Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: interes podatnika

Sort By:

Limit search:

Deregulacja zawodu doradcy podatkowego jako naruszenie interesu podatnika

100%

Biernat R.

Studia Prawno-Ekonomiczne

2014

vol. XCIII (93)

11-24

Tax advisers are professional attorneys of the taxpayer which into the brave and lawful way have to defend the interest of the taxpayer, appearing in tax proceedings. This profession constitutes the example of the profession of the public confidence which representatives have great experience and knowledge in the interpretation of the tax law. Along with the this year’s amendment of the tax counseling laws about the tax consulting a question whether the deregulation of the profession of a tax adviser doesn’t cause worsening the legal situation of the taxpayer appears (whether isn’t threatening his business). It is worthwhile in addition making analysis of the notion “interest of the taxpayer” which in tax regulations is acting as the general clause. The author is thinking as changes in traineeships, of examination process of candidates for tax advisers will influence the protection in the future “of interest of the taxpayer”. They state, that moving in of the decontrol act is violating the principle of the certainty of the fiscal law as well as a doubt is arousing in taxpayers as for competence of tax advisers which got authorized according to new provisions. According to the author’s facilitating the access to the profession of the public confidence with the detriment of the interest of the taxpayer is acting to the disadvantage of the professional self-government. As the demand de lege ferenda a need of repealing decontrol regulations and conducting new discussion on the parameters of the tax consultancy was recognized in the context of the fuller realization of the interest of the taxpayer.

Discretionary Nature of the Tax Authority’s Decision in the Matter of Tax Write-offs

84%

Wołowiec T.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

2022

vol. 17

issue 19 (1)

349-367

The fulfillment of the obligation to pay taxes is secured by the coercive measures available to the state (local government), both those of financial, administrative and even criminal nature. Their application (or threat of application) is to cause compliance with the requirements of paying public levies, including taxes. At the same time, however, the actual possibility of realization of the obligation to pay public levies depends on the financial (economic) situation of the taxpayer. In many situations the taxpayer – without a threat to his existence or a significant deterioration of his financial situation or that of his relatives – will not be able to pay the tax. Also, the principle of universality of taxation does not have an absolute character and priority over other constitutional principles, including the principle of a democratic state of law or the principle of equality. Making the tax payable by coercive means may sometimes come into conflict with other values protected by the Constitution of the Republic of Poland and laws. The remission of tax arrears is an instrument used to resolve such conflicts between values and to support those taxpayers who for various reasons (usually financial) are unable to pay the tax. It is worth paying special attention to Article 217 of the Constitution of the Republic of Poland, which in its content directly points to the institution of remission. This determines the constitutional value of the institution of remission. It may be applied only to tax arrears, i.e. after the deadline for payment of tax has passed, which results from the assumption that as long as the deadline for payment has not passed, any interference and releasing the taxpayer from his constitutional obligations would be premature, since by the time the deadline passes, changes may have occurred in the taxpayer’s situation which will enable him to pay the obligation. The wording “may” used in Article 67a, para. 1, point 3 of the Tax Code indicates that the authority adjudicating the case for remission of tax arrears exercises administrative discretion when considering the case and making a ruling. The freedom to make decisions under means that even if statutory prerequisites are met, this does not oblige the tax authority to apply remission in every case.

Realizacja obowiązku zapłaty podatków zabezpieczona jest środkami przymusu, jakimi dysponuje Państwo (samorząd), zarówno tymi o charakterze finansowym, administracyjnym jak i wręcz karnym. Ich zastosowanie (lub groźba zastosowania) spowodować ma przestrzeganie wymogów uiszczania danin publicznych, w tym podatków. Jednocześnie jednak faktyczna możliwość realizacji obowiązku ponoszenia danin publicznych uzależniona jest od sytuacji finansowej (ekonomicznej) podatnika. W wielu sytuacjach podatnik – bez zagrożenia dla egzystencji lub istotnego pogorszenia sytuacji majątkowej swojej lub najbliższych – nie będzie w stanie zapłacić podatku. Zasada powszechności opodatkowania nie ma także charakteru bezwzględnego i pierwszeństwa nad innymi zasadami konstytucyjnymi, w tym zasady demokratycznego państwa prawnego czy zasady równości. Doprowadzenie do realizacji zapłaty podatku przy wykorzystaniu środków przymusu może czasami stać w opozycji z innymi wartościami chronionymi przez Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy. Instrumentem służącym do rozwiązywania takich konfliktów między wartościami oraz wspierania tych podatników, którzy z różnych powodów (zazwyczaj finansowych) nie są w stanie zapłacić podatku jest właśnie umorzenie zaległości podatkowej. Warto w tym miejscu zwrócić szczególną uwagę na art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który w swej treści wprost wskazuje na instytucję umorzenia. Przesądza to o konstytucyjnej wartości instytucji, jaką jest umorzenie. Może być ono zastosowane tylko w stosunku do zaległości podatkowych, czyli już po upływie terminu do zapłaty podatku, co wynika z założenia, że dopóki termin zapłaty nie minie, wszelka ingerencja i zwalnianie podatnika z obowiązków konstytucyjnych byłoby przedwczesne, jako że do czasu upływu terminu w sytuacji podatnika mogą zajść takie zmiany, które umożliwią mu jego zapłatę zobowiązania. Użyte w art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej sformułowanie „może” wskazuje, że organ orzekający w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowych przy rozpatrywaniu takiej sprawy i wydawaniu rozstrzygnięcia korzysta ze swobody uznania administracyjnego. Wolność decyzyjna w zakresie rozstrzygnięcia na gruncie art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej sprawia, że nawet wystąpienie ustawowych przesłanek nie obliguje organu podatkowego do zastosowania instytucji umorzenia w każdym przypadku.

Refine search results

1 Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

1 Studia Prawno-Ekonomiczne

1 2022

1 2014

1 Biernat R.

1 Wołowiec T.

Search results

Deregulacja zawodu doradcy podatkowego jako naruszenie interesu podatnika

Discretionary Nature of the Tax Authority’s Decision in the Matter of Tax Write-offs