Search results

1

Mowa, gest, pismo. Relacje między kulturą żywego słowa a kulturą pisma w świetle zapisek z ksiąg sądowych późnośredniowiecznych miast polskich

100%

Bartoszewicz A.

|

2017

|

vol. 124

|

issue 2

PL

Każda zapiska zachowana w księgach miejskich stanowi efekt różnego rodzaju działań odbywających się w sferze słów i gestów, słuchanych, oglądanych i wreszcie przetworzonych przez pisarza w urzędowy zapis. Niniejszy artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, jakie miejsce w tym świecie teatralnych gestów i utartych formuł zajmowało pismo. Any record registered in municipal books is a result of many actions in the sphere of words and gestures, listened to, seen, watched, and finally transformed by the scribe into an official registration. The present article attempts to answer the question about the place occupied by writing in that world of theatrical gestures and set phrases.

2

W sarmackim teatrze życia (nie)codziennego

86%

Bąkowska P.

Przestrzenie Teorii

|

2014

|

issue 22

101-116

EN

The main purpose of this article is to show Old Polish literature and culture with regard to their performative aspects. By referring to Richard Schechner’s reflections, the author presents the Old Polish period “as a performance”. She focuses on issues such as time, space and behavior, which allows us to notice those activities of nobles that led to the formation of their personal and collective identity. An analysis of poems and diaries reveals different ways of creating one’s “self”. Various gestures and ceremonies as well as the skills that nobles developed through school education and socialization processes unified the Old Polish society, even though it was ethnically and religiously diverse.

3

Multimodalność komunikacji międzyludzkiej

72%

Boksa E.

Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

|

2019

|

vol. 31

EN

In this survey article, the author refers to the work of Stephen Levinson and Judith Holler, Sławomir Wacewicz and Piotr Żywiczyński, Michael Tomasello, Giacomo Rizolatti, Michael Arbib, and Marcel Jousse, in order to address the question how in the course of linguistic philogenesis humans and their ancestors developed intentional behaviour. The major points discussed can be formulated as follows: (1) Human language developed against the background of signalling systems, gestural and auditory; (2) There is disagreement as to whether gesture was prior to vocal communication or whether the two developed in parallel fashion; (3) Changes in the behaviour and the biological-neurological aspect of human communication are the key to formulating the theory of mind as the origin of social communication; (4) Considerations of language origin also sheds light on the role of language in interaction and culture.

PL

W artykule, który ma charakter przeglądowy, autorka wykorzystuje badania Stephena Levinsona i Judith Holler, Sławomira Wacewicza i Piotra Żywiczyńskiego, Michaela Tomasella, Giacomo Rizolatti’ego, Michaela Arbiba oraz Marcela Jousse’a, aby na ich podstawie podjąć próbę odpowiedzi na pytanie, jak w procesie filogenezy języka pojawiły się u ludzi oraz ich ewolucyjnych przodków zachowania intencyjne. Najważniejsze tezy zostały sformułowane następująco: 1) Język ludzki powstał na tle systemów sygnałów: gestowych i dźwiękowych; 2) Istnieje spór dotyczący pierwszeństwa gestów nad komunikacją głosową lub równoczesności gestu i wokalizy w procesie powstawania języka; 3) Zmiany na poziomie zachowania oraz biologiczno-neurologicznym w rozwoju ludzkiej komunikacji stanowią klucz do zrozumienia teorii umysłu będący zalążkiem komunikacji społecznej; 4) Refleksja nad pochodzeniem języka prowadzi do roli języka w interakcji oraz w świecie kultury.

4

Rejtan jako totem narodu. Amnezja gestu

72%

Klimczyk W.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2018

|

vol. 99

|

issue 1

65-85

EN

The article encourages treating an image of a gesture as a complex cultural event – a communication process, where following interpretations of an image reconfigure the initial gesture. This requires treating a presented gesture in terms of an argument, that is – as a political issue. As we embrace this approach by analysing Reytan’s gesture known from the Matejko’s famous painting, the article calls for a methodology of observing gesture while emphasising not its memory, but rather its amnesia, meaning the alternatives forgotten (psychologically repressed) in the process of gesture’s development.

5

Teologia i symbolika gestów w odnowionych obrzędach święceń prezbiteratu

72%

Chodor M.

Studia Elbląskie

|

2017

|

vol. 18

377-394

EN

This article presents the theological and symbolic significance of the most important gestures in rite of priesthood ordination renewed after the Second Vatican Council. The author presents the following gestures: the vow of obedience, the imposition of hands, the imposition of stoles and chasuble, the anointing of hands, handing out bread and wine.

PL

W artykule przedstawiono teologiczne i symboliczne znaczenie najważniejszych gestów odnowionej po Soborze Watykańskim II liturgii święceń prezbiteratu. Autor omawia następujące gesty: przyrzeczenia posłuszeństwa, nałożenia rąk, włożenia stuły i ornatu, namaszczenia rąk, przekazania chleba i wina.

6

Heidegger and Merleau-Ponty: art and the bodily emergence of meaning

58%

Gomez Perez G.

Studia Philosophiae Christianae

|

2013

|

vol. 49

|

issue 4

109-136

EN

The present paper explores parallels between Heidegger’s and Merleau-Ponty’s views on the body phenomenon problem, paticularly considering the articulation between language, gesture and art. Initially, I argue that Heidegger and Merleu-Ponty find similar connections between body and language, in light of an ontological approach to language in which language is considered to be a structural component of existence. Accordingly, I suggest that both philosophers introduce the notion of gesture in order to articulate the relationship between body and language, thus showing that meaning is inherent to bodily comportments, something that is particularly clear in artistic practices. Then, I conclude that both Heidegger and Merleau-Ponty consider gesture to be a creative response to the world, which discloses latent meanings of things, just as happens with the work of art. In this sense, the notion of gesture alludes to a spontaneous or creative capacity that belongs to Being, that pertains to our background understanding of the world, and therefore cannot be confined either to the limits of a subject or to the limits of a body-object.

7

Rosyjskie kinociała lat pięćdziesiątych – między „obcym” a „swoim”

58%

Bułgakowa O.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2018

|

vol. 99

|

issue 1

13-28

EN

The armicle analyses the changes of a Soviet man’s bodily language shown in the films of the late 1950s’ and early 1960s’. The author observes how foreign movies shown on Russian screens with great delay had been changing the bodily language of Russian film characters and the impact of a significant gender roles switch so vivid in post-war Western European and American cinemamic producmions. Getming rid of a might pattern of gesture in the world of cinema has become a phenomenon almost as important as the polimical thaw. This approach is parmicularly visible in the images of the workers’ bodies, working class people brought up in children’s homes and living in dormitories – the youth portrayed in films such as Under the Clouds, Girls, I am 20, Dima Gorin’s Career, Spring on Zarechnaya Street, Walking around Moscow. By observing the process of an on-screen change of bodily techniques one may assume that the body doesn’t have a memory of its own, and therefore imitates new techniques easily; the body keeps the memory of a gesture and acquires new habits with much dificulty. Soviet films subsequently suggest both approaches.

8

Zrozumieć „innego”: identyfikacja barier w komunikowaniu międzykulturowym

58%

Jaroszewska E.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2022

|

issue 1

15-33

EN

Understanding the “Other”:Identification of Barriers in Intercultural CommunicationAn important condition for good communication of people from different countries, regions and cultures is the knowledge of barriers that may distort the message, preventing its proper interpretation. The aim of this text is to answer the question to what extent the problem with the correct understanding of the message goes beyond the knowledge of the sender's language, including other aspects of communication. In order toanswer this question, the results of research in various fields were analyzed, mainly in the areas of migration, communication,linguistics, psychology and cultural anthropology. It made it possible to look at verbal, para-verbal and non-verbal messages in terms of cultural differences and different experiences, and then to identify the main communication barriers at each of the tested levels. The analysis confirmed that in the area of verbal communication, the knowledge of the cultural context, i.e. knowledge about a given culture and its symbols, is of key importance. It is no less important to avoid traps in the area of non-verbal communication –they concern the manner of speaking, differences in gestures, facial expressions and appearance, different perception of time and space, or knowledge of norms and customs regulating interpersonal interactions. These threads are discussed in detail in the following parts of the text.

PL

Istotnym warunkiem dobrej komunikacji osób pochodzących z różnych krajów, regionów i kultur jest znajomość barier, które mogą zniekształcać przekaz, uniemożliwiając jego właściwą interpretację. Celem niniejszego tekstu jest odpowiedź na pytanie, na ile problem z prawidłowym zrozumieniem komunikatu wykracza poza kwestę znajomości języka nadawcy, obejmując inne aspekty komunikowania. W celu uzyskania odpowiedzi na to pytanie przeanalizowano wyniki badań z różnych dziedzin, a przede wszystkim z zakresu migracji, komunikowania, językoznawstwa, psychologii i antropologii kulturowej. Pozwoliło to na przyjrzenie się przekazom werbalnym, parawerbalnym i niewerbalnym pod kątem różnic kulturowych oraz odmiennych doświadczeń, a następnie identyfikację głównych barier komunikacyjnych na każdym z badanych poziomów. Analiza potwierdziła, że w obszarze komunikowania werbalnego kluczowe znaczenie ma znajomość kulturowego kontekstu, czyli wiedza na temat danej kultury oraz jej symboli. Równie ważne jest unikanie pułapek w obszarze komunikowania pozawerbalnego–dotyczą one sposobu mówienia oraz różnic w zakresie gestów, mimiki, aparycji, innego postrzegania czasu i przestrzeni, a także znajomości norm oraz zwyczajów regulujących międzyludzkie interakcje. Wątki te omówione zostały szczegółowo w kolejnych fragmentach tekstu.

9

Granice interpretacji lingwistycznej w badaniach nad komunikacją niewerbalną

58%

Heliasz-Nowosielska C.

Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego

|

2016

|

vol. 72

97-109

PL

W artykule pokazuję granicę refleksji lingwistycznej dotyczącej komunikacji niewerbalnej, która sytuuje się między ogólnojęzykowym sposobem opisywania zjawisk komunikacyjnych a ich opisem specjalistycznym z użyciem zaprojektowanych terminów. Problem ten omawiam, odnosząc się do wybranych aspektów badań specjalistycznych nad wskazywaniem i pokazywaniem, których wyniki porównuję z własnymi analizami grupy czasowników z morfemami wskaz- i pokaz-.

EN

The article shows the boundaries of linguistic reflection on nonverbal communication, which are situated between two different ways of describing communication phenomena: reporting actions in terms of general language vocabulary and giving specialist descriptions with the use of specially designed terminology. The problem is discussed with reference to some aspects of the specialist research on pointing and showing. The author also compares this research output with her own analysis of Polish verbs with the morphemes wskaz- and pokaz-.

10

Dotykalna trauma: o geście artystycznym Brachy L. Ettinger

58%

Kisiel A.

Narracje o Zagładzie

|

2018

|

issue 4

138-162

PL

Niniejszy artykuł poświęcony jest twórczości Brachy L. Ettinger – izraelskiej artystki, autorki teorii macierzy, psychoanalityczki, feministki oraz córki Żydów ocalonych z Holokaustu – zarówno w jej aspekcie teoretycznym, jak i artystycznym. Autorka stara się dowieść, że artystyczny gest Ettinger jest zarazem ucieleśnieniem niemal bezgranicznej bliskości względem traumatycznych wydarzeń oraz chwytem wywołującym w widzach zawieszenie rozróżnienia na to, co teraz, i to, co już minione, oraz na to, co obecne, i na to, co już nie. Uściślając, gest staje się zabiegiem zdolnym ukierunkować widza na traumatyczne doświadczenie Innego. Jak Ettinger sama przyznaje, w jej pracy teoria i sztuka są ze sobą niezwykle mocno związane; niniejszy artykuł stara się podążać podobną drogą i podejmuje próbę pokazania, jak te dwie instancje wzajemnie na siebie wpływają w twórczych transformacjach. Autorka artykułu rozpoczyna od omówienia techniki artystycznej stosowanej przez Ettinger, jej ujęcia traum(y) oraz pamięci w perspektywie teorii macierzy. Następnie, podejmuje się interpretacji wybranych obrazów z najsławniejszej serii Ettinger – Eurydice, opartych na fotografii prowadzonych na stracenie nagich kobiet z getta w Mizoczu, wykonanej w 1942 roku, a także dzieł przywołujących figurę matki. Obrazy te są odczytywane poprzez pryzmat takich pojęć, jak między innymi trauma świata oraz fort/da. Ponadto, artykuł sugeruje, w jaki sposób etyczny potencjał wybranych pojęć Ettinger znajduje zastosowanie w jej praktyce artystycznej.

EN

The article focuses on both theoretical and artistic activities of Bracha L. Ettinger, an Israeli artist, author of the matrixial theory, psychoanalyst, feminist, and daughter of Holocaust survivors. It endeavours to prove that Ettinger’s artistic gesture – on the one hand – stands for almost-borderless closeness to traumatic events and – on the other hand – may occasion the viewer’s suspension between such notions as now and then or presence and absence. To specify, it attempts to demonstrate that gesture can move the viewer towards the traumatic experience of the Other. As Ettinger herself admits that in her case art and theory are strongly interconnected, this article follows a similar path, trying to show how these two instances affect each other in a productive way. The article begins with an introduction to Ettinger’s artistic technique, the notion of trauma(s) in her oeuvre, and the matrixial take on memory. It moves on to the interpretation of chosen paintings from Ettinger’s most famous series, Eurydice, based on the 1942 picture of the execution of naked women in the Mizocz ghetto, and of selected works of art with a mother theme; these artworks are read through the prism of, among others, the trauma of the World and the fort/da game. Lastly, the article hints at ethical implications of chosen Ettingerian concepts that apply to the aesthetic practice.

11

An outline of culture anthropology in Norwid’s oevre

58%

Masłowski M.

Studia Norwidiana

|

2016

|

vol. 34 English Version

5-22

EN

Norwid’s reliance on gestures, behaviours and interactions in his poetry unveils the anthropological foundations of his line of thought. These foundations enable our understanding of his working philosophy, words and letters. Interactions make part of his discourse infrastructure, as defined in behavioural research, which developed no sooner than the 1950s and the 1960 (e.g. Lorenz, Goffman, Hall, Berne or Turner). Applying these categories to analyse Norwid’s Promethidion (1850) and Rzecz o wolnosci słowa [On the freedom of the Word] (1869) as well as such other poems like Fatum or Rozebrana [Partitioned] helps us observe how humanity emerges out of amazement – that how consciousness and the experience of work undergo sublimation to turn into the word. At the advent of Christ, the Word became power, which resulted in ethical universalism and in the realization of the messianic nature of work, guiding us towards resurrection (self-transcendence). Norwid’s thought, situating the metaphysical sense within the realm of anthropology, hugely influenced the theology of John Paul II.

12

Zarys antropologii kultury w dziele Norwida

58%

Masłowski M.

Studia Norwidiana

|

2016

|

vol. 34

3-20

EN

Norwid’s reliance on gestures, behaviours and interactions in his poetry unveils the anthropological foundations of his line of thought. These foundations enable our understanding of his working philosophy, words and letters. Interactions make part of his discourse infrastructure, as defined in behavioural research, which developed no sooner than the 1950s and the 1960 (e.g. Lorenz, Goffman, Hall, Berne or Turner). Applying these categories to analyse Norwid’s Promethidion (1850) and Rzecz o wolnosci słowa [On the freedom of the Word] (1869) as well as such other poems like Fatum or Rozebrana [Partitioned] helps us observe how humanity emerges out of amazement – that how consciousness and the experience of work undergo sublimation to turn into the word. At the advent of Christ, the Word became power, which resulted in ethical universalism and in the realization of the messianic nature of work, guiding us towards resurrection (self-transcendence). Norwid’s thought, situating the metaphysical sense within the realm of anthropology, hugely influenced the theology of John Paul II.

13

Wybrane gesty i formy parateatralne jako narzędzia wspomagania komunikacji z osobami w wieku senioralnym

58%

Ogonowska A.

Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura

|

2019

|

issue 11(2) "Teatr w edukacji, terapii i profilaktyce"

152-166

PL

Celem artykułu jest ukazanie strategii wspomagania komunikacji społecznej seniorów poprzez wykorzystanie gestu oraz form parateatralnych. W prowadzonych analizach wykorzystano odniesienia do badań z zakresu neuropsychologii, psychogeriatrii oraz fenomenologicznie zorientowanej koncepcji umysłu ucieleśnionego. W tym kontekście ukazano związki pomiędzy tą ostatnią kategorią, a pamięcią ciała oraz badaniami nad funkcjonowaniem neuronów lustrzanych. Wskazano również relacje między aktywizacją ruchową i językowo-komunikacyjną seniorów a pobudzaniem obwodów neuronalnych odpowiedzialnych za procesy kognitywne, zwrócono także uwagę na funkcje układów gestycznych oraz etapy wprowadzania form parateatralnych w procesach wspomagania kompetencji językowo-komunikacyjnych osób starszych. Artykuł wpisuje się w interdyscyplinarną refleksję nad jakością życia seniorów w XXI wieku oraz stanowi element większego projektu nt. psychokulturowych, gerontologicznych i logopedycznych uwarunkowań komunikacji międzygeneracyjnej.

EN

The purpose of the article is to show the strategies for supporting social communication of older adults by using gestures and paratheatrical forms. In the conducted analyses the authors have used references to research in the field of neuropsychology, psychogeriatrics and a phenomenologically-oriented concept of embodied cognition. In this context, links between that last category and body memory, as well as research into mirror neurons, are shown. Also, the relationship between motion activation, language communication of seniors and stimulating neural circuits responsible for cognitive processes is pointed out. Moreover, attention is paid to the functions of gesture systems, as well as the stages of introducing paratheatrical forms into the processes of supporting language communication competences of seniors. The paper fits into the interdisciplinary reflection on the quality of life in old age in the 21st century, and is also part of a larger project concerning psychocultural, gerontological and logopedic conditions of intergenerational communication.

14

Жестовость в романе Михаила Шишкина "Взятие Измаила"

51%

Schulzki I.

Przegląd Rusycystyczny

|

2019

|

vol. 2019

|

issue 4

PL

Główną uwagę w artykule poświęcono aspektowi gestów w powieści Michaiła Szyszkina "Oblężenie twierdzy Izmail". Pojęcie gestu jest najczęściej używane w poszukiwaniu alternatywy dla słowa i racjonalnego sensu, ponieważ gest, będący postacią ciszy, oznacza sytuację bezsensowności w tekście i jego powstawaniu oraz problematyzuje możliwość wypowiedzi werbalnej. Jednocześnie analiza gestów napotyka te same metodologiczne zadania werbalizacji, co sam tekst literacki. Artykuł omawia możliwe kierunki analizy prozy Szyszkina i analizuje gesty obecne w powieści zarówno pod względem tematyki i struktury narracyjnej tekstu, jak i ekspresji językowej. Zajęcie się kategorią gestu oferuje odmienną optykę i poczucie języka, ukierunkowane na ukryty potencjał tekstu. Gestowość odnajdujemy w tytule powieści (uchwycenie), w postaciach interwencji autora (chwytanie, karząca ręka), a także w organizacji tekstu jako systemu podobieństw (przepływów) i różnic (serii), przecinających element paradoksalny; wreszcie w wymiarze czasowym (eon), artykułowanym przez metafory pęknięcia, wahadła i ruchu . Zgodnie z logiką formowania znaczenia (Deleuze), gest definiowany jest jako medialna jednostka struktury tekstu, powstająca w punkcie przecięcia i przesunięcia między językiem a ciałem.

EN

The article focuses on aspects of gesture in Mikhail Shishkin’s novel Taking Izmail. The concept of gesture is frequently evoked in search of an alternative to speaking and rational meaning, since gesture, as a figure of muteness by itself, signals the nonsensical in the text and its production problematising the very possibility of verbal expression. Analyses of gestures in literature are faced with the same methodological conundrum as literary texts: how to verbalise the mute body. The article outlines possible directions of a gesturological criticism in Shishkin’s prose and grapples with gestures in Taking Izmail with respect to the motifs, the narrative structure, and the language expression. The recourse to the category of gesture is aimed at hidden potentials of the text and offers a different optics, or perception, of language. Gesture underlies the title of the novel (taking), the figures of authorial intervention (a grasping and punishing hand), the narratological metalepsis, and the organisation of the text as a system of convergences (flows) and divergences (series) intersected by a paradoxical element; finally, gesture is revealed in the temporal dimension (aion) articulated by the metaphors of a crack, a pendulum, and the circling Easter procession. Following the logic of the genesis of sense (Deleuze), gesture is defined as a formal medial element within the text structure occurring at the point of intersection and shift between body and language.

RU

Основное внимание в статье уделяется жестовому аспекту романа М. Шишкина Взятие Измаила. К понятию жеста чаще всего прибегают в поиске альтернативы слову и рациональному смыслу, так как жест, будучи сам фигурой умолчания, маркирует ситуации бессмысленности в тексте и его создании и проблематизирует саму возможность вербального высказывания. Одновременно с этим анализ жестовости сталкивается с теми же методологическими задачами вербализации бессловесного тела, что и сам литературный текст. Статья рассматривает возможные направления жестологического анализа в прозе Шишкина и анализирует жесты романа Взятие Измаила как в отношении тематики и повествовательной структуры текста, так и в отношении языкового выражения. Обращение к категории жеста предлагает иную оптику и ощущение языка, направленные на скрытый потенциал текста. Жестовость обнаруживается в названии романа (взятие), в фигурах авторской интервенции (хватающая, карающая рука), в нарратологическом металепсисе, а также в организации текста как системы схождений (потоков) и расхождений (серий), пересекающихся парадоксальным элементом; наконец, в темпоральном измерении (эон), артикулированном метафорами трещины, маятника, Пасхального хода. Следуя логике образования смысла (Делез), жест определяется как медиальная единица структуры текста, возникающий в точке пересечения и сдвига между языком и телом.

15

The teacher and students in terms of the interaction approach

51%

Wołodkiewicz K.

Journal of Agribusiness and Rural Development

|

2014

|

issue 4(34)

225-231

EN

Within the broadly defined field of human communication an important aspect is related to the teacher-students interactions. The character of these interactions may decisively determine students’ achievements. The opinion on the transactional nature of the interaction requires the individuals organising the education process to deconstruct the paradigm on the unidirectional process of human communication and to contribute to the creation of conditions promoting reciprocity of interactions. This paper presents the contemporary concept of communication and the term “interaction” was analysed using respective examples given in literature on the subject. Moreover, results of studies describing the nature of teacher-students interactions are presented and key factors determining their course are characterised.

PL

W szerokiej problematyce komunikowania się między ludźmi ważne miejsce zajmują interakcje nauczyciel-student. Ich charakter w zasadniczy sposób może determinować osiągnięcia uzyskiwane przez studentów. Pogląd o transakcyjnej naturze interakcji wymaga od osób organizujących proces kształcenia dekonstrukcji paradygmatu o jednokierunkowym procesie komunikacji międzyludzkiej i wniesienia wkładu w stworzenie warunków sprzyjających wzajemności oddziaływań. W pracy przedstawiono współczesną koncepcję komunikowania się i poddano analizie pojęcie interakcji z zastosowaniem odpowiednich przykładów z literatury przedmiotu. Zaprezentowano także wyniki badań opisujące naturę interakcji nauczyciel-student oraz scharakteryzowano kluczowe czynniki determinujące ich przebieg.

16

Marcel Marceau jako rzecznik mimu współczesnego

51%

Krzyżak A.

|

2018

|

vol. 9

|

issue 2

55-75

PL

Artykuł jest szkicem na temat mimu, formy teatralnej znanej od starożytności, lecz dzisiaj istniejącej w nowej odsłonie. Mim współczesny, powstały na kanwie awangardowych poszukiwań praktyków i teoretyków teatru początków XX wieku, zawdzięcza swą obecną formę twórcom francuskim, takim jak Étienne Decroux, Marcel Marceau i Jean-Louis Barrault. Koncepcja mimu przedstawiona w niniejszej pracy oparta jest na teorii i praktyce Marcela Marceau, mającej szczególny rys filozoficzny. Marceau, poświęcając całe życie propagowaniu idei i techniki mimu współczesnego poprzez spektakle, wywiady i pracę pedagogiczną, stał się jego rzecznikiem na całym świecie. Współcześnie mim to rodzaj teatru, w którym kluczową rolę odgrywają milczenie, stanowiące nowy wymiar ludzkiego istnienia, gdy słowa zawodzą, oraz postać doskonale przygotowanego technicznie aktora-mima, czyniącego na scenie to, co niewidzialne, widzialnym. Artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej zarysowano historyczny kontekst mimu. Podjęto również próbę uporządkowania terminologicznego. W drugiej przedstawiono materię mimu współczesnego w aspekcie filozoficznym oraz technicznym na podstawie dokonań Marcela Marceau.

EN

The article is a sketch of the subject of mime, a theatrical form known since the ancient times, but nowadays existing in a new version. A contemporary mime that came into being based on the research of avant-garde theoreticians and practitioners of the early 20th century theatre owes its current shape to the French artists such as Étienne Decroux, Marcel Marceau, and Jean-Louis Barrault. The presented concept of mime is based on Marceau’s theory and practice—both having a particular philosophical touch. Marceau who dedicated his life to promoting theory and methodology of contemporary mime by means of performances, interviews and teaching has become a mime expert whose work has a timeless quality worldwide. These days mime is becoming a kind of theatre where silence plays the key role and becomes a new dimension of a human being when words fail, and where an actor-mime with perfect technical skills makes the invisible visible on stage. The article consists of two parts. The first part outlines a historical context of mime. It also tries to organize its terminology. The second one presents philosophical and technical aspects of contemporary mime on the basis of Marcel Marceau’s work.

Refine search results

Mowa, gest, pismo. Relacje między kulturą żywego słowa a kulturą pisma w świetle zapisek z ksiąg sądowych późnośredniowiecznych miast polskich

W sarmackim teatrze życia (nie)codziennego

Multimodalność komunikacji międzyludzkiej

Rejtan jako totem narodu. Amnezja gestu

Teologia i symbolika gestów w odnowionych obrzędach święceń prezbiteratu

Heidegger and Merleau-Ponty: art and the bodily emergence of meaning

Rosyjskie kinociała lat pięćdziesiątych – między „obcym” a „swoim”

Zrozumieć „innego”: identyfikacja barier w komunikowaniu międzykulturowym

Granice interpretacji lingwistycznej w badaniach nad komunikacją niewerbalną

Dotykalna trauma: o geście artystycznym Brachy L. Ettinger

An outline of culture anthropology in Norwid’s oevre

Zarys antropologii kultury w dziele Norwida

Wybrane gesty i formy parateatralne jako narzędzia wspomagania komunikacji z osobami w wieku senioralnym

Жестовость в романе Михаила Шишкина "Взятие Измаила"

The teacher and students in terms of the interaction approach

Marcel Marceau jako rzecznik mimu współczesnego