Search results

1

Swój czy obcy? Obraz etniczny społeczności Rusi Kijowskiej w przekazach Pateryku kijowsko-pieczerskiego

100%

Bartnicki M.

Średniowiecze Polskie i Powszechne

|

2021

|

vol. 13

11-25

EN

Mariusz Bartnicki’s article is devoted to an aspect of the formation of the community identity of the inhabitants of medieval Rus’, namely the role played in this respect by hagiographic works. On the example of his analysis of the texts included in the Kievan Cave Patericon, Bartnicki seeks to determine the attitude of church authors to ethnic groups inhabiting the territory ruled by the Rurik dynasty. He also addresses the issue of the role of such texts in the formation of a sense of unity among the inhabitants of the Ruthenian lands.Bartnicki’s examination of the Kiev community of the twelfth and thirteenth centuries through the prism of ethnic motifs present in Patericon reveals that even in the mid-twelfth century, the Kiev community was a multi-colored mosaic of various ethnic identities. Numerous references in the texts of the stories to ethnic themes allow us to believe that the memory of the origin of ancestors played an important role in determining identity on both the personal and the social levels. The main pillar on which the communal sense of identity was built was the ruling dynasty and the common faith, which regulated customs and social relations.

DE

Der Artikel ist einem der Aspekte der Entwicklung von Gemeinschaftsidentität unter den Bewohnern der mittelalterlichen Rus gewidmet, und zwar der diesbezüglichen Rolle von hagiographischen Werken. Am Beispiel der Analyse von den in Pateryk Kijowsko-Pieczerski [Paterikon des Kiewer Höhlenklosters] enthaltenen Texten wird versucht, die Beziehung der orthodoxen Autoren zu den unter der Herrschaft von Rurikiden lebenden Volksgruppen zu bestimmen. Der Autor wirft des Weiteren die Frage auf, welche Rolle solche Texte bei der Herausbildung des Zusammengehörigkeitsgefühls unter den Bewohnern der ruthenischen Gebiete spielten.Ein Blick auf die Kiewer Gemeinschaft im 12. und 13. Jahrhundert vor dem Hintergrund der ethnischen Problematik in Pateryk zeigt, dass die Kiewer Gemeinschaft noch in der Mitte des 12. Jahrhunderts ein buntes Mosaik von Ethnien war. Zahlreiche Verweise auf ethnische Motive in den Geschichten lassen vermuten, dass die Erinnerung an die Herkunft der Vorfahren ein wichtiger Faktor bei der Bestimmung der Identität auf persönlicher und sozialer Ebene war. Der Hauptpfeiler, auf den sich das Identitätsgefühl in der Gemeinschaft stützte, war das Herrscherhaus und der gemeinsame Glaube, der den Bereich der Sittlichkeit und der sozialen Beziehungen regelte.

PL

Artykuł został poświęcony jednemu z aspektów kształtowania się tożsamości wspólnotowej mieszkańców średniowiecznej Rusi, a mianowicie roli, jaką w tym względzie odgrywały utwory hagiograficzne. Na przykładzie analizy tekstów wchodzących w skład Pateryku Kijowsko-Pieczerskiego podjęto próbę określenia stosunku autorów cerkiewnych do grup etnicznych zamieszkujących władztwo Rurykowiczów. Autor artykułu porusza również kwestię roli tego rodzaju tekstów w kształtowaniu się poczucia jedności wśród mieszkańców ziem ruskich.Przyjrzenie się społeczności kijowskiej XII–XIII w. przez pryzmat wątków etnicznych obecnych w Pateryku pokazuje, że jeszcze w połowie XII w. społeczność kijowska była wielobarwną mozaiką etnosów. Liczne odwołania w tekstach opowiadań do wątków etnicznych pozwalają sądzić, że pamięć o pochodzeniu przodków była ważnym elementem określenia tożsamości na poziomie osobistym oraz społecznym. Głównym filarem, na którym budowano poczucie tożsamości w wymiarze wspólnotowym, była dynastia panująca oraz wspólna wiara, która regulowała sferę obyczajowości i relacji społecznych.

2

Kwestia tożsamości narodowej ukraińskojęzycznej ludności północnego Podlasia

88%

Roszczenko M.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2014

|

vol. 5

|

issue 2

5-20

PL

Północne Podlasie było obszarem kresowym, kolonizowanym przez sąsiednie narody. Przed¬miotem artykułu są tereny położone w międzyrzeczu Bugu i Narwi, na których osiedlili się ruscy (ukraińscy) osadnicy z Wołynia i południowego Polesia, tworząc tam zwarty obszar gwar północno¬ukraińskich. Owej ukraińskojęzycznej, prawosławnej ludności było na północnym Podlasiu w końcu XIX wieku ok. 75 000. Według dwóch polskich międzywojennych spisów ogromna większość owej ludności została uznana za Białorusinów. Dokonane odgórnie „przenarodowienie” miało ogrom¬ne znaczenie dla procesu kształtowania się świadomości narodowej u prawosławnych mieszkań¬ców północnego Podlasia. W latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku odrodził się na tym terenie, głównie wśród mło¬dzieży, ruch ukraiński. Doprowadziło to do ostrej rywalizacji między działaczami białoruskimi i ukraińskimi o prawosławne „dusze”. Dwa ostatnie spisy ludności wykazały, że ukraińską świadomość narodową na północnym Podlasiu deklaruje jeszcze niewiele osób. Wykazały one również, że zachodzi na tym terenie przyśpieszony proces polonizacji.

XX

Northern Podlachia is a part of Poland’s eastern territories once colonized by neighbouring peoples. The paper focuses on the territory situated in the basin area of the Bug River and the Narew River, where the area of Northern-Ukrainian local dialects has been formed as a result of the settlement of Ruthenians (Ukrainians) from Volhynia and Southern Podlachia. In the 19th century, the population of Ukrainian-speaking Orthodox inhabitants of Northern Podlachia was estimated at about 75,000. According to two inter-war population censuses, the vast majority of this population was recognized as Belarusians. This arbitrary classification for the purpose of the censuses had an enormous impact on national identity processes among the Orthodox inhabitants of Northern Podlachia. In the eighties of the 20th century, the Ukrainian national movement was revived in this territory, mostly among the youth. This led to a severe competition for the Orthodox “souls” between Belarusian and Ukrainian activists. The two recent population censuses have shown that only a small number of inhabitants of Northern Podlachia declare their Ukrainian national identity. The censuses have also proven the acceleration of polonization processes in this territory.

3

Проблема витальности языков этниче-ских меньшинств в Казахстане

75%

Aubakirowa B.

humanistica 21

|

2018

|

vol. 2

209-226

PL

Badania socjolingwistyczne stanowią jeden z kluczowych kierunków współczesnego postmodernistycznego paradygmatu językoznawstwa. Ono jest zwłaszcza aktualne w Kazachstanie, państwie wielonarodowym, w którym funkcjonuje ponad sto języków różnych etnosów. Świadczy to o unikalnej sytuacji językowej, która kształtuje się dzięki funkcjonowaniu języków diaspor. Jedną ze znaczących diaspor kraju jest diaspora koreańska. W proponowanym artykule omówione zostało zagadnienie zdolności do funkcjonowania języka koreańskiego i kultury koreańskiej jako podstawy tożsamości i duchownego samozachowania diaspory koreańskiej na terenie wojewódstwa Ałmacińskiego. Podstawą przeprowadzonych badań było ankietowanie, w którym brało udział dziesięciu koreańskich studentów studujących na Żetysuskim uniwersytecie państwowym imienia I. Żansugurowa. Przeprowadzone badania pokazały, że język koreański w Kazachstanie wyróżnia się słabą miarą witalności. Autor wskazuje na inne przyczyny, które nie wzmacniają motywacji do opanowania ojczystego, koreańskiego języka. Należą do nich: etniczne pochodzenie nośników tego języka związane z Koreą Północną; tendencja skierowania na urbanizację; niedostateczna aktualizacja języka koreańskiego i kultury koreańskiej w polityce językowej i planowaniu językowym Republiki Kazachstanu; nieobecność pragnienia u kazachstańskich Koreańczyków przesiedlenia do swojej historycznej ojczyzny.

EN

Sociolinguistic research is one of the key areas of the postmodern paradigm of linguistics. It is particularly important in Kazakhstan which is a multiethnic state in which more than a hundred languages of various ethnic groups function. This indicates a unique linguistic situation, which is the result of multiple diasporas. One of the most important diasporas of the country is the Korean one. The present article presents the problem of the vitality the Korean language and Korean culture as the basis for the identification and spiritual self-preservation of the Korean diaspora in the Almaty region. The actual material for the investigation derives from the questionnaire data. Ten Korean students studying at Zhetysu State University of Zhansugurov participated in the questionnaire. The study showed that the Korean language in Kazakhstan is characterized by a low degree of vitality. The author points out the following reasons: exacerbating the motivation for mastering native, Korean, language: the ethnic origin of the speakers related to North Korea; trend with focus on urbanization; insufficient updating of the Korean language and Korean culture in language policy and language planning of the Republic of Kazakhstan; the lack of desire Kazakh Koreans to move to their historical homeland.

Refine search results

1 Roczniki Kulturoznawcze

1 humanistica 21

1 Średniowiecze Polskie i Powszechne

1 2021

1 2018

1 2014

1 Aubakirowa B.

1 Bartnicki M.

1 Roszczenko M.

Swój czy obcy? Obraz etniczny społeczności Rusi Kijowskiej w przekazach Pateryku kijowsko-pieczerskiego

Kwestia tożsamości narodowej ukraińskojęzycznej ludności północnego Podlasia

Проблема витальности языков этниче-ских меньшинств в Казахстане