Search results

1

Geoffrey SAMUEL, The Origins of Yoga and Tantra: Indic Religions to the Thirteenth Century

100%

Samuel G., Rostalska A.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2011

|

vol. 1

|

issue 1

162-167

2

Artur PRZYBYSŁAWSKI, Buddyjska filozofia pustki

86%

Przybysławski A., Jakubczak K.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2011

|

vol. 1

|

issue 1

150-161

3

Prīti jako koncepcja soteriologiczna w wisznuizmie bengalskim na podstawie „Pritisandarbhy” Dziwy Goswamina

72%

Wasilewska D.

Język. Religia. Tożsamość

|

2018

|

issue 2(18)2018

179-196

PL

Ponieważ filozofia w indyjskim kontekście kulturowym ma charakter wybitnie praktyczny, to dążenie do uzyskania wyzwolenia od cierpienia doświadczanego w doczesnym życiu jest nieodłącznym elementem wszystkich systemów filozoficzno‑religijnych Indii. Wyzwolenie (moksa) uważane jest za najważniejszy i ostateczny z czterech głównych celów człowieka (purusārtha). Pośród indyjskich koncepcji wyzwolenia na szczególną uwagę zasługują te wypracowane w szkołach teistycznych, jako że stanowią wciąż stosunkowo słabo zbadaną mniejszość. Pełen kształt idea wyzwolenia w ujęciu teistycznym przybiera w średniowiecznych nurtach wisznuickich. Nie mniej charakterystyczną od koncepcji soteriologicznych takich wielkich filozofów wisznuickich, jak Ramanudźa, Madhwa czy Wallabha, jest koncepcja prīti szczegółowo opisana przez Dziwę Goswamina w tekście zwanym Pritisandarbha. Artykuł poświęcony jest analizie znaczenia prīti – miłości – w soteriologii wisznuickiej zawartej w tym nieznanym jeszcze zachodniej publice tekście.

EN

Since philosophy in the Indian cultural context is exceptionally practical, the pursuit of liberation from all sufferings is an inseparable part of all Indian philosophical and religious thought. Final emancipation (moksa) is considered to be the most important and ultimate of the four classical goals of life (purusārtha). Among the Indian concepts of liberation those of the theistic schools deserve special attention as they are still a relatively underrepresented minority. The concept of liberation in a theistic sense takes its full shape in the mediaeval Vaishnava bhakti traditions. No less significant than the soteriological concepts of such great Vaishnava philosophers as Rāmānuja, Madhva or Vallabha, is the ideal of prīti described in detail by Jīva Gosvāmin in his text called Prītisandarbha. This paper is devoted to the analysis of the meaning and role of prīti ‑ love ‑ in the Vaisnava soteriology contained in this yet unknown to the western audience text.

4

Doświadczenie poznania unicestwiającego w myśli adwajtystycznej

72%

Sajdek P.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2012

|

vol. 2

|

issue 2

309-316

PL

Znana anegdota o Śaṅkarze uciekającym przed szarżującym bykiem świadczy o istnieniu swego rodzaju realności i wewnętrznej logiki w świecie empirycznym. Wynika z niej także istnienie pewnej hierarchii realności, gdy myślimy o istnieniu zakorzenionym w niewiedzy (avidyā). W artykule przytoczone zostały dwie rozbieżne opinie o tej hierarchii w filozofii advaity, głoszone przez wybitnych uczonych – E. Deutcha i P. Hackera. Bezsprzecznie hierarchia dotyczy wyłącznie rzeczywistości nałożonej. Z punktu widzenia wiedzy (vidyā) wszystkie poziomy istnienia zjawiskowego nie mają znaczenia. Poznanie rzeczywistości ostatecznej (bādha) Deutch określa terminem sublation, Hacker zaś contradiction. Obecny artykuł zawiera propozycję nowego, prawdopodobnie bardziej stosownego terminu „poznanie unicestwiające”, ponieważ poznanie rzeczywistości ostatecznej pociąga za sobą w sposób nieunikniony pewność nieistnienia i iluzorycznego charakteru świata zjawiskowego.

5

Czy można pragnąć poznania Brahmana?

58%

Sajdek P.

Diametros

|

2018

|

issue 56

39-50

PL

Śankara nie zaczyna swojej Brahmasūtrabhāṣyi od komentarza do pierwszej sutry, co było zwykłą w takich przypadkach praktyką, lecz definiowania dwóch terminów: „nakładania” (adhyāsa) i „niewiedzy” (avidyā), poświęcając temu specjalny rozdział wstępny, znany powszechnie jako Adhyāsabhāṣya. Rodzi się pytanie – dlaczego uznał, że początkową sutrę musi poprzedzić dodatkowe wyjaśnienie? Pewne światło rzuca na to zagadnienie Bhāmatī, komentarz Vācaspatiego Miśry do Brahmasūtrabhāṣyi. W świetle advaity zwrot „pragnienie poznania Brahmana” (brahmajijñāsā) wydaje się na pierwszy rzut oka pozbawiona sensu. Stąd też wstępny komentarz jest wyjaśnieniem idei Brahamna obcej dla advaity.

EN

Śankara did not comment on the first sūtra in his Brahmasūtrabhāṣya, which was a common practice in such cases; rather, he started by defining two terms: ‘superimposition’ (adhyāsa) and ‘ignorance’ (avidyā), in a special introductory chapter known to a wider audience as Adhyāsabhāṣya. The question arises as to why he deemed it necessary to precede his commentary to the initial sūtra with these additional elucidations. Bhāmatī, Vācaspati Miśra’s commentary on Mahāsūtrabhāṣya, seems to shed some light on the problem. According to the doctrine of advaita, the phrase ‘desire to know Brahman’ (brahmajijñāsā) in the first sūtra seems prima facie to have no meaning. Thus, the introductory commentary is an explanation of an idea of Brahman which is foreign to advaita.

6

The relevance of “givenness” for the Indian religious traditions

58%

Schmücker M.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2014

|

vol. 4

|

issue 1

43-54

EN

The paper focuses on a comparison by taking some of the main results of the European tradition of phenomenology of religion represented and further developed by Jean-Luc Marion. His views on the constitution of the “I” look promising for a comparison when contrasted with the views on the same phenomenon in Indian religious traditions. Marion, whose rich work is in the main part devoted to the philosophy of donation, discovered a new way that led him from the givenness of the object of knowledge/perception to the understanding of self-givenness of the subject up to a new understanding of the experience of god. The author chooses as a start¬ing point the central question in Marion’s work which refers to the constitution of the “I” and the problem of whether it is able to constitute itself or whether something exists that constitutes the “I” beforehand without leaving the concept of subjectivity. For the Indian side, he offers examples for the way in which the constitution of the “I” takes place or not and what relevance a kind of givenness has in this context not only for a concept of the subject but also for the theistic ideas in Indian traditions.

7

Pojęcie osoby w myśli indyjskiego adualizmu

58%

Sajdek P.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2018

|

vol. 9

|

issue 2

5-19

PL

Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, czy w myśli indyjskiego adualizmu (advaita) można mówić o pojęciu osoby. Rozważania są prowadzone w aspekcie ewentualnego pojęcia osobowości Brahmana oraz duszy indywidualnej człowieka. Przyjętym wstępnie punktem odniesienia jest klasyczna definicja osoby, sformułowana przez Boecjusza.

EN

The article is an attempt to answer the question whether in the thought of Indian adualism (advaita) one can speak about the concept of a person. The considerations are conducted in the aspect of the possible concept of Brahman personality and the individual soul of man. The predefined reference point is the classic definition of a person, formulated by Boethius.

8

The Base Text and Its Commentaries: Problems of Representing and Understanding the Cārvāka/Lokāyata

58%

Bhattacharya R.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2013

|

vol. 3

|

issue 1

133-149

PL

Teksty podstawowe i ich komentarze. Problem prezentacji i zrozumienia szkoły czarwaków/lokajatów. Teksty źródłowe większości filozoficznych systemów starożytnych Indii mają postać zbioru aforyzmów, czyli sutr. Aforyzmy te są tak krótkie i zwięźle sformułowane, że ich znaczenie trudno uchwycić bez pomocy komentarza lub zbioru komentarzy. Czasami dosłowne znaczenie sutry powinno być zweryfikowane lub zmodyfikowane pod kątem wyjaśnień zawartych w komentarzu. Jeśli interpretacja ogranicza się wyłącznie do dosłownego odczytania sutr, bez uwzględnienia komentarza lub z pominięciem istniejących komentarzy, czytelnikowi może umknąć istotny sens samego tekstu. Z drugiej strony, jeśli opieramy się wyłącznie na komentarzu i lekceważymy dosłowne znaczenie sutry, narażamy się na innego rodzaju błąd. Właściwe podejście wymaga uwzględnienia w równej mierze zarówno tekstu źródłowego, jak i komentarza czy zespołu komentarzy. Rzecz jasna, przyjęcie takiej podstawy nie rozwiązuje automatycznie wszystkich problemów interpretacyjnych. Niekiedy bowiem trudno rozstrzygnąć, czy podążać za dosłownym rozumieniem sutry, czy raczej kierować się wskazaniami komentarza. Dżajantabhatta (ok. IX w.) oraz Hemaczandra (XI w.) w swoich polemikach z czarwakami/lokajatami popełniają błąd, ponieważ nie przestrzegają przedstawionej powyżej złotej reguły, a tym samym błędnie rozumieją i fałszywie interpretują stanowisko oponenta.

EN

The base texts of most of the philosophical systems of ancient India are in the form of a collec- tion of aphorisms ( sūtra -s). The aphorisms are so brief and tersely worded that their significance can seldom be understood without the help of a commentary or commentaries. Sometimes, the literal meaning of an aphorism needs to be qualified or modified by an explanation found in the commentary. If a reader relies exclusively on the literal meaning of the aphorisms in the base text without having recourse to any commentary or disregards all commentaries, he or she may miss the point. Contrariwise, if a reader relies exclusively on a commentary and disregards the literal meaning of an aphorism, he or she will commit another kind of blunder. Ideally, equal attention should be paid to the base text as well as the commentary or commentaries. Even then, all problems are not automatically solved, for it is an uphill task to decide when to go by the literal meaning of the aphorisms and when to follow the commentary. In their po- lemics against the Cārvāka/Lokāyata, Jayantabha ṭṭ a (c. ninth century C.E.) and Hemacandra (eleventh century C.E.) erred because they did not follow the golden rule stated above and consequently misunderstood and misrepresented their opponents’ contentions.

9

The purpose of non-theistic devotion in the classical Indian tradition of Sām khya-Yoga

51%

Jakubczak M.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2014

|

vol. 4

|

issue 1

55-68

EN

The paper starts with some textual distinctions concerning the concept of God in the metaphysical framework of two classical schools of Hindu philosophy, Sāṃkhya and Yoga. Then the author focuses on the functional and pedagogical aspects of prayer as well as practical justification of “religious meditation” in both philosophical schools. A special attention is put on the practice called īśvarapraṇidhāna, recommended in Yoga school, which is interpreted by the author as a form of non-theistic devotion. The meaning of the central object of this concentration, that is puruṣa-viśeṣa, is reconsidered in detail. The subject matter is discussed in the wider context of yogic self-discipline that enables a practitioner to overcome ignorance ( avidyā) and the narrowness of egotic perspective ( asmitā), recognized in the Hindu darśanas as the root-cause of all suffering or never-fulfilled-satisfaction ( duḥkha). The non-the¬istic devotion and spiritual pragmatism assumed by the adherents of Sāṃkhya-Yoga redefines the concept of “God” ( īśvara) as primarily an object of meditative practice and a special tool convenient for spiritual pedagogy.

10

Rabindranath Tagore on a comparative study of religions

44%

Mukherjee A.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2014

|

vol. 4

|

issue 1

69-80

EN

Study of religion describes, analyzes and compares how certain human beings do in fact express their faith in terms of particular scriptures, religious figures, sacred rituals, community solidarity, etc. — and how all these explicitly religious phenomena may relate to other aspects of people’s lives. It also aspires and addresses the questions to be even-handed, objective, based on evidence that may be checked by any competent inquirer, and non-committal on claims to divine revelation and authority. It is in principle comparative, not in a judgmental evaluative sense, but in terms of describing and analysing comparable elements or phenomena from various religious traditions, using the same criteria in each case. The paper begins with a brief report on the study of religion in the context of India and presents in detail Rabindranath Tagore’s (1861–1941) views on the need, an objective and philosophy behind the comparative study of religion. As Tagore observes, when studying religion one usually chooses among two alternative approaches: to do research on the secret text or to study the rituals. Tagore accepts fully none of them and instead suggests to rediscover how human aspiration for transcendence works in practice, how it sustains the individual — often marginalized by the power of institutionalised religion — and society, and how it generates new cultural forms. For Tagore, the essence of religion lies is the will to transcend the limit of the self-cantered being towards an ideal of perfection — which he calls divinity of Man. His understanding of the “religion of Man”, as he puts it, is discussed in the major part of the paper.

Refine search results

7 ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

1 Diametros

1 Język. Religia. Tożsamość

1 Roczniki Kulturoznawcze

3 Sajdek P.

1 Bhattacharya R.

1 Jakubczak K.

1 Jakubczak M.

1 Mukherjee A.

1 Przybysławski A.

1 Rostalska A.

1 Samuel G.

1 Schmücker M.

1 Wasilewska D.

3 2018

3 2014

1 2013

1 2012

2 2011

Geoffrey SAMUEL, The Origins of Yoga and Tantra: Indic Religions to the Thirteenth Century

Artur PRZYBYSŁAWSKI, Buddyjska filozofia pustki

Prīti jako koncepcja soteriologiczna w wisznuizmie bengalskim na podstawie „Pritisandarbhy” Dziwy Goswamina

Doświadczenie poznania unicestwiającego w myśli adwajtystycznej

Czy można pragnąć poznania Brahmana?

The relevance of “givenness” for the Indian religious traditions

Pojęcie osoby w myśli indyjskiego adualizmu

The Base Text and Its Commentaries: Problems of Representing and Understanding the Cārvāka/Lokāyata

The purpose of non-theistic devotion in the classical Indian tradition of Sām khya-Yoga

Rabindranath Tagore on a comparative study of religions