Search results

1

Przegląd piśmiennictwa polskiego z zakresu historii sztuki za okres od 1951 do 1954 r.

100%

Olszewski A.

Ochrona Zabytków

|

1957

|

issue 1

68-72

2

Przewodniki turystyczne w kontekście rozwoju wiedzy o sztuce na ziemiach polskich w XIX wieku

80%

Ziarkowski D.

Turyzm

|

2019

|

vol. 29

|

issue 1

91-104

PL

Dawne przewodniki stanowią ważną kategorię źródeł historycznych, pozwalających zrekonstruować wiele aspektów z zakresu historii turystyki. Szczególny rozwój literatury przewodnikowej nastąpił w XIX w., kiedy wykształcił się nowoczesny typ przewodnika z opisami według tras zwiedzania i licznymi informacjami praktycznymi. Jednocześnie zawierał wiele wiadomości o zróżnicowanym charakterze, m.in. z zakresu geografii, etnologii, przyrodoznawstwa, a także opisy zabytków i dzieł sztuki. Znaczenie polskich przewodników dla pisarstwa o sztuce jest bardzo duże, lecz niedoceniane. Celem autora artykułu jest określenie roli, jaką te publikacje odegrały w sferze historiografii artystycznej, a także wskazanie związku pomiędzy przewodnikami a rozwojem badań naukowych nad sztuką. Tematyka ta stanowi bez wątpienia interesujący obszar interdyscyplinarnych powiązań pomiędzy historycznym rozwojem turystyki oraz nauki, w tym wypadku historii sztuki.

3

Przegląd piśmiennictwa polskiego z zakresu historii sztuki za okres od 1951 do 1954 r.

80%

Olszewski A.

Ochrona Zabytków

|

1957

|

issue 2

146-149

4

Przegląd piśmiennictwa polskiego z zakresu historii sztuki za okres od 1951-1954 r.

80%

Olszewski A.

Ochrona Zabytków

|

1957

|

issue 4

287-288

5

Józef Edward Dutkiewicz (1903-1968)

80%

Kalinowski L.

Ochrona Zabytków

|

1990

|

issue 4

189-191

EN

Jozef Edward Dutkiewicz has been distinguished from among art historians and conservators of the generation of the 20th century by the versatility of his theoretical and practical skills and his artistic and scientific interests. He formed his life around the fine arts: as an artist painter and as an art historian, as a conservator of monuments involved in the field of the protection of cultural property and as a conservator of paintings working at the easel and on scaffolding, as organizer of the Department of Conservation of Works of Art at the Academy of Fine Arts in Cracow and as a teacher of the younger generation of art conservators, as co-creator of the Commitee of Theory and History of Art at the Division of the Polish Academy of Sciences in Cracow and as author of publications on historical and contemporary art. He chose his main profession to be that of conservator,serving in 1939 as conservator of monuments successively in Warsaw, Łuck and Lublin. The Lublin years (1936-1939) were particularly fruitful, when he initiated and carried out for the first time the restoration of monuments of the city centre of Lublin, Zamość and Kazimierz on the Vistula. During the war, employed as a painter conservator at the Muzeum in Tarnow, he worked on medieval paintings and sculpture. After the war, he organized the Museum of the Tarnow District from collections of old manors. He also took part in the protection of monuments in Silesia. In 1946- 1951, he was conservator of the monumente of the Cracow voivodeship and the city of Cracow. In 1948 he established and headed the editing of the conservation magazine "Ochrona Zabytkow" (Monument Protection), with the exception of the interval 1951 -1961. From 1949 he gave lectures on the theory of art at the Academy of Fine Arts in Cracow, where he was shortly appointed associate of conservation and where he organized and headed as dean the Department of Conservation of Works of Art, in the newly established Academy of Art (transformed in 1956 into the Academy of Fine Arts). After 1960 he became dean of the School of Conservation of Works of Art at the Department of Painting of the Academy of Fine Arts and this post he held, with the exception of the academic years 1956-1957 and 1960-1961, until his tragic death in 1968. From 1951 he headed the Institute of Conservation of Wall Paintings, and in the years 1962-1965 he was also head of the Institute of Conservation of Easel Paintings and Polychrome Wood Sculpture. He manifested his scientific approach to matters of conservation of works of art in the establishment and expansion of the servicing chemical and physical workshop and by drawing into cooperation representatives of the Cracow Technical University and the Academy of Mining and Metallurgy. He changed work as conservator for team work subordinated to the requirements of scientific cognition and calling for laboratories of the highest technical level. In all his activities Dutkiewicz was an authority. His sudden departure has been felt as a painful loss among conservationists and art historians. His vision, looking into the future, has remained a basic canon of conservation conduct, in spite of the changing aesthetic assumptions.

6

Dydaktyka historii sztuki na UKSW - refleksje praktyka dotyczące metodyki kształcenia

80%

Lewińska B.

Artifex Novus

|

2018

|

issue 2

124-135

EN

Didactics of art history at the Institute of Art History at the University of Cardinal Stefan Wyszyński has been the subject of education since 2001. The need to introduce this type of classes was determined by the desire to include practical elements in the study program in the history of art, which will open up new opportunities for the students in the labor market. The history of art has been taught in art schools since the Second World War, and since 2005 it has been the subject of the secondary school certificate examination. In 2008, Ministry of Education introduced the history of art to secondary schools as an additional subject. Cardinal Stefan Wyszyński University was the first university in Poland where didactics and methodology for teaching art history was introduced. Thanks to the implementation of these classes along with pedagogical and psychological subjects, students of art history obtain pedagogical qualifications and take up work in schools. This article also introduces the teaching programs and methods of their conduct.

PL

Dydaktyka historii sztuki w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego jest przedmiotem edukacji od 2001 roku. Konieczność wprowadzenia tego typu zajęć była determinowana chęcią włączenia praktycznych elementów do programu studiów w historii sztuki, co otworzyło nowe możliwości dla studentów na rynku pracy. Historia sztuki jest nauczana w szkołach artystycznych od II wojny światowej, a od 2005 roku jest przedmiotem egzaminu gimnazjalnego. W 2008 r. Ministerstwo Edukacji wprowadziło historię sztuki do szkół średnich jako dodatkowy przedmiot. Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego był pierwszą uczelnią w Polsce, na której wprowadzono dydaktykę i metodologię nauczania historii sztuki. Dzięki realizacji tych zajęć wraz z przedmiotami pedagogicznymi i psychologicznymi, uczniowie historii sztuki zdobywają kwalifikacje pedagogiczne i podejmują pracę w szkołach. W tym artykule przedstawiono również programy nauczania i metody ich prowadzenia.

7

Professor Halina Taborska - art historian, philosopher, educator

70%

Chwastyk-Kowalczyk J.

Zeszyty Naukowe PUNO

|

2021

|

issue 9

15-37

PL

Artykuł prezentuje historyka sztuki, filozofa, pedagoga – prof. dr hab. Halinę Taborską, urodzoną w Puławach w 1933, zmarłą w Londynie w 2021 roku. Była absolwentką filologii polskiej i filozofii na Uniwersytecie Warszawskim, cenionym na świecie pionierem wśród badaczy współczesnej sztuki publicznej. Była żoną znanego, przebywającego od 1946 roku na emigracji w Wielkiej Brytanii poety, teatrologa, tłumacza i krytyka literackiego, zmarłego w 2010 roku Bolesława Taborskiego. Napisała dysertację doktorską, zatytułowaną „I. A. Richards i brytyjska estetyka semantyczna w latach 1920–1939”, pod kierunkiem prof. Władysława Tatarkiewicza i obroniła ją w 1962 roku. W roku 1963 uzyskała dyplom angielski: Diploma in English Literature and Social Studies, University of Cambridge. W 1997 roku Rada Wydziału Humanistycznego PUNO w Londynie za dwie publikacje pt. Współczesna sztuka publiczna. Dzieła i problemy oraz Monuments of Fighting Warsaw nadała jej stopień doktora habilitowanego w dziedzinie historii sztuki. Współpracowała z czasopismami z zakresu estetyki: „¥e British Journal of Aesthetics”, organ Brytyjskiego Towarzystwa Estetyki, którego przez lat wiele była członkiem, oraz amerykańskim kwartalnikiem „¥e Journal of Aesthetics and Art Criticism”. W latach 1966–1998 prowadziła na uczelniach brytyjskich – Camberwell College of Arts, Roehampton Institute of Higher Education w Londonie – serie wykładów i seminaria kursowe z estetyki. Głównymi obszarami jej badań były: współczesna sztuka publiczna europejskich metropolii oraz sposoby jej funkcjonowania w nowych lub regenerowanych zespołach architektoniczno-urbanistycznych, współczesna sztuka komemoratywna w otwartej przestrzeni publicznej, artyści brytyjscy w otwartych przestrzeniach publicznych Europy, europejskie instytucje kultury. Prof. Halina Taborska jest autorką 11 publikacji zwartych, trzech zredagowanych wspólnie z innymi badaczami oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych. W 2014 roku została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a na uroczystości 80-lecia PUNO w 2019 roku otrzymała godność doktora honoris causa Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie w Londynie, którego była rektorem w latach 2011–2017.

8

KAZIMIERZ MALINOWSKI – MUZEOLOG

70%

Radecki G.

Muzealnictwo

|

2017

|

vol. 58

60-73

PL

W roku 2017 przypadają 110. rocznica urodzin oraz 40. rocznica śmierci profesora Kazimierza Malinowskiego, z kolei w czerwcu 2016 r. minęło półwiecze od chwili ponownego objęcia przez niego stanowiska dyrektora Muzeum Narodowego w Poznaniu. Wszystkie te okoliczności domagają się przypomnienia wielce zasłużonej dla polskiego muzealnictwa, jak i poznańskiego Muzeum Narodowego postaci. Tytuł niniejszego tekstu stanowi parafrazę tytułu artykułu Kazimierza Malinowskiego Michał Walicki – muzeolog, zamieszczonego w czasopiśmie „Muzealnictwo”, a poświęconego postaci słynnego historyka sztuki i badacza plastyki gotyckiej w Polsce. Walicki mniej jest znany jako muzeolog, a jeszcze mniej jako mentor samego Malinowskiego, ale jeżeliby podjąć próbę określenia całego bogatego spektrum działalności tego ostatniego jednym tylko słowem, to właśnie nieco lekceważony dzisiaj termin „muzeolog” wydaje się być najbardziej pojemny i adekwatny. Pozwala bowiem przypomnieć postać K. Malinowskiego w kilku najważniejszych aspektach jego działalności, a mianowicie jako: 1/ muzeologa sensu stricto, teoretyka, ale i praktyka pracującego w muzeum i biorącego udział w najszerzej rozumianym życiu środowiska, 2/ propagatora społecznej roli muzeów jako instytucji otwartych na publiczność, 3/ wieloletniego dyrektora Muzeum Narodowego w Poznaniu, wizjonera i kuratora nowego programu merytorycznego instytucji. Malinowski należał do grona kilku najważniejszych postaci powojennego polskiego muzealnictwa, lecz jest dzisiaj prawie zupełnie zapomniany. Całkowita niemal nieobecność tego nazwiska w dzisiejszym życiu muzealnym determinuje także niezadawalający stan badań nad jego biografią zawodową, tymczasem działalność Malinowskiego, choćby tylko w dziedzinie muzealnictwa – bo drugim istotnym obszarem jego aktywności było konserwatorstwo – należy dopiero gruntownie przebadać. Wiele zatem sądów czy opinii zamieszczonych powyżej należy na obecnym etapie badań potraktować jako sugestie i hipotezy, które muszą jeszcze podlegać dalszej szczegółowej weryfikacji. Tym niemniej naszkicowane jedynie pobieżnie najważniejsze – jak się wydaje – tropy działalności poznańskiego muzeologa przedstawią jego postać jako propagatora społecznej roli muzeów – instytucji otwartych na publiczność, co z kolei ukaże aktualność postulatów Malinowskiego wobec dzisiejszego namysłu nad funkcjami muzeów.

9

Matka Boska z Dzieciątkiem z kościoła oo. bernardynów w Warcie

70%

Czernichowska J.

Ochrona Zabytków

|

1997

|

issue 3

212-216

EN

During the conservation and restoration of the seventeenth- century Madonna and Child, a painting in the Bernardine monastic church in Warka (voivodeship of Sieradz), the removal of a silver covering, which to considerable degree concealed the canvas, proved that the painting is a stylistic compilation of seventeenth- and nineteenth-century elements. The examination of the object (X-ray, chemical studies of samples of painting layers, stratigraphy of layers) revealed a complicated stratigraphie construction of the canvas — the existence of numerous repainting, spanning assorted ranges. In the past, the painting was subjected to many repairs, i.a. the form of the wooden under-painting was expanded and altered. The conducted survey of source material did not enable a closer ascertainment of the workshop which produced the painting, or its history. Owing to the state of the preservation of the original object and the cult functions it fulfils, conservation entailed the removal of eighteenth- and nineteenth-century repainting, a partial retention of the seventeenth-century layer, and a fragmentary disclosure of the probably sixteenth-century canvas. The article describes a situation when a conservator is compelled to make unambiguous choices, and his decisions maintain or alter the form of a given work of art. Such decisions, therefore, should entail fully conscious selections.

10

Zabytki kultu świętego Wojciecha w Krakowie

61%

Samek J.

Folia Historica Cracoviensia

|

1999

|

vol. 6

EN

The article presents Krakow heritage related to the cult of St Adalbert of Prague.

PL

Artykuł prezentuje zabytki związane z kultem świętgo Wojciecha w Krakowie.

11

Asamblaż z lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku w polskich kolekcjach muzealnych. Problem dokumentacji

61%

Rajna K.

Sztuka i Dokumentacja

|

2013

|

issue 9

93-105

EN

The article undertakes the topic of the correct terminology for assemblages from the 1960s in the collections of the Polish National and Regional Museums. When analysing the situation of objects from the collections, the author tried to show that museum strategies which do not follow the creation of new terminology caused the works to be assigned to three earlier defined categories – painting, sculpture and graphics. Therefore three-dimensional post-modernist works were treated the same way as modernist, which allowed their inclusion in the collection. This situation, which is also sporadically and inconsequently used in the literature on the subject caused the term assemblage to be almost crossed out from the museum collection cards. Only in the case of Władysław Hasior, whose art is recognisable through the use of “tacky” items of low rank, the name assemblage was accepted. Even though neither the author of the term Jean Dubuffet (who included dried butterflies in his works) nor the key exhibition which sanctioned the use of it (The Art of Assemblage, 1961) did not use the criterion of the item of a low rank. It was rather about the creation of a work through “setting one thing beside the other without connective”, “collecting, gathering, merging” and the formal and technological development of the formula of a flat collage. Accepting such a definition allows us to see assemblages in the works of Teresa Rudowicz (with the use of lace), Danuta Urbanowicz (in which she used a fragment of a wall), Tytus Dziedzuszycki (in works with the use of metal and wood), Bronisław Kierzkowski (connecting metal and plaster) and others. In reference to the work of Tadeusz Kantor one may try to translate a term “combine painting” taken from Robert Rauschenberg’s works because the usage of traditional paint is so clear that it is used equally with other artistic materials.

12

Prokop [Recenzja]: Claudio DE DOMINICIS, Membri del Senato della Roma Pontifi cia. Senatori, conservatori, caporioni e loro priori e Lista d’oro [...]

61%

Prokop K. R.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2016

|

vol. 105

417-423

EN

Full title: [Recenzja]: Claudio DE DOMINICIS, Membri del Senato della Roma Pontifi cia. Senatori, conservatori, caporioni e loro priori e Lista d’oro delle famiglie dirigenti (secc. X-XIX) (Collana di Storia ed Arte, IV), Fondazione Marco Besso, Roma 2009, ss. 386 • Repertorio dei notari romani dal 1348 al 1927 dall’Elenco di Achille Francois, a cura di Romina De Vizio (Collana di Storia ed Arte, VI), Fondazione Marco Besso, Roma 2011, ss. XLVIII + 210 + 16[15] ss. ilustr.

PL

Pełny tytuł: [Recenzja]: Claudio DE DOMINICIS, Membri del Senato della Roma Pontifi cia. Senatori, conservatori, caporioni e loro priori e Lista d’oro delle famiglie dirigenti (secc. X-XIX) (Collana di Storia ed Arte, IV), Fondazione Marco Besso, Roma 2009, ss. 386 • Repertorio dei notari romani dal 1348 al 1927 dall’Elenco di Achille Francois, a cura di Romina De Vizio (Collana di Storia ed Arte, VI), Fondazione Marco Besso, Roma 2011, ss. XLVIII + 210 + 16[15] ss. ilustr.

13

Tradycyjne i elektroniczne metody inwentaryzacji zbiorów artystycznych w Zamku Królewskim na Wawelu

61%

Petrus J. T., Sieradzka O.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1997

|

vol. 67

41-61

EN

-

14

Nauczanie leksyki specjalistycznej w Międzynarodowym Centrum Kształcenia Politechniki Krakowskiej w grupach na poziomach podstawowych A1 i A2 (na przykładzie słownictwa z dziedziny architektury i historii sztuki)

57%

Gałat E., Rittner M.

Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

|

2016

|

vol. 23

163-180

EN

The article presents the “model” of teaching specialized vocabulary in elementary (A1 and A2) level groups, which has been developed at the International Centre of Education of the Cracow University of Technology. As the example illustrating this „model“ served the courses in architecture and history of art vocabulary. The first part of the text presents the most important information concerning the organization of the specialized vocabulary course. The rest of the article is devoted to the role of the text in the specialized vocabulary class at the MCK PK. It shows teaching techniques used in courses and cites examples of exercises. The text ends with a brief description of the difficulties which may arise during the teaching of specialized vocabulary in A level groups and description of successful graduates of the course carried out in the MCK PK.

PL

Artykuł prezentuje „model” nauczania słownictwa specjalistycznego w grupach na poziomie podstawowym A1 i A2, wypracowany w Międzynarodowym Centrum Kształcenia Politechniki Krakowskiej1. Został on przedstawiony na podstawie kursów leksyki architektonicznej oraz leksyki z dziedziny historii sztuki. Najważniejsze informacje dotyczące ich organizacji przedstawiono w pierwszej części tekstu. Dalsze fragmenty zostały poświęcone roli tekstu na zajęciach specjalistycznych, wykorzystywanym technikom nauczania oraz przykładowym zadaniom. Artykuł kończy opis trudności pojawiających się w czasie nauczania wspomnianego typu słownictwa w grupach początkujących oraz krótki opis sukcesów absolwentów kursu przygotowującego obcokrajowców do podjęcia studiów w Polsce, realizowanego w MCK PK.

15

The Contribution of the Teisseyre Family to Polish Culture

57%

Sroka S. T.

Perspektywy Kultury

|

2020

|

vol. 30

|

issue 3

271-288

PL

Artykuł omawia udział przedstawicieli rodu Teisseyre’ów w budowaniu kultury polskiej. Wywodząca się z Francji rodzina Teisseyre’ów osiedliła się w Polsce po wielkiej rewolucji francuskiej. Szybko się spolonizowała i kolejne jej pokolenia wnosiły duży wkład w rozwój kulturalny naszego kraju. Swoją obecność zaznaczyli przede wszystkim w naukach ścisłych (Wawrzyniec, Henryk, Juliusz, Andrzej, Mieczysław i Roman Teisseyre’owie), ale także w technice (Jerzy i Andrzej Teisseyre’owie) oraz sztuce (Stanisław Teisseyre). Tradycje rodu starają się kontynuować współcześni potomkowie, aktywni na różnych polach kultury.

EN

The article discusses the role of members of the Teisseyre family in contributing to Polish culture. The Teisseyre family, originally from France, settled in Poland after the French Revolution and quickly became Polonized. Subsequent generations made a significant contribution to the cultural development of our country. They marked their presence primarily in the hard sciences (Wawrzyniec, Henryk, Juliusz, Andrzej, Mieczysław, and Roman Teisseyre), but also in the fields of technology (Jerzy and Andrzej Teisseyre) and art (Stanisław Teisseyre). Modern descendants who are active in various fields of culture try to continue the family traditions.

16

The Beginnings of Art History and Connoisseurship Studies in Ancient China

51%

Łakomska B.

Roczniki Humanistyczne

|

2014

|

vol. 62

|

issue 9: Sinologia

103-120

EN

Artykuł przedstawia historię kształtowania się myśli o sztuce i antykach w dawnych Chinach, począwszy od czasów dynastii Wei i Jin po wczesny okres dynastii Song. Celem niniejszego tekstu jest prezentacja zarówno teoretycznych koncepcji na temat malarstwa i kaligrafii pisanych przez artystów i uczonych-urzędników w różnych okresach, jak również przedstawienie rodzącego się zainteresowania zabytkoznawstwem. Artykuł pokazuje, w jaki sposób studia nad teorią sztuki ulegały zmianie, osiągając większy stopień dojrzałości w połowie IX wieku n.e., tj. w momencie, kiedy Zhang Yanyuan napisał „Rejestr Słynnych Malarzy wszystkich Dynastii”, dając tym samym asumpt do kolejnych studiów nad sztuką.

17

Znaczenie rzeźby w badaniu uzbrojenia ochronnego na terenie księstwa pomorskiego czasów nowożytnych w świetle wybranych przykładów

51%

Puławski A.

Materiały Zachodniopomorskie

|

2021

|

vol. 17

541-568

EN

The article presents results of the analysis of the sculptures from the territory of the former Duchy of Pomerania with special attention to their usefulness in the study of weaponology. The author has attempted to examine how the armour was depicted on the objects from the 16th century and the first half of the 17th century. Pomeranian elite used several types of plate armour in the early modern period. It was presented differently, making it sometimes impossible to identify. In the analysed material, there are simplifications and antiquating, which reduce the level of authenticity of the source. On some Pomeranian sculptures from the beginning of the early modern period plate armour is depicted with great attention to detail. In the case of epitaph from c. 1550 of Bogislaw X of Pomerania, presented details allow for identifying the real armour.

PL

Tekst prezentuje wyniki analizy rzeźb z obszaru dawnego księstwa pomorskiego pod kątem przydatności w badaniach bronioznawczych. Autor podjął się oceny stopnia odwzorowania uzbrojenia ochronnego na obiektach z XVI i 1. połowy XVII wieku. W czasach nowożytnych pomorska elita używała kilku typów zbroi płytowych. Sposób ich odwzorowania był różny, nie zawsze pozwalający na ustalenie klasyfikacji. W analizowanym materiale źródłowym występują uproszczenia i antykizowanie, przez co spada poziom autentyczności przekazu. Wśród pomorskich rzeźb z początku czasów nowożytnych znajdują się takie, które przedstawiają zbroje płytowe z dużą dbałością o szczegóły. W przypadku epitafium Bogusława X z ok. 1550 roku detale zawarte na uzbrojeniu pozwalają na identyfikację autentycznej zbroi.

18

Komfort wyboru czy wybór komfortu? O strategiach edukacyjnych w szkole artystycznej (na przykładzie własnych doświadczeń nauczycielskich)

51%

Prymas-Jóźwiak K.

Kultura i Wychowanie

|

2018

|

vol. 14

|

issue 2

139-153

EN

One of the metaphors of the modern world is the supermarket metaphor. On the one hand, a supermarket is synonymous the lesser quality. On the other hand, a supermarket brings with it the comfort of choice. The supermarket as a space for choice should be inspirational for education. I’m talking about construction, by the teacher, of a process that would allow the pupil real choice of areas or methods of work. The teacher still plays the key role in this scenario, but as an idea-giver and animator of attractive tasks, from which the pupil chooses those most appealing to him/her. And it is the pupil who is de facto the main actor in this process. The enterprises I developed and put into practice at the Liceum Plastyczne (High School of Fine Arts) in Poznan fit into such a supermarket paradigm. These were: “Passive pupil – active pupil” workshops, the pegadogical innovation “Personility of a subject”, and also “Baroque supermarket” project activities which completed another pedagogical innovation – “Playing for Art”.

PL

Jedną z metafor współczesnego świata jest metafora supermarketu. Zarazem supermarket to synonim sklepu gorszej jakości. Ale supermarket niesie ze sobą także komfort wyboru. Supermarket jako przestrzeń wyboru winien być inspiracją dla edukacji. Mam na myśli takie konstruowanie przez nauczyciela procesu, by pozwalał uczniowi na faktyczny wybór obszarów czy metod pracy. Owszem, nadal kluczową rolę w tym ujęciu pełni nauczyciel, ale jako pomysłodawca i animator atrakcyjnych zadań, z których uczeń wybiera te dla niego najbardziej pociągające. I to on – uczeń jest de facto głównym aktorem w tym procesie. W taki supermarketowy paradygmat wpisują się przedsięwzięcia, które opracowałam i wdrożyłam w Liceum Plastycznym w Poznaniu. Są to warsztaty „Uczeń bierny – uczeń aktywny”, innowacja pedagogiczna „Osobowość przedmiotu”, a także działanie projektowe „Barokowy supermarket” wieńczące kolejną innowację pedagogiczną „Gra o sztukę”.

19

Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu Narodowa Instytucja Kultury. Historia struktury organizacyjno-prawnej. Lata 1977-2002

51%

Michałowski A.

Ochrona Zabytków

|

2012

|

issue 1-2

57-72

EN

The idea to establish an institution comprising an interdisciplinary team of employees, particularly historians of art, architects, gardeners and landscape architects was connected with the innovative activity of Professor Stanisław Lorentz with regard to museums and monument protection and dates back to 1960. The institution underwent a number of organisational transformations and legal changes for years, finally becoming a part of the National Centre for Research and Documentation of Monuments after the liquidation of the Centre for the Protection of Historic Landscape and its merger with the Centre for Documentation of Monuments in 2002. The first steps of independent activity, which has been carried on permanently for further years, included the transformation of consciousness and the understanding of new aims of the entire staff of employees of the Administration, particularly technical and engineering personnel. The idea of the activity of the Administration and then the Centre was to combine research and documentation works with study and design works and field restoration works. One of the first comprehensive works, which was carried on interdisciplinarily in co-operation with German conservators, was the Muskau Park and the elaboration of the documentation of the inscription into the UNESCO World Heritage List. A number of projects was undertaken in the field of garden and park protection (Białystok, Mysłakowice). 1995 was a special year in the activity of the Centre, which constantly assumed new challenges to meet the current demand for the most important topics both in Poland and abroad. In 1986 a division of the Centre – a specialistic workshop – was established in Kielce. Apart from the Kielce workshop, individual tasks were undertaken to confront various methodologies of action and works undertaken independently and in other environments, also through publications contributing new proposals and solutions to our considerations. Important topics included the Racławice battlefield and the Augustów Canal. New prospects in the protection and design of city landscapes were opened thanks to the international conference “What are we doing to protect the beauty of historic cities... – Wrocław 2000”. The Centre engaged in several works that were performed in garden complexes. After years of failures, the co-operation with State Farms began to produce favourable results. The Centre did also research on rustic gardens. In 1996 the Centre began to organise a competition for the best works concerning the protection of historic garden complexes. Initiatives for the integration of the environment of monument and nature conservators were visible, among others, at the conference held in Jachranka in 1993. Cemeteries constituted an organisationally separate problem group in the Centre, which focused on the creation of conditions for field penetration and record-keeping on the so-called cemetery cards. International co-operation concerned many complex issues and states that jointly engaged in discussions and activities relating to the protection of monuments. The Centre co-operated with institutions such as PKN ICOMOS, ICOMOS IFLA and UNESCO. The longterm activity of the Centre for the Protection of Historic Landscape was focused on many topics relating to the protection of cultural landscape and the propagation of values contained in it. It undertook a difficult educational challenge and contributed to the building of a better state taking good care of its monuments. From the perspective of years, looking back at what has already been done, there arises a reflection that is worth passing on to further generations: even the smallest part of culture or landscape should be documented for the next years, because the identification of the most important and inalienable values and our history is enclosed in such documentation.

20

„Tam i z powrotem”, czyli wobec meta(?)nomadyzmu. Rozważania na przykładzie malarstwa Anny Orbaczewskiej

51%

Howorus-Czajka M.

Facta Simonidis

|

2023

|

vol. 16

|

issue 1

265-278

EN

This article analyses the aspects of Anna Orbaczewska’s creative output that are not the classical examples of neonomadism around the world. The approach to the problem of neonomadism in this article is different from that of sociologists, economists, or anthropologists. The analysis presents the issue from the perspective of art history, which, starting from the work of art, sees in the artists’ works a commentary on contemporary society. Since the language of art has expanded the theories of neonomadism, the aspects discussed here are classified as meta-nomadism. The prefix “meta” is used to indicate a higher degree of transformation and to emphasise the succession or variability of processes described as nomadism. The theoretical framework is built on the reflections of Marshall McLuhan, Zygmunt Bauman, Wolfgang Welsch, Ines Kohl, James Clifford, Marc Augé and Rosi Braidotti, Susan Sontag, Jacques Derrida, and Umberto Eco.

PL

W niniejszym artykule przeanalizowano aspekty twórczości Anny Orbaczewskiej, które nie należą do klasycznych przykładów neonomadyzmu na świecie. Optyka problemu neonomadyzmu zaproponowana w niniejszym artykule jest odmienna niż socjologów, ekonomistów czy antropologów. W rozważaniach ukazano zagadnienie z punktu widzenia historii sztuki, która wychodząc od dzieła, dostrzega w pracach artystów komentarz współczesności. Język sztuki rozszerzył teorie neonomadyzmu i tym samym poruszone tu aspekty zaliczono do kategorii metanomadycznej. Przedrostek „meta” został tu zastosowany, by wskazać na wyższy stopień przemiany i zaakcentować następstwo lub zmienność procesów określanych jako nomadyczność. Ramę teoretyczną zbudowano, opierając się na rozważaniach: Marshalla McLuhana, Zygmunta Baumana, Wolfganga Welscha, Ines Kohl, Jamesa Clifforda, Marca Augé i Rosi Braidotti, Susan Sontag, Jacques’a Derridy oraz Umberto Eco.

Refine search results

Przegląd piśmiennictwa polskiego z zakresu historii sztuki za okres od 1951 do 1954 r.

Przewodniki turystyczne w kontekście rozwoju wiedzy o sztuce na ziemiach polskich w XIX wieku

Przegląd piśmiennictwa polskiego z zakresu historii sztuki za okres od 1951 do 1954 r.

Przegląd piśmiennictwa polskiego z zakresu historii sztuki za okres od 1951-1954 r.

Józef Edward Dutkiewicz (1903-1968)

Dydaktyka historii sztuki na UKSW - refleksje praktyka dotyczące metodyki kształcenia

Professor Halina Taborska - art historian, philosopher, educator

KAZIMIERZ MALINOWSKI – MUZEOLOG

Matka Boska z Dzieciątkiem z kościoła oo. bernardynów w Warcie

Zabytki kultu świętego Wojciecha w Krakowie

Asamblaż z lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku w polskich kolekcjach muzealnych. Problem dokumentacji

Prokop [Recenzja]: Claudio DE DOMINICIS, Membri del Senato della Roma Pontifi cia. Senatori, conservatori, caporioni e loro priori e Lista d’oro [...]

Tradycyjne i elektroniczne metody inwentaryzacji zbiorów artystycznych w Zamku Królewskim na Wawelu

Nauczanie leksyki specjalistycznej w Międzynarodowym Centrum Kształcenia Politechniki Krakowskiej w grupach na poziomach podstawowych A1 i A2 (na przykładzie słownictwa z dziedziny architektury i historii sztuki)

The Contribution of the Teisseyre Family to Polish Culture

The Beginnings of Art History and Connoisseurship Studies in Ancient China

Znaczenie rzeźby w badaniu uzbrojenia ochronnego na terenie księstwa pomorskiego czasów nowożytnych w świetle wybranych przykładów

Komfort wyboru czy wybór komfortu? O strategiach edukacyjnych w szkole artystycznej (na przykładzie własnych doświadczeń nauczycielskich)

Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu Narodowa Instytucja Kultury. Historia struktury organizacyjno-prawnej. Lata 1977-2002

„Tam i z powrotem”, czyli wobec meta(?)nomadyzmu. Rozważania na przykładzie malarstwa Anny Orbaczewskiej