Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: hominid

Sort By:

Limit search:

Two interpretations of human evolution: Essentialism and Darwinism

100%

Henneberg M.

Anthropological Review

2009

vol. 72

issue 1

66-80

Despite intensive studies of a large number of fossils discovered during the 20th century there is no consensus as to the interpretation of the process of hominin evolution. Some authors see as many as six genera and some 17 species, while others argue for a single lineage from Plio/Pleistocene until today. Such diversity of interpretations of the same facts indicates lack of a uniform theoretical basis underlying studies of human evolution. Debates can be resolved using basic principles of scientific inquiry - parsimony and falsification of null hypotheses. Hypothesis testing is now possible with respect to the evolution of basic hominin characteristics such as brain size, body size and the size of the dentition that have sample sizes of a few hundred individual data points each. These characters display a continuous change with time. Analyses of variance do not falsify the null hypothesis of the existence of only one species at any time - variances around regression lines on time do not differ from the variance observed in the single species of Homo sapiens - distributions of residuals are normal. Thus, splitting of the hominin lineage into coeval species can only be based on descriptive characteristics that are liable to errors of subjective judgment.

Mimo bogactwa materiałów zgromadzonych w ubiegłym stuleciu, wśród autorów zajmujących się antropogenezą brakuje jednomyślności w rozumieniu tego procesu. Niektórzy z nich utrzymują, że w ciągu ostatnich 5 milionów lat istniało 17, lub nawet więcej gatunków homininów, inni twierdzą, że było ich znacznie mniej - może zaledwie 2, a nawet, że ewolucja człowieka przebiegła w obrębie jednej, niedzielącej się, linii rozwojowej. Różne są także interpretacje pojawienia się dwunożności i przyczyn wzrostu względnych rozmiarów mózgowia. Nadal toczą się spory o rolę neandertalczyków i pochodzenie ludzi o współczesnych cechach morfologicznych. Taka różnorodność interpretacji tej samej bazy faktograficznej wskazuje na słabość podstaw teoretycznych, jakimi posługują się zwolennicy rozmaitych koncepcji. Słabość ta wynika najprawdopodobniej z tego, że badacze antropogenezy rekrutują się spośród absolwentów wielu dyscyplin, zarówno humanistycznych jak i przyrodniczych (rzadko biologii) oraz stosują heterogeniczne paradygmaty i niejednolite definicje podstawowych pojęć, takich jak gatunek, gen czy specjacja. Przy tym, ze względu na światopoglądowe znaczenie wyjaśnienia naszego pochodzenia, istnieją uwarunkowania pozanaukowe - ideologiczne, którym różni autorzy ulegają świadomie lub podświadomie (ryc. 1).W tej sytuacji trzeba zmierzać do rozstrzygnięcia istniejących sporów stosując podstawowe zasady postępowania naukowego - falsyfikację hipotez w oparciu o odpowiednio liczne, jednolicie mierzone lub opisywane, materiały. Takie podejście jest możliwe w stosunku do licznych już obserwacji dotyczących podstawowych cech hominidów, takich jak wielkość mózgu, rozmiary ciała i uzębienia. Cechy te zmieniały się w ciągu ostatnich 3-4 milionów lat w sposób ciągły, nie wykazując rozszczepiania w procesach specjacji. Analiza wariancji rozkładów tych cech w poszczególnych okresach chronologicznych nie pozwala odrzucić hipotezy zerowej, stanowiącej, że rozkłady te nie różnią się wielkością wariancji wewnątrzgrupowej od rozkładu charakteryzującego pojedynczy, i jedyny żyjący obecnie, gatunekHomo sapiens(ryc. 2). Rozkład indywidualnych rozmiarów mózgów 210 homininów wokół linii ich regresji na czas geologiczny nie różni się istotnie od rozkładu normalnego. Podobnie, rozkłady wielkości ciała po usunięciu efektu czasu (datowania) nie odbiegają od normalności (ryc. 3). Wielkość uzębienia rozmaitych postulowanych gatunków homininów, z wyjątkiem masywnych australopiteków, waha się w granicach nie przekraczających różnic pomiędzy rozmaitymi populacjami człowieka współczesnego (ryc. 4).Nie da się zatem, w oparciu o te podstawowe cechy, sfalsyfikować hipotezy, że w ciągu ostatnich 3-4 milionów lat istniał w każdym momencie tylko jeden gatunek człowieka (lub jego przodka). Akceptacja hipotezy alternatywnej, o wielogatunkowości, może być rozważana tylko w oparciu o cechy bardziej szczegółowe, mierzone (opisywane) mniej obiektywnie, których próby mają mniejszą liczebność, a interpretacja wartości przystosowawczej nie zawsze jest jasna. Badania antropogenezy winny w tej sytuacji skoncentrować się na wyjaśnianiu ewolucji przystosowań ludzkich, a nie na formalnej opisowej klasyfikacji poszczególnych znalezisk.

Refine search results

1 Anthropological Review

1 2009

1 Henneberg M.

Search results

Two interpretations of human evolution: Essentialism and Darwinism