Search results

1

Медиаэстетика пустых форм: материальная основа культурного номадизма в эпоху панмедиатизации

100%

Zagidullina M.

Przegląd Wschodnioeuropejski

|

2018

|

vol. 2

293-307

EN

The article is devoted to the concept of the “empty form”. This concept is considered from philosophical, communicative, sociological, artistic and cultural points of view. The author follows Aristotle’s philosophy of hylomorphism and “eidos” and its transformation into the 20th century theory of “new materiality” with the “emptiness of the center” and “assemblage of things” concepts, in the modern linguistic approaches and in art and creative industries (i.e. painting, architecture, literature). The metaphor “frame without painting” (G. Zimmel) helps us understand the social potential of the “empty form” concept (as a functional stimulus and condition of perception). The modern communication situation, characterized by a panmediatization of all sides of societal life and a penetration of media in all forms of sociality, provides a number of conditions leading to an increase of the role of “empty forms” (including creativity based on “ready-to-use” empty forms considered as “vacuums waiting to be filled”). Panmediatization makes possible “the cultural nomadism” as a rambling from one empty form to another one. Panmediatization creates a “cultural nomadism” that consists of rambling from one empty form to another. One can see how the panmediatized communication field organizes this rambling: any “cultural nomad”, or rambler, is provided an opportunity to create new senses and new objects in the virtually endless and timeless space of this field. The technical aspect nature of this field generates the phenomenon of media aesthetics – the process of never-ending creative activity and consumption and evaluation of its results, where the aesthetic judgement is embodied in the technical procedures of the panmediatized communication field (i.e. “likes” or “sharing” of social media).

2

Zakres ochrony utworu naukowego – znaczenie wyodrębnienia formy oraz treści

84%

Giesen B.

Acta Iuris Stetinensis

|

2017

|

issue 18

PL

Efekty pracy naukowej stanowią dobro wspólne. Dla nauki szkodliwe jest jednak przyzwalania na nieuczciwe przejmowanie rezultatów pracy naukowców. Szczególny charakter utworów naukowych jest źródłem pewnych problemów, które pojawiają się wówczas, gdy zachodzi konieczność ustalenia zakresu ochrony tego typu dzieł. Art. 1 ust. 21 prawa autorskiego mówi bowiem: ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne. Nie ulega wątpliwości, że odwołanie się do tezy o ochronie wyłącznie formy w znacznym stopniu ułatwia rozstrzygnięcie wielu sporów. Tak czytelne kryterium pozwala z łatwością ustalić, czy inne dzieło zostało stworzone z naruszeniem cudzego prawa do autorstwa, czy też jest ono samodzielnym utworem, mającym swe źródło w umyśle tego, kto podaje się za jego autora. Ponieważ kryterium formy jest sprawdzalne, gwarantuje ono obiektywność dokonywanej oceny. Ten „ślad”, którym jest forma wyrażenia, pozostawiony przez twórcę w procesie odkrywania obiektywnych prawd pozwala ocenić cały proces badawczy. Oparcie się na porównaniu formy przy badaniu zarzutu naruszenia prawa do autorstwa stanowi rodzaj ułatwienia dowodowego. Nie oznacza to jednak, iż treść dzieła powinna pozostawać poza zasięgiem ochrony. Zasługuje na nią wówczas, gdy wykazuje ona cechy indywidualnej twórczości. Stwierdzenie to odnosi się przede wszystkim do tego typu dzieł, w których nakreślenie linii granicznej pomiędzy formą a treścią albo nie jest w ogólne możliwe, albo nastręcza znacznych trudności. To właśnie w przypadku tego typu dzieł naukowych szczególnego znaczenia nabiera postulat postrzegania utworu jako pewnej harmonicznej całości. Prawo autorskie chroni połączenie formy i treści, chroni indywidualizm twórczy przybierający postać dzieła. Stwierdzenie to nie zmienia faktu, że rezultaty badań naukowych są dobrem wspólnym, z którego nie tylko mamy prawo, ale wręcz obowiązek czynić użytek.

EN

The scope of protection of scientific works from copyrights laws violation – the relevance of the division of form and content. The results of scientific work represent common goods. Nevertheless permitting fraudulent interceptions of scientific works can be harmful for science. The peculiar character of scientific works provides a myriad of problems, which occur when there is a necessity to ascertain the range to be provided for protection of this type of works. Article 1. 21 polish Copyright Law from 4 February 1994 states: “Only the manner of expression may be subject to protection. Protection shall not be afforded to inventions, ideas, procedures, methods, principles of operation, or mathematical concepts”. It goes without saying that referring to the thesis to protect solely the form of the scientific works extensively eases the settlement of many disputes. This clearly presented criterion effectively enables us to pin down if a scientific work was created breaching others’ copyrights or if it is an independent work stemming from the imagination and knowledge of the person which is claiming to be the author. The criterion of form guarantees the objectivity of the evaluation made, because it is certifiable. The unique form of expression of the author in the process of discovering the objective truth, allows us to determine the whole research process. While investigating the possible violation of the copyrights of another person the comparison of forms between different works represents for us an easier gotten proof. But that doesn´t mean that the content shouldn´t be protected either. The content deserves protection when it exhibits characteristics of individual creativity. This concept especially refers to the type of scientific works where it is difficult or almost impossible to set bounds between form and content. In this kind of cases it is of importance to perceive a scientific work as a harmonious whole. Copyright law protects the fusion between form and content and individual creativity as a scientific work. This statement doesn´t change the fact that the attainments in science are common goods and we all not only can use them but even have the obligation to do that.

3

TREŚĆ VERSUS FORMA. Z ROZWAŻAŃ NAD NATURĄ TEKSTU LITERACKIEGO W ŚWIETLE UKRAIŃSKICH MANIFESTÓW LITERACKICH LAT 20. XX WIEKU

59%

Nowacki A.

Studia Ukrainica Posnaniensia

|

2020

|

vol. 8

|

issue 2

119-130

UK

Метою статті є рефлексія над цікавим питанням, яке виникло на зламі ХІХ та ХХ століть в ураїнській літературі, а саме - первинності змісту над формою чи форми над змістом. Автор статті підкреслює, що згадане питання було предметом роздумів та суперечок наприкінці ХІХ століття, коли модерністична література, шукаючи нових способів художнього вираження, надала перевагу формі літературного твору над його змістом. Модерністи почували себе звільненими від обов’язку “моралізувати та вчити” читача, стверджуючи, що обов’язок художника - постійно експериментувати з формою. Автор покликається на Миколу Вороного, Миколу Сріблянського, Якова Можейка, Дмитра Загула та середовища, пов’язані з журналами „Музаґет”, „Літературно-науковий вісник”, „Українська хата”, а також із групою „Молодамуза”. Дискусії зламу століть знову ожили у 1920-і рр. у новоствореній Українській Радянській Республіці. Прихильники соціалістичного реалізму стверджували, що зміст літературного твору важливіший, адже, на їхню думку, обов’язок письменника - “виховувати” суспільство. Спираючись на проведене дослідження, можна також констатувати, що були й письменники, які підкреслювали суттєве значення форми літературного твору. Серед них, між іншим, члени групи „Ґроно”. У статті проаналізовано ідеї, висловлені Валеріаном Поліщуком, який запро-понував концепцію літературного спіралізму (література як математика). Також згадується цікава теорія вірша, де на перший план письменник висував евфонію. Це була його авторська концепція нового ритму вірша, відомого як “хвиляда”.

EN

The purpose of this paper is to reflect on an extremely interesting issue, which was the attempt to explain the primacy of content over form or form over content in Ukrainian literature. The author emphasizes that this issue was the subject of considerations at the end of the 19th century, when modernist literature, looking for new ways of artistic expression, gave primacy to the form of a literary work over its content. Modernists felt freed from the duty of “moralizing” the reader, arguing that the writer’s duty is to constantly experiment with the form. The author refers to such figures as Mykola Voronyj, Mykola Sriblanski, Yakiv Mozhejko, Dmytro Zahul, and circles associated with the magazine “Muzahet”, “Literature Critical Almanac”, “Ukraїns’ka khata” and the literary group “Moloda Muza”. Discussions at the turn of the century came alive again in the 1920s in the newly formed Ukrainian Soviet Republic. Supporters of socialist realism argued that the content of the literary work is more important, because, in their opinion, the writer’s duty is to “educate” society. Based on the research conducted, it can also be stated that at the same time there were also writers whoemphasized the significant importance of the form of the literary work. Among them were members of the literary group called “Grono”. Later in the paper, the ideas advanced by Valeriian Polishchuk, who proposed the concept of the literature of the spiral (literature like mathematics ), are analysed. An interesting poem theory is also mentioned here, where euphony came to the fore. It was the author’s concept of a new rhythm of the poem, referred to as the “khvilyada”.

Refine search results

1 Acta Iuris Stetinensis

1 Przegląd Wschodnioeuropejski

1 Studia Ukrainica Posnaniensia

1 2020

1 2018

1 2017

1 Giesen B.

1 Nowacki A.

1 Zagidullina M.

Медиаэстетика пустых форм: материальная основа культурного номадизма в эпоху панмедиатизации

Zakres ochrony utworu naukowego – znaczenie wyodrębnienia formy oraz treści

TREŚĆ VERSUS FORMA. Z ROZWAŻAŃ NAD NATURĄ TEKSTU LITERACKIEGO W ŚWIETLE UKRAIŃSKICH MANIFESTÓW LITERACKICH LAT 20. XX WIEKU