Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: intercultural potential

Sort By:

Limit search:

Sprache – Kultur – Idiokultur – Interkulturalität. Anmerkungen zur Begriffsunterscheidung

100%

Utri R.

Annales Neophilologiarum

2009

issue 3

73-86

There are different defi nition of language. F. Grucza shows that the ontological meaning of language is not the function or the utterances, but the language – “idiolect” – that every human being has got in his brain. Therefore language is knowledge and the ability to make use of it. In this article it is shown that there is a similar case with the term culture. As language is a part of culture, every human being has his/her “idioculture”. This is, apart from the language, the behaviour, experiences and attitude of a person. From this point of view the term interculturality has to be analysed in a different way, namely as a possible process. The author speaks about the (inter)cultural potential of culture and art products – learning from another culture is not an automatic process, but has to be conducted by a teacher who knows how to make use of the (inter)cultural potential.

W literaturze znajdziemy różne defi nicje języka. F. Grucza pokazuje, że ontologiczne znaczenie języka nie jest ani funkcją, ani wyrażeniem, tylko „idiolektem”, który każdy ma w swoim mózgu. Język więc jest wiedzą i umiejętnością posługiwania się tą wiedzą. W artykule pokazywano, że podobno można patrzeć na wyraz „kultura”. Kulturą jest, poza językiem, zachowanie, doświadczenie i poglądy każdej osoby – jej „idiokultura”. Z tego punktu widzenia interkulturowość musi być analizowana inaczej, mianowicie jako proces. Autor mówi o (inter)kulturowym potencjale produktów kultury i sztuki – uczenie się od innej kultury nie jest procesem automatycznym, ale powinno być prowadzone przez nauczyciela, który wie, jak wykorzystać ten (inter)kulturowy potencjał.

Kreowanie przestrzeni międzykulturowej na Wileńszczyźnie

100%

Szerląg A.

Kultura i Edukacja

2018

issue 3(121)

28-41

Człowiek funkcjonuje w określonych przestrzeniach i miejscach dlań znaczących. Przestrzeń z jednej strony odzwierciedla sposób myślenia o świecie, a z drugiej strony jest emanacją życia społecznego wyrażającą się w jego organizacji, będąc jednocześnie środkiem reprodukcji stosunków społecznych. Jej użytkownikiem i kreatorem zarazem jest człowiek, wchodzący z nią w różnego typu relacje. Może ona przyjmować postać przestrzeni kulturowej, pojmowanej jako przestrzeń fizyczna będąca nośnikiem rzeczywistości kulturowej (zbioru znaczeń i znaków). Z tak pojętą przestrzenią kulturową wiąże się kategoria miejsca, które (jako miejsce znaczące wraz z jego historycznością i racjonalnością) odgrywa istotną rolę w procesie kształtowania się tożsamości jednostki. Kultura miejsca pełni przy tym funkcję jednoczącą, ukierunkowującą i standaryzującą relacje społeczne. W sytuacji jego wielokulturowego charakteru istotną staje się międzykulturowość, a w jej kontekście potencjał międzykulturowy jednostek kreujących przestrzeń międzykulturową w zróżnicowanym kulturowo środowisku lokalnym. Człowiek bowiem wchodzi w relacje z miejscem, a miejsce z człowiekiem, tworząc przestrzeń wzajemnego współbytu. Miejscem znaczącym dla swoich mieszkańców jest Wileńszczyzna, która stanowi swoistą wspólnotę kulturową ukonstytuowaną na styku kultur. Czynnikami ją warunkującymi są wspólne dziedzictwo kulturowe, lokalność, interakcyjność oraz swojskość. Towarzyszą im umiejętności rozpoznawania dziedzictwa kulturowego, inter-akcyjne oraz wielopoziomowego rozwoju. Poznanie i rozumienie uznać należy więc za istotne elementy budowy wspólnoty na styku kultur – międzykulturowej przestrzeni. Sprzyjać im winny działania podejmowane w środowisku lokalnym. Siłą nośną tych działań może być np. sztuka ludowa, folklor, spełniające funkcje kulturotwórczą, edukacyjną i wychowawczą.

A man functions in a given area and significant places. The area, on one hand, reflects the way of thinking about the world, and on the other it expresses social life in its arrangement, at the same time serving as a mean to reproduce social relations. Thus, a man who utilises it and creates it is the one that enters it on basis of various types of relations. It can take shape of cultural space perceived as physical realm that carries cultural reality (a set of significances and signs). A cultural space understood like that entails the category of space, which (as a place of significance with its historicalness and rationality) plays key part on the process of shaping one’s identity. The culture of place at the same time fulfils unifying, directing and standardizing function of the social relations. Given the multicultural character of the place interculturalism is crucial, and within its framework the cross-cultural potential of individuals shaping intercultural space in a culturally diverse local setting. A man enters relations with the place whereas the place creates an area of mutual coexistence with the man. The Vilnius region is a place significant for its inhabitants, as it constitutes a cultural community located in the cultural borderland. The factors that condition it entail common cultural legacy, localness, interaction and sense of familiarity. They are accompanied by the skills of recognizing cultural legacy, followed by interactional competences and multi-dimensional growth. Cognition and understanding therefore shall be considered as the key elements of establishing a community at the meeting points of cultures, i.e. intercultural area. They should be favoured by actions undertaken in the local environment, by the mean of, for instance, folk art, folk culture, that both provide with cultural, educational and pedagogical functions.

Refine search results

1 Annales Neophilologiarum

1 Kultura i Edukacja

1 Szerląg A.

1 Utri R.

1 2018

1 2009

Search results

Sprache – Kultur – Idiokultur – Interkulturalität. Anmerkungen zur Begriffsunterscheidung

Kreowanie przestrzeni międzykulturowej na Wileńszczyźnie