Search results

1

Sobreelevación de la solidaridad a Cuerpo de Cristo

100%

Ferrer U.

|

2013

|

vol. 15

|

issue 1

77-87

EN

The article opens with an exposition of the notion of solidarity as an interper-sonal link, in opposition to the conventional association of individuals. In the first instance, such solidarity characterizes the Eucharistic communion which embraces those who feed from the same Bread and Wine, and is not understood as a passive effect of the sacrament, but as moral virtue which springs up from the cooperation with Jesus the Redeemer. Secondly, solidarity assimilates the life of a man to that of his Saviour which is echoed with the words of St. Paul: “and yet I am alive; yet it is no longer I, but Christ living in me” (Ga. 2, 20). And, thirdly, solidarity, which finds its basis in the Eucharist, can not expect its fulfilment in this earthly life of man, but only in reaching the glorious floor of heaven.

2

The Earthly Boundaries of Eternity

88%

Kubicki R.

Dialogue and Universalism

|

2018

|

issue 1

229-241

EN

While there are many stories of man, one moment seems to recur in all of them. This is the belief that we need to be able, and want, to look in the mirror of something that is qualitatively larger than us. This is the intention of the tradition whose philosophic patron is Plato. This need for unreality—the need for another world—presumably manifests itself in every area of human activity. One can therefore talk about a specific need for unreality that every real life satiates itself with. I provide examples of this need: science, religion, love, past and future. In the light of eternal life, we would be continually beset by the values for which we would be obliged to sacrifice our lives. In the light of earthly life, such values are inconceivably less frequent. We learn the difficult art of living in a consumer world where we do not have to die.

3

Dwelling and Clothing as Metaphors for the Human Body in 2 Cor 5:1–4

88%

Mickiewicz F.

|

2022

|

vol. 12

|

issue 4

545-563

EN

There is an allegory of the human body in 2 Cor 5:1–4 that is discussed by many scholars and has many different interpretations. The author of this article joins this discussion and tries to answer the question of what the theological message of this pericope is. The metaphors that make it up can be divided into two groups: 1) home metaphors; 2) metaphors of putting on and taking off of clothes. In his text, Paul arranges them in an antithetical way and refers to two stages of human life: the earthly life of believers, which a person leads in a destructible body and which ends in death, and the future condition of believers, which begins with the reception of the resurrection body. The analysis carried out in the article leads to the conclusion that, in his reflection, Paul does not write anything about the intermediate state which is referred to by the followers of Platonic and Gnostic thought in the Hellenistic environment. He eagerly wishes to stand before the Lord during the Parousia without losing his mortal body in order to pass to eternal life without the experience of death by putting on the glorious body.

4

The Problems of Notions in Eschatology

75%

Smentek I.

Teologia w Polsce

|

2020

|

vol. 14

|

issue 1

197-227

EN

The present article deals with the use and understanding of eschatological terminology. The concepts used and the starting point of the consideration affect its orientation and the distribution of aspects. If we take the “final events” as a starting point, we obtain an anthropological picture of man’s fate and his destiny to eternity. When starting with the mystery of God and His plan, one must pay attention to the Person of Christ the Coming One and this makes eschatology a treatise on the Triune God that completes His work. This study also draws attention to the semantic nuances of some notions relating to eternal life, such as novelty, kingdom, Father’s house, heaven, glory or eternal happiness. These and other expressions contain a wealth of meaning rooted in Revelation and the Church’s tradition. Their thoughtful and conscious use serves the purpose of a deep and creative and at the same time precise reflection.

5

Metafory konceptualne wyrażające wiarę w życie wieczne w tekstach reprezentatywnych

75%

Kasprzak D.

Polonia Sacra

|

2021

|

vol. 25

|

issue 2

EN

When working thought these texts, it was found that the conceptual metaphors used, to describe faith in eternal life, were overwhelmingly positive ones. These biblical metaphors were then developed by successive Church Fathers, which helped to create a universal Christian language. In conclusion, these eschatological conceptual metaphors, related to heaven, show the unity and progressive nature of the Christian theological Tradition.

PL

Analizowane w artykule metafory konceptualne, które wyrażają wiarę w życie wieczne, są oddawane jako archetypy pozytywne. Zarówno metafory przestrzenne, jak i metafory ontologiczne są wiodącymi schematami wyobrażeniowymi dotyczącymi miejsc nadprzyrodzonych czy cech tych miejsc. Rozważane metafory tworzyły uniwersalny język chrześcijański, a przez swą obrazowość angażowały wyobraźnię wiernych, wzbogacając uczuciowe reakcje czytelnika na przekaz teologiczny dotyczący tematyki nieba i wieczności.

6

Uno schizzo di escatologia paleocristiana

75%

Degórski B.

Vox Patrum

|

1999

|

vol. 36

427-453

PL

Autor stara się jednocześnie przedstawić zachodzące w tym względzie podobieństwa i różnice pomiędzy Ojcami wschodnimi a zachodnimi. W artykule autor skupia się na okresie od początku piśmiennictwa patrystycznego aż do czasów św. Augustyna (+ 430), to znaczy na okresie, w którym chrześcijaństwo ściśle związane było z myślą starożytną, wykluczywszy jakikolwiek wpływ średniowiecza.

7

Kontekst pastoralny śmierci dziecka przed urodzeniem

63%

Dziedzic J.

Polonia Sacra

|

2021

|

vol. 25

|

issue 2

EN

The loss of a stillborn child is very serious. Parents future disappears together with the departure of the child. There is also a sense of guilt associated with their responsibility for the arisen situation. Mourning parents often need support from their closests and the Church. Supportive presence, active listening, and practical help are very important during their mourning.The funeral of a stillborn child in accordance to Church’s rules is still possible despite the fact that the child has not been baptized yet. The white vestments symbolize the child’s innocence and the Eucharist celebrated for mourning parents gives them hope that their child is in God’s hands.

PL

Strata dziecka martwo urodzonego jest bardzo dotkliwa. Odchodzi bowiem dziecko, z którym rodzice wiązali swoją przyszłość. Pojawia się także poczucie winy związane z odpowiedzialnością za zaistniałą sytuację. Rodzice przeżywający żałobę potrzebują często wsparcia ze strony otoczenia i Kościoła. W towarzyszeniu w żałobie ważne są: obecność, aktywne słuchanie, praktyczna pomoc.Pogrzeb dziecka martwo urodzonego jest możliwy w Kościele, mimo to nie zostało ono ochrzczone. Białe szaty liturgiczne symbolizują niewinność dziecka, a sprawowana Eucharystia za rodziców pogrążonych w żałobie daje im nadzieję, że ich dziecko jest w rękach Boga.

8

Idea świata, który ma nadejść w Targumie Neofiti 1 w kontekście Starego i Nowego Testamentu

63%

Chwiła D.

Studia Gdańskie

|

2021

|

vol. 48

47-62

EN

The problem of life after death has been the concern of many biblical authors. At first, there were only allusions to eternal life, and only with time did the doctrine of the resurrection of bodies become outlined. This process of development of thought includes Targum Neofiti 1, which often addresses the issue of the "world to come". The New Testament, on the other hand, is in many places a continuation of the targumic ideas that link the two parts of the Bible. This paper therefore presents the development of the biblical idea of eternal life from the Old Testament, through the targumic texts and up to the New Testament eschatology. Terminological references are shown as well as a similar understanding of many eschatological concepts. The idea of "the world to come" allows for a deeper insight into the salvation message proclaimed by Christ.

PL

Problem życia po śmierci był przedmiotem zainteresowania wielu autorów biblijnych. Początkowo pojawiały się jedynie aluzje do życia wiecznego, a dopiero z czasem zarysowała się nauka o zmartwychwstaniu ciał. W ten proces rozwoju myśli wpisuje się Targum Neofiti 1, który często podejmuje zagadnienie „świata, który ma nadejść”. Nowy Testament stanowi natomiast w wielu miejscach kontunuację idei targumicznych, które łączą obie części Biblii. Niniejszy artykuł ukazuje rozwój biblijnej idei życia wiecznego począwszy od Starego Testamentu, przez teksty targumiczne i aż po eschatologię nowotestamentalną. Zostały ukazane nawiązania terminologiczne a także sposób podobnego rozumienia wielu koncepcji eschatologicznych. Idea „świata, który ma nadejść” pozwala na głębsze wniknięcie w orędzie zbawcze głoszone przez Chrystusa.

9

Ornamenta sunt ista non vincula – a paradoxical reevaluation of the instruments of torment in the early Christian martyrological literature

63%

Kozłowski J. M.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 63

227-242

PL

Zgodnie z teologią Nowego Testamentu śmierć chrześcijanina jest przejściem do życia wiecznego. Więcej, sam proces umierania, w myśl ewangelicznej dynamiki obumierania ziarna, jest rodzeniem się do nowego życia. Autorzy wczesnochrześcijańskiej literatury męczeńskiej mieli świadomość tego paradoksu. Już jej pobieżna lektura uzmysławia, jak wielką przykładali do niego wagę: nie tylko śmierć męczennika, ale także narzędzia kaźni, jakiej zostaje poddany, stają się już tu na ziemi objawieniem rzeczywistości zbawienia. Celem niniejszego artykułu jest wynotowanie i uporządkowanie tych miejsc z wczesnochrześcijańskiej literatury męczeńskiej, gdzie mamy do czynienia z owym paradoksalnym przewartościowaniem (podział na: więzienie, venationes, spalenie na stosie) oraz zestawienie ich z odpowiadającymi im miejscami z Pisma Świętego.

10

Z problematyki pojęć eschatologicznych

63%

Smentek I.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2021

|

issue Teologiczne Studia Siedleckie XVIII (2021) 18

60-91

PL

Niniejszy artykuł podejmuje temat stosowania terminologii eschatologicznej i jej rozu-mienia. Zastosowane pojęcia i punkt wyjścia prowadzonego rozważania wpływają na jego ukierunkowanie i rozłożenie aspektów. Jeśli jako punt wyjścia przyjmiemy rzeczy ostateczne uzyskamy antropologiczny obraz losów człowieka i jego powołania do wieczności. Wyjście od tajemnicy Boga i Jego planu, wymaga zwrócenia uwagi na Osobę Chrystusa Przychodzą-cego i czyni eschatologię traktatem o Bogu Trójjedynym dopełniającym swoje dzieło. Niniejsze studium zwraca też uwagę na niuanse znaczeniowe niektórych pojęć odno-szących się do życia wiecznego jak np. nowość, królestwo, dom Ojca, niebo, chwała czy szczęście wieczne. Te i inne wyrażenia zawierają, zakorzenione w Objawieniu i tradycji Kościoła, bogactwo znaczeniowe. Ich przemyślane i świadome stosowanie służy pogłębionej i twórczej, a zarazem precyzyjnej refleksji.

EN

The present article deals with the use and understanding of eschatological terminology. The concepts used and the starting point of the consideration affect its orientation and the distribution of aspects. If we take the final events as a starting point, we obtain an anthropological picture of man’s fate and his destiny to eternity. When starting with the mystery of God and His plan, one must pay attention to the Person of Christ the Coming One and this makes eschatology a treatise on the Triune God that completes His work. This study also draws attention to the semantic nuances of some notions relating to eternal life, such as novelty, kingdom, Father’s house, heaven, glory or eternal happiness. These and other expressions contain a wealth of meaning rooted in Revelation and the Church’s tradition. Their thoughtful and conscious use serves the purpose of a deep and creative and at the same time precise reflection.

11

Prawda o zmartwychwstaniu i życiu wiecznym w najmłodszych pismach natchnionych Starego Testamentu

63%

Homerski J.

|

1990

|

vol. 37

|

issue 1

5-17

PL

The following texts: Dan 12, 1-3; 2 Mac 7, 9.14 and Wisd 2, 23 and 3, 4 preach the doctrine about faith in the resurrection of good and bad people alike, and lead up to the truth about universal resurrection. Resurrection it a deed of God Creator and Salvator who gives eternal life to every man as a person. Resurrection to life is an award for present life in tune with God’s law. The resurrection of sinful people leads them to life in eternal humiliation. The Book of Wisdom speaks not only about immortality, e.g. eternal life in an intimate relationship with God, through which it takes on a sense of the reality being truly spiritual and supernatural.

12

Jezus Chrystus i pokój. Refleksje św. Augustyna z Hippony

63%

Wygralak P.

Verbum Vitae

|

2016

|

vol. 30

259-276

PL

W przedstawionym artykule zostało omówione nauczanie św. Augustyna na temat pokoju jako daru Chrystusa. Zbawiciel, odchodząc ze świata, pozostawił ludziom dar pokoju. To dzięki temu darowi, zgodnie z nauczaniem św. Pawła w Ef 2,14, odnawia się w człowieku harmonia pomiędzy duchem i ciałem, możliwe jest także pojednanie między Żydami, których reprezentują pasterze udający się z pokłonem do narodzonego Jezusa, i poganami, których przedstawiają mędrcy przybywający ze wschodu do Betlejem. Jednak pokój ziemski nie jest pokojem doskonałym. Człowiek bowiem ulega pożądliwościom, wchodzi w konflikty z bliźnimi, doznaje również w codziennym życiu wielu braków. Nie powinno to jednak nikogo zniechęcać do poszukiwania pokoju. Augustyn uważa, że uczniowie Jezusa powinni na ziemi zabiegać o pokój, gdyż jest to najpewniejsza droga do osiągnięcia pokoju doskonałego w życiu wiecznym. Nie będzie wówczas żadnych konfliktów, a jedynie nieustanne przebywanie w bliskości Boga.

EN

The article discusses the teaching of St. Augustine on the subject of peace as a gift of Christ. As he was leaving the world, the Savior gave people the gift of peace. According to the teaching of St. Paul in Eph 2:14, it is due to this gift that the harmony between the human spirit and body are restored. It is also possible to reconcile Jews, represented by the shepherds coming to adore the newborn Christ baby, and Gentiles, represented by the Magi arriving from the East. Yet earthly peace is not a perfect peace, for man gives in to lusts, comes into conflict with his neighbors, and suffers from many shortcomings in everyday life. However, none of this should discourage anyone from seeking peace. St. Augustine thinks that Jesus' disciples ought to strive for peace, since peace is the surest way to achieve the perfect peace of eternal life. There, there will be no more conflicts but a constant closeness to God.

13

Znaczenie przymiotnika αἰώνιος w Setpuagincie, pseudoepigrafach Starego Testamentu i Nowym Testamencie w nawiązaniu do interpretacji Wacława Hryniewicza tekstu Mt 25,46

63%

Piwowar A.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 36

445-490

EN

The article is devoted to the meaning that the adjective αἰώνιος assumes in the Septuagint, the Old Testament pseudepigrapha and the New Testament. Such a reflection was inspired by Rev. Prof. Wacław Hryniewicz’s interpretation of Mt 25:46. Hryniewicz argues that the adjective in question used twice in the verse in the syntagma εἰς κόλασιν αἰώνιον means “long-lasting”, that is lasting for a long time but having its end (Hryniewicz refers to the meaning of the adjective in classical Greek), while in εἰς ζωὴν αἰώνιον it means “eternal”, that is having its beginning but no end. It is on this basis that Hryniewicz concludes that the punishment the verse mentions in not eternal but temporary (in his view, this also confirms the meaning of the noun κόλασις as punishment aimed at generating reflection and improvement). The present article analyzes the meaning of αἰώνιος in LXX, in the Old Testament pseudepigrapha and in the New Testament, pointing to a clear evolution of the meaning of the word in these texts. It is especially in the Old Testament pseudepigrapha of an apocalyptical character that the adjective is imbued with the meaning of “eternal”, that is having its clear beginning but no end in time (the so-called relative eternity). This happened due to the arising belief in the afterlife and the reward or punishment awaiting everybody after his or her death. The conclusion of the article points to certain mistakes and inaccuracies of Hryniewicz’s reflections on eternal punishment.

PL

Artykuł poświęcony jest analizie znaczenia przymiotnika αἰώνιος, które przyjmuje on w Septuagincie, pseudoepigrafach Starego Testamentu i Nowym Testamencie. Inspiracją do napisania artykułu była interpretacja tekstu Mt 25,46 przez ks. prof. Wacława Hryniewicza. Dowodzi on, że omawiany przymiotnik – użyty dwa razy we wspomnianym wersecie – w syntagmie εἰς κόλασιν αἰώνιον znaczy „długotrwały”, tzn. trwający przez długi czas, ale mający koniec (Hryniewicz odnosi się do znaczenia analizowanego słowa, które przyjmuje ono w grece klasycznej), podczas gdy w εἰς ζωὴν αἰώνιον przyjmuje znaczenie „wieczny”, tzn. ma swój początek, ale nie ma końca. Na tej podstawie Hryniewicz uważa, że kara, o której mówi Mt 25,46, nie jest wieczna, lecz ograniczona w czasie (w jego mniemaniu interpretację tę potwierdza również rzeczownik κόλασιν rozumiany jako kara ukierunkowana na refleksję, której celem jest poprawa postępowania). Artykuł analizuje znaczenie αἰώνιος w LXX, w pseudoepigrafach Starego Testamentu i Nowym Testamencie, wskazując na wyraźną ewolucję znaczenia tego słowa w powyższych tekstach. Zwłaszcza w pseudoepigrafach Starego Testamentu, posiadających apokaliptyczny charakter, przymiotnik ten przyjmuje znaczenie „wieczny” w tym sensie, że ma początek, ale nie ma końca (jest to tzw. wieczność względna). Przyczyną tej zmiany znaczenia była rodząca się wiara w życie pozagrobowe i nagrodę albo karę, która czeka na każdego po jego śmierci. Zakończenie artykułu wskazuje na błędy i nieścisłości dotyczące refleksji Hryniewicza na temat kary wiecznej na podstawie Mt 25,46.

14

Zagadnienie „ojczyzny w niebie” w Liście św. Pawła do Filipian i w pismach św. Elżbiety od Trójcy Świętej

62%

Wilk J.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2018

|

issue 33

215-231

EN

The article is a study of the theme of ‘heavenly homeland’ in St. Paul’s Letter to the Philippians3:20 and in the writings of the French Carmelite St. Elisabeth of the Holy Trinity (1880–1906). The first part is an exegesis of Phil 3:20. It consists of a description of the community in Philippi at the time when the Letter to the Philippians was written; suggestion of a translation of Phil 3:17–21 into Polish; general presentation of the context Phil 3:20 and discussion of the meaning of the lexeme politeuma. The second part presents eight writings of Elizabeth of the Holy Trinity (Letters 237; 241; 246; 249; 252; 258; 339; Spiritual Notes [originally Notes intimes] 16), in which she made reference to the thought included in Phil 3:20.The mystic from Dijon, a faithful and eager pupil of Paul the Apostle drew profusely from his inspired thoughts not only for herself but also shared them with others, as evidenced by several references to Phil 3:20 in her writings. Her aim was to strengthen those closest to her (and herself) in following here on Earth the way which would be their common way in eternity.

15

Napięcie między wyborem bogactwa lub ubóstwa w perspektywie królestwa Bożego (Łk 18, 18-30)

54%

Ćwikła J.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2018

|

issue 32

77-104

EN

In Gospel of Luke there are a number of critical statements about rich people. The third Evan- gelist wrote down, for example: [God] sent the rich away with empty hands (Lk 1: 53). But how terrible for you who are rich now, you have had your easy life ( Lk 6: 24). The third Evangelist wrote down not only single, critical sentences about the rich, but exten- sive excerpts. He enrolled for example: the text of the greed (Lk 12: 13-21), the parable about the rich man and Lazarus (Lk 16: 19-31) the text of a great feast (Lk 14: 15-24) and the text of rich man (Lk 18: 18-30). The last one, namely text of rich man (Lk 18: 18-30) focuses on the ability to make choices in the perspective of the kingdom of God. It is a sharp rebuke directed to the rich. Luke in this text warned the rich, that the penalty for them for their sinful choices in temporality, will be eternal damnation. In this article was analyzed this text.

PL

In Gospel of Luke there are a number of critical statements about rich people. The third Evan- gelist wrote down, for example: [God] sent the rich away with empty hands (Lk 1: 53). But how terrible for you who are rich now, you have had your easy life ( Lk 6: 24). The third Evangelist wrote down not only single, critical sentences about the rich, but exten- sive excerpts. He enrolled for example: the text of the greed (Lk 12: 13-21), the parable about the rich man and Lazarus (Lk 16: 19-31) the text of a great feast (Lk 14: 15-24) and the text of rich man (Lk 18: 18-30). The last one, namely text of rich man (Lk 18: 18-30) focuses on the ability to make choices in the perspective of the kingdom of God. It is a sharp rebuke directed to the rich. Luke in this text warned the rich, that the penalty for them for their sinful choices in temporality, will be eternal damnation. In this article was analyzed this text.

16

Być z Bogiem w wieczność. Pojęcie raju w nauczaniu Jana Pawła II

51%

Nawracała T.

Studia Gdańskie

|

2012

|

issue 30

67-86

PL

Nauczanie Jana Pawła II jest bardzo bogate w różnorodne koncepcje teologiczne, które są podsumowaniem tego, co pojawiało się wcześniej w tradycji oraz pewnym otwarciem w poszukiwaniu nowych sformułowań dla wyrażenia wiary Kościoła. Przykład „raju” jest jednym z wielu pojęć, którymi papież się posługuje nadając mu przy tym różne znaczenia. Jan Paweł II używa go jako elementu klasycznego dla doktryny o rzeczach ostatecznych człowieka (obok śmierci, sądu i piekła), a w ten sposób nie zrywa z dziedzictwem wieków. Ubogaca je jednak o inne aspekty, które rzucają nowe światło na eschatologiczne spełnienie człowieka. Raj może oznaczać bardzo formalnie bycie z Bogiem człowieka odkupionego, wejście tegoż ostatniego we wspólnotę z innymi ludźmi (communio sanctorum) oraz z całym stworzeniem, a ostatecznie budowanie pełni Królestwa Bożego, czyli Kościół. Te wszystkie płaszczyzny się uzupełniają i nie powinny być sobie przeciwstawiane. Rozpatrywanie ich razem pozwala dostrzec złożoność nauczania Kościoła w tym, co klasycznie określa się mianem novissimi. Nie chodzi bowiem o zaspokajanie zwykłej ciekawości, lecz o próbę wyjaśnienia misterium. Ono samo ucieka od pełnego zrozumienia, ale nie jest absolutnie nieznane. Gwarancją i zadatkiem tej ostatecznej rzeczywistości są sakramenty, szczególnie Eucharystia. Człowiek może ten dar przyjąć i nim żyć, bo tylko wówczas przygotowuje sobie szczęście określane mianem raju lub nieba.

EN

The teaching of John Paul II is very rich in various theological concepts which summarize everything that appeared in the tradition before and which are some opening in searching for new terms to express faith of the Church. The example of the concept of paradise is one of many notions that the Pope uses conferring various meanings to it. John Paul II uses the concept as a classical element for the doctrine about the ultimate things of a man (along with death, last judgment and hell) and he does not give up the century heritage. The Pope enriches it with other aspects that shed light on the man’s eschatological fulfillment. Paradise may mean a very formal being with God of a redeemed man, entering the community with other people (communio sanctorum) and all the creatures, and finally forming the entire Kingdom of God, i.e. the Church. All these planes complete one another and should not be opposed to one another. Analysing all of them together enables to perceive the complexity of the Church teaching in what is called novissimi, classically since it is not about meeting sheer curiosity but an attempt to explain the mystery. The mystery itself escapes from a full understanding, however is not unknown absolutely. The guarantee and deposit of this ultimate reality are sacraments, especially the Eucharist. The man may accept this gift and live with it as only then he prepares happiness for himself which is called paradise or heaven.

17

Sakramenty inicjacji chrześcijańskiej w Cerkwi greckokatolickiej w świetle nauczania metropolity Andrzeja Szeptyckiego i biskupa Hryhoryja Chomyszyna

51%

Kubasik A.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2018

|

vol. 27

|

issue 4

219-233

EN

In their pastoral service the hierarchs of the Greek Catholic Church found it very important to explain the meaning of holy sacraments. They stressed their role in Christian life. However, there was a significant difference between the teachings of bishop Khomyshyn and archbishop Sheptytsky. Khomyshyn focused on theological aspects, while Sheptytsky mixed theology with politics.

18

Bóg w życiu człowieka w ujęciu Benedykta XVI

51%

Warzeszak J.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 30

|

issue 1

6-37

EN

The difference between the teachings of St. John Paul II and the teachings of Benedict XVI may be described thus: while the Polish Pope focused on the personal human dignity and thus attempted to restore in man the dignity of God's image, expiated with Christ's blood, Benedict XVI attempted to demonstrate God's priority in man's personal and social life. He very boldly opposed any contemporary trends which replace God with man, demonstrated the harmful consequences of such ideologies and sought God's primacy in a man's life. God deserves that central position, as He is the Creator of man, sustains man's life and actions, is close to man through Jesus Christ and through the Church, introduces man into the communion of life with Him and constitutes the ultimate fulfilment of human life. As such, the subject discussed appears to be an important element of the teachings of Benedict XVI, as well as an important part of every man's life.

19

HOMO VIATOR. W DRODZE KU OJCZYŹNIE PRZYSZŁOŚCI

51%

PĘDRAK A.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2019

|

issue XVI/16

86-96

EN

Homo Viator. On the way to the Fatherland of the future Nowadays, people don’t think a lot about sense and meaning of life. Modern human usually avoids considerations of suffering, death and existence after death. The paper em- phasizes the main goal of every human being. It is know that believers have a hope for an eternal life which begins in this moment as an anticipation in Resurrected Christ. No one should be indifferent to this extraordinary promise. New eternal life with God is the result of including human being in the transcendental dialogue with his Creator. It is possible because of the human immortal soul and the holy grace. The article doesn’t take notice of the homeland in the sociological approach. It rather points out the hope of participating in the eternal fatherland - the heavenly home of Father. Author shows the theological un- derstanding of the terrestrial homeland in the context of future and absolute fatherland of saints. Our current homeland has a great function - by culture, education, historical contribution and by the many other factors, it prepares the actual human to fulfill his transcendental vocation. For believing human the terrestrial homeland is an necessary means in the pilgrimage to the eternal fatherland. Furthermore, in one of the aspects, the heaven will be a transformation of human existence, formed by the homeland’s factors, into the existence in glory of Christ.

20

Problematyka życia według Listu św. Pawła do Filipian

51%

Witos B.

Analecta Cracoviensia

|

2015

|

vol. 47

EN

The aim of St. Paul’s theological thought presented in the Letter to the Philippians is to show that earthly life is a full of hope waiting for meeting with Jesus and that the totality of eternal life depends of temporal life. Man is exposed to all sorts of difficulties and temptations but he or she is able to overcome them on condition that he or she leads the life according to the Spirit. St. Paul’s theological thought emphasizes that human life should go in accord with faith in the saving mission of Jesus. To live – means to exist not just for himself or herself, but for Him, because new life will have its proper shape only when we start the fullness of being with Jesus. The man’s task is shaping continually the Christian life through the acceptance and observance of the commandments and the sanctification of each other. These actions should go further, so that their fruits were noticeable outside of believers community, in order that unbelievers may recognize God acting in believers. St. Paul emphasizes also that eternal life is a summation of all the promises given by Jesus.

PL

Celem teologicznego przesłania św. Pawła zawartego w Liście do Filipian jest uświadomienie, że życie na ziemi to pełne nadziei oczekiwanie na spotkanie z Jezusem oraz że od życia doczesnego zależy całokształt życia wiecznego. Człowiek jest narażony na różnego rodzaju trudności, pokusy, które musi pokonywać, i jest w stanie to robić, prowadząc życie według Ducha. Teologia Pawła wskazuje na życie zgodne z wiarą w dzieło zbawcze Jezusa. Żyć to znaczy istnieć nie dla siebie, ale dla Niego, ponieważ nowe życie właściwy kształt przybierze dopiero, kiedy rozpocznie się pełnia przebywania z Jezusem. Zadaniem człowieka jest nieustanne kształtowanie chrześcijańskiego życia przez akceptację i zachowanie przykazań oraz uświęcanie siebie. Te działania powinny wykraczać daleko, tak, by ich owoce były zauważalne poza granicami ludzi wierzących, po to, by niewierzący zrozumieli i dostrzegli w nich Boże działanie. Paweł podkreśla też, iż życie wieczne streszcza w sobie wszystkie obietnice które dał Jezus.

Refine search results

Sobreelevación de la solidaridad a Cuerpo de Cristo

The Earthly Boundaries of Eternity

Dwelling and Clothing as Metaphors for the Human Body in 2 Cor 5:1–4

The Problems of Notions in Eschatology

Metafory konceptualne wyrażające wiarę w życie wieczne w tekstach reprezentatywnych

Uno schizzo di escatologia paleocristiana

Kontekst pastoralny śmierci dziecka przed urodzeniem

Idea świata, który ma nadejść w Targumie Neofiti 1 w kontekście Starego i Nowego Testamentu

Ornamenta sunt ista non vincula – a paradoxical reevaluation of the instruments of torment in the early Christian martyrological literature

Z problematyki pojęć eschatologicznych

Prawda o zmartwychwstaniu i życiu wiecznym w najmłodszych pismach natchnionych Starego Testamentu

Jezus Chrystus i pokój. Refleksje św. Augustyna z Hippony

Znaczenie przymiotnika αἰώνιος w Setpuagincie, pseudoepigrafach Starego Testamentu i Nowym Testamencie w nawiązaniu do interpretacji Wacława Hryniewicza tekstu Mt 25,46

Zagadnienie „ojczyzny w niebie” w Liście św. Pawła do Filipian i w pismach św. Elżbiety od Trójcy Świętej

Napięcie między wyborem bogactwa lub ubóstwa w perspektywie królestwa Bożego (Łk 18, 18-30)

Być z Bogiem w wieczność. Pojęcie raju w nauczaniu Jana Pawła II

Sakramenty inicjacji chrześcijańskiej w Cerkwi greckokatolickiej w świetle nauczania metropolity Andrzeja Szeptyckiego i biskupa Hryhoryja Chomyszyna

Bóg w życiu człowieka w ujęciu Benedykta XVI

HOMO VIATOR. W DRODZE KU OJCZYŹNIE PRZYSZŁOŚCI

Problematyka życia według Listu św. Pawła do Filipian