Search results

1

Virtue and vice in environmental discourse

100%

Dzwonkowska D.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2013

|

vol. 11

|

issue 4

61-76

EN

For effective environmental protection, the necessary tools are not only the external ones in the form of commands, and legal or economic instruments. A very necessary tool for dealing with the environmental crisis can be inner work on one’s own character and personality, as well as on the social virtues and vices that determine our approach to the environment. Recently, a growing interest in environmental virtue discourse can be noticed, and this paper presents a proposal for five cardinal environmental virtues, and oppositional to these, five cardinal vices. The presented virtues are: care, moderation, respect, wisdom, and responsibility. On the opposite side of the barricade are the following vices: egoism, greed, arrogance, ignorance (stupidity), and apathy.

2

Rola narracji filozoficznej w etyce cnót środowiskowych

63%

Dzwonkowska D.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2021

|

vol. 19

|

issue 2

5-15

EN

Environmental virtue ethics is quite a new area of research that undertakes the issue of moral dispositions enabling actions for environmental protection. In this article, I shall present and organise the claims of narrative, environmental, virtue ethics. The aim of my analysis is to highlight the dual role of narration in this concept of ethics, which can be used as a tool for individual and social transformation. This approach corresponds to the types of moral dispositions, within the concept formed by Brian Treanor, the author of the narrative virtues ethics. The analyses carried out, helped to show the narrative as a tool allowing to get to know oneself and, or more precisely, to answer the question: who am I? To be able to define and pursue what I want to become. In this way, auto-narration becomes a tool of personal transformation (metanoi). Narration not only serves personal development, but through the language of myths, metaphors, and images, supports the promotion of desired cultural codes. In this way, narration is a very effective tool for social transformation. Two instruments are key in narration. First, on an individual level, phronesis is important to help to choose a good narrative and interpret it in the proper way. The second tool, important at the social level, is moral education, which helps to shape the moral attitudes for the development of society in the desired direction.

PL

Etyka cnót środowiskowych jest stosunkowo młodym obszarem badań, który podejmuje zagadnienie moralnych dyspozycji wspierających działania na rzecz ochrony środowiska. W niniejszym artykule przedstawiam i porządkuję tezy narracyjnej koncepcji etyki cnót środowiskowych. Celem moich analiz jest ukazanie podwójnej roli narracji w tej koncepcji etyki, to jest zarówno jako narzędzia transformacji indywidualnej, jak i społecznej. Takie ujęcie odpowiada rodzajom dyspozycji moralnych, w koncepcji Briana Treanora, twórcy narracyjnej etyki cnót. Przeprowadzone analizy pomogły pokazać narrację, jako narzędzie do poznawania siebie samego, a dokładniej odpowiadania na pytanie: kim jestem? By móc zdefiniować i dążyć do tego, kim chcę się stać. W ten sposób autonarracja staje się narzędziem osobistej przemiany (metanoi). Narracja nie tylko służy rozwojowi osobistemu, lecz także poprzez język mitów, metafor i obrazów wspiera promowanie pożądanych kodów kulturowych. W ten sposób narracja jest bardzo skutecznym narzędziem przemiany społecznej. Kluczowe w narracji są dwa narzędzia. Po pierwsze, na poziomie indywidualnym, istotne jest phronesis, które pomaga wybierać dobrą narrację i odpowiednio ją interpretować. Drugim narzędziem, ważnym na poziomie społecznym, jest edukacja moralna, która pozwala kształtować postawy moralne służące rozwojowi społeczeństwa w pożądanym kierunku.

3

Wady środowiskowe jako etyczne i antropologiczne źródła kryzysu środowiskowego

63%

Dzwonkowska D.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2014

|

vol. 12

|

issue 1

73-91

EN

The root of environmental crisis is not only the failure to recognize the intrinsic value of the non-human world, but it can also be perceived as a failure in moral excellence and in the cultivation of virtue. The word “virtue” is an old-fashioned one, representing tradition and today we mostly associate it with academic discussion. However, the term is not only connected with traditional ethical reflection; nowadays, we can witness a revival of virtue discourse in environmental ethics, namely in environmental virtue ethics. The paper analyzes the problem of cardinal virtue and vices, and tries to answer which vices are the most responsible for the environmental crisis. Thus the five crucial environmental vices are defined as egoism, greed, arrogance, ignorance and apathy.

4

Zagadnienie cnót mniejszych w etyce środowiskowej

51%

Dzwonkowska D.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2016

|

vol. 14

|

issue 1

35-53

EN

Environmental virtue ethics is an answer to the deficiency of normative ethical traditions in dispute on environmental crisis. Usually a discussion on virtue concentrates on cardinal virtues and vices providing various catalogues of the character traits that support or hinder our moral development. However, cardinal virtues and vices do not exhaust all of the debate over character; discussions on environmental character can include virtues that are not classified as cardinal but can be equally important. These are so called minor virtues; they are not on the first front of environmental virtue discussion but can play a crucial role in forming the right attitude towards the natural world. This paper analyzes so called minor environmental virtues and their role in forming environmental character.

5

Environmental vices as ethical and anthropological roots of the environmental crisis

38%

Dzwonkowska D.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2020

|

vol. 18

|

issue 5

171-180

PL

Źródłem kryzysu środowiskowego jest nie tylko brak uznania wewnętrznej wartości świata poza-ludzkiego, ale również niepowodzenie w kultywowaniu cnoty. Słowo "cnota" jest staromodne i dziś kojarzy nam się głównie z dyskusją akademicką. Jednak termin ten wiąże się nie tylko z tradycyjną refleksją etyczną; dziś jesteśmy świadkami ożywienia dyskursu cnót w etyce środowiskowej i rodzenia się etyki cnót środowiskowych. W artykule analizuje się problem kardynalnych wad i próbuje się odpowiedzieć na pytanie, które z nich są odpowiedzialne za kryzys ekologiczny. W tekście omówiono pięć kluczowych wad środowiskowych: egoizm, chciwość, arogancję, niewiedzę i apatię.

EN

The root of environmental crisis is not only the failure to recognize the intrinsic value of the non-human world, but it can also be perceived as a failure in moral excellence and in the cultivation of virtue. The word “virtue” is an old-fashioned one, representing tradition and today we mostly associate it with academic discussion. However, the term is not only connected with traditional ethical reflection; nowadays, we can witness a revival of virtue discourse in environmental ethics, namely in environmental virtue ethics. The paper analyses the problem of cardinal virtue and vice, and tries to answer which vices are the most responsible for the environmental crisis. Thus the five crucial environmental vices are defined as egoism, greed, arrogance, ignorance and apathy.

Refine search results

5 Studia Ecologiae et Bioethicae

1 2021

1 2020

1 2016

1 2014

1 2013

5 Dzwonkowska D.

Virtue and vice in environmental discourse

Rola narracji filozoficznej w etyce cnót środowiskowych

Wady środowiskowe jako etyczne i antropologiczne źródła kryzysu środowiskowego

Zagadnienie cnót mniejszych w etyce środowiskowej

Environmental vices as ethical and anthropological roots of the environmental crisis