Search results

1

SPOŁECZNA METAFORYKA CIAŁA: Co to jest estetyzacja?

100%

Rogoziecki R.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2015

|

vol. 16(1)

74-95

PL

Wielu myślicieli związanych z tak zwanym postmodernizmem za oczywiste przyjmuje, żerzeczywistość podlega dziś procesom estetyzacji, że staje się ona osobliwie nieobowiązująca,jest bowiem kształtowana wedle wzorca dzieła sztuki. W punkcie wyjścia eseju Co tojest estetyzacja? przyjąłem pojęcie estetyzacji w rozumieniu Wolfaganga Welscha. Uznawszyjednak, że pozostawia ono wiele do życzenia, postanowiłem odnieść się do Jeana Baudrillarda.Stwierdza on, że estetyzacja rzeczywistości polega na przekształceniu jej w hiperrzecztywistość– rzeczywistość, która okazuje się bardziej rzeczywista niż rzeczywistośćsama. Jak to możliwe, by hiperrzeczywistość stała się bardziej rzeczywista niż rzeczywistośćsama? Czymże są rzeczywistość i hiperrzeczywistość? Wedle Kantowskiej Krytyki czystegorozumu realne istnienie rzeczy oznacza posiadanie przez nią określonego miejsca w czasiei przestrzeni oraz podleganie prawom przyrody, to zaś zakorzenione jest w jedności apercepcjitranscendentalnej, która intelekt wprowadza do świata zjawisk. Dziś, kiedy nowoczesnyprzemysł produkuje rzeczy na masową skalę, jedność ta stała się niemożliwa od utrzymania,ponieważ nic nie ma już swojego miejsca i czasu. Wpierw kultura wchłonęła naturę,a następnie zaczęła masowo produkować rzeczy i znaki. Niejako na marginesie procesuumasowienia masy zaczęły produkować właściwą dla siebie sztukę – sztukę masową, czyliprodukowaną na masową skalę i adresowaną do masowego odbiorcy. Charakteryzuje onazarazem model typowy dla funkcjonowania społeczeństwa masowego. Estetyzacja polegazatem na wchłonięciu realności przez masy, media masowe i masową sztukę, co skutkujeutratą obligatoryjności rzeczywistości. Nie oznacza to oczywiście, że rzeczywistość już nieistnieje, ale że pozyskuje swój sens i znaczenie ze sfery pięknego pozoru, ta zaś nie jest jużsferą zdominowaną przez sztukę wysoką, ale przez sztukę masową.

2

THE SOCIAL METAPHOR OF THE HUMAN BODY: What Is Aesthetization?

100%

Rogoziecki R.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2015

|

vol. 16(1)

74-95

EN

Many scholars connected with so-called postmodernism have taken it for granted thatnowadays reality undergoes the process of aestheticization, so that reality becomes strangely unobligatory. It is reshaped in accordance with the mode of a work of art. In thepaper What is aestheticization? as a point of departure I took the concept of the aestheticizationby Wolfgang Welsh. But finding it unsatisfactory, I refer to that of Jean Baudrillard.He has assumed that aestheticization equals the transformation of reality into hyperreality– a reality that, in essence, is truer than the real itself. So now the question leads us toanother, namely that of reality. How is it possible for hyperreality to become truer thanreality itself? What was reality and what is hyperreality? What did the real existence ofthings consist of? Accordingly to Kant’s Critique of Pure Reason for a thing to exist inreality means that it has a place in time and space and is subjected to the laws of nature.These in turn are rooted in the unity of transcendental apperception that is introducedinto the world of appearances by the pure concepts of understanding. Today this unity hascollapsed because of modern industry, which produces things on a mass scale. Nothinghas its own place and everything is replaceable. So the Kantian order of nature has becomeimpossible. Nature was absorbed by culture, and then culture itself subordinated to themass production of objects. At the margin of the processes the masses came into existenceand created a proper type of art for themselves – mass art, which became typical for thefunctioning of all social reality. So aestheticization consists in the masses, mass media andmass art swallowing reality. This results in the loss of the obligatory character of reality. Ofcourse, that does not mean that reality does not exist any longer, only that it is includedand reaching its sense and meaning from the aesthetic domain of beautiful semblance,and this semblance is that of mass art.

3

Rozumienie ciała w kulturze i medycynie wobec kulturowych przemian

75%

Hańderek J.

Przegląd Humanistyczny

|

2015

|

vol. 59(1 (448))

73-82

PL

The article presents the changes in the approach to carnality in the 20th century. Starting from the analyses of Geronte Böhme and his analyses of the historicity as to understanding of body, through the classic analyses of Michael Foucault to contemporary transhumanist concepts, the author presents not only the changes in the approach to the body, but also to medicine. In contemporary culture promoting the cult of a young body medicine may be treated as a science which serves to beautify or shape one’s own vision of carnality. The body itself is often regarded as a tool which a human may use to express himself/herself, or embed in cultural patterns. A body is no longer treated as a taboo which is proven by relaxed standards of behavior and exposing nudity. Medicine ceased to be a mission or a method of treatment for many researchers and its users and has become a tool to keep the body in a state which is desirable for a man. Transhumanists challenge the nature, treat technology and medicine as a remedy for human weaknesses, a chance to overcome an illness and death. This contemporary approach also indicates the significant changes in comprehension of a human and his/her capabilities.

4

Badanie kategorii estetycznych w dyskursie telewizyjnym. Analiza logocentryczna

63%

Loewe I.

Res Rhetorica

|

2023

|

vol. 10

|

issue 1

145-162

EN

The article's material consists of language layers of fairy tales, fables and reportages broadcast on Polish television. Genres are selected based on differentiation in terms of structure, functionality and style, so it is easy to demonstrate the implementation of rhetorical strategies. Aestheticisation, anaesthesia and anti-aestheticisation should appear in these various texts and be motivated. The author considers from the perspective of medialinguistics, uses the tools of stylistics and draws on the findings of axiolinguistics. The stylistic analysis showed that aesthetic categories serve as a tool in the study of multimodal television text, which is not primarily designed for aesthetic experiences.

PL

Materiał artykułu stanowią warstwy językowe emitowanych w telewizji polskiej bajek, programów fabularnych i reportaży. Gatunki są dobrane na zasadzie zróżnicowania pod względem struktury, funkcjonalności i stylu, by łatwo dało się wykazać realizacje strategii estetycznych, które mają cel retoryczny. Estetyzacja oraz anestetyzacja i antyestetyzacja powinny się w tych zróżnicowanych tekstach pojawić i być umotywowane. Autorka prowadzi rozważania z perspektywy mediolingwistyki, używa narzędzi stylistyki i posiłkuje się ustaleniami aksjolingwistyki. Analiza stylistyczna wykazała, że kategorie estetyczne mogą służyć jako narzędzie w badaniu multimodalnego tekstu telewizyjnego, który prymarnie nie jest przeznaczony do analizy przeżyć estetycznych.

5

Praktyki designu a doświadczenie estetyczne

63%

Głutkowska-Polniak A.

Ars inter Culturas

|

2020

|

issue 9

373-385

EN

The study of design practices in aesthetic terms (aesthetization and aesthetic experience) may appear, seemingly, trivial and irrelevant. However, the human environment today is in such a fundamental transition that failure to take account of this aspect is unfounded. The aim of design is primarily to produce artefacts, to transform them into a natural environment, but also, perhaps even above all, to maintain a balanced relationship between the ecosphere and the “artificial” human world, created and orchestrated for him. It is not just about designing an object, a system, an interaction or relationship that guarantees simplicity and efficiency, that is, a defined utility, but a deeper reflection on how a particular person experiences it and what the consequences this experience brings. Therefore, the purpose of design in this article will be expanded to include an aesthetic aspect, because isolation from the aesthetic criterion (regardless of how we understand it) in contemporary design practices seems to be difficult to maintain.

6

Estetyzacja bez granic? O (konfliktowej) komplementarności etyki i estetyki

62%

Rejniak-Majewska A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica

|

2019

|

issue 33

91-108

EN

The article is a critical commentary on the book Między etyką i estetyką. Rozważania nad problemem estetyzacji [Between Ethics and Aesthetics. Considerations on the Issue of Aesthetisation] (Toruń: Wydawnictwo UMK, 2017). Apart from analyzing ideas presented in the book, it provides a reflection on prior discussions on aesthetisation and the Polish reception of the topic, going on since 1990s. Whereas “surface aesthetisation” understood as an economic and PR strategy of embellishment used to be commonly criticized, the postmodern, anti-fundamentalist project of “deep-seated aesthetisation” had been more warmly welcomed. The anthology introduces a new accent in relation to the earlier discussions, because its main concern is the relationship between ethics and aesthetics. Although the book presents various perspectives, the authors generally argue for the need for ethical criteria and complementarity between ethics and aesthetics. In this sense, they counter Wolfgang Welsch’s thesis that “ethics is today in the process of transforming itself into a subdiscipline of aesthetics”.

PL

Artykuł stanowi komentarz do książki Między etyką i estetyką. Rozważania nad problemem estetyzacji (Toruń, 2017). Analizę koncepcji prezentowanych w książce poprzedza przypomnienie kontekstu wcześniejszych dyskusji nad problematyką estetyzacji, w szczególności polskiej recepcji tej tematyki, począwszy od lat 90. dwudziestego wieku. O ile estetyzacja powierzchowna, rozumiana jako marketingowa i PR-owa strategia upiększania, spotykała się zazwyczaj z krytyką, bardziej pozytywnie przyjmowano postmodernistyczny, antyfundamentalistyczny program „estetyzacji głębokiej”. Omawiana antologia tekstów wprowadza nowy akcent w stosunku do wcześniejszych dyskusji, skupia się bowiem na relacji etyki i estetyki. Choć zostały w niej uwzględnione różne perspektywy, autorzy antologii opowiadają się za nieredukowalną potrzebą etycznych miar i wzajemną komplementarnością etyki i estetyki. Teksty zgromadzone w książce zaprzeczają w tym sensie tezie Wolfganga Welscha, że „współcześnie etyka sama przeobraża się w subdyscyplinę estetyki”.

7

Ciało w jodze. Tradycja i współczesność

51%

Świerzowska A.

Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

|

2015

|

vol. 48

63-75

EN

This article is an attempt to show one of the most important, in the author’s opinion, changes that took place in the cultural and historical development of yoga, namely the change of direction in thinking and perceiving the body in the yoga practice, being the transition from the model named as “off the body” (functioning in the pre-modern, traditional yoga) to the model named as “to the body” (functioning in the modern forms of yoga). Both models have been shown through the prism of three values that in today’s yoga practice (especially in the mass practice) are perceived through the prism of the body and through the body are realized. These values have been defined as: “healthy body”, “beautiful body” (aesthetically perfect) and “social body”. Description of both models has been supplemented with basic information about those processes which enabled the aforementioned transition to occur, changing the body-tool into the body-goal.

8

“Theoretical turn” in post-avant-garde art and the aesthetics of de-differentiation

51%

Lorenc I.

Art Inquiry. Recherches sur les arts

|

2015

|

vol. XVII (XXVI)

59-68

EN

In this article I use the term “theoretical turn” to refer to phenomena in contemporary art that incorporate theory into their body and mode of action. I understand this incorporation similarly to Arthur Danto, Robert Jauss and Scott Lash. Within the domain of aesthetics these developments are related to a new philosophical, conceptual framework, open to the changes taking place in contemporary culture (particularly its mediatisation and aestheticisation). This involves de-differentiation and the blurring of borders between the aesthetic and the non-aesthetic rather than the Kantian criteria of differentiation. It acknowledges the tendencies of late modernity (e.g. the avant-gardes) to autonomise the aesthetic and rewrites them as a temporary element of cultural transformations. The aesthetic no longer occupies a separate domain; it concedes the existence of borders, but at the same time, points to the processes in which they dissolve.

PL

W niniejszym artykule używam pojęcia „zwrotu teoretycznego” w stosunku do tych zjawisk sztuki współczesnej, które wcielają teorię w swój byt i sposób oddziaływania. Inkorporację tę rozumiem w duchu ujęć Arhura Danto, Roberta Jaussa czy Scotha Lasha. W polu estetyki wspomnianym zmianom odpowiada nowa filozoficzna siatka pojęciowa, otwarta na przeobrażenia zachodzące we współczesnej kulturze (zwłaszcza na zjawiska medializacji i estetyzacji). Wydobywa ona raczej aspekt odróżnicowania i zacierania granic między tym, co estetyczne i nieestetyczne niż przejęte po Kancie kryteria odróżniania tego, co estetyczne od tego, co nieestetyczne, zaś charakterystyczne dla późnej nowoczesności (m.in. dla awangard) tendencje do autonomizacji tego, co estetyczne, czyni historycznie uwarunkowanym, przejściowym elementem kulturowych przekształceń. To, co estetyczne nie zajmuje już wydzielonej przestrzeni. Zakłada zarówno istnienie granic, jak i procesy ich zacierania.

9

Dlaczego jedzenie musi być piękne?

51%

Zagrodzka D.

Prace Kulturoznawcze

|

2017

|

vol. 21

|

issue 2

69-85

PL

W artykule omawiam problem estetyzacji jedzenia. Analizuję dwudziestojednowieczne manifesty napisane przez szefów kuchni, takie jak Open Letter to the Chefs of Tomorrow i Statement on the ʻnew cookeryʼ. Szczególnie interesuje mnie język, jakiego używają, mówiąc o jedzeniu i gotowaniu. Często jest on podobny do języka używanego do opisu sztuki i procesu twórczego. Przykładowo, jednym z najpopularniejszych terminów jest termin „interpretacja”, dotyczący zarówno działań kucharzy, jak i jedzących. Podkreśla się, że akt jedzenia powinien być całościowym doświadczeniem i dostarczać emocji zarezerwowanych dla sztuki. Czy rzeczywiście możemy mówić o podobieństwie jedzenia do dzieła sztuki i gotowania do tworzenia? Odwołując się między innymi do rezultatów wstępnych badań, jakie prowadziłam, chcę pokazać, jak koncepcja estetyzacji codzienności Wolfganga Welscha koresponduje z ideą Georga Simmla o estetycznej sile wspólnego stołu. Okazuje się, że chodzi nie tylko o podawanie pięknych dań. Aby osiągnąć satysfakcję estetyczną z posiłku, szczególnie ważne jest, z kim i w jakim otoczeniu jemy. Wspólnota jest czymś nadbudowanym nad jednostkową satysfakcją. Roland Barthes zaznaczał także, że reguły i zakazy obowiązujące podczas jedzenia zostały stworzone, aby ukryć erotyczny, indywidualny aspekt jedzenia.

EN

In my article I discuss the problem of the anesthetization of food. I analyzed the 21st century manifestos written by the chefs, including Open Letter to the Chefs of Tomorrow and Statement on the »new cookery«. I am particularly interested in the language they use talking about food and cooking. It is often similar to the language which is used to describe the work of art and the creative process. For example, the most popular term is ‘interpretation’ concerning the activities of cooks and eaters. It is emphasized that the act of eating is supposed to be holistic experience and should provide feelings reserved for art. But how much can you actually talk about the similarity of food to the pieces of art and about the similarity of cooking to creating something? Referring to the results of the preliminary research that I conducted, I want to show how to combine Wolfgang Welsch’s concepts about everyday aesthetisation and Georg Simmel’s ideas about the aesthetic power of a community table. It turns out that it is not just about to serve beautiful plates. To be satisfied with the meal it is also important who we eat with and in what setting. The community is something appearing over the individual satisfaction. Roland Barthes admitted that the rules and prohibitions are designed also to cover the erotic aspects of feasting.

10

Estetyzacja codzienności w programie poradniczym dotyczącym wyglądu Chcę być piękna – perspektywa krytyczna

51%

Koronkiewicz K.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2014

|

issue 4

664-677

PL

Człowiek niemalże od zawsze poddawał ciało różnym reżimom, mającym uczynić je bardziej atrakcyjnym. Wszechobecne dążenie do piękna jest zjawiskiem socjologicznym, którego nie można bagatelizować. Jego natarczywa obecność w środkach masowego przekazu stała się bodźcem do przeprowadzenia analizy reality show Chcę być piękna. Artykuł przedstawia model kobiecości propagowany przez telewizję. Ukazuje jaki przekaz socjalizacyjny udostępniany jest młodym, stosunkowo mało krytycznym odbiorcom. Prezentuje zależność między modyfi kowaniem wizerunku a świadomym konstruowaniem tożsamości.

EN

The man almost always submited the body of various regimes, aimed to make it more attractive. Ubiquitous pursuit of beauty is a sociological phenomenon that can not be underestimated. It’s insistent presence in the media became the impetus for the analysis of the reality show I want to be beautiful. This article presents a model of femininity propagated by television. It shows what socialization message is distributed to a young, relatively little critical audience. It presents the relationship between alteration of image and conscious construction of identity.

11

Estetyzacja rzeczywistości – skutek dobrobytu czy upadek wartości? Analiza i krytyka poglądów Wolfganga Welsch’a względem procesu estetyzacji

51%

Kociołek K.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

|

2020

|

vol. 52

37-54

EN

The article is a polemic with Wolfgang Welsch's criticism of the aestheticization process presented in his article entitled ‘Aestheticization Processes. Phenomena, Distinctions and Prospects’. Its purpose is to show that arguments suggesting a negative assessment of this phenomenon are unfounded and the aestheticization should be rather treated as a sign of human civilization welfare which revealing favourable perspectives than as a problem threatens a degeneration or the fall of values. In the first part of the text, I present the definition of aestheticization and some examples of it. Next, I analyse the potentially negative consequences of this process and fears about its further development pointed out by Welsch. I argue that the aestheticization is a positive phenomenon because people may care of aesthetic values only after satisfying more basic needs. The real consequence of this process is a better understanding of the reality, as the aestheticization emphasizes its immanent susceptibility to modelling which simultaneously enhance a possibilities of influencing on it by the human will. Therefore, instead of a danger for humanity, aestheticization may become a breakthrough in the development of our civilization.

PL

Artykuł stanowi polemikę z krytyką procesu estetyzacji przeprowadzoną przez Wolfgang’a Welsch’a w artykule pt. "Procesy estetyzacji – zjawiska, rozróżnienia, perspektywy". Jego celem jest udowodnienie, że argumenty sugerujące negatywną ocenę tego zjawiska są nieuzasadnione, a estetyzacja powinna być traktowana raczej jako odsłaniający wyjątkowo korzystne perspektywy rezultat powszechnego dobrobytu, aniżeli problem grożący degeneracją czy upadkiem wartości. W pierwszej części tekstu przedstawiona zostaje definicja omawianego procesu oraz kilka przykładów jego zachodzenia. Następnie przeprowadzona zostaje analiza wyróżnionych przez Welsch’a negatywnych skutków jego funkcjonowania oraz obaw przed jego postępującym rozwojem. Argumentacja oparta na piramidzie potrzeb Maslowa uwidacznia, iż troska o wartości estetyczne jest możliwa dopiero w sytuacji zaspokojenia potrzeb niższych, przez co świadczy o wysokim poziomie dobrobytu, a nie załamaniu wartości, na który wskazuje Welsch. Faktyczną konsekwencją omawianego procesu okazuje się lepsze rozumienie struktury rzeczywistości, możliwe do uzyskania dzięki procesowi estetyzacji, który uzmysławia niemalże nieograniczoną podatność świata na jego przekształcanie i modelowanie, jednocześnie zwiększając możliwości oddziaływania na niego poprzez ludzką wolę. W tym świetle estetyzacja nie stanowi przepowiadanego przez wielu zagrożenia, ale raczej szansę zrobienia przełomowego kroku na drodze rozwoju ludzkości.

12

Przemoc rozestetyzowana

51%

Sułkowska-Janowska M.

Folia Philosophica

|

2011

|

vol. 29

339-349

EN

The article focuses on the problem of moral infertility of the contemporary culture. The phenomenon — the phenomenon of adiaphorization, as Zygmunt Bauman calls it — seems to be a consequence of the process of global anesthetization. The last one is especially noticeable in the context of violence which is submitted for a process of anesthetization in the media. The aforementioned context reveals additionally some socially dangerous consequences of anesthetization as well as of adiaphorization.

DE

In ihrem Artikel konzentriert sich die Verfasserin auf das Phänomen der moralischen Erschöpfung von der heutigen Kultur, die von Zygmunt Bauman Adiaphorisierung genannt wird und eine Folge von der globalen Ästhetisierung zu sein scheint. Die Gewalt und deren Ästhetisierung, die in Massenmedien besonders sichtbar sind, ziehen nach sich sozialgefährliche Konsequenzen.

13

Memes, Likes and Fake News. Politics of Memory Through Prism of Pop Culture

51%

Włodarczyk Ł.

Historyka Studia Metodologiczne

|

2018

|

vol. 48

14

Miasto. Na tropach tego, co niewidzialne

45%

Krajewski M.

Przegląd Socjologiczny

|

2011

|

vol. 60

|

issue 2-3

111-134

PL

Głównym celem tekstu jest: po pierwsze, wskazanie, iż miasto to specyficzny proces uspołecznienia, którego cechami są kompletność, złożoność oraz totalność; po drugie, określenie przedmiotu nauk społecznych zajmujących się miastem; po trzecie, zademonstrowanie, iż jedną z najważniejszych form uspołecznienia stanowi dzisiaj „codzienny urbanizm”; po czwarte, pokazanie efektywności proponowanej tu perspektywy na przykładzie analiz przeprowadzonych w ramach projektu „Niewidzialne miasto”.

EN

The main aims of the article are the following: to indicate that city is a specific form of socialising process, whose features are completeness, complexity and totality; to designate the main subject of social sciences dealing with city; to demonstrate than one of the main forms in which socialising process is taking part these days is the so-called everyday urbanism; to show effectiveness of the perspective, based on the example of the analysis conducted within the framework of the Invisible City research project, proposed in the article.

15

1956, 1968, 1981: The Faces of Central-European Memory: A Postcolonial Perspective

32%

Bakuła B.

Porównania

|

2020

|

vol. 27

|

issue 2

25-46

PL

Artykuł dotyczy dwóch zagadnień. Pierwsze to problem zbiorowej pamięci przeszłości, w której obrębie autor wyodrębnia pamięć wspólną, pamięć odrębną i nie-pamięć. Pamięć wspólna odgrywa w Europie Środkowej mniejszą rolę niż pamięć odrębna, stanowiąca rdzeń tożsamości narodowej i społecznej. Pamięć wspólna jest raczej nieosiągalnym ideałem zgłaszanym przez niektórych polityków i badaczy kultury. Ważną funkcję pełni nie-pamięć, czyli przestrzeń czasowego unicestwiania trudnych spraw związanych z przeszłością. Historia i zbiorowa pamięć są w Europie Środkowej konkurencyjnymi drogami utrwalania przeszłości. Wynika to z faktu wielowiekowych konfliktów, zmieniających się form ustrojowych, zmiany granic i przede wszystkim odebrania wielu narodom suwerenności. Ta sytuacja spowodowała, że problem dominacji i podległości stał się zasadniczym problemem historii i pamięci zbiorowej. Druga część artykułu jest poświęcona postkolonialnym aspektom zbiorowej pamięci, w jej ramach zwłaszcza podejściu do wydarzeń i dat 1956, 1968, 1981, związanych z militarną reakcją komunistycznego systemu na próby jego zreformowania. Wydarzenia te, przy wszystkich różnicach, są spowodowane przez przemoc zewnętrzną (1956, 1968) lub przemoc wewnętrzną wywołaną naciskiem z zewnątrz (1981). Poprzez stosunek do wybranych elementów przeszłości społeczeństwa Europy Środkowej kształtują też wzajemne relacje. Autor ukazuje problem nieoczywistości wspólnej pamięci wewnętrznej i międzynarodowej przez analizę czterech aspektów: resentymentu, odpamiętywania, polityki historycznej i estetyzacji. Prezentacja wydarzeń lat 1956, 1968, 1981 w perspektywie wskazanych czterech aspektów postkolonialnej pamięci pokazuje słabe istnienie wspólnych obszarów, nad którymi przeważają pamięć odrębna, deformująca realia historyczne, oraz nie-pamięć. Dowodzi to, że wyjście poza hasła i ogólne deklaracje jest dla społeczeństw Europy Środkowej trudne. Prawdziwa wspólna pamięć to zadanie przyszłości.

EN

This article deals with two issues. The first concerns the problem of collective memory of the past, which is divided here into shared memory, separate memory and non-memory. Shared memory plays a lesser role in Central Europe than separate memory, the latter being the core of national and social identity. Shared memory is an unattainable ideal proposed by some politicians and cultural researchers. A significant role is played by non-memory, which temporarily annihilates difficult matters related to the past. History vies with collective memory in Central Europe as a means of preserving the past. This is the result of centuries-old conflicts, changing political systems, shifting borders and, above all, many nations losing their sovereignty. This situation made the problem of domination and subordination a fundamental problem of history and collective memory. For this reason, the second part of the article focuses on the postcolonial aspects of collective memory, and in particular on its relation to the events of 1956, 1968, and 1981 connected with the military reaction of the communist system to attempts at reform. These events, with all their historical differences, are caused by external violence (1956, 1968) or by internal violence caused by external pressure (1981). Central European societies also shape mutual relations through their attitudes to selected elements of the past. The author of the article depicts the inconspicuous aspects of shared internal and international memory by means of an analysis of four aspects: ressentiment, unremembering, historical politics and aesthetisation.An analysis of the events that took place in 1956, 1968, and 1981 in the context of these four aspects of postcolonial memory reveals the fragile (moderately strong) existence of common areas. These areas are dominated by non-memory and separate memory, which deform historical realities. This proves that it is difficult for Central European societies to move beyond slogans and general declarations. True shared memory is the task for the future.

Refine search results

SPOŁECZNA METAFORYKA CIAŁA: Co to jest estetyzacja?

THE SOCIAL METAPHOR OF THE HUMAN BODY: What Is Aesthetization?

Rozumienie ciała w kulturze i medycynie wobec kulturowych przemian

Badanie kategorii estetycznych w dyskursie telewizyjnym. Analiza logocentryczna

Praktyki designu a doświadczenie estetyczne

Estetyzacja bez granic? O (konfliktowej) komplementarności etyki i estetyki

Ciało w jodze. Tradycja i współczesność

“Theoretical turn” in post-avant-garde art and the aesthetics of de-differentiation

Dlaczego jedzenie musi być piękne?

Estetyzacja codzienności w programie poradniczym dotyczącym wyglądu Chcę być piękna – perspektywa krytyczna

Estetyzacja rzeczywistości – skutek dobrobytu czy upadek wartości? Analiza i krytyka poglądów Wolfganga Welsch’a względem procesu estetyzacji

Przemoc rozestetyzowana

Memes, Likes and Fake News. Politics of Memory Through Prism of Pop Culture

Miasto. Na tropach tego, co niewidzialne

1956, 1968, 1981: The Faces of Central-European Memory: A Postcolonial Perspective