Search results

1

Ontyczna struktura normy w ujęciu tomistycznym

100%

Herold N.

Rocznik Tomistyczny

|

2022

|

issue 11

277-294

EN

This paper is an attempt to show the Thomistic approach of the ontic structure of norm for conduct of created rational beings. The basis for the statements is Treatise on Law of St. Thomas Aquinas (Summa Theologiae I-II, q. 90-97). There has been two external causes described, that is a formal cause, which shows the pattern of acceptance for a particular norm, and a material one, which is decisive with regard to its content. Additionally, the formal cause decides on the method of promulgation (announcement of co-ming into force) of the norm and on the method of its enforcement (coercive force, sanction). The content of norm (material cause) who is the object of the above protection cannot be any content, but a derivative of permissions subjected in nature (ius civile, ius gentium) and read out adequately by the intellect in the most possible way. Hence, natural law is the resultant of that what is subjected in the nature and the intellectual activity of man who attempts to cognize and articulate the nature. Such understood natural law is, according to Thomas Aquinas, a common fundament for various normative systems (ethics, morality, statute law and common law). The external causes of norm are hence the final cause which answer to the question on the purpose of norm (why do we establish a norm?) and the efficient cause which shapes the matter (content) of norm, and establishes its validity (form). The feature of the efficient cause is its competence for establishing norms present in its ability to secure the norms with a sanction. According to Aquinas, we find a fundament for any norm in the nature of reality whose reading from the normative perspective establishes a natural law. Any other normative systems are binding only when they participate, as specification for example, in natural law.

2

The Relevancy of Natural Law

100%

Guz T.

Kościół i Prawo

|

2017

|

issue 6 (19) nr 2

23-32

EN

In the face of legal positivism which is spreading both in Europe and in the whole world towards different directions and systems of juristic thinking relativizing the truth about ordo iuris as, among other things, the foundation of overall development of psychical and spiritual life, it is worth recalling the existence of ius naturae and consider it anew. Detaching the legal-natural order from eternal, unchangeable and absolutely perfect God inevitably leads to relativization of natural law in its attributes: universality, objectiveness and invariability of its most important principles, which for a human person means not only losing the true Creator from the horizon of existence and thoughts, but also losing “the absolute point of reference” (J. Ratzinger) of moral and legal nature. Reversion to the classically viewed natural law in the context of creating the common constitution for the Old Continent seems an especially urgent matter for Europe as the cradle of the rational cognition and the conscious and free acceptance of natural law, which Jesus of Nazareth as true God and simultaneously true Man in one Person fulfilled in the most perfect way and sealed its up-to-date importance with His blood on Golgotha.

PL

W obliczu rozprzestrzeniającego się w Europie i na świecie pozytywizmu prawnego względnie różnych kierunków i systemów myślenia prawniczego relatywizujących prawdę o ordo iuris jako m.in. fundamentu dla wszechstronnego rozwoju życia psychiczno-duchowego warto przypomnieć bytowość ius naturae i je na nowo rozważyć. Oderwanie porządku prawnonaturalnego od wiecznego, niezmiennego i absolutnie doskonałego Boga prowadzi nieuchronnie do relatywizacji prawa naturalnego w jego atrybutach: powszechności, obiektywności i niezmienności jego najważniejszych zasad, co dla osoby ludzkiej oznacza nie tylko utratę swojego prawdziwego Kreatora z horyzontu egzystencji i myśli, lecz także zagubienie „absolutnego punktu odniesienia” (J. Ratzinger) moralno-prawnego. Powrót do klasycznie pojętego prawa naturalnego wydaje się w kontekście tworzenia wspólnej konstytucji dla Starego Kontynentu szczególnie pilną sprawą dla Europy jako kolebki racjonalnego poznania oraz świadomej i wolnej akceptacji prawa naturalnego, które Jezus z Nazaretu jako prawdziwy Bóg i zarazem prawdziwy Człowiek w jednej Osobie najdoskonalej wypełnił oraz jego aktualną ważność przypieczętował swoją świętą Krwią na Golgocie.

3

Problem rozumienia w tomizmie. Ratio naturalis – Prawo naturalne – jako normy bliższej obiektywnej moralności

100%

Greniuk F.

Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL

|

2006

|

vol. 2

|

issue 1 Prawo

51-66

DE

Die richtige Analyse der Texte des hl. Thomas von Aquin zeigt, dass für ihm eine objektive und entfernende Norm der Handlungen des Menschen ratio divina. Entweder ist die nähere Norm ratio humana. Die Äussärungen des hl. Thomas über ratio im Sinne der Norm der objektiven Moralität in der Tradition des Thomismus eindeutiger nicht verstanden sind. Bewegte und sehr interessante Diskussion über dieses Thema unter die Thomisten im ersten Hälfe des 20. Jahrhunderts fortgeführt worden ist. Die Kommentatoren der thomistischen Texte waren nicht einverständig im welchen Sinne die ratio als die nähere und objektive Norm der Moral verstehen soll. Die einigen von ihnen erachten, dass dieses Fachwort die rationelle Natur des Menschen bestimmt; die andere entweder, dass dictamen rationis den allgemeinen Urteil der Vernunft über den Wert der Handlungen im ganzen Umfang festsetzt; endlich die andere, dass ratio naturalis im Sinne der Stimme des Gewissens sein muss, die aus seine Natur etwas vereinzelt, individuell und praktisch ist. Die erste Möglichkeit verteidigen in ihren Abhandlungen E. Elter (†1955), O. Lottin (†1965) M. S. Gillet (†1951) und die andere. Für die zweite ausspricht L. Lehu (†1939) – erklärend, dass die Norm der Moral ein allgemeiner Urteil der Vernunft (dictamen rationis) sei. Für die dritte Möglichkeit entscheidet sich V. Cathrein (†1931). Seiner Ansicht nach die Norm der Moral auch ein Urteil der Vernunft sei aber nur als die Stimme des Gewissens. Allgemeiner sagend im Thomismus verhält man die dreieinige Verstanden ratio in Sinne der moralischen Norm: die entfernende und objektive Norm ist ratio Dei wie das ewige Gesetz; die objektive und nähere Norm ist ratio humana wie natura rationalis; die nähere und subjektive Norm ist ratio wie eine Stimme des Gewissens.

Refine search results

1 Kościół i Prawo

1 Rocznik Tomistyczny

1 Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL

1 2022

1 2017

1 2006

1 Greniuk F.

1 Guz T.

1 Herold N.

Ontyczna struktura normy w ujęciu tomistycznym

The Relevancy of Natural Law

Problem rozumienia w tomizmie. Ratio naturalis – Prawo naturalne – jako normy bliższej obiektywnej moralności