Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: fideikomisy

Sort By:

Limit search:

Wola dziedzica a treść legatu w prawie rzymskim

100%

Szolc-Nartowski B.

Studia Prawnicze: rozprawy i materiały

2018

issue 2(23)

91-104

The debate held by ancient lawyers on the question of an heir's power to decide upon the extent of a performance under the legacy per damnationem is the subject of this paper. For example: the testator omitted to specify the amount of wine, olive or salt fish bequeathed under a legacy per damnationem. Does it make legacy invalid? – or maybe the heir has a power to decide on how much of these commodities are to be owned? Or perhaps the legatee is entitled to take all of the things left by testator? Should we rather upheld the will of the testator or bear the consequences of the testator’s failure to express his will in a clear and definitive manner? Could the legacy per damnationem rely on a measure of cooperation between the testator and heir? What is the role of typical Roman social value like fides as far as the estimation of validity of such legacies is concerned? And what are the legal instruments to qualify the performance of the heir as proper or not? Was fideicommissum, emerging institution of inheritance law, more elastic instrument for testators? The paper includes texts of Roman jurists from the classical period taken from the Digests of Justinian, giving some proposals of their interpretations.

Przedmiotem artykułu jest zagadnienie dopuszczalności powierzenia dziedzicowi ustalenia zakresu świadczenia w rzymskim legacie per damnationem. W artykule analizowane są teksty rzymskich jurystów z okresu klasycznego. Przykładowo: testator nie określił ilości rzeczy zapisanych gatunkowo: oliwy, wina, solonej ryby. Czy legat będzie ważny? – czy też dziedzic będzie uprawniony do określenia miary zapisanych rzeczy, a tym samym określi treść świadczenia? Czy może legatariusz będzie uprawniony do żądania świadczenia wszystkich rzeczy z zapisanej kategorii? Czy powinniśmy dążyć do utrzymania w mocy dyspozycji testatora, czy raczej uznać, że nie wyraził swej woli w sposób dostatecznie określony? Czy legat damnacyjny może polegać na współpracy miedzy testatorem a dziedzicem? Dziedzic pełniłby wówczas funkcję pośrednika, elastycznie dostosowując do rzeczywistości życzenia zmarłego. Jakie są prawne instrumenty służące uznaniu, że wypełnienie legatu przez dziedzica nastąpiło w sposób prawidłowy? Czy fideikomis był bardziej elastycznym narzędziem, umożliwiającym wypełnienie woli de c uius?

Rozrządzenie na wypadek śmierci w prawie rzymskim – legaty, fideikomisy i kodycyl

100%

Durlik M. N., Witkowska-Krzymowska M.

Journal of Modern Science

2018

issue 1(36)

335-352

The objective of this lecture is to present the institution of legata, fideicommissa and codicil such as they had been developed in Roman law, and subsequently to demonstrate if and how they were adopted in Polish and German law. This presentation does not cover the issues of will. The article was written using dogmatic and comparative methodology. In this work it was proved that both Polish and German modern law regarding partial property disposition in case of death have their origin in Roman law institution. Although not all of those institution survived till today. In modern less formalized legal systems it is justified that the object of regulation is a general institution of bequeathment, without the division into strictly formal legatum and informal fideicommissum. On the other hand mortis causa act which codicil was in Polish and German legal systems of succession law does not occur at all.

Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie instytucji legatów, fideikomisów i kodycylu tak, jak zostały wykształcone w prawie rzymskim, a następnie wykazanie, czy i jak zostały recypowane w prawie polskim oraz niemieckim. Niniejsze opracowanie nie obejmuje swym zakresem zagadnień dotyczących testamentu. Artykuł został napisany z wykorzystaniem metody dogmatycznej i komparatystycznej. W pracy wykazano, iż geneza współczesnego prawa zarówno niemieckiego, jak i polskiego w zakresie regulacji cząstkowych rozrządzeń majątkowych na wypadek śmierci w dużej mierze sięga instytucji prawa rzymskiego. Jednakże tylko niektóre z tych instytucji przetrwały do dziś. We współczesnych mniej sformalizowanych systemach prawnych występuje instytucja zapisu, która nie jest dzielona na bardzo formalny legat i nieformalny fideikomis. Z kolei akt mortis causa, jakim był kodycyl, w polskim i niemieckim systemie prawa spadkowego nie występuje w ogóle.

Refine search results

1 Journal of Modern Science

1 Studia Prawnicze: rozprawy i materiały

2 2018

1 Durlik M. N.

1 Szolc-Nartowski B.

1 Witkowska-Krzymowska M.

Search results

Wola dziedzica a treść legatu w prawie rzymskim

Rozrządzenie na wypadek śmierci w prawie rzymskim – legaty, fideikomisy i kodycyl