Search results - CEJSH

1

"Mowa serca" odpowiedzią na problemy współczesnej posługi Słowa

100%

Siwek G.

Sympozjum

|

2006

|

issue 1(15)

55-66

PL

Zawarte w tytule referatu określenie „mowa serca” jest odwołaniem się do metafory serca. Jest to także wyraz uznania, jakie mam dla księży sercanów jako gorliwych głosicieli słowa Bożego, zwłaszcza w formie misji i rekolekcji parafialnych. Ów niewątpliwie nieco kurtuazyjny zabieg posiada również głębsze, retoryczno-homiletyczne uzasadnienie. Dlatego też temat referatu wymaga obszerniejszego wyjaśnienia.

2

Sprawozdanie z sympozjum naukowego διάΛογος – Jak się spotykać, by odnaleźć Boga?, Stadniki, 5 listopada 2020 roku

100%

Poleszak L.

Sympozjum

|

2020

|

vol. 2(39)

179-184

PL

Sprawozdanie z sympozjum naukowego διάΛογος – Jak się spotykać, by odnaleźć Boga?, Stadniki, 5 listopada 2020 roku

EN

Report from the scientific symposium διάΛογος – How to meet to find God?, Stadniki, November 5th, 2020

3

Język współczesnego kaznodziejstwa

100%

Gaweł J.

Sympozjum

|

2012

|

issue 2(23)

55-61

EN

Among the most important problems of the modern preaching we can list: – Phonetic problems – Expansion of colloquial language in preaching – Domination of theological jargon in preaching. Every preacher should remember that the mastery in the use of the spoken and written language is essential to be a success, not only in the communication but, what even more important, in the educational fi eld. Th e permanent development and actualization of preacher knowledge in the fi eld of linguistic seems to be indispensable to reach this mastery. It is even more important since the improvement in the fi eld of preaching is always combined with the development of the spiritual life of the preacher.

4

Od redakcji

100%

Poleszak L.

Sympozjum

|

2017

|

issue 2(33)

7-8

5

Celebracja Eucharystii jako przestrzeń realizacji wezwania do nowej ewangelizacji

89%

Dyk S.

Roczniki Teologiczne

|

2021

|

vol. 68

|

issue 1

107-121

EN

The content of the article answers the question of how celebrating the Eucharist can become a space for fulfilling the call to new evangelization. In answering this question, the possibilities of implementing such elements in the new evangelization, such as new enthusiasm, new means of expression, and kerygmatic and missionary methods were presented for celebrating the Eucharist. It has been shown that a new fervor can take the form of a celebration with renewed faith and the naturalness of experiencing God’s presence. This new way of expressing fervor should be integrated into the adaptive possibilities of the liturgical celebration without violating the holiness and mystery of the Eucharist. The motive for applying the kerygmatic method is Christ’s Passove r event, which is made present in the Eucharist and is the kerygma’s content source in the strict sense. The missionary method, on the other hand, can be manifested, for example, in the Mass homily opening up to the problems and desires of de-Christianized people.

PL

Treścią artykułu jest odpowiedź na pytanie: w jaki sposób celebracja Eucharystii może stać się przestrzenią realizacji wezwania do nowej ewangelizacji. Odpowiadając na tak postawione pytanie, wskazano na takie elementy nowej ewangelizacji, jak nowy zapał, nowe środki wyrazu, metoda kerygmatyczna i metoda „opcji misyjnej” (EG 27), oraz przedstawiono możliwości ich realizacji w ramach celebracji Eucharystii. Wykazano, że nowy zapał może przybrać formę celebracji z odnowioną wiarą oraz naturalnością doświadczenia przebywania z Bogiem. Nowe środki wyrazu powinny być wkomponowane w możliwości adaptacyjne celebracji liturgicznej, bez naruszania świętości i misterium Eucharystii. Motywem zastosowania metody kerygmatycznej jest wydarzenie Paschy Chrystusa uobecniającej się w Eucharystii, a będącej treściowym źródłem kerygmatu w sensie ścisłym. Metoda misyjna zaś może przejawić się choćby w otwarciu homilii mszalnej na problemy i pragnienia człowieka zdechrystianizowanego.

6

Kaznodzieja w trosce o język religijny

88%

Zwoliński A.

Sympozjum

|

2012

|

issue 2(23)

33-53

XX

Language is an important component of intentional acts and behavior of people, individual or social. In the strict sense there is no "religious language" and it cannot be sought in the set of natural or artificial languages. The religious man speaks Polish or German, or even reading the Bible in the original languages we meet with natural languages, the use of which is, in this case, only religious. The term "religious language" suggests a religious use of language, as determined by the situational context. So one can determine the religious language as the language used by man in a religious situation. A special place for the formation of a religious vernacular language is preaching and homiletics. It should be noted that it is characterized by great uncertainty of proper and understandable talk about God. In advising contemporary preachers the need to adopt an attitude of understanding the problems of the listeners and to give a testimony of faith is stressed. Along with the formulation of formation postulates, new proposals appeared to return to the art of speaking, rhetoric. It is difficult to overestimate the role of religious language in the spiritual development of individuals and communities of believers. Kerygma is a task entrusted by Christ to the Apostles, which is not only looking for new angles and interesting speech, but the proclamation of the message. It's not just information, but the stimulation of living faith, which takes its fullness in Christ.

7

TEORIOTEKSTOWA KONCEPCJA HOMILII WOBEC TEOLOGII STWORZENIA

88%

Klementowicz M.

Forum Teologiczne

|

2020

|

vol. 21

139-148

PL

Przygotowanie tekstu homilii domaga się respektowania zasad wypracowanych w lingwistyce tekstu. Dzięki temu może powstać spójna i wyraźnie delimitacyjna wypowiedź. Dotyczy to także przepowiadania w zakresie biblijnego przekazu na temat stworzenia. Spójność tekstu wyznaczają tutaj treści zamieszczone w lekcjonarzu. Stanowią one prototekst, który aktualizowany we właściwy sposób może stworzyć intratekst przepowiadania homilijnego. Tak skonstruowana wypowiedź daje z kolei szansę stworzenia intertekstu, gdzie homilista, mówiąco teologii stworzenia może odnieść się do innych dziedzin wiedzy, rozwijając w ten sposób przekaz Objawienia.

8

Recenzja: GERARD SIWEK, Osobowość kaznodziei dzisiaj. Rozważania nieobojętne, Kraków 2014, ss. 214.

75%

Poleszak L.

Sympozjum

|

2017

|

issue 2(33)

277-280

9

Procesualność w tekście homilii

75%

Klementowicz M.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2020

|

vol. 41

|

issue 1

11-20

EN

The purpose of this paper is to explain an important question related to the text theory, which concerns understanding of processuality. In other words, a concept in which the text “is not” but “is becoming one“. According to the etymology of the term, the homily, in textological practice, may concern different elements that will influence its processuality. In the paper, those elements have been divided into two groups. The first part concerns the substantial content of the homily text. The second refers to its structure. Those two elements enable structuring the text of the homily in such a way as to allow the listeners to follow the train of thought presented by the preacher.

PL

Celem artykułu jest wyjaśnienie istotnego zagadnienia teorii tekstu związanego z zagadnieniem procesualności. W innych słowach: koncepcji, gdzie tekst nie „jest”, ale „staje się”. W lingwistyce tekstu homilia może, zgodnie z etymologią terminu, dotyczyć różnych elementów, które mogą wpłynąć na jej procesualność. W opracowaniu te elementy zostały podzielone na dwie grupy. Pierwsza dotyczy zawartości materialnej tekstu homilii. Druga jest związana ze strukturą. Dzięki tym elementom tekst homilii może zostać uporządkowany w sposób, który pozwoli słuchaczom podążać za prezentowanymi myślami mówiącego.

10

Jak mówić dzieciom o Bogu w Kościele i w domu

75%

Kosmana OFMConv. I.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2010

|

vol. 19

81-103

EN

This article concerns homilies for children, of their importance in Church and family life. To speak to children in a way to have them listen and hear, demands taking them seriously and a solid homily preparation. For this reason a wide range of homiletic material has been enclosed with examples from known preachers. This aims to encourage others to use such ideas and suggestions. Upon this was formulated a proposal of cooperation between the preacher and families so that a child wouldn’t be lacking the Word of God during the week. The homily should have it’s “continuation” in the home.

11

Sprawozdanie z konferencji popularno-naukowej Idźcie i głoście, Kraków, 9 listopada 2017 roku

75%

Poleszak L.

Sympozjum

|

2017

|

issue 2(33)

281-286

12

Homilia w dokumentach polskich synodów diecezjalnych (2000–2012)

75%

Szewczyk L.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 12: Homiletyka

103-117

EN

The purpose of this paper is to analyse documents of ten Polish diocesan synods that took place between 2000–2012. The paper analyses a question of importance of diocesan synods for the work of preaching the Word of God. The issues discussed are importance of a synod in life of a local Church, statements of diocesan synods on the role of preaching the Word of God, an attempt to specify a role of a homily as well as content and formal elements of homiletic preaching. From analysis of diocesan documents one concludes that in defining the essence of a homily they draw from the teaching of the universal Church. The documents show that the content of preaching should be Christocentric and touch upon the most vital existential problems of listeners. Majority of the analysed documents encourages preachers of homilies to adjust the needs and capacities of listeners. A significant gap is lack of reference to preaching the Word of God in specific dioceses.

PL

Celem niniejszego opracowania jest analiza dokumentów dziesięciu polskich synodów diecezjalnych z lat 2000-2012. Opracowanie omawia zagadnienie znaczenia synodów diecezjalnych dla dzieła głoszenia słowa Bożego. Kolejno omówione są kwestie związane ze znaczeniem synodu w życiu Kościoła lokalnego, wypowiedzi synodów diecezjalnych na temat roli przepowiadania słowa Bożego, próba określenia istoty homilii, a także elementów treściowych i formalnych przepowiadania homilijnego. Z analizy dokumentów synodalnych wynika, że w określaniu istoty homilii czerpią z nauczania Kościoła powszechnego. Dokumenty wskazują, iż treść przepowiadania powinna być chrystocentryczna i poruszać najistotniejsze problemy egzystencjalne słuchaczy. Większość analizowanych dokumentów zachęca głosicieli homilii do dostosowania elementów formalnych wypowiedzi do potrzeb i możliwości słuchaczy. Istotną luką jest brak odwołania do badań empirycznych dotyczących stanu przepowiadania słowa Bożego na terenie poszczególnych diecezji.

13

Związek modlitwy nieustannej z przepowiadaniem homilijnym w świetle przekazów patrystycznych

75%

Wasilewski E.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 12: Homiletyka

131-148

EN

Preparation of a homilist for preaching the word of God is a complex process which covers his sphere of intellect, feelings and will. This issue is widely discussed by the fathers of the Church. It is not only the preaching of God's truth, but primarily a testimony to their life, since a homilist is a first listener. Personal prayer is indispensable in the preparation of a homily. The etymology of the Greek term όμιλία (homily) means a “communion with God”. A homily addressed to listeners, and its effectiveness, depend on the personal „communion with God” which should become a personal experience of the minister of the word of God. What becomes important is spiritual preparation of a homilist, where a crucial role is played by a careful study of the Scripture as well as personal prayer. Those two elements, rather than rhetorical skills, are the main driving force of the whole preaching. This kind of communion with God should be a continuous life disposition of a homilist, both at the preparation stage and during the preaching of the word of God.

PL

Przygotowanie homilisty do głoszenia słowa Bożego to złożony proces, który obejmuje jego sferę intelektualną, uczuciową i wolitywną. Temu zagadnieniu wiele miejsca poświęcają ojcowie Kościoła. To nie jest tylko głoszenie Bożej prawdy, ale przede wszystkim świadectwo własnego życia, gdyż homilista jest także pierwszym słuchaczem. Modlitwa osobista jest nieodzowna w przygotowaniu homilii. Etymologia greckiego terminu όμιλία (homilia) oznacza „obcowanie z Bogiem”. Homilia skierowana do słuchaczy i jej skuteczność zależy od osobistego „obcowania z Bogiem”, które powinno stać się osobistym doświadczeniem głosiciela słowa Bożego. Ważnym staje się duchowe przygotowanie homilisty, w którym istotną rolę stanowi uważne studium Pisma Świętego oraz osobista modlitwa. Te dwa elementy, a nie talent krasomówczy, stają się główną siłą sprawczą całego przepowiadania. Tego rodzaju „obcowanie z Bogiem” winno stanowić stałą dyspozycję życiową homilisty, zarówno na etapie przygotowania, jak i w czasie głoszenia słowa Bożego.

14

Przepowiadanie homilijne w społeczeństwie medialnym

75%

Wiszowaty E.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

vol. 61

|

issue 6: Teologia Pastoralna

153-167

EN

In the latter part of the twentieth century, a French preacher expressed the opinion that the re-discovery of the homily was one of the most significant theological discoveries of the present generations. Along with the shaping of the media society, in which widely understood media have become a human environment, there appeared a doubt whether the homily will not lose its meaning again. In this article the author asks the question: In this new reality is the voice from the pulpit likely to be the case as having significance and still being the obliging word of God? Not pretending to find a definitive answer, he points out the necessity of including the in-depth homiletic reflection. He indicates that the media society is not only the external environment in which man lives, maintaining their perceptual constant structure but it is a phenomenon deeply transforming man and his relation to reality. Against this background, the author shows the necessity to adjust the homily to this new reality.

PL

W drugiej połowie XX wieku jeden z francuskich homiletów wyraził opinię, że ponowne odkrycie homilii było jednym z najdonioślejszych odkryć teologicznych tego pokolenia. Wraz z ukształtowaniem się społeczeństwa medialnego, w którym szeroko rozumiane media stały się środowiskiem człowieka, pojawiła się wątpliwość, czy homilia ponownie nie utraci swojego znaczenia. W artykule autor stawia pytanie: Czy w tej nowej rzeczywistości głos z ambony ma szanse zaistnieć, jako mające jeszcze jakiekolwiek znaczenie i zobowiązujące słowo Boże? Nie pretendując do znalezienia wyczerpującej odpowiedzi, zwraca uwagę na konieczność podjęcia w tym zakresie pogłębionej refleksji homiletycznej. Wskazuje, że społeczeństwo medialne nie jest jedynie zewnętrznym środowiskiem, w którym człowiek przebywa, zachowując swoją niezmienną strukturę percepcyjną, lecz jest zjawiskiem głęboko transformującym człowieka i jego stosunek do rzeczywistości. Na tym tle ukazuje konieczność dostosowania przekazu homilijnego do tej nowej rzeczywistości.

15

Evangelii gaudium o homilii jako części liturgii

75%

Szewczyk L.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

vol. 61

|

issue 12: Homiletyka

021-033

EN

Apostolic exhortation Evangelii Gaudium, often called a programme document of the pontificate of pope Francis, touches upon many subjects. One of the dominant topics of this document is preaching the Word of God. Although in this “homiletic lecture” pope Francis analyses fairly known matters, the very drawing one’s attention to them is a value in itself. Among 25 points of the exhortation devoted to a homily (EG 135–159) two of them (EG 137 and EG 138) are related to its liturgical context. Analysis of these two points of Evangelii Gaudium and emphasizing their most important message is the aim of this paper. The paper analyses the following issues: the living presence of God in a homily, mystagogic function of a homily, a homily as an element that integrates a liturgical celebration and a homily as a part of a sacrifice offered to the Father and a mediation of grace.

XX

Adhortacja apostolska Evangelii gaudium, nazywana często programowym dokumentem pontyfikatu papieża Franciszka, omawia bardzo szeroki zakres tematów. Jednym z tematów dominujących jest kaznodziejskie przepowiadanie słowa Bożego. Wprawdzie papież Franciszek w tym „wykładzie homiletycznym” omawia zagadnienia dość powszechnie znane, to jednak przypomnienie ich stanowi wartość samą w sobie. Spośród 25 punktów adhortacji poświęconych homilii (EG 135-159), dwa (EG 137 i EG 138) odnoszą się do jej kontekstu liturgicznego. Omówienie tych dwóch punktów adhortacji Evangelii gaudium oraz wydobycie z nich najważniejszego przesłania jest celem niniejszego opracowania. W opracowaniu omówione zostały zagadnienia: żywa obecność Boga w homilii, mistagogiczna funkcja homilii, homilia jako element integrujący celebrację liturgiczną oraz homilia jako część ofiary przekazywanej Ojcu i pośrednictwo łaski.

16

Działanie Ducha Świętego w życiu chrześcijanina na podstawie wybranych homilii św. Jana Chryzostoma

75%

Dera M.

Polonia Sacra

|

2019

|

vol. 23

|

issue 3(57)

29-40

PL

Święty Jan Chryzostom, który urodził się ok. 349 roku po Chrystusie, był jednym z najwybitniejszych kaznodziejów w historii Kościoła. W swoich homiliach koncentrował się na formacji moralnej chrześcijan. Uczynił to kosztem przepowiadania stricte doktrynalnego. Do dzisiaj zachowały się rozprawy Złotoustego z ówczesnymi herezjami, które podważały boskość Ducha Świętego oraz wystąpienia związane z uroczystością Pięćdziesiątnicy i Epifanii. Do jego wypowiedzi na temat Ducha Świętego należy zaliczyć także niektóre homilie katechetyczne oraz mowy przeciw Żydom, judaizantom i Hellenom. Dynamiczna retoryka oraz bezkompromisowość św. Jana Chryzostoma może być dla współczesnego homilety inspiracją w przygotowywaniu przepowiadania o Duchu Świętym.

EN

St. John Chrysostom, who was born about 349 after Christ, was one of the greatest preachers in the history of the Church. In his homilies, he focused on the moral formation of Christians. He did so at the expense of strictly doctrinal preaching. To this day, only his polemical homilies with heresies of that time have been preserved, which undermined the divinity of the Holy Spirit and the occurrence connected with the celebration of Pentecost and Epiphany. His statements about the Holy Spirit include also some catechetical homilies and speeches against Jews, Judaizers and Hellenes. Dynamic rhetoric and intransigence of Saint John Chrysostom can be an inspiration for the modern homilist in preparing the proclamation of the Holy Spirit.

17

Homilie Rabana Maura na niedzielę, dni nabożeństw błagalnych oraz o świętych (wybór)

75%

Łukaszczyk M.

Vox Patrum

|

2022

|

vol. 81

193-232

EN

The work consists of two parts. In the introduction, I provided a short presentation of Rabanus Maurus’ biography. Next, I presented a short description of his homilies, while taking into account the tradition and the epochal context. In the last part of the introduction, I provided a short description of homilies which I have translated. In the homilies themselves, the author takes up the following themes: fidelity to the principles of the Christian religion, warning against giving in to pagan influences, explanation of the most important truths of the faith, reinforcing one’s own preaching by providing ample quotations from Sacred Scripture as well as making use of the Church Fathers’ writings. In his homilies, Rabanus Maurus takes up other themes as well, such as: warning against hunting and playing dice on holy days, forbidding conversations in church and work on holy days and requesting care for the poor and the blind. These issues which seems to be less important had a significant importance for the author’s contemporaries. In the annotations, I included the most important philological, theological, biographical and geographical observations which allow the reader to properly understand the context of the translated homilies.

PL

Praca składa się z dwóch części. We wstępie krótko zreferowałem życiorys Rabana Maura, następnie opisałem jego homilie mając na uwadze tradycję oraz kontekst epoki. W ostatniej części wstępu krótko opisałem treść tłumaczonych przeze mnie homilii. W samych homiliach autor porusza następujące tematy: wierność zasadom religii chrześcijańskiej, przestrzega przed uleganiem wpływom pogaństwa, wyjaśnia najważniejsze prawdy wiary, umacnia własne przepowiadanie poprzez obfite cytowanie Pisma Świętego, a także korzystanie z dorobku Ojców Kościoła. W swoich homiliach Raban Maur porusza także inne tematy, takie jak: udziela przestrogi przed polowaniami i grą w kości w dni świąteczne, zakazuje prowadzenia rozmów w kościele oraz prac w polu w dni świąteczne, prosi o troskę o biednych i niewolników. Sprawy te, wydające się być mniejszej wagi, miały jednak istotne znaczenie dla współczesnych mu ludzi. W przypisach umieściłem najważniejsze uwagi filologiczne, teologiczne, biograficzne oraz geograficzne, pozwalające czytelnikowi właściwie zrozumieć kontekst tłumaczonych homilii.

18

Polskojęzyczne publikacje homilii w serwisie YouTube jako XXI-wieczne zbiory homiletyczne

75%

Wajs P.

|

2016

|

vol. 22

|

issue 48

483-497

PL

Naturalną formą przekazu wiary jest nauczanie oralne. Szczególną jego formą są kazania i homilie. Na przestrzeni wieków zostało opublikowanych wiele materiałów homiletycznych, zawierających zapis tego rodzaju nauczania. Najnowszą formą publikacji homilii jest portal YouTube. Wyniki wyszukiwania słowa „homilia” w polskiej wersji YouTube odsyłają do około 253 000 materiałów, natomiast zapytanie o „kazanie” wskazuje 53 000 wyników. W związku z kilkuset tysiącami publikacji mogącymi służyć za materiał badawczy dla homiletyki autor stawia pytanie: Czy filmiki z sieci mogą pełnić rolę współczesnych homiliarzy? Przykłady zbiorów kazań, znajdujących się na YouTube i omówionych w artykule, wskazują, że można je traktować jako nowoczesną formę homiliarzy. Szczególnie dotyczy to homilii zamieszczonych przez instytucje kościelne. Formalną różnicą pomiędzy zbiorem kazań wydanym w postaci książki a uzyskanym za pomocą dostępu do sieci jest nośnik. Warto podkreślić, że publikacja w formie audiowizualnej posiada cechy homilii utracone w druku, a istotne dla przekazu oralnego. Autor wskazuje, że publikacje treści w serwisie YouTube mają również swoje słabe strony. Mimo tego wnioskuje, że nie należy bać się tych swoistych homiliarzy.

EN

Natural form of transmission of the faith is the oral teaching. The sermons and homilies are its special form. Over the centuries, many materials have been published as homiletic. The recent form of homilies publication is YouTube. The search results for the word “homily” refers to about 253 000 materials, while the querry about “sermon” indicates 53 000 results on the Polish version of YouTube. In this study the author tries to answer the question: can the internet moveis be considerated as the contemporary homiliriums? The study, based on some examples, gives the answer: yes. The formal difference between the set sermon pub- lished as a book and obtained by On-line access is the a data carrier. It is worth to underline that the publication in audio-visual form has more important characteristics of a spoken homily than its printed version. Of course the On-line resources of the homilies have not only van- tages, but we shouldn’t fear to use them.

19

Posługa słowa związana z sakramentem pokuty i pojednania

75%

Twardy J.

Studia Pastoralne

|

2007

|

vol. 3

63-77

EN

Penitential preaching arises from the Scriptures and Tradition of the Church. The significant development of this form of word ministry took place in the Middle Ages, when preachers often spoke about sins and appealed for conversion, founding grounds of it in eschatology. Nowadays, it is advisable to speak often and morę about the sacrament of penance and reconciliation - referring to revelation and anthropology. It is always necessary to remind believers about the essence and fatal effects of sin - either in a homily concerning the sacrament of penance, as well as in a penitential preaching in the whole; in the same way, it is always actual to stress the endless God's mercy, redemptive effects of divine grace - and to appeal to true conversion and compensation for the evil that has been done. There are many occasions for preaching about penance and reconciliation during the liturgical year, especially during Lent and at Easter time. such religious issues come from the Liturgy of the Word for Sundays and feast days and is an essence of liturgy of the Mass. Ali forms of cyclical ministry (such as various retreats, parish missions, days of meditation, the Paschal Triduum, along with examination of conscience) are also closely connected with the sacrament of penance and reconciliation. It is also obvious that the priest himself should be a man of penance, this would enable him to speak with convinction and testify to God's endless mercy. It is also advisable to do research on contemporary word ministry - paying special attention to its relation with the sacrament of penance and reconciliation. As a warning to Polish priests should be the currently wide-spread conviction in many western countries that confession is not necessary, resulting in people often going to Communion without the sacrament of penance.

20

Homilia w celebracji obrzędu pokuty i pojednania

75%

Dyk S.

Studia Pastoralne

|

2007

|

vol. 3

78-93

IT

Lomelia costituisce una parte integrale e molto importante del rito delia riconciliazione. La fonte del contenuto delFomelia sono i testi biblici, previsti dal rito. II predicatore sceglie i testi e li raggruppa in tre seguenti temi: ii richiamo alla conversione, per essere conformi a Cristo; il mistero della riconciliazione; il giudizio di Dio sul bene e sul male. Di tali testi biblici soprannominati, si nutre Tomelia, per far comprendere ai fedeli: la misericordia di Dio, la necessita delia riconciliazione, ii senso e le dimensioni del peccato, ii vero significato delia penitenza. La principale funzione delFomelia consiste soprattutto nel sottolineare Tiniziativa che durante ii processo penitenziale prende Dio stesso. Lomelia approfondisce nel cuore dei fedeli anche la fiducia, la gratitudine e la coerenza. Essa deve anche mantenere il carattere mistagogico. Ascoltando tale omelia i fedeli potranno sperimentare la riconciliazione che si attualizza nel sacramento, per poter diventare creatura nuova. Per ąuanto riguarda la forma, Tomelia deVessere esistenziale, personale e breve.

Refine search results