Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: institutional/collective veto players

Sort By:

Limit search:

Abstrakcyjna kontrola konstytucyjności – 25 lat doświadczeń Najwyższego Sądu Federacji Brazylii

100%

de Limas Tomio F. R., Robl Filho I. N.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

2014

issue 5 (21)

11-37

Artykuł podejmuje temat scentralizowanej i abstrakcyjnej kontroli konstytucyjności dokonywanej przez Federalny Sąd Najwyższy Brazylii oraz metody i teoretyczne podejścia w zakresie empirycznych badań procesu podejmowania decyzji i interpretacji prawa. Artykuł obejmuje swoim zakresem badanie 5011 decyzji Sądu podjętych w latach 1988–2013, przyjmując cztery wzajemnie się wykluczające hipotezy: H1) Sąd w procesie podejmowa-nia decyzji o niekonstytucyjności przyjmuje rolę veto player (podmiotu, bez którego zgody nie można dokonać zmiany status quo), zwiększając polityczną stabilność poprzez redukowanie znaczenia wyboru większości i eksponowanie istoty jednomyślności, H2) sąd konstytucyjny nie jest podmiotem o randze veto player, ponieważ instytucjonalnie proces powoływania sędziów sądu wskazuje na absorbowanie przez sąd roli innych veto players w procesie kontroli, a w konsekwencji: H3) liczba podmiotów uprawnionych do wszczynania postępowania przed sądem wpływa na zwiększenie stabilności prowadzonej polityki i redukuje znaczenie obranych celów polityki rządzącej większości oraz H4) liczba tych podmiotów wyznacza wzrost stabilizacji polityki stanów w federacji i pozostaje bez szkody dla polityki federalnej. W konkluzji, będącej efektem rozległych badań empirycznych, autorzy znajdują potwierdzenie hipotezy pierwszej (H1) w procesie podejmowania decyzji na poziomie stanowym i nieco mniej na poziomie federalnym, odrzucając częściowo hipotezę drugą (H2). Wskazują także, badając strukturę podmiotów składających wnioski do sądu o badanie konstytucyjności, że sądowa kontrola jest używana przez mniejszości w celu wskazania swojej politycznej pozycji i zwiększenia szans na sukces wyborczy w przyszłości (H3). Sądowa kontrola jest skierowana na wzrost stabilności polityki stanów, redukując rolę większości w decentralizacji władzy państwa federacyjnego (H4).

This paper analyzes judicial review (concentrated and abstract) exercised by the Brazilian Federal Supreme Court (STF) and the methods for and theories that allow an empirical approach to this phenomenon as a decision-making process, making use of political institutions (distribution of powers and competences) and legal interpretation (legal literature and concepts). The institutional context of the decision-making process assigned by the Brazilian Constitution to the Federal Supreme Court (STF) makes it act by means of concentrated judicial review, ascribing to it the power to judge the constitutionality of federal and state law or normative acts, judicially reviewing these norms. The objective of this study is to determine the role of judicial review and the extent of concentrated judicial review, using as empirical basis the decisions of the Supreme Court in 5011 Direct Actions of Unconstitutionality (ADIs), adjudicated between 1988 and 2013. In the empirical test, there are the following main and mutually exclusive hypotheses: H1- Judicial review adds an institutional collective veto player in decision-making (institutional analysis), increasing policy stability while reducing size the winning set of the status quo or expanding the core of unanimity; H2- Judicial review does not add an institutional/collective veto player, because, institutionally, the constitutional design and the process of appointment of the members of STF indicates the validity of the absorption rule of the Court in concentrated judicial review by other veto players. Secondly, there are the following hypotheses: H3 – The number of legitimized plaintiffs for the petition of judicial review cases (ADI) increases policy stability and reduces importance of agenda setting and decision-making capacity of majority coalitions in decision making; H4 – The number of legitimate plaintiffs for the petition of judicializing measures increases the state/federative policy stability and is innocuous to federal policy stability and decision-making. Conclusions: The data demonstrates that H1 is supported in federative/state decision-making and little evident national level, partially refuting H2. However, given the number of legitimized plaintiffs, the massive introduction of judicializing measures at the national level indicates that judicial review is used by minorities as signaling for political positioning and maximizing future electoral opportunities without effectively restricting government (H3). Judicial review is directed preferentially to increase federative/state policy stability, reducing the role of opposition majorities or restricting decisions to extend the federal decentralization by state decision making (H4).

Refine search results

1 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 2014

1 Robl Filho I. N.

1 de Limas Tomio F. R.

Search results

Abstrakcyjna kontrola konstytucyjności – 25 lat doświadczeń Najwyższego Sądu Federacji Brazylii