Search results

1

Nagrody i kary jako oddziaływania wychowawcze rodziców zdolnych dzieci

100%

Łukasiewicz-Wieleba J.

Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze

|

2018

|

vol. 575(10)

25-38

PL

Nagrody i kary są nieodłącznym elementem wychowania w rodzinie. Kształtują postawy pożądane wychowawczo i ograniczają te, które są niepożądane. Prezentowany artykuł pokazuje, jaką rolę odgrywają nagrody i kary w wychowywaniu dzieci zdolnych. Na podstawie narracji rodziców uznających swoje dzieci za zdolne, dokonano analizy strategii wychowawczych rodziców związanych z nagradzaniem i karaniem. Wyniki badań pokazały, że rodzice dzieci zdolnych najczęściej stosują nagrody i kary w sytuacjach domowych, gdy chcą kształtować określoną postawę, uzyskać konkretny efekt w działaniu lub docenić starania i osiągnięcia dzieci. Okazało się, że rodzice nie stosują kar, aby wzmacniać rozwój dziecięcych zdolności. Nagrody, głównie pochwały i aprobata, są wykorzystywane wtedy, gdy rodzic czuje się dumny z wysiłku lub sukcesów swojego dziecka.

2

Kiedy kara jest nieproporcjonalna? Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2017 r., III SK 43/16

75%

Mleczko M.

|

2017

|

vol. 6

|

issue 8

129-133

PL

Decyzją z dnia 18 września 2006 r., nr DOK-107/06 Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: Prezes UOKiK) na podstawie art. 9 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (t.j. Dz.U. 2005 Nr 244, poz. 2080 ze zm.; dalej: uokik) stwierdził stosowanie przez Polifarb Cieszyn – Wrocław S.A. z siedzibą we Wrocławiu (dalej: PCW), Praktiker Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Praktiker), OBI Centrala Systemowa Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: OBI), Castorama Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Castorama), Leroy Merlin Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: LM), NOMI S.A. z siedzibą w Kielcach (dalej: NOMI), Saint-Gobain Dystrybucja Budowlana Sp. z o.o. z siedzibą we Wrocławiu (dalej: SG), MGI Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu (dalej: MGI) praktyki ograniczającej konkurencję przez zawarcie porozumienia na krajowym rynku hurtowego obrotu farbami i lakierami, polegającego na ustalaniu cen odsprzedaży i nałożył kary pieniężne w następującej wysokości: na PCW – 32.086.150 zł; na Praktiker – 16.930.275 zł; na OBI – 4.644.440 zł; na LM – 32.646.180 zł; na NOMI – 13.992.497 zł; na SG – 8.794.242 zł; na MGI – 342.029 zł; na Castorama – 50.000 zł. Odwołanie od powyższej decyzji Prezesa UOKiK wnieśli PCW, Praktiker, OBI, LM, NOMI, SG i MGI. Wyrokiem z 29 maja 2008 r., XVII Arna 53/07 Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zmniejszył kary nałożone na LM do kwoty 17.000.000 zł, a na SG do kwoty 4.500.000 zł, a w pozostałym zakresie oddalił odwołanie i orzekł o kosztach postępowania. Apelację od powyższego wyroku Sądu Okręgowego wnieśli wszyscy powodowie oraz Prezes UOKiK.

3

Kary i nagrody stosowane przez rodziców a samoocena młodzieży

63%

Kuźmik M.

Psychologiczne Zeszyty Naukowe

|

2017

|

issue 2

197-208

PL

Samoocena jest jedną z podstawowych potrzeb każdej jednostki. Może być również cennym zasobem pozwalającym jednostce na samorealizację. Celem badań było przedstawienie związków między samooceną oraz poszczególnymi karami i nagrodami. Analiza odpowiedzi udzielonych przez gimnazjalistów w kwestionariuszu ankiety wskazuje na ważną rolę wzmocnień pozytywnych w kształtowaniu poczucia własnej wartości tej grupy respondentów.

EN

Self-esteem is one of elementary needs of each individual. It can be also a precious resource, that allows self-realization. The main goal of research was to present relations between selfesteem and specific penalties and rewards. Analysis of answers granted by respondents in questionary shows significant meaning of positive reinforcments in shaping high self-esteem in tested group.

4

Odpowiedzialność dyscyplinarna nauczycieli akademickich

63%

Wiliński K., Szatkowska A.

Studia Iuridica

|

2018

|

vol. 78

497-516

PL

The purpose of this article is to analyze legal regulations pertaining to disciplinary liability of academic staff in Poland. It is composed of two integral parts: first, it describes questions connected with the basics of disciplinary liability of academic staff, including premise of liability and penalty and second, it centers around notions of legal system and disciplinary litigations initiated by university disciplinary committees for academic staff. Due to the vastness of the topic, this paper is confined to proceedings conducted by the authority of first instance exclusively. It also analyses disciplinary proceedings of academic teachers in a draft law amending the Law on Higher Education.

5

Główne kierunki nowelizacji kodeksu karnego w drodze ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. oraz ustaw z dnia 11 marca 2016 r.

63%

Król-Bogomilska M.

Studia Iuridica

|

2016

|

vol. 65

7-24

EN

This article contains a presentation of all the main amendments to the Penal Code introduced by the Act of February 20, 2015 amending the Act on Penal Code and certain other acts of law (Journal of Laws of 2015, item 396). Most of the provisions of this Act entered into force on July 1, 2015. The change of the criminal law carried out by this Act provides the most extensive amendments to the Penal Code of 1997 from the time of its adoption. The reform of the criminal law was decided due to the defectiveness of practice. At the stage of preparatory works, an emphasis was put on the abuse of custodial sentences with a conditional suspension of their execution, a low rate of individual fines and a too infrequent use of fines and penalties of restriction of liberty. Also, a defective practice was underlined referring to determining the length of a penalty period involving deprivation of liberty at an excessive level in the case of applying conditional suspension of its execution (when the courts determined the term of imprisonment sentences at the level which is much higher than if this sentence was awarded without a conditional suspension of its execution). An emphasis was also put on the presence of high levels of prison population, a high percentage of those serving prison sentences and the existence of a large group of approx. 70 000 people waiting to undergo imprisonment. Most of the changes introduced by this Act refer to penalties. The main changes include creating a broader possibility of applying non-custodial measures. Also, a novelty is an introduction of the possibility of combining the penalty of restriction of liberty with the penalty of imprisonment (which is often referred to as a so-called “mixed punishment”). A number of changes concerning the rules of application of probation measures was introduced. When it comes to conditional suspension of punishment, the possibility of conditional suspension of the penalty of restriction of liberty or an independent fine was excluded; moreover, the possibility of applying this institution was limited – as a rule – only to custodial sentences with a maximum term of imprisonment of one year. In the summary description of the changes to the Penal Code in the article it was emphasized that the far-reaching changes which were introduced were justified mainly by ad-hoc practical considerations. It was considered that the amendments to the Penal Code follow the erroneous – from the point of view of rationality – trend of attempting to solve the current problems of practice by introducing substantive changes. The article also presents subsequent changes to the Penal Code resulting from two acts enacted on the day of March 11, 2016 (Journal of Laws of 2016, item 428) and Journal of Laws of 2016, item 437). The changes referring to the regulations amended or introduced by the act which was discussed in the article were indicated. These changes consist, e.g. in eliminating the new form of execution of the penalty of restriction of liberty associated with the use of an electronic surveillance system and in repealing Article 59a giving rise to the discontinuation of criminal proceedings against the perpetrator, who, prior to the start of the trial in the first instance, repaired the damage or compensated the harm caused, as well as in repealing Article 60a on the so-called “plea-bargaining”.

6

Seven infringements most frequently committed by competitors during a judo fight

63%

Adam M., Laskowski R., Kownacki S., Abele A., Smaruj M.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2018

|

vol. 18

|

issue 4

39-45

EN

Problem and aim. Changes and adjustments to sports rules of judo fighting introduced in 2014 were in force during the World Championships in 2014 and 2015 as well as during the judo tournament at the Olympic Games in 2016. The most significant changes introduced in 2014 included reducing the importance of warnings that could not balance effective technical attacks such as yuko and waza ari. An athlete could receive a warning three times during one fight, which would determine winning the fight by ten points (ippon). However, a warning received for the fourth time would lead to the athlete’s disqualification. Taking into account the fact that penalties are an important part of technical and tactical preparation in judo, the purpose of the research was to define the most common infringements in this sport. Method. The research material was made of an analysis of 846 fights conducted by men during the World Championships in 2014 and 2015, in which all warnings were registered. Results. The collected material allowed concluding that non- combativity during a fight was the most frequently committed rule infringement. Seven most frequent infringements accounted for over ninety percent of all registered penalties in these contests, while the sports rules specify more than forty of them.

PL

Problem i cel. Zmiany przepisów sportowych walki w judo wprowadzone w 2014 roku obowiązywały podczas rozgrywania Mistrzostw Świata w roku 2014 i 2015 oraz podczas Igrzysk Olimpijskich w 2016 roku. Do najbardziej istotnych korekt wprowadzonych w 2014 roku należało ograniczenie znaczenia upomnień, które nie mogły równoważyć skutecznych ataków technicznych takich jak yuko (5 punktów) i waza ari (7 punktów). Korekty w przepisach, poza troską o bezpieczeństwo sportowców, mają również na celu zwiększenie widowiskowości walki „positive judo”. Biorąc pod uwagę fakt, że dotychczasowe analizy walki w judo koncentrowały się głównie na skuteczności wykonania technik, a problematyka kar była rzadziej podejmowana, celem badań było określenie najczęściej popełnianych przewinień w tej dyscyplinie sportu. Materiał i metoda. Materiał badawczy stanowiła analiza 846 walk stoczonych przez mężczyzn podczas Mistrzostw Świata w 2014 i 2015 roku, w których zarejestrowano wszystkie upomnienia sędziowskie, które otrzymali zawodnicy. Wyniki. Zebrany materiał pozwolił stwierdzić, że do najczęściej popełnianych przewinień należał braku aktywności podczas walki. Kolejnych siedem powtarzających się wykroczeń, które popełniali zawodnicy, stanowiło ponad dziewięćdziesiąt procent wszystkich zarejestrowanych w tych zawodach kar, podczas gdy regulamin sportowy Międzynarodowej Federacji Judo określa ich ponad czterdzieści.

7

Zasada ne bis in idem w prawie konkurencji. Postanowienie Sądu Najwyższego z 26 września 2017 r., III SK 39/16

63%

Bernatt M.

|

2017

|

vol. 6

|

issue 8

125-128

PL

W dniu 26 września 2017 r. Sąd Najwyższy wystąpił do Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: TS UE) z pytaniem prejudycjalnym, zwracając się o dokonane wykładni zasady ne bis in idem (ponowne sądzenie lub karanie w tej samej sprawie) oraz ustalenie czy w wypadku równoległego stosowania unijnego i krajowego prawa konkurencji ochronie podlega ten sam interes prawny. Pytanie to ma znaczenie dla ustalenia zakresu ne bis in idem, w tym rozumienia pojęcia tej samej sprawy (idem). Upraszczając, spór dotyczy tego czy idem należy odnosić wyłącznie do tożsamości stanu faktycznego (te same fakty; rozumienie wąskie), czy tożsamości czynu zabronionego (te same fakty i ich taka sama kwalifikacja prawna; rozumienie szerokie) oraz tego, czy dla zastosowania zasady ne bis in idem ma znaczenie – obok tożsamości stanu faktycznego – tożsamość chronionego interesu prawnego. Pytanie prejudycjalne jest istotne, ponieważ odnosi się do sytuacji, kiedy sąd krajowy staje przed dylematem – czy stosować się do wiążącego go standardu wynikającego z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (ww. rozumienie wąskie), czy też standardu wynikającego z orzecznictwa TSUE w sprawach konkurencji, intepretującego na potrzeby tych spraw zasadę ne bis in idem określoną w art. 50 Karty Praw Podstawowych (ww. rozumienie szerokie). Pytanie to ma także znaczenie dla zdecentralizowanego stosowania w UE art. 101–102 TFUE. W kontekście zasady ne bis in idem Sąd Najwyższy (dalej: SN) stawia bowiem pytanie, czy krajowe prawo konkurencji i unijne prawo konkurencji – gdy stosowanie przez organ krajowy równolegle – chroni ten sam interes prawny.

EN

The Polish Supreme Court made a reference for preliminary ruling in a case involving double fine for the same anticompetitive conduct (first fine for violation of Polish competition law and second fine for violation of Article 102 TFEU). The Court asks whether the identity of interest protected can be considered as a separate condition in the context of ne bis in idem analysis. In addition, it also asks for clarification whether the national competition law where applied in parallel with Article 101-102 TFEU can be said to protect different legal interest. The reference is of importance for a uniform understanding of ne bis in idem principle in EU and ECHR case-law as well as the adequate functioning of decentralized enforcement of Arts 101-102 TFEU. It also addresses the problem what standard national courts should apply when differences between ECtHR and CJEU fundamental rights case-law exist.

8

System środków penalnych w projekcie kodeksu wykroczeń

62%

Szumski J.

Archiwum Kryminologii

|

1994

|

issue XX

53-78

EN

This paper discusses and appraises changes in the system of penal measures in the draft of the Transgressions Code, and to some extent also in the draft of the Code of the Execution of Penalties. A great variety of problems are discussed: the author concentrates on a broad definition of a penal measure, treating as such measure each legal reaction to the fact of transgression, made by a competent agency upon identification of the perpetrator. The discussion concentrates on the draft’s division into penalties and penal measures. Also discussed are other reactions included in the code that can be applied to the perpetrator but do not belong to either of the above two categories. The autor carries out a critical analysis of the solutions concerning penalties, penal measures, alternatives to punishment, and the main directives as to the severity of penal measures. Taken into account in the analysis have been, on the one hand, the praiseworthy regulations, most of which result from acceptance by authors of the draft of postulates, made for a long time by the doctrine and aimed toward the rationalization and humanization of Polish law on transgressions. On the other hand, the analysis paints out those solutions which the author finds to be redundant or improperly formulated With respect to reactions that are termed “penalties” the author declares himself a resolved opponent of arrest: in his opinion, that penalty should not be imposed on perpetrators of the pettiest transgressions, the more so as some of the offences specified in the draft code are not threatened with deprivation of liberty at all. Here, the practice of deciding in cases of transgressions is brought to mind where arrest was usually imposed for disturbances of public order or peace committed by intoxicated persons; most of such perpetrators were alcoholics, and their short-term imprisonment was in fact a specific preventive measure. The author also expresses his support of the renouncement of the institution of conditional suspention of the penalty of arrest (should even arrest be preserved in the future code): in practice, instead of limiting the use of arrest, that institution was treated as a self-standing reaction, a substitute for the penal measures not involving deprivation of liberty. On the other hand, the author praises the elimination from the draft of the penalty of limitation of liberty which fails to come up to expectations as an alternative to arrest and only causes serious problems with its execution. As regards, further, the penalty of fines ‒ the basic reaction towards perpetrators of transgressions ‒ the author considers the pros and cons and declarls himself in favor of the system of daily rates. Aware of the controversial nature of this suggestion, he justifies it mainly with the need for the unification of the system of imposition of fines in penal law and the law on transgressions. The author praises the solution where only the court is empowered to impose arrest in default of paying a fine. In principle, he also praises the way this sphere ‒ the main weak point of decisions in cases of transgressions so far ‒ has been regulated in the draft of the Code of the Execution of Penalties. Here, arrest as a substitute for fines is treated as the last resort, and many solutions are Offerd to cause the payment of a fine; fines can even be defanted on if then cannot be paid for reasons beyond the convicted person’s control, and it proves impossible or inexpedient to carry out that penalty in another way. The author believes, however, that some of the solutions suggested in the draft of the Code of the Execution of Penalties have not been formulated with sufficient precision. As far as penal measures are concerned ‒ under the draft of the Transgressions Code, they include with deawal of a driving license, forfeiture of property, and payment to the injured person or for a public purpose ‒ the author criticizes mainly the limited possibilities of their application as self-standing measures: they can only be applied in the case of renouncement of inflicting a punishment. This solution is in fact a preservation of the possibility, criticized by scientific community, of the accumulation of different penal measures, and leads to unnecessary aggravation of punishment. On the other hand, the author praises many other novel solutions related to penal measures, including in particular a considerable mitigation of the statutory application of a most annoying withdrawal of a driving license; in his opinion, however, that ban should be optional and not obligatory. The author also praises the regulation of forfeiture of propesty, mainly because of the ban on its application if the decision to impose it were out of proportion with the seriousness of the transgression. Besides, the author fully approves of the renunciation of the former additional penalty, the “ban on pursuit of definite activity or performance of functions requiring a license”, and also of the labelling measure of publication of the sentence. In the sphere of general directives of the imposition of penal measures, the draft is based on the concept which combines elements of just retribution (proportional to guilt) and special prevention. The former directive is to define the maximum degree of severity of reaction under penal law, while the latter should influence the choice and extent of the penal measure applied. Unlike the draft of the Penal Code, the draft of the Transgressions Code does not include the directive of general prevention. The present author praises this omission and supports the opinion, popular in scientific community, that general prevention should be included in the statutory sanctions while its aims can be achieved within the directive of just retribution. With respect to the latter, the author argues that reaction of penal law should be commensurate not only with the guilt but also with the seriousness of the act; he also stresses that compensation for the damages done to the injured person should become an integral part of just retribution, and acquire an important position in the future Transgressions Code. Further discussion concerns alternatives to punishment, that is: (1) renunciaton of inflicting punishment, and (2) refusal to start proceedings before the boards for the adjudication of transgressions where the case is referred to other agencies (e.g. place of employment or school) for application of so-callcd educational measures. Under the draft, renunciation of inflicting punishment may consist both in a complete renunciation of applying any penal measure, and in rcnunciation of imposing a penalty which is combined with the application of another penal measure. In the author’s opinion; this solution has to be modified. The very name of the institution concerned here can hardly be squared with the possibility of applying a penal measure, often one ‒ e.g. withdrawal of a driving license ‒ that is actually more severe than a penalty such as a small fine. For this reason, the author’s suggestion aims at a situation where renunciation of inflicting punishment would consist only in abandonment of the application of any measures whatever. Instead, the possibilities of application of self-standing penal measures should be much extended and regulated by separate provisions. The other of the above-mentioned institutions, whose regulation violates the principle of definiteness of reaction under penal law, should be eliminated altogether. What also speaks for this solution is the fact that the institution concerned is based on a belief in the effectiveness of educational actions which has not been verified empirically; moreover, its application may expose the offender to consequences more severe (e.g. dismissal from work) than those resulting from proceedings before the beards for the adjudication of transgressions. In the final part of the paper, the author comments on the general conception of the Polish reform of broadly conceived penal law. He proclaims himself in favor of the opinion, found in literature, that Polish law has to be amended radically (based on the suggestions contained in the draft), and that the work on its codification have to proceed parallel to its amendment; they must also be given sufficient time to be completed.

9

UKRAIŃSKIE KARY W PRAWIE KARNYM W PRZEKŁADZIE NA JĘZYK POLSKI

62%

LITWIN K., RACHTAN Ł.

Comparative Legilinguistics

|

2012

|

vol. 9

41-54

EN

The bonds between Ukraine and Poland, developing collaboration also within the framework of mutual legal assistance between justice departments cause growing demand for legal translations in the field of criminal law. The absence of legal dictionaries and academic papers about Ukrainian legal terminology and the system of penalties in Ukraine leads to difficulties connected with providing equivalents by comparing parallel texts of statutes of these two countries. This paper analyses twelve types of penalties, regulated by criminal law of Ukraine, in the context of translation problems encountered in Ukrainian-Polish translation of legal texts. After presenting a brief comparison of Ukrainian and Polish regulations in different fields of law, the authors discuss the problematic issues connected with translation of the Ukrainian names of penalties, and also provide recommendations how to translate those terms effectively.

PL

Sąsiedztwo Polski i Ukrainy, rozwijająca się współpraca, również w zakresie pomocy prawnej pomiędzy organami wymiaru sprawiedliwości, powoduje rosnące zapotrzebowanie na tłumaczenia tekstów prawnych z dziedziny prawa karnego. Ze względu na brak pomocy naukowych poruszających problematykę ukraińskiej terminologii prawniczej, w tym systemu kar Ukrainy, tłumacz stoi przed trudnym wyzwaniem polegającym na badaniu aktów prawnych obu państw, ich interpretacji i wyborze ostatecznego wariantu tłumaczenia. Niniejsze opracowanie stanowi omówienie dwunastu rodzajów kar, przewidzianych w prawie karnym Ukrainy, w kontekście problematyki tłumaczenia tekstów prawnych na język polski. Zestawiając przepisy ukraińskie i polskie, dotyczące różnorodnych gałęzi prawa, wyjaśnione zostały kwestie problematyczne w procesie tłumaczenia ukraińskich terminów dotyczących kar kryminalnych, a także przedstawione zostały propozycje ich prawidłowego przekładu.

10

Kary nakładane przez Komisję Nadzoru Finansowego za naruszenie obowiązków informacyjnych w zakresie sprawozdawczości finansowej

51%

Kurek B., Górowski I.

Zeszyty Teoretyczne Rachunkowości

|

2019

|

issue 102(158)

111-129

PL

Celem artykułu jest przegląd i analiza ilościowo-wartościowa kar nałożonych na osoby prawne przez KNF za niedopełnienie obowiązków informacyjnych w zakresie sprawozdawczości finansowej, a także zaproponowanie klasyfikacji i rankingu przewinień związanych z zawartością informacji sprawozdawczej (to jest informacji zawartej w raportach okresowych). Opracowanie wypełnia lukę badawczą w trzech aspektach. Po pierwsze, dokonano kompleksowej analizy różnego typu naruszeń związanych z nieprawidłową zawartością sprawozdania finansowego i zaprezentowano odpowiednie statystyki opisowe badanych zbiorów. Po drugie, zidentyfikowano obszary sprawozdawczości, w których spółki najczęściej dopuszczają się naruszeń. Pozwoliło to na opracowanie klasyfikacji naruszeń obejmującej trzy klasy (Recognition, Measurement i Disclosure). Po trzecie, w każdej klasie naruszeń zidentyfikowano podklasy i stworzono ranking przewinień według częstości ich występowania. KNF w latach 2006–2018 nałożył łącznie 1216 kar, w tym 55 kar na osoby prawne za niewykonanie bądź niewłaściwe wykonanie obowiązków informacyjnych, dotyczących sprawozdawczości finansowej o łącznej wartości 15 390 000 zł. Wśród kar związa-nych z zawartością informacji sprawozdawczej aż 56% naruszeń w obszarze sprawozdawczości finansowej dotyczy klasy Disclosure. Najczęstsze naruszenia dotyczą ujawnień związanych z raportowaniem w informacji dodatkowej różnego rodzaju ryzyka. W opracowaniu wykorzystano następujące metody badawcze: metoda analizy i krytyki piśmiennictwa, metoda analizy treści dokumentów, metoda analizy i syntezy oraz klasyfikacji naruszeń obowiązków informacyjnych, metody statystyczne.

EN

The aim of the paper is to review and conduct quantitative analysis of penalties imposed on companies by Polish Financial Supervision Authority for non-fulfilment of financial reporting informational obligations, and to propose a classification and ranking of violations associated with the content of information from financial statements. This study fills the research gap in three ways. Firstly, we have conducted a comprehensive analysis of various types of violations associated with incorrect content of financial statements, and disclosed relevant descriptive statistics for the analysed samples. Secondly, we have identified areas of financial reporting which are most frequently violated by companies. It enabled us to develop the classification of violations that covers three classes (“Recognition”, “Measurement” and “Disclosure”). Thirdly, in each of these classes we have identified subclasses and established the frequency ranking of violations. In the period 2006-2018 PFSA imposed 1216 penalties, including 55 penalties with a total value of 15 390 000 PLN that were imposed on companies for the lack of fulfilment or incorrect fulfilment of financial reporting informational obligations. Among penalties associated with the content of information from financial statements, 56% of violations were classified as “Disclosure”. Most frequent violations pertain to disclosures in the notes to financial statements that are connected to various types of risks. The following research methods were used: analysis and critique of literature, content analysis of documents, analysis and synthesis and classification of violations of informational obligations, statistical methods.

11

Rozkwit doktryny prawa karnego w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym – ośrodki, uczeni, idee

51%

Janicka D.

Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego

|

2019

|

vol. 22

185-208

EN

The interwar period was marked by a significant growth of the criminal law doctrine in Poland. Along with senior academics – professors Krzymuski and Miklaszewski, an extensive research was developed by the representatives of the younger generation, including professors Makarewicz, Makowski, Mogilnicki and Rappaport, and the representatives of the new generation, among those the most prominent were professors: Wolter, Śliwiński, Glaser, Wróblewski, Radzinowicz, Papierkowski, Świda and others. Five university law faculties – in Warsaw, Cracow, Lviv, Vilnius and Poznań – were the most important Polish criminal law centres. The Polish scholars undertook all the fundamental and current issues regarding penal studies in a whole, including criminology and penal policy, which were structuralizing at the time. The theories and ideas presented by them corresponded to the modern European and global trends. Numerous enlightened conceptions of the Polish scholars were realised in the criminal code, administrative offences law, prison act and other legal acts. The original and modern juvenile law created in the interwar period, which was constituted in adequate sections of the criminal code and the code of penal proceedings, deserves a particularly high grade.

PL

Dwudziestolecie międzywojenne było w Polsce okresem wspaniałego rozwoju doktryny prawa karnego. Obok najstarszych profesorów – Krzymuskiego czy Miklaszewskiego, wszechstronną działalność rozwinęli przedstawiciele średniej generacji, zwłaszcza profesorowie Makarewicz, Makowski, Mogilnicki i Rappaport, a także młodego pokolenia, wśród których wyróżniali się profesorowie Wolter, Śliwiński, Glaser, Wróblewski, Radzinowicz, Papierkowski, Świda i inni. Rolę centrów polskiej myśli prawnokarnej odgrywało pięć uniwersyteckich wydziałów prawa: w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Wilnie i Poznaniu. Polscy uczeni podjęli wszystkie fundamentalne i aktualne problemy obejmujące całość nauk penalnych, w tym kształtującej się ówcześnie kryminologii i polityki kryminalnej. Głoszone teorie i idee odpowiadały nowoczesnym trendom europejskim i światowym. Wiele postępowych koncepcji polskich uczonych znalazło odzwierciedlenie w wydanym kodeksie karnym, prawie o wykroczeniach, ustawie o organizacji więziennictwa i innych aktach prawnych. Na szczególnie wysoką ocenę zasługuje wydane w dwudziestoleciu międzywojennym oryginalne i nowoczesne prawo dla nieletnich, które umieszczono w odpowiednich rozdziałach kodeksu karnego i kodeksu postępowania karnego.

12

Stolen wealth, perpetrators and punishments in Moldova (17th century – early 18th century)

51%

Chelcu C.

Balcanica Posnaniensia Acta et studia

|

2019

|

vol. 26

105-129

PL

Rabunek majątku, przestępcy i kary w Mołdawii (XVII w. – wczesny wiek XVIII) Dla omawianego przez nas wieku nie tworzono żadnych właściwych wykazów bezprawnie przywłaszczonych dóbr. W niektórych przypadkach są one jedynie wspomniane lub wylistowane według rozmiaru szkody. Istnieją też źródła dokumentalne, które obiektom kradzieży poświęcają mniej uwagi, a system sprawiedliwości skupia się w tych przypadkach raczej na przestępcach i ich czynach. Dlatego też często przywołuje się tzw. okup krwi „płacony w określonym celu” i nie podaje się szczegółów spraw. Dokumenty te są zażaleniami adresowanymi przez ofiarę do księcia lub jego urzędników, są też pisane przez przestępców przyznających się do winy, lub też są to dokumenty wystawione przez władze sądownicze i poprzedzają one dochodzenie w sprawie kryminalnej. Rozważając kradzież części mienia tj. z całości dostępnych dóbr, naszym celem jest wyjaśnienie pewnych aspektów odnoszących się do rzeczywistości, którą historyk powinien zrekonstruować wraz z całą złożonością zmian tej rzeczywistości: motywami kradzieży i jej okolicznościami, typami kradzieży, związanymi z nią kategoriami społecznymi, czasem i przestrzenią występku, karą dla sprawcy. Rekapitulując, przedstawione w artykule badanie ogniskuje się na początkach tworzenia pisemnej historii dotyczącej nagannych aktów podlegających karze za kradzież i rozbój w XVII i w początkach XVIII wieku w Mołdawii

EN

For the historical period we refer to, no proper inventories have been made containing the unjustly appropriated goods. They are just mentioned as such or listed, if that was the case, according to the size of the damage. There are also documentary sources in which the object of the theft is less represented, the justice system focusing in those cases rather on the wrongdoers, than on the wrong actions. That is why, the blood money “paid for some reason”, with no other specific details, is quite frequently cited. Rare or frequent, these documents are complaints addressed by the victim to the Prince and his officials, documents in which the perpetrators admitted their fault, or deeds issued by the judicial authority subsequent to the investigation of the criminal act. In discussing the theft of/from the wealth, i.e. from the whole amount of the available goods, we are interested in clarifying some aspects pertaining to a reality that the historian should reconstruct, with all the complexity of its evolution: the motivations of the theft and its circumstances, the types of theft, the social categories involved, the time and space of the misdemeanour, the perpetrators’ punishment. Briefly, the study is about starting to write a history of the reprehensible acts liable to punishments for theft and robbery in 17th and early 18th century Moldavia.

13

Wykroczenia dyscyplinarne uczniów rządowych szkół średnich przeciw obowiązującym przepisom jako przedmiot rozważań Rady Wychowania Publicznego w latach 1845–1850

51%

Massalski A.

Rozprawy z Dziejów Oświaty

|

2020

|

vol. 57

131-150

EN

In the minutes of the meetings of the Public Education Council, referred to as the ‘supreme school authority in the Kingdom of Poland’ of the interuprising period, a lot of space between 1845 and 1850 was devoted to the matters of male secondary school students of the Warsaw Academic District. Among many decisions taken in this regard were also the issues of disciplinary penalties students received at that time. The punished can be divided into two groups. The first group consisted of 42 students, including those who, for patriotic reasons, escaped from schools and went abroad, probably to take part in the 1846 Kraków Uprising and the Spring of Nations afterwards. They were all expelled without the right to resume education. The second group consisted of 33 students who violated school discipline or committed criminal offences. Most often, they were punished with expulsion as well as flogging, a practice allowed by the law of the time. The information contained in the article complements the knowledge about secondary school students in academic circulation.

14

Przyrost regulacji bankowych w Unii Europejskiej a działania dyscyplinujące organów nadzoru bankowego w okresie pokryzysowym

51%

Czajkowska I.

|

2019

|

vol. 2

|

issue 1(3)

30-49

PL

W artykule podjęto problematykę nasilenia obciążeń regulacyjnych na europejskim rynku bankowym w okresie pokryzysowym, znaczenia funkcji zgodności (compliance) oraz działań dyscyplinujących (enforcement actions) organów nadzoru bankowego. Celem artykułu jest analiza zależności zachodzących pomiędzy liczbą i złożonością regulacji bankowych w okresie pokryzysowym, a rolą funkcji compliance oraz znaczeniem działań dyscyplinujących organów nadzoru bankowego. Podjęto również próbę analizy skali przyrostu pokryzysowych regulacji bankowych w UE. Wyniki badań wskazują, że wzrost liczby pokryzysowych regulacji bankowych oraz poziomu ich skomplikowania wymaga również intensyfikacji działań dyscyplinujących ze strony organów nadzoru bankowego.

EN

This article addresses an issue of the increase in banking regulations in the European Union in the post-crisis period, and importance of the compliance function and enforcement actions of banking supervision authorities. The purpose of the article is to analyze links between the increase in the regulatory requirements for banks in the post-crisis period, as well as the role of the compliance function and enforcement actions of banking supervision authorities. An attempt is also made to analyze the scale of expansion of post-crisis banking regulations in the European Union. The results indicate that an increased number of post-crisis banking regulations and their level of complexity leads to the intensification of disciplinary measures by the banking supervision authorities.

15

Dwa bieguny katolickiej pedagogiki. Ks. dr hab. Jan Ślósarz i Jacek Woroniecki OP

51%

Ślósarz A.

Analecta Cracoviensia

|

2019

|

vol. 51

257-281

EN

On the basis of interpretative sociology it can be said that biographies of dr. hab. Jan Ślósarz, Catholic priest, (1850–1917) and Jacek Woroniecki, O.P., (1878–1949) differ significantly, but also show similarities. The former came from a poor peasant family while the latter one had aristocratic heritage. They lived during similar social and political tensions, world wars and criminal ideologies: Bolshwvism, Communism, Stalinism, Nazism. Both were associated with Lviv and for some time were involved in education – J. Ślósarz taught in secondary schools and at the University of Lviv, while J. Woroniecki co-founded Catholic University of Lublin (Katolicki Uniwersytet Lubelski), served as its chancellor and lectured in Dominican colleges.The main books they written served as pedagogical guides for Catholics. Both formulated in them practical tips on how to behave in the most difficult everyday situations. J. Ślósarz wrote about the threatening penalties, referring to the doctrine of the First Vatican Council. Whereas Father Woroniecki set role models and encouraged Catholic intelligentsia to imitate them, anticipating the arrangements of the Second Vatican Council. Then and now Catholic pedagogy – like any other – requires warnings and encouragement.

PL

Na gruncie socjologii interpretatywnej można stwierdzić, że biografie ks. dr. hab. Jana Ślósarza (1850–1917) i o. Jacka Woronieckiego (1878–1949) bardzo się różnią, ale też wykazują podobieństwa. Pierwszy pochodził z ubogiej wiejskiej rodziny, drugi był arystokratą. Żyli w czasach podobnych napięć społeczno-politycznych, wojen i ideologii: bolszewizmu, komunizmu, stalinizmu, nazizmu. Obaj byli związani z Lwowem i przez pewien czas trudnili się edukacją – ks. Ślósarz uczył w gimnazjach i na Uniwersytecie Lwowskim, a o. Woroniecki współzakładał Katolicki Uniwersytet Lubelski, był jego rektorem i wykładał w dominikańskich kolegiach. Ich główne książki służyły katolikom jako pedagogiczne przewodniki. Obaj formułowali w nich etyczne wskazówki, jak zachowywać się w trudnych, codziennych sytuacjach. Ksiądz Ślósarz pisał o grożących karach, odwołując się do doktryny Soboru Watykańskiego I. Natomiast o. Woroniecki pokazywał wzory i zachęcał do ich naśladowania katolicką inteligencję, uprzedzając ustalenia Soboru Watykańskiego II. W każdych czasach katolicka pedagogika – jak każda inna – wymaga zarówno odwoływania się do przestróg, jak i do stosowania zachęt.

Refine search results

Nagrody i kary jako oddziaływania wychowawcze rodziców zdolnych dzieci

Kiedy kara jest nieproporcjonalna? Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2017 r., III SK 43/16

Kary i nagrody stosowane przez rodziców a samoocena młodzieży

Odpowiedzialność dyscyplinarna nauczycieli akademickich

Główne kierunki nowelizacji kodeksu karnego w drodze ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. oraz ustaw z dnia 11 marca 2016 r.

Seven infringements most frequently committed by competitors during a judo fight

Zasada ne bis in idem w prawie konkurencji. Postanowienie Sądu Najwyższego z 26 września 2017 r., III SK 39/16

System środków penalnych w projekcie kodeksu wykroczeń

UKRAIŃSKIE KARY W PRAWIE KARNYM W PRZEKŁADZIE NA JĘZYK POLSKI

Kary nakładane przez Komisję Nadzoru Finansowego za naruszenie obowiązków informacyjnych w zakresie sprawozdawczości finansowej

Rozkwit doktryny prawa karnego w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym – ośrodki, uczeni, idee

Stolen wealth, perpetrators and punishments in Moldova (17th century – early 18th century)

Wykroczenia dyscyplinarne uczniów rządowych szkół średnich przeciw obowiązującym przepisom jako przedmiot rozważań Rady Wychowania Publicznego w latach 1845–1850

Przyrost regulacji bankowych w Unii Europejskiej a działania dyscyplinujące organów nadzoru bankowego w okresie pokryzysowym

Dwa bieguny katolickiej pedagogiki. Ks. dr hab. Jan Ślósarz i Jacek Woroniecki OP