Search results

1

Ralph Steiner, pionier wśród eklektyków lub „jak pięknie faluje woda”

100%

Syska R.

Kwartalnik Filmowy

|

2010

|

issue 70

26-37

PL

Syska prezentuje sylwetkę artystyczną i twórczość Ralpha Steinera (1899-1986), którego pochodzenie, losy oraz biograficzne i towarzyskie uwarunkowania stanowiły symptomatyczny wzór kariery amerykańskiego awangardzisty późnych lat 20. i 30. XX w. Jak twierdzi autor, amerykańska awangarda filmowa – wbrew utartym sądom – nie narodziła się w 1943 r. w chwili premiery "Sieci popołudniowych" ("Meshes of the Afternoon") Mayi Deren i Alexandra Hammida, ale istniała już od ponad dekady, rozwijała się w osobnych nurtach, stworzyła namiastkę artystycznej bohemy i wydała na świat gromadkę utalentowanych twórców. Jednym z najwybitniejszych przedstawicieli tego nurtu był właśnie Ralph Steiner. Przegląd twórczości tego reżysera Rafał Syska kończy stwierdzeniem, że najważniejsza dla Steinera była nie technika i formalne aspekty kina, ale możliwość ukazywania piękna falującej wody (wyrafinowana plastyka obrazów pozbawiona odniesień znaczeniotwórczych), co stało się tematem jego najsłynniejszego filmu – "H2O" (1929).

EN

Syska presents the life and work of Ralph Steiner (1899-1986), whose background, fate and biographical and social conditions were symptomatic of a career pattern typical of the American avant-garde of the late 1920s and 1930s of the 20th century. According to Syska, American film avant-garde was not born, as many think, in 1943, together with the premiere of Maya Deren and Alexander Hammid’s "Meshes of the Afternoon", but existed already for a decade or so, and developed within various artistic streams. It also helped to create artistic bohemians, and created a number of talented artists. Ralph Steiner was one of the most outstanding representatives of this trend. Syska concludes his review of Steiner’s work with the argument that for Steiner, the technique and the formal aspect of film making were not the most important elements of his creativity. Rather what mattered was the possibility of showing the beauty of rippling water (refined imagery devoid of meaningful references), which was the main theme of his famous movie "H2O" (1929).

2

Świat na wspak. "Przygoda człowieka poczciwego" Franciszki i Stefana Themersonów jako film-walizka

80%

Taszycka A.

Kwartalnik Filmowy

|

2010

|

issue 70

15-25

PL

Autorka podejmuje się przeanalizowania "Przygody człowieka poczciwego" (1937) w oparciu o projekcję wspak. Możliwość odtwarzania filmu od końca do początku sugerował w 1975 r. sam Stefan Themerson w liście do Clyde’a Jeavonsa. Taszycka stwierdza, że projekcja tego filmu wspak jest jak najbardziej możliwa, a ponadto ujawnia nowe możliwości odbioru i interpretacji. Autorka wskazuje na przemyślaną i spójną koncepcję całości (rozumianej jako połączenie projekcji tradycyjnej i tej na wspak) oraz na autotematyczny charakter filmu świadczący o jego surfikcyjnej naturze. "Przygodę..." można też sytuować w szerszym kontekście dzięki kolistości jej struktury (początek będący końcem i vice versa). Związane z tym wyjście poza dotychczasowe przyzwyczajenia odbiorcze pozwala uznać, że Themersonowie wyprzedzają swój czas, ponieważ zapowiadają późniejsze o kilkadziesiąt lat poszukiwania filmu strukturalnego i filmu rozszerzonego. Dodatkowo "Przygoda..." okazuje się w ujęciu Taszyckiej swego rodzaju filmowym palindromem, którego sens objawia się zarówno w tradycyjnej, jak i odwrotnej projekcji. Jest to również – jeśli chodzi o strukturę – swoisty film-walizka. Jego dwie idealnie symetryczne (te same, ale nie takie same) części składają się w całkiem nową jakość, która zaczyna żyć autonomicznym życiem.

EN

Taszycka presents an analysis of "The Adventure of a Good Citizen" (1937) based on a back-to front showing of the film. Themerson himself, in a letter to Clyde Jeavons, suggested that showing the film backwards might be an interesting idea. Taszycka argues that not only is the backwards projection of the film possible, but it opens up the film to new interpretations. The author points to the well thought and coherent concept of the film as a whole (understood as a combination of showing the film in the conventional way and backwards) and the autothematic character of the film, showing its surfictional nature. "The Adventure..." can also be placed in a wider context thanks to its circular structure, where the beginning can also be the end of the film (and vice versa). This shows that Themersons were ahead of their time, as their film is a precursor of structural films and expanded cinema made decades later. Additionally, Taszycka shows that "The Adventure..." is a sort of a filmpalindrome that reveals its meaning both in the conventional and backwards projection. In order to describe the film – according to its structure – Taszycka also uses the metaphor of a suitcase. Two identically symmetrical parts (the same ones, but not identical) of the film-suitcase create a new being, that has an autonomous existence.

3

Charlie w Inkipo. Chaplin według Pierwszej awangardy

80%

Wójtowicz A.

Kwartalnik Filmowy

|

2010

|

issue 70

6-14

EN

Artists from the sphere of the First Avant-garde perceived Chaplin’s creation of Charlie through the prism of their own worldview and aesthetics. They saw in his films meanings that went beyond comedy, and that were rather an interpretation of deeper philosophical problems. The adventures of the tramp were a metaphor for the dilemmas faced by the contemporary human being – reified and degraded by civilization gripped by the idea of modernizing projects. According to those interpretations Charlie was a humanist, an anarchist, and a trickster, that with the help of subversive strategies revealed the absurd of social and cultural convention.

4

Animacja – abstrakcja. Narodziny nowej sztuki

61%

Giżycki M.

Kwartalnik Filmowy

|

2010

|

issue 70

158-172

PL

Film abstrakcyjny – zauważa Giżycki – liczy sobie niemal tyle lat, ile samo malarstwo abstrakcyjne. W latach 1910-1912 Arnaldo Ginna i Bruno Corra (czyli bracia Corradini) prowadzili eksperymenty z „symfoniami” i „sonatami” barwnymi, czyli sekwencjami obrazów malowanych przezroczystymi farbami na czystej taśmie filmowej. Żadna z tych realizacji nie zachowała się do naszych czasów, ale dzięki szczegółowym opisom można je sobie wyobrazić i uznać za pierwsze przykłady filmu abstrakcyjnego. Giżycki przywołuje również innych twórców, którzy planowali zrealizowanie takich filmów (Pablo Picasso), a nawet przygotowywali wstępne rysunki i snuli rozważania teoretyczne (Léopold Survage). Stwierdza również, że film abstrakcyjny od samego początku był związany konceptualnie z muzyką. W dalszej części artykułu autor przedstawia bogate osiągnięcia Vikinga Eggelinga w dziedzinie kina abstrakcyjnego oraz zawiłe i pasjonujące losy jego współpracy z Hansem Richterem. W eseju czytamy również o Walterze Ruttmannie, który swoją koncepcję filmu abstrakcyjnego rozwijał niezależnie od Eggelinga i Richtera. Swoje rozważania Giżycki kończy stwierdzeniem, że zmagania z tą malarsko-filmowo-abstrakcyjną materią trwają nieprzerwanie od pierwszych eksperymentów braci Corradinich, a dziś komputer otworzył przed nimi nowe, niespenetrowane obszary.

EN

Giżycki notes that abstract film is almost as old as abstract painting. In the years 1910-1912 Arnaldo Ginna and Bruno Corra (brothers Corradini) were experimenting with colour “symphonies” and “sonatas”, or sequences of images painted with transparent paints directly on film. None of these reels survived, but thanks to detailed descriptions one can imagine them and consider them to the first abstract films. Gizycki also calls upon other artists who planned to make similar films (e.g. Pablo Picasso), and even prepared preparatory drawings and made some theoretical arguments (Léopold Survage). The author also argues that from the very beginning abstract film was conceptually tied with music. In the second part of the article the author presents the achievements of Viking Eggeling in the area of abstract film and the complicated story of his co-operation with Hans Richter. In the essay we also come to know about Walter Ruttmann who developed his version of abstract film independently from Eggeling and Richter. The author concludes his reflections with an argument that the struggle with this paintfilm-abstract art form continues from the first experiments of Corradini brothers until now, and that today computers opened new and unexplored possibilities for artists.

Refine search results

4 Kwartalnik Filmowy

4 2010

1 Giżycki M.

1 Syska R.

1 Taszycka A.

1 Wójtowicz A.

Ralph Steiner, pionier wśród eklektyków lub „jak pięknie faluje woda”

Świat na wspak. "Przygoda człowieka poczciwego" Franciszki i Stefana Themersonów jako film-walizka

Charlie w Inkipo. Chaplin według Pierwszej awangardy

Animacja – abstrakcja. Narodziny nowej sztuki