Search results

1

Kultura analizy w polityce publicznej. Jej źródła i teraźniejszość

100%

Zybała A.

Studia z Polityki Publicznej

|

2014

|

vol. 1

|

issue 3(3)

51-70

EN

The author claims that the development of the discipline of policy analysis and the professionalization of state activities in policymaking (from public education, public administration or political activities) takes the high quality policy studies. The policy analysis craft has plays many public role. Generally, its main task is to achieve the maximum of rational judgments relating to the key components in policymaking. It helps to diagnose the policy problems which affect the society and must be resolved, including capturing their dynamics before the damages are done. It supports as well the agenda setting which is to reflect the hierarchy of public problems. It helps to crystallize the evidence base which are to prove the effectiveness of policy intervention which has been planned. The author describes the historical circumstances in Poland shaping the cultural bias in policy analysis. He points to some public life practices which limit the inclination for analyzing policies or affect their quality. At the same time he emphasizes the significance of the professional policy analysis to make sure the decision making process is effective. It enables to detect many sorts of risks hidden on the stage of policy formulation and policy implementation. The public administration, political class, and many analytical institutions like think tanks have troubles in policy analysis.

PL

Autor dowodzi, że rozwój dyscypliny wiedzy o polityce publicznej wymaga silnie rozwiniętej kultury analizy w państwie i społeczeństwie. Stawia tezę mówiącą o istnieniu wielu trudności w kształtowaniu wysokiej kultury analizy w Polsce. Wskazuje na uwarunkowania kulturowe i niektóre praktyki w życiu zbiorowym, które ograniczają skłonność do analizy. Problemy z jakością kultury analizy widoczne są w administracji publicznej i klasie politycznej, a także we wciąż niedorozwiniętej sieci instytucji analitycznych typu think tanki. Jednocześnie autor podkreśla znaczenie profesjonalnej i nowoczesnej analizy dla uzyskania wysokiej jakości procesu decyzyjnego w państwie. Umożliwia ona ograniczenie wielu rodzajów ryzyka, które kryją się w procesie formułowania i wdrażania polityki publicznej, głębsze diagnozowanie problemów, jakie społeczeństwo chce i musi rozwiązywać. Ma za zadanie uchwycenie ich dynamiki, nim zacznie ona mieć niszczące skutki. Proces analizy wspiera również zadanie tworzenia właściwej agendy problemów, czyli takiej, która odzwierciedla hierarchię ważności problemów. Analiza może pomóc również udowodnić trafność zaplanowanej interwencji publicznej.

2

Początki humanizmu w Polsce – problemy z cezurą

89%

Horeczy A.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2021

|

issue 11 (14)

31-43

EN

It is estimated that humanism first emerged in Poland in the first decades of the 15th century or at the beginning of the 16th century at the latest. The estimation depends on the definition of the phenomenon, the source material, and the methodology applied. The present article focuses on the issues that arise when attempting to define the exact moment humanism started to develop as an intellectual and cultural movement and also the issue of deciding on its early ‘markers’. What is more, it draws attention to non-literary sources that might facilitate the establishing of the watershed moment, yet at the same time pose some difficulties that might arise with their application. According to the thesis presented in the article, the first traces of humanist inclinations among Poles do not fully correspond with the emergence of humanism as a broader phenomenon. On the other hand, it is postulated that the point of inception of Polish humanism does not necessarily need to be synonymous with the movement’s dominance in all spheres of intellectual culture. It is concluded that it is difficult to establish the exact date of the emergence of humanism in Poland. The definition of such a watershed moment should rather be defined in terms of generational change and as such can be placed in a wide time bracket between the 1430s and the 1460s.

PL

Początki humanizmu w Polsce najwcześniej datowane są na pierwsze dekady XV w., najpóźniej na pierwsze dekady XVI stulecia, w zależności od sposobów definiowania tego zjawiska, bazy źródłowej oraz metodologii badawczej. Artykuł omawia problemy związane z ustalaniem początków humanizmu jako ruchu intelektualno-kulturowego oraz z wyborem jego wyznaczników. W tekście zwrócona została uwaga na możliwości i problemy wykorzystania do wyznaczania takiej cezury źródeł innych niż ściśle literackie. W artykule stawiana jest teza, że pierwsze ślady zainteresowań humanistycznych Polaków nie są równoznaczne z początkami humanizmu jako szerszego zjawiska. Z drugiej strony przyjęte zostało założenie, iż początek humanizmu w Polsce nie musi oznaczać objęcia przez niego wszystkich sfer kultury intelektualnej. W konkluzji stwierdzono, że trudno jest wyznaczyć konkretną datę początku humanizmu w Polsce. Cezurę taką należy raczej rozpatrywać w kategoriach przemiany pokoleniowej i można ją umieścić w szerokim przedziale od lat trzydziestych po lata sześćdziesiąte wieku XV.

3

Inwentarze i spisy bibliotek klasztorów dominikańskich skasowanych w guberniach zachodnich Cesarstwa Rosyjskiego w XIX w. Stan źródeł i miejsca ich przechowywania

71%

Miławicki M.

Hereditas Monasteriorium

|

2012

|

vol. 1

141-172

EN

The researches on the Dominican libraries are poorly advanced, although they already have some scientific descriptions. The least known is the history of the monastic libraries of brothers preachers on the eastern fringe of the First Polish Republic, which after the partitions were the part of the Russian Empire (in the Polish historiography known as “the taken lands”, and in Russian “the western lands”). The Dominican convents on those lands were under the jurisdiction of three provinces – Polish (part of the Volynian province), Russian (second part of the Volynian province, but also the whole Podolian and Kievan provinces), and Lithuanian (Vilnius, Minsk and Grodno provinces). The monasteries varied in size and thus their library collections had also different number of volumes. We did not have the knowledge on that matter so far, as there were no known inventories and catalogues providing such information. Therefore, it is important to discover them, and to determine on this base the sizes of the collections of each monastery. The query in the archives and libraries in Eastern Europe has brought very good results, as it turned out that there can be found many valuable sources on this subject. This paper focuses mainly on the two essential types of sources: inventories and library catalogues. A lot of inventories containing detailed lists of books with titles, places, dates of publication and formats were found. The structure of the inventories is basically unified: the volumes are grouped by fields, such as for instance: Bible, dogmatic theology, moral theology, history of the Church, general history (secular), apologetics, sometimes also banned books (libri prohibiti). The records of volumes contain also cannonical visitations, performed by the bishops or their delegates, which can also be considered as a kind of inventory; similarly to the intrinsic inventories, they are grouped by fields. Rarely, both in the inventories and visitations, there can be found groupings by formats; there are only few examples, this concerns only very small collections. This paper provides an overview on the state of research of Dominican libraries in the eastern borderlands of the First Polish Republic, and later on the western provinces of the Russian Empire. Although those surveys are still week, they can be found not only in Poland, but also in the neighbouring eastern countries. Afterwards, basing on the collected source material, the situation of the monastic libraries during the annexation period is briefly outlined. Finally, the status and locations of stored inventories and other types of collections (and therefore the visitations) are presented. At the end of this work is placed a list of the sources with the year of origin, the current storage in archives or libraries, and the signature. This list does not include, however, the Russian archives and libraries. That requires another queries. The essay is limited only to Polish, Ukrainian, Belarusian, and Lithuanian collections. Certainly, this is not a complete list of sources, but it shows how important is carrying out queries in the sources containing a lot of valuable material. It especially concerns the convents dissolved in 19th century, whose archives and collections were destroyed or dispersed. Nowadays, only those sources can help us to learn the monastic collections, and thus the intellectual culture of brothers.

4

Kultura intelektualna, wątpliwości metodologiczne i refleksja metapedagogiczna w rozwijaniu teorii i praktyki edukacji międzykulturowej

71%

Rembierz M.

Edukacja Międzykulturowa

|

2017

|

vol. 7

|

issue 2

37-67

EN

The concern for intellectual culture seems to be one of elementary dimensions in the reliable development of the theory and practice of intercultural education. The care for improving intellectual culture – both in the individual dimension (acquiring and developing cognitive skills) and the social one (especially in the field of scientific work) – mostly pertains to developing logical culture and deepening the methodological reflection, which raises doubts and allows for critical recognition of research problems. In the approach to intellectual culture presented by Tadeusz Czeżowski in the lecture “On logical culture”, intellectual culture is interrelated with the theory and practice of intercultural education because “it lifts people above the oppositions which divide them and connects them by the bonds of general human solidarity”. In this way, intellectual culture enables achieving the goals which are also aimed at in intercultural education. Shaping intellectual culture, treated as making a person “sensitive to the truth and falsehood, to the correctness of thinking and logical errors”, refers straight to the issue, discussed within intercultural education, of the radicalizing relativism, which suppresses other approaches and doubts in the valuing of the truth and in the aptness of the criteria of correct thinking which refer to it. Some questions might be raised: Is Czeżowski’s understanding of intellectual culture (with its assumed universality) not a form of (hidden) cultural imperialism in the sphere of the valuing of knowledge and education? Is this not an attempt to impose a particular set of values as self-evident and binding ones? Is it possible to prove in a justifiable and convincing way that there are some common elements of intellectual culture in various, much different, cultural formations – the elements of equally crucial significance in educational traditions which are unfamiliar to each other? Is the presented understanding of intellectual culture (as the morally binding logical culture) only a manifestation of one of many local cultural formations though it shows itself (along with the rules of logic) as something important and self-understandable or even something written into the human nature or human mind? These and similar queries are formulated here as one of the properties of intercultural education is that it enters borderlands, where differences get in touch, and that it questions (perceives, as other comparative cultural studies do, as arguable) what in other fields of educational studies has been treated as inviolable obviousness of a particular culture, which as a kind of certainty is not subjected to any discussion.Keywords: theory of intercultural education, intellectual culture, methodological doubts, metapedagogical reflection, relativism, logical culture.

PL

Troska o kulturę intelektualną wydaje się stanowić jeden z elementarnych wymiarów rzetelnego rozwijania teorii i praktyki edukacji międzykulturowej. Troska o doskonalenie kultury intelektualnej – tak w wymiarze indywidualnym, nabywania i rozwijania sprawności poznawczych, jak i w wymiarze społecznym, zwłaszcza w zakresie pracy naukowej – dotyczy w szczególności rozwijania kultury logicznej i pogłębiania refleksji metodologicznej, podnoszącej wątpliwości i pozwalającej na krytyczne rozpoznanie problematyki badań. W tym ujęciu kultury intelektualnej, które w wykładzie „O kulturze logicznej” przedstawił Tadeusz Czeżowski, kultura intelektualna jest sprzęgnięta z teorią i praktyką edukacji międzykulturowej, gdyż „wznosi ludzi ponad dzielące ich przeciwieństwa i łączy ich węzłami ogólnoludzkiej solidarności”, a tym samym pozwala osiągać także te cele, które stawiane są przed edukacją międzykulturową. Kształtowanie kultury intelektualnej, jako czynienie człowieka „wrażliwym na prawdę i fałsz, na poprawność myślenia i błędy logiczne”, odnosi wprost do dyskutowanej na gruncie edukacji międzykulturowej kwestii radykalizującego się i wypierającego inne stanowiska relatywizmu, który podaje w wątpliwość wartość prawdy i trafność odwołujących się do niej kryteriów poprawności myślenia. Mogą się wszakże nasuwać pytania: Czy takie rozumienie kultury intelektualnej (przy założeniu jej uniwersalności), które proponuje Czeżowski, nie jest formą (ukrytego) imperializmu kulturowego w sferze wartościowania wiedzy i edukacji oraz nie stanowi narzucania innym określonego zestawu wartości jako wartości niejako samo przez się oczywistych i obowiązujących? Czy można bowiem zasadnie i przekonująco wykazać, iż występują wspólne elementy kultury intelektualnej w różnych, także zdecydowanie odmiennych, formacjach kulturowych, elementy pełniące równie istotną rolę w obcych sobie tradycjach edukacyjnych, czy też zaprezentowane rozumienie kultury intelektualnej – jako moralnie zobowiązującej kultury logicznej – jest tylko przejawem jednej z wielu lokalnych formacji kulturowych, choć przedstawiającej się tak, jakby była ona – wraz z prawidłami logiki – czymś powszechnie ważnym i samo przez się zrozumiałym, a nawet czymś wpisanym w ludzką naturę lub ludzki umysł? Te (i podobne im) pytania nasuwają się EDUKACJA MIĘDZYKULTUROWA 2017, nr 2 (7) ISSN 2299-4106DOI: 10.15804/em.2017.02.02tutaj, gdyż jedną z właściwości edukacji międzykulturowej jest, iż wychodzi ona na pogranicza, na których stykają się z sobą odmienności, i problematyzuje – postrzega wraz z innymi porównawczymi naukami o kulturze jako problematyczne – to, co w innych obszarach badań pedagogicznych uchodzi bądź uchodziło za wręcz nienaruszalną oczywistość danej kultury, której jako swoistego pewnika nie poddaje się pod dyskusję.

Refine search results

1 Edukacja Międzykulturowa

1 Hereditas Monasteriorium

1 Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

1 Studia z Polityki Publicznej

1 2021

1 2017

1 2014

1 2012

1 Horeczy A.

1 Miławicki M.

1 Rembierz M.

1 Zybała A.

Kultura analizy w polityce publicznej. Jej źródła i teraźniejszość

Początki humanizmu w Polsce – problemy z cezurą

Inwentarze i spisy bibliotek klasztorów dominikańskich skasowanych w guberniach zachodnich Cesarstwa Rosyjskiego w XIX w. Stan źródeł i miejsca ich przechowywania

Kultura intelektualna, wątpliwości metodologiczne i refleksja metapedagogiczna w rozwijaniu teorii i praktyki edukacji międzykulturowej