Search results

1

Between the digital world and Built-in Orderly Organized Knowledge

100%

Bielinis L.

International Journal of Pedagogy, Innovation and New Technologies

|

2019

|

vol. 6(2)

139-148

EN

The author is on the borderline of two generations: digital natives and digital immigrants. Thus, this paper presents the autoethnographic perspective of these two worlds as experienced by her. The first one, as Umberto Eco said, is a Built-in Orderly Organized Knowledge world and is the analogue world of the book (BOOK). It is close to the author because of the fact of her educational experiences related to her childhood and youth. The other one is related to using the digital space or educational mobile applications, and is experienced by the author during didactic and research work at the University as well as during workshops she leads for school teachers of different educational stages. Combining these two worlds together gives food for thought and critical reflection on possibilities that are hidden in each of them as well as signalizing the potential risks they both pose.

2

Medytacja i futbolowa gorączka. O potencjale, ograniczeniach i domknięciach autoetnografii

72%

Kossakowski R.

|

2014

|

vol. 10

|

issue 3

96-123

PL

Tekst podejmuje dyskusję w sporze pomiędzy przedstawicielami nurtu „sugestywnego” i „analitycznego” w prowadzeniu badań autoetnograficznych. Główne założenie tekstu mówi, że te dwa podejścia można ze sobą łączyć, wykorzystując zalety każdego z nich. Autor wskazuje na ograniczenia podejścia „sugestywnego” i poddaje krytyce jego główne założenia odnoszące się do braku zaangażowania w rozwój teoretyczny dotyczący kultury. Uznaje się za zasadne twierdzenie o konieczności refleksyjnej analizy roli badacza w procesie badawczym. Nie wydaje się jednak, by uwikłanie badacza w strukturę normatywną, społeczną badanej kultury uniemożliwiało tworzenie bardziej ogólnych wyjaśnień dotyczących badanych zjawisk. Można to osiągnąć choćby przez zróżnicowanie dostępnych danych empirycznych, na przykład w postaci wywiadów z innymi członkami kultury czy analizę treści. Akcentowanie sugestywnych walorów autoetnografii nie musi stać w sprzeczności z dążeniem do odkrywania porządku organizacji społecznej i autochtonicznych wzorów kulturowych. W tekście znalazło się również miejsce na wątki z badań własnych. Autoetnografia medytacji oraz kultury kibicowskiej pozwala nie tylko poszerzyć wiedzę dotyczącą tych zjawisk, ale także wskazać ograniczenia i zalety metody.

EN

The article undertakes discussion within dispute between the representatives of “evocative” and “analytical” fields of autoethnography. The main assumption of the text is that these two approaches can be combined, using the advantages of each. The author points out the limitations of the “evocative” approach and criticizes its main assumptions concerning the lack of commitment to development of theory in social sciences. It is considered reasonable to take into account reflective analysis on the role the researcher has in the research process. It does not seem, however, that researcher’s entanglement in normative and social structure can prevent the formation of more general explanations. This can be achieved due to diversification of available empirical data, for example, in the form of interviews with other members of the culture, or content analysis. Emphasizing of evocative values need not be in contradiction with the pursuit of exploring the order of social organization and indigenous cultural patterns. In the article, some samples from research fields are considered. Autoethnography of meditation and fandom culture enables not only to expand the knowledge on these phenomena but also points out limitations and advantages of the method at hand.

3

Autoetnografia – w stronę humanizacji nauki

72%

Kacperczyk A.

|

2014

|

vol. 10

|

issue 3

6-13

PL

Przedmiotem tomu Autoetnografia – technika, metoda, nowy paradygmat? jest problematyka metodologicznych i aplikacyjnych aspektów autoetnografii. Artykuły wchodzące w skład numeru rozmieszczone są w dwóch częściach: Część I. Problemy paradygmatyczne i metodologiczne zastosowania autoetnografii oraz Część II. Aplikacyjny wymiar autoetnografii. W opracowaniu tym starano się oddać napięcie istniejące pomiędzy dwoma głównymi nurtami uprawiania autoetnografii: paradygmatem autoetnografii ewokatywnej (evocative–emotional autoethnography) oraz autoetnografii analitycznej (analytic autoethnography) poprzez odwołanie do wypowiedzi kluczowych dla tych ujęć postaci: Carolyn Ellis oraz Leona Andersona. Prezentowany jest unikalny wywiad z Carolyn Ellis oraz pierwsze polskie tłumaczenie kluczowego artykułu Leona Andersona, w którym wprowadza on do obiegu naukowego pojęcie „autoetnografii analitycznej”. Autoetnografia wnosi do procesu badawczego wrażliwość samego badacza i przyczynia się do zrozumienia roli jego refleksyjności w procesie wytwarzania wiedzy. Jak żadna inna metoda socjologiczna w wyrafinowany sposób odsłania wielowymiarowość pozycji badacza. W tym sensie można postrzegać autoetnografię zarówno jako część walidacji i uwiarygodnienia procesu badawczego jak i szerzej jako składnik procesu humanizacji nauki. Publikacja niniejsza jest odpowiedzią na rosnące zainteresowanie autoetnografią jako praktyką badawczą oraz próbą wypełnienia publikacyjnej luki na ten temat w literaturze polskojęzycznej.

EN

The subject of the issue is methodological and application aspects of autoethnography. The articles contained in Autoethnography – technique, method, or new paradigm? are put in two parts: Part I: Paradigmatic and methodological problems of autoethnography, and Part II. Application dimension of autoethnography. The intention of the editor was to elucidate the tension between evocative and analytic autoethnography – two main streams of autoethnographical practices – through referring to the statements of key personalities representing these two paradigms: Carolyn Ellis and Leon Anderson. The effect of these efforts is an unique interview with Carolyn Ellis and the first polish translation of the key article of Leon Anderson, in which he introduces the term “analytic autoethnography” to the scientific circulation. Autoethnography contributes to the research process the sensitivity of the researcher, and allows to understand the role of investigator’s reflexivity in the process of knowledge production. No other sociological methods gives possibility of revealing multidimensional positions of the researcher in the research process. This way we can see autoethnography as a part of research process validation and legitimization, alike as a major constituent of the humanization of science process. This issue is a response to growing interest in autoethnography as a research practice, as well as an attempt to fill publication gap about autoethnography in Polish literature.

4

Tropy działań rozwojowych sprzyjających karierze. Droga do wyzwolenia czy zniewolenia?

58%

Turbak M.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2017

|

vol. 18

145-157

PL

W niniejszym artykule autorka prezentuje pierwszy krok szerszych badań nad praktykami, samorozwojem i rozwojem (kariery) w korporacji. Podejmuje także ważny problem: zderzenia jednostki ze światem wielkiej korporacji. Zastosowana metoda badawcza, jaką jest autoetnografia ewokatywna, pozwala na wykorzystanie podwójnej roli autorki (badacza i uczestnika opisywanego środowiska). Dzięki temu zostają odsłonięte osobiste doświadczenia oraz to jak autorka sama odbiera pracę w środowisku korporacji. Pojawia się także pytanie, czy zaobserwowane i opisane praktyki prowadzą do emancypacji czy zniewolenia. Ramę teoretyczną artykułu stanowi koncepcja dramaturgiczna Ervinga Goffmana, która wyznacza strukturę tekstu i dzieli go na fasadę, trzy akty i epilog. Taki zabieg ma na celu przybliżenie jawnych i ukrytych obszarów świata korporacji, działania na rzecz dostrzegania mikropęknięć na jednowymiarowych obrazach. W tych pęknięciach autorka dostrzega źródła wolności. Takie przedstawienie tematu jest jednocześnie zaproszeniem publiczności do dialogu na ten temat, prowokacją do nowego sposobu rozumienia rzeczywistości i do jej zmiany.

EN

In this paper the author presents the first step of a broader research on practice, self-development and development (of career) in corporation using evocative autoetnography. The Author undertakes an important problem: the clash of the individual with the world of a big corporation. Application of evocative autoetography allows to use double role she is in (as a scientist and a member of the group). Thanks to that, personal experiences and the way the author sees herself in such environment, what actions she undertakes, are revealed. In addition to that, a question is raised, whether observed and described practice lead to emancipation or to enslavement. The theoretical framework of the article is Goffman’s dramaturgical concept, which delineates the structure of the text and divides it into parts: the façade, three acts and epilogue. Such approach aims to bring to the audience both hidden and public areas of the corporate world, to show micro craks in one-dimensional images. In these cracks the author sees a source of freedom. Such a presentation of the topic invites the audience to a dialogue as well as provokes a new way of understanding reality and changing it.

5

A Meaningful Academic Life: Improvised, Amusing, Unsettling

58%

Bochner A. P.

Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

|

2019

|

vol. 8

|

issue 1

250-256

PL

Prezentowany esej, w którym Profesor Arthur Bochner dokonał krótkiego przeglądu znaczeń nadawanych trwającemu prawie pół wieku doświadczeniu pracy na uczelni, został zaprezentowany audytorium złożonemu z koleżanek i kolegów, studentów oraz naukowców z uniwersytetu. Podkreślono w nim improwizację obecną w akademickim życiu zawodowym, przywołano anegdoty o ważnych postaciach, które Profesor miał okazję obserwować i z którymi często pracował. Wskazano również na często destabilizujące, a prawie zawsze poruszające wymiary życia uniwersyteckiego, których doświadczył, krocząc po uniwersyteckiej drodze. Zainspirowany przez wyzwania stojące przed całościową edukacją osoby, umysłu i serca, jak również pełen pasji w odniesieniu do etycznych, emocjonalnych i literackich potrzeb nauk humanistycznych, Profesor przedstawia plan dalszych badań nad samowyjaśniającymi, ewokacyjnymi i potencjalnie transformującymi opowieściami.

EN

In this essay, originally presented to an audience of colleagues, students, and university faculty, I briefly review the meanings I ascribe to my experience of nearly half a century as a university faculty member. I emphasize the improvisational quality of professorial life, the amusing characters I was able to observe and with whom I often worked, and several unsettling and agitating dimensions of university life that I experienced along the way. Inspired by the challenge of educating the whole person, mind and heart, and passionate about the moral, emotional, and literary urgency of the human sciences, I plan to continue to focus on self-clarifying, evocative, and potentially transforming stories.

6

Autoetnografia – technika, metoda, nowy paradygmat? O metodologicznym statusie autoetnografii

58%

Kacperczyk A.

|

2014

|

vol. 10

|

issue 3

32-75

PL

Celem artykułu jest wprowadzenie pojęciowego ładu w obszarze terminologii oraz opisu praktycznych zastosowań autoetnografii. Autorka na podstawie przeglądu badań posługujących się tą praktyką badawczą usiłuje zrekonstruować wymiary, w jakich występuje autoetnografia we współczesnych badaniach społecznych. Wyróżnia trzy poziomy, na których wykorzystywana jest autoetnografia: (1) poziom wytwarzania danych, na którym autoetnografia pozostaje wyłącznie techniką otrzymywania informacji, (2) poziom rozwiązywania problemów badawczych, na którym autoetnografia funkcjonuje jako metoda lub strategia badawcza oraz (3) poziom epistemologiczny, dotyczący samej filozofii uprawiania badań, na którym autoetnografia jawi się jako nowy paradygmat badań społecznych. Przyczyny zainteresowania autoetnografią autorka widzi w przemianach samej humanistyki (w postmodernistycznym zwrocie oraz zwrocie performatywnym). Omawia kolejno powody, dla których w naukach społecznych konieczne jest odwoływanie się do perspektywy uczestnika. Uściśla zakresy znaczeniowe pojęcia „autoetnografia”, nawiązując do historii zastosowań tego pojęcia. Autorka przytacza liczne przykłady aplikacji tej praktyki badawczej, omawiając także uwarunkowania krytyki kierowanej pod jej adresem. Rozważając metodologiczny status autoetnografii, autorka wskazuje na zasadnicze pęknięcie paradygmatyczne pomiędzy analitycznym a ewokatywnym ujmowaniem autoetnografii. Rozdziela ono światy praktyk badawczych na scjentystyczny i przeintelektualizowany program opisu rzeczywistości społecznej wyrażający tendencje analityczne oraz ewokatywny program pielęgnowania żywego doświadczenia, wyrażający tendencję do współodczuwania i doświadczania współobecności Innych.

EN

The goal of the paper is an introduction of conceptual order to existing categories of autoethnography research. The author tries to reconstruct dimensions in which autoethnography is used in contemporary social investigation basing on the review of studies referring to autoethnography. She distinguishes three levels on which autoethnography is applied: (1) the level of techniques of data gathering, (2) the level of investigation method or strategy, (3) the epistemological level referring to philosophy of social research in which autoethnography appears as new paradigm of social research. The reasons of great popularity of autoethnography come from metamorphosis of the humanities itself (after postmodern turn and performative turn). The author discusses reasons of necessity to appeal to approach of “participant’s perspective” in the social sciences. She specifies denotations of the term “autoethnography” with reference to history of its applications and enumerates conditions of critique referring to this kind of investigation practice. Discussing methodological status of autoethnography, the author indicates fundamental paradigmatic split between analytic and evocative autoethnography, which separate these two worlds of research practices. The first one is marked by scientistic and excessively intellectual agenda of reality description. The second one accents emotional, intimate involvement and embodied participation into the collaborative process of knowledge creation.

Refine search results

3 Przegląd Socjologii Jakościowej

1 Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

1 International Journal of Pedagogy, Innovation and New Technologies

1 Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne

2 2019

1 2017

3 2014

2 Kacperczyk A.

1 Bielinis L.

1 Bochner A. P.

1 Kossakowski R.

1 Turbak M.

Between the digital world and Built-in Orderly Organized Knowledge

Medytacja i futbolowa gorączka. O potencjale, ograniczeniach i domknięciach autoetnografii

Autoetnografia – w stronę humanizacji nauki

Tropy działań rozwojowych sprzyjających karierze. Droga do wyzwolenia czy zniewolenia?

A Meaningful Academic Life: Improvised, Amusing, Unsettling

Autoetnografia – technika, metoda, nowy paradygmat? O metodologicznym statusie autoetnografii