Search results

1

Nieobecność sportu i olimpizmu w historiografii uniwersalnej

100%

Lipoński W.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie Kultura Fizyczna

|

2016

|

vol. 15

|

issue 4

13-33

PL

Od czasu publikacji dzieła Josepha Strutta Sporty i rozrywki ludu angielskiego historiografia sportu poczyniła zaskakujące postępy, szczególnie dostrzegalne w ostatnich dziesięcioleciach. Zaistniały tysiące akademickich artykułów i setki monografii dotyczących najrozmaitszych problemów i aspektów historii sportu na poziomie międzynarodowym, narodowym, a także wśród stowarzyszeń regionalnych, które badają społeczna kulturową i polityczną rolę sportu na różnych terenach i w różnych historycznych okresach. Wszystko to jednak nie powinno przesłaniać faktu, że nawet najważniejsze zjawiska sportowe – mające wpływ na istotne wydarzenia pozasportowe, polityczne czy kulturowe – nie znajdują przekonującego i widocznego miejsca w historiografii ogólnej. Mimo powszechnej obecności na obszarach kultury, polityki i spraw społecznych, sport jest ciągle traktowany w historiografii jako izolowana od pozostałej części życia publicznego sfera wyczynowego współzawodnictwa, dążenia do rekordów bądź zdrowotnej rekreacji. Niniejszy artykuł ukazuje, wykorzystując liczne przykłady, jak najbardziej nawet poważne dzieła historyczne uniwersalnego charakteru, ale także specjalistyczne z zakresu historii literatury, sztuki, filozofii i pedagogiki, zwłaszcza w ciągu ostatnich dekad, ignorowały fenomen sportu i jego szeroką kulturową i polityczną wagę, np. w przypadku Deklaracji sportów Jakuba I i związanej z nią kontrowersji między władzą królewską a purytańskim Parlamentem w Anglii, albo nie doceniały wpływu gimnastyki na rozwój idei niemieckiego nacjonalizmu Ludwiga Friedricha Jahna, wreszcie jak wykorzystywano sport w propagandzie komunistycznej okresu Zimnej Wojny. Artykuł analizuje powody tego zadziwiającego stanu rzeczy w różnych nurtach historiografii. Usiłuje również wskazać środowiska odpowiedzialne za taką sytuację: historyków sportu, nieumiejących z rozmaitych powodów wprowadzić efektów swej pracy do prac o uniwersalnym charakterze, a także historyków ogólnych, cechujących się ignorowaniem lub niedocenianiem sportu. Przedstawione będą również pozytywne przykłady i próby powolnego, choć wciąż niewystarczającego wychodzenia z opisanej i analizowanej sytuacji.

EN

Since the publication of Joseph Strutt’s Sports and Pastimes of the People of England, sports historiography has made tremendous progress, most visible in the last several decades. There have been thousands of scholarly papers, hundreds of monographs on different topics, and international and national and even regional associations examining the role of sport in different periods and areas of history. All this should not, however, veil the observation that even the most important sporting phenomena, essentially influencing many non-sporting, political and cultural events and factors, have not been able to, convincingly and visibly, find their place in general historiography. Despite its overwhelming presence in cultural, social and political affairs sport is still treated in history as a competitive race for prizes and records or as healthy recreation isolated from other public areas. The paper will show, using numerous examples, how the most serious historical works of universal character, especially of the last several decades, but also specialized works on history of literature, art, philosophy and pedagogy, have ignored such sport phenomena of wide political or cultural importance as, for example, the role of the Declaration of Sports of James I in the controversy between the royal authority and the Puritan Parliament in England, the impact of gymnastics on the development of Ludwig Friedrich Jahn’s idea of German nationalism, the function of sport in Communist propaganda during the Cold War. The paper will examine the reasons of a curious state of affairs involving different streams of historiography. It will also attempt to find those responsible for this situation: sports historians unable to introduce effects of their research into universal non-sporting works of history, or ignorant general historians. Some positive examples of slow, although still insufficient improvement are also included and described.

2

The Physicality in Philosophy – Contribution to Sport Philosophy

100%

Gojkovic G., Nesic M., Peric D.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2018

|

vol. 18

|

issue 4

5-10

EN

Background. Attitudes of Church teaching, essentially, are not contrary to the efforts of man to strive for a healthy and fruitful life (in every aspect), where sport takes an important place in the context of his health – like physical health is not complete without “a healthy soul” and “a healthy mind”. And right there, in the work of man’s efforts to be “completely healthy”, faith (religion, beliefs, commitment etc.) plays a special role in the so-calle “Gymnastics of the soul”. As knowledge and learning, intellectual development has a duty to uphold the “Gymnastics of the mind”. Method. A broad discourse analysis is used, including literature. This study uses a theoretical perspective based on philosophy, the philosophy of sport and theological aspects of human anthropology. Results. The aim of this work is contained in the philosophical- critical analysis of the basic correlative connection between authentic and confirmed sports values compared to the quintessential items of Christian ontology, anthropology, and philosophy. Text explication is primarily aimed at identifying the value aspect of the phenomenon in kinesiology in the context of Orthodox ontology. Conclusion. That is a brief introduction to the philosophical- theological determinants of common being essential starting point and settings that rely displayed Kinesiology phenomena as complementary factors of human beings (spirit, soul and body). Also, as a contribution to further discussion in the field of philosophy of sport.

PL

Tło. Postawy kościelnego nauczania zasadniczo nie są sprzeczne z wysiłkiem człowieka, który dąży do zdrowego i owocnego życia (pod każdym względem), gdzie sport zajmuje ważne miejsce w kontekście jego zdrowia – tak jak zdrowie fizyczne nie jest kompletne bez „zdrowej duszy” i „zdrowego umysłu”. I właśnie tam, w trakcie wysiłków człowieka, aby być „całkowicie zdrowym”, wiara (religia, przekonania, zobowiązania itd.) odgrywają szczególną rolę w tak zwanej „Gimnastyce duszy”. Jako, że wiedza, uczenie się, rozwój intelektualny mają obowiązek podtrzymywać „Gimnastykę umysłu”. Metoda. Zastosowano szeroką analizę dyskursu m.in. obejmującą literaturę. W badaniu wykorzystano teoretyczną perspektywę opartą na filozofii, filozofii sportu i teologicznych aspektach antropologii humanistycznej. Wyniki. Celem niniejszej pracy jest analiza filozoficzno-krytyczna podstawowego związku korelacyjnego między autentycznymi i potwierdzonymi wartościami sportowymi w porównaniu do kwintesencjalnych elementów chrześcijańskiej ontologii i antropologii lub filozofii. Tekst ma na celu przede wszystkim identyfikację aspektu wartościowego zjawiska w kinezjologii w kontekście ontologii ortodoksyjnej. Wniosek. Jest to krótkie wprowadzenie do filozoficzno- teologicznych uwarunkowań wspólnego bytu, zasadniczego punktu wyjścia i regulacji, które opierają się na zjawiskach kinezjologii, jako elementach uzupełniających istotę ludzką (duch, dusza i ciało). Jest to również przyczynek do dalszej dyskusji w dziedzinie filozofii sportu.

3

Olympic Opera

100%

Pawłucki A.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2023

|

vol. 23

|

issue 4

56-67

EN

Problem. In this essay I take up the issue of sport and art. The craftsmanship in combat sports determines that warrior creates a work of art (Martial Arts). Similarly, every sport can be considered as the art of movement. But this is not the understanding of the relationship between sport and art. The problem is whether the Olympic Game itself (in the singular) can be recognized as a separate art in analogy to opera seria. The Olympic Game is art because it is a theatricalization of the drama of the life of a man of peace. Method. In recognizing the Olympic Game as a work of art, the semiological and axiological criterion of symbolic culture was used. The Olympic Games of the naive phase – the utopian philosophy of Olympism – were compared to the realistic-objective phase – theoretically probable. Results. It has been shown that the Olympic Game is a ritual stadium event that symbolizes the idea of a cyclical rebirth of life. The sports agonism itself, which ends in reconciliation in friendship, symbolizes Olympic peace. For these two reasons, the stadium Olympics can be considered a work of art theatrum olympicum. The difference between the truce as a state of warlessness in ancient Olympia and the Olympic peace was explained. Conclusion. There is no axionormative continuity in the making of the art of the Olympic Games. The Olympic Game is a work of art telling about the misfortune of war, which is overcome not by the state of no-war (ekecheiria), but by a completely real conversion to the path of a decent life. The law of friendship is not confirmed when haters and supporters of war crimes infiltrate the stadium. The real destroyer of sports law, due to his moral disability, cannot have access to the sign reality of the Olympic Games.

PL

Problem. W tym eseju autor podejmuje zagdnienie sportu i sztuki. Kunszt wykonawczy w sporcie walki przesądza, że działający wojownik tworzy dzieło sztuki (Martial Arts). Analogicznie każdy sport może być rozpatrywany jako sztuka ruchu. Ale nie o takie rozumienie związku sportu ze sztuką tu chodzi. Problem dotyczy tego, czy samo igrzysko olimpijskie (w liczbie pojedyńczej) może być ujmowane jako dziedzina sztuki odrębnej, analogiczna do opera seria. Igrzysko olimpijskie jest sztuką dlatego, że jest teatralizacją dramatu życia człowieka pokoju. Metoda. W rozpoznawaniu igrzyska olimpijskiego jako dzieła i dziedziny sztuki posłużono się kryterium semiologicznym i aksjologicznym kultury symbolicznej. Porównano igrzyska olimpijskie fazy naiwnej - utopijnej filozofii olimpizmu do fazy realistyczno-obiektywnej -teoretycznie uprawdopodobnionej. Wyniki. Wykazano, że igrzysko olimpijskie jest rytualnym wydarzenie stadionowym, które symbolizuje ideę odradzającego się cyklicznie życia. Sama agonistyka sportowa, która kończy się pojednaniem w przyjaźni, symbolizuje pokój olimpijski. Z tych dwóch powodów można uznać stadionowe igrzysko za dzieło sztuki theatrum olympicum. Wyjaśniono różnicę między rozejmem jako stanem bezwojnia w starożytnej Olimpii a pokojem olimpijskim. Pokój neoolimpijski, to nie bezwojnie, a duch przyjaźni, nawiedzający społeczność stadionu po zawodach. Wnioski. Nie istnieje żadna ciągłość aksjonormatywna w tworzeniu sztuki igrzyska olimpijskiego. Igrzysko olimpijskie jest dziełem sztuki opowiadającym o wojennym nieszczęściu, które zostaje przezwyciężone nie stanem bezwojnia ekecheiria, ale całkiem realnym nawróceniem się na drogę godziwego życia. Zawody sportowe tworzą, według libretta filozofa olimpizmu, metaforę społeczeństwa sprawiedliwości społecznej. Prawo przyjaźni nie potwierdza się, kiedy do stadionu przenikają nienawistnicy i zwolennicy wojennych przestępstw. Realny niszczyciel prawa sportowego z powodu ułomności moralnej, nie może mieć dostępu do znakowej rzeczywistości igrzyska olimpijskiego.

4

Media Scandals as Fake News is Dangerous for the National Security

80%

Angelova-Igova B.

Przegląd Politologiczny

|

2019

|

issue 4

31-37

PL

W Requiem dla Mediów Jean Baudrillard opisał wojnę domową w rumuńskiej Timisoarze, która odbyła się w 1989 roku. Odkrył on, iż wojna ta została w znacznej mierze zainicjowana przez media masowe. Obecnie media mają możliwość dekontekstualizacji wydarzeń oraz ich obiektywizacji przez umieszczenie w innym kontekście obok innych zdekontekstualizowanych wydarzeń. Stanowi to istotne zagrożenie i może prowadzić do istotnych problemów z punktu widzenia bezpieczeństwa narodowego. Media mogą prowokować turbulencje społeczne i „prawdziwe” przestępstwa. Moim celem w tym artykule jest opisanie tego problemu i ukazanie możliwych rozwiązań. Stosując przyjętą metodologię, badam studia przypadków i analizuję wydarzenia historyczne.

EN

In a Requiem for Media Jean Baudrillard described the civil war in Timisoara, Romania, in 1989. He discovered that the war was to a large extent instigated by the mass media. Nowadays, the media have the possibility to decontextualize events and objectify them by placing them in a different context, alongside other decontextualized events. This could be very dangerous and lead to serious national security problems. Media could provoke social turbulence and “real” crimes. My aim in this paper is to describe this problem and show possible solutions. While following the methodology adopted, I examine case studies and analyze specific historical events.

5

Moral Aspects of Some Combat Sports

71%

Meller J.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2020

|

vol. 18

|

issue 3

47-57

RU

Nowadays, sport is very popular as a way of spending free time, taking care of one’s health and physical condition, as well as being an entertainment worth watching; sport is also judged positively, when it comes to moral aspects. However, there are disciplines that may cause doubts, because of the possible risk for the contestants (e.g. extreme sports), especially combat sports. The purpose of this article is to present an ethical analysis of full-contact combat disciplines. Their history shows a process of gradual brutalisation, in antiquity from battles during the Greek Olympics, to competitions in Roman arenas; in the modern age from regulations introduced in the 19th century and the beginning of the 20th century, to formation or restoration of combat, where almost no rules exist. Rules that apply in modern combat sports, lead to aggressive behaviour towards rivals, and give an advantage to the person who, not only strikes more technically correct blows or uses grips, but also reduces the opponent’s ability to fight further. It leads to serious injuries whose consequences remain until the end of a contestant’s life and make him a disabled person as time passes. Aggression that seriously harms a contestant, makes it impossible to morally excuse those sports.

PL

We współczesnym świecie sport cieszy się popularnością jako forma spędzania wolnego czasu, dbania o zdrowie i kondycję oraz widowisko będące godziwą rozrywką; jest też oceniany pozytywnie pod względem moralnym. Pewne wątpliwości budzą jednak dyscypliny niosące większe ryzyko dla uczestników zawodów (sporty ekstremalne), zwłaszcza zaś sporty walki. Celem artykułu jest etyczna analiza dyscyplin walki pełnokontaktowej. Ich historia pokazuje proces stopniowej brutalizacji, w starożytności od walki podczas greckich igrzysk po zmagania na rzymskich arenach; w nowożytności od regulacji wprowadzanych w XIX i na początku XX w. po powstawanie lub przywracanie walk, w których reguł niemal nie ma. Zasady, które obowiązują we współczesnych sportach walki kierują do agresywnego zachowania wobec rywala i dają przewagę temu, który nie tylko zadaje więcej technicznie poprawnych ciosów czy stosuje chwytów, ale przez to realnie zmniejsza zdolność przeciwnika do dalszej walki. Prowadzi to do poważnych kontuzji, których skutki trwają do końca życia zawodnika czyniąc go z postępem czasu osobą niepełnosprawną. Agresja czyniąca poważną szkodę zawodnikowi sprawia, że sportów tych nie można moralnie usprawiedliwić.

Refine search results

2 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

1 Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie Kultura Fizyczna

1 Przegląd Politologiczny

1 Studia Ecologiae et Bioethicae

1 2023

1 2020

1 2019

1 2018

1 2016

1 Angelova-Igova B.

1 Gojkovic G.

1 Lipoński W.

1 Meller J.

1 Nesic M.

1 Pawłucki A.

1 Peric D.

Nieobecność sportu i olimpizmu w historiografii uniwersalnej

The Physicality in Philosophy – Contribution to Sport Philosophy

Olympic Opera

Media Scandals as Fake News is Dangerous for the National Security

Moral Aspects of Some Combat Sports