Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  infantry
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Proces formowania pułków piechoty liniowej w województwie płockim w okresie po wstania listopadowego

100%
Augustyniak K.
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
|
2015
|
vol. Zeszyt
|
issue XXIX
15-24
EN
In the early days of the November Uprising can be noted efforts taken to expand the armed forces of the Polish Kingdom. Appointment of line infantry regiments is an example of this phenomenon. In the province of Plock it was formed tw oline infantry regiment, with consecutive numbers 17 and 18. The main difficulties when setting up branches were shortages of supply and equipping. Both regiments took an active part in the fighting insurgents.
PL
W początkowym okresie powstania listopadowego można odnotować dążenia zmierzające do powiększenia sił zbrojnych Królestwa Polskiego. Powołanie pułków piechoty liniowej jest przykładem tego zjawiska. W województwie płockim sformowano dwa pułku piechoty liniowej, o kolejnych numerach 17 i 18. Głównymi trudnościami w czasie tworzenia oddziałów były braki w zaopatrzeniu i wyekwipowaniu. Oba pułki wzięły czynny udział w walkach 1831 roku.
2

Polacy w armii Karola IX w bitwie pod Kircholmem 27 IX 1605 roku

100%
Balcerek M.
Zapiski Historyczne
|
2013
|
vol. 78
|
issue 3
93-104
EN
The army of Charles IX in the battle of Kircholm of 27 September 1605 included military units from the Polish-Lithuanian Commonwealth and Hungary, which is confirmed by both Swedish and Polish sources. Thanks to the detailed registers of the Swedish army it is known that three infantry banners (in Polish: chorągiew) participated in the conflicts: two Polish and one Hungarian. They were part of the regiment of Anders Lenartson, which mainly consisted of foreign soldiers from Poland, Hungary, Germany and Scotland. The first two banners were commanded by Pävfel (Paweł) Stilicken (Stigelchen) and Tideman Skrowe (Schro, Schrow); the commander of the third banner was Erwat (Horvath) Michael. During the battle the banners, along with the whole regiment of Anders Lenartson, stood in the central part of the front line. The banners were incorporated into the Swedish army no later than 1604, when they surrendered to the Swedes as garrisons of the fortresses in Livonia.
3
Publication available in full text mode
Content available

Piechota polska w dwudziestoleciu międzywojennym 1918–1939. Wybrane problemy organizacji, uzbrojenia i szkolenia

84%
Pilżys J.
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
|
2014
|
issue 1
115-127
EN
Of all the types of weapons, infantry was the most numerous and the most important in the Polish army. The task of other types of weapons, e.g. artillery, cavalry, aviation, armored vehicles was to support the infantry in all kinds of combat operations. In 1939, the Polish regiment of infantry was comparable to the German division of infantry. They had a similar organizational structure and strength of small arms and indirect fire weapons. The Polish regiment had less light cannons and antitank cannons. After the number of divisional units of combat (guns, cannons and tanks) supporting German infantry regiments was increased, the Polish regiment and, consequently, the strike force of the infantry division weakened. Infantry training system was a positive side. With all its financial limitations, it guaranteed professionally trained personnel, soldiers on active duty and reserves. According to the author of this article, in the absence of aviation, anti-aircraft and anti-tank weapons, and despite delayed motorization in the army, Polish infantry distinguished itself by its sacrifice, valor and high morale.
PL
Spośród wszystkich rodzajów broni piechota była najliczniejszym i najważniejszym rodzajem w polskiej armii. Inne rodzaje, tj. artyleria, kawaleria, lotnictwo, broń pancerna, miały zadanie wspierania jej we wszystkich działaniach bojowych. W roku 1939 polski pułk dywizji piechoty był porównywalny z pułkiem dywizji piechoty armii niemieckiej. Miał zbliżoną strukturę organizacyjną i siłę ognia broni strzeleckiej i stromotorowej. Dysponował mniejszą liczbą armat lekkich polowych i przeciwpancernych. Po zwiększeniu liczby dywizyjnych środków walki (armat, dział i czołgów), wspierających niemieckie pułki piechoty, różnica ta wypadała na niekorzyść polskiego pułku, a zarazem siły uderzeniowej dywizji piechoty. Jednoznacznie pozytywnie należy ocenić przyjęty system szkolnictwa piechoty. W warunkach ograniczeń finansowych gwarantował on przygotowanie kadry zawodowej, szkolenie żołnierzy służby czynnej i rezerwy. Zdaniem autora artykułu, w sytuacji braku lotnictwa, broni przeciwlotniczej i przeciwpancernej oraz spóźnionej motoryzacji wojska, polską piechotę wyróżniał w walce znamienny czynnik – ofiarność i bitność oraz wysokie morale polskiego żołnierza.
4
Publication available in full text mode
Content available

The Daylamite Involvement in the Lazic War (541-562)

84%
KHOPERIA N.
Historia i Świat
|
2022
|
issue 11
165-172
EN
In the Late Antiquity, the Caucasus region had become a battle ground for the Byzantines and the Sasanians. The conflict between the two great empires escalated in the 6th century, when both sides overcame internal conflicts and pursued active foreign policies. The Lazic War (541-562 CE), fought on the territory of modern western Georgia, then the Lazic Kingdom, was one of the most important conflicts of the Late Antiquity and an integral part of the unremitting wars of the Byzantine Emperor Justinian. The conflict witnessed both sides employing combatant populations residing within the borders of their empires. Among them were the Daylamites, a kin-group from the rugged mountains of northern Iran, just south of the Caspian Sea who had long served as mercenaries for various powers. This article discusses the combat culture, tactics, equipment, and role of the Daylamites in the Sasanian military campaigns in the Caucasus in the 6th century CE.
5
Publication available in full text mode
Content available

Zapisać siebie w historii. O trzech świadectwach literackich Polaków, żołnierzy armii austro-węgierskiej (Karol Omyła, Bogumił Nowotny, Wiktor Willmann)

84%
Rozmus J.
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
|
2020
|
vol. 12
|
issue 3
55-65
EN
The paper is dedicated to the analysis of three volumes of soldiers’ memoire prose: Krótki życiorys pewnego żołnierza z wojny europejskiej Zapiski domowe by Karol Omyła, Kraków 2019, Wspomnienia by Bogumił Nowotny, Gdańsk 2006, and Wspomnienia wojenne lotnika. Ze wspomnień polskiego lotnika w armii austro-węgierskiej na podniebnych frontach I wojny światowej by Wiktor Willmann, Warszawa – Kraków 2014. These works make it possible to learn about three types of military service, according to the weapon used: infantry, navy and aviation. An asset of Krótki życiorys… is also the language, which represents a dialect typical of Żywiec region with some elements of soldiers’ jargon, which was used in c. and k. regiments, with a majority of Polish soldiers. While reading, the author used the research methodology developed by Paweł Rodak, which includes performativity of a diary, whose features are shared by all the other volumes, except for Wspomnienia… by Willmann. Also, examples of soldiers’ personal document prose were read as literary testimony (following Maria Delaperrière). Hence, considerations into subjectivity, historical truth and the levels of ‘literariness’ of the story about Polish participation in the Great War, parallel to the politically designed legion perspective.
PL
Omówione trzy tomy żołnierskiej prozy wspomnieniowej: Karola Omyły Krótki życiorys pewnego żołnierza z wojny europejskiej. Zapiski domowe (Kraków 2019), Bogumiła Nowotnego Wspomnienia (Gdańsk 2006) i Wiktora Willmanna Wspomnienia wojenne lotnika. Ze wspomnień polskiego lotnika w armii austro-węgierskiej na podniebnych frontach I wojny światowej (Warszawa – Kraków 2014), pozwalają poznać specyfikę służby w trzech rodzajach broni: w piechocie, marynarce wojennej oraz w lotnictwie. Walorem Krótkiego życiorysu… jest ponadto język, reprezentujący gwarę swoistą Żywiecczyźnie z elementami gwary żołnierskiej, którą posługiwano się w c. i k. regimentach z przewagą żołnierzy narodowości polskiej. Zastosowanie podczas lektury metodologii badań opracowanej przez Pawła Rodaka, uwzględniającej performatywność dziennika, którego cechy – z wyjątkiem Wspomnień… Willmanna – wykazują pozostałe tomy, oraz odczytanie za Marią Delaperrière przywołanych tu przykładów żołnierskiej prozy dokumentu osobistego jako świadectw literackich sprzyja rozważaniom nad podmiotowością, prawdą historyczną i poziomami „literackości” opowieści o udziale Polaków w Wielkiej Wojnie poza politycznie projektowaną perspektywą legionową.
6
Publication available in full text mode
Content available

Oficerowie wyznania ewangelickiego ze Śląska w armii szwedzkiej podczas wielkiej wojny północnej (1700–1721). Prolegomena

67%
Wołoszyn A.
|
EN
The article constitutes a prolegomenon to the issue of the service of Silesian Evangelicals in the Swedish army during the Great Northern War (1700–1721), which has so far been absent in scholarly literature. The main objective of this text is to analyse their motives for joining the military service of the Kingdom of Sweden, as well as to trace their career and position in the officer corps. The above issue is part of the research on the officer corps of Charles XII’s army, and thus it may serve as an important point of reference also for the works devoted to the service of Polish and Lithuanian officers in the Swedish army of that period. A group of several dozen representatives of the Silesian nobility and aristocracy, whose members served in the rank of officers in various units of almost all the enlistments of the Swedish army (the largest number in the mercenary värvade regementen), throughout the whole war period (the most numerous in the period of 1703/1704–1709), mainly as the dragoons, and less often in other cavalry formations. The primary source for selection was a twovolume dictionary by Adam L.C. Lewenhaupt entitled Karl XII:s officerare. Biografiska anteckningar (Stockholm 1920–1921). Among the handwritten primary sources, the materials stored in Riksarkivet and Krigsarkivet were used, which primarily constitute records from the Royal Registry and military roles. They have been subjected to critical analysis in order to prepare possibly the most thorough biographies of officers of Evangelical faith from Silesia. A number of research methods have been used, such as the biographical, genealogical or statistical methods. The representatives of the following old and influential Silesian families were mentioned: von Ferentheil, von Franckenberg, von Holly, von Koschembahr and von Lindeiner. Among less significant families of the Silesian nobility, the representatives of the following families were scrutinised: Dumky, Görlitz, Hoffman, Kluge and Schmitt. An in-depth survey in Swedish, German, Austrian, Russian, Danish, Latvian and Estonian archives is necessary for further research. This is due to the fact that the representatives of the described group served in the armies of various states over the years, and were also imprisoned in various countries. The article significantly broadens the knowledge about the ways of recruiting officers by the Swedish army during the Great Northern War, and also brings us closer to the individual profiles of Evangelical officers from Silesia and the ways of their promotion. It also points out the importance of the representatives of this group among the commanders of the mercenary regiments (värvade regementen). As the text takes into account the historical political, military and religious situation, it allows to understand what drove the representatives of the described group to join the ranks of Swedish troops. Further survey in foreign archives, especially among specific documents, such as military roles and lists of prisoners of war, may bring a great deal of new information about the mentioned officers, and allow to identify those who were not included in the Lewenhaupt’s book. Undoubtedly, it will also constitute a starting point for the research on the service of officers from the Polish-Lithuanian Commonwealth in the Swedish army, whose number was significant in the examined period.
7
Publication available in full text mode
Content available

Oficerowie wyznania ewangelickiego ze Śląska w armii szwedzkiej podczas wielkiej wojny północnej (1700 –1721). Prolegomena

67%
Wołoszyn A.
Zapiski Historyczne
|
2019
|
vol. 84
|
issue 4
179-210
EN
The article constitutes a prolegomenon to the issue of the service of Silesian Evangelicals in the Swedish army during the Great Northern War (1700–1721), which has so far been absent in scholarly literature. The main objective of this text is to analyse their motives for joining the military service of the Kingdom of Sweden, as well as to trace their career and position in the officer corps. The above issue is part of the research on the officer corps of Charles XII’s army, and thus it may serve as an important point of reference also for the works devoted to the service of Polish and Lithuanian officers in the Swedish army of that period. A group of several dozen representatives of the Silesian nobility and aristocracy, whose members served in the rank of officers in various units of almost all the enlistments of the Swedish army (the largest number in the mercenary värvade regementen), throughout the whole war period (the most numerous in the period of 1703/1704–1709), mainly as the dragoons, and less often in other cavalry formations. The primary source for selection was a twovolume dictionary by Adam L.C. Lewenhaupt entitled Karl XII:s officerare. Biografiska anteckningar (Stockholm 1920–1921). Among the handwritten primary sources, the materials stored in Riksarkivet and Krigsarkivet were used, which primarily constitute records from the Royal Registry and military roles. They have been subjected to critical analysis in order to prepare possibly the most thorough biographies of officers of Evangelical faith from Silesia. A number of research methods have been used, such as the biographical, genealogical or statistical methods. The representatives of the following old and influential Silesian families were mentioned: von Ferentheil, von Franckenberg, von Holly, von Koschembahr and von Lindeiner. Among less significant families of the Silesian nobility, the representatives of the following families were scrutinised: Dumky, Görlitz, Hoffman, Kluge and Schmitt. An in-depth survey in Swedish, German, Austrian, Russian, Danish, Latvian and Estonian archives is necessary for further research. This is due to the fact that the representatives of the described group served in the armies of various states over the years, and were also imprisoned in various countries. The article significantly broadens the knowledge about the ways of recruiting officers by the Swedish army during the Great Northern War, and also brings us closer to the individual profiles of Evangelical officers from Silesia and the ways of their promotion. It also points out the importance of the representatives of this group among the commanders of the mercenary regiments (värvade regementen). As the text takes into account the historical political, military and religious situation, it allows to understand what drove the representatives of the described group to join the ranks of Swedish troops. Further survey in foreign archives, especially among specific documents, such as military roles and lists of prisoners of war, may bring a great deal of new information about the mentioned officers, and allow to identify those who were not included in the Lewenhaupt’s book. Undoubtedly, it will also constitute a starting point for the research on the service of officers from the Polish-Lithuanian Commonwealth in the Swedish army, whose number was significant in the examined period.
8
Publication available in full text mode
Content available

Umundurowanie Chorągwi Piechoty Węgierskiej Buławy Polnej Koronnej w latach 1752–1768

59%
Karpiński T.
Przegląd Historyczno-Wojskowy
|
2021
|
vol. XXII (LXXIII)
|
issue 2 (276)
9-48
EN
After the death of the former Grand Hetman Józef Potocki, his Hungarian infantry banner was downgraded to the rank of a field mace banner. In June 1752, the detachment went to Podhorzec, where it was to act as a bodyguard for the Field Crown Hetman Wacław Rzewuski. The unit, apart from performing garrison duties, accompanied the Hetman on numerous journeys. Between 1752–1768 the unit consisted of 6 non-commissioned officers, 2 pipers, 2 drummers and 60 privates. The uniform worn by the soldiers adopted the colors worn by other units of field mace, i.e. red-sapphire, and it retained its traditional Hungarian character, however the way it was purchased and issued was related to solutions adopted by foreign infantry units. In this study, the author presents the arrangements for the uniforms used by the infantry unit, the methods used to obtain it, and how it was maintained and repaired during service. Certain elements of soldierly equipment and the weapons they used are also discussed.
RU
После смерти великого гетмана Юзефа Потоцкого его хоругвь венгерской пехоты была понижена до ранга хоругви полевой булавы. В июне 1752 г. отряд отправился в Подгорцев, где он должен был действовать в качестве охранного отряда у коронного полевого гетмана Вацлава Ржевуского. Отряд, помимо несения гарнизонной службы, выполнял ассистентскую функцию для гетмана в многочисленных поездках. В 1752–1768 гг. Хоругвь венгерской пехоты Полевой Коронной Булавы состояла из 6 унтер-офицеров, 2 дудочников, 2 барабанщиков и 60 рядовых. Военная форма солдат поменяла свои цвета на те, которые носили другие отряды полевой булавы, то есть красносапфировые. Венгерская пехота сохранила свой традиционный венгерский характер экипировки, но способ ее приобретения и выдачи был связан с решениями, используемыми в иностранной пехоте. В данном исследовании автор представил данные, касающиеся военной формы в хоругви, способы ее приобретения и сохранения, включая ремонт, во время службы. Он также представил элементы экипировки солдат и их вооружение.
PL
Po śmierci dotychczasowego hetmana wielkiego Józefa Potockiego jego chorągiew piechoty węgierskiej została zdegradowana do rangi chorągwi buławy polnej. W czerwcu 1752 r. oddział udał się do Podhorzec, gdzie miał pełnić rolę oddziału przybocznego przy hetmanie polnym koronnym Wacławie Rzewuskim. Oddział prócz pełnienia służby garnizonowej stanowił asystę hetmańską w rozlicznych podróżach. Chorągiew Piechoty Węgierskiej Buławy Polnej Koronnej w latach 1752–1768 liczyła 6 podoficerów, 2 fajfrów, 2 doboszy i 60 szeregowych. Mundur żołnierzy przyjął barwy noszone przez inne oddziały buławy polnej tj. czerwono-szafirowe. Piechota węgierska zachowała swój tradycyjny madziarski charakter stroju, jednak sposób jego zakupu i wydawanie nawiązywał do rozwiązań stosowanych w piechocie autoramentu cudzoziemskiego. Autor w niniejszym opracowaniu przedstawił ustalenia dotyczące umundurowania obowiązującego w chorągwi, sposobów jego pozyskiwania i utrzymania, w tym napraw w czasie służby. Przedstawił również elementy wyposażenia żołnierzy oraz ich uzbrojenia.
9
Publication available in full text mode
Content available

Organizacja, struktury i udział w walkach regimentu piechoty Bogusława i Jana Leszczyńskich w latach 1658–1662

51%
Staręgowski B.
Przegląd Historyczno-Wojskowy
|
2020
|
vol. XXI (LXXII)
|
issue 2 (272)
10-41
EN
In the years 1655–1660, there were many military units operating in the territory of the proper Greater Poland. The reason for this was the invasion of the Kingdom of Sweden into the Republic of Poland, and the increased mobilization effort of the Polish army. Fighting against the invader took various forms, from regular army combat, through partisan warfare of the levy in mass to expeditions of the łans infantry. In 1658 the troops from Greater Poland were divided into two groups, one of which went on an expedition to Denmark and the other took part in the siege of Toruń. Boguslaw Leszczynski’s regiment, consisting of 5 companies, took part in the siege. It was a typical foreign levy infantry regiment, consisting of musketeer and pikemen rotas (military unit of the time consisting of 8–10 men). The only difference from other units of this type was the lack of the regimental staff and extensive company staffs. It consisted mainly of plebeians, and officer functions were performed by the nobility of both foreign and domestic origin.
RU
В 1655–1660 гг. на территории Великой Польши функционировало множество военных подразделений. Причиной этому было вторжение Королевства Швеции в Речь Посполитую и мобилизация в связи с этим польской армии. Борьба с захватчиком принимала различные формы: от битв с использованием регулярной армии до массовой активности партизан и дополнительного призыва пеших и конных армейских подразделений. В 1658 году войска Великой Польши были разделены на две группы, одна из которых отправилась в Данию, а другая участвовала в осаде Торуни. В составе этой группы был и полк Богуслава Лещинского, состоящий из 5 рот. Это был классический иностранный рядовой пехотный полк, состоявший из мушкетеров и пикинеров. Единственным его отличием от других подразделений этого типа было отсутствие полкового штаба и разветвленная система штабов рот. Полк состоял в основном из плебеев, а офицерские функции выполняла знать – и местного, и иностранного происхождения.
PL
W latach 1655–1660 na terenie Wielkopolski właściwej funkcjonowało wiele oddziałów wojskowych. Przyczyną tego stanu rzeczy była inwazja Królestwa Szwecji na Rzeczpospolitą i wzmożony wysiłek mobilizacyjny Rzeczypospolitej. Walka z najeźdźcą przybierała różne formy: od walk przy użyciu wojska regularnego, przez partyzantkę pospolitego ruszenia, po wyprawy łanowe. W 1658 r. wojska z Wielkopolski podzielono na dwie grupy, z czego jedna udała się na wyprawę do Danii, a druga brała udział w oblężeniu Torunia. Pułk Bogusława Leszczyńskiego, składający się z 5 kompanii, brał udział w oblężeniu. Był to klasyczny pułk piechoty zaciągu cudzoziemskiego, składający się z rot muszkieterskich i pikinierskich. Jedyną różnicą w stosunku do innych jednostek tego typu był brak sztabu i rozbudowane sztaby kompanijne. Składał się on głównie z plebejów, a funkcje oficerskie sprawowała szlachta, zarówno pochodzenia zagranicznego, jak i krajowego.
10
Publication available in full text mode
Content available

Wojna polsko-szwedzka z lat 1626–1629 w pismach Stanisława Koniecpolskiego

51%
Wachoń S.
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
|
2016
|
issue 96
43-56
EN
In the year 1626–1629 Poland was at war with Sweden. This fact is well known as dominium Maris Baltici. Gustav II Adolf, the king of Sweden, was looking for a pretext for attacking the southern coast of Baltic See. The best argument to prepare this invasion was the Polish king’s (Sigismund III Vasa) plans for the recovery the Swedish crown. At the beginning of this war the Polish king personally led the military but the first defeats forced Sigismund to transfer command Stanislaus Koniecpolski. Hetman Koniecpolski was very experienced commander, considering his young age. He was gaining experience by fighting against Cossacks and Tatars. Numerous wars turned in Ukraine have been very useful in the fight against the Swedes.The writings of Stanislaus Koniecpolski reveal the internal situation in Poland in the first half of the 17th century. In the letters to the king and other dignitaries Koniecpolski describes the military situation. However we can come to the conclusion that these letter concern for the good of the country. Hetman Koniecpolski was aware of the problems of Poland for example inefficient tax collection or fact that the Polish nobility was not committed to the war. Sensitive to these issues informed about them the most important dignitaries in the country.
PL
W latach 1626–1629 Rzeczpospolita Obojga Narodów prowadziła wojnę z Królestwem Szwedzkim. Wojna ta była częścią szerszej realizacji znanej jako dominium Maris Baltici. Gustaw II Adolf, król Szwecji, szukając pretekstu do inwazji na południowe wybrzeże Bałtyku, posłużył się roszczeniami Zygmunta III do szwedzkiej korony. Na początku wojny król Zygmunt III Waza osobiście dowodził armią, jednak po serii porażek zmuszony został wezwać Stanisława Koniecpolskiego. Hetman Koniecpolski mimo młodego wieku był już doświadczonym dowódcą. Doświadczenie to zdobył walcząc zarówno z Kozakami, jak i Tatarami. Liczne potyczki na stepach Ukrainy zostały następnie wykorzystanie w walce ze Szwedami.W pismach Stanisława Koniecpolskiego ukazana jest sytuacja wewnętrzna Rzeczpospolitej w pierwszej połowie XVII w. W listach do króla i innych ważnych dygnitarzy państwowych Koniecpolski opisuje nie tylko sytuację militarną. W pismach tych widoczna jest wyraźna troska o dobro kraju. Hetman zdawał sobie sprawę z wewnętrznych problemów państwa, takich jak nieefektywny system poboru podatków i brak zainteresowania szlachty toczącą się wojną. Wrażliwy na te problemy informował o nich najważniejszych dostojników państwowych.
11
Publication available in full text mode
Content available

Projekt komputu armii litewskiej z 1703 r. wraz z podziałem na poszczególne chorągwie i regimenty

30%
Wołoszyn A.
Przegląd Historyczno-Wojskowy
|
2017
|
vol. XVIII (LXIX)
|
issue 4 (262)
121-138
EN
The article introduces the academic world to a new resource for research on the history of the Lithuanian army during the Great Northern War (1700–1721), that is a draft of the komput (conscription plan) of 1703. The document is deposited in the Kórnik Library of Polish Academy of Sciences as manuscript number 985. However, in the library’s manuscript inventory, it is labelled as the komput of 1706. Determining the actual dating of the document poses serious difficulties. It is possible only by means of approximation of the timeframe. It was certainly written prior to 27th November 1703 (implementation of the council resolution of the senate in Jaworów, on removing the Sapiehas from their offices). Most probably, the document was made prior to or during the Sejm of Lublin (11th June – 19th July 1703).
RU
В настоящей статье вводится в научное обращение новый источник для исследований истории литовской армии в период Великой Северной войны (1700–1721), которым является проект компута 1703 г. Он находится в Курницкой Библиотеке Польской Академии Наук в рукописи № 985. Однако в библиотечном каталоге рукописей компут датирован 1706 годом. Фактическую дату его создания сложно установить. Возможным представляется лишь примерное обозначение временных отрезков. Очевидно, что компут был составлен до 27 ноября 1703 г. (вступление в силу постановлений совета сената в Яворове о лишении правления Сапегов). Вполне возможно, что его составление пришлось на период существования люблинского сейма (11 июня – 19 июля 1703 г.) или еще до него.
PL
W niniejszym artykule zostaje wprowadzone do obiegu naukowego nowe źródło do badań nad historią armii litewskiej w okresie wielkiej wojny północnej (1700–1721), którym jest projekt komputu z 1703 r. Znajduje się on w Bibliotece Kórnickiej Polskiej Akademii Nauk w rękopisie o sygnaturze 985. W inwentarzu rękopisów biblioteki widnieje natomiast jako komput z 1706 r. Trudno jednak ustalić faktyczną datę jego powstania. Możliwe jest jedynie oszacowanie pewnych cezur. Sporządzony został na pewno przed 27 listopada 1703 r. (wprowadzenie w życie postanowień rady senatu w Jaworowie o pozbawieniu urzędów Sapiehów). Natomiast prawdopodobnie powstał przed lub w trakcie sejmu lubelskiego (11 czerwca – 19 lipca 1703 r.).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.