Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  figures of speech
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

MORZE W MARZENIACH SENNYCH BOHATERA LIRYCZNEGO W WIERSZU LEOPOLDA STAFFA "WYSPA" - ROZWAŻANIA JEZYKOZNAWCY

100%
Białoskórska M.
Slavia Occidentalis
|
2018
|
issue 75/1
7-20
EN
The article presents linguistic phenomena from the initial stage of the poet’s work when the modernist writing model prevailed. Leopold Staff wrote a reflexive and descriptive triptych in which, by resorting to a juxtaposition to the Young Poland movement poetry, he created paradise landscapes of a deserted island surrounded by sea water, drowned in light and colour. In order to recreate the protagonist’s dreams he resorted to poetic imagery at various levels of text organization. The linguistic phenomena in the realm of syntactic forms refer to the functions of exclamations, hypotaxis and parataxis, the role of arrangements of conjugation rows, the rhythm of verses combined in a hendecasyllable with ABBA rhymes. The following figures of speech were used: antithesis, rhetoric questions, inversions, apostrophes etc. As for semantic transformations, an important role was played by sensual and mental metaphors, semantic poetism, personification and comparisons. The lexical phenomena were related to applying the style-related function of vocabulary that is chronologically diverse (artistic neologisms, neo-semantisms, old-fashioned words); geographically diverse (dialects) and word-formation diverse (derivatives of adpositional phrases in order to condense the text to hendecasyllable verses).
2
Publication available in full text mode
Content available

Rola powtórzeń w "Civilisation universelle et cultures nationales" Paula Ricœura

92%
Bobowska-Nastarzewska P.
Acta Neophilologica
|
2021
|
vol. XXIII/2
33-48
EN
This paper concerns the role of repetitions in Paul Ricoeur’s text entitled Universal Civilization and National Cultures (1961). The analysis aims to prove that the repetitions are a characteristic element of the philosopher’s style. In the analysis the author focuses on the repetitions in the connected and disconnected word order and on repetitions as figures of speech. Ricoeur repeats in his text words, expressions and grammatical constructions. A distinctive element of Ricoeur’s style is also the text structure, e.g., the text division into three parts, the so-called triad system.
3
Publication available in full text mode
Content available

Ugniatanie materii słownej „jak ogromnej dzieży ciasta”, czyli schulzowskie porównania w tłumaczeniu na język hiszpański

81%
Galant B.
Acta Neophilologica
|
2019
|
vol. XXI/2
91-104
EN
One of the markers of Bruno Schulz’s style is the simile. It plays two roles in the poetic prose of the author: on the one hand, it confronts two phenomena in a concise and conventional manner; on the other, it compares, quite unexpectedly, two events, living creatures or objects, which seem to have nothing in common. In this article I analyze excerpts of three Spanish translations in order to identify techniques used to render this trope, to verify the consequences of the omission of the linking words, and to investigate whether Spanish readers will be able to recreate the same or a similar image to the one evoked in the original.
4
Publication available in full text mode
Content available

Stylistique et poétique de l’extrême : analyse de l’oeuvre poétique "Galerie infernale" de Jean-Marie-Adiaffi

66%
Koffi F.
e-Scripta Romanica
|
2020
|
vol. 8
74-84
EN
Galerie infernale, in many ways, is a subversion against the language and ethical standards. This transgression is perceived at different levels of language: lexicon, syntax and left, logic combination of sense and thought. This language of rupture is put at the service of thought itself at odds with ethical values commonly accepted in society. Everything happens so as if the poet decided to cross the humanly acceptable limits and to peer into the territories of the extreme language and ethics, as to reveal the finitude and the failure of language, with its all too outdated moral. The aim of the game is to offer other possibilities to a society adrift despite its standards.
FR
Galerie infernale est, à bien des égards, une œuvre subversive par rapport aux normes langagières et éthiques. Cette transgression se perçoit à divers niveaux du langage : lexique, combinaison syntaxique et syntagmatique, logique du sens et de la pensée. Ce langage de rupture est mis au service d’une pensée elle-même en rupture avec les valeurs éthiques communément admises en société. Tout se passe comme si le poète décidait de franchir les limites de l’humainement acceptable et de scruter les territoires de l’extrême langagier et éthique, comme pour révéler la finitude et l’échec du langage, avec sa morale tout aussi désuète, le but du jeu étant de proposer d’autres possibles à une société en dérive en dépit de ses normes.
5
Publication available in full text mode
Content available

Reciclaje de palabras. Las repe iciones en la prosa de Bruno Schulz

58%
Galant B.
Translatorica & Translata
|
2021
|
vol. 2
43-54
EN
Miklaszewski stated humorously that while reading Schulz you may come to the conclusion that the author wrote two o three sentences drafting a few situations which he then modified and repeated in his shirt stories. In order to verify if the same stylistic effect is present in the Spanish translations I will analyse the excerpts which contain figures of speech such as polyptoton, ploce, anastrophe and figura etimologica, as well as the so-called “situational rhymes”, i.e. the use of similar phrasing to describe the same or different situations.
ES
Miklaszewski comentó humorísticamente que al leer a Schulz se puede llegar a la conclusión de que dicho autor escribió tan solo dos o tres oraciones, trazando así un par de situaciones que luego modificó y repitió en sus relatos. Con la finalidad de comprobar si el mismo efecto estilístico se conserva en las traducciones espanolas, analizaré los fragmentos que incluyen las figuras retóricas de repetición (políptoton, ploce, anástrofe y figura etimológica), así como las llamadas “rimas situacionales”, es decir, el uso de expresiones similares para describir tanto las mismas como diferentes situaciones.
6
Publication available in full text mode
Content available

Rola figury retorycznej w budowaniu modelu periodyzacji i wyznaczaniu cezur − przykład zastosowania syllepsis w poezji polskiej od średniowiecza do oświecenia

41%
Siermińska A. I.
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
|
2021
|
issue 11 (14)
243-258
EN
Periodization and establishing time marks are generally associated with setting dates for the beginning and end of an era. Yet, it should be predominantly a rearrangement of a model of reality based on multidimensional analysis of the studied field. A diachronic approach to examine how the shift in priorities changes in consecutive eras is possible by means of reviewing the components of the text structure such as rhetorical figures. The author of this article delivers such a review employing syllepsis as an example of such a component. This particular rhetorical figure disappears from medieval texts, reappears in the Renaissance along with the works of classics’ inspirations, then plays a crucial role in Baroque poetry, and finally vanishes almost entirely in the Age of Enlightenment.
PL
Wyznaczanie cezur i periodyzacja są kojarzone ze wskazywaniem granicznych dat epoki. Tymczasem powinno to być przede wszystkim rekonstruowanie modelu rzeczywistości opartego na wielowymiarowej analizie. Diachroniczne prześledzenie zmian akcentów w następujących po sobie epokach jest możliwe między innymi dzięki badaniu elementów konstrukcji tekstu, takich jak figury retoryczne. Dokonuję takiego przeglądu na przykładzie figury syllepsis, która po nieobecności w tekstach średniowiecznych, powraca w renesansie wraz z inspiracjami utworami klasyków, aby następnie odegrać istotną rolę w poezji baroku i ponownie niemalże zaniknąć w oświeceniu.
7
Publication available in full text mode
Content available

With rhymes about the human fate. Philosophy in the poetry of Giacomo Leopardi

36%
Koman A.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
|
2020
|
vol. 59
|
issue 4
101-114
PL
Giacomo Leopardi jest jednym z tych autorów, którzy w historii kultury zachod­niej zapisali się jako twórcy z pogranicza literatury i filozofii. Co prawda Leopardi nie posługuje się tradycyjnymi formami wypowiedzi filozoficznej, jednak faktem jest, że większość rozważań włoskiego myśliciela wyraża się poprzez jednoczesne prowadzenie dwóch dyskursów: literackiego i filozoficznego. Leopardi próbował swych sił niemalże w każdej formie wypowiedzi literackiej, do historii przeszedł jednak głównie jako poeta, który znaczną część swych najwznioślejszych przekonań zawarł w mowie wiązanej. Praktyka filozofowania za pośrednictwem wiersza nie jest w poezji niczym nowym, a rozmaite związki literatury z filozofią stanowią zagadnienie niemalże starożytne, jednak toczące się do dziś w świecie włoskiej krytyki dyskusje na temat relacji Leopardiego z filozofią pozwalają sądzić, że liryka refleksyjna słynnego poety z Recanati stanowi przypadek nad wyraz zajmujący. Niniejszy artykuł stanowi refleksję nad użyciem środków poetyckich w procesie wykładania światopoglądu przez Leopardiego, ze szczególnym uwzględnieniem metafory, oraz nad ogólnym wpływem medium poetyckiego na prezentowanie i kształtowanie przyjętej ideologii.
EN
Giacomo Leopardi is one of those authors whose texts oscillate on the border between literature and philosophy. It is true that Leopardi does not use traditional forms of philosophical expression, but the fact is that most of the considerations of the Italian thinker are expressed by the simultaneous conduct of two discourses: literary and philosophical. Leopardi experimented almost every form of literary expression, but he went down in history mainly as a poet, who contained a significant part of his highest beliefs in poetry. The practice of philosophizing through poetry is nothing new in literature, and the various connections between literature and philosophy are almost ancient, but the ongoing discussions in the world of Italian critics about the relationship between Leopardi and philosophy suggest that the reflective lyrics of the famous poet from Recanati are an noteworthy case. This article is a reflection on the use of figures of speech in the process of explaining the worldview by Leopardi, with particular emphasis on metaphor, and on the overall impact of the poetic medium on the presentation and shaping of adopted ideology.
8
Publication available in full text mode
Content available

Exemples atroces et atrocités exemplaires : l’hypotypose dans les canards sanglants en France aux XVIe et XVIIe siècles

30%
Giernatowska J.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
|
2016
|
issue 11
119-132
PL
Wpisując się w poetykę krótkich i krwawych form narracyjnych; tak popularnych we Francji nękanej wojnami religijnymi; canards sanglants z upodobaniem posługują się hypotypozą; aby ukazywać brutalne sceny przemocy w sposób niezwykle sugestywny. Wspomniana figura retoryczna; wkomponowana w strukturę formalną owych broszur okolicznościowych; nie tylko oddziałuje na wyobraźnię czytelnika; m.in. poprzez swoistą surowość w doborze środków stylistycznych i – często pozorną – neutralność opisu zbrodni; ale też ulega patetycznym amplifikacjom; dostosowuje się do charakteru szesnasto- i siedemnastowiecznej prozy. Adaptując środki wyrazu do potrzeby dobitnego; atrakcyjnego i odpychającego zarazem sposobu przedstawiania aktualnych wydarzeń czy też palącej problematyki; autorzy tym efektywniej manipulują emocjami czytelnika; by wpoić mu propagowane przez siebie wartości moralne; poddać krytyce naganne zachowania  i zjawiska natury społecznej; politycznej lub religijnej. Kreślone przez nich obrazy przybliżają tym samym w interesujący sposób realia ówczesnej epoki.
EN
Canards sanglants fit squarely into the poetics of short, bloody stories, very popular in 16th and 17th century France which is tormented by the Wars of Religion. Those occasional booklets willingly have recourse to hypotyposis, in order to present the brutal scenes of violence in an exceptionally suggestive manner. The rhetorical figure, integrated with the narrative structure of canards, is supposed to have an influence on reader’s imagination, i.a. by means of restrained use of the stylistic devices and impartiality – which often turns out to be illusory – of the crime’s description. However, it can be subject to pathetic amplification and it adapts to the 16th and 17th century prose. By virtue of this approach, that consists in representing the recent events or the most important issues in a distinct, disturbing, but also attractive way, the authors attempt to manipulate emotions, to share their moralizing reflections and inculcate some ethical values into the public, to criticize the social, political or religious phenomena of the time.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.