Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: history of immigration

Sort By:

Limit search:

Narodziny i pierwsze lata polityki imigracyjnej Francji (1945–1952)

100%

Sękowski P.

Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

2016

issue 1

183-198

Celem niniejszego tekstu jest przedstawienie kształtowania się polityki imigracyjnej Francji w pierwszych latach po II wojnie światowej. Ważna wydaje się również refleksja nad tym, czy efekty podjętych działań były zgodne z celami, które im przyświecały. Doświadczenie masowej imigracji w okresie dwudziestolecia międzywojennego, jak również dojmująca w pierwszych latach po II wojnie światowej świadomość potrzeby uzupełnienia strat demograficznych i ekonomicznych Francji, tworzyły korzystny kontekst dla podjęcia wyzwania ustanowienia państwowego modelu polityki imigracyjnej. Taka polityka miała w założeniu regulować zasady imigracji, a następnie pobytu we Francji, podjęcia i wykonywania pracy w tym kraju przez cudzoziemców oraz promować postępującą integrację imigrantów. W artykule poruszone zostały następujące zagadnienia: geneza polityki imigracyjnej Francji, podstawy prawne powojennej polityki w tym zakresie, rola poszczególnych jednostek administracji rządowej w nowej polityce imigracyjnej, ze szczególnym uwzględnieniem utworzonego w 1946 r. Narodowego Urzędu Imigracyjnego (Office national d’Immigration). Cała polityka imigracyjna Francji ustanowiona w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej wpisywała się w logikę wypełniania strat demograficznych kraju. Gdy w 1974 r. imigracja została wstrzymana, Francja liczyła 3,5 mln cudzoziemców.

The purpose of this paper is to present the development of the immigration policy of France in the first years after World War II. It also seems to be important to reflect on whether the effects of the actions taken were consistent with the objectives that guided them. The experience of mass immigration in the interwar period as well as the awareness of the need to supplement demographic and economic losses of France, so overwhelming in the first years after World War II, created a favourable context for the challenge of establishing a national model of immigration policy. This policy was designed to regulate the immigration and the stay in France, the undertaking of work in this country by foreigners, as well as to promote progressive integration of immigrants. The article deals with the following issues: the genesis of the immigration policy in France, the legal framework for post-war policy toward this issue, the role of various government departments in the new French immigration policy, with a particular focus on the National Immigration Office (Office National d’Immigration) established in 1946. The whole immigration policy established in France in the first years after World War II was inscribed into the logic of filling demographic losses of the country. In 1974, when the mass immigration was stopped, France had just 3.5 million foreigners.

„Wer an die Zukunft denkt, muss sich erinnern können.“ Deniz Utlus Roman Die Ungehaltenen zum Gedenken an die Vätergeneration

80%

Masiakowska-Osses D.

Germanica Wratislaviensia

2018

vol. 143

89 - 102

Der vorliegende Beitrag untersucht Deniz Utlus Debütroman aus dem Jahre 2014, u.d. T. Die Ungehaltenen. Seine Protagonisten sind zwei junge Berliner aus dem Einwanderungsviertel Kreuzberg, Kinder der türkischen „Gastarbeiter“ der ersten Stunde. Ihre Väter sterben alt und siech, unterschätzt und marginalisiert von der deutschen Gesellschaft. Ausgehend von dem Konzept des kulturellen Gedächtnisses wird gezeigt, auf welche Art und Weise Utlu angesichts des Ablebens von Zeugen die Erinnerung an die erste Generation der türkischen Nachkriegsmigranten fördert und mitgestaltet, indem er unter anderem auf die Lokalgeschichte Kreuzbergs, Berlins Einwanderungsstadtteils per se, zurückgreift. Darüber hinaus wird auch auf Utlus Kritik der Modi des Erinnerns und der medialen Repräsentation der Migrationsgeschichte in Deutschland eingegangen (Jubiläen, Musealisierung).

This paper analyses the debut novel by Deniz Utlu, published in 2014 under the title Die Ungehaltenen [The Indignant]. The novel’s protagonists are two Berliners from Kreuzberg, children of Turkish “guest workers”, who are facing sickness and death while feeling marginalised and underestimated. Using the concept of cultural memory, the author shows how Utlu’s novel saves from oblivion and co-shapes the memory of the first postwar generation of Turkish immigrants in the face of the death of witnesses, in particular by appealing to the history of Kreuzberg – an immigrant district of Berlin per se. The analysis also touches upon the critical reflection detected in the novel on the ways of commemorating and representing the history of immigrants in Germany by the media (celebrating anniversaries, musealisation).

Refine search results

1 Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

1 Germanica Wratislaviensia

1 2018

1 2016

1 Masiakowska-Osses D.

1 Sękowski P.

Search results

Narodziny i pierwsze lata polityki imigracyjnej Francji (1945–1952)

„Wer an die Zukunft denkt, muss sich erinnern können.“ Deniz Utlus Roman Die Ungehaltenen zum Gedenken an die Vätergeneration