Search results

1

Epifanie w drodze do Babadag

100%

Kudyba W.

Colloquia Litteraria

|

2008

|

vol. 3

|

issue 1/2

159-170

2

Epifaniczne "Doświadczenie Trzeciej Fali" - Ron Jones i uczniowie

88%

Marciniak A.

Studia z Teorii Wychowania

|

2020

|

vol. XI(1 (30))

185-211

PL

Doświadczenie Trzeciej Fali było eksperymentem przeprowadzonym w 1967 roku przez Rona Jonesa, nauczyciela historii w jednym z kalifornijskich liceów, aby wyjaśnić swoim uczniom, jak Niemcy mogli zaakceptować nazistowski reżim przed II Wojną Światową. W niniejszym artykule przedstawiono dokładny przebieg eksperymentu, analizę i ocenę postaw i działań nauczyciela, a także zaprezentowano czynniki, które wpłynęły na zaangażowanie uczniów. Przeprowadzone analizy wskazują na epifaniczny charakter Doświadczenia Trzeciej Fali.

3

Doświadczanie epifanii. Konteksty stawania się nauczycielem w perspektywie interakcyjnej

88%

Dobińska G.

Studia z Teorii Wychowania

|

2020

|

vol. XI(1 (30))

115-137

PL

Artykuł poświęcono kategorii stawania się nauczycielem. Celem poniższych rozważań jest przybliżenie motywów wyboru zawodu nauczyciela. Przyjmując perspektywę interakcyjną pochylę się nad pierwszym etapem stawania się nauczycielem, czyli podjęciem decyzji o wyborze tej ścieżki zawodowej, a następnie uzupełnię rozważania o koncepcje epifanii doświadczanych przez nauczycieli w trakcie socjalizacji zawodowej. We wprowadzeniu przedstawiono główne kierunki badań z udziałem pedagogów, a także zwrócono uwagę na potrzebę eksploracji zagadnienia dotyczącego procesu „stawania się” nauczycielem. W części teoretycznej zaprezentowane zostały najważniejsze koncepcje z zakresu pedeutologii oscylujące wokół koncepcji oraz podejść lokujących w centrum proces stawania się nauczycielem. Projekt badawczy jest utrzymany w paradygmacie interpretatywnym, posłużono się metodą biograficzną. W rezultacie zgromadzono materiał empiryczny obejmujący 14 wywiadów z nauczycielami. Wyniki badań pozwoliły scharakteryzować motywy badanych do stawania się nauczycielem, które realizowały się w dwu wariantach: motywacji zewnętrznej oraz wewnętrznej. Poniższa analiza badań jest fragmentem szerszego projektu badawczego zorientowanego wokół epifanii i doświadczeń krystalizujących w wyborze drogi zawodowej pedagogów różnych specjalności w perspektywie biograficznej, realizowanego w ramach dotacji celowej dla młodych naukowców. Finansowany ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

4

„Smutek rzeczy” czy melancholijny uśmiech. O odczytywaniu nastrojów i walorów estetycznych w dalekowschodnich utworach poetyckich oraz ich współczesnych imitacjach

75%

Wielgosz M., Dzielnicowy Dom Kultury SM „Czechów” w Lublinie, Małgorzata Wielgosz – dr a. U. M. C.-S. d. w. L., mawiel@wp.pl

Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze

|

2014

|

vol. 03

EN

The article aims to describe how reading aesthetic qualities and artist’s moods in the Far East poetry looks from the perspective of a Western scholar, how they are imitated in European works. The publication concerns the analysis of these aspects in haiku and waka. For works of such type the characteristic trait is the sense of melancholy, arising from awareness that the world and the subject that is learning it are both elusive. The impression of constantly changing environment and the transience of time characteristic of haiku and waka has its roots in the Buddhist belief in the impermanence of things that contributed to the formation of a specific type of perception: experiencing beauty with pain. It is from the Buddhism that the term mujōkan derives from, later used to describe the emotional perception of real- ity. The Japanese expanded this experience even more, adding to the awareness of impermanence the feeling of painful beauty. The author argues that the inhabitants of the Land of the Rising Sun understand the concept of beauty completely differ- ently from us, that they have different aesthetic categories, and yet European artists attempt to imitate them.

PL

Artykuł ma na celu przedstawienie w jaki sposób z perspektywy zachodniego badacza wygląda odczytywanie walorów estetycznych, nastrojów twórcy w dalekowschodniej poezji, w jaki sposób są one imitowane w utworach europejskich. Publikacja dotyczy analizy tych aspektów w haiku i waka. Dla tego typu utworów charakterystyczne jest m. in. uczucie melancholii, wynikające ze świadomości, że świat oraz poznający go podmiot ma charakter ulotny. Charakterystyczne dla haiku i waka wrażenie ciągłej zmienności otoczenia i ulotności chwili ma korzenie w buddyjskim przekonaniu o nietrwałości rzeczy, które przyczyniło się do ukształtowania specyficznego rodzaju percepcji: doznawania piękna wraz z bólem. Z buddyzmu zaczerpnięto termin mujōkan i zaczęto go stosować na określenie emocjonalnego odbioru rzeczywistości. Japończycy jeszcze bardziej rozbudowali to doznanie, dodając do świadomości nietrwałości odczucie bolesnego piękna. Autorka artykułu dowodzi, że mieszkańcy Kraju Kwitnącej Wiśni zupełnie inaczej od nas rozumieją pojęcie piękna, posiadają inne kategorie estetyczne, a mimo to europejscy twórcy podejmują próby ich imitacji.

5

Bezsensowność codzienności. Tradycja postromantyzmu w poezji typu „slices of life stories”

75%

Krawczyk J.

Prace Literaturoznawcze

|

2015

|

issue 3

239-249

EN

This article is an attempt to interpret volume of poetry Białe krzesła of Krystyna Dąbrowska. The focus of the author is a category of ordinary life and aspiration to the epiphany of truth. Recovery of beauty, goodness and truth in what trivial and commonplace done through specific paradox. Namely, the more trivial appears as a gateway or a transitional stage, the more it becomes the way to spiritual values. Beauty, goodness and truth no longer have their explicit and authentic representation in the present. What we can do, is, negatively, evaluate our distance from the prototype classicism of harmonie, or positive, recover naivety see and hear the primordial harmony in the secondary, mediated manner by the hermeneutical interpretation.

6

The hermeneutics of conversation: Silence, epiphany and the irreducibility of conversion

63%

Hołda M.

Roczniki Humanistyczne

|

2016

|

vol. 64

|

issue 11: Anglica

159-170

EN

The article focuses on the hermeneutics of conversation. Its aim is to demonstrate the nature of a hermeneutic conversation as triggering a true possibility of understanding. I propose to see silence, epiphany and conversion, with its irreducible character, as significant components of a hermeneutic conversation. Thus conceived conversation leads to an unveiling of the unknown and generates a genuine possibility of an encounter between the self and the Other. The encounter rests on two indispensable attributes: reciprocity and trust. A genuine conversation in the hermeneutic sense, propelled by these two constituents, exerts a cathartic, transformative and formative power. Not only does it lead to understanding in which the speaking partners are involved, but it entails a potent unearthing of the self, a discovery of one’s identity. This study is based on Hans-Georg Gadamer’s premise of the universal character of understanding. Gadamer’s hermeneutics regards understanding as the fundamental category of our being- in-the-world. The article illustrates the workings of the hermeneutic conversation with an analysis of J. Joyce’s “The Dead.”

PL

Artykuł koncentruje się wokół tematyki hermeneutyki rozmowy. Jego celem jest ukazanie natury rozmowy w świetle hermeneutyki filozoficznej, a zatem rozmowy jako tej przestrzeni ludzkiej egzystencji, która umożliwia rozumienie. Proponuję spojrzenie na milczenie, epifanię, oraz przemianę, wraz z jej nieredukowalnym charakterem, jako na niezwykle istotne elementy rozmowy w znaczeniu hermeneutycznym. W ten sposób pojmowana rozmowa prowadzi do odkrywania nieznanego i stwarza rzeczywistą możliwość spotkania drugiego. Spotkanie to opiera się na dwóch istotnych komponentach: wzajemności i zaufaniu. Rozmowa w znaczeniu hermeneutycznym, poprzez te dwa atrybuty, niesie z sobą katharsis, przemianę i możliwość tworzenia. Nie tylko prowadzi do rozumienia, w które włączeni są partnerzy rozmowy, ale pozwala odkrywać ‘ja’, odkrywać tożsamość. Zaproponowane studium opiera się na założeniu Hansa-Georga Gadamera o uniwersalnym charakterze rozumienia; Gadamer upatruje w rozumieniu fundamentalną kategorię naszego bycia w świecie. Artykuł ilustruje hermeneutykę rozmowy poprzez analizę opowiadania J. Joyce’a „Zmarły”.

7

Traktat literacki Stefana Dedalusa – poetyka epifanii we wczesnej twórczości Jamesa Joyce'a

63%

Kotwica M.

Prace Literaturoznawcze

|

2014

|

issue 2

207-214

EN

The poetic of epiphany was very important in early works of James Joyce. The writer put into his novels many comments about epiphanies as a genre. However, later his attitude to the technique changed – from affirmation and setting it in the centre of his literary world-view to critical comment, which was put into Ulisses.

8

Wizja mistyczna − wizja poetycka. Sploty późnej poezji Mickiewicza i Słowackiego

63%

Zwierzyński L.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2020

|

issue 10 (13)

17-34

EN

The article is an attempt to describe a model of mystical poetry in Polish Romanticism. The analysis begins with a look at the image of the mystical vision in Adam Mickiewicz’s poem − “Widzenie” [“The Vision”]. Next, the importance of the Lausanne poems, with their transcendent poetic forms that show the otherness of the mystical being, is presented. Afterwards, a description of how Słowacki develops these poetic forms in the genesis poetry is provided. Słowacki created a set of exceptional poetic techniques that present many aspects of the transcendent world. The most unusual, apophatic phenomena of Słowacki’s poetry were also examined. It has been shown how these late poetic forms lead poetic cognition outside of Being and into the space of the Divine Pre-Ground. These turn out to be close to the mysticism of Böhme and Eckhart

PL

Szkic opisuje model mistycznej poezji polskiego romantyzmu. Analizy rozpoczęto od obrazu wizji mistycznej w Widzeniu Mickiewicza. Ukazano dalej znaczenie Liryków lozańskich, w których zostały stworzone transcendentne formy poetyckie oddające inność Bytu mistycznego. Następnie opisano, jak Słowacki rozwija te formy w poezji genezyjskiej, tworząc zespół technik poetyckich ujmujących różne aspekty świata transcendentnego. Zbadano w szkicu także najbardziej niezwykłe, apofatyczne zjawiska poezji Słowackiego wyprowadzające poetyckie poznanie poza Byt, w przestrzeń Boskiego Pra-gruntu bliskiego mistyce Böhmego i Mistrza Eckharta.

9

The spirituality of art after Kandinsky

51%

Popczyk M.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2017

|

vol. XIX (XXVIII)

89-105

EN

Wassily Kandinsky defined the character of the spirituality of modern art and outlined its territory, becoming, along with Duchamp, a patron of various trends in modern art. The notion of the spirituality of art has proved to be an important characteristic feature of works of art. It figures prominently in the writings of art historians, theologians, and aestheticians, and it seems to correspond to Charles Taylor’s conceptions of epiphanic art. Nevertheless, the very notion of the spirituality of art is far from clearly defined: it can refer to the spiritual nature of an artwork itself or to the creative process, or to the spirituality of a work of art that can be determined by its theological context. In this paper I have compared several distinct readings of the notion of the spirituality of art, with Kandinsky’s thought constituting the frame of reference for the interpretations of the works of Rothko and Viola.

PL

Celem artykułu jest konfrontacja wybranych interpretacji pojęcia „duchowość sztuki” Wasyla Kandyńskiego oraz pokazanie dwóch odmiennych podejść do duchowości sztuki: abstrakcji Rothko i video instalacji Billa Violi. W świetle myśli Charlesa Taylora można przyjąć, że pojęcie duchowości zastępuje pojęcie piękna, a duchowość abstrakcji stanowi jedną z odpowiedzi artystów awangardy na instrumentalizm stechnicyzowanej rzeczywistości. W interpretacji Kojèva, idącego za Heglem, duchowość sztuki jest tożsama z pięknem, natomiast Adorno niechętny podejściom Kandyńskiego i Hegla postuluje krytyczny model duchowości sztuki. W drugiej połowie XX wieku istnieje wiele nawiązań do Kaudyńskiego. Duchowy plan dzieł sztuki, pojęty jako kosmiczny pierwiastek rzeczywistości, staje się ich uzasadnieniem, w pewnym sensie zastępuje wartości estetyczne. Równolegle pojawiają się alternatywne podejścia, duchowość zostaje utożsamiona z procesem tworzenie (Marek Rothko) lub przynależy integralnie do przedstawienia, co zbliża sztukę świecką do religijnej (Bill Viola). Dla estetyka interesujące, w tej konfrontacji, jest wydobycie przesunięć w obrębie starych kategorii estetycznych, jak również odnotowanie ich nowych manifestacji w sztuce.

10

Uproszczone dziedzictwo. Współcześni wobec helleńskiej koncepcji boskiego antropomorfizmu

51%

Kostuch L.

Stan Rzeczy

|

2012

|

issue 2(3)

76-88

PL

W artykule poddane zostały analizie helleńskie koncepcje dotyczące antropomorfizacji bóstw i nasze współczesne poglądy – zarówno te popularne, jak i naukowe – na temat greckiej wiary w możliwość przybierania przez bogów postaci ludzkich. W tekście podjęto próby odpowiedzi na następujące pytania: Czy Hellenowie konsekwentnie wierzyli w bóstwa w ludzkiej formie? Czy uproszczone wizerunki bóstw greckich z atrybutami, które znamy z opracowań mitologii, są dziełem wyłącznie późniejszych epok, czy też to sami Grecy przyczynili się do powstania uproszczeń? Okazuje się, że choć bóstwa greckie przedstawiano w ludzkich postaciach i antropomorficzne bóstwo pod postacią statuy było trwałym elementem kultu, to jednak paradoksalnie wierzono, że boski kształt pozostaje dla człowieka nieuchwytny. Znane dziś powszechnie postaci greckich bóstw, sprowadzone do określonych wizerunków ze specyficznymi atrybutami i wyznaczonym patronatem nad poszczególnymi dziedzinami życia, nie są wcale dziełem późniejszych epok, gdyż wprowadzili je już starożytni greccy twórcy, począwszy od samego Homera.

EN

The article analyses the Hellenic conceptions related to anthropomorphisation of deities, as well as our modern views – both popular and scientific – related to Greek belief in the possibility that gods could exist in human form. The author tries to answer the following questions: Did the Hellenes consistently believe in deities as being in human form? Are the simplified images of Greek deities, with attributes known from studies of mythology, the result of the subsequent epochs only? Or maybe the Greeks contributed to creation of such simplifications. It appears that although Greek deities were presented in human form and anthropomorphic gods in the form of a statue were a permanent element of the cult, it was paradoxically believed that a divine shape was elusive for a human being. The presently well known Greek deities, with their own characteristic appearances, specific attributes and patronages over given areas of life, are not the invention of the subsequent periods in Greek history. They were introduced by ancient Greek authors, with Homer himself at the head.

11

Postromantyczne kartogramy. Epifanie peryferii w utworach Artura D. Liskowackiego, Andrzeja Niewiadomskiego i Andrzeja Stasiuka

51%

Borowczyk J.

Przegląd Humanistyczny

|

2014

|

issue 2(443)

57-70

EN

In the prose Dukla by Andrzej Stasiuk, in the first part of the novel Eine kleine by Artur Daniel Liskowacki and three collections of poems (Kruszywo, Locja and Dzikie lilie) by Andrzej Niewiadomski verbal depictions of peripherality appear. I name them post- -Romantic cartograms, emphasizing in this way their authors’ intention to record interspatial epiphany, which takes place on various interfaces and between various levels and objects. This is both physical territory (Beskid town in case of Stasiuk, Liskowacki’s S – Szczecin/Stettin and eastern and south-eastern province of Poland), as well as the areas arising between words and images used in poetry and prose. The point here is about a status of decentralized artist/wanderer escaping from the limits of uniform self and simultaneously existing on several planes. In this interpretation I use remarks of Charles Taylor, who in Sources of the Self investigated the Romantic epiphany of being in art of the second half of the 19th century and in the 20th century. I place the literary explorations of ambiguous peripherality in the vision of post-Romantic era and epiphany of modernism, at the same time indicating special features of every analyzed conception. It seems that peripheral characters in works of Liskowacki, Niewiadomski and Stasiuk show tendencies to grow dynamically and vanish as well. One may discern there allegories, as understood by Benjamin, who underlined tireless readiness of the „amorphous onenesses” to act as allegories which preserve „the image of beauty on the last day”.

12

O perspektywach perspektywizmu

51%

Kozłowska A.

Studia Norwidiana

|

2011

|

vol. 29

229-243

EN

The article is a critical discussion of Arent van Nieukerken's work entitled The perspective character of the sacrum. Sketches about Norwid's Romanticism (Warszawa 2007). The work tries to reconstruct and describe the structure of the human experience of transcendence, the experience which, according to van Nieukerken, the author of Vade-mecum often makes the subject of his work. In this way the book introduces into Norwidology the category of “perspectiveness” understood both as a feature of man's existence, and as an idea regulating human cognition. The first three chapters of the work are devoted to the study of this category in Norwid's writings (in Quidam, Assunta and other poems), and the last two ones mainly discuss determinants of “the feeling of the world” in selected representatives of Polish Romanticism, and against this background they show how original the author of Promethidion was.

13

CZY PISARZ JEST DARMOZJADEM, CZYLI O SPOŁECZNYCH POŻYTKACH „NICNIEROBIENIA”. PROZA SRĐANA VALJAREVICIA

45%

Nowak-Bajcar S.

Porównania

|

2018

|

vol. 23

|

issue 2

EN

The category of authenticity, which was scientifically discussed by Lionel Trilling in his book Sincerity and authenticity from 1972, is the starting point for considering Srđan Valjarević’s prose. Referring to the values on which he built his philosophy of sentimentality, the Serbian writer (born in 1967) attempts to find a new lyrical language for describing the surrounding world. For this reason, his achievements can be described as a “new sensibility”. This new form of altruism, a form that allows the artist “to be themselves” is an alternative to the forms of ostentatious social involvement. Based on the individuality the “subtler language” of the weak subjectivity is – according to Valjarević – able to resist the problems and crises of the modern world.

PL

Kategoria autentyczności, którą, posiłkując się dziełami literackimi, naukowo omówił Lionel Trilling w swojej książce Szczerość i autentyczność z 1972 roku, posłuży jako punkt wyjścia do rozważań nad autobiograficzną prozą Srđana Valjarevicia. Odwołując się do wartości, na których budował swoją filozofię sentymentalizm, serbski pisarz (ur. 1967) podejmuje próbę odnalezienia nowego lirycznego języka dla opisu otaczającego świata. Z tego powodu jego dokonania określić można mianem „nowej wrażliwości”. Ta nowa formuła altruizmu, pozwalająca twórcy na „bycie sobą”, jest alternatywną wobec form ostentacyjnego społecznikowskiego zaangażowania. „Subtelniejszy język” opartej na indywidualizmie podmiotowości słabej jest w stanie – zdaniem Valjarevicia – stawić opór problemom i kryzysom współczesnego świata.

Refine search results

Epifanie w drodze do Babadag

Epifaniczne "Doświadczenie Trzeciej Fali" - Ron Jones i uczniowie

Doświadczanie epifanii. Konteksty stawania się nauczycielem w perspektywie interakcyjnej

„Smutek rzeczy” czy melancholijny uśmiech. O odczytywaniu nastrojów i walorów estetycznych w dalekowschodnich utworach poetyckich oraz ich współczesnych imitacjach

Bezsensowność codzienności. Tradycja postromantyzmu w poezji typu „slices of life stories”

The hermeneutics of conversation: Silence, epiphany and the irreducibility of conversion

Traktat literacki Stefana Dedalusa – poetyka epifanii we wczesnej twórczości Jamesa Joyce'a

Wizja mistyczna − wizja poetycka. Sploty późnej poezji Mickiewicza i Słowackiego

The spirituality of art after Kandinsky

Uproszczone dziedzictwo. Współcześni wobec helleńskiej koncepcji boskiego antropomorfizmu

Postromantyczne kartogramy. Epifanie peryferii w utworach Artura D. Liskowackiego, Andrzeja Niewiadomskiego i Andrzeja Stasiuka

O perspektywach perspektywizmu

CZY PISARZ JEST DARMOZJADEM, CZYLI O SPOŁECZNYCH POŻYTKACH „NICNIEROBIENIA”. PROZA SRĐANA VALJAREVICIA