Search results

1

Jak wyglądał herb Wadowic?

100%

Płaszczyca M.

Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny

|

1998

|

issue 2

5-20

2

Karaimska symbolika w herbie Nowego Miasta

87%

Jaroszyńska I.

Awazymyz. Pismo historyczno-społeczno-kulturalne Karaimów

|

2008

|

issue 2 (19)

19-19

3

W sprawie nowego herbu gminy i miasta Szadek

80%

Adamczewski M.

Biuletyn Szadkowski

|

2012

|

issue 12

5-21

EN

The coat of arms for the town and commune of Szadek was designed and approved in 1990, in accordance with law in force at that time. It was, however, done without consulting heraldists and historians specializing in municipal coats of arms from the period of I Republic of Poland, or persons professionally designing emblems for contemporary municipalities. Consequently, a number of mistakes were made, the most important being that it only partly resembles the town’s heraldic arms from the mid-16th century or the coat of arms from the 17th century, which was incorporated in the altar of Szadek’s parish church to commemorate the citizens who donated funds for its equipment and decoration. According to current quidelines for re-creating coats of arms of urban communes, a municipality should have as its heraldic symbol the historic coat of arms of its capital town or city. Relevant sources indicate that the new emblem of the town and commune of Szadek should contain a city wall with an open gate and three battlemented towers, the exact shape depending on which tradition – 16th or 17th century – is recalled. As regards the heraldic colours, the new coat of arms should have red walls on a golden shield (like that from the 17th century), although a white background is also found for Szadek in publications on heraldic arms of Polish towns and cities.

4

Gmerki oraz pieczęcie herbowe mieszczan (uwagi w związku z odnalezieniem na terenie badań archeologicznych w Gdańsku przy ulicy 3 Maja dwóch nieznanych dotychczas zabytków sfragistyki mieszczańskiej)

70%

Bobowski B.

Studia Zachodnie

|

2017

|

vol. 19

9-16

PL

W opracowaniu wskazuje się na potrzebę zróżnicowanego traktowania herbu i gmerku mieszczańskiego jako zupełnie różnych zjawisk. Gmerki pełniły funkcję znaków indywidualno- -tożsamościowych, którymi znakowano należące do posiadaczy gmerków ruchomości, domy, zwierzęta itp. Potwierdzały one jakość i autentyczność zbywanych towarów. Ich upowszechnienie w różnych częściach Europy nastąpiło w XVI i XVII w., ale najwcześniejsze na ziemiach polskich pojawiły się już w XIV w. Gmerk jako znak utrwalony w formie linii, kresek bądź różnych figur geometrycznych bez względu na to czy był umieszczony na tarczy, czy w polu pieczęci, stanowił znak indywidualno-tożsamościowy, a zatem był znakiem ściśle personalnym, natomiast sygnet z godłem figuralnym, wyrażonym m.in. w postaci narzędzi pracy był pieczęcią herbową. Herb symbolizował przynależność jego posiadacza do rodziny. Rycina 1 prezentuje gmerk z kompozycją belkową, a rycina 2 przedstawia stempel pieczęci herbowej z godłem figuralnym w formie narzędzia pracy. Oba zabytki wyeksplorowane zostały w Gdańsku przy ul. 3 Maja 8 w trakcie ratowniczych badań archeologicznych.

5

Herb gminy (wiejskiej) Zduńska Wola

61%

Adamczewski M.

Biuletyn Szadkowski

|

2014

|

issue 14

75-84

EN

Zduńska Wola (rural) commune coat of arms was adopted in 2001. It was de-signed by Andrzej Dabrowski, a designer connected with the Polish Heraldry Cen-tre. The emblem includes reference to the controversial mid-19th century version of Zduńska Wola city crest or the region’s bee-keeping tradition (three bees), and to the Siemiątkowski family (coat of arms Jastrzębiec) living in Zduńska Wola re-gion in the 19th and first half of the 20th century (a horseshoe and a cross). In 2001 the project of the sign, with due explanation, was submitted, as is required by law, to the Ministry of Internal Affairs and Administration for opinion. The initial opinion prepared by experts from the Heraldry Committee was negative, but it did not lead to the issuing of a decision in this matter by the minister in charge of administration. The objections to the coat of arms of Zduńska Wola (rural) commune, expressed by the experts of the Heraldry Committee, and the lack of a positive ministerial opinion, which is necessary for adoption of the emblem, indicate that in the future there may be a change of the emblem. Perhaps a good starting point for a new coat of arms should be St. Catherine, the patron saint of the church in Korczew, which also was a parish church for Zduńska Wola and other localities in its neighbourhood.

6

Herb powiatu zduńskowolskiego

61%

Adamczewski M.

Biuletyn Szadkowski

|

2014

|

issue 14

85-96

EN

The County Council in Zduńska Wola made a resolution on 24 November 2000 to adopt a county coat of arms. It features St. Maksymilian M. Kolbe, a monk and martyr. The Saint’s ties with Zduńska Wola influenced the direction of search for a symbolic reference for Zduńska Wola county arms. St. Maksymilian M. Kolbe (born in Zduńska Wola in 1894) is the patron of Zduńska Wola, and October 10 – the day of his canonization – is the Feast of Zduńska Wola. Memory of the Saint’s links with his place of birth is cultivated by the Museum – home of St. Maksymilian M. Kolbe in Zduńska Wola, set up in 1994, on the centenary of his birth. In 2004 the church of the Assumption of Virgin Mary in Zduńska Wola was named the Sanctuary of the Birth and Baptism of St. Maksymilian M. Kolbe. Zduńska Wola county coat of arms received a positive opinion from the admini-stration minister. The only objection that could be raised by a heraldist may con-cern the too realistic (non-heraldic) presentation of the figure of St. Maksymilian M. Kolbe.

7

Wygląd i geograficzna symbolika herbów współczesnych państw Ameryki Południowej

51%

Wrona J.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie

|

2013

|

issue 917

109-125

PL

Herby państw Ameryki Południowej zawierają elementy nawiązujące zarówno do historii, jak i geografii poszczególnych krajów. W herbach wielu państw tego regionu można znaleźć odniesienia do ukształtowania powierzchni (np. Chimborazo) oraz świata roślinnego i zwierzęcego. Herby aż czterech państw (Boliwii, Ekwadoru, Chile i Kolumbii) wieńczy sylwetka kondora, który dla państw regionu andyjskiego jest od czasów kolonizacji hiszpańskiej uosobieniem wolności i narodowej siły. Wizerunki herbów Boliwii i Peru podkreślają rolę lam i ich krewniaków w życiu i gospodarce Indian. Rogi obfitości są symbolem bogactw mineralnych w herbach Kolumbii, Peru i Wenezueli. Snop pszenicy przypomina o ważności rolnictwa w gospodarce Boliwii i Wenezueli. Z kolei gałązki kawy i tytoniu w herbie Brazylii symbolizują duże znaczenie eksportowe tych płodów rolnych.

EN

The coats of arms of the countries of South America contain elements harking back to both the history and geography of particular countries. The coats of arms of many countries of this region contain references to land forms (e.g. Chimborazo), vegetation and the animal world. The coats of arms of as many as four states (Bolivia, Ecuador, Chile and Columbia) are crowned with the silhouette of the condor, which, for states from the region of the Andes Mountains, has been the embodiment of freedom and national force since the times of Spanish colonisation. The coats of arms of Bolivia and Peru emphasise the role of llamas and related animals in the lives and economies of the Indigenous people. Horns of plenty symbolise mineral resources in the coats of arms of Columbia, Peru and Venezuela. While a sheaf of wheat underscores the importance of agriculture in the economies of Bolivia and Venezuela, coffee and tobacco branches in the coats of arms of Brazil symbolise the huge importance of these crops as exports.

8

Uwagi o znakach własnościowych z drugiej połowy XV i pierwszej ćwierci XVI wieku w inkunabułach Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu

41%

Wagner A.

Biblioteka

|

2013

|

issue 17(26)

7-35

EN

This article reports on a set of remarks on the characteristic types of private ownership marks that are to be fund in the incunabula currently held in the collection of old and rare books at Poznań University Library. The marks of ownership are analyzed and positioned against the cultural phenomena of the late Middle Ages and early decades of Renaissance in Europe and Poland. First, the hand-painted bookplate (the earliest form of book plates) is discussed. This analysis is then followed by descriptions of the sketched altar model (bookplate depicting an altar) with the coat-of-arms of the donator pasted into a book as an object of devotion and, presumably, a proper mark of ownership, then the so-called clasp hasp bookplate (in German language: Schließen-Exlibris), placed on the hasp of the clasp on the binding. Finally, names inscribed on the inside front cover of a book that indicated its owner or owners, and individual family crests placed on title pages are discussed. Separate attention is given to graphical bookplates, in particular to unique pieces of ornamentation that relate to the anonymous book collector with the exhibited noble Rawicz coat of arms, as well as to book plates imprinted directly onto pages of books.

PL

Artykuł stanowi Zbiór uwag dotyczących charakterystycznych kategorii Dodaj znakow własnościowych książki, znajdujących Się w inkunabułach ZE Zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu, osadzonych na TLE zjawisk kulturowych późnego średniowiecza i początków renesansu w Europie IW Polsce. Analizie zostały poddane: ekslibris malowany (protoekslibris), rysunkowy wzór ołtarza herbem fundatora wklejony oo nie Książki Jako Przedmiot dewocji í prawdopodobnie znak Własności, TZW. superekslibris zapięciowy umieszczony na zaczepie zapięcia oprawy, nazwiska właścicieli ksiąg zapisane na okładzinach opraw, herby rysowane na stronach tytułowych. Osobną uwagę poświęcono ekslibrisom graficznym, w Tym zwłaszcza unikatowym dziełom związanym z anonimowym bibliofilem herbu Rawicz, Oraz ekslibrisom odbijanym bezpośrednio na kartach ksiąg.

9

Najstarsze pieczęcie Ciechanowa

41%

Górczyk W. J.

Studia Mazowieckie

|

2022

|

vol. 17

|

issue 1

79-92

EN

The article contains information on the oldest offi cial seals of Ciechanów as a municipal entity. It is an attempt to show that studies in the fi eld of sphragistics can be an interesting source of knowledge about the history of the city, in particular its system and municipal rights. Of course, while maintaining the correlation between the sphragistic study and documents and materials related to the broadlyunderstood history of the city.

PL

Artykuł zawiera informacje dotyczące najstarszych pieczęci Ciechanowa jako podmiotu municypalnego. Jest próbą wykazania, że opracowania z zakresu sfragistyki mogą być interesującym źródłem wiedzy o historii miasta, w szczególności jego ustroju i prawach miejskich. Oczywiście przy zachowaniu korelacji między opracowaniem sfragistycznym a dokumentami i materiałami dotyczącymi szeroko rozumianych dziejów miasta.

10

Metafora i jej rola w portretowaniu postaci w Źwierzyńcu Mikołaja Reja

41%

Słomka vel Słomiński K.

Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura

|

2017

|

vol. 1(6)

21-39

EN

3 e study is dedicated to the image creation of the characters in “Źwierzyniec” (“Bestiary”) by Mikołaj Rej (1505-1569), based on the metaphors. This article focuses on determining the role of metaphors in portraying representatives of the nobility environment in “Rozdział wtóry” (3 e second chapter) of “Źwierzyniec”. The analysis is made for the selected epigrams where Rej used metaphors based on pronunciation of the surnames of the characters, comparison of their appearances with traits of character, heraldic charges, family lines or associations with heroes immortalised in culture. As determined, metaphors and similes serve mainly to emphasise and enhance positive traits of the characters. Their form adds attractiveness to the text and makes it easier for the reader to draw morals more effectively, as well.

11

Herbowe ekslibrisy L. S. J. barona Schimmelpfenninga : domniemane znaki książkowe Biblioteki Rady Miejskiej Poznania z XVI-XVII wieku

41%

Wagner A.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2002

|

vol. 77

443-463

DE

Der Artikel ist einem heraldischen Exlibris gewidmet, das in der polnischen Fachliteratur bisher als Buchzeichen der Posener Stadtratsbibliothek aus dem 16.-17. Jahrhundert fungiert. Es wurde in Linolschnittechnik ausgeführt und stellt einen Schild mit Wappenbild, Helm und von zwei Löwen gehaltenem Kleinod dar. Die Gesamtkomposition befindet sich in einer Umrandung aus Lorbeerblättern. In Wirklichkeit gehörte das Exlibris, wie eine genaue künstlerisch-heraldische Analyse ergab, Baron Ludwig Simon Juda Schimmelpfennig (de Schimmelpennink van der Oye, 1708-1772), einem privaten Buchliebhaber aus dem Ermland, Domherr in Dobre Miasto (Guttstadt), Pfarrer in Kiwity, Ryna Reszelska (bei Rössel) und Rogóż. Seine Bibliothek bestand vorwiegend aus Werken mit religiöser Thematik, die er dem Jesuitenkloster in Swieta Lipka (Heiligenlinde) testamentarisch vermachte. Nach dem Krieg gelangte sie zusammen mit den aus diesem Kloster stammenden Frühdrucken in die Bibliothek des Bobolanum in Warschau, wo sie sich bis heute befindet. Die Untersuchung dieser Büchersammlung ergab, daß noch zwei weitere, in der Literatur unbekannte Exlibris von Schimmelpfennig existieren. Eines davon bildet eine Variante des aus der Literatur bekannten Exlibris (mit ihm ist die überwiegende Mehrheit der Bücher beklebt), das zweite dagegen basiert, obwohl es ebenfalls das Wappen des Besitzers darstellt, auf einer anderen Komposition und stammt höchstwahrscheinlich von einem anderen Künstler. Alle diese Exlibris sind höchstwahrscheinlich nach der Mitte des 18. Jahrhunderts entstanden, wovon die Eigentumsvermerke des Sammlers zeugen. Diese Vermerke gibt es in zwei Ausführungen: die die Personalien und ein Verzeichnis der kirchlichen Funktionen des Sammlers enthaltenden Identifikationsvermerke (welche wahrscheinlich vom Besitzer selbst stammen) und die sich auf sein Legat beziehenden Memorativvermerke (welche von anderer Hand stammen). Sie befinden sich in den Büchern meistens zusammen mit dem Exlibris (dann auf dem Vordersatz), viel seltener auf einem anderen Blatt oder selbständig - ohne Exlibris.

12

„Godne Księstwo Litewskie takiego klejnotu” – edycja krytyczna cyklu wierszy dotyczących Pogoni z Pocztu herbów Wacława Potockiego

41%

Piotrowiak D.

Tematy i Konteksty

|

2019

|

vol. 14

|

issue 9

246-266

EN

The paper is a critical edition of Wacław Potocki’s series of poems centered around the Lithuanian coat of arms „Pogonia”. The poems come from a verse book of heraldry: The Coats of Arms of the Nobility of the Polish Crown and the Grand Duchy of Lithuania, published in 1696. The transcription of the works is accompanied by explanations of a multifaceted character.

13

Czternastowieczna nieznana pieczęć Wieruszowa. Przyczynek do badań nad najstarszą heraldyką miasta i jego właścicieli

41%

Wójcik M. L.

Średniowiecze Polskie i Powszechne

|

2020

|

vol. 12

69-95

EN

The article has as its subject the coat of arms seal of Wieruszów that was used to authenticate a document from 28th January 1426. The seal is a point of departure for analysing the coat of arms of the town and of its owners. From the turn of the fourteenth century till 1467 the owners were representatives of the Wierusz family, who used Wieruszowa coat of arms. In historiography the seal had not been known before this discovery. The oldest coat of arms of Wieruszów was thought so far to be the following image: argent, a goat sable standing on the grass vert, bearing church gules with two towers of the same on the back. The representations of the goat originate from the seal as late as the end of the eighteenth century. The older seal recently discovered is dated for 1368-1426 and displays a coat of arms shield, party per pale, the dexter side checky of three and six gules and argent, on the sinister argent a demi-goat passant sable. In the rim there is the inscription “+ · S(igillum) · C(ivitatis) · WERVSC[HOW]IENSIS”. The iconography of the seal visibly relates to the coat of arms of the town’s owners. They used the Wieruszowa coat of arms: argent, a goat half sable half checky gules and of the field. The artefact from 1426 and the coat of arms seals of the Wieruszów owners that they used between 1395 and 1448 have been analysed. The article demonstrates that the opinion that the owners laid a stag in their coat of arms instead of a goat is unfounded. This opinion has recently been put forward a lot in the research. The seal, unknown until recently, probably kept being used till the end of the fifteenth century. After the fire of the town, which broke out in 1497 or 1498, the seal was replaced with a new one. The iconography of the new seal was an updated one, since it combined the symbols associated with the town’s founders and with feudal allegiance (a goat) and with manifesting the town’s independence (a church façade with two towers). This is the current shape of the town’s coat of arms.

DE

Der Artikel ist dem Siegel der Stadt Wieruszów (dtsch. Weruschau) gewidmet, das auf einer Urkunde vom 28. Januar 1426 abgedruckt wurde. Der Siegelabdruck bietet einen Ausgangspunkt für die Analyse der Heraldik dieser Stadt, die vom Ende des dreizehnten Jahrhunderts bis 1467 den Vertretern der Familie Wierusz gehörte. In der Geschichtsschreibung blieb das Siegel bisher unbekannt. Als das älteste Stadtwappen galt allgemein die Abbildung des schwarzen, rechts schreitenden Ziegenbocks auf silbernem Grund, der auf dem grünen Rasen steht und eine rote zweitürmige Kirche auf dem Rücken trägt, dessen Darstellungen erst aufden Siegeln vom Ende des achtzehnten Jahrhunderts zu sehen waren. Das aufgefundene, für die Jahre 1368-1426 datierte Siegel stellt einen gespaltenen Wappenschild mit dem sechsreihigen Schachbrett zu drei Ziegeln rechts, einem halben aufgerichteten Ziegenbock links und folgender Umschrift dar: + · S(igillum) · C(ivitatis) · WERVSC[HOW]IENSIS. Seine Ikonografie bezieht sich eindeutig auf das Wappen der Stadtbesitzer, die sich mit dem einen halb schwarzen, halb rot-silber geschachten Ziegenbock darstellenden Siegel legitimierten. Auf der Grundlage der Analyse des Artefakts aus dem Jahre 1426 und der Wappensiegel der Herren von Wieruszów aus den Jahren 1395-1448 deutet der Autor darauf hin, dass es keine Begründung für die in der letzten Zeit in der Literatur verbreitete Meinung gibt, dass die Familie in ihremWappen einen Rehbock anstelle des Ziegenbocks getragen hätte. Das unbekannte Siegel wurdehöchstwahrscheinlich bis Ende des fünfzehnten Jahrhunderts verwendet. Nach dem Stadtbrand im Jahre 1497 bzw. 1498 wurde es gegen ein neues getauscht, mit dem aktualisierten ikonografischen Inhalt, der einerseits eine sich direkt auf die Gründer der Stadt beziehende und die Feudalherrschaft vertretende Symbolik (Ziegenbock) verband, andererseits die Stadtunabhängigkeit manifestierte (Kirchenfassade mit zwei Türmen). In dieser Form funktioniert das Wappen bis zum heutigen Zeitpunkt.

PL

Artykuł dotyczy pieczęci herbowej miasta Wieruszowa wyciśniętej przy dokumencie z 28 stycznia 1426 roku. Jest ona punktem wyjścia do analizy heraldyki tego miasta oraz jego właścicieli, którymi od przełomu XIII i XIV wieku aż do 1467 roku byli przedstawiciele familii Wieruszów herbu Wieruszowa. W historiografii pieczęć ta nie była dotychczas znana, a za najstarszy herb miasta powszechnie uchodził kładziony w srebrnym polu wizerunek czarnego, kroczącego w prawą stronę kozła stojącego na zielonej murawie i dźwigającego na grzbiecie czerwony kościół z dwiema wieżami, którego przedstawienia pochodzą dopiero z pieczęci z końca XVIII wieku. Odnaleziona pieczęć, datowana na lata 1368–1426, eksponuje dwudzielną w słup tarczę herbową z szachownicą sześciorzędową w trzy cegły na polu prawym i wspiętym poł kozłem na polu lewym, w otoku zaś napis: + · S(igillum) · C(ivitatis) · WERVSC[HOW]IENSIS. Jej ikonografia nawiązuje ewidentnie do herbu właścicieli miasta, którzy pieczętowali się kozłem na poły czarnym, na poły szachowanym w czerwono-srebrne cegły. Na podstawie analizy artefaktu z 1426 roku oraz pieczęci herbowych panów Wieruszowa z lat 1395–1448 autor wykazuje, że brak uzasadnienia dla forsowanej ostatnio w literaturze opinii, jakoby rodzina kładła w herbie jelenia zamiast kozła. Nieznana dotąd pieczęć była używana przypuszczalnie do końca XV wieku. Po pożarze miasta, jaki wybuchł w 1497 lub 1498 roku, została wymieniona na nową, z uaktualnioną treścią ikonograficznego przekazu, który z jednej strony łączył symbolikę odwołującą się bezpośrednio do założycieli miasta i reprezentującą zwierzchność feudalną (kozioł), z drugiej zaś był formą manifestacji miejskiej samodzielności (fasada kościoła z dwiema wieżami). W takim kształcie herb funkcjonuje do dziś.

14

Герб роду панів Гербуртів ХІІІ-початку XVII ст.

41%

Однороженко О.

Średniowiecze Polskie i Powszechne

|

2019

|

vol. 11

220-261

PL

Herb rodowy Herburtów od połowy XIII do początku XVII wieku przedstawiał się na‑ stępująco: na tarczy jabłko przebite trzema mieczami. Jednak od przełomu XVI-XVII wieku poszczególni przedstawiciele rodu uzupełniali tę kompozycję figurą krzyża umieszczoną nad jabłkiem. Jednocześnie możemy zaobserwować znaczną kolorystyczną odmienność różnych figur herbu, głównie w zawartości emblematów hełmów. Pomimo faktu, że w klejnotach her‑ bów rodu Herburtów znajdujemy zwykle pawie lub strusie pióra, różnica w ich liczbie i ko‑ lorze (wraz ze zmianą koloru labr i figur na tarczy) natychmiast umożliwia rozpoznanie 19 odmian herbu używanego przez różnych przedstawicieli rodu. Taka zmienność drugorzędnych elementów ogólnego emblematu była charakterystyczna zarówno dla czesko-morawskich, jak i ruskich gałęzi rodu. W tym drugim przypadku obserwowana zmienność była swoistą kon‑ tynuacją tradycji charakterystycznych dla herbów szlacheckich na ziemiach Korony Czeskiej.

15

Nieznana pieczęć opata rudzkiego Piotra Sebickiego z 1602 r.

36%

Wójcik M. L.

Hereditas Monasteriorium

|

2013

|

vol. 2

169-178

EN

The seals from the Cistercian monastery in Rudy have already been a subject for sphragistic consideration several times. However, the abbot of Rudy in the years 1595-1608, Piotr Sebicki’s (von Saebisch) stamp, which legalized a document from 1602 stored in the National Archive in Racibórz, has not been taken into account yet. The presented text is a contribution which complements the catalogue of seals owned by the superiors of the monastery in Rudy during the time of its existence (about 1254-1810). The seal, in an oval shape with a width of about 22 mm and height of about 25 mm, represents a heraldic type. The seal field presents an Iberian shield, party per cross, and decorated with a delicate volute fringe. It is crowned with an infula with scrolls formed in the shape of mantling, which flows down on both sides. On the left side (heraldically) of the infula there is a crook of a crosier slanting and protruding behind the shield, with a letter “R” centrally inscribed on it and on the right side – majuscules “PA”. They form a monogram of the owner of the seal: “Petrus Abbas R[a]udensis”. What is displayed on the shield is the Upper Silesian eagle (without a band on the chest and wings) wearing a duke’s coronet on its head, as well as the letters “MO” (dexter chief) and “RS” (sinister base, now blurred), which form a motto characteristic for Cistercians – “MORS” („Morimondus”). As regards iconography, the seal does not differ from the sigilla used by the abbots of other orders at that time. However, as opposed to many of the seals, it is devoid of the personal symbolism and refers only to a slightly modified monastic heraldry. The emblem relates to the classical coat of arms of the monastery in Rudy, but it does not expose a Morimond cross, which was replaced by a simple division of a shield into a cross. The eagle of the Silesian Piasts was placed on the whole surface of the shield and not in the inescutcheon. Therefore, they can be treated as a contribution of the owner to the heraldisation process of this sign of the abbey in Rudy, which lasted at least from the middle of the 16th to the middle of the 17th century.

16

Wolumin mszalny poznańskich karmelitów bosych.

31%

Pokora P.

Biblioteka

|

2015

|

issue 19(28)

47-57

EN

The communique presents the Roman Missal, the book containing the prescribed prayers, chants, and instructions for the celebration of Mass in the Roman Catholic Church, from the Poznań-based monastery of Discalced Carmelites (Barefoot Carmelites) from the years 1685–1705 (1738). The missal is bound in a velvet binding with silver cornerpieces from the beginning of the eighteenth century and most probably produced in some local bindery.

PL

Komunikat prezentuje wolumin mszalny z poznańskiego klasztoru karmelitów bosych z lat 1685–1705 (1738) w oprawie z aksamitu, z okuciami ze srebra, pochodzącej z początku XVIII wieku, a wykonanej zapewne w lokalnym warsztacie introligatorskim.

Refine search results

Jak wyglądał herb Wadowic?

Karaimska symbolika w herbie Nowego Miasta

W sprawie nowego herbu gminy i miasta Szadek

Gmerki oraz pieczęcie herbowe mieszczan (uwagi w związku z odnalezieniem na terenie badań archeologicznych w Gdańsku przy ulicy 3 Maja dwóch nieznanych dotychczas zabytków sfragistyki mieszczańskiej)

Herb gminy (wiejskiej) Zduńska Wola

Herb powiatu zduńskowolskiego

Wygląd i geograficzna symbolika herbów współczesnych państw Ameryki Południowej

Uwagi o znakach własnościowych z drugiej połowy XV i pierwszej ćwierci XVI wieku w inkunabułach Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu

Najstarsze pieczęcie Ciechanowa

Metafora i jej rola w portretowaniu postaci w Źwierzyńcu Mikołaja Reja

Herbowe ekslibrisy L. S. J. barona Schimmelpfenninga : domniemane znaki książkowe Biblioteki Rady Miejskiej Poznania z XVI-XVII wieku

„Godne Księstwo Litewskie takiego klejnotu” – edycja krytyczna cyklu wierszy dotyczących Pogoni z Pocztu herbów Wacława Potockiego

Czternastowieczna nieznana pieczęć Wieruszowa. Przyczynek do badań nad najstarszą heraldyką miasta i jego właścicieli

Герб роду панів Гербуртів ХІІІ-початку XVII ст.

Nieznana pieczęć opata rudzkiego Piotra Sebickiego z 1602 r.

Wolumin mszalny poznańskich karmelitów bosych.