Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 9

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  grzywna
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Nowelizacja Kodeksu wykroczeń w zakresie wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji

100%
Kluza J.
Ius Novum
|
2022
|
vol. 16
|
issue 4
57-72
EN
Due to the amendment, which entered into force on January 1, 2022, a number of provisions in Chapter XI of Misdemeanour Code concerning safety and order in communication were significantly changed. The legislator decided to introduce new types of prohibited acts and significantly increased the amount of the fine for certain offenses. These changes are revolutionary, which is also associated with controversy. This is because some of the changes made raise doubts due to the higher degree of their repression, which makes the punishability of certain offenses disproportionate in relation to similar crimes under the Penal Code. This issue will be presented later in the article.
PL
Na mocy nowelizacji, która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., w sposób bardzo istotny zmieniono wiele przepisów w rozdziale XI Kodeksu wykroczeń, dotyczącym bezpieczeństwa i porządku w komunikacji. Ustawodawca zdecydował się wprowadzić nowe typy czynówzabronionych oraz w sposób znaczący podwyższyć wysokość grzywny za niektóre wykroczenia.Zmiany te mają wręcz rewolucyjny charakter, co wiąże się także z kontrowersjami. Część bowiem z dokonanych zmian budzi wątpliwości ze względu na wyższy stopień represji tychprzepisów, co czyni karalność niektórych wykroczeń nieproporcjonalną w stosunku do analogicznych przestępstw z Kodeksu karnego. Zagadnienie to zostanie przedstawione w dalszejczęści artykułu.
2
Publication available in full text mode
Content available

Suma pieniężna jako środek dyscyplinujący w postępowaniu sądowo-administracyjnym

100%
Tarno J. P.
Kwartalnik Prawa Podatkowego
|
2017
|
issue 2
41-53
EN
Judicial control is an immanent element of every administration process. Administrative courts are the basic guarantor of the legality of administrative bodies in the current legal system,to which, apart from the primary role of the administration of justice. Therefore, the feasibility sentences of administrative courts plays the main role in this process. For this reason, the legislator has given them to the function of disciplining influence. Today, apart from typical repressive measures, the legislator introduces preventive instruments. It should also be emphasized that the catalogue of disciplining measures is continuously expanding. A new legal solution is established in 2015 additional measure of a disciplinary and repressive nature, that is granting of a sum of money from the authority to the complainant.
PL
Kontrola jest niezbędnym elementem każdego procesu administrowania. Sądowa kontrola administracji jest w obowiązującym systemie prawa podstawowym instrumentem zagwa­rantowania legalności działania organów administracji. Dlatego też kluczową rolę należy przypisać wykonalności orzeczeń sądów administracyjnych. Z tego też powodu sądy te zostały wyposażone w możliwość stosowania środków dyscyplinującego oddziaływania. Współcześnie obok typowych środków o charakterze represyjnym ustawodawca wprowadza instrumenty o charakterze prewencyjnym. Katalog środków dyscyplinujących ulega ciągłemu rozszerzeniu. Nowym rozwiązaniem prawnym jest ustanowiony w 2015 r. dodatkowy środek o charakterze dyscyplinująco-represyjnym, polegający na przyznaniu sumy pieniężnej od organu na rzecz skarżącego.
3
Publication available in full text mode
Content available

Środki z art. 226(2) § 2 k.p.c. związane z nadużyciem przez stronę prawa procesowego

100%
Szanciło T.
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
|
2021
|
issue 6
7-15
EN
One of the basic assumptions of the amendment to the Code of Civil Procedure from 4.07.2019 is to counteract the parties' abuse of procedural law, so making the rights provided for in the provisions of use incompatible with the purpose for which they were established (Article 41 of the Code of Civil Procedure). The legislator significantly expanded the scope of the sanctions, which can be applied by the court in the event of abuse of procedural law by a party. The legislator rightly considered that disloyal and dishonest behavior of a party, especially those affecting the unjustified extension of proceedings, should be incriminated in a much broader scope than before. Although the introduction of new trial measures aimed at implementing the principles of loyalty in civil proceedings should be assessed positively, their structure raises serious doubts from the theoretical and practical point of view. The aim of the article is to present the practical aspects of applying the measures provided for in Art. 226(2) § 2 of the Code of Civil Procedure.
PL
Jednym z podstawowych założeń nowelizacji kodeksu postępowania cywilnego z 4.07.2019 r. jest przeciwdziałanie nadużywaniu przez strony prawa procesowego, a więc czynieniu z uprawnień przewidzianych w przepisach użytku niezgodnego z celem, dla którego je ustanowiono (art. 41 k.p.c.). Ustawodawca znacznie rozszerzył zakres przedmiotowy sankcji, które mogą być stosowane przez sąd w przypadku nadużycia przez stronę prawa procesowego. Ustawodawca słusznie uznał, że nielojalne i niesumienne zachowanie strony, szczególnie mające wpływ na niezasadne przedłużenie postępowania, powinno zostać inkryminowane w znacznie szerszym zakresie niż dotychczas. Chociaż wprowadzenie nowych środków procesowych zmierzających do realizacji zasad lojalności w postępowaniu cywilnym należy ocenić pozytywnie, to ich konstrukcja budzi poważne wątpliwości z punktu widzenia teoretycznego i praktycznego. Celem artykułu jest przedstawienie praktycznych aspektów zastosowania środków przewidzianych w art. 226(2) § 2 k.p.c.
4
Publication available in full text mode
Content available

Selected issues concerning a new approach to the idea of punishment in the light of Act of 13 June 2019

99%
Melezini M.
Ius Novum
|
2020
|
vol. 14
|
issue 2
38-54
PL
Artykuł podejmuje problemy rozległych zmian przepisów kodeksu karnego w ujęciu ustawy z 13 czerwca 2019 r. Przedmiotem rozważań uczyniono najważniejsze rozwiązania wprowadzone w części ogólnej kodeksu karnego w obrębie kar i instytucji wymiaru kary. Dotyczyły one: wyeliminowania kary 25 lat pozbawienia wolności z katalogu kar; wydłużenia z 15 lat do 30 lat górnej granicy terminowej kary pozbawienia wolności; podwyższenia dolnej granicy grzywny oraz kary ograniczenia wolności; modyfikacji treści art. 37a k.k. dopuszczającego możliwość orzeczenia grzywny lub kary ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia wolności; ogólnych dyrektyw sądowego wymiaru kary oraz katalogu okoliczności obciążających oraz łagodzących; orzeczenia kary dożywotniego pozbawienia wolności bez możliwości warunkowego zwolnienia skazanego. Przeprowadzona analiza doprowadziła do konkluzji, że przestawione rozwiązania nie zasługują na aprobatę.
EN
The article discusses the issues concerning extensive amendments to the provisions of the Criminal Code laid down in the Act of 13 June 2019. It considers the most important solutions introduced to the General part of the Criminal Code in the field of penalties and sentencing. These concern: elimination of the penalty of deprivation of liberty for 25 years from the catalogue of penalties; increasing the maximum limit of the penalty of deprivation of liberty for a period determined by court from 15 years to 30 years; modification of the content of Article 37a CC admitting a possibility of imposing a fine or the penalty of limitation of liberty instead of the penalty of deprivation of liberty; general directives on judicial sentencing decisions and the catalogue of aggravating and extenuating circumstances; and imposition of the penalty of life imprisonment without a possibility of conditional release. The analysis carried out leads to a conclusion that the proposed solutions do not deserve approval.
5
Publication available in full text mode
Content available

Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego za 2019 rok

85%
Stefański R. A.
Ius Novum
|
2021
|
vol. 15
|
issue 1
67-84
EN
The article carries out an analysis of resolutions and rulings of the supreme Court Criminal Chamber passed as a result of appellate courts’ requests for fundamental interpretation of a statute within the scope of substantive criminal law. the analysis covers: the method of extraordinary mitigation of a penalty for felonies carrying cumulative deprivation of liberty and a fine (article 60 § 2 CC); a conditionally suspended cumulative penalty of deprivation of liberty and a penalty of limitation of liberty (article 87 § 1 CC), and admissibility of cumulating the penalty of deprivation of liberty and the penalty of limitation of liberty that substitutes for a conditionally suspended penalty of deprivation of liberty (article 75a § 1 CC); liability for an offence of failing to pay alimony (article 209 § 1 CC) connected with the modification of its statutory features laid down in act of 23 March 2017; the issue of parents’ liability for the offence of kidnapping or detaining a minor under the age of 15 or a physically or mentally disabled person against the will of a person granted the rights of their caretaker or guardian (article 211 CC).
PL
W artykule została przeprowadzona analiza uchwał i postanowień izby karnej sądu Najwyższego podjętych w wyniku przedstawienia przez sądy odwoławcze zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy w zakresie prawa karnego materialnego. Przedmiotem rozważań są: sposób nadzwyczajnego złagodzenia kary za zbrodnie zagrożone kumulatywnie karą pozbawienia wolności i grzywną (art. 60 § 2 k.k.); kara łączna obejmująca karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i karę ograniczenia wolności (art. 87 § 1 k.k.), a także dopuszczalność połączenia kary pozbawienia wolności z karą ograniczenia wolności, na którą została zamieniona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (art. 75a § 1 k.k.); odpowiedzialność za przestępstwo niealimentacji (art. 209 § 1 k.k.), związana z modyfikacją jego ustawowych znamion ustawą z dnia 23 marca 2017 r.; kwestia odpowiedzialności rodziców za przestępstwo uprowadzenia lub zatrzymania – wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru – małoletniego poniżej lat 15 albo osoby nieporadnej ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny (art. 211 k.k.).
6
Publication available in full text mode
Content available

Inspektor pracy jako organ postępowania mandatowego oraz oskarżyciel publiczny w postępowaniu w sprawach o wykroczenia

80%
Dadak J.
Roczniki Administracji i Prawa
|
2017
|
vol. 17/zeszyt specjalny
399-414
PL
Celem artykułu jest przybliżenie problematyki działalności inspektora pracy w zakresie jego ustawowych kompetencji dotyczących ścigania wykroczeń przeciwko prawom pracownika oraz egzekwowania odpowiedzialności karnej w dwóch trybach postępowania przewidzianych przez kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, a mianowicie w postępowaniu sądowym oraz mandatowym. Opracowanie jest próbą omówienia instytucjonalnych rozwiązań przyjętych przez ustawodawcę w zakresie uprawnień inspektorów pracy do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego i organu postępowania mandatowego. Artykuł ten ma również na celu scharakteryzowanie zakresu uprawnień, w jakim inspektorzy pracy mogą stosować instytucje materialnego prawa wykroczeń do ścigania wykroczeń przeciwko prawom pracownika oraz osób wykonujących pracę zarobkową.
EN
The aim of the article is to introduce the issue of labor inspector activities within its statutory powers to prosecute offenses against employee rights and enforcement of criminal responsibility in two modes of procedure provided for by the Code of Conduct in misdemeanor cases, namely in the regular procedure and mandate. This publication is an attempt to explain the institutional solutions adopted by the legislature in the field of competence of differences between the various authorities with powers to act as a public prosecutor, as well as the body fine proceedings. This article is also intended to clarify procedural differences regarding the response capabilities of criminal law between offenses against the rights of the employee, and the offenses contained in other laws and legal workers.
7
Publication available in full text mode
Content available

Decisions of the District Court in Kraków in Blasphemy Cases (September 1, 1932 to September 1, 1939)

80%
Mikuła M.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2016
|
vol. 25
|
issue 3
EN
According to reviews of penal cases in the District Court in Kraków, there were 46 cases based on Art. 172, i.e. blasphemy, in the period from September 1, 1932 (when the new penal code entered into force) to the beginning of the Second World War. 72.5% of those accused were sentenced to 6 to 12 months in prison (1/3 of sentences were suspended). The National Archive in Kraków contains the acts of only 16 cases; the rest were destroyed. From these remaining acts we learn that most of the accused were farmers or workers who were poorly educated and owned no property, and that they committed the crime mostly during the course of a quarrel, not rarely under the influence of alcohol. Judges did not verify prerequisites of the blasphemy precisely; they did not analyse the intent of the accused sufficiently. This negligence was demonstrated by attorneys, but without any positive results for the accused. The strong social demur against blasphemy and lack of tolerance for such behaviour is visible in the extant acts.
PL
Zgodnie z repertoriami spraw karnych Sądu Okręgowego w Krakowie w okresie od wejścia w życie kodeksu karnego w dniu 1 września 1932 r. do wybuchu II wojny światowej odnotowano 46 spraw karnych prowadzonych na podstawie art. 172, tj. przestępstwa bluźnierstwa. 72,5% oskarżonych było skazanych przez sąd I instancji, przy czym w większości przypadków była to kara pozbawienia wolności od 6 do 12 miesięcy, tylko w około 1/3 przypadków z warunkowym zawieszeniem wykonania. Zachowało się 16 akt tych spraw. Wynika z nich, że oskarżonymi byli przede wszystkim ludzie słabo wykształceni, rolnicy lub robotnicy, bez majątku, a popełnienie przestępstwa następowało zazwyczaj w okolicznościach kłótni, nierzadko pod wpływem alkoholu. Pragmatyka orzecznicza Sądu Okręgowego w Krakowie w tych sprawach wskazuje, że sędziowie w bardzo ograniczonym zakresie precyzyjnie weryfikowali ziszczenie się przesłanek przestępstwa z art. 172, nie badali również w wystarczającym stopniu występowania zamiaru popełnienia przestępstwa przez oskarżonego. Podnoszone to było w kilku sprawach przez nielicznie powoływanych obrońców, jednakże bez pozytywnych dla oskarżonych skutków procesowych. Odnotować należy silny sprzeciw społeczny wobec przypadków bluźnierstwa i brak tolerancji dla takich zachowań.
8
Publication available in full text mode
Content available

Uiszczenie grzywny za pracownika – poplecznictwo, niegospodarność czy jedynie wykroczenie?

80%
Długosz-Jóźwiak J.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2021
|
vol. 83
|
issue 4
65-77
EN
The article deals with the issue of criminal law valuation of the behaviour of a professional manager of an entrepreneur consisting in paying for an employee a fine imposed on him for committing a crime or a common misdemeanour, as a result of which the effect of the penalty as a personal nuisance imposed on the perpetrator of a criminal offence is thwarted and the entrepreneur loses his assets. The aim of the reflection is to decide whether an entrepreneur may grant legal protection to an employee who, while undertaking business activities for the entrepreneur, commits a punishable act and, in particular, whether a manager, by deciding to incur a fine for an employee, does not expose himself to criminal liability for embezzlement of the entrepreneur's assets (Article 296 Criminal Code). The study uses a formal-dogmatic method of research, which is determined by its subject. In the final conclusions it was indicated that the payment of a fine by a manager does not exhaust the statutory elements of the offence of hustling (Article 239 § 1 CC); in some cases, however, it may be qualified as an offence of mismanagement under Article 296 CC.
PL
Artykuł podejmuje problematykę karnoprawnego wartościowania zachowania profesjonalnego menedżera przedsiębiorcy, polegającego na uiszczeniu za pracownika grzywny wymierzonej mu za popełnienie przestępstwa lub wykroczenia powszechnego, w wyniku czego dochodzi do udaremnienia efektu oddziaływania kary jako osobistej dolegliwości wymierzanej sprawcy czynu karalnego oraz do utraty aktywów przedsiębiorcy. Celem rozważań jest rozstrzygnięcie, czy przedsiębiorca może udzielić ochrony prawnej pracownikowi, który, podejmując czynności służbowe na rzecz przedsiębiorcy, dopuszcza się czynu karalnego, a w szczególności, czy menedżer, podejmując decyzję o poniesieniu grzywny za pracownika, nie naraża się na odpowiedzialność karną za niegospodarne zarządzanie majątkiem przedsiębiorcy (art. 296 k.k.). W opracowaniu wykorzystano formalno-dogmatyczną metodę badań, co jest determinowane ich przedmiotem. We wnioskach końcowych wskazano, że uiszczenie grzywny przez menedżera nie wyczerpuje ustawowych znamion przestępstwa poplecznictwa (art. 239 § 1 k.k.); w niektórych przypadkach może jednak zostać zakwalifikowane jako przestępstwo niegospodarności z art. 296 k.k.
9
Publication available in full text mode
Content available

Przestępczość i polityka karna sądów w Węgierskiej Republice Ludowej

57%
Kubiak J. R.
Archiwum Kryminologii
|
1987
|
issue XIV
43-95
EN
There is in Hungary a many years tradition. of gathering and publishing criminal statistics and its theoretical analysis. This tradition dates back to the early 19th century. In the modern days, it was discontinued in the years 1944-1956 only. However, in 1957, the publication of the basic data of criminal statistics in Statistical Yearbooks published by the central statistical Office was started anew. As shown by an analysis of the trends of the number of convictions of adults in the years 1944-1984 based on official sources, there is a high substantial changes in these trends with changes in the provisions of the penal law and to some extent in the socio-political climate. The following can thus be noticed: A very big number of convictions in the late fourties and early fifties (with the culminating point in 1952), accompanied by rapid drops in the years when amnesty laws were passed or new provisions of the penal law were introduced. A great drop in the number of convictions in 1956 and, 1957 which was related directly first of all to the course of events before and after October 23, 1956, and to the fact that a part of the jurisdiction of common courts of law was taken over by special courts of law was taken over by special courts the activity of which is not reflected in the analysed statistical data. A relative stabilization of the number of convictions in the years of gradual socio-political consolidation ( 1958-1962). A gradual increase in the number of convictions after the entering into force of the Penal Code of 1961 and its amendment of 1971. Accompanied by intermittent drops in the amnesty years and in the years when provisions that modified the Penal Code entered into force. An increase in the number of convictions after the entering into force of the Penal Code of 1978. The rate of convictions per 100,000 of the population in 1984 was 2'5 times higher than in 1952, but not much lower than the 1961 rate. The rise in crime in the recent years is also evident in the available data from the police and public prosecutor's statistics. The number of reported offences went up by one-third in the period 1965-1985 and has a constant upward trend. Among the offences reported most numerous are offences against property (about 60 per cent of all reported offences), traffic offences (about 12-13 per cent), offences against public order (hooliganism and parasitism in particular), and offences against person (about 7-8 per cent).  As compared with 1965, the number of burglaries was 3.5 times as big in the eighties, and the number of robberies - 7 . times. The number of traffic offences increased by over one-third as well. Also offences against person reveal a small upward trend, with the number of homicides being stable. However, the number of homicides in Hungary has for many years been considerably larger than the mean European figure (mean homicide rate per 100,000 of the population amounting to 3.8 in the years 1979--1983). The rise in crime concerned financial offences also (offences against the foreign currency exchange regulations, against customs regulations, tax offences) which are included in ,the group of offences against the national economy. The penal policy of the Hungarian courts has rather frequently been subject to spectacular transformations. In the early seventies, stabilization was achieved in this policy which manifested itself by a limited application of unconditional deprivation of liberty and by a broad use of fine and other measures not involving deprivation of liberty. However, the rise in crime in the eighties influenced a more frequent application of unconditional deprivation of liberty, which resulted in the growth of prison population. In 1979, the number of persons deprived of liberty amounted to 16,764 (157 per 100,000 of the population), while in 1984 the respective number was 21,884 (205 per 100.000 of the population). In Hungary, conditional suspension of the execution of the penalty of deprivation- of liberty is not as popular as in other European socialist countries. For every fifth convicted person, the execution of penalty is suspended. In 1973, the courts for the- first time passed a greater number of fines (48.8 per cent) than prison sentences (43.9 per cent). In the-following years, the share of fines in the structure of penalties even exceeded 50 per cent. However, after entering into force of the new Penal code, an unexpected drop in the number of fines took place things to the which was due among other fact that some of the  petty offences were removed from the Penal Code , and that a new penal measure without deprivation of liberty, i.e. probation, was introduced. In 1983, the share of fines dropped to 40 per cent of all sentences. The Hungarian courts were most reluctant to apply the penalty of corrective and educational work as soon as the penalty was introduced in 1950. For a dozen-odd years the share of this penalty in all penalties imposed never exceeded 10 per cent. After the 1961 Penal Code was introduced the penalty of corrective and educational work  showed an upward trend (up to 15,8 per cent in 1964), but later on started to fall up, to 4 per cent in 1983. In the years 1962 -1983. common courts sentenced 105 persons to death penalty, for qualified homicide in the vast majority of cases. Since 1968, this penalty has been applied exlusively towards the perpetrators of homicide. In 1984, the extent of reported crime in Hungary was similar to that found in Poland (1, 470 per 100,000 o0f the population); however, in Hungary the response to the rise in crime has been in general much more balanced and quiet.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.