Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  inscenizacja
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Młodopolski Leon Schiller

100%
Sobieraj T.
Pamiętnik Literacki
|
2021
|
vol. 112
|
issue 4
147-163
PL
Artykuł analizuje związki myśli teatralnej Leona Schillera z Młodą Polską. Ten najwybitniejszy polski inscenizator pierwszej połowy XX wieku kształtował swój światopogląd estetyczny w klimacie intelektualnym Wielkiej Reformy Teatru (m.in. pod wpływem Edwarda Gordona Craiga), a jego projekt metateatralny wyrastał na gruncie młodopolskiej filozofii, teorii i estetyki teatru. Ideą przewodnią Schillera była wizja nowego, autonomicznego teatru, zrywająca z estetyką sceny iluzyjnej XIX-wiecznego teatru mieszczańskiego, a także naturalizmu. Artystą szczególnie przez Schillera wielbionym był Stanisław Wyspiański, w którego praktyce twórczej dostrzegał on formę teatru monumentalnego. Zarys koncepcji tego teatru przedstawił Schiller w tekstach opublikowanych już w schyłkowej fazie Młodej Polski. Po okresie fascynacji lewicową formułą teatru zaangażowanego artysta wracał w czasie okupacji do doświadczeń metafizycznych, które przejawiały się w koncepcji teatru jako sacrum.
EN
The paper analyses the connections between Leon Schiller’s theatrical thought and Young Poland. The most eminent stage manager of the first half of the 20th c. shaped his aesthetic worldview in the intellectual ambience of the Great Theatre Reform (influenced by, e.g., Edward Gordon Craig), while his metatheatre project grew on the grounds of Young Poland’s philosophy, theory and aesthetics of theatre. Schiller’s leading idea was a vision of a new, autonomous theatre that breaks with the aesthetics of the 19th c. middle-class illusory stage theatre and also with naturalism. The artist that Schiller lavishly praised was Stanisław Wyspiański, in the practice of whose he discerned a form of monumental theatre. An outline concept of the theatre was presented by Schiller in papers published toward the decline of Young Poland. After a period of fascination with the leftist formula of committed theatre, the artist returned in the times of war to the metaphysical experiences that manifested in the concept of theatre perceived as sacrum.
2

Uwspółcześnianie tradycji. Przykład Rewizora Jana Klaty

100%
Bialik K.
Prace Literaturoznawcze
|
2013
|
issue 1
297-308
EN
The article is devoted to the spectacle Comptroller by the drama of Nicholas Gogol. Stage premiere took place in The Jerzy Szaniawski Theatre in Wałbrzych in 2003, and then was realized in the Theater Television in 2005. The author describes the spectacle and are analyzes them. Indicates the ways of the Director, how to show the classic drama on the contemporary scene. Evaluates the function of the modern costume, what Director applied in production and describes the dialog with the tradition of theatre and the tradition of television.
3

Trudności dzieci w wieku wczesnoszkolnym w integracji społecznej oraz sposoby ich przezwyciężania

80%
Czyżewska P.
Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
|
2012
|
issue 3(25)
45-64
PL
Niniejszy tekst poświęcony jest trudnościom dzieci w integracji społecznej. Dorośli, którzy odgrywają znaczące role w wychowaniu dzieci, muszą być w pełni świadomi, jak ważne są czynniki zewnętrzne, które mogą pomóc uczniom poradzić sobie z trudnościami w integracji. Rozpoczęcie edukacji jest ważnym etapem w życiu każdego dziecka, a sposób, w jaki to osiągnie, będzie w znaczący sposób decydować o jego przyszłości. W niniejszym tekście odnaleźć można również kilka wskazówek, jak zorganizować dziecku pomoc w taki sposób, by nie czuło się ono inne bądź odrzucane przez rówieśników.
EN
This paper discusses the difficulties with social integration of children. Adults, who play major roles in child's upbringing, have to be fully aware of the importance of external factors that can help pupils cope with hardships of integration. The beginning of education is a milestone in life of each child and how he or she undergoes it, will be significantly decisive on his or her future. In this work one can also find some hints on how to help a child in such a way so that it would not feel like a stranger or be rejected by peers.
4
Publication available in full text mode
Content available

„Jeśli umiecie – mówcie: kim jesteście?”. O Wiedźmach w wybranych polskich inscenizacjach Makbeta

80%
Kowalski T.
Polonistyka. Innowacje
|
2021
|
issue 14
163-172
EN
The paper focuses on The Witches as they are depicted in Macbeth by William Shakespeare and in three Polish productions of the play from the first decade of the 21st century (directed by Andrzej Wajda, Grzegorz Jarzyna, and Maja Kleczewska). While pointing out an equivocal status of these characters in the tragedy, the author analyses selected scenes which present various ways of interpreting their encounters with the protagonist in contemporary perspective and suggests how literary education in school might benefit from referring to recent productions of Macbeth.
PL
Rozważania prowadzone w artykule skupiają się na postaciach Wiedźm w Makbecie Williama Szekspira oraz trzech jego inscenizacjach z pierwszej dekady XXI wieku (wyreżyserowanych przez Andrzeja Wajdę, Grzegorza Jarzynę i Maję Kleczewską). Wychodząc od niejasnego statusu postaci w samej tragedii, autor analizuje wybrane sceny ukazujące różne sposoby interpretowania ich spotkań z tytułowym bohaterem ze współczesnej perspektywy oraz sygnalizuje korzyści, jakie dydaktyka szkolna może czerpać z odwoływania się do współczesnych inscenizacji Makbeta.
5
Publication available in full text mode
Content available

Film o sprawie Dreyfusa

80%
Jazdon M.
Polonistyka. Innowacje
|
2021
|
issue 13
91-108
EN
The author analyzes Roman Polański's J’accuse (2019), a film about the Dreyfus affair, carefully examining selected movie scenes and sequences, showing how the director presents and exposes the topic of anti-Semitism, its roots in the military elite and part of the French society at the end of the 19th century. The case of the false accusation and conviction of an innocent officer of Jewish origin was shown in the film as a ominous foreshadowing of the coming century marked by the hecatomb of the Holocaust and earlier by the slaughter of millions of human lives on the fronts of The Great War. Polański's film alludes to both of these historical events. In the article, the author indicates references to other films in Polański's movie, not only those dealing with the Dreyfus affair and the famous article by Emil Zola, entitled J'accuse.
PL
Autor analizuje w swym artykule film Romana Polańskiego Oficer i szpieg, film o sprawie Dreyfusa, przyglądając się uważnie wybranym scenom i sekwencjom, pokazując, w jaki sposób reżyser przedstawia i eksponuje temat antysemityzmu, jego zakorzenienie w elitach wojskowych i części społeczeństwa Francji końca XIX wieku. Sprawa fałszywego oskarżenia i skazania niewinnego oficera żydowskiego pochodzenia została pokazana w filmie jako złowróżbna zapowiedź nadchodzącego stulecia naznaczonego hekatombą Holokaustu, a wcześniej rzezią milionów ludzkich istnień na frontach I wojny światowej. W filmie Polańskiego pojawiają się aluzje do obu tych wydarzeń z historii. Autor wskazuje w artykule na obecne w dziele Polańskiego odniesienia do innych dzieł filmowych, nie tylko tych podejmujących temat sprawy Dreyfusa i słynnego artykułu Emila Zoli J’accuse.
6
Publication available in full text mode
Content available

Wesele kresowe na Śląsku Opolskim

80%
Retecka E.
Łódzkie Studia Etnograficzne
|
2016
|
vol. 55
PL
W podopolskiej miejscowości Grodziec, niemalże w całości zasiedlonej przez ludność pochodzącą z Kresów Wschodnich, prężnie prowadzone jest Stowarzyszenie „Nasz Grodziec”, którego działania mają na celu ocalenie tradycji kresowych od zapomnienia. Jego członkowie, w tym zespoły folklorystyczne „Grodziec” i „Jutrzenka”, przygotowali inscenizację Wesele kresowe. Fabuła przedstawienia jest fikcyjna, ale obrazuje zwyczaje i obrzędy będące nieodłącznymi elementami wesel w podlwowskiej Biłce Szlacheckiej, z której wywodzą się aktualni mieszkańcy Grodźca. Głównym celem artykułu jest przybliżenie tradycyjnego repertuaru weselnego śpiewanego dawniej na Kresach i podtrzymywanego nadal na Śląsku Opolskim dzięki członkom zespołów folklorystycznych.
EN
In the town of Grodziec, situated near Opole, almost entirely settled by the population coming from the Eastern Borderlands, works the very vigorous “Nasz Grodziec” Association, the purpose of which is saving the Eastern Borderlands’ tradition from oblivion. Their members, including the folk music ensembles “Grodziec” and “Jutrzenka”, prepared a stage production titled Wesele kresowe (The borderlands wedding). The story presented in the show is fictional, but it illustrates the customs and ceremonies which used to be the inseparable elements of the weddings in Biłka Szlachecka, situated near Lwów, where the current habitants of Grodziec come from. The main purpose of the article is the approximation of the traditional wedding repertoire sung in the past in the Eastern Borderlands and still maintained in Opole Silesia thanks to the members of the folk groups.
7
Publication available in full text mode
Content available

Wyspiański, Schiller, Osterwa – Pillars of Modern Polish Theatre

80%
Braun K.
Tematy i Konteksty
|
2018
|
vol. 13
|
issue 8
415-435
PL
Spośród wielu artystów, którzy zakładali fundamenty, a następnie budowali wielki gmach nowoczesnego teatru polskiego, historia wyróżniła trzy wielkie postaci. Stanisław Wyspiański, związany z modernizmem, przez wielu zwany „ojcem nowoczesnego teatru polskiego”, zbudował fundamenty polskiego teatru, tak jak był on rozumiany i praktykowany w XX w. w dziedzinie dramaturgii i inscenizacji. Tworzył sztuki teatralne nierozdzielnie związane z ich projektami scenicznymi. Były to „dzieła sztuki teatru”, w których materia utkana była ze słów i obrazów, z wizyjnej poezji i dosadnego realizmu. Leon Schiller poszedł śladami Wyspiańskiego. Stał się czołowym twórcą Wielkiej Reformy Teatru w Europie. Uprawiał reżyserię jako wyodrębnioną dziedzinę sztuki; stworzył „polski teatr inscenizacji”; zapoczątkował także nauczanie reżyserii jako dziedziny akademickiej. Jego głównym reżyserskim dokonaniem (obok innych widowisk) były inscenizacje polskich dramatów romantycznych, z których mickiewiczowskie Dziady (Lwów 1932, Wilno 1933, Warszawa 1934) były szczytowym osiągnięciem polskiego teatru w XX wieku. Juliusz Osterwa, aktor, reżyser, organizator życia teatralnego oraz reformator teatru, stworzył teatr Reduta, modelowe laboratorium nowego aktorstwa. Rozwinął i ugruntował psychologiczny i realistyczny nurt w polskim aktorstwie. Propagował polską dramaturgię współczesną (m.in. prapremiery sztuk Szaniawskiego, Żeromskiego, Rittnera) i poetycki teatr wspólnoty aktorów i widzów (Wyzwolenie jako dialog Konrada z widzami, misteryjny Książę niezłomny, przedstawienia podziemne i projekty z czasu II wojny światowej). Włączył swe prace w specyficznie polską tradycję „teatru służby” – służby narodowi i służby Bogu.
8
Publication available in full text mode
Content available

Pytanie o Boga w „Pasażerce” Zofii Posmysz. Od powieści do inscenizacji operowej

71%
Buganik K.
Studia Paradyskie
|
2021
|
issue 31
235-253
PL
W artykule porównane zostały, pod kątem fabuły i narracji, powieść Pasażerka Zofii Posmysz i tekst libretta napisany przez Aleksandra Miedwiediewa. Omówione zostały podobieństwa i różnice zachodzące pomiędzy pierwowzorem (powieścią) i jego tekstową adaptacją (librettem). Ponadto podjęta została również próba analizy zabiegów adaptacyjnych dokonanych przez autora libretta, kompozytora i dwóch reżyserów opery. Istotna okazała się także interpretacja motywu modlitwy obozowej oraz tematu różnorodności narodowej i religijnej, zagadnień podjętych przez autora libretta oraz zobrazowanych przez reżyserów dwu inscenizacji operowych (warszawskiej i jekaterynburskiej). W artykule podjęto również kwestie związane z pytaniami dotyczącymi obecności Boga w Auschwitz oraz dylematami moralnymi związanymi z winą i karą za popełnione zło. To przypomnienie o istnieniu religijności w ekstremalnych warunkach i praktykowaniu wiary w obozie koncentracyjnym. Analiza porównawcza i interpretacja obu dzieł pozwala na odkrywanie zawartych w utworach znaczeń i uniwersalnego przesłania tekstów.
EN
In the article the novel and the text of libretto written by Aleksander Miediwediew were compared in terms of the plot and narrative. The similarities and diferences be tween the original (the novel) and its adaptation (the libretto) were discussed. The attempt of analysis of adaptive treatment done by author of the libretto, the composer and the two directors of the opera was made. The text tells about new subjects, for example: national and religious diversity of the prisoners or the theme of prayer in the camp, which were put in the libretto by the author, and which were pictured by the directors of both opera stagings (the Warsaw and the Jekaterynburg ones). Issues relating to questions about the presence of God at Auschwitz as well as moral dillemas concerning guilt and punishment for the commited evil were addressed. Itʾs a memento of the presence of religion in extreme conditions and observing oneʾs faith in a concentration camp. The comparative analysis and interpretation of both works allows for the discovery of meanings included in the works and the universal message of the texts.
9
Publication available in full text mode
Content available

Rekonstrukcja historyczna a problem zapośredniczenia w pedagogice

61%
Gulanowski J.
Ogrody Nauk i Sztuk
|
2011
|
issue 1
PL
Rekonstrukcja historyczna, nazywana również odtwórstwem historycznym, zyskała w Polsce popularność na przełomie XX i XXI wieku. Szybko zainteresowały się tym zjawiskiem media oraz twórcy programów szkolnych czy nauczyciele. Jej zwolennicy przedstawiają ją jako bezpośrednią, autentyczną, „zmysłową”, lepszą od „podręcznikowego” i „szkolnego” poznawania historii. Jednak rekonstrukcja historyczna nie jest bezpośrednim „powrotem do przeszłości”, lecz odmienną formę zapośredniczenia (a więc – medium) i jako taka obarczona jest innymi niż podręczniki, charakterystycznymi dla siebie, zniekształceniami; nie jest jednak od nich wolna. Potrzeba bezpośredniego poznania jest naturalną dla człowieka, dlatego duże uznanie zyskuje każde medium, które daje nadzieję na przekroczenie zapośredniczenia.
EN
Historic reconstruction, called as well historic reproduction, has become popular since the end of 20th century. Media, educators and teachers has become interested in this phenomenon. Its propagators present it as a direct, authentic, sensual, better than from the textbook and school-like method of learning history. However, historic reconstruction is not a direct “back to the past” form but a different form of reproduction, so a kind of medium, and as such it has different than textbooks deformations, it is not free from them. Its popularity is connected with the hope of crossing the reproduction because the need of direct learning is a natural human need.
10
Publication available in full text mode
Content available

Od opisu do opsis

61%
Karasińska M.
Forum Poetyki
|
2020
|
issue 20
6-17
EN
The compositional category of description and more broadly understood descriptiveness in drama has always been marginalized in the theatrical-literary discourse. However, the models of description appearing in it, due to its stage purpose, are characterized by not only the richness of articulation, but also constitute an element sine qua non in creating the presented reality. It includes three spatial models: space shown on stage, adjacent space (by the stage), narrated space. Direct description proves to be the most typical for drama, which occurs either in stage directions, or in the main text. However, the dispersed quasi-description contained in the dialogues or the sub-linguistic descriptiveness realized excluding the semantics of a word.
PL
Kompozycyjna kategoria opisu i szerzej rozumianej opisowości w dramacie pozostawała zawsze na marginesie dyskursu teoretycznoliterackiego. Tymczasem przejawiające się w nim modele deskrypcji, w związku z jego docelowym scenicznym przeznaczeniem, nie tylko wykazują się bogactwem artykulacji, ale także stanowią element sine qua non konstytuowania rzeczywistości przedstawionej. Obejmuje ona trzy modele przestrzenne: przestrzeń sceniczną, przysceniczną (przyległą) i relacjonowaną. Najbardziej typowa dla dramatu okazuje się forma opisu bezpośredniego zawarta bądź w didaskaliach, bądź w tekście głównym. Istotną rolę w kreowaniu prezentowanego świata odgrywa jednak także zawarty w wypowiedziach postaci, rozproszony opis pośredni (quasi-opis) czy ponadjęzykowa już opisowość realizowana z wyłączeniem semantyki słowa.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.