Search results

1

Wprowadzenie programu compliance jako okoliczność łagodząca wymiar kar pieniężnych w świetle wytycznych włoskiego organu ds. konkurencji (Autorita’ Garante della Concorrenza e del Mercato)

100%

Materna G.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2019

|

vol. 8

|

issue 6

92-106

PL

Celem artykułu jest przedstawienie podejścia włoskiego organu ochrony konkurencji (Autorita’ Garante della Concorrenza e del Mercato) do stosowanych przez przedsiębiorców programów zgodności z prawem konkurencji. Prezentowane jest aktualne orzecznictwo tego organu oraz nowo przyjęte „Wytyczne w sprawie compliance w sprawach antymonopolowych”. Wdrażającym programy zgodności z prawem antymonopolowym przedsiębiorcom, którzy naruszyli prawo antymonopolowe, włoski organ antymonopolowy zapewnia, pod pewnymi warunkami, możliwość redukcji kary pieniężnej. Tym samym Autorita’ Garante della Concorrenza e del Mercato uznaje, że nagradzanie wysiłków na rzecz przestrzegania prawa, nawet jeśli naruszenie nastąpiło, zachęca przedsiębiorców do angażowania zasobów w zapobieganie naruszeniom. Jest to podejście odmienne niż m.in. przyjmowane przez polski organ antymonopolowy. Tym bardziej warto zaprezentować je polskiemu czytelnikowi w ramach dyskusji na temat relacji między programami compliance a publicznym egzekwowaniem zakazu praktyk ograniczających konkurencję.

2

Kary pieniężne w Prawie zamówień publicznych po nowelizacji Kodeksu postępowania administracyjnego

100%

Kiczka K.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2017

|

issue 497

225-238

XX

Stosowanie kar pieniężnych w Prawie zamówień publicznych winno uwzględniać zasady ogólne administracyjnych kar pieniężnych, ustanowione Kodeksem postępowania administracyjnego. Zasady ogólne administracyjnych kar pieniężnych kształtują nieistniejące uprzednio podstawy do odpowiednich działań prawnych Prezesa UZP. Wprowadzony stan prawny wzmacnia sytuację prawną jednostki w aspekcie nakładania i wykonywania administracyjnej kary pieniężnej w demokratycznym państwie prawnym.

3

Kilka uwag o przedawnieniu kar pieniężnych w prawie energetycznym

100%

Szpyrka M.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2019

|

vol. 8

|

issue 1

48-54

PL

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie kształtowania się instytucji przedawnienia kar pieniężnych z prawa energetycznego. Instytucja przedawnienia ma istotne znaczenie w kontekście pewności prawa, gdyż jednostka musi posiadać wiedzę w jakim zakresie, także czasowym, organy administracji publicznej mają kompetencje do władczego regulowania jej pozycji prawnej. Z uwagi na fakt, iż kwestia przedawnienia kar pieniężnych z prawa energetycznego nie została jednoznacznie rozstrzygnięta w doktrynie i judykaturze, niezbędna była analiza i określenie sposobu kształtowania się tej instytucji w czasie obowiązywania prawa energetycznego, by zapewnić jej efektywne wykorzystywanie i zapobiec potencjalnym nadużyciom, w postaci nakładania kar pieniężnych, w czasie, gdy były one już przedawnione. Badania poświęcone temu zagadnieniu wykazały, że instytucja przedawnienia znajduje zastosowanie do kar pieniężnych z prawa energetycznego, jednakże jest ona kształtowana odmiennie, w zależności od sposobu regulacji tej instytucji w czasie obowiązywania prawa energetycznego.

4

Przedawnienie karalności i wykonalności administracyjnych kar pieniężnych

88%

Wojciechowski P.

Studia Iuridica

|

2016

|

vol. 61

363-386

EN

During the past decade a shift has occurred, in place of criminal liability administrative liability is introduced based on repressive sanctions in the form of administrative fines (financial penalties). Apart from the issue of the legal nature of the administrative fines and conditions of imposing them, an important problem which so far has not been widely analysed in the literature is statute of limitations of administrative fines. The author analyses statute of limitations of administrative fines in the Polish law. The act regulating the general statute of limitations of administrative fines in the Polish law does not exist. Most acts introducing administrative liability include regulation of statute of limitation, but adopted solutions are very varied. In several acts there is a direct regulation of statute of limitations; in other acts there is a reference to the tax law. In conclusion, the author postulates introducing the uniform rules concerning statute of limitations of administrative fines.

5

Przepisy ustawowe mające zastosowanie do kar pieniężnych za nadmierne opóźnianie się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych

88%

Piszcz A.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2020

|

issue 12

21-25

EN

This article presents one of the amendments to provisions contained in the Act on combating late payment in commercial transactions (the title after the amendments) that have come into effect on 1.01.2020, that is the introduction of the legal framework for fines for excessive delays in payment imposed by the President of UOKiK. The aim of the article is to examine what statutory provisions are applicable to these fines and present what doubts might emerge as a result of their application.

PL

Artykuł prezentuje jedną spośród zmian przepisów ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (po nowelizacji - ustawa o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych), jakie weszły w życie 1.01.2020 r., a mianowicie wprowadzenie regulacji prawnej administracyjnych kar pieniężnych nakładanych przez Prezesa UOKiK za nadmierne opóźnianie się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych. Celem artykułu jest analiza, jakie przepisy ustawowe mają zastosowanie do tych kar i wskazanie, jakie wątpliwości mogą powstać przy ich stosowaniu.

6

Wpływ regulacji typu soft law na orzecznictwo sądów polskich orzekających w sprawach kar nakładanych za praktyki ograniczające konkurencję (na wybranych przykładach)

75%

Famirska S.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2020

|

vol. 9

|

issue 5

141-151

PL

Artykuł zawiera analizę wpływu oficjalnych wyjaśnień Prezesa UOKiK dotyczących wymierzania kar pieniężnych za stosowanie praktyk ograniczających konkurencję na orzecznictwo sądów polskich. W pierwszej kolejności autorka poddaje analizie metodę ustalania wysokości kar pieniężnych wynikającą z wyjaśnień Prezesa UOKiK oraz przedstawia pojawiające się w piśmiennictwie zastrzeżenia dotyczące tej metodologii. Następnie przedstawia wybrane orzeczenia sądów polskich, w których zastosowano lub odwoływano się w różnym zakresie do metodologii stosowanej przez Prezesa UOKiK. Na koniec sygnalizuje zaś wątpliwości dotyczące stosowania przed sądy metodologii zaczerpniętej z dokumentu o niewiążącym charakterze.

7

Nowe elementy regulacji prawnej kar pieniężnych w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów.

75%

Piszcz A.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2015

|

vol. 4

|

issue 2

42-58

PL

Artykuł prezentuje najważniejsze zmiany w regulacji prawnej kar pieniężnych zawartej w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów, jakie weszły w życie 18 stycznia 2015 r. Autorka analizuje zmiany dotyczące w szczególności podstawy wymiaru kar pieniężnych za naruszenia materialne, zasad odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej lub jej obniżenia, nowego rodzaju kar pieniężnych nakładanych na osoby zarządzające oraz czynników uwzględnianych przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych. Wskazuje przy tym, jakie problemy zdają się być rozwiązane oraz jakie nowe trudności mogą powstać w związku z nowymi przepisami ustawy.

EN

This article presents the most important changes in the legal framework concerning the imposition of fines contained in the Act on Competition and Consumers Protection which came into effect on 18 January 2015. The Author examines the amendments regarding, in particular: the base used to calculate fines for substantive infringements; rules for immunity from fines and fine reductions; a new type of fine which can now be imposed on managers; as well as factors taken into account while calculating the amount of the fine. At the same time, the Author outlines which of the old problems seem to have been resolved now, and what new difficulties might emerge as a result of the new legal provisions.

8

Odpowiedzialność z tytułu naruszenia obowiązku stosowania się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej w orzecznictwie Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Sądu Apelacyjnego w Warszawie

63%

Będkowski-Kozioł M.

Prawo w Działaniu

|

2022

|

issue 50

169-194

EN

In order to guarantee the energy security, including the security of fuel and energy supply, the Act of 10 April 1997 on Energy Law provides for a number of legal instruments. Among them, the obligation on electricity consumers to comply with the restrictions in the supply and consumption of electricity provided for in Art. 11–11f can be named. Violation of this obligation is subject to a sanction in the form of a fine imposed by the President of the Energy Regulatory Office on energy consumers pursuant to Art. 56 sec. 1 point 3a. The purpose of this article is to discuss the judgments of the Court of Competition and Consumer Protection and the Court of Appeal in Warsaw issued as a result of an appeal by energy consumers against these decisions of the President of the Energy Regulatory Office, with regard to the grounds and conditions for liability by energy consumers for failure to comply with restrictions in the supply and consumption of electricity as well as the conditions for determining the amount of a financial penalty or withdrawing from its imposition in such cases.

PL

W celu zagwarantowania bezpieczeństwa energetycznego, w tym bezpieczeństwa dostarczania paliw i energii, ustawa z 10.04.1997 r. – Prawo energetyczne przewiduje szereg instrumentów prawnych. Wśród nich można wskazać spoczywający na odbiorcach energii elektrycznej obowiązek stosowania się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej przewidziany w art. 11–11f ustawy. Naruszenie tego obowiązku podlega sankcji w postaci kary pieniężnej nakładanej na odbiorcę przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 3a ustawy. Celem niniejszego artykułu jest omówienie wyroków Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Sądu Apelacyjnego w Warszawie, wydanych wskutek wniesienia odwołania przez odbiorców od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, w odniesieniu do przesłanek ponoszenia przez odbiorców odpowiedzialności za niestosowanie się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej oraz przesłanek ustalania wysokości kary pieniężnej albo odstąpienia od jej wymierzenia w takich wypadkach.

9

O odpowiedzialności osób fizycznych w polskim prawie konkurencji – de lege lata i de lege ferenda

63%

Syp S.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2012

|

vol. 1

|

issue 4

7-19

PL

Artykuł porusza w głównej mierze kwestię proponowanych zmian w zakresie prawa konkurencji w Polsce, zakładających wprowadzenie odpowiedzialności osób fizycznych za dopuszczenie do naruszenia przez przedsiębiorcę zakazu praktyk ograniczających konkurencję. W celu usystematyzowania wywodu, najpierw omówiono odpowiedzialność osób fizycznych na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (tzw. odpowiedzialność za naruszenia proceduralne). Dalej zaprezentowane zostały główne założenia odpowiedzialności osób fizycznych według propozycji polskiego organu antymonopolowego (tzw. odpowiedzialność sensu stricto o charakterze materialnoprawnym). Postulaty te zostały następnie skonfrontowane z dotychczas sformułowanymi stanowiskami (m.in. Stowarzyszenia Prawa Konkurencji czy Grupy Roboczej CARS). Wreszcie przedstawiona została autorska ocena proponowanego rozwiązania zakładającego odpowiedzialność osób fizycznych, uwzględniająca rozwiązania innych ustawodawstw w tym względzie oraz dorobek piśmiennictwa.

EN

The article focuses on the proposed amendments to the Polish Competition Act which would introduce the institution of an individual’s liability for allowing an undertaking to commit a violation of the prohibition of anti-competitive practices. Discussed first is the liability of individuals on the basis of current provisions of the Act on Competition and Consumer Protection (i.e. procedural infringements liability). Presented next are the main assumptions surrounding an individual’s liability as currently proposed by the Polish Antitrust Authority (i.e. substantive liability sensu stricto). These assumptions are confronted with the comments already submitted by, among others, the Polish Competition Law Association and the CARS Working Group. Presented in conclusions is the Author’s own evaluation of an individual’s liability taking into account the comparative law approach and the achievements of the doctrine.

10

Odpowiedzialność administracyjnoprawna dostawców usług medialnych za propagowanie mowy nienawiści

63%

Grzesiok-Horosz A.

Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

|

2020

|

vol. 18

|

issue 1

9-28

EN

Programmes or other broadcasts may not promote actions contrary to law, in particular, they may not include contents inciting to hatred. The Act on Broadcasting Corporation and Television contains also regulations about financial penalties imposed on broadcasters by The Chairman of the National Broadcasting Council.

PL

Przepisy UTRV nakładają na dostawców usług medialnych obowiązek właściwego kształtowania przekazu medialnego, stanowiąc, że audycje i inne przekazy nie mogą propagować działań sprzecznych z prawem, jakim jest m.in. nawoływanie do nienawiści. Naruszenie obowiązków w tym zakresie rodzi odpowiedzialność prawną nadawcy oraz podmiotu dostarczającego audiowizualną usługę medialną na żądanie. W trybie i na zasadach opisanych w niniejszym artykule Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nakłada na dostawcę usług medialnych karę pieniężną.

11

Zasady ustalania wysokości kar pieniężnych według projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów

63%

Piszcz A.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2013

|

vol. 2

|

issue 1

31-44

PL

Artykuł poświęcony jest wybranym propozycjom zmian prawa zawartym w projekcie ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz o zmianie niektórych innych ustaw. W pierwszej kolejności autorka zwraca uwagę na propozycje zmian dotyczące podstawy wymiaru kar pieniężnych. Po drugie, artykuł porusza kwestie dotyczące proponowanych czynników uwzględnianych przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych. W ostatnim rzędzie autorka skupia uwagę na projektowanych okolicznościach łagodzących oraz obciążających.

EN

The article is concerned with the discussion of some of the proposals outlined in the draft act amending the Act on competition and consumer protection and some other acts. First, emphasis is laid on the base amount used to calculate fines. Second, the author explains some of the issues related to the proposals on changes to the factors to be taken into account while calculating fines. Last, the author focuses on proposed mitigating factors and aggravating factors.

12

Usługi telekomunikacyjne o podwyższonej opłacie

63%

Piątek S.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2012

|

vol. 1

|

issue 5

40-57

PL

Artykuł przedstawia przyczyny i następstwa nowelizacji Prawa telekomunikacyjnego z 2011 roku w zakresie warunków świadczenia usług o podwyższonej opłacie, w skład których obok usługi telekomunikacyjnej wchodzi dodatkowe świadczenie. Masowe naruszenia interesów użytkowników i niepowodzenie samoregulacji spowodowało wprowadzenie środków daleko wykraczających poza wymagania ochronne Unii Europejskiej. Dokonano analizy obowiązków informacyjnych dostawców przy promocji usług o podwyższonej opłacie, zawieraniu umowy i w czasie korzystania z usług. Omówiono środki zapewniające osobom korzystającym z tych usług możliwości kontroli nad wydatkami. Przedstawiono kompetencje regulatora dotyczące egzekwowania obowiązków dostawców tych usług oraz wykonawców świadczeń dodatkowych.

EN

This paper aims to present grounds and results of the 2011 amendment of Telecommunications Law concerning provisions on the delivery of prime rate services, that combine the telecommunications service with value added service. Extensive infringements of users’ rights and failure of selfregulation initiatives resulted in the introduction of protective regulations exceeding the requirements of the European Union. The analyze regards the suppliers’ information obligations related to the promotion of those services, conclusion of service contract and the process of service provision. The article addresses measures that provide users of premium rate services with controls over the amount of expenses related to the service. The competences of the regulator aimed at the enforcement of obligations imposed on telecommunications service providers and suppliers of value added part of the service were discussed in detail.

13

Kilka uwag do projektu nowelizacji ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów

63%

Maziarz A.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2013

|

vol. 2

|

issue 7

8-15

PL

Artykuł przedstawia wybrane propozycje zmian zawarte w projekcie ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz ustawy – Kodeks postępowania cywilnego. Wybrane rozwiązania zostały poddane analizie w porównaniu z analogicznymi rozwiązaniami przyjętymi w prawie Unii Europejskiej oraz w prawie wybranych krajów. Dodatkowo artykuł dokonuje oceny planowanych zmian w odniesieniu do postulatów doktryny. W podsumowaniu przedstawiono syntetyczną ocenę całego projektu ustawy nowelizacyjnej.

EN

This paper presents some of the changes proposed by the Draft Act Amending the Law on Competition and Consumer Protection of 2007. They are analyzed in comparison with analogous solutions adopted in EU law as well as in selected cou ntries. The article also assesses the planned amendments in light of the views expressed by Polish doctrine. The summary of the article contains a synthetic evaluation of the entire Draft Amendment Act.

14

„Osoba zarządzająca” w rządowym projekcie ustawy zmieniającej ustawę o ochronie konkurencji i konsumentów

63%

Piszcz A.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2013

|

vol. 2

|

issue 7

23-30

PL

Artykuł prezentuje wybrane rozwiązania dotyczące tzw. osoby zarządzającej zawarte w rządowym projekcie ustawy zmieniającej ustawę o ochronie konkurencji i konsumentów. Autorka wskazuje na pewne problemy, jakimi może skutkować wprowadzenie regulacji prawnych o treści proponowanej przez projektodawcę. Jednocześnie podejmuje próbę wskazania, w jaki sposób można zmodyfikować projektowane przepisy.

EN

This article considers a number of legal provisions concerning “managers” that have been included in the Government’s 2013 Draft Amendment Act to the Competition and Consumers Protection of 2007. The author indicates some potential difficulties that might arise if such provisions were in fact to be introduced into the national competition law system. At the same time, the author attempts to answer questions such as how the Draft could be modified.

15

Kilka uwag do projektu założeń ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów

63%

Piszcz A.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2012

|

vol. 1

|

issue 2

7-15

PL

Artykuł poświęcony jest wybranym zagadnieniom i propozycjom zmian przedstawionym w projekcie założeń ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (uokik). Projekt został opublikowany przez Prezesa UOKiK i przekazany do konsultacji społecznych w maju 2012 r. W pierwszej kolejności autorka zwraca uwagę na znaczenie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej dla projektowania zmian przepisów uokik o kontroli w toku postępowania przed Prezesem UOKiK. Po drugie, artykuł porusza niektóre kwestie dotyczące środków zaradczych oraz tzw. dobrowolnego poddania się karze. W ostatnim części autorka skupia uwagę na pewnych problemach związanych z karami pieniężnymi oraz odpowiedzialnością osób fizycznych.

EN

The article is concerned with the discussion of some of the issues and suggestions outlined in the draft assumptions for an act amending the Act on competition and consumer protection (ACCP). The draft document was published by the President of the Office of Competition and Consumer Protection (OCCP) for consultation in May 2012. First, the author explains the significance of the Act on freedom of economic activity for drafting amendments to the provisions in ACCP relating to inspections in proceedings before the President of the OCCP. Second, emphasis is laid on some issues related to remedies and so-called no-contest plea. Last, the author concentrates on some problems related to fines and liability of individuals.

16

Kara konfiskaty mienia w prawie polskim i obowiązującym na ziemiach polskich oraz w praktyce jego stosowania

62%

Rzeplińska I.

Archiwum Kryminologii

|

1994

|

issue XX

79-96

EN

Forfeiture of property is one of the oldest penalties in Polish law. Its origins can be traced in pre-state law, in the penalty of exclusion from tribe. Anybody could kill a person thus punished and destroy his property, and would suffer no penalty for such acts. Later on, in early Middle Ages, the penalty of plunder was introduced: the offender’s possessions were looted, and his house burned. Destruction of the offender’s property as a penal sanction resulted from the conception of crime and punishment of that time. Crime was an offence against God, and punishment was seen as God’s revenge for crime – that offender’s house was destroyed as the place that had become unchaste, inhabited by an enemy of God. The penalties imposed in Poland in the 12th and 13th centuries were personal, material, and mixed penalties. There were two material penalties: forfeiture of the whole or part of property and pecuniary penalties. The utmost penalty was being outlawed which consisted of banishment of the convicted person from the country and forfeiture of his property by the ruler. Being outlawed was imposed for the most serious offences; with time, it became an exceptional penalty. In those days, forfeiture of property was a self-standing, as well as an additional penalty, imposed together with death, banishment, or imprisonment. As shown by the sources of law, forfeiture of property (as an additional penalty) could be imposed for “conspiracy against state” rape of a nun forgery of coins, cheating at games, and profiteering. Other offences punishable in this way included murder, raid with armed troops and theft of Church property, murder of a Jew committed by a Christian, and raid of a Jewish cemetery. Data on the extent of the imposition of that penalty in the early feudal period are scarce; as follows from available sources, it was applied but seldom. The consequences of forfeiture were serious in those days. Deprived of property, the convicted person and his family inevitably lost their social and political status which made forfeiture one of the most severe penalties. From the viewpoint of the punishing authority (duke), forfeiture was clearly advantageous due to its universal feasibility; to the duke’s officials, it was profitable as they were entitled to plunder the convicted persons’s movables. In the laws of the 16th and 17th centuries, forfeiture was provided for: serious political crimes (crimen leaesae maiestatis – laese-majesty; perduelio – desertion to the enemy), offences against currency and against the armed forces. As an additional penalty, it accompanied capital punishment and being outlawed. The law also provided for situations where forfeiture could be imposed as a self-standing penalty. In 1573, the Warsaw Confederacy Act which guaranteed equality to confessors of different religions banned the inposition of forfeiture for conversion to another faith. Initially absolute – the whole of property being forfeited and taken over by the Treasury where it was at the king’s free disposal – forfeiture of property was limited already in the 14th century. To begin with, in consideration of the rights of the family and third to forfeited property, the wife’s dowry was excluded from forfeiture. Later on, in the 16th century, the limitations concerned the king’s freedom of disposal of forfeited property. A nobleman’s property could no longer remain in the king’s hands but had to be granted to another nobleman. Forfeiture of property can also be found in the practice of Polish village courts; as follows from court registers, though, it was actually seldom imposed. European Enlightenment was the period of emergence of ideas which radically changed the conceptions of the essence and aims of punishment, types of penalties, and the policy of their imposition. In their writings, penologists of those days formulated the principle of the offender’s individual responsibility. This standpoint led to a declaration against forfeiture of property as a penalty which affected not only the offender but also his family and therefore expressed collective responsibility. The above ideas were known in Poland as well. They are reflected in the numerous drafts of penal law reform, prepared in 18th century Poland. The first such draft, so-called Collection of Jidicial Laws by Andrzej Zamojski, still provided for forfeiture. A later one (draft code of King Stanislaw August of the late 18th century) no longer contained this penalty. The athors argued that, affecting not only the offender, that penalty was at variance with the principles of justice. The drafts were never to become the law. In 1794, after the second partition of Poland, an insurrection broke out commanded by Tadeusz Kościuszko. The rebel authorities repealed the former legal system and created a new system of provisions regulating the structure of state authorities, administration of justice, and law applied in courts. In the sphere of substantive penal law and the law of criminal proceedings, an insurgent code was introduced, with severe sanctions included in the catalog of penalties. Forfeiture of property was restored which had a double purpose: first, acutely to punish traitors, and second – to replenish the insurgent funds. When imposing forfeiture, property rights of the convicted person’s spouse and his children’s right to inheritance were taken into account. Yet compared to the administration of justice of the French Revolution with its mass imposition of forfeiture, the Polish insurgent courts were humane and indeed lenient in their practice of sentencing. After the fall of the Kościuszko Insurrection, Poland became a subjugated country, divided between three partitioning powers: Prussia, Russia, and Austria. The Duchy of Warsaw, made of the territories regained from the invaders, survived but a short time. In the sphere of penal law and the present subject of forfeiture of property, that penalty was abolished by a separate parliamentary statute of 1809. After the fall of the Duchy of Warsaw, Poland lost sovereignty and the law of the partitioning powers entered into force on its territories. In the Prussian sector, a succession of laws were introduced: the Common Criminal Law of Prussian States of 1794, followed by the 1851 penal code and the penal code of the German Reich of 1871. Only the first of them still provided for forfeiture: it was abolished in the Prussian State by a law of March 11, 1850. Much earlier, forfeiture disappeared from the legislation of Austria. lt was already absent from the Cpllection of Laws on Penalties for West Galicia of June 17,1796, valid on the Polish territories under Austrian administration. Nor was forfeiture provided for by the two Austrian penal codes of 1803 and 1852. Forfeiture survived the longest in the penal legisation of Russia. In 1815, the Kingdom of Poland was formed of the Polish territories under Russian administration. In its Constitution, conferred by the Tsar of Russia, a provision was included that abolished forfeiture of property. It was also left in the subsequent Penal Code of the Kingdom of Poland, passed in 1818. Forfeiture only returned as a penal sanction applied to participants of the anti-Russian November insurrection of 1831. The Organic Statute of 1832, conferred to the Kingdom of Poland by the Tsar, reintroduced the penalty of forfeiture of property. Moreover, it was to be imposed for offences committed before Organic Statute had entered into force which was an infringement of the ban on retroactive force of law. Of those sentenced to forfeiture in the Kingdom of Poland, Lithuania, and Russia as participants of the November insurrection, few had estates and capital. A part of forfeited estates were donated, the rest were sold to persons of Russian origin. The proces of forfeiting the property of the 1830–1831 insurgents only ended in 1860 (the Tsar’s decree of February 2/March 2,1860). After November insurrection, the Russian authorities aimed at making the penal legislation of the Kingdom of Poland similar to that of the Russian Empire. The code of Main Corrective Penalties of 1847 aimed first of all at a legal unification. It preserved the penalty of “forfeiture of the whole or part of the convicted persons’ possessions and property” as an additional penalty imposed in cases clearly specified by law. It was imposed for offences against the state: attempts against the life, health, freedom or dignity of the Emperor and the supreme rights of the heir to the throne, the Emperor’s wife or other members of the Royal House, and rebellion against the supreme authority. Forfeiture was preserved in the amended code of 1866; in 1876, its application was extended to include offences against official enactments. The penalty could soon be applied – towards the participants of January insurrection of 1863 which broke out in the Russian Partition. The insurgents were tried by Russian military courts. After the January insurrection, 6,491 persons were convicted in the Kingdom of Poland; 6,186 of tchem were sentenced to forfeiture of property. Of that group, as few as 28 owned the whole or a part of real estate; 60 owned mortgage capital and real estate. The imposition of forfeiture on January insurgents stopped in 1867 in the Kingdom of Poland and as late as 1873 in Lithuania. The penalty was only removed from the Russian penal legislation with the introduction a new penal code in 1903. As can be seen, the Russian penal law – as opposed to the law of Prussia and Austria retained forfeiture of property the longest. It was designet to perform special political and deterrent functions as the penalty imposed on opponents of the system for crimes against state. It was severe enough to annihilate the offender’s material existence. It was also intended to deter others, any future dare-devils who might plan to resist authority. It was an fitted element of the repressive criminal policy of the Russian Empire of those days. Forfeiture of the whole of property of the convicted person can be found once again in the Polish legislation, of independent Poland this time: in the Act of July 2, 1920 on controlling war usury where forfeiture was an optional additional penalty. At the same time, the act prohibited cumulation of repression affecting property (fine and forfeiture could not be imposed simultaneously). It originated from the special war conditions in Poland at the time. The ban on cumulation of repression affecting property is interesting from the viewpoint of criminal policy. The Polish penal code of 1932 did not provide for the penalty of forfeiture, and the Act on controlling war usury was quashed by that code’s introductory provisions. In the legislation of People’s Poland after World War II, forfeiture of property was re-established and had extensive application.

17

Postępowanie w przedmiocie wymierzania kar pieniężnych na podstawie Prawa ochrony środowiska – wybrane uwagi

51%

Gruszecki K.

Prawne Problemy Górnictwa i Ochrony Środowiska

|

2022

|

issue 1/2022

1-19

PL

Jedną z podstawowych zasad ochrony środowiska jest dyrektywa „zanieczyszczający płaci” mająca umocowanie w postanowieniach art. 7 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska. Środkiem prawnym służącym jej realizacji są kary pieniężne wymierzane na podstawie art. 298 p.o.ś. za naruszenie warunków korzystania ze środowiska. Sposób ustalania wysokości kar został określony w art. 305 i 305a p.o.ś. Zasady postępowania w przedmiocie ich wymierzenia zawarto jednak także w Kodeksie postępowania administracyjnego, którego art. 189f precyzuje, kiedy należy odstąpić od wymierzenia kary. Rozwiązanie to odnosi się również do kar wymierzanych na podstawie p.o.ś., w praktyce więc zachodzi konieczność łącznego stosowania rozwiązań wynikających z k.p.a. i p.o.ś. W artykule omówiono zatem przesłanki, które uzasadniają odstąpienie od wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie warunków korzystania ze środowiska, a w podsumowaniu wskazano, że taki dualizm nie jest dobry, dlatego przepisy prawa w tym zakresie powinny zostać uporządkowane.

EN

One of the fundamental principles of environmental protection is the „polluter pays” directive, which is anchored in the provisions of Article 7 of the Act of 27 April 2001. Environmental Protection Law (later on referred to as „p.o.ś.”) – hereinafter (Dz.U. of 2020, item 1219 as amended). The legal means for carrying out this objective are fines imposed under Article 298 of the p.o.ś., for violation of the conditions for using the environment. The method of determining the number of penalties is set out in Articles 305 and 305a of the p.o.ś. However, the rules of proceeding with the imposition of fines are also set out in the Code of Administrative Procedure, Article 189f which defines when the imposition of fines should be waived. This solution is also applied to fines imposed based on the p.o.ś. Therefore, in practice, it is necessary to apply both solutions resulting from the Code of Administrative Procedure and the p.o.ś. Therefore, the article presents premises justifying the withdrawal from the imposition of a financial penalty for violation of the conditions for using the environment. In conclusion, it was pointed out that such dualism is not good and therefore the law in this area should be organized.

RU

Одним из основных принципов охраны окружающей среды является принцип «загрязнитель платит», закрепленный в ст. 7 закона «Об охране окружающей среды» от 27 апреля 2001 года, далее ЗООС (Зак. вестник за 2020, п. 1219, с посл. изм.). Правовым инструментом для его реализации должны быть денежные штрафы, наложенные в соответствии со ст. 298 ЗООС за нарушение условий природопользования. Метод определения размера штрафов изложен в ст. 305 и 305a ЗООС. Однако порядок действий с целью наложения денежных штрафов также изложены в Административно-процессуальном кодексе, в ст. 189f которого указывается, когда следует отказаться от наложения штрафа. Это решение также применяется к денежным штрафам, налагаемым на основании ЗООС. Поэтому на практике возникает необходимость совместного применения решений, следующих из Административно-процессуального кодекса и ЗООС. В связи с этим в статье обсуждаются основания для отказа от наложения штрафа за нарушение условий природо- пользования. В заключительной части статьи отмечается, что такой дуализм не является благоприятным, поэтому необходимо упорядочить законодательство в данной области

IT

Uno dei principi fondamentali della protezi one dell’ambiente è la direttiva “inquinatore paga”, che è ancorata nelle disposizioni dell’articolo 7 della legge del 27 aprile 2001. Legge sulla protezione dell’ambiente – in seguito denominata “l.p.a.” (Gazzetta delle leggi del 2020, voce 1219, modificata). I mezzi legali per la sua attuazione sono le sanzioni finanziarie imposte ai sensi dell’articolo 298 del l.p.a. per la violazione delle condizioni di utilizzo dell’ambiente. Il modo di determinare l’importo delle sanzioni è stabilito negli articoli 305 e 305a l.p.a. Tuttavia, le regole di procedura relative all’imposizione di multe sono state specificate anche nel codice di procedura amministrativa, il cui articolo 189f definisce quando l’imposizione di una multa deve essere abbandonata. Questa soluzione è applicabile anche alle multe imposte sulla base della legge sul codice civile. Pertanto, nella pratica è necessario applicare sia le soluzioni derivanti dal Codice di procedura amministrativa che quelle derivanti dal l.p.a. Percio’, l’articolo discute i prerequisiti che giustificano la rinuncia all’imposizione di una sanzione finanziaria per la violazione delle condizioni di utilizzo dell’ambiente. In conclusione, è stato sottolineato che un tale dualismo non è buono e quindi le disposizioni della legge in quest’ambito dovrebbero essere riordinate.

18

„Wylanie dziecka z kąpielą” – czyli o leniency plus w Polsce

51%

Syp S., Semeniuk P.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2013

|

vol. 2

|

issue 7

31-41

PL

Przedmiotowy artykuł stanowi próbę oceny planowanych zmian w prawie konkurencji. Autorzy w sposób szczegółowy omawiają konstrukcję prawną, która stanowić ma novum w polskim prawie konkurencji: instytucję leniency plus. Polegać ma ona na przyznaniu dodatkowej obniżki kary pieniężnej dla przedsiębiorcy (leniency plus), który złożył wniosek leniency, ale nie udało mu się uzyskać odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej, a który zdecydował się na ujawnienie Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów dodatkowych informacji o innym, dotychczas nieznanym – niedozwolonym porozumieniu, w którym bierze udział. Systematyka wywodu obejmuje w pierwszej kolejności omówienie instytucji leniency plus wraz ze stanowiskiem (również krytycznym) autorów co do jej uzasadnienia ekonomicznego, proponowanego kształtu i wpływu na wzrost wykrywalności porozumień antykonkurencyjnych. Wreszcie trzon wywodu stanowią uwagi dotyczące rozumienia tzw. inności porozumienia i wybranych, związanych z tym problemów konstrukcyjnych.

EN

This paper aims to assess the planned changes to the Polish Competition Act of 2007 discussing in detail the introduction of a legal institution which is a novum for the Polish legal system – leniency plus. The goal of leniency plus is to grant an additional fine reduction to an entrepreneur that submitted an unsuccessful leniency application (which, under the current law, would not give rise to a fine reduction), but disclosed to the NCA information on another, so far unknown illegal agreement in which that company participates. The paper first discusses the institution of leniency plus and criticizes its economic justification, its proposed form and in determining the meaning of “another” agreement.

19

System kar pieniężnych w polskiej ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów – potrzeba i kierunek dalszych zmian

45%

Modzelewska de Raad M.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2015

|

vol. 4

|

issue 2

93-105

PL

W pierwszej części, artykuł omawia wady i niekonsekwencje systemu sankcji w polskiej Ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów („uokik”). Kary w uokik są określone jako % obrotu, określona kwota pieniężna bądź jako wielokrotność przeciętnego wynagrodzenia; niektóre są wyrażone w PLN , a niektóre – w EUR. Efektem tego mogą być nieuzasadnione różnice w wysokościach kar nakładanych przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. W dalszej części, artykuł wyjaśnia, że systemowo – kary pieniężne i ich egzekwowanie powinny być ostrożnie wyważone na tle innych możliwych konsekwencji naruszenia prawa antymonopolowego w danej jurysdykcji. Na tym tle autorka prezentuje możliwe i spodziewane zmiany w aktualnej polityce karania, ze szczególnym uwzględnieniem tych zmian, które mogą wynikać ze zmienionej obecnie uokik. Jedną z zasadniczych kwestii wpływających na wysokość sankcji jest ustalenie tzw. kwoty bazowej. Zasady adekwatności i proporcjonalności wskazują, że punktem referencyjnym w tym względzie powinny być przychody przedsiębiorcy osiągnięte ze sprzedaży dóbr lub usług, będących przedmiotem praktyki.

EN

In its initial part, the article discusses the drawbacks and inconsistencies in the sanctioning system provided by the current Act on Competition and Consumers Protection (the “Act”). In the Act, pecuniary fines are expressed as a % of the turnover, as a lump-sum, or a multiplication of the average income; some are set out in PLN, others in EUR. Such an inconsistent approach may thus lead to unfair differences in the fines imposed by the UOKiK President (President of the Office for Competition and Consumer Protection). The paper explains also that pecuniary sanctions and their execution should be carefully balanced with other types of sanctions envisaged for antitrust violations in a given jurisdiction. In the following part of the paper, the Author anticipates possible (and required) changes in the actual execution of fines, in particular those that are promoted by the amended Act. One of the crucial issues here is the establishment of the base amount for the fine calculation. It is claimed that proportionality and fairness should make the sanctioning authority look at the income reached from the sales of the goods/services subject of the violation. The paper strives also to identify major problems surrounding sanctioning policy in antitrust enforcement in the EU and the US. Many competition authorities and legislator continue to work on designing the most effective measures possible to discourage antitrust violations, which are often repeatedly committed by the same companies. Indeed, apart from effectiveness, the fine should be fair and proportional, a consideration to which the rest of the paper is devoted. Hence, several questions arise in light of Polish jurisprudence in this area: should the fine for the same type of violation have the same reference base; should the first violation of a given type be sanctioned more leniently, or should fines for procedural actions be kept in proportion to fines for substantive violation. The paper’s purpose is not to answer these questions in an exhaustive manner but to make legislators aware of a broader context and interdependencies of their sanctioning policy in order to create effective, but also fair and proportional, enforcement of competition rules in Poland.

Refine search results

Wprowadzenie programu compliance jako okoliczność łagodząca wymiar kar pieniężnych w świetle wytycznych włoskiego organu ds. konkurencji (Autorita’ Garante della Concorrenza e del Mercato)

Kary pieniężne w Prawie zamówień publicznych po nowelizacji Kodeksu postępowania administracyjnego

Kilka uwag o przedawnieniu kar pieniężnych w prawie energetycznym

Przedawnienie karalności i wykonalności administracyjnych kar pieniężnych

Przepisy ustawowe mające zastosowanie do kar pieniężnych za nadmierne opóźnianie się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych

Wpływ regulacji typu soft law na orzecznictwo sądów polskich orzekających w sprawach kar nakładanych za praktyki ograniczające konkurencję (na wybranych przykładach)

Nowe elementy regulacji prawnej kar pieniężnych w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów.

Odpowiedzialność z tytułu naruszenia obowiązku stosowania się do ograniczeń w dostarczaniu i poborze energii elektrycznej w orzecznictwie Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Sądu Apelacyjnego w Warszawie

O odpowiedzialności osób fizycznych w polskim prawie konkurencji – de lege lata i de lege ferenda

Odpowiedzialność administracyjnoprawna dostawców usług medialnych za propagowanie mowy nienawiści

Zasady ustalania wysokości kar pieniężnych według projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów

Usługi telekomunikacyjne o podwyższonej opłacie

Kilka uwag do projektu nowelizacji ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów

„Osoba zarządzająca” w rządowym projekcie ustawy zmieniającej ustawę o ochronie konkurencji i konsumentów

Kilka uwag do projektu założeń ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów

Kara konfiskaty mienia w prawie polskim i obowiązującym na ziemiach polskich oraz w praktyce jego stosowania

Postępowanie w przedmiocie wymierzania kar pieniężnych na podstawie Prawa ochrony środowiska – wybrane uwagi

„Wylanie dziecka z kąpielą” – czyli o leniency plus w Polsce

System kar pieniężnych w polskiej ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów – potrzeba i kierunek dalszych zmian