje pełny sens ich życiu, misji i jest tym, co wspiera godność każdego człowieka. W rzeczywistości po Chrystusie każdy człowiek może być w pełni zrozumiany tylko z uwzględnieniem nadprzyrodzonego powołania i wymiaru. To jedyna droga do zbawienia dla całego świata.

10

Miłość jako fundament życia człowieka w świetle encykliki Fratelli tutti papieża Franciszka

84%

Kumór M.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2021

|

vol. 28

219-239

EN

A deeply personalistic, Christian vision of love is the foundation and basis of human life. True love is a personal relationship, it has its source in the relationship between God and man and is based on mutual giving and receiving. It determines the right direction for relationships and encounters with other people. If love is the center of a person’s life and at the same time indicates the specificity of his vocation and mission, it is impossible to imagine that this fundamental life perspective would not find its proper expression in relation to social life. This love should be expressed in many social attitudes, above all in those that are considered the fundamental principles of social life. Love cannot be reduced to beautiful words or declarations but must be manifested in specific actions and attitudes. In everyday social life, it is important to be able to put the principles of love into practice. This reflection discusses, in light of Pope Francis’ encyclical Fratelli tutti, the issue of love in three aspects: love of God, love of neighbor and social love.

PL

Chrześcijańska wizja miłości, głęboko personalistyczna, stanowi fundament oraz podstawę życia człowieka. Prawdziwa miłość jest relacją osobową, ma swoje źródło w relacji między Bogiem a człowiekiem i opiera się na wzajemnym obdarowywaniu i przyjmowaniu. Wyznacza prawidłowy kierunek relacji oraz spotkań z drugim człowiekiem. Jeśli miłość stanowi centrum życia człowieka, a zarazem wskazuje na specyfikę jego powołania i posłannictwa, to nie sposób sobie wyobrazić, żeby ta fundamentalna perspektywa życiowa nie znalazła właściwego wyrazu w odniesieniu do życia społecznego. Ta miłość powinna wyrażać się w wielu postawach społecznych, nade wszystko w tych, które uznaje się za fundamentalne zasady życia społecznego. Miłość nie może sprowadzać się tylko do pięknych słów czy deklaracji, ale musi przejawiać się ona w konkretnych czynach oraz postawach. W codziennym życiu społecznym ważna jest umiejętność wcielania w życie zasad miłości. W niniejszej refleksji omówiono – w świetle encykliki Fratelli tutti papieża Franciszka – zagadnienie miłości w trzech aspektach: miłość Boga, miłość bliźniego oraz miłość społeczna.

11

Praca jako kategoria aksjologiczna.

84%

Ancyparowicz G. M.

Pieniądze i Więź

|

2014

|

vol. 17

|

issue 2(63)

7-21

PL

Od zarania dziejów praca jako działalność produkcyjna zorientowana na zaspokajanie różnorakich potrzeb bytowych budziła zainteresowanie myślicieli i praktyków. W starożytności traktowano ją jako konieczność życiową, w feudalizmie jako źródło cnót, bez których nie można osiągnąć zbawienia, współcześnie jako nieodłączny atrybut człowieczeństwa. Społeczna nauka Kościoła Katolickiego wiele uwagi poświęciła humanizacji pracy. Szczególne miejsce w tym dziele zajmują encykliki, dokumenty soborowe oraz nauczanie papieży, zwłaszcza Leona XIII, Jana XXIII oraz Jana Pawła II i Franciszka.

EN

Labour as a production activity oriented to satisfy diverse material and spiritual needs of people has aroused interest of philosophers and practitioners since the dawn of history. In ancient times it was treated as a necessity of life, in feudalism as a source of virtues without which one cannot achieve salvation, today as an inherent attribute of humanity. The social teaching of the Catholic Church paid much attention to the humanization of relations between the employee and the employer. The encyclical, the conciliar documents and the teaching of the popes, especially Leo XIII, John XXIII, John Paul II and Francis brought particularly large contribution to this work.

12

Ojcowie Kościoła w encyklice „Fides et ratio” Jana Pawła II

67%

Drożdż A.

Vox Patrum

|

2007

|

vol. 50

273-284

EN

Der Artikel stellt eine Probe der Auseinandersetzung mit dem Dilemma der patristischen Kultur, nämlich mit dem Dilemma credo ut intellegam und intellego ut credam vor. In unserem Artikel möchten wir uns darauf beschränken, kurz auf die Originalität und auf die Aktualität dieser Gedanken einzugehen und ihr Zusammenhang mit den patristischen Werken kurz aufzuzeigen. Dieser Gedanke, der als Leitmotiv der Überlegungen von der Enzyklika ist, zeigt auch hoch aktuelle anthropologische und ethische Probleme unserer Zeit, in den sich die Einschränkungen der Vernunft aufzeigen. Die Vernunft muss einige Grundregeln beachten, um der ihr eigenen Natur bestmöglich Ausdruck geben zu können. In unserem Artikel gehen wir kurz auf diese Regeln hinauf. Die erste Regel besteht in der Berücksichtigung der Tatsache, dass das Erkennen des Menschen ein Weg ist, der keinen Stillstand kennt; die zweite entsteht aus dem Bewusstsein, dass man sich auf diesen Weg nicht mit dem Hochmut dessen begeben darf, der meint, alles sei Frucht persönlicher Errungenschaft; eine dritte Regel gründet auf der Gottesfurcht: die Vernunft muss Gottes souveräne Transzendenz und zugleich seine sorgende Liebe bei der Lenkung der Welt anerkennen. Das habe schon frühchristliche Kirchenväter und Schriftsteller entdeckt der heilige Augustinus, der heilige Ireneus, der heilige Justinus, Tertul- lian. Johannes Paul II schreibt, dass die Meister der christlicher Weisheit haben uns Werke von der großen Bedeutung und Wert überlassen. Ihre theologischen Werke zeigen eindeutlich, dass die Theologie auch eine Philosophie braucht. Es bedeutet, dass die christliche Lehre die Durchsetzung einer „recta ratio”, einer gerade ausgerichteten philosophischen Vernunft, fordert, die, obwohl sie sich nicht mit einer bestimmten philosophischen Bewegung identifiziert, den wesentlichen Kern und die unverzichtbaren Eckpfeiler der rationalen Wahrheit des Seins, der Erkenntnis und des moralischen Handelns des Menschen ausdrückt, die sozusagen der Pluralität verschiedener Philosophien und Kulturen vorausgehen und ein Kriterium zur Beurteilung verschiedener Aussagen philosophischer Systeme bilden. In unserem Artikel versuchen wir diese Begegnung zwischen - wie die Enzyklika schreibt - Athen und Jerusalem.In unseren Überlegungen geben wir den Hinweis, dass die christliche Offenbarung selbst der Vergleichs- und Verknüpfungspunkt zwischen Philosophie und Glauben ist. In diesem Zusammenhang unser Artikel zeigt das patristische Prinzip, nämlich eine Suche nach der theologischen und philosophischen Bedeutung der Kirchenväter. Das patristische Prinzip zeigt - wie Johannes Paul II schreibt - den „Weg der Weisheit” als den richtigen Weg an, um endgültige Antworten auf die Frage nach dem Sinn der Existenz zu finden. In diesem Sinne Papst erinnert die Theologen daran, dass die Theologie ohne eine gesunde Philosophie dazu bestimmt ist, den Denkformen der postmodernen Kultur zu erliegen, die es aufgegeben hat, über die Frage der Wahrheit nachzudenken. Er lädt die Philosophen dazu ein, einer ständig gültigen Tradition zu folgen und die Dimensionen der Weisheit und der Wahrheit - auch der metaphysischen - im philosophischen Denken wiederzubeleben. Diese Gedanken von Papst Johannes Paul II schaffen die Rahmen, in denen sich unsere Überlegungen finden.

13

Encykliki i listy papieskie o Ojcach Kościoła i ich nauce

67%

Bober A.

Vox Patrum

|

1982

|

vol. 3

322-339

EN

No submitted

PL

Brak

14

Miłość Boga darem i przykazaniem w świetle encykliki Deus caritas est Benedykta XVI

67%

Kluz M.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

vol. 64

|

issue 3: Teologia moralna

5-21

EN

The love, which according to Pope Benedict XVI is the essence of the Christianity, must be re-presented today as a reality accessible to every human being, because God loves everyone without exception. The message of divine love must also be properly translated. Therefore, the purpose of this work was to present the theological and moral truth about God, who loves and is love in the light of the teaching of Pope Benedict XVI contained in the Encyclical Deus caritas est. The publication shows the reciprocal love of God and man, with particular emphasis on the priority of God's love. The issue of human response to God's love, which finds its fulfillment in the commandment of love, is further illustrated. Moreover, the relationship between the love of God and the love of neighbor, which has always been interpreted in connection, has been presented.

PL

Miłość, która – według papieża Benedykta XVI – stanowi istotę chrześcijaństwa, musi być dzisiaj na nowo ukazywana jako rzeczywistość dostępna dla każdego człowieka, gdyż Bóg kocha wszystkich bez wyjątku. Musi być także we właściwy sposób tłumaczone orędzie o miłości Bożej. Dlatego celem niniejszej pracy było przedstawienie teologicznomoralnej prawdy o Bogu, który miłuje i jest miłością w świetle nauczania papieża Benedykta XVI zawartego w encyklice Deus caritas est. W opracowaniu ukazana została wzajemność miłości Boga i człowieka, ze szczególnym zaakcentowaniem pierwszeństwa Bożej miłości. Dalej przedstawione zostało zagadnienie odpowiedzi człowieka na Bożą miłość, która znajduje swoje urzeczywistnienie w przykazaniu miłości. Została też zaprezentowana zależność między miłością Boga a miłością bliźniego, która od zawsze była interpretowana w łączności.

15

Inspiracje encykliki "Laudato si'" dla duszpasterstwa

67%

Fiałkowski M.

Verbum Vitae

|

2017

|

vol. 31

321-340

EN

The Laudato si'. On Care For Our Common Home encyclical is the first document of such a status in the Catholic Church devoted to the topic of environmental protection. It finds its context within the post-council teaching of the Church concerning the broadly understood ecological issues, which are treated as the sign of the times. Pope Francis not only builds on the heritage of his predecessors, but also shapes the reality through the elements characteristic of this pontificate. The issue of environmental protection, being part of the social teaching of the Church, presents a big challenge for pastoral activity. This article aims at finding an answer to the question about the inspiration drawn by the Church from the Laudato si' encyclical. In order to achieve this goal, four inspirations for pastoral care have been selected and discussed: (1) the theological aspect of the natural environment, which is often neglected in ecological analyses, is fully presented in the light of Revelation; (2) the ecological conversion, which sees the ecological crisis from the moral perspective; (3) the threats of consumerism, which should be treated as an anti-ecological approach, harmful for both people and the natural environment; (4) the respectful approach toward the world, expressed through a respect for both God and the natural environment.

PL

Encyklika pt. "Laudato si'. W trosce o wspólny dom" jest pierwszym tak wysokiej rangi dokumentem Kościoła katolickiego poświęconym problematyce ochrony środowiska. Wpisuje się w ona posoborowe nauczanie Kościoła dotyczące szeroko pojętej kwestii ekologicznej, którą uznaje się za „znak czasu”. Papież Franciszek nie tylko wykorzystuje dorobek swoich poprzedników, ale także wnosi charakterystyczne elementy znamionujące jego pontyfikat. Zagadnienie ochrony środowiska, będące częścią nauczania społecznego Kościoła, jest również ważnym wyzwanie dla duszpasterskiej działalności Kościoła. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie jakie inspiracje dla współczesnego duszpasterstwa Kościoła przynosi nauczanie encykliki pt. "Laudato si'?" Poszukując odpowiedzi na tak postawiony problem wybrano i omówiono cztery inspiracje dla duszpasterstwa: teologiczny wymiar środowiska naturalnego, który w rozważaniach o problemach ekologicznych jest często pomijany, a tymczasem dopiero w świetle Objawienia środowisko naturalne ukazuje się w nowych i pełniejszych wymiarach; nawrócenie ekologiczne, które umieszcza kryzys ekologiczny w perspektywie moralnej; zagrożenia konsumpcjonizmu, który należy traktować jako postawę antyekologiczną, szkodliwą dla człowieka i środowiska naturalnego; kształtowanie postawy szacunku dla świata, wyrażającą się w przywróceniu należnego miejsca Bogu w życiu człowieka oraz umiarem i pokorą wobec środowiska naturalnego.

16

Papież Paweł VI – profetyczny wymiar pontyfikatu trudnych czasów

67%

Wyszowadzki W.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2019

|

vol. 40

|

issue 4

13-26

EN

The article discusses Pope Paul VI’s encyclicals Eccelsiam suam and Humanae vitae and their relevance for the Church teaching on moral principles concerning procreation, marital love and human sexuality. Pope Paul VI expressed his opposition to the corruption of morality and his words resonate with striking prophetic relevance. The Pope called for conversion and opening to Christ again by showing to the confused generation the joy of Christianity and Christ as the true source of happiness. His pontificate teaches us fidelity to the Gospel and to traditional Church teaching by reminding man’s call to holiness.

PL

Niniejszy artykuł omawia encykliki Pawła VI Eccelsiam suam i Humanae vitae i ich znaczenie w nauczaniu zasad moralnych Kościoła w odniesieniu do prokreacji, miłości małżeńskiej i seksualności człowieka. Papież Paweł VI wyraził swój sprzeciw wobec moralnego zepsucia, a jego słowa uderzają profetycznym charakterem. Nawoływał do nawrócenia i ponownego otwarcia się na Chrystusa poprzez ukazywanie zagubionemu pokoleniu radości chrześcijaństwa i Chrystusa jako źródła prawdziwej szczęśliwości. Jego pontyfikat jest lekcją wierności Ewangelii i tradycyjnemu nauczaniu Kościoła poprzez przypominanie o powołaniu człowieka do zbawienia.

17

Pytania o życie ludzkie i znaczenie Ewangelii życia Jana Pawła II

67%

Brusiło J.

Teologia i Moralność

|

2021

|

vol. 16

|

issue 2(30)

9-23

EN

Natural sciences do not find a sufficient answer to questions about the phenomenon (peculiarity) of life in general and its meaning, the meaning of human life. Can these questions be answered from the point of view of a human being, who is either an observer of life from the outside or a conscious participant in life? What do theology and theological anthropology have to say in these matters, especially in the context of the creation and redemption of the human person? In search of the meaning of human life and in response to questions about life in general, an important, adequate and universal answer is formulated by the concept of the Gospel of Life by Karol Wojtyła– John Paul II. The essence of this concept is contained in the encyclical “Evangelium vitae” (“The Gospel of Life”) under the same title. In the lecture of the encyclical on life that comes from God, is given to man from God and directs man to live in God, we find, above all, the meaning of human life. In the transition from the biology and metaphysics of life to spiritual features of the Gospel (“Good News”) of human life, which is unique, inviolable and extraordinary, John Paul II allows us to discover the meaning of life of every being, species and form of life on Earth. These issues are also present in his encyclical “Evangelium Vitae”.

PL

Na pytania o fenomen (osobliwość) życia w ogóle i znaczenie, sens życia ludzkiego nauki przyrodnicze nie znajdują wystarczającej odpowiedzi. Czy z punktu widzenia człowieka-obserwatora życia z zewnątrz lub świadomego uczestnika życia, można pomóc w tych pytaniach? Co ma do powiedzenia w tych kwestiach teologia i antropologia teologiczna, zwłaszcza w kontekście stworzenia i odkupienia osoby ludzkiej? W poszukiwaniu znaczenia życia ludzkiego i odpowiedzi na pytania o życie w ogóle ważną, adekwatną i uniwersalną odpowiedź formułuje koncepcja Ewangelii życia Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Istotną treść tej koncepcji zawiera encyklika Papieża Jana Pawła II, pod tym samym tytułem, Evangelium vitae (Ewangelia życia). Wykład encykliki o życiu pochodzącym od Boga, danym człowiekowi od Boga i zmierzającym do życia w Bogu ukazuje prawdziwy sens życia ludzkiego. W przejściu z biologii i metafizyki życia do duchowych cech Ewangelii (Dobrej nowiny) życia ludzkiego, które jest niepowtarzalne, wyjątkowe, nienaruszalne, niezwykłe, Jan Paweł II pozwala również na odkrycie znaczenia życia każdej istoty, każdego gatunku i formy życia na Ziemi. Kwestie te są również obecne we wspomnianej już encyklice.

Refine search results

Etyka gospodarcza w społecznej nauce Kościoła katolickiego

Humani generis unitas – projekt antyrasistowskiej encykliki Piusa XI

Przedsoborowe „drogi” do generalnej reformy liturgicznej Soboru Watykańskiego II

Definicja miłości chrześcijańskiej Klemensa Aleksandryjskiego w świetle encykliki Benedykta XVI „Deus caritas est”

WIARA I ROZUM: JAKA RELACJA?

Recepcja Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym w encyklikach społecznych bł. Jana Pawła II

Miłość społeczna w nauczaniu Benedykta XVI

Encyklika "Iucunda sane" Ojca świętego Piusa X z Opatrzności Bożej papieża do patriarchów, prymasów, arcybiskupów, biskupów i innych ordynariuszów pozostających w pokoju i wspólnocie ze Stolicą Apostolską z okazji 1300-lecia śmierci Grzegorza Wielkiego

John Paul II – Particular Significance and Theological Portrait

Miłość jako fundament życia człowieka w świetle encykliki Fratelli tutti papieża Franciszka

Praca jako kategoria aksjologiczna.

Ojcowie Kościoła w encyklice „Fides et ratio” Jana Pawła II

Encykliki i listy papieskie o Ojcach Kościoła i ich nauce

Miłość Boga darem i przykazaniem w świetle encykliki Deus caritas est Benedykta XVI

Inspiracje encykliki "Laudato si'" dla duszpasterstwa

Papież Paweł VI – profetyczny wymiar pontyfikatu trudnych czasów

Pytania o życie ludzkie i znaczenie Ewangelii życia Jana Pawła II