Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: god of the gaps

Sort By:

Limit search:

The contemporary science and the new theo(cosmo)logy project

100%

Gałecki S., Szufa K.

Logos i Ethos

2020

vol. 54

Balázs Mezei, in an essay entitled Demythologizing Christian philosophy: an outline, criticizes the position he describes as “cosmotheology”. By this he means a philosophical refl ection on the world that is strongly conditioned by the pre-Copernican conception of the universe. In his opinion, the only solution to the problem of “cosmotheology” is to “demythologize” philosophy, freeing it from all cosmological conditions, which constitute only an unnecessary burden. Michał Heller presents a diff erent attitude. He argues that theology – that is, rational refl ection on Christian revelation – must take into account what in many publications he calls “the current image of the world.” Science is supposed to be a specific locus theologicus: a source of refl ection and theological argumentation. A theologian cannot turn his back on such important issues for modern science as the Big Bang theory, the eternity and infinity of the universe, fine tuning of the initial conditions of the universe. These data from the natural sciences can not only inspire but also point to new ways of understanding classical theological theories. It is the concept of “inspiration” that seems to be central to the approach that we have defined as “the new theo (cosmology)”. On a few selected examples we want to show how, on the basis of the latest cosmological data, Heller shapes the “new theology”, creatively refl ecting on questions about the creation of the world, its eternity, and Providence caringly supporting the existence of the universe.

Czas na nową teo(kosmo)logię?

94%

Gałecki S., Szufa K.

Logos i Ethos

2015

issue 2(39)

201–229

Balázs Mezei w eseju zatytułowanym Demythologizing Christian philosophy: an outline podejmuje krytykę stanowiska, które określa mianem „kosmoteologii”. Rozumie on przez to taki filozoficzny namysł nad światem, który jest silnie uwarunkowany przedkopernikańską koncepcją wszechświata. Jego zdaniem jedynym rozwiązaniem problemu „kosmoteologii” jest „zdemitologizowanie” filozofii, uwolnienie jej od wszelkich uwarunkowań kosmologicznych, które stanowią wyłącznie zbędny balast. Michał Heller prezentuje postawę odmienną. Twierdzi on bowiem, że teologia – czyli racjonalny namysł nad chrześcijańskim Objawieniem – musi uwzględniać to, co w wielu publikacjach nazywa „aktualnym obrazem świata”. Nauka ma być swoistym locus theologicus: źródłem refleksji i argumentacji teologicznej. Teolog nie może obracać się plecami do tak istotnych dla współczesnej nauki kwestii jak teoria Wielkiego Wybuchu, wieczność i nieskończoność wszechświata, fine tuning warunków początkowych wszechświata. Te dane pochodzące z nauk przyrodniczych mogą nie tylko inspirować, ale również wskazywać nowe sposoby rozumienia klasycznych teorii teologicznych. Właśnie pojęcie „inspiracji” wydaje się być kluczowe dla podejścia, które określiliśmy „nową teo(kosmo)logią”. Na kilku wybranych przykładach chcemy pokazać, jak w oparciu o najnowsze dane kosmologiczne Heller kształtuje „nową teologię”, twórczo przemyśliwując pytania o stworzenie świata, jego wieczność, Opatrzność troskliwie podtrzymującą istnienie wszechświata.

Refine search results

2 Logos i Ethos

1 2020

1 2015

2 Gałecki S.

2 Szufa K.

Search results

The contemporary science and the new theo(cosmo)logy project

Czas na nową teo(kosmo)logię?