Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: fullness of time

Sort By:

Limit search:

Odwieczne Słowo Boga i czas w myśli teologicznej Jana Pawła II

100%

Neumann J.

Studia Elbląskie

2019

vol. 20

269-283

„In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God, and (…) the Word became flesh and dwelt among us” (Joh 1,1 – 14). Jesus as the eternal divine Word comes from God and is really God. Jesus` origin, His provenance, is the true „beginning” – the primordial source from which all things come, the „light” and the „time” that makes the world into the cosmos. Consequently, He is making known the terms and the demands, which are necessary to perform in order to receive the „new life” of God and the participation in His heavenly kingdom. Certainly the proclamation of Jesus as the eternal Word of God had in itself the announcement of truth and the understanding of the plan divine with regard to mankind, which had the character of salvation on the aspect of eschatology. In the theological idea of saint John Paul II, what is distinctive in Jezus proclamation about your Father-God, is the „signs of time”, which gave people the possibility to see and understand the situation of daily life in the reality of salvation. If the announcement of Jesus is true, it has to grant for historical reconstruction and has to express his truth on the new dimension of existential. In this situation, the answer of the man of faith has to be the motivation to take up the „deed” of the renovation of self-life and the imitation of God. This constitutes as the Christian thought that the central point of the theological interpretation of the value of salvation is realized – hic et nun – as the historical and existential value of the human life in the right of the kingdom divine. The proclamation of Jesus as the Word of God about the „new life”, presents to man the values of the divine existence. On one hand, it is the gift of freedom and the liberation from sin, where the love of God is absolutely necessary. On the other hand, the „new life” opens for man the space of liberty of life, where God forgives the human offences and the sins, both past and present. Well now the resume of the call to imitate God is the acceptance of the divine gift, which changes the man himself, and all the people, who seek the help and good councils to live the norm divine. These witnesses in the human mentality the consciousness of the existence based on the divine laws, which have in themselves the dimension eschatological.

Jezus Chrystus jako Słowo życia jest tym, który „wychodzi” od Ojca i „przychodzi” na świat, aby objawić ludzkości ukryte od wieków oblicze Boga i obdarzyć Duchem Świętym, co w konsekwencji staje się jednocześnie udziałem człowieka w życiu Boga. W tym kontekście należy dostrzec element nadziei człowieka i jego wizji przyszłości w świetle objawienia Jezusa Chrystusa. Chrystus przychodząc w ludzkim ciele ukazuje sens istnienia ludzkiej egzystencji, w perspektywie Bożego stworzenia i wezwania do zbawienia. Dla Jana Pawła II, Chrystus istniejąc w „czasie i przestrzeni” daje strukturze ludzkiego istnienia możliwość rozeznania wieczności. Jako Światło świata Syn Człowieczy ukazuje specyfikę przestrzeni życia i bogactwo darów Ojca obdarzającego rodzaj ludzki nowym wymiarem egzystencji. Jezus jako Słowo Ojca objawia istniejącą harmonię trynitarną, która emanuje Bożymi darami na świat. Chrystus jako Syn Boży jest Słowem Ojca. Jako Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego, jest Tym, którego Ojciec posłał na świat celem zbawienia każdego człowieka. Bóg Ojciec objawia się – jak naucza Jan Paweł II – przez swojego Syna, Jezusa Chrystusa, który jest Jego Słowem wychodzącym z silenzio, z milczenia. Jezus przychodząc na świat „mówi” ludzkości o swym Ojcu i o dokonujących z „milczenia Boga” wielkich dziełach stwórczych i zbawczych. W Jezusie Chrystusie urzeczywistnia się dar obecności Boga – w Eucharystii. Ten dar nowej „jakości” objawienia się Boga jest wymownym faktem interwencji Boga w historię świata, którego jest on Stwórcą. Jeśli Syn Boży istnieje poprzez swoją egzystencję w wymiarze ziemskim, to nadal pozostaje „objawieniem niebieskim”. Chrystus w pełni solidaryzuje się z człowiekiem i jego ludzką słabością. Dlatego sprawia, że cierpienie i doświadczenie ludzkiej śmierci staje się fundamentem Jego kapłaństwa i sensem Jego własnej Paschy

Paul’s "Fullness of Time” (Gal 4:4) and "Fullness of Times” (Eph 1:10)

100%

Rambiert-Kwaśniewska A.

Verbum Vitae

2020

vol. 38

issue 1

The expression “the fullness of time/times” is problematic because it was used for the first time in all of Greek literature by Paul, the Apostle to the Nations. A similar expression can be found only in certain papyri, where “the completion of times” was the expression used to call, among others, the end of a loan period. The only key to understanding the connotation of “the fullness of time/times” is an in-depth analysis of the immediate textual contexts of both Galatians 4:4 and Ephesians 1:10, the two places where this novelty is found. This article is an attempt to interpret the “fullness of time/times” in Galatians 4:4 and Ephesians 1:10 (with the addition of Mark 1:15). Our conclusion is that in Galatians 4:4 “the fullness of time” should be considered as “the end of the domination of Law.” As for Ephesians 1:10, there are multiple valid proposals for explaining “the fullness of times”, and we have not limited ourselves to any one in particular.

Refine search results

1 Studia Elbląskie

1 Verbum Vitae

1 2020

1 2019

1 Neumann J.

1 Rambiert-Kwaśniewska A.

Search results

Odwieczne Słowo Boga i czas w myśli teologicznej Jana Pawła II

Paul’s "Fullness of Time” (Gal 4:4) and "Fullness of Times” (Eph 1:10)