Search results

1

JUS COGENS REVISITED

100%

Matusiak-Frącczak M.

Review of European and Comparative Law

|

2016

|

vol. 2627

|

issue 34

55-64

EN

Jus cogens raises a vital interest of judicature and doctrine of international public law. We may find different views and opinions on the problem of the existence of peremptory norms, as well as their content. On the basis of the analysisof the practice of international judicial bodies, the article constitutes an attempt to define the prerequisites of a jus cogens norm as well as it aims at determination of a current catalogue of peremptory norms. Moreover, this catalogue evolves over time and in future it might be expected that new jus cogens norms will be recognized by the international community.

2

Ius cogens i soft law a bieżące cele polityczne uczestników relacji międzynarodowych – przykład badań mieszczących się we wspólnej przestrzeni teorii polityki i teorii prawa międzynarodowego

89%

Kuźniak B.

Historia i Polityka

|

2022

|

issue 41 (48)

41-51

EN

The vast majority of norms constituting public international law are ordinary norms (ius dispositivum), however, some of them are of a special nature, and this specificity places them at the two opposite poles of this specialty of law. These are the mandatory norms (ius cogens), from which no deviation is allowed, and the norms that are not legally binding, i.e., are only postulative (soft law). The aim of this paper is an attempt to answer the question whether those specific norms of public international law, i.e., those having a character of ius cogens as well as the norms of soft law, can be used as an instrument for the realization of the current political goals of participants in international relations.

PL

Znakomita większość norm składających się na prawo międzynarodowe publiczne to normy zwykłe (ius dispositivum), część jednak ma charakter szczególny, a owa specyfika lokuje je na dwóch przeciwstawnych biegunach tej specjalności prawa. Mowa o normach bezwzględnie obowiązujących (ius cogens), od których żadne odstępstwo nie jest dopuszczalne, oraz o normach prawnie niewiążących, czyli jedynie postulatywnych (soft law). Celem artykułu jest próba udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy owe specyficzne normy prawa międzynarodowego publicznego, a zatem mające charakter ius cogens, a także normy o charakterze soft law mogą być wykorzystywane jako instrument realizacji bieżących celów politycznych uczestników stosunków międzynarodowych.

3

Ius cogens czy ius dispositivum? Kilka uwag o charakterze norm prawnych na starożytnym Bliskim Wschodzie

71%

Fijałkowska L.

Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego

|

2016

|

vol. 19

17-23

EN

The paper concerns the nature and scope of applicability of law in the ancient Middle East. It first discusses royal normative acts, especially the so-called codes of law and mišaru edicts, and proceeds to an analysis of customary law to conclude that while laws allowed parties a much greater freedom in shaping their legal relationships in the ancient Middle East law than they do today, such freedom was limited by imperative standards of customary norms.

PL

Celem artykułu jest analiza charakteru i zakresu zastosowania norm prawnych na starożytnym Bliskim Wschodzie. W pierwszej kolejności omówione zostały królewskie akty normatywne, a w szczególności tak zwane kodeksy prawne oraz edykty mišaru, następnie zaś – normy prawa zwyczajowego. Analiza ta prowadzi do wniosku, że choć swoboda umów na starożytnym Bliskim Wschodzie była znacznie szersza niż dzisiaj, ograniczały ją imperatywne normy prawa zwyczajowego.

4

Prawo do samostanowienia narodów w prawie międzynarodowym – aktualna wykładnia

71%

Bobrowski K.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2015

|

vol. 7

|

issue 1

23-49

EN

The Author presents a legal analysis of self-determination in international law. It is presented both through a historical and a modern perspective, recalling i.a. such cases as Kosovo, Quebec, Palestinian state in statu nascendi

PL

Autor chciałby zaprezentować analizę prawną prawa do samostanowienia narodów w prawie międzynarodowym. Temat omówiono zarówno w perspektywie historycznej, jak i współczesnej, powołując się m.in. na takie przypadki jak Kosowo, Quebec oraz Państwo Palestyńskie in statu nascendi.

5

Prawo europejskie impulsem do optymalizacji polskiego prawa upadłościowego. O dyrektywie Unii Europejskiej o postępowaniu przedupadłościowym

63%

Kuglarz P.

Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

|

2019

|

vol. 2

|

issue 1(3)

135-141

PL

W czerwcu 2019 r. Rada UE zaakceptowała tekst nowej dyrektywy w sprawie ram restrukturyzacji zapobiegawczej, umorzenia długów i zakazów prowadzenia działalności oraz w sprawie środków zwiększających skuteczność postępowań dotyczących restrukturyzacji, niewypłacalności i umorzenia długów, która ma zostać implementowana do polskiego porządku prawnego do 2021 r. (Dz. urz. UE L 172/18 z 26 czerwca 2019 r.). Celem dyrektywy jest harmonizacja przepisów dotyczących restrukturyzacji, a także umożliwienie dostępu do nowych mechanizmów „obronnych”, których zastosowanie da dłużnikowi możliwość kontynuowania prowadzonej działalności gospodarczej – tzw. podejście pomocowe (zasada drugiej szansy). W opracowaniu przedstawiono podstawowe informacje na temat dyrektywy oraz nadchodzących zmian w polskim prawie upadłościowym.

EN

On 26 June 2019 the Directive was published in the Official Journal Directive 2019/1023 on preventive restructuring frameworks, on discharge of debt. The European Union Directive aims at harmonizing Member State restructuring and insolvency laws and should be adopted and published by 17 July 2021. The Directive includes provisions ius cogens, which Member States have to implement, and ius dispositivum which Member States may implement. Several procedures included in the European Union Directive were introduced by Poland in the Insolvency Law Act which entered into force only in 2016. The most important regulations in the Directive include the preventive restructuring procedure, moratorium for enforcement actions, second chance for entrepreneurs, early warning mechanism, and the legal framework for the restructuring plan. In July 2019 Polish parliament passed an important amendment of Insolvency Law. This amendment, which concerns consumer insolvency, partly contradicts the Directive insofar as it allows the discharge only for honest debtors.

6

70 lat Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka – pomnik czy żywy dokument?

32%

Kędzia Z.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2018

|

vol. 80

|

issue 4

5-23

EN

The article poses a question about the current meaning of the Universal Declaration of Human Rights. The starting point is the analysis of the legitimacy of the Declaration, which leads to the conclusion that the support for it has not been eroded by the passage of time, but has indeed gained strength. The Declaration's message on the universality of human rights is taken from the perspective of the controversy surrounding this principle during the drafting process and in the light of the subsequent debates related to the Second World Conference on Human Rights in Vienna in 1993. The Declaration and Programme of Action not only stressed that the universal nature of human rights is beyond question, but also pointed to the importance of national and regional specificities, and various historical, cultural and religious conditions that, however, do not relieve states, regardless of their political, economic and cultural systems, of the obligation to promote and protect all human rights. The InterAction Council's initiative to develop a Universal Declaration of Human Responsibility is presented as an attempt to reconcile different doctrinal and political positions with regard to the universality of human rights. The conclusion of these considerations is the expectation that the already visible tendency to absorb various philosophical, doctrinal and cultural traditions in order to enrich human rights justifications will prevail over attempts to question the universality of rights in the name of regional or other distinctions. The Universal Declaration was also a testimony to the holistic approach to human rights, encompassing economic, social, cultural, as well as personal and political rights. The subsequent winding road in attitudes to the two main categories of rights at the international arena ultimately led to the return of the spirit and letter of the Declaration and the recognition of equality of all rights in the legal and institutional-procedural dimensions. Various aspects of the Declaration's binding force and related controversies have been presented in the context of its status as a resolution of the UN General Assembly, as an interpretation of the UN Charter, as customary law and jus cogens, and the concept of so-called UN law. The last part attempts to justify why the Declaration should be seen as a living document.

PL

Artykuł stawia pytanie o obecne znaczenie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Punktem wyjścia jest analiza legitymizacji Deklaracji, która prowadzi do wniosku, że poparcie dla niej nie tylko nie uległo erozji związanej z upływem czasu, a wręcz istotnie zyskało na sile. Przesłanie Deklaracji dotyczące uniwersalności praw człowieka jest ujęte z perspektywy kontrowersji wokół tej zasady podczas redagowania jej tekstu i w świetle późniejszych debat związanych z II Światową Konferencją Praw Człowieka w Wiedniu w 1993 r. Ta ostatnia nie tylko podkreśliła, że uniwersalny charakter praw człowieka jest poza dyskusją, ale również wskazała na znaczenie specyfiki narodowej i regionalnej oraz różnych uwarunkowań historycznych, kulturowych i religijnych, które jednak nie zwalniają państw – niezależnie od ich systemów politycznych, gospodarczych i kulturowych – z obowiązku promowania i ochrony wszystkich praw człowieka. Inicjatywa InterAction Council zmierzająca do opracowania Powszechnej Deklaracji Odpowiedzialności Człowieka jest przedstawiona jako próba pogodzenia różnych stanowisk doktrynalnych i politycznych w odniesieniu do uniwersalności praw człowieka. Konkluzją tych rozważań jest oczekiwanie, że już widoczna tendencja do absorbowania rozmaitych źródeł filozoficznych, doktrynalnych, a także tradycji kulturowych dla wzbogacania uzasadnień praw człowieka będzie przeważać nad próbami kwestionowania uniwersalności praw w imię regionalnych lub innych odrębności. Powszechna Deklaracja była również świadectwem holistycznego podejścia do praw człowieka, obejmującego prawa gospodarcze, socjalne i kulturalne oraz prawa osobiste i polityczne. Późniejsze meandry stosunku do obu głównych kategorii praw na arenie międzynarodowej doprowadziły ostatecznie do powrotu ducha i litery Deklaracji oraz do uznania równości wszystkich praw w wymiarze prawnym i instytucjonalno-proceduralnym. Rozmaite aspekty mocy wiążącej Deklaracji i odnoszące się do nich kontrowersje zostały przedstawione w kontekście jej statusu jako rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, jako interpretacji Karty ONZ, jako prawa zwyczajowego i ius cogens oraz koncepcji tzw. prawa ONZ. W ostatniej części podjęto próbę uzasadnienia, dlaczego Deklaracja powinna być postrzegana jako dokument żywy.

Refine search results

1 Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda

1 Historia i Polityka

1 Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

1 Review of European and Comparative Law

1 Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

1 Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego

1 2022

1 2019

1 2018

2 2016

1 2015

1 Bobrowski K.

1 Fijałkowska L.

1 Kuglarz P.

1 Kuźniak B.