Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  grekokatolicy
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

[Recenzja]: Paweł Przybylski, Rola duchowieństwa greckokatolickiego w kształtowaniu się opcji narodowych wśród Łemków w latach 1918-1947, Wydawnictwo Mado, Toruń 2006, ss. 294, ISSN 978-83-8988-659-0

100%
Drebot Y.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2022
|
vol. 119
517-527
PL
.
2
Publication available in full text mode
Content available

Społeczność greckokatolicka w Galicji w okresie inwazji rosyjskiej (1914–1915)

85%
Krochmal A.
Miscellanea Historico-Archivistica
|
2014
|
issue 21
227-255
EN
Galicia – peripheral part of the Habsburg monarchy – played a key role in the First World War. Its strategic location between Austro-Hungarian Empire and Russia resulted in the direct inclusion of multi-ethnic and multi-faith community of Galicia in global armed conflict. The Russian invasion of Galicia and double siege of the fortress of Przemyśl by the Russians had long-term political, material and spiritual effects for the local community. The article focuses on the situation of the Ukrainian population in Galicia in the first two years of the war. Particular attention was paid to the attitude of the Greek Catholic Church, its bishops, clergy and followers to the events of 1914–1915. The Greek Catholic community, mostly loyal to the Habsburg monarchy, was affected by the repressions of the authorities and Austro-Hungarian troops in the first weeks of the war. The reason for this was pro-Russian movement growing in many regions of Galicia before 1914 and promotion of the Orthodox denomination. After the outbreak of the war, many lay people and priests of the Greek-Catholic denomination were accused of supporting Russia and placed in internment camps in the interior of the monarchy. The loss of the parish clergy periodically reached 50% of the pre-First World War state. The Russian forces invading Galicia fought with the Ukrainian national movement and its activists. The aim of the Russian authorities was russification of the community of Galicia and conversion of the Greek Catholics to Greek Orthodox. This was to ensure integration of the territory of the tsarist empire. Drastic methods that were introduced to implement these plans, including the arrest and detention in the depths of Russia of the head of the Greek Catholic Church, Metropolitan Andrzej Szeptycki did not bring the expected results. Interesting results gave a study based on previously unknown sources of the Church from the State Archives in Przemyśl holdings. Records showed that the percentage of people – staunch supporters of Russia, who decided to leave voluntarily Galicia, together with the Russian army did not exceed 1% of the total population in the Uniate Diocese of Przemyśl. Months of fighting in Galicia resulted in material losses, including burning of dozens of villages and towns, destruction of the sacred objects (including historic churches and their equipment), looting of cultural property by the Russians. The dramatic events of the war eventually led to the weakening of the pro-Russian movement in Galicia and achievement of decisive advantage in the society by the Ukrainian National party, strongly supported by the Greek Orthodox Church.
3
Publication available in full text mode
Content available

Społeczność greckokatolicka w Galicji w okresie inwazji rosyjskiej (1914–1915)

85%
Krochmal A.
Miscellanea Historico-Archivistica
|
2014
|
issue 21
227-255
PL
Galicja – peryferyjna część monarchii habsburskiej – odegrała kluczową rolę w I wojnie światowej. Jej strategiczne położenie pomiędzy Austro-Węgrami a Rosją spowodowało bezpośrednie włączenie wielonarodowościowej i wielowyznaniowej społeczności galicyjskiej w światowy konflikt zbrojny. Inwazja rosyjska na Galicję oraz dwukrotne oblężenie twierdzy w Przemyślu przez Rosjan miały długofalowe skutki w sferze politycznej, materialnej i duchowej dla społeczności lokalnej. W artykule skoncentrowano się na sytuacji ludności ukraińskiej w Galicji w pierwszych dwóch latach wojny. Szczególną uwagę zwrócono na postawę Kościoła greckokatolickiego, jego biskupów, duchowieństwa i wiernych wobec wydarzeń z lat 1914-1915. Społeczność greckokatolicka, w większości lojalna wobec monarchii habsburskiej, została dotknięta represjami przez władze i wojska austro-węgierskie w pierwszych tygodniach wojny. Powodem tego był rozwijający się w wielu rejonach Galicji przed 1914 r. ruch rusofilski oraz szerzona propaganda proprawosławna. Po wybuchu wojny, wielu osobom świeckim i kapłanom greckokatolickim postawiono zarzut sprzyjania Rosji i osadzono w obozach internowania w głębi monarchii. Ubytek duchowieństwa parafialnego sięgał okresowo 50% stanu sprzed I wojny światowej. Wkraczające do Galicji wojska rosyjskie podjęły walkę z ukraińskim ruchem narodowym i jego działaczami. Celem władz rosyjskich była rusyfikacja społeczności Galicji i skłonienie grekokatolików do zmiany wyznania na prawosławne. Miało to zapewnić trwałą integrację tego terytorium z imperium carskim. Podjęcie drastycznych metod realizacji tych planów, w tym aresztowanie i przetrzymywanie w głębi Rosji głowy Kościoła greckokatolickiego, metropolity Andrzeja Szeptyckiego nie przyniosło spodziewanych efektów. Interesujące rezultaty dały badania oparte na nieznanych dotychczas źródłach kościelnych z Archiwum Państwowego w Przemyślu. Pokazały one, że odsetek osób - zdeklarowanych zwolenników Rosji, które zdecydowały się wyjechać z Galicji dobrowolnie wraz z wojskiem rosyjskim, nie przekroczył 1% ogółu ludności w unickiej diecezji przemyskiej. Wielomiesięczne walki na terenie Galicji spowodowały straty materialne, w tym spalenie kilkudziesięciu wsi i miasteczek, zniszczenie obiektów sakralnych (w tym zabytkowych cerkwi i ich wyposażenia), grabież przez Rosjan dóbr kultury. Dramatyczne wydarzenia wojenne doprowadziły ostatecznie do osłabienia obozu rusofili galicyjskich i uzyskania zdecydowanej przewagi w społeczeństwie przez narodowe stronnictwo ukraińskie, silnie wspierane przez Kościół greckokatolicki.
EN
Galicia – peripheral part of the Habsburg monarchy – played a key role in the First World War. Its strategic location between Austro-Hungarian Empire and Russia resulted in the direct inclusion of multi-ethnic and multi-faith community of Galicia in global armed conflict. The Russian invasion of Galicia and double siege of the fortress of Przemyśl by the Russians had long-term political, material and spiritual effects for the local community. The article focuses on the situation of the Ukrainian population in Galicia in the first two years of the war. Particular attention was paid to the attitude of the Greek Catholic Church, its bishops, clergy and followers to the events of 1914–1915. The Greek Catholic community, mostly loyal to the Habsburg monarchy, was affected by the repressions of the authorities and Austro-Hungarian troops in the first weeks of the war. The reason for this was pro-Russian movement growing in many regions of Galicia before 1914 and promotion of the Orthodox denomination. After the outbreak of the war, many lay people and priests of the Greek-Catholic denomination were accused of supporting Russia and placed in internment camps in the interior of the monarchy. The loss of the parish clergy periodically reached 50% of the pre-First World War state. The Russian forces invading Galicia fought with the Ukrainian national movement and its activists. The aim of the Russian authorities was russification of the community of Galicia and conversion of the Greek Catholics to Greek Orthodox. This was to ensure integration of the territory of the tsarist empire. Drastic methods that were introduced to implement these plans, including the arrest and detention in the depths of Russia of the head of the Greek Catholic Church, Metropolitan Andrzej Szeptycki did not bring the expected results. Interesting results gave a study based on previously unknown sources of the Church from the State Archives in Przemyśl holdings. Records showed that the percentage of people – staunch supporters of Russia, who decided to leave voluntarily Galicia, together with the Russian army did not exceed 1% of the total population in the Uniate Diocese of Przemyśl. Months of fighting in Galicia resulted in material losses, including burning of dozens of villages and towns, destruction of the sacred objects (including historic churches and their equipment), looting of cultural property by the Russians. The dramatic events of the war eventually led to the weakening of the pro-Russian movement in Galicia and achievement of decisive advantage in the society by the Ukrainian National party, strongly supported by the Greek Orthodox Church.
4

Ojcowie bazylianie i ich posługa w Starym Kurowie jako przykład pracy greckokatolickich duchownych w obrządku łacińskim.

85%
Woźniak S.
Studia Zachodnie
|
2014
|
vol. 16
143-152
PL
Działalność zakonu oo. bazylianów na terenach Ziemi Lubuskiej jest co najmniej dziwne, jeżeli nie zaskakujące. Jest to zgromadzenie działające w obrządku greckokatolickim. Z tego też tytułu powinno być związane z ziemiami południowo-wschodnimi Polski. Jednak powojenna historia sprawiła, iż działalność Kościoła greckokatolickiego w Polsce nie była tolerowana. Dlatego też bazylianie, aby przetrwać, musieli zacząć pracować w obrządku rzymskokatolickim. Na Ziemie Lubuską przybyli, aby wspomóc duchowieństwo świeckie na terenach organizującej się diecezji gorzowskiej. Na trwałe związali się z małą miejscowością położoną na północny-wschód od Gorzowa Wielkopolskiego – Stare Kurowo. Zgromadzenie oo. bazylianów pracując w tej miejscowości wypełniała wzorowo swe obowiązki. Posługa zakonników miała miejsce w latach 1947-1978. Działalność oo. bazylianów w Starym Kurowie jest przykładem na to, w jaki sposób duchowieństwo greckokatolickie przystosowało się do norm pracy w obrządku rzymskokatolickim. Jest to swoiste studium przypadku świadczące o ogóle.
EN
Activity of Basilians in Ziemia Lubuska, is peculiar, if not surprising. It is a gathering in the Greek Catholic rite. Which is why, it should be associated with the southeastern part of Poland. However, the post-war history caused that the Greek-Catholic Church activity in Poland was not tolerated. So Basilians, in order to survive, had to start operating in the Roman Catholic rite. They arrived to Ziemia Lubuska, so to support the secular clergy, in the area of Gorzów diocese. They permanently settled in a small town – Stare Kurowo, which is situated on the northeast of Gorzów Wielkopolski. The Basilians were working in this town and they did fulfil their obligations, perfectly. Their service continued from 1947 to 1978, and this activity is the example of the way in which, Greek Catholic clergy adjusted to the labour standards in the Roman Catholic rite. This is a case study, which denotes the totality.
5
Publication available in full text mode
Content available

Polskie rozstanie z Unią greckokatolicką na wschodnich rubieżach Rzeczypospolitej

85%
Kiper D.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2019
|
vol. 111
471-474
EN
-
6
Publication available in full text mode
Content available

„Ksiądz” Jan Lewiarz – organizator i odnowiciel Cerkwi prawosławnej w południowo-wschodniej Polsce

71%
Misiołek P.
Dzieje Najnowsze
|
2020
|
vol. 52
|
issue 1
PL
Celem artykułu jest przedstawienie działalności Jana Lewiarza jako organizatora i odnowiciela Cerkwi prawosławnej w południowo-wschodniej Polsce. Nie wiadomo, czy faktycznie przyjął święcenia kapłańskie, mimo to stał się jedną z najważniejszych osób w Kościele prawosławnym w Polsce. Jego aktywność – połączona ze ścisłą współpracą z władzami państwowymi – doprowadziła do przejmowania wielu pounickich majątków, w tym świątyń, które stały się podstawą do tworzenia nowych parafii prawosławnych w południowo-wschodniej Polsce.
EN
The purpose of the article is to present the activities of Jan Lewiarz as the organiser and restorer of the Orthodox Church in south-eastern Poland. There are several versions of the biography of Jan Lewiarz, which do not make it possible to say whether he actually was ordained a priest. However, he became one of the most important people in the Orthodox Church in Poland. His activity, joined with close cooperation with state authorities, led to the taking over of many properties and temples which belonged to the Greek Orthodox Church. Many of them became the basis for the creation of new Orthodox parishes in south-eastern Poland.
7
Publication available in full text mode
Content available

Starania zielonogórskich grekokatolików o własną świątynię

71%
Wanatko G.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2019
|
vol. 111
345-356
EN
Due to post-war deportations, mainly the Operation Vistula in 1947, a considerable group of the Ukrainian minority, including the Greek Catholics came to the Lubusz district. They were deprived of the possibility to conduct the religious practices in their rite until 1956. The events which occurred in Poland in 1956 enabled them to erect a parish and to celebrate their Greek Catholic services in Latin churches. In Zielona Góra that situation persisted for several decades, as the Greek Catholic community did not possess their own church. The first unsuccessful attempts to acquire a church were made in the 1980s and were continued in the 1990s. And then the Greek Catholics from Zielona Góra decided to organize their own church by adapting an ordinary building. The implementation of this undertaking lasted over 20 years. Attempts to acquire a building were made by the parish along with the local Board of the Zielona Góra Association of the Ukrainians in Poland, as the acquired building was intended for religious and cultural needs of the Ukrainian minority. The talks were held with the regional and municipal authorities. Most suggested buildings could not be accepted due to their poor condition or location. At the beginning of the 21st century, the town offered the building of the former Brieger’s winery. The parishioners accepted the proposal despite the fact that it required extensive renovation and reconstruction. The first renovation works began in 2003 and lasted until 2008. The consecration of the Greek Catholic church (Boduena Street) took place on 11 October 2008.  In this way, the goal was achieved and the parish concentrated on adapting the new House of God.
PL
Wskutek powojennych przesiedleń, głównie w ramach akcji „Wisła” w 1947 roku, na terenie Ziemi Lubuskiej znalazła się liczna grupa mniejszości ukraińskiej w tym grekokatolików. Do 1956 roku byli oni pozbawieni możliwości praktyk religijnych w swoim obrządku. Wydarzenia w Polsce z 1956 roku umożliwiły erygowanie parafii i odprawianie nabożeństw greckokatolickich, które odbywały się w kościołach łacińskich. W Zielonej Górze stan ten trwał kilka dekad, gdyż wspólnota greckokatolicka nie posiadała własnej świątyni. Pierwsze, nieudane próby uzyskania własnej świątyni grekokatolicy podjęli w latach 80. XX w. Starania te kontynuowano w latach 90. XX w. Zielonogórscy grekokatolicy zdecydowali się podjąć trudu własnej świątyni na drodze adaptacji budynku. Realizacja tego przedsięwzięcia trwała niemal 20 lat. Próby uzyskania obiektu parafia podejmowała wspólnie z miejscowym Zarządem Zielonogórskiego Koła Związku Ukraińców w Polsce, gdyż uzyskany lokal miałby zabezpieczać potrzeby religijne i kulturalne mniejszości ukraińskiej. Rozmowy prowadzone były z Urzędem Wojewódzkim i Urzędem Miejskim. Większość proponowanych obiektów była nie do przyjęcia, czego powodem był zły stan budynków, bądź ich umiejscowienie. Na początku XXI wieku miasto zaproponowało grekokatolikom budynek dawnej winiarni Briegera. Parafianie zaakceptowali propozycję, mimo, że obiekt wymagał gruntownego remontu i przebudowy. Pierwsze prace remontowe rozpoczęto w 2003, a trwały do 2008 roku. Ich zwieńczeniem była uroczysta konsekracja Cerkwi przy ul. Boduena, która odbyła się 11.10.2008 roku. Tym samym proces starań uległ zakończeniu, a życiem parafii zawładnął trud zagospodarowania nowego Domu Bożego.
8
Publication available in full text mode
Content available

Katalog alumnów Seminarium Diecezji Chełmskiej obrządku greckokatolickiego studiujących w latach 1778-1833

71%
Kania J.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
1990
|
vol. 59
247-404
EN
-
9

Projekty i realizacje sakralne Jerzego Nowosielskiego dla świątyń obrządku wschodniego we Wrocławiu

57%
Czerni K.
Sacrum et Decorum. Materiały i studia z historii sztuki sakralnej
|
2014
|
vol. 7
63-103
PL
Jerzy Nowosielski (1923–2011) był jednym z najwybitniejszych polskich malarzy XX wieku, a jego dorobek obejmuje również projekty i realizacje w zakresie monumentalnej sztuki sakralnej. Z pochodzenia Ukrainiec, z wyznania prawosławny, stworzył oryginalną koncepcję współczesnej ikony, łącząc estetykę malarstwa nowoczesnego z tradycją bizantyńską. Projektował obrazy przeznaczone do dewocji prywatnej, a także wnętrza świątyń różnych wyznań. We Wrocławiu pracował przy dekoracji zarówno cerkwi prawosławnych, jak i greckokatolickich. Dla katedry prawosławnej pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy (dawny kościół św. Barbary) zaprojektował rząd ikon świątecznych w ikonostasie oraz polichromię, z której wykonano zaledwie część: malowidła na sklepieniu prezbiterium i w kaplicy Podwyższenia Krzyża Św. Plany związane z drugą prawosławną cerkwią we Wrocławiu – w polskojęzycznej parafii pw. św. św. Cyryla i Metodego na Piasku – niestety nie zostały urzeczywistnione, choć artysta wykonał wiele projektów, m.in. ikonostasu i Golgoty. Bardziej owocna była współpraca Nowosielskiego z unitami, chociaż niepewny status prawny Cerkwi greckokatolickiej w Polsce zaszkodził także i tym pracom. Dla pierwotnej świątyni unickiej we Wrocławiu – krypty pw. św. Bartłomieja (dolny kościół pw. Św. Krzyża) – Nowosielski zaprojektował elementy polichromii oraz witraże, z których zrealizowano dziesięć. Wykonał także wiele ruchomych elementów wystroju (ikonostas, chorągwie i sprzęty liturgiczne, ikony), które w 1999 roku przeniesiono do nowej wrocławskiej cerkwi unickiej – kościoła pw. św. św. Wincentego i Jakuba. Oryginalna i odważna sztuka sakralna Nowosielskiego mimo ugruntowania w głębokiej wierze artysty i jego bogatych doświadczeń duchowych wśród wiernych budziła nierzadko kontrowersje – stąd jej burzliwe losy, kłopoty z projektami, dotykające ją akty agresji i zniszczenia. Dziś nie ulega wątpliwości, że w dziedzinie monumentalnej sztuki sakralnej Jerzy Nowosielski stworzył dzieła wybitne, dlatego każdy ich ślad, okoliczności powstania i historia zasługują na uwagę badaczy.
EN
Jerzy Nowosielski (1923–2011) was one of the most outstanding Polish painters of the 20th century. His oeuvre also includes many projects in the field of monumental religious art. Born to an Orthodox family in the Ukraine, he is the author of an original concept of the modern icon, which combines the esthetics of modern painting with Byzantine tradition. He has designed paintings for private devotion, as well as for churches of different denominations. In Wrocław, he has worked with both Eastern Orthodox and Greek Catholic churches. For the Eastern Orthodox Cathedral of the Nativity of the Mother of God (the former Church of St Barbara), he designed the Feast tier of the iconostas and a polychrome decoration, only parts of which were actually painted in the end: in the vaulting of the presbytery and the chapel of the Exaltation of the Cross. His plans for the other Eastern Orthodox church in Wrocław, the Polish-language Church of St Cyril and St Methodius in Piasek, unfortunately never materialized, even though all the designs, e.g. for the iconostas and the Golgotha, were ready. Nowosielski’s cooperation with the Greek Catholic was more fruitful; however, the uncertain legal status of the Greek Catholic Church in Poland also proved a hindrance to the projects. In the crypt of St Bartholomew (the lower church of the Exaltation of the Cross), the original Greek Catholic church in Wrocław, Nowosielski designed polychrome elements and stained-glass windows, ten of which were actually produced. He also made many moveable elements for the interior (the iconostas, banners, liturgical equipment, icons), which were transferred to the new church, the Church of St Vincent and St James, in 1999. Even though it was rooted in deep faith and rich spiritual experience, Nowosielski’s bold and original religious art often sparked controversies among the common people, hence its checkered fate, frequent problems with producing the designs, as well as acts of aggression and destruction against them. Today, there is no doubt that Jerzy Nowosielski has created outstanding masterpieces in the field of monumental religious art; their every trace, circumstances of creation, and history deserve scholarly attention.
10
Publication available in full text mode
Content available

Relacje księży Karola Dębińskiego i Feliksa Majewskiego z wizytacji duszpasterskich biskupa lubelskiego Franciszka Jaczewskiego jako źródło do badań architektury sakralnej w diecezji lubelskiej na początku XX wieku

57%
Bartko-Malinowska A.
Facta Simonidis
|
2023
|
vol. 16
|
issue 1
237-251
EN
Pastoral visits of parishes, typically conducted on an annual basis, constitute a fundamental duty of Catholic bishops. Such visits serve as occasions for addressing the concerns and needs of the faithful, while also providing an opportunity to assess the state of parish churches. However, the religious policies enforced by the Russian government in the Kingdom of Poland imposed restrictions on the ability of the bishops of Lublin and Siedlce to visit parishes situated in regions inhabited by the Uniate population. The decree on religious tolerance of April 17/30, 1905 enabled former Uniates to return to the Catholic Church and expanded the scope of activities for the Catholic clergy. Bishop Franciszek Jaczewski of the Lublin Diocese promptly availed himself of this newfound opportunity and made the inaugural visit to the the south-eastern part of the Lublin Diocese on May 13 of the same year. In 1905 alone, the bishop visited a total of 56 parishes and continued his visits in 1906 and 1907. The first visit, which was of immense significance, was meticulously documented by Father Karol Dębiński, while the subsequent visit, conducted one year later, was chronicled by Father Feliks Majewski. These accounts provide insights into the historical background of the visited localities, the genesis of the parishes, and the architectural features of the ecclesiastical structures, including their external façades, state of preservation, and interior furnishings. Significantly, these narratives are complemented by rich photographic material. It is worth noting that these accounts often convey the subjective viewpoints and impressions of the authors, which, nevertheless, does not impinge on their informative value. Given the authors’ assiduousness, these reports are an invaluable source for investigating the objects visited by the bishop, especially considering that some have undergone alterations or have not survived till the present day. The meticulous descriptions of the ecclesiastical edifices, offered by first-hand witnesses, are of considerable historiographic significance, particularly for scholars of art history specialising in the sacred architecture of the Lublin region.
PL
Wizytacje duszpasterskie parafii stanowią jeden z obowiązków biskupów katolickich i powinny odbywać się corocznie. Każda wizytacja jest okazją zarówno do spojrzenia na problemy i potrzeby wiernych, jak i zapoznania się ze stanem zachowania świątyń parafialnych. Polityka wyznaniowa rządu carskiego prowadzona w Królestwie Polskim uniemożliwiała biskupom lubelskim i siedleckim odwiedzanie parafii leżących na terenach zamieszkiwanych przez ludność unicką. Wprowadzenie 17/30 kwietnia 1905 roku ukazu o tolerancji religijnej dało możliwość byłym unitom powrotu do Kościoła katolickiego, a duchowieństwu katolickiemu pozwoliło na szerszą działalność. Biskup lubelski Franciszek Jaczewski niezwłocznie skorzystał z tej sposobności i już 13 maja tego samego roku rozpoczął pierwszą wizytację południowo-wschodniej części diecezji lubelskiej. Tylko w 1905 roku biskup odwiedził 56 parafii, kolejne wizytacje prowadzone były w latach 1906 i 1907. Pierwsza podróż, będąca wydarzeniem wysokiej rangi, została opisana przez ks. Karola Dębińskiego, kolejna, przeprowadzona rok później, przez ks. Feliksa Majewskiego. Obie relacje z podróży dostarczają informacji na temat historii odwiedzanych miejscowości, historii parafii oraz kościołów, opisując ich wygląd zewnętrzny, stan zachowania oraz wyposażenie. Zawierają także bogaty materiał fotograficzny. Relacje te nierzadko prezentują poglądy i wrażenia piszących, co jednak nie umniejsza wartości zawartych w nich informacji. Dzięki rzetelności autorów relacje te są bardzo dobrym źródłem do badań nad odwiedzonymi przez biskupa obiektami, zwłaszcza że niektóre zostały przebudowane, a inne nie dotrwały do naszych czasów. Opisy świątyń są relacjami naocznych świadków i dla historyka sztuki zajmującego się architekturą Lubelszczyzny stanowią cenne źródło historyczne.             Pierwsza podróż, będąca wydarzeniem ogromnej rangi, została opisana przez ks. Karola Dębińskiego, kolejna, przeprowadzona rok później przez ks. Feliksa Majewskiego. Obie relacje z podróży dostarczają informacji na temat historii odwiedzanych miejscowości, historii parafii oraz kościołów opisując ich wygląd zewnętrzny, stan zachowania oraz wyposażenie. Zawierają także bogaty materiał fotograficzny. Relacje te nierzadko prezentują poglądy i wrażenia piszących, co jednak nie umniejsza wartości zawartych w nich informacji. Dzięki rzetelności autorów, relacje te są bardzo dobrym źródłem do badań nad odwiedzonymi przez biskupa obiektami, zwłaszcza, że niektóre zostały przebudowane, a inne nie dotrwały do naszych czasów. Opisy świątyń są relacjami naocznych świadków i dla historyka sztuki zajmującego się architekturą Lubelszczyzny stanowią cenne źródło historyczne.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.