Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help
Years help
Authors help

Results found: 35

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  instytucjonalizacja
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
PL
Obserwowane obecnie zmiany w przestrzenni społecznej, w tym te związane z szeroko pojętą globalną ekonomią, są świeże i trudno je jeszcze jednoznacznie ocenić. Faktem jest to, że ich szybkość wzrasta w dotychczas niespotykanym tempie. Celem rachunkowości jest liczbowy opis zachodzących procesów gospodarczych. Oznacza to, że i ona sama musi ewoluować, by dotrzymywać kroku następującym przeobrażaniom: czy zmiany te mogą następować intuicyjnie i wynikać z bieżących decyzji, czy może potrzebni są animatorzy zachodzących zmian? Celem opracowania jest podkreślenie roli międzynarodowych instytucji w procesie tworzenia globalnych zasad sprawozdawczości finansowej. Zaprezentowana zostanie ich rola w procesie harmonizacji i standaryzacji rachunkowości. W przygotowaniu opracowania wykorzystana została metoda krytycznej analizy literatury, raportów branżowych, a także znajdą się tu odwołania do obserwacji praktyki gospodarczej, własnych doświadczeń i przemyśleń.
PL
Truizmem wydaje się stwierdzenie, iż ukonstytuowanie się dyscypliny nauko- wej (abstrahując w tym miejscu od rozważań dotyczących kryteriów naukowości) nie odbywa się na podstawie jednorazowego aktu jej powołania. Określenie granic (choćby przybliżonych) właściwego jej przedmiotu poznania oraz specyficznych metod oglądu i analizy tegoż przedmiotu stanowi długotrwały (ciągły) proces, obejmujący wielorakie działania jej twórców (niekoniecznie i nie zawsze świadomych swojej roli w tym zakresie), ich uczniów i kontynuatorów. Celem podjętych rozważań nie jest jednak analiza logicznie możliwych reguł i strategii działania w polu produkcji naukowej, konstytuujących właściwe poszczególnym dyscyplinom ramy przedmiotowo-problemowe. Niniejszy artykuł stanowi próbę rekonstrukcji wybranego wycinka pola problemowego współczesnej socjologii akademickiej oraz niektórych instytucjonalnych wzorców jego wytwarzania. Empiryczną podstawę analiz stanowią 193 prace doktorskie z zakresu socjologii powstałe w siedmiu Instytutach Socjologii w latach 1993−2011 oraz 47 wywiadów z ich autorami.
EN
This text is a revised version of a paper presented at the conference In/visible: The Sexual and Political Regimes of the Archive, in a panel titled “The Queer Location of Culture: Nationalism, History, Sexuality” (Skopje, National Gallery of Macedonia – Chifte Hamam, 25 February 2012).
PL
Cała kultura jest archiwum heteroseksualności i tożsamości, bowiem jedno implikuje drugie. Odczuwane przez kłirów pragnienie własnego archiwizowania się i przybrania tożsamości jest odwróconą formą heteryckiego sadyzmu. Kłirowe archiwum jest ciemną, tanatologiczną i eschatologiczną otchłanią pragnień, której formalizacja nie prowadzi do zreformowania fałszywego uniwersalizmu heteryckiego separatyzmu. Należy albo zmienić formę instytucji, albo w ogóle porzucić pamięć.
Stan Rzeczy
|
2014
|
issue 2(7)
119-149
PL
Monolityczne postrzeganie feminizmu w Polsce przekłada się również na uniwersalizację domniemanych celów politycznych, tymczasem feminizm jest zjawiskiem zróżnicowanym. Dotyczy to między innymi tego, jakiego rodzaju relacje władzy są definiowane jako opresyjne, co przekłada się na zróżnicowane formy działalności. Anarchofeminizm często jest postrzegany jako podgatunek anarchizmu powstałego w latach 80. lub też jako forma feminizmu, który docelowo dąży do instytucjonalizacji. Jednak zjawisko anarchofeminizmu w Polsce było ściśle powiązane z ruchem punkowym i tzw. sceną niezależną lat 90. Artykuł jest próbą znalezienia odpowiedzi na pytanie, dlaczego powstanie anarchofeminizmu było możliwe właśnie w ramach anarchizującego ruchu punkowego. Analiza wskazuje na podobieństwa obu zjawisk. Istotną cechą są dążenia autonomiczne, które charakteryzują zarówno anarchistyczny punk, jak i anarchofeminizm. W takim kontekście widoczna staje się też różnica celów politycznych między anarchofeminizmem a feminizmami reprezentowanymi przez organizacje pozarządowe czy środowiska akademickie lub liberalne, nazywane na potrzeby tej analizy feminizmami integracyjnymi.
EN
Since the 90s the social-political sphere in Poland has been going trough a process of polarization. Within that division feminism is placed in a dichotomous opposition towards national-catholicism and perceived in a monolithic way. This has had an impact on feminism itself, as the polarization also comes with a universalization of assumed political goals. Feminism as a movement in such a setting will eventually, be thought of as liberal. But actually feminism, as a political mode of thinking or as a social practice is quite heterogeneous. Differences between feminist initiatives and thoughts can be shown quite well by examining the attitude towards different power relations: which are defined as either oppressive or not. Those differences result as well in different modes of operation, where some attempt institutionalization and integration into current social and political systems, while others are disintegrative, aiming for separation and autonomy. An example of disintegrative feminism is the anarcha-feminist movement, which developed in Poland at the beginning of the 1990s amongst anarchistic punk environments. The article focuses on the characteristics of anarchafeminism in Poland and places the phenomena within a broader context and tradition of social movements. Additionally, it attempts to answer the question, why it was possible for anarcha-feminist initiatives to appear and develop within the 1990s. Polish punk movement. Concepts of autonomy versus integration are key aspects in order to understand anarcha-feminist standpoints and practices.
EN
Poland and Sweden have common interests in frames of the Baltic region. Co-operation in the subregion framework of the Cooperation of the Baltic Sea contri-buted to get the observer status at the Committee of the Regions of the European Union. Both Poland and Sweden, seeing as the great importance for the regional co-operation they have initiatives about local character, activity aimed at increasing financing these projects from national budgets took. For the development of the that kind of cooperation they remained the obstacle differences in the autonomy and the degree of the self-reliance of individual regions of the countries. Only an introduction of the so-called new neighbourhood policy, contributed for more effective leading the regional policy.
EN
Residential property management is a peculiar task. The specificity of residential property management is primarily due to legal regulations, related to heterogeneous quality of housing, and varied housing tenure. Moreover, continuous usage of housing space by occupants requires a constant and uninterrupted supply of specific services. The aim of the study was to analyse major problems connected to residential property management, and to describe entities responsible for housing stock management in Poland.
PL
Zarządzanie nieruchomościami mieszkaniowymi jest specyficznym zadaniem. Specyfika zarzadzania nieruchomościami mieszkaniowymi wynika przede wszystkim z regulacji prawnych, jakim podlegają lokale mieszkalne i różne pod względem własności rodzaje mieszkań oraz z faktu ciągłego przebywania w nich użytkowników, co wymaga nieprzerwanego dostarczania do mieszkań określonych usług. W opracowaniu poddano analizie problemy zarządzania nieruchomościami mieszkaniowymi oraz przedstawiono podmioty zarządzające nieruchomościami mieszkaniowymi w Polsce.
PL
Europa Środkowa stanowi zarówno ideę wspólnoty kulturowej, przestrzeń geopo­lityczną i geokulturową, jak i pewną koncepcję polityczną. W ostatnich kilku dekadach jesteśmy świadkami przejścia (czy raczej interferencji) od idei literacko-kawiarnianej ku politycznym formom instytucjonalizacji Europy Środkowej. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie owej drogi oraz klu­czowych dylematów stojących przed architektami politycznej Europy Środkowej. W artykule omó­wiono zatem dyskurs środkowoeuropejski w latach 70. i 80. XX w., a następnie poszczególne uwa­runkowania i etapy politycznej instytucjonalizacji Europy Środkowej z naciskiem na okres po 2004 r.
EN
Central Europe is both an idea of a cultural community, a geopolitical and geo­cultural space, as well as a concrete political concept. In the last decades, we are the witnesses of tran­sition (or rather an interference) from the literary-cafeteria idea towards the political forms of institutionalization of Central Europe. The aim of this article is to show this way and key dilemmas facing the political architects of Central Europe. The article discusses the Central European discourse in the 70s and 80s of the 20th century, and then the various conditions and stages of the political institu­tionalization of Central Europe with an emphasis on the period after 2004.
PL
Celem badań było zidentyfikowanie uwarunkowań i form współpracy międzynarodowej i transgranicznej polskich uczelni. Aby zrealizować cel, zastosowano metodę formalno-dogmatyczną, analizując literaturę dotyczącą omawianego zagadnienia, prawo (przede wszystkim polskie), a także różne zestawienia i informacje prasowe. Posłużono się również wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej. Pierwsza część artykułu dotyczy uwarunkowań współpracy międzynarodowej i transgranicznej polskich uczelni. Kolejna obejmuje formy współpracy zidentyfikowane przez autora, a ostatnia odnosi się do formuły europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej jako formy współpracy uczelni. Wyniki badań pokazują, że tytułowa współpraca polskich uczelni znajduje swoją podstawę przede wszystkim w prawie krajowym, jednak jego zmienność nie sprzyja budowaniu stabilnych relacji. Współpraca uczelni przybiera różne formy, od niezinstytucjonalizowanych po quasi-zinstytucjonalizowane i zinstytucjonalizowane. Polskie uczelnie starają się włączać w proces umiędzynarodowienia, a dostępność zewnętrznego finansowania sprzyja stopniowej instytucjonalizacji współpracy uczelni. Istnieje deficyt opracowań odnoszących się do tytułowego zagadnienia, dlatego też artykuł może mieć dużą wartość poznawczą dla nauki prawniczej.
EN
The aim of this article was to analyze the condition of legal (direct) institutionalization of political opposition in contemporary states, as well as to specify and organize solutions that are used in this process. The elaboration hypothesized that current conditio of knowledge on this subject is out of date, and legal institutionalization, including its constitutionalization, becomes more and more common phenomenon. To solve the research problem and verify the hypothesis, the content analysis and comparative methods are used during research. The source base were normative acts, monographs and collective studies as well as scientific articles. The result of the analysis showed that the direct institutionalization of the political opposition is more and more frequent phenomenon, concerning also states with rich democratic traditions.
PL
Celem niniejszego artykułu było przeanalizowanie stanu prawnej (bezpośredniej) instytucjonalizacji opozycji politycznej we współczesnych państwach, a także wyszczególnienie i uporządkowanie rozwiązań, jakie stosowane są w tym procesie. W opracowaniu postawiono hipotezę, że obecny stan wiedzy na ten temat jest nieaktualny, a prawna instytucjonalizacja, w tym jej konstytucjonalizacja, staje się zjawiskiem coraz powszechniejszym. W celu rozwiązania problemu badawczego i zweryfikowania hipotezy w trakcie badań skorzystano z metody analizy treści i metody porównawczej. Bazę źródłową stanowiły akty normatywne, monografie i opracowania zbiorowe oraz artykuły naukowe. Wynik analizy pokazał, że bezpośrednia instytucjonalizacja opozycji politycznej jest zjawiskiem coraz częstszym, obejmującym również państwa o bogatych tradycjach demokratycznych.
10
75%
PL
Ład społeczny czerpiący z konsensu, wspólnych wartości i wzorów zachowania uosabiają wspólnoty. Ich zaś instytucjonalną emanacją staje się samorząd. Samorząd gminny jest instytucją udziału społeczności we władzy, zawierającym elementy wspólnotowości terytorialnej, niezależności i lokalności. Usamorządowienie gmin poszerzyło zakres wolności. Ludzie poinformowani, mający świadomość sensu i możliwości działania, zarówno zbiorowego jak i indywidualnego, w celu zaspokojenia swych potrzeb jednostkowych, zbiorowych i społecznych, stają się bardziej zaangażowani i sprawni, także w wymiarze lokalnym. Miejsce, w którym ludzie mogą tak żyć, staje się im jeszcze bardziej bliskie, niż by to wynikało z samego faktu urodzenia się tam lub zamieszkania. Proces instytucjonalizacji ładu gminnego zachodzi na kontinuum od współdziałania mieszkańców do zarządzania gminą, szczególnie poprzez formułowanie strategii lokalnego rozwoju. Instytucjonalizacja ta przebiega zarówno w perspektywie społecznej, jak i organizacyjnej Konkludując, ewolucja państwa liberalnego opiera się na następujących zasadach: subsydiarności, decentralizacji i dekoncentracji. Instytucjonalizująca się samorządowa forma organizacji władzy publicznej – przede wszystkim na poziomie gminy – jest uznawana w Europie za obowiązujący standard.
PL
Przedmiotem pracy jest analiza procesów integracji gospodarczej w Ameryce Południowej. Celem przeprowadzonych badań jest próba dokonania oceny, w jakim stopniu utworzenie ugrupowania Sojuszu Pacyfiku może wpłynąć na kształt procesów integracyjnych na tym kontynencie oraz stanowić alternatywę dla istniejących już ugrupowań, w szczególności największego ugrupowania integracyjnego w Ameryce Południowej, którym jest Wspólny Rynek Południa (Mercosur). W pracy przeprowadzono analizę porównawczą modelu integracji oraz polityki gospodarczej państw tworzących Sojusz Pacyfiku oraz Mercosur, a także analizę danych jakościowych i ilościowych w stosunku do wskaźników ekonomicznych badanych państw. Na bazie przeprowadzonej analizy, wykazane zostały zależności między polityką gospodarczą oraz poziomem rozwoju gospodarczego analizowanych państw, ocen w zakresie konkurencyjności gospodarek oraz stanu wolności gospodarczej. Przeprowadzone badania wykazały, że wspólną cechą polityki gospodarczej państw Sojuszu Pacyfiku jest stosunkowo duże, w porównaniu z innymi państwami regionu, otwarcie na zewnętrzną konkurencję oraz instytucjonalizacja współpracy gospodarczej z państwami wysoko rozwiniętymi. Badania wykazały ponadto, że zastosowana przez te państwa polityka gospodarcza oraz otwarty model integracji gospodarczej miały pozytywny wpływ na ich rozwój gospodarczy, wysokość wymiany handlowej oraz poziom napływu inwestycji zagranicznych.
EN
The subject matter of the study is an analysis of the processes of economic integration in South America. The aim of the carried out research is an attempt to assess to what degree the setting up the Pacific Alliance formation may affect the shape of the integration processes on this continent and be an alternative for the already existing formations, particularly the biggest integration bloc in South America, i.e. the Southern Common Market (Mercosur). In his study, the author carried out a comparative analysis of the model of integration and the economic policy of the states forming the Pacific Alliance and Mercosur, as well as an analysis of quantitative and qualitative data related to the economic indicators of the states in question. Based on the carried out analysis, the author pointed out to the relationships between the economic policy and the level of economic development of the states being analysed, evaluations related to competitiveness of economies and the condition of economic freedom. The carried out research have demonstrated that the common feature of the economic policy of the Pacific Alliance member states is a relatively large, compared to other states of the region, openness to external competition and institutionalisation of economic cooperation with economically advanced states. The research also have shown that the economic policy applied by these states and the open model of economic integration have had a positive impact on their economic development, volume of trade, and the level of foreign investment inflow.
12
Publication available in full text mode
Content available

Pułapki rewolucji kadrowej

63%
PL
Artykuł dotyczy radykalnych zmian w polityce kadrowej, które nastąpiły po wyborach parlamentarnych w 2015 roku. Zasadniczym celem jest próba ustalenia ich konsekwencji z punktu widzenia sprawności instytucji publicznych. W świetle koncepcji instytucjonalizacji reguł merytokracji kadrowej, obniżenie wymogów dotyczących kwalifikacji kandydatów oraz otwarcie drogi do stanowisk publicznych nominatom partyjnym, może spowodować szereg niekorzystnych efektów. Zostały one tutaj opisane jako trojakiego rodzaju „pułapki rewolucji kadrowej”: pułapka partykularyzmu, masowego klientelizmu i nieciągłości instytucjonalnej.
EN
The article concerns radical changes in personnel policy that followed the parliamentary elections in 2015. The main objective is to determine the consequences from the point of view of the efficiency of public institutions. In the light of the concept of institutionalization of the rule of meritocracy, lowering requirements for candidates and opening the way to the public positions for the party activists, can cause a range of adverse effects. They have been described here as the threefold „staffing revolution traps”: particularism, mass clientelism and institutional discontinuity.
PL
Artykuł jest próbą przedstawienia procesu instytucjonalizacji rachunkowości w Polsce i określenia etapu jej rozwoju. Autor zwraca uwagę na związek między instytucjonalizacją rachunkowości a jej tożsamością jako nauki; wyższy poziom instytucjonalizacji decyduje o silniejszej tożsamości. W pracy posłużono się koncepcją instytucjonalizacji nauki Terry’ego N. Clarka. Autor zestawił zjawiska wyrażające proces instytucjonalizacji rachunkowości w Polsce i podjął próbę ich przypisania do następujących etapów tego procesu: samotny uczony, nauka amatorska, początek nauki akademickiej, dojrzała nauka i wielka nauka W pracy opisano poszczególne zjawiska wyrażające instytucjonalizację. Autor ustalił, że rachunkowość osiągnęła etap wielkiej nauki. Artykuł jest zaproszeniem do dyskusji w zakresie rozwoju instytucjonalnego rachunkowości w Polsce. Autor ma świadomość, że niektóre jego stwierdzenia mają charakter polemiczny i subiektywny. Dlatego też udział w tej dyskusji osób o innych poglądach będzie cennym wkładem w rozwój rachunkowości jako dyscypliny naukowej.
EN
This article is an attempt to present the process of accounting institutionalization in Poland and to identify the stage of its development. The author pays attention to the relationship between the institutionalization of accounting and its identity as a science. The higher the level of institutionalization, the stronger the identity. The study uses Terry N. Clark’s concept of science institutionalization. The article presents the phenomena representing the process of accounting institutionalization in Po- land and made an attempt to assign them to successive stages of this process: the solitary scientist, amateur science, emerging academic science, established science, and big science. The author concludes that accounting has reached the stage of big science. This work is an invitation to discussion on institutional development of accounting in Poland. The author is well aware that some of his statements have a subjective and controversial character, so participation in this discussion of persons with other views will be a valuable contribution to the development of accounting as a scientific discipline.
EN
The strongest version of the conscience-statutory law conflict, known from antiquity, is found in the events of the twentieth century. The effects of ethically outrageous political or normative decisions made, for example, by the Nazis or the Soviets, caused huge moral dilemmas. The international community’s account for these decisions and their consequences after World War II inspired the building of a system of human rights in the spirit of international iusnaturalism. This system, respecting the freedom of conscience in the well-known triad of freedom of thought, conscience, and religion, also favoured the positive recognition of the human right to conscientious objection. Recognition of the right to conscientious objection ran from the positive and legal recognition of the freedom of conscience, through the theoretical and legal separation of the right to conscientious objection, to the recognition of this right in a legal institution, known as the conscience clause, which takes the form of a provision allowing the possibility of failure to perform an action due to the so-called motives of conscience. The process of gradual recognition of the right to conscientious objection in the legal order, understood in this way, is defined in this study by the term “institutionalisation of the right-conscience conflict”. This institutionalisation takes various forms and does not always lead to the provision of sufficient legal protection to those wishing to exercise their right to conscientious objection. However, legal recognition of the possibility of non-application of the law in force due to conscientious objection always generates a number of challenges for the coherence of the legal system. In this work, a research task was undertaken using the dogmatic-legal method to answer the question which challenges for the legal systems of Continental law result from the institutionalisation of the law-conscience conflict? The article is divided into two parts, analysing the theoretical-legal and practical-legal consequences of the institutionalisation of the right-conscience conflict and the resulting challenges for the legal systems of Continental law.
PL
Najmocniejszą odsłoną znanego ze starożytności konfliktu sumienie – prawo stanowione stały się, powodujące ogromne rozterki moralne, wydarzenia w XX wieku, będące efektami oburzających etycznie decyzji politycznych czy normatywnych, podejmowanych np. przez nazistów czy Sowietów. Rozliczenie tych decyzji i ich skutków po II wojnie światowej przez społeczność międzynarodową dało impuls do budowania w duchu iusnaturalizmu międzynarodowego – w założeniu efektywnego – systemu praw człowieka. System ten, respektując wolność sumienia, w znanej triadzie wolności myśli sumienia i wyznania (religii), sprzyjał również pozytywnemu uznaniu prawa do sprzeciwu sumienia jako prawa człowieka. Uznanie prawa do sprzeciwu sumienia przebiegało od pozytywno-prawnego uznania wolności sumienia, poprzez teoretycznoprawne wyodrębnienie prawa do sprzeciwu sumienia, aż do uznania tego prawa w instytucji prawnej, nazywanej klauzulą sumienia, która ma postać przepisu dopuszczającego możliwość niewykonania jakiegoś działania ze względu na tzw. motywy sumienia. Tak rozumiany proces stopniowego uznawania prawa do sprzeciwu sumienia w porządku prawnym określamy w niniejszym opracowaniu sformułowaniem „instytucjonalizacja konfliktu prawo – sumienie”. Instytucjonalizacja ta przyjmuje różne formy i nie zawsze prowadzi do zapewnienia wystarczającej ochrony prawnej osobom chcącym skorzystać ze swojego prawa do sprzeciwu sumienia. Zawsze jednak prawne uznanie możliwości niezastosowania obowiązującego prawa ze względu na sprzeciw sumienia generuje wiele wyzwań dla spójności systemu prawnego. W niniejszej pracy, w której zastosowano metodę dogmatyczno-prawną, wyznaczono zadanie badawcze polegające na odpowiedzi na pytanie: Jakie wyzwania dla systemów prawnych continental law wynikają z instytucjonalizacji konfliktu prawo – sumienie? Artykuł podzielony został na dwie części, podejmujące analizę odpowiednio teoretycznoprawnych i praktycznoprawnych konsekwencji instytucjonalizacji konfliktu prawo – sumienie oraz wynikających z nich współcześnie wyzwań dla systemów prawnych continental law.
PL
Artykuł traktuje o kategorii zmiany systemu partyjnego we współczesnej politologii. Celem pracy jest ustalenie istoty procesu zmian systemu partyjnego i jego roli w warunkach transformacji politycznej. Określono specyfikę zmian różnych rodzajów systemów partyjnych. Szczególną uwagę zwrócono na wpływ czynnika podziałów socjopolitycznych na proces kształtowania się systemu partyjnego. Starano się zbadać, w jakim przypadku ma się do czynienia ze zmianą systemu partyjnego a w jakim nie. Podkreślono, że system partyjny kładzie nacisk na partie jako główne elementy składowe, a ewolucja systemu partyjnego jest funkcją zmian, które zachodzą w samych partiach.
EN
Article is devoted to the study of the concept of party system change in the contemporary political science. The aim of the paper is to determine the essence of the party system change and its role in the process of political transformation. The article deals with the specifics of changes in different party systems. A lot of attention is devoted to the influence the socio-political divisions have on the formation of a party system. The author presents the cases when the actual change in the party system has taken place and where it has not. It is stressed that parties are the main components of the party system, and the evolution of the party system is a function of the changes that occur in the parties.
EN
The author seeks to answer the question whether the context of the party is able to validate the phenomenon of ethnicity. As far as the institutionalization and politicization of ethnicity are significant enough to be able to talk about ethnic parties. The analysis is Bulgaria's Movement for Rights and Freedoms (DPS).
PL
Autorka stara się odpowiedzieć na pytanie, czy w kontekście partii jest w stanie zweryfikować zjawisko etniczności. Rozważa też, na ile instytucjonalizacja i polityzacja etniczności są istotne, aby mówić o partiach etnicznych. Analiza dotyczy bułgarskiego Ruchu na rzecz Praw i Wolności.
EN
The article focuses on what the author defines as the destruction of social space-understood as an area of collective functioning for individuals and larger groups of people within organized entities. The destruction of social space is the result of breaking rules governing the institutional order, both formal and informal, the author argues. This leads to various dysfunctions such as distrust, fear and greed. The process of destroying social space is a common phenomenon in the wake of globalization and the IT revolution, according to Kleer. Social space is being destroyed mainly due to the emergence of a uniform pattern of governance in the form of a free­‑market economy and the existence of diversified political, social and cultural systems in various countries, the author says. In the early 1990s, a mostly successful attempt was made to impose a unified model of development based on the neo‑liberal theory, Kleer notes, adding that this model is largely responsible for the progressive destruction of social space. The process of destroying social space is taking place at the global and national levels, according to the author. At the global level, this is reflected by a lack of global order and different types of competition. At the national level, the process has been more diverse. At both levels, the process results in breaking the existing institutional and legal order, Kleer says. The destruction of social space at the global level has a substantial impact on what happens at the national level, though internal factors play a key role, the author argues. He adds that the process of destroying social space is reflected in major income disparities, job market problems, a substantially reduced supply of public goods, dubious ties between politics and business, and corruption. The concept of global public goods could help restore order to the social sphere, according to Kleer. This could be a multi­‑stage process based on ideologically neutral global goods complying with the rules of a free­‑market economy, the author argues. He adds that participation in this process should be voluntary and initially dominated by whole countries rather than smaller entities.
PL
Celem artykułu jest próba przedstawienia przyczyn destrukcji przestrzeni społecznej, stanowiącej obszar wspólnego działania jednostek oraz większych grup ludzkich, w ramach zorganizowanych organizmów. Destrukcja jest skutkiem łamania obowiązujących norm porządku instytucjonalnego zarówno formalnego, jak i nieformalnego. Rodzi to liczne patologie, stanowiące syndrom braku zaufania, strachu i chciwości. Jest to zjawisko powszechne wskutek globalizacji i rewolucji informacyjnej. Destrukcja przestrzeni społecznej, w tym także publicznej, ma główne źródła w pojawieniu się z jednej strony jednolitej formy gospodarowania w postaci gospodarki rynkowej, a z drugiej istnienia zróżnicowanych systemów politycznych, społecznych i kulturowych w poszczególnych państwach. Na początku lat 90. XX w. próbowano narzucić jednolity model rozwoju oparty na teorii neoliberalnej (co w dużej mierze udało się osiągnąć), który w dużym stopniu jest odpowiedzialny za ową destrukcję. Destrukcja przestrzeni społecznej ma miejsce na poziomie światowym i państwowym. Jeśli na poziomie światowym przejawia się głównie w postaci braku ładu światowego i różnych typach rywalizacji, to na poziomie państw ma bardziej zróżnicowany charakter. Na obu jednak poziomach ma miejsce łamanie obowiązującego porządku instytucjonalno­‑prawnego. Destrukcja na poziomie światowym w istotny sposób wpływa na destrukcję na poziomie państwowym, jednakże decydujący, a także specyficzny wpływ mają w tym czynniki wewnętrzne. Destrukcja przejawia się olbrzymim zróżnicowaniem dochodowym, załamaniem rynku pracy, minimalizacją podaży dóbr publicznych, powiązaniem sił politycznych z biznesem oraz korupcjogennością, w tym także elit politycznych. Przywracanie ładu w przestrzeni publicznej może mieć miejsce poprzez wykorzystanie koncepcji globalnych dóbr publicznych. Proces ten może mieć charakter wieloetapowy, a globalne dobra publiczne muszą się charakteryzować: niesprzecznością z regułami gospodarki rynkowej, neutralnością ideologiczną, świadomością (przystąpienie do uczestnictwa w nich musi być dobrowolne). W początkowym okresie w tym procesie mogą uczestniczyć głównie państwa.
EN
Local self-government is an important element of the political system of democratic countries. It satisfies numerous collective needs and also participates in the exercising of public authority. This makes it necessary to exercise control over the activities of local government units. The article deals with the issues of control carried out by members of local and regional communities, and focuses on the consequences of its legal institutionalization. An example of a new form of control was used, which is the debate on the report on the state of a local government unit. Both the institutional-legal analysis and the comparative method have been applied to verify the following thesis: legal institutionalization of social control makes it easier for citizens to undertake it, creates better conditions for controlling the actions of local and regional authorities, with the advantages of institutionalization of control outweighing its certain shortcomings.
PL
Samorząd terytorialny jest ważnym elementem systemu politycznego państw demokratycznych. Zaspokaja liczne potrzeby zbiorowe, uczestniczy również w wykonywaniu władzy publicznej. Powoduje to konieczność sprawowania kontroli nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego, która może być kontrolą państwową (publiczną), jak również społeczną. W artykule podjęto problematykę kontroli prowadzonej przez członków wspólnot lokalnych i regionalnych, skoncentrowano się na konsekwencjach jej instytucjonalizacji prawnej. Posłużono się przykładem nowej formy kontroli, jaką jest debata nad raportem o stanie jednostki samorządu terytorialnego. Stosując metody analizy instytucjonalno-prawnej i porównawczej zweryfikowano tezę: prawna instytucjonalizacja kontroli społecznej ułatwia obywatelom jej podejmowanie, stwarza lepsze warunki kontrolowania poczynań władz lokalnych i regionalnych, a zalety instytucjonalizacji kontroli przeważają nad jej pewnymi mankamentami.
EN
The paper concerns a theoretical approach to the process of mediatization of politics explained within the framework of the institutionalist and culturalist studies of mediatization. I argue that the contemporary analyses of mediatization of politics limit the process to mutual relations between media and politics with no further consideration of the audience. To bypass this clinch, I propose to study political communication processes as if the audience matters. In that sense, mediatization of politics is perceived as a transformation process of political communication effected by changes in mass media, social media platforms and technology. On the one hand, I use structuration theory in terms of mediatization to capture how the active audience is shaped and how it interacts with the media and political institutions in a highly media-saturated environment. It enables to observe how media practices are transformed into stable agency – structure dyad framed as a social institution. On the other hand, I add critical tackle that allows for constant tracking of how media power is created, what dimensions it has, and when the processes of media powers’ flows, interruptions, and shifts occur.
PL
Artykuł zawiera teoretyczną propozycję analizy procesu mediatyzacji polityki w ujęciu instytucjonalnym i kulturowym. Dotychczasowe badania procesów mediatyzacji polityki ograniczają się głównie do śledzenia wzajemnych relacji aktorów medialnych i politycznych, nie skupiając się na roli odbiorców komunikacji politycznej. W celu przełamania tego podejścia proponuję upodmiotowić odbiorców w procesie badania mediatyzacji polityki. W tym ujęciu mediatyzacja polityki rozumiana będzie jako proces transformacji komunikacji politycznej wywołany zmianami w mediach, platformach mediów społecznościowych i technologicznej infrastrukturze komunikacji. Dlatego, z jednej strony, aby wychwycić jak formowana jest aktywna publiczność i jak wchodzi w relacje z organizacjami medialnymi oraz politycznymi, wykorzystuję założenia teorii strukturacji w zakresie mediatyzacji. Z drugiej strony, dokładam podejście krytyczne, które pozwala na ciągłe śledzenie jak powstaje władza mediów, jakie są jej komponenty, w jaki sposób następują jej przepływy, zakłócenia i przejęcia.
EN
The sociological perspective can be successfully used in analysis of Corporate Social Responsibility phenomenon. The author presents multiple research of CSR, applying theoretical categories developed in sociology and in related disciplines. She divides the research into two fields: the one focused on the diversity of CSR and the other on CSR dynamics. Quantitative and qualitative methodology is used in both approaches, however the former is more often found in analysis of CSR diversity, while the latter second in investigations devoted to CSR dynamics. Diversified methodology allows for more holistic understanding of CSR phenomenon on different levels of analysis spanning form mega, through macro and mezzo to micro level.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.