Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: foreign land

Sort By:

Limit search:

Problematisation of Indigenisation and Alienationin the Self-Confession Prose of Milovan Danojlic

100%

Opacić Z.

2013

vol. 17

issue 2

43-52

The paper focuses on the problematisation of the sense of belonging/indigenisation in the prose of the modern Serbian writer, Milovan Danojlic. In it, the author fictionalises his own life experience in the form of lyrical records. The thematic focal point of this prose is the painstaking effort of the narrator-hero to build his own identity. Changing places of residence, the narrator is constantly faced with the cognizance that he has always been on the borderline between two worlds, ever unaffiliated and having the need to (critically) identify himself in relation to both these planes. Being on the borderline becomes the essence of his self-being, and the change in the narrative position (and the place of residence) results in the creation of different identities: personal, local, national and cultural. The feeling of estrangement and the deeply controversial, yet emotional relationship to what he considers as his own results from his childhood and a traumatic relationship with his father, which represents an obsessively recurrent topic in Danojlic’s prose. Feeling somewhat alien everywhere (identifying himself with a cactus), first in his own family, then as a farm kid in town, and finally as a member of one culture who lives in another, the narrator is faced with the paradoxical cognizance: the more he tries to escape from his homeland, the more powerfully he recognizes it in himself.

Opozycja język ojczysty / język obcy w językach słowiańskich

67%

Nepop-Ajdaczić L.

Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

2008

vol. 20

159-170

Autorka przeprowadza analizę nazw języka ojczystego i języka obcego oraz ziemi ojczystej i ziemi obcej, używanych w 11 językach słowiańskich: ukraińskim, rosyjskim białoruskim, polskim, czeskim, słowackim, serbskim, chorwackim, bułgarskim, macedońskim i słoweńskim. Na podstawie tych nazw ustala, w jaki sposób w językach słowiańskich są rozumiane pojęcia swój i obcy w odniesieniu do języka oraz w odniesieniu do terytorium. Analiza nazw odpowiadających badanym pojęciom prowadzi do wyodrębnienia funkcjonujących w poszczególnych językach opozycji, które autorka przedstawia w postaci schematów. W końcowej części artykułu zestawia je wszystkie w postaci zbiorowej tabeli, uzyskując w ten sposób całościowy obraz opozycji funkcjonujących w językach słowiańskich. We wnioskach autorka stwierdza, że w obrębie nazw języka ojczystego i języka obcego najczęstsza jest opozycja `matka' : `cudzy, obcy', która funkcjonuje w pięciu językach słowiańskich (czeskim, słowackim, bułgarskim, macedońskim, słoweńskim). Natomiast w obrębie nazw ojczyzny i obczyzny najczęstsza jest opozycja `ojciec' : `cudzy, obcy', poświadczona w dziewięciu językach (ukraińskim, rosyjskim, białoruskim, polskim, czeskim, słowackim, serbskim, bułgarskim, macedońskim). Dwie opozycje (‘ojciec' : `cudzy, obcy'; `ród' : `cudzy, obcy') funkcjonują zarówno w obrębie nazw języka ojczystego i języka obcego, jak i w obrębie nazw ojczyzny i obczyzny. Przy tym obie częściej występują w drugim z wymienionych pól. Na podstawie przeprowadzonej analizy autorka stwierdza, że dla nosicieli języków słowiańskich pojęcie `swój' znaczy tyle, co: 1) właściwy ojcu; 2) właściwy matce; 3) właściwy domowi; 4) właściwy rodowi, natomiast `nie-swój' to: 1) cudzy, obcy; 2) inny i 3) właśnie nie-swój.

The author analyzes the names of the native language and a foreign language (spoken in the speakers’ own country and abroad) in eleven Slavic languages: Ukrainian, Russian, Byelorussian, Polish, Czech, Slovak, Serbian, Croatian, Bulgarian, Macedonian and Slovene. On this basis she investigates in what way the concepts “native/our” and “foreign” are used in reference to a language and territory. Thus certain oppositions can be identified, which the author presents in the form of schemata. A final table juxtaposes them all in a holistic perspective on these oppositions in Slavic languages. A conclusion is drawn that in reference to tongues the most frequent (in Czech, Slovak, Bulgarian, Macedonian and Slovene, i.e. in five languages) is the opposition “mother” : “foreign”. But in reference to the land the most frequent is the opposition between “father” and “foreign” (in nine languages: Ukrainian, Russian, Byelorussian, Polish, Czech, Slovak, Serbian, Bulgarian and Macedonian). Two oppositions (“father” : “foreign” and “family line” : “foreign”) function in reference to both language and territory, but more frequently to the latter. The author also concludes that “our” in Slavic languages means 1) “of the father”; 2) “of the mother”; 3) “of the home”; 4) “of the family line”. “Not-ours” means 1) “foreign”; 2) “different” and 3) “not belonging to us”.

Refine search results

1 Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

1 Studia Slavica

1 2013

1 2008

1 Nepop-Ajdaczić L.

1 Opacić Z.

Search results

Problematisation of Indigenisation and Alienationin the Self-Confession Prose of Milovan Danojlic

Opozycja język ojczysty / język obcy w językach słowiańskich