Search results

1

Krytyka nowożytnej postaci chrześcijaństwa zachodniego z perspektywy tradycjonalizmu integralnego

100%

Chmiel B.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2015

|

vol. 34

|

issue 2

EN

The purpouse of this paper is to examine main objection against modern form of western christianity formulated by representatives of Traditionalist School (R. Guénon, F. Schuon, A. K. Coomaraswamy). According to traditionalist’s point of view degeneration of contemporary culture was caused by metaphysical shift toward humanism, indyvidualism and anthropocentrism, which began XIV century and gradually destroyed whole hierarchical and theocentrical culture. In case of religion this revolution led to sentimentalism, moralism, and religious syncretism. These attitudes realised by Reformation spoiled not only modern theology but whole religious world view.

PL

Przedmiotem niniejszej pracy jest krytyka nowożytnych form chrześcijaństwa zachodniego sformułowana przez głównych przedstawicieli tradycjonalizmu integralnego. Celem pracy jest wskazanie najważniejszych zarzutów ze szczególnym uwzględnieniem ich metodologicznego tła. Za podstawową przyczynę degeneracji nowożytnej kultury i religii uznano renesansowy humanizm tożsamy z antropocentryzmem i indywidualizmem. Skutkiem takiej zmiany perspektywy był upadek tradycyjnej metafizyki pojmującej człowieka w kontekście hierarchicznie uporządkowanego świata, będącego przejawem boskiego ładu, którego człowiek był częścią. W kontekście religijnym efektem przeniesienia akcentów z wszechświata na człowieka jest sentymentalizm, moralizm i synkretyzm religijny, które swój najpełniejszy wyraz znalazły w protestantyzmie.

2

Why Catholic Theology Needs Metapshysics: A Christological Perspective

84%

White T. J.

Teologia w Polsce

|

2019

|

vol. 13

|

issue 2

41-62

PL

Chalcedoński symbol wiary zawiera prawdę o Chrystusie jako jednej osobie Syna Bożego w dwóch naturach, boskiej i ludzkiej. Doktryna współorzekania przymiotów musi być istotna dla życia i praktyki Kościoła, skoro stwierdzamy, że cechy boskie i ludzkie należą do jednego podmiotu Słowa, które stało się ciałem. Takie orzekanie nie może prowadzić do zmieszania dwóch natur lub ich odrębnych właściwości. Twierdzenie, że w Chrystusie jest boska i ludzka natura, jest jednak możliwe tylko wówczas, gdy człowiek może analogicznie myśleć o tym, czym jest boska natura, a także jednoznacznie ujmować to, czym jest natura ludzka. W przeciwnym razie nie byłoby możliwe zrozumienie boskiej natury Chrystusa i objawienie pozostawałoby zupełnie obce wobec ludzkiej myśli, nawet przy założeniu, że takie zrozumienie ma swój początek w łasce. Podobnie nie możemy myśleć o solidarności Syna z nami w ludzkiej naturze, jeśli nie przyjmujemy wspólnej nam wszystkim natury ludzkiej. Można więc stwierdzić, że Kościół może wyznawać prawdę Chalcedonu tylko wówczas, gdy istnieje wiekuista metafizyka, wewnątrz której można koherentnie myśleć o boskiej i ludzkiej naturze w ramach przyrodzonych możliwości ludzkiego rozumu. Oznacza to, że Kościół pełni funkcję „metafizycznego apostolatu” w swoim nauczaniu, w swoich tradycjach filozoficznych, jak również w swoich twierdzeniach biblijnych i doktrynalnych.twierdzeniach biblijnych i doktrynalnych.

EN

The Chalcedonian confession of faith asserts that Christ is one person, the Son of God, subsisting in two natures, divine and human. The doctrine of the communication of idioms is essential to the life and practices of the Church insofar as we affirm there to be properties of deity and humanity present in the one subject, the Word made flesh. Such affirmations are made without a confusion of the two natures or their mutually distinct attributes. The affirmation that there is a divine and human nature in Christ is possible, however, only if it is also possible for human beings to think coherently about the divine nature, analogically, and human nature, univocally. Otherwise it is not feasible to receive understanding of the divine nature of Christ into the human intellect intrinsically and the revelation must remain wholly alien to natural human thought, even under the presumption that such understanding originates in grace. Likewise we can only think coherently of the eternal Son’s solidarity with us in human nature if we can conceive of a common human nature present in all human individuals. Consequently, it is only possible for the Church to confess some form of Chalcedonian doctrine if there is also a perennial metaphysical philosophy capable of thinking coherently about the divine and human natures from within the ambit of natural human reason. This also implies that the Church maintains a “metaphysical apostolate” in her public teaching, in her philosophical traditions, as well as in her scriptural and doctrinal enunciations.

3

Zanikanie świętości. Natura i źródła procesu desakralizacji w kulturze Zachodu

84%

Chmiel B.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 36

|

issue 1

EN

The aim of this article was to indicate the essential elements of the process of desacralization of Western culture. In the first part, I individuated fundamental elements characterizing the “traditional” concept of culture, whose main feature was the lack of a sharp distinction between the realm of the sacred and the profane grounded in the idea of cosmic order. The second part concerns the genesis of desacralization, which – in the case Western culture – is associated with the idea of the sophists’ concepts and ideas of the Renaissance. In both cases, desacralization is associated with anthropocentrism. The essence of anthropocentrism is the perception of reality, in which man perceives himself not as an integral part of the divine order, which he should recognize and accomplish in the right way, but as an autonomous creator, directing the world according to his own laws. The question whether these human laws are in harmony with the divine order or remain in contradiction with it appears to be secondary – essential is genesis and nature of order in the human world.

PL

Celem niniejszego artykułu było wskazanie zasadniczych elementów składających się na proces desakralizacji kultury Zachodu. W pierwszej części przedstawiono zasadnicze elementy charakteryzujące „tradycyjne” pojmowanie kultury, którego wyróżnikiem był brak ostrego rozróżnienia na sferę sacrum i profanum ugruntowany w idei kosmicznego ładu. Druga część dotyczy genezy desakralizacji, którą – w przypadku kultury zachodniej – należy wiązać najpierw z myślą sofistów, a następnie z ideami renesansu. W obu przypadkach desakralizacja wiąże się z antropocentryzmem. Istotą antropocentryzmu jest takie postrzeganie rzeczywistości, w którym człowiek pojmuje samego siebie nie jako integralną część boskiego ładu, który winien rozpoznać i realizować we właściwy sobie sposób, ale jako autonomicznego twórcę kreującego „swój” świat wedle własnych praw. Kwestia, czy owe ludzkie prawa są zgodne z boskim porządkiem, czy pozostają z nim w sprzeczności jawi się tym samym jako drugorzędna – tym, co zasadnicze, jest geneza i natura ładu panującego w świecie człowieka.

4

Perennial values in Islamic art. Studies in Comparative Religio

67%

Danis J., Bruckhardt T.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2014

|

vol. 4

|

issue 1

161-172

PL

Za wyrażenie zgody na przedruk artykułu w polskim przekładzie kierujemy podziękowania do Mary-Kathryne Steele, President of World Wisdom (www.worldwisdom.com).

Refine search results

2 Tarnowskie Studia Teologiczne

1 ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

1 Teologia w Polsce

2 Chmiel B.

1 Bruckhardt T.

1 Danis J.

1 White T. J.

1 2019

1 2017

1 2015

1 2014

Krytyka nowożytnej postaci chrześcijaństwa zachodniego z perspektywy tradycjonalizmu integralnego

Why Catholic Theology Needs Metapshysics: A Christological Perspective

Zanikanie świętości. Natura i źródła procesu desakralizacji w kulturze Zachodu

Perennial values in Islamic art. Studies in Comparative Religio