Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  kary cielesne
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
W przeszłości kary cielesne były powszechnie akceptowane, a wręcz zaliczane do efektywnych środków wychowawczych. Dzisiaj są traktowane jako nie tylko niewłaściwe oraz nieskuteczne, ale także sprzeczne z ideą praw człowieka i praw dziecka oraz, czego dowodzą od kilku dekad poważne badania naukowe, szkodliwe w perspektywie bezpośrednich skutków rozwojowych, jak i destrukcyjnego wpływu na całe życie jednostki. Kary cielesne są obecnie określane jako przemoc w wychowaniu. Zgodnie z międzynarodowymi standardami wiele państw wprowadziło już całkowity zakaz kar cielesnych , zakaz wykorzystywania przemocy w wychowaniu, a wiele innych rozpoczęło w tym kierunku proces legislacyjny. Poza działaniami formalnymi istotnym a raczej prymarnym kierunkiem eliminowania kar cielesnych jest oddziaływanie na normy społeczno-kulturowe , na postawy społeczne akceptujące przemoc w wychowaniu. Dlatego diagnozowanie i monitorowanie postaw społecznych jest istotnym bazowym działaniem w tym obszarze. Od 2011 roku w Polsce na zlecenie Rzecznika Praw Dziecka realizowany jest monitoring postaw społecznych dotyczących przemocy w wychowaniu. Artykuł prezentuje wyniki szóstej edycji tego monitoringu w zakresie: społecznej akceptacji zachowań przemocy w wychowaniu, dynamiki akceptacji w perspektywie lat oraz świadomości społecznej na temat zakazu kar cielesnych.
2
Publication available in full text mode
Content available

Nietykalność cielesna dziecka

100%
PL
W polskim ustawodawstwie istnieje wiele przepisów, które dotyczą prawnej ochrony dziecka. Działanie lub zaniechanie działania, które powoduje naruszenie praw dziecka chronionych prawem, powinno być surowo zabronione i karane. Reakcję tę gwarantują różne gałęzie prawa: prawo rodzinne, prawo cywilne, prawo administracyjne i - w końcu - prawo karne. Reakcja karna na naruszenie prawa dziecka jest ograniczona tylko do sytuacji związanej z popełnieniem przestępstwa. Naruszenie odporności fizycznej dziecka jest przykładem tego rodzaju zachowania. Niestety, formalne sformułowanie rozporządzenia (art. 217, kodeks karny) - w szczególności przedmiot ochrony, który jest niejednoznaczny i ograniczenie proceduralne (prywatny tryb ścigania) - powoduje, że ochrona odporności fizycznej dziecka jest ograniczona i subiektywna.
PL
Badania dotyczące społecznej akceptacji zachowań przemocy w wychowaniu są istotnym czynnikiem w działaniach na rzecz eliminacji problemu. Postawy społeczne co do wykorzystywania przemocy w celach wychowawczych stanowią istotne kulturowe tło jej występowania. Postulowane są więc przez różne raporty i rekomendacje jako pozwalające monitorować uwarunkowania problemu przemocy w wychowaniu, a pośrednio także i jego występowanie. W artykule zaprezentowano w formule raportu wyniki badań ogólnopolskich z 2017 r. realizowanych w społeczeństwie polskim oraz ukazano dynamikę podstawowych parametrów tych postaw, monitorowane przez kilka ostatnich lat. W wymiarze teoretycznego kontekstu opracowania odwołano się do najnowszych ustaleń na temat szkodliwości kar cielesnych i potrzeby działań, które eliminują problem. Dane z autorskich badań prowadzonych na zlecenie Rzecznika Praw Dziecka pokazują z jednej strony stale niepokojąco wysoki poziom aprobaty zachowań przemocy wobec dzieci wykorzystywanych w wychowaniu, z drugiej zaś korzystne tendencje spadkowe, sugerujące pokoleniowe zmiany, a także odwrót od aprobaty przemocy w dość krótkim czasie, co sugeruje efektywność stosowanych różnych działań na rzecz zmiany postaw.
PL
Artykuł prezentuje wyniki badań realizowanych w ramach monitoringu Rzecznika Praw Dziecka dotyczącego postaw społecznych wobec przemocy w wychowaniu. W perspektywie wybranych kilku wskaźników ukazano zarówno społeczne postawy wobec zachowań przemocowych w stosunku do dzieci (klapsy i bicie), społeczną akceptację kar cielesnych oraz traktowanie bicia dzieci jako skutecznej metody wychowawczej. W szczególności wyeksponowano dane na tle grupy rodziców dzieci do osiemnastego roku życia, wskazując ponadto na same relacje rodziców na temat ich własnych zachowań przemocowych wobec dzieci. Uzyskane wyniki badań stały się podstawą do sformułowania praktycznych wskazań w zakresie ograniczania problemu przemocy w wychowaniu w Polsce.
EN
This paper presents the research results of a study based on the monitoring of the Ombudsman for Children. It investigates the general public attitude towards the application of physical punishment in the education process. Based on select indicators the general public attitude towards the application of physical punishment in form of slaps and spanking is investigated as well as the general acceptance of physical punishment by wide parts of our society and the beating of children as an effective educational means. In particular presented are data gathered from parents of children up to age eighteen and their personal assessment of violent behavior towards their offspring. The yielded results provide guidance for the formulation of practical recommendations in order to limit physical violence in the education process in Poland.
PL
Celem podjętych rozważań będzie próba przeprowadzenia teoretycznej analizy uzasadnienia zakazu stosowania kar cielesnych wobec dziecka w praktyce wychowawczej rodziny. Z perspektywy teorii wychowania punktem wyjścia rozważań są humanistyczne i behawioralne źródła definiowania wychowania oraz ich metodologiczne konsekwencje. Prezentacja problemu służy zwiększeniu pedagogicznej świadomości społecznej oraz wzbudzeniu refleksji i wywołaniu dyskusji w środowisku pedagogicznym, podkreślając tym samym znaczenie formułowania celów działań podejmowanych w środowisku rodzinnym przez profesjonalistów w kierunku pedagogizacji.
EN
The paper presents two faces of the problem of corporal punishment. One is a global tendency or even a movement towards forbidding all forms of violence against children, and also those that have been traditionally presented in upbringing. There are several international legal instruments that undertake the problem of corporal punishment, starting from the Convention on the Rights of the Child. The most important ones are reviewed in the paper as well as some global initiatives that are being undertaken especially in the last decade. The other face of the problem is a practice of the everyday upbringing of children which can still be described as violent, a practice where parents still approve some violent behaviours and still behave violently towards their children. The paper presents a part of the survey carried out among parents of children below 18 years old. The results show that violence in upbringing is visible in Poland, that corporal punishment is still accepted and experienced by Polish children, although in Poland there has been an official ban of corporal punishment since 2010. The survey shows that both knowledge on the law and parents’ attitudes towards some violent behaviours should be corrected.
PL
Eliminacja przemocy wobec dzieci staje się obecnie niezwykle istotnym zadaniem wielu demokratycznych społeczeństw. Co więcej, ze względu na zakres problemu i jego konsekwencje zadanie to znalazło się w Agendzie na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 określonej w Celach Zrównoważonego Rozwoju. Poza zasadniczym działaniem, jakim jest wprowadzenie bezwzględnej ochrony prawnej dzieci przed wszelkimi formami przemocy, w tym karami cielesnymi, na świecie podejmowane są różne inicjatywy ukierunkowane na eliminację przemocy w stosunku do dzieci. Doświadczenia państw pokazują bowiem, że same reformy prawne nie wystarczą. Wśród licznych propozycji szczególne miejsce zajmują działania profilaktyczne. Profilaktyka jest bowiem postrzegana jako najbardziej obiecujący rodzaj działań w walce z problemem. Jej organizowanie opiera się z jednej strony na wiedzy o uwarunkowaniach przemocy wobec dzieci i ustalonych w badaniach czynnikach ryzyka zjawiska, a z drugiej – na analizach praktyki oraz międzynarodowej współpracy i wymianie doświadczeń. W artykule przedstawiono inicjatywę Rady Państw Morza Bałtyckiego, w ramach której wypracowano zarówno podstawowe założenia profilaktyki, jak i szczegółowe wskazania w kilku obszarach jej realizacji.
EN
Elimination of violence against children is becoming an important task in democratic societies. Moreover, due to the extent of the problem and its consequences it has been placed in the Agenda 2030 Sustainable Developmental Goals. Despite the fundamental action, which is the reform of the law and the introduction of the full protection of children from all forms of violence, among them corporal punishment, many different initiatives on eliminating violence against children in childrearing are undertaken all around the world. Experiences of many countries have shown, that law reforms are not enough. Within many proposals of actions, the prevention is seen as the most promising type of activities. It is organized as based on the knowledge about the determinants of violence and research in this area on a one hand, and on the analysis of practice and international co-operation and sharing in this field, on the other hand. In the paper the initiative of the CBSS the special project where some basic assumptions and detailed indications on the prevention of violence in childrearing have been overworked just in international collaboration, is presented
PL
Tekst prezentuje analizy zawarte w ostatnim raporcie Rzecznika Praw Dziecka dotyczącym postaw społecznych wobec przemocy w wychowaniu zatytułowanym Przemoc w wychowaniu – czas z tym skończyć! Raport Rzecznika Praw Dziecka 2017. Na tle skrótowo ukazanego dyskursu na temat znaczenia problemu kar cielesnych, artykuł ukazuje wyniki badań surveyowych oraz analizy w obrębie kilku wskaźników pokazujących poziom aprobaty zachowań przemocy w relacjach z dzieckiem, uznawanie bicia dziecka za metodę wychowawczą, świadomość prawa zakazującego kar cielesnych oraz ocenę tegoż prawa. Ukazuje również problem przemocy w wychowaniu w perspektywie deklaracji rodziców dzieci do 18 roku życia. W świetle uzyskanych wyników i analiz obraz społecznej aprobaty przemocy w wychowaniu należy uznać za problemowy i wymagający zmiany. Szczególnie wysoka aprobata dotyczy zachowań, które w dyskursie społeczno-publicznym nie są jednoznacznie klasyfikowane do kategorii przemocy wobec dziecka. Wyniki badań pokazują postawy aprobaty przemocy w wychowaniu jako zdecydowanie niekorzystny kontekst współczesnej rzeczywistości wychowawczej w Polsce sprzyjający występowaniu zachowań przemocy w codziennej praktyce wychowawczej, ale też jako czynnik ryzyka występowania zachowań przemocy zagrażających zdrowiu i życiu dziecka. Teza końcowa artykułu mówi o tym, że poprzez osłabianie społecznej aprobaty dla stosowania kar cielesnych można zmniejszać problem znęcania się nad dzieckiem.
EN
The paper presents analysis of the last report of the Polish Ombudsman for Children on attitudes towards violence in upbringing, titled Violence in upbringing – time to end this! The Ombudsman for Children’s Report 2017 . On the background of summary of the world discourse focused on the problem of corporal punishment the paper presents the results of the survey and the analysis within several indicators that show the level of social acceptance of violent behaviors in relationship with a child, treating beating children a method of child rising, social awareness of the ban of corporal punishment and the assessment of the law. The paper presents also the problem of violence in upbringing in a perspective of parent’s declarations. In the face of the results and analysis the picture of social approval of violence in upbringing must be regarded as really problematic and needing intervention. Particularly problematic is the level of the acceptance of these behaviors, which often are not named in social and public discourse as violent. The results of the survey show attitudes of approval of violence as a definitely negative context of nowadays educational reality in Poland, the context which conduces to the existence of violent behaviors in everyday child rising practices but also as a risk factor of violence toward a child that harms to health and life. The ending statement of the paper tells about the possibility of decreasing the problem of child maltreatment by lowering the social acceptance of mild forms of violence against children.
EN
Studies concerning a social acceptance of violent behaviors in education are an important factor in actions directed to eliminate the problem. Social attitudes towards using violence in educational agenda are an important cultural background of its existence. They are postulated by various reports and recommendations as allowing to monitor conditions of the problem of violence in upbringing, and, indirectly, also its occurrence. The article presents in a form of a report the results of country-wide studies from year 2017 carried out in Polish society. The dynamics of basic parameters of these attitudes, monitored for the last couple of years, is depicted. In a dimension of theoretical context of the text, there is a reference to the newest research regarding drawbacks of physical punishment and a need to counteract those. Data from own research conducted for Children’s Rights Spokesperson show, on one hand, a constantly alarmingly high level of approval of violent behaviors against children used in their upbringing, and on the other hand, there are noticed positive tendencies of a decrease, suggesting generational changes and a turning point in an approval of violence in a relatively short period of time, which suggest an effectiveness of the actions undertaken in order to change the attitudes.
PL
Badania dotyczące społecznej akceptacji zachowań przemocy w wychowaniu są istotnym czynnikiem w działaniach na rzecz eliminacji problemu. Postawy społeczne co do wykorzystywania przemocy w celach wychowawczych stanowią istotne kulturowe tło jej występowania. Postulowane są więc przez różne raporty i rekomendacje jako pozwalające monitorować uwarunkowania problemu przemocy w wychowaniu, a pośrednio także i jego występowanie. W artykule zaprezentowano w formule raportu wyniki badań ogólnopolskich z 2017 r. realizowanych w społeczeństwie polskim oraz ukazano dynamikę podstawowych parametrów tych postaw, monitorowane przez kilka ostatnich lat. W wymiarze teoretycznego kontekstu opracowania odwołano się do najnowszych ustaleń na temat szkodliwości kar cielesnych i potrzeby działań, które eliminują problem. Dane z autorskich badań prowadzonych na zlecenie Rzecznika Praw Dziecka pokazują z jednej strony stale niepokojąco wysoki poziom aprobaty zachowań przemocy wobec dzieci wykorzystywanych w wychowaniu, z drugiej zaś korzystne tendencje spadkowe, sugerujące pokoleniowe zmiany, a także odwrót od aprobaty przemocy w dość krótkim czasie, co sugeruje efektywność stosowanych różnych działań na rzecz zmiany postaw.
PL
W artykule omówiono wyniki ogólnopolskich badań surveyowych prowadzonych na zlecenie Rzecznika Praw Dziecka dotyczących postaw polskich rodziców wobec kar cielesnych, stosowania ich wobec własnych dzieci oraz wiedzy nt. prawnego zakazu stosowania takich kar w Polsce. Zaproponowano także kierunki działań służących ograniczeniu stosowania kar cielesnych przez polskich rodziców.
EN
The article discusses the results of nationwide surveys conducted at the request of the Children’s Ombudsman regarding the attitudes of Polish parents towards corporal punishment, their use of corporal punishment and knowledge about the legal prohibition of it in Poland. Article also propose directions of activities aimed at limiting the use of corporal punishment by Polish parents.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.